„Achter
den Waaldijk"
Langs de kruislijnen der
Europeesche Imperia*
PUROL er op
Uit de Natuur.
D. F. VOIGT
Ingezonden stukken
SIERKUNST
Soest
Eerste Steenlegging der
R.K. Kerk in Soest-Zuid,
PARAFIX
Alders' Boek- en Kunsthandel
Een onzer eigen medewetkers naar Corsica, Rome,
Tisni.1, Libië, Egypte, Palestina, de Balkan- en de
Donaulaoden.
Een belangwekkende serie reisbrieven.
Uit Bastia Corsica
Een spoorreis door de wolken, dót is
fcoch wel ten sensatie: als de wolken zich
meer dan 800 Meter hoog bevinden!
Op Corsica heb ik zoo'n spoorreis ge-
ir akt. Ik was er de lezer zal het zich
herinneren geiand te Ajaccio, de hoofd
stad van het eiland; deze l'gt aan de Zuid-
RVestkust. En ik moest voorts naar de oude
hoofdstad. Bastia, welke m den Noord-
Oosthoek van Corsica is gelegen. Ik* moest
het eiland dus in zijn bijna volle lengte en
breedte dwars oversteken.
Dat is betrekkelijk eenvoudig. Frankrijk
heeft heel veel geld gespendeerd om Corsi
ca tot bloei te brengen en aan de bevolking
een zekere mate van welvaart te verzekeren.
Het spoorwegnet op het dunbevolkte eiland
(totaal 300 duizend inwoners) is 300 K.M*
lang en verbindt alle eenigszins beteekenende
wooncentra- De aanleg van dezen spoorweg
door een land, dat niets kent dan hoogge
bergte moet verbijsterend veel hebben ge.
kost. En daarnaast wordt er van de trein
slechts een matig gebruik gemaakt.
Het was dan ook niet meer dan een on
betekenend treintj - voor buurtverkeer ten
onzent, dat te Ajaccio gereed stond om den
zes uur langen tocht naar Bastia te aan
vaarden. Ik stapte in, een signaalsboot op
een soort misthoorn en de trein verdween
onmiddellijk in een tunnel. Toen we die
tunnel gepasseerd waren, „hing" ons treint-
tje ik zou haast schrijven; in den letter
lijken zin des woords ergens tusschen
de bergen.
Wat ben ik blij, dat ik van mijn leven
dezen tocht heb mogen maken! Men kan
•ich waarlijk niets schooners en indrukwek-
kenders voorstellen, dan een toeven in het
hooggebergte van Corsica. Maar tegelijk
wat huiveringwekkend!
Ik zou, eerlijk gezegd, die treinreis dwars
door Corsica niet graag voor den tweeden keer
ondernemen.
De bergen zijn er woest, grillig en ont
zagwekkend steil; voor den aanleg van de
spoorbacyn is op de meeste plaatsen een
imalle stijgende weg uit de hellingen gehakt
noeten worden, waar dat niet ging, ver-
Iwijnt de trein in tunnels, die soms kilome
ers lang zijn; door de grootste tunnel duurde
Ie rit bijna een vol kwartier!
De spoorbaan is zóó smal, dat men, uit
et coupéraampje kijkende, géén grondbreedte
aast de trein ontdekt- Wat men ontwaart, is
nkel een peillooze afgrond van honderden
\eters en recht tegenover zich ziet men een
anorama voor zich ronddraaien van woest
jebergte, rotskegels, granietmassa's met in
Ie zon schitterende sneeuw.
Vis Uw handen ruw zijn of gesprongen en
Iw lippen schraal en pijnlijk; maar vooral
rk bij brand- en snij wonden, ontvellingen
i allerlei buidverwondingen
Het verzacht en geneest.
Toen de trein het stationnetje Vizzivona
'P midden-Corsica had bereikt, waren we
sedert ons vertrek uit Ajaccio ruim duizend
duizend meter geklommen. Toen de trein er
weer op gang kwam, draaiden we voor de
zooveelste keer een tunnel in en als we daar
uit kwamen, was alles grauw om ons heen,
grauw en nat en koud. We stoomden door
de wolken
Neen, die reis vergeet ik nooi! Deze spoor
weg moet enorm veel hebben gekost. Bij
Vecchio b.v moest een viaduct worden ge
bouwd, waarvan de pijlers 96 meter hoog
zijn. Over de pijlers heen liggen enkel ijzeren
balken en dóarover raast de trein.
Slechts hier en daar is er aan den voet
der bergen, die je vanuit den trein zien, of
tegen de hellingen een kleine nederzetting van
menschen, maar overigens is de natuur woest
en onherbergzaam, behalve voor de wilde
zwijnen, de wilde schapen (mouflons), die
4horens dragen op bun kop, en voot
bandieten.
Het bandietenwezen, dat overigens zoo
streng mogelijk wordt onderdrukt, ontspruit
uit de volkszede der bloedwraak (vendetta)
De Corsicaan meent, dat zijn eer, of die
zijner familie, in bepaalde gevallen slechts
door b oed kan worden gewroken. Heeft hij,
wat dat betreft, zijn zin gekregen, dan rust
op de familie van het laatste slachtoffer weer
de plicht om zich te wreken op den dader
of diens familie. Wie aan de wetten der
bloedwraak voldeden, vinden nog slechts een
rusteloos voortbestaan in de bergen, waar ze
van/ce.f tot banditisme vervallen, de boeren
brandschatten en reizigers uitplunderen.
