Flaneeren door Home.
Waar het Communisme voet voor
voet verder sluipt.
Kolonisatielanden, die zich onafhankelijk
maakten
- 4WL1H
door K. WINKLER.
Zuid-Amerika in onrust.
De door de Komintern aangekon
digde versterking van de Commu
nistische propaganda in de over-
zeesche landen begint vooral in
Zuid-Amerika vruchten te dragen.
In December brak er een Commu
nistische opstand in Brazilië uit,
die weldra werd gedempt. Spoedig
daarop trok Uruguay weer den
aandacht, toen men daar den Sow-
jetgezant wegens het steunen van
de Communistische propaganda uit
het land moest zetten. Argentinië,
Paraguay en nu kortgeleden Chili,
waren achtereenvolgen» hei «lacht-
offer der Communistisch» propa-
gandaresultaten, in den vorm van
een spoorwegstaking. Over Zuid-
Amerika slaat thans een golf van
onrust
DRIE groote vloedgolven van onrust
heeft het Zuid-Amerikaansche
vasteland reeds achter zich. De
eene volgde op de ander, de vol
gende was niet denkbaar zonder
de voorafgaande. Toen tegen het
begin van de 16de eeuw de Spaansche en
Portugeesche veroveraars in Zuid-Amerika
landden, beschouwden zij het groote en
onmetelijke land als een kolonie in den
zuiversten zin van het woord. De enorme
schatten brachten zij op hun schepen naar
Spanje en Portugal, xvaar zij weldra het
fundament vormden van hun wereldmarkt.
De inboorlingen werden haast uitgeroeid
en met hen, hun hoogstaande cultuur en
hun rijksorganisatie. Wat gespaard bleef
door de veroveringstochten door een heel
werelddeel, moest dienen om de nieuwe
tellen het eind van de
19de eeuw.. Vele bin-
nenlandsche oorlogen
waren over Zuid-Ame
rika gegaan en in 1889,
met de val van het
Braziliaansche keizer
schap, kwam er pas
rust over het land. De
bevrijding van de sla
ven was de onmiddel
lijke aanleiding van het
feit, dat de laatste mo
narchie van Zuid-Ame
rika de republikeïnsche
staatsvorm aannam. En
tenslotte werd die be
vrijding der slaven de
aanleiding van de der
de onrustgolf, ontstaan
door de sociale en eco
nomische wijzigingen in
het land, die een chao
tische wanorde sticht
ten in alle tot nog toe
bestaande verhoudin
gen en toestanden.
De onafhankelijk
heidsstrijd had in het
geheel geen schade of
economische gevolgen.
Een aantal vooraan
staande personen in dit
land, dat voornamelijk
inwoners van Spaansch
en Portugeesch bloed
bezat, voerde dien krijg.
De instelling van de
nieuwe machthebbers
ten opzichte van de in
boorlingenbevolking in
hun wouden en moe
rassen, veranderde vrij
wel niet! Maar deze
Buenos Aires, de millioenenstad in het Arg entijnsche
Pampa-land.
Hierboven:
Reusachtige hoeveelheden koffie produceert Brazilië.
Hieronder:
Origineel als deze brug over een der rivieren, is ook het landschap van Paraguay.
heerschers te steunen in hun werk: het
uitbuiten van dit werelddeel, dat de Span
jaarden en de Portugeezen onder elkaar
verdeeld hadden.
Bijna drie eeuwen wist de Spaansche en
Portugeesche macht zich te handhaven.
