V
VOLKSFRONT REGEERT
STALIN BEVEELT!
Stakingsgolf bereikt de
Nederlandscbe giens.
Het is mis in het oude Europa.
Ons werelddeel kraakt in al zijn
voegen onder den druk van de
koortsachtige bewapening ge-
oaard aan een nog steeds voort
durende hevige economische cri
sis en een machtsstrijd met de
geheele wereld en menschheid
als inzet, die in de historie zon
der precedent is. Zelfs voor den
politiek ongeschoolde is het niet
moeilijk de beide kampen, waar-
In onze rampzalige wereld ver-
reeld is, te onderscheiden: natio-
naal-socialisten en fascisten
deeld is, te onderscheiden: natio-
eenerzijds, de communisten an
derzijds. Tusschen deze beide
uitersten speelt de democratische
groep nauwelijks meer een rol
van beteekenis, of het moest dan
een verdedigende rol zijn, on
danks het feit, dat deze van rose
lot zwart gekleurde middenmoot
bi verreweg de meeste Europee-
iche landen nog flink in de meer
derheid is. Dit is geen leege be
wering: men bestudeer® slechts
de resultaten van de verkiezin
gen in Spanje, Frankrijk en Bel
gië, om de gestage afbrokkeling
naar links en rechts waar te ne
men. Overal valt winst Voor de
fascisten en communisten waar te
nemen en men mag er de oogen
niet voor sluiten, het zijn de vol-
gelinaen van Moskou, die in
West-Europa met den buiten gaan
strijken en daar zonder ©enige
aarzeling d® consequenties uit
rooskleurig. Zijn oude partijen
hebben hem in de economische
crisis gedreven; dat veronder
stelt hij tenminste, vrat al even
erg Is. Weliswaar blijft hij zijn
leiders nog aanhangen, raaar het
minste of geringste zal hem naar
de communisten drijven.
Handige agitatoren, agenten van
de wereldrevolutie, zijn reeds
lang doende, om hem in deze
richting te beïnvloeden en helaas
lang niet altijd zonder 3ucces.
Want de Europeesche arbeider is
ontevreden en heeft zelfs rede
nen om ontevreden te zijn. Na de
hoogconjunctuur, waarin hij nieu
we levensbehoeften leerde ken
nen, kwam de terugslag met
groote loonsverlaging en werk
loosheid. Eerst dat maakte hem
rijp voor het communisme. Wan
neer het den arbeider goed gaat,
blijft hij rustigjes in zijn moderne
of confessioneele vakvereeniging
en komt niet in de verleiding, het
slachtoffer te worden van een
ronselaar voor het leger van de
wereldrevolutie. Daarom zijn voer
de huidige stakingen de factoren
die tot de crisis hebben geleld,
evenzeer verantwoordelijk als
Moskou, dat slechts In troebel
water kan visschen en in een
goeden tijd geen kans krijgt.
Het communisme 9taat voor de
Nederlandsche grens, heeft deze
ten deele reeds weten te over
schrijden. Een bange tijd staat ons
wellicht te wachten. Maar nog
hebben wij vertrouwen in minis
ter-president Colijn, die zeer ze
ker alles in het werk zal stellen
om den communlstischen verlei
ders het handwerk onmogelijk te
maken. Dat wij niet teleurgesteld
mogen worden
DANS OP DEN VULKAAN.
- i'
Nog steeds breiden de Parijscbe statldngen zich uit. En ofschoon er thans reeds
ongeveer 500.000 arbeiders aan deelnemen, vatten de fabrieksmeisjes de zaak nog
steeds van den luchtigen kant op. Men ziet hier hoe de stakende arbeidsters den
tijd met een dansje verdrijven.
Nauwelijks had het volksfront
in Spanje bij de verkiezingen de
overwinning behaald, ol de com
munistische agitatoren begonnen
hun vernielende taak: kerken
brandden, bommen exploideer-
den, politieke tegenstanders wer
den neergeschoten....