Maar steeds moest men bloedige gevechten
leveren tegen de vrijheidslievende inboor
lingen, Inka's en Indigo's en toen de leer
regelen van de Fransche revolutie over den
oceaan doordrongen in de uitgestrekte oer
wouden van de Amazone-oevers en langs
de Rio de la Plata tot in de bergen der Cor-
derilla's, ging de tweede onrustgolf over dit
werelddeel. Toen Europa de groote vrij
heidsoorlogen tegen de tyrannie van den
grooten Corsicaan voerde, vocht Zuid-Ame
rika om zijn vrijheid, zijn onafhankelijk
heid! Groote leiders traden op den voor
grond in Argentinië Belgrano, in Brazi
lië Antonio Feijo, in Chili San Martin, in
Peru de Sucre en tenslotte Bolivar, de
stichter van de republieken Ecuador, Vene
zuela, Columbia en Bolivia. Zij schudden
het juk der vreemde heerschappij af en
dreven de vroegere heerschers het land uit.
Maar tegelijkertijd begonnen de partijen
onderling te krakeel en de gewone strijd
om de macht! Republikeinen tegen Monar
chisten. Unitaristen tegen federalisten; Pa
raguay maakte zich los van Argentinië, Bo
livar trachtte nog de Vereenigde Staten
van Zuid Amerika te stichten, maar zijn
opzet mislukte. Uruguay, in den burgeroor
log door de Brazilianen bezet, werd het
voorwerp van de begeerigheid van Argen
tinië en Brazilië, die elkaar weldra erom
beoorloogden.
"enslotte erkende Brazilië de onafhan-
1". J van het kleinste Zuid-Ameri-
k-irnsche staatje en deed daarmee afstand
van den mond van den La Plata.
De grootste onrustgolf, de onrust tenge
volge van de Spaansch-Portugeesche heer
schappij, was reeds ver achter den rug. We
strijd bleef niet zonder echo in de gemoede
ren dier Inka's en Indigo's, in de polsslag
der mestiezen. En toen de immigratie be
vorderd werd begon de strijd om grond, om
bezit, om een levensbasis.
Eerst bleef die strijd beperkt tusschen
de immigranten en de inboorlingen, welke
Montevideo, het Schevenin gen van Zuid-Amerika.
lang. En daarop rekent Moskou. Maar de
geschiedenis van de Zuid-Amerikaansche
staten is een waarschuwing voor de daar
verantwoordelijke staatslieden! Dat ver
duidelijkt ons ook, waarom men zich daar
zoo energiek schrap zet tegen het Commu
nisme. Laat ons hopen, dat deze onrustgolf
Zuid-Amerika bespaard zou blijven. Want
die golf zou een zondvloed zijn, die alle
leven verstikken zou!
eersten ■ic^n van de regeering ontvingen.
Maar lat«^ ^.oeg die strija ovw op heei net
land, vooral toen de inlandsche bevolking
zich weldra sterk begon te vermengen met
de gewone bevolking van Spaansch of Por
tugeesch bloed en met de immigranten,
meestal Italianen, Duitschers en Engelschen
Deze onrust, veroorzaakt door de sociale
emancipatie, geeft toch een prikkel aan de
economische vooruitgang van het land. Aan
het hoofd staan niet mannen als Bolivar,
doch Noord-Amerikanen, Engelschen, Fran-
schen en misschien ook enkele Duitschers.
De machthebbers zaten in New-York, Lon
den en Parijs. En al waren de tijden van
de 16de en 17de eeuw onherroepelijk ach
ter den rug toch geleken de gebruikte
methoden heel veel op die van den kolo
nisatietijd. Zuid-Amerika werd wederom 't
doelwit van tal van uitbuiterijen, waarbij
men weliswaar met andere middelen werk
te, maar waarbij het doel hetzelfde bleef:
de schatten van dit werelddeel in het be
zit te krijgen. De edele metalen van Peru,
de salpeter van Chili, het vee en het koren
van Argentinië, de koffie het katoen en
de rubber van Brazilië. Of zooals
Frankrijk de zekerheid, dat een alliantie
met een Zuid-Amerikaansche staat de po
sitie in de politieke arena van Europa aan
zienlijk versterkte.