Daarna verkiezingen ia Frank
rijk. De gebeurtenissen nemen
een zelfden loop. Het volksfront,
waarin de communisten op den
wip zitten, overwint; stakingson
lusten breken uit, fabrieken wor
den bezet.
De stakingsgolf kont geen gren
zen. Thans is België aan de beurt,
dat eveneens bij de laatst gehou
den verkiezingen een sterke ver
schuiving naar uiterst links en
rechts te zien gaf. De Antwerp-
sche havenarbeiders gaan in sta
king ook hier zijn de commu
nisten de draadtrekkers, wat wel
het best blijkt uit het feit, dat het
oorspronkelijk een wilde staking
betrof en de vakvereenigings
leiders eerst mee gingen doen,
toen zij zagen, dat de arbeiders
zich toch niet aan hun verbod tot
staking zouden storen. Van lei
ders werden zij hierdoor tot ge
leiden
En thans zal deze revolutionaire
koorts waarmede Moskou geheel
Spanje geïnfecteerd heeft en dfe
daarna via Frankrijk ook België
heeft aangetast, aan onze zuider
grenzen halt houden. Zullen de
Nederlandsche arbeiders voor
deze besmettelijkste aller ziekte-
immuun blijken te zijn? Helaas
wij vreezen van niet. De commu
nistische bacillen vinden in den
economischen nood, die ten on
zent wel het best tot uitdrukking
komt in de 400.000 werkloozen,
een veel te goede broedplaats.
Ook in Nederland is de toestand
van den arbeider in het algemeen
en van den werklooze in het blj-
conder op ket oogenblik weinig
BINNENLANDSCH OVERZICHT.
De nieuwe landvoogd van
Nederlandsch-Indië Jhr. Mr.
Tjarda aanvaardt zijn ambt
in een zorgelijken tijd. De
verwaarloosde Indische de
tentie en het Japansche ge
vaar. Oorlog tegen de mug
gen. Verlaging van haven
gelden in Rotterdam. Ook de
particulieren moeten een veer
laten. Nog eens de zaak
Mannheimer.
Later dan gewoonlijk is dit keer
den nieuwen landvoogd be
noemd, die in naam van H. M. de
Koningin te Buitenzorg het be
stuur zal voeren over Neder-
landsch-Indië. Het is Jhr. Mr. A.
W. L. Tjarda van Starkenborgh
Stachouwer, oud-gezant te Brus
sel, die met dit hooge ambt is be
last. Na een zakenman zal dus
thans weer een diplomaat be
stuurshoofd in onze meest be
langrijke kolonie worden.
Het algemeene bezwaar, dat
men hier en daar tegen den nieu
wen Gouverneur-Generaal hoort
opperen, is, dat hij nog nimmer
met koloniale problemen in aan
raking is geweest. Hij heeft Indië
nog nooit bezocht en waarschijn
lijk ontbreekt hem dan ook een
zekere deskundigheid.
Ons lijkt dit bezwaar echter niet
op te gaan. Weliswaar ls de ken
nis van land en toestanden van
groote beteekenis,maar in de eer
ste plaats zijn op deze hooge post
toch persoonlijke eigenschap
pen en een algemeene scholing
in bestuursfuncties verelscht. En
daaraan ontbreekt het den nieu
wen landvoogd, na al wat men
van hem gehoord heeft, zeker
niet.
De nieuwe gouverneur-gene
raai aanvaardt zijn ambt intus-
schen in een voor Indië zeer
moeilijken t(jd. Het Japansche ge
vaar in den Grooten Oceaan stelt
aan de landsverdediging, die
reeds veel te veel verwaarloosd
is, nieuwe eischen, waarmede uit
den aard der zaak talrijke finan-
cieele vraagstukken verbonden
zijn. Gelukkig breekt zich zoowel
in onze koloniën alsook in Ne
derland hoe langer hoe meer de
overtuiging baan, dat Gr op het
gebied van de Indische defensie
thans krachtig moet worden inge
grepen. In deze overtuiging kan
de nieuwe gouverneur-generaal
een krachtigen steun vinden. Al
les zal hier intusschen afhangen
van een doelbewuste houding van
de Nederlandsche regeering.
Gelukkig voor den nieuwen
landvoogd heeft zijn voorganger
Jhr. de Jonge de landsfinanclën
weten te saneeren, zoodat hij op
dit gebied slechts de reeds aan
gegeven richting behoeft te vol
gen.
Wij voor ons gelooven, dat Mr.
Tjarda gezien zijn gaven, een
goed regent zal zijn.
De muggenplaag op den af
sluitdijk teistert nog steeds alle
gebruikers van dezen nieuwen
verkeersweg dwuis door de
drooggelegde Zuiderzee. Intus
schen moet men toegeven, dat er
alles wordt gedaan om aan deze
verschrikking, die bij verander
den wind ook andere deelen van
ons land treft, b.v. de wadden
eilanden aan de Noordzee, een'
einde te maken. Zoo heeft men
thans in het IJseimeer 200.000
jonge karpers losgelaten, die tot
taak hebben de larven van de
muggen te verdelgen. Slaagt men
er in de larven te verdelgen, daD
bereikt men zijn doel zeer snel,
daar een mugeleven slechts kort
i9. Is er geen nieuwen toevoer
meer, dan is men dus in enkele
dagen van de plaag af.
Rotterdam gaat zijn havengel
den verminderen en dat is drin
gend noodlg ook. De concurren
tie speciaal van Antwerpen met
de gedevalueerde Belgische munt
maakte zulks reeds lang noodza
kelijk. Rotterdam zelf kon een
dergelijke verlaging niet meer
verdragen en het is dan ook zeer
juist van onze regeering gezien
hier financieel te helpen en wel
door een verhooging van de ex
tra-bijdrage uit het Werkloos
heids-subsidiefonds. Hiermede
blijft de regeering trouw aan haai
eenmaal ingenomen standpunt,
dat zij den steun voor de bescher
ming van het nationale havenbe-
lang slechts wenscht te bezien
fn verband met de budgetairen
toestand van de gemeente.
Door de particuliere betrokke
nen bij het havenbedrijf wordt de
vreugde over nieuwe maatregel
intusschen iets getemperd door
de voorwaarde, die hieraan ver
bonden is, dat ook de particu
liere havenkosten met 15 pet.
zullen moeten worden verlaagd.
Uit den aard der zaak is van par
ticuliere zijde reeds veel gedaan
om verkeer voor de Rotterdam
sche haven te behouden en daar
om is een verdere verlaging van
de particuliere tarieven dan ook
wel wat zware elsch. Intus
schen is van deze zijde mee ge
deeld, dat men desondanks zijn
medewerking zal veileenen, voor
zoover dit in redelijkheid nog kan
worden geëischt, zoodat de ge
meente Rotterdam de gestelde
eisch van de regeering heeft kun
nen aanvaarden, mits deze met
soepelheid worde toegepast.
Zal thans Amsterdam aan de
beurt komen?
In de Haagsche Post wordt een
bespreking gewijd aan de bro
chure „De Mannheimer affaire",
waarin mededeelingen worden
gedaan, die de voordracht tot
naturalisatie van den bekenden
Amsterdamschen bankier van
Joodsche afkomst en Duitsche
nationaliteit ln een uiterst schril
licht plaatsen. Het lijkt ons ge-
wenscht, dat de regeering in
deze zaak eens wat meer ophel
dering bracht, waardoor aan alle
eventueele geruchten de kop zou
worden Ingedrukt.