De wereldoorlog heeft de economische be
vrijding van Zuid-Amerika bevorderd, maar
niet voltooid en toen bleek, dat er in dezen
grond enorme schatten aan petroleum ver
borgen lagen, volgde weer een sttormloop
van machtzoekers uit New York en Lon
den daarheen. Zij zijn nooit kieskeurig in
hun middelen geweest, zoodat men veilig
kan aannemen, dat menige opstand en me
nige revolutie op hun konto geboekt zal
moeten worden, maar desniettemin hebben
de groote Zuid-Ameri
kaansche staten een on
afhankelijkheid verkre
gen, die ook stand
weet te houden tegen
over de groote geld
machthebbers. Het ge
volg echter van de
plotselinge, onbedacht
zame, economische
openstelling die lan
den betrof, welke mid
den in een ontwikke
lingsproces stonden,
zonder nog een staat
kundig of sociaal ge
raamte te bezitten
en voorts de uitwer
king van den wereld
oorlog, alsmede de ban
den, die de Zuid-Ame
rikaansche wereld aan
de Nieuwe Wereld, aan
Noord-Amerika binden,
hebben een nieuwe
richting geschapen,
waarin de demon van
het Communisme ge
makkelijk werk heeft!
Zal het waarlijk het
lot van Zuid-Amerika
zijn, 'n vierde onrust
golf te moeten beleven?
Dergelijke bewegingen
in 't Zuid-Amerikaan
sche gebied zijn niet al
leen ingrijpend, maar
duren ook uiterst
Een der vermaardste satiren van den
Latijnschen poëet Horatius, een gedicht,
dat het leven rondom het Romeinsche Fo
rum betreft, en dat getiteld zou kunnen
zijn: „De lijdzame en de ongeduldige",
vangt met de volgende woorden aan:
„Eens op een morgen, toen ik volgens goe
de gewoonte langs het Forum flaneerde
Dit genoeglijke flaneeren, dat zich soms
voordoet als een mengeling van kalm phi-
losopheeren en dichterlijke contemplatie,
is wellicht nergens van een zoo innige be
koring als in een wereldstad, waar gran
dioze monumenten onweerstaanbaar de her
innering aan een roemrijk verleden oproe
pen.
Het is met zulke monumenton, als met
groote nistorische figuren; wij kunnen ons
door diepgaande belangstelling tot op ze
kere hoogte met hun wezen vertrouwd
tiviteit van het moderne stadsbeeld zijn op
weloverwogen wijze verbonden door groe»
ne plantsoenen, met fantastische fontei»
nen en door voortreffelijk geprojecteerd^
verkeerswegen.
Van den Aventinus een der zeven
heuvelen, waarop de Romeinsche hoofdstad
gebouwd werd voert een weg, langs d«
„Passeggiata Archeologica", een gebied,
rijk aan antieke kunstschatten, naar den
Botanischen Tuin. Het Forum Romanum en
de Palatinus, de Villa Borghese, de fameu
ze Pincio, de vriendelijke omgeving van de
Villa Paganini, de prachtige 17de eeuwsch*
paleiien, het Colosseum en de Keizerlijk*
Fora, het Theater van Marcellus, het Lido
van Rome en de voormalige Romeinsche
havenstad Ostia, al deze onvergankelijke
monumenten van eeuwige natuur en eeu
wenoude beschaving zijn door een even
fraai als vernuftig wegennet tot een schoon
en machtig geheel vereenigd. Zoo werd Ro
me tot een ontzaglijk en boeiend complex^
tot een indrukwekkend centrum, waaf
ieder, welke ook zijn intenties mogen zün,
zich verrijkt door een schat van nieuwe eo
onvergetelijke ervaringen.
Een bij uitstek belangwekkend deel der
Italiaansche hoofdstad is overigens ook d«
wijk, welke eenerzijds door de magistrale
Sint Pieterskerk, anderzijds door de mar.
meren glorie van het Stadion Mussolinl
wordt begrensd.