Wat is b.v. de rol van den heer
Mannheimer geweest bij de reor
ganisatie van de Handel Mij.
waarbij de belangen van de oude
aandeelhouders zoozeer zijn ten
achter gesteld bij die van de
nieuwe. De bewering van den
Franschen afgevaardigde Fran-
klin Bouillon, die ln de Fransche
Kampt verklaarde, dat Mannhei
mer tegen den gulden had ge
speculeerd, is door de regeering
weliswaar weersproken, maar
geenszins met feiten bewezen,
Wi) weten wel, dat speculatie te
gen onzen landsmunt geen mis
daad is, maar ware het Inderdaad
juist, dat de heer Mannheimer zoo
weinig onze landsbelangen ont
zag, dan zou een naturalisatie
toch zeer zeker niet op zijn plaats
zijn. Ook het verwijt tegen Mann
heimer uitgesproken, dat groote
MINISTERRAAD.
De nieuwe Fransche Minister-president
Léon Blum (rechts) na den eersten minis
terraad in gezelschap van den minister
van Justitie Rucart.
Nederlandsche kapitalen op zijn
aandringen in het buitenland
(Duitschland en België) zouden
zijn geplaatst, zonder rekening te
houden met het daaraan verbon
den risico, ls door de regeering
zoogoed als onweersproken ge
laten. Ons volk heeft door deze
handelwijze mlllioenen gouds
verloren.
Wij achten het dan ook in ver
band met al deze ln omloop zijn
de geruchten van 't allergrootste
belang, dat de regeering hier op
heldering verschaft en zich dus
van de blaam zuivert buitenlan
ders te willen naturaliseeren, die
aan onze landsbelangen groote
schade zouden hebben aange
bracht.
BUIÏENLANDSCH OVERZICHT.
Blum tracht de staking te
bezweren, doch deze breidt
zich desondanks uit. Staat
België hetzelfde lot te wach
ten? Van Zeeland opnieuw
kabinetsformateur. Stilte
rondom het Locarno-conflict.
De stakingsbeweging, die zich
na de overwinningen van links
bij de verkiezingen in Spanje,
Frankrijk en België als een loo
pend vuurtje over West-Europa
heeft uitgebreid, wil ondanks alle
mogelijke regeeringsmaatregelen
nog maar steeds niet luwen. De
geesten, door het Spaansche en
Fransche Volksfront, door de Bel
gische communisten en socialis
ten opgeroepen, zijn heel wat
moeilijker te bezweren, dan men
aanvankelijk gedacht had. Spe
ciaal Blum, de nieuwe Fransche
minister-president heeft dat moe
ten ondervinden. Door de wen-
schen van de stakende arbeiders
in zekeren zin tot die van de re
geering te maken, waardoor vele
ondernemers min of meer ge
dwongen werden in een voor de
stakers gunstig accoord toe te
stemmen, meende Blum in luttele
dagen tijds weer meester van den
toestand in Frankrijk te kunnen
worden. Wie dit, met dezen
Franschen regeeringschef ver
wacht had, is echter bedrogen
uitgekomen. Door de gemakke
lijke overwining, die de stakende
arbeiders behaald hebben, ls
thans ook het personeel in de be
drijven, waar niet gestaakt werd,
in de verleiding gekomen zijn
eischen kenbaar te maken. In-
plaats van een beperking der sta
king, valt er nu een uitbreiding
waar te nemen. In Noord-Frank
rijk b.v. staken op het oogenblik
400.000 mijnwerkers en de toe
stand Is dan ook op het oogen
blik verwarder dan ooit. Intus
schen behoeft men deze stakin
gen, hoe bedenkelijk ook, nog
niet al te tragisch op te vatten.
Gezien het feit, dat de regeering
Blum het Volksfrontprogramma
binnen korten tijd tot uitvoering
wil brengen en aan de eischen
van de arbeiders'dus zeer spoe
dig tegemoet zal worden geko
men, lijkt het niet waarschijnlijk
dat de stakingen van langen duur
zullen zijn. Voor wat dit betreft
behoeft men zich in Frankrijk dan
ook niet al te beangst te maken.
Een veel grooter gevaar voor
het land schuilt in de overhaaste
uitvoering van het Volksfront
programma. Daai ls b.v. de 40-
urlge werkweek met -behoud van
volledig salaris, die Blum binnen
een jaar tijda Ingevoerd wil alen-
Heel mooi, maar of de onderne
mers zullen trachten de daaruit
voor hen ontstane nieuwe lasten
door een verdere rationalisatie
van hun bedrijven te dekken, óf
zij zien daartoe geen kans en dan
is prijsstijging, mef als gevolg
minderen afzet en mindere werk
gelegenheid daarvan het gevolg.
In beide gevallen zou de ver
wachte werkverruiming dus toch
teniet zijn gedaan en zelfs is het
gevaar van een uitbreiding der
werkloosheid niet denkbeeldig.
Blum's plan zou slechts kunnen
slagen, Indien zich een alge
meene economische herleving
voordeed en voorloopig zijn
nog weinig teekenen, die in een
dergelijke richting wijzen.
Blum staat dan ook voor groote
moeilijkheden. Terug kan hij niet
meer; den kiezers van het Volks
front is gezegd, dat zijn weg de
Juiste was en zelfs al mocht hij nu
tegenstribbelen, dan nog zullen
zijn volgelingen Blum in de dooi
hem zelf aangegeven richting
voortduwen. Voor Frankrijk ls hel
slechts te hopen, dat hij daarbij
niet struikelt.
Ziet men nu eens naar de
noorderburen van Frankrijk, het
land der Belgen, dan krijgt men
daar al een weinig verkwikke-
lijker toestand te aanschouwen.
De staking der havenarbeiders
schijnt haar einde nog steeds niet
nabij te zijn en mochten de sta
kers winnen, dan kan men er bij
na zeker van zijn, dat evenals ln
Frankrijk, ook de arbeiders in de
andere bedrijfstakken den strijd
om een beter bestaan zullen aan
binden. De ook in België onder
de arbeiders steeds grooter wor
dende communistische invloed
spreekt daarbij 'n hartig woordje
mee.
Meer schot dan in de staking
schijnt er intusschen in de vor
ming van het nieuwe Begische
kabinet te zitten. Nadat de poging
van den socialistischen leider
Vandervelde op de tegenkan
ting der katholieken en liberalen
gestrand was, heeft van Zeelland,
de buitenparlementaire katholiek,
opnieuw opdracht tot kabinets
formatie van Koning Leopold ge
kregen en deze opdracht na een
korten bedenktijd aanvaard. Alles
wijst erop, dat hij al spoedig in
zijn taak zal zijn geslaagd en op
het oogenblik, dat dit overzicht
verschijnt, zal België naar alle
waarschijnlijkheid zijn tweede
ministerie van Zeeland bezitten.
Stappen wij thans pf van de
zeker niet oninteressante Fran
sche en Belgische aangelegen
heden, om nog een korte be
schouwing te wijden aan de pro
blemen der internationale poli
tiek. Daar zijn nog altijd het Lo
carno-conflict en de Itallaansch-
Abessijnsche kwestie, die op een
oplossing wachten.
Om met het Locarno-conflict te
beginnen. 21 Maart bezette de
Rljksweer het Rijnland en deed
Hitier zijn vredesvoorstellen, wat
groot opzien baarde in de we
reld. Frankrijk protesteerde hef
tig; de Volkenbondsraad kwam
bijeen, de zitting werd verdaagd,
en nog eens verdaagd; Engeland
/vroeg nadere informaties aan
Berlijn, waar het ongeveer een
maand voor noodig had en thans
zijn wij weer een maand verder
en het Duitsche antwoord op deze
vragen blijft uit en zal naar met
zekerheid valt aan te nemen, wel
altijd uitblijven ook. De geheele
actie tegen Duitschland terzake
van de herbezetting van het Rijn
land, z,al dan ook wel kalm dood
bloeden, of is eigenlijk reeds
lang doodgebloed. Heel ver
schrikkelijk lijkt dit wel niet, maar
men vraagt zich toch niet ten on
rechte af, waarvoor al die ophef
DE REISBELASTING.
Guus Betlem Jr
In het tarief van de reisbe-
lasting is door den minister
een wijziging gebracht. Het
bedrag van 0.75 per dag
komt te vervallen, in de
plaats daarvan wordt het
voor de eerste 12 dagen
0.50 p.d.; daarna 1.