In een wonderlik rhythme wisselen doof
heel de suggestieve stad, grootsche bouw
werken en monumentale fragmenten vaq
antieke architectuur, met groene parken of
de stilte van bijna dorpsche buurtjes m«4
De reusachtige salpetervoorraden van Chili vinden tegenwoordig geen afnemer meeit
maken, geheel te benaderen zijn zij echter
door hun verheven geaardheid nooit. En
wij voelen ons in de schaduw van het in
drukwekkende Colosseum, als zeer simpe
le stervelingen, vervuld van eerbiedige be
wondering voor een nobele, meer dan twin
tig eeuwen oude cultuur.
Met de grootst mogelijke piëteit, toewij
ding en volharding, heeft Rome haar ar
cheologische schatten opnieuw aan het
licht gebracht, ontmanteld, gerestaureerd
en tot nieuw leven geroepen. De onsterfe
lijke schoonheid van het Keizerlijke Rome
bezielt de moderne metropolis.
De tijd, dat men in Rome belangwekken
de resten der antieke beschaving in een
duister labyrinth van slopjes en stegen, of
op vochtige, lugubere pleintjes kon vinden,
ligt definitief achter ons. De resten van
bouwwerken, evenzeer vermaard om hun
architectonische waarde, als door hun his
torische beteeken is. zijn niet meer verbor
gen door de dikwijls ontstellende monoto
nie van gebouwen, welke in de laatste de
cennia der vorige eeuw zijn ontstaan, toen
Rome sinds kort de hoofdstad was van het
vereenigde Italiaansche Koninkrijk.
In dien tijd had Rome eenigszins de
sfeer van een ietwat verwaarloosd muse
um, waar de waardevolle inventaris onvol
doende tot haar recht komt. En de omge
ving van de stad was wellicht inspiratief
voor een dwependen dichter, doch voor het
overige In hooge mate ongezond, berucht
zelfs door de tot voor korten tijd daar
lieerschende moeraskoorts'" n. Inmiddels
echter is deze streek niet slechts volkomen
gesaneerd, doch Rome doorleeft een op
bloei op velerlei gebied.
De imposante monumenten zijn bevrijd
van alle storende elementen, die In een
tjjd van wanbegrip in hun onmiddellijke
omgeving waren opgetrokken. De bezon
kenheid dor klassieke schoonheid en de ac-
een klaterende fontein op een rustig plein
tje.
De blijde da vering van de zonnestralen
onder den milden koepel van den blau
wen hemel, de teere stemming van de sche
mering en het sereene maanlicht, elk uu*
van den dag en van den nacht, nagenoeg
elke weersgesteldheid en iedere belichting
komt de eindeloos veelzijdige Italiaansche
hoofdstad op zeer markante wijze en in ve
lerlei subtiele nuances ten goede. En de
moderne mensch, van welke levensbeschou
wing en hoe veeleischend hij ook moge zijn,
flaneert met evenveel innige vreugde door
Rome, als destijds Horatius, wiens 2090sten
geboortedag binnenkort wordt herdacht.
HET KARAKTER VAN DE VROUW.
De statistiek levert dikwijls een eigenaar
dig beeld op van het karakter der twee
sexen.
Zoo beweert bijvoorbeeld het hoofdbe
stuur van de Londensche telefooncentrales
dat de vrouw beter geschikt is om de tele
foon te bedienen, omdat zij niet alleen een
helderder stem en meer geduld, marur bo
vendien betere manieren heeft dan de
man. Het bestuur van de bureaux voor ge
vonden voorwerpen te Parijs stelde vast
dat niemand meer v^rgeetachtiger is dal
de vrouw, daar 80 pfct. van de verlor»!
voorwerpen aan haar behoort.
De eigenaar van een groot warenhuil
verklaart, dat de vrouw zich bü het kno
pen misschien door grillen laat leiden,
maar dat zij zich »ch nooit iets zal laten
„aansmeren", terwijl de man die een paat
handschoenen, die hij dringend noodig heeft
wil koopen, in staat is rm met een vest
dat hij heelemcal Kilt gebruiken v n, des
winkel te verlaten!