Familiebezoeken zijn vrij
na één maand 1
Ja, en tóch, toch is het lèng nog
Niet zooals we 't willen, hoor,
Want dan kwam de reisbelasting.
(Logisch) zelfs niet eens er dóórl
Maar., 't is toch een verbet'ring.
En ze drukt al minder zwaar,
Eén maand bij familie kost nü..
Vier en twintig gulden ,maar".
Het tarief is thans gewijzigd,
En aanmerkelijk verlaagd,
Wijl voor 't eerst' dozijntje dagen
Dit precies., zès pop bedraagt!
Déérna wordt het dan een gulden.
Naar men in de kranten schrijft.
Nou, dèt is niet meer dan bilijk
Want, wie heden langer blijft
Die is op z'n minst een Croesus,
Of althans zoo om en bij
Alhoewel., de meeste menschen
Krijgen., veertien dagen vrij 1
Dus, precies dat twéétal dagen
Boven 't minimum bedrag,
Kost je, met je vrouw vier gulden.
Méér.'t hoéft niet, want. Je mag
Ook naar huis terug, dat 's logisch
En dan kost het je geen cent,
t Voordeel is, dat je dan zéker
Tijdig op kantoor ook bent 1
Voor familie ln den vreemde
Is óók 't weggetje gebaand,
Want om die te gaan bezoeken
Kost je hoogstens, voor 'n maandl
Dat wil zeggen dan., als minste.
Ook al blijf Je er een jaar.
Tij betaalt ls d&t niet prachtig?
Vier en twintig gulden, maarl
Nou ja, logisch, blijf Je kórter,
Wijl je baas 't niet noodlg vond.
Jou nou's èxtra vrij te geven,
Dèn.. betaal je 't volle pond 1
Hoe het zij, lk zóu zoo zeggen.
Als men 't dus eens goéd beziet.
Voor den man met „veertien
dagen"
Véél verschil, och.maakt 't nietl
van deze conferenties, enz. om
van het vele courantenpapier en
de ontelbare vaten drukinkt, die
aan deze kwestie gewijd zijn, nog
maar niet eens te spreken,
dan toch wel gemaakt is.
Ook van verdere acties tegen
Italië, dat het Volkenbondsstatuut
geschonden heeft, kan geen spra
ke meer zijn, ondanks het feit,
dat de Negus op 26 Juni, wan
neer de Volkenbond bijeen komt,
zelfs te Genève aanwezig zal zijn.
Nu het Abessijnsche conflict door
den geheelen Volkenbond en niet
door den Raad behandeld zal
worden, laat de kwestie zich ook
vrij gemakkelijk verdonkerema
nen. Enoeland schijnt zich met
den nieuwen toestand, de kust
van de Roode Zee, al aardig ver
zoend te hebben en thans alle
aandacht te wijden aan den zee
weg naar Indië om de Kaap de
Goede Hoop. Kaapstad schijnt
tenminste in een rasechte oor
logshaven gemetamorfoseerd te
worden.
Of Italië nu als lid van den
Volkenbond te behouden zal zijn?
Fransche bladen vreezen van
niet, en meenen een blokvorming
tuschen Duitschland, Oostenrijk,
Hongarije en Italië waar te ne
men. 't Bezoek van Schuschnigg
zou met deze kwestie ln verband
staan. De Duce zou aan den Oos-
tenrijkschen premier de restaura
tie beloofd hebben; Duitschland
zou hebben afgezien van elke in
menging in Oostenrijk en Italië
zou dan als contraprestatie de
Duitsche eischen tot teruggave
der koloniën steunen.
POLENS JEUGD EERT MOSCICKI.
Naar aanleiding van het tienjarig regeeringjuhikum van den Poolscben slaat®-
president, vonden te Warschau groote feestelijkheden plaats. De jeugd brengt
hier den president met vlaggen en vaandels haar groet.