De Corsicanen worden door de Fransche
overheid min of meer vertroetel; ze pro-
fite, ren van velerlei beschermende bepalingen,
B.v. mag hun pastiche", de Corsikaansche
.volksdrank, niet worden uitgevoerd, cigarctten
en tabak zijn op Corsica ontheven vau de
zeer zware;, belastingen, welke er in Frank
rijk p drukken. De gewone Fransche goede
«igarcttea y£Utf-31/n' Per pakje van 20
•tuks ^f'uloiscs-bleu" b.y kosten op
.Corsica, uezéffde Idgarette® in origineel* ver.
pakking, één frank en 10 centimes, oftewel
vijf en een halve cent
De voordeelcn, waarvan we er slechts twee
noemden, zijn zeer vele.
Uit Frankrijk komende, mag me« van alles
wat men wil naar Carsica meenemen daar
naar is zelfs geen onderzoek maar reizen-
van Corsica (het goedkoope eiland) naar
Frankrijk, moet men zich aan een streng
douane-onderzoek onderwerpen. Cigaretten
b.v- mogen volstrekt niet naar „het continent"
worden uitgevoerd.
Het is nochtans niet door deze voordeelen
alleen, dat de Corsicanen, ondanks hun Ita-
liaansche afstamming en ondanks hun ver
basterde Italiaansche spreektaal, Fransch voe
len en Fransch willen blijven; eigenlijk; Cor
sicanen willen blijven in Fransch staatsver
band. Zij hebben de vrijheid zoo lief, deze
kinderen eenvoudige en goede kinderen
der natuur.
Ze zingen veel, van de liefde en van de
vrijheid, van hun bergen en van Napoleon,
Ha Napoleon! Hun held, hun heilige,
haast hun god! Ze hebben hem in hun wo
ningen op 'n plaatje, als beeltje en op al
lerlei snuisterijen*
Er wordt fascistische propaganda gemaakt.
Men leest affiches met „A bas Campinchi
weg met Campinchi (min. van oorlog),
weg met Stalij a bas les suifs (weg met de
Joden)". Maar deze dingen vinden geen aan
slag op het Corsicaansche gemoed.
Het G-C.T. vooral, het Fransche vakver
bond verspreidt op royale wijze anti-fascisti
sche lectuur; in enkele betooguigen van de
laatste dagen is de sluiting geëischt van de
Italiaansche consultaten, welke als propagan.
da-haarden van 't fascisme worden aange
merkt..
Men gelooft op Corsica weinig aan oor
log, de Italiaansche eischen worden blu!
geacht.
Voorkomt verkoudheid en keelpijn.
Ivorol gebruikers zijn zelden verkouden en
hebben zelden keelpijn, omdat deze tandpasta
den mond dagelijks grondig desinlecteerd.
Onze „Piepers".
Hoe hebben de menschen het vroeger toch
zonder „piepers" gedaan? Stel je voor;
Geen aardappels 's middags! Steeds weer:
erwten, boonen, meelkost, hutspot, erwten,
boonen, meelkost, hutspot- 't Zal wel voed
zaam geweest zijn, maar geen aardappels!
Hoe was 't mogelijk!
Uit Zuid-Amenka, uit Peru, moeten ze af
komstig zijn, en in 't midden der 16e eeuw
zijn ze voor 't eerst naar Europa, naar En
geland, overgebracht, maar 't heeft toen
nog wel een paar honderd jaren geduurd,
voordat de aardappel volksvoedsel werd.
De menschen waren er niet gauw op ver
kikkerd.
't Moet gebeurt zijn, dat men de knollen
in den grond had laten zitten en de groene
vruchten zorgvuldig had bereid, om die aan
aan de gasten voor te zetten. Gelukkig maar,
dat ze er feestelijk voor bedankten, "t Was
een leelijk, vergiftig kostje geweest.
In Frankrijk poogde men den afkeer, dien
het publiek voor deze nieuwigheid had, te
overwinnen door op de hebzucht der men
schen te speculeeren.
In Duitschland moest er een Pruisische
koning aan te pas komen, met soldaten en
stokslagen om het volk te leeren aardappels
te nuttigen.
Ten slotte hebben mislukte graanoogsten
en daardoor vo'gende broodschaarschte de
rest gedaan.
En toen eenmaal de smaak er in zat, toen
was het wonder wat.
Gaf de teelt van granen soms een misoogst,
nu, nu één kleine aardappel soms een halven
emmer en meer wou geven, nu had de mensch
wat gevonden, nee maar, nu kon hij het
wel buiten zijn Schepper stellen! Nou, nóóit
weer hongesnood! Nooit weer misgewas!
Leve de aardappel!
Echter 1844 de aardappelziekte ver
toont zich voor 't eerst. Zwart wordt het
groene loof, de heerlijke knol verrot, 't Komt
door het warme, broeiïge weerl is nu de
publieke opinie.
De wetenschap zocht en vorschte en kwam
tot de ontdekking, dat de ziekte veroorzaakt
werd door een tot dusver onbekende zwam-
soort, die zich bij vochtige, warme tempe
ratuur verbazend snel voortplantte. En men
vond een middet om de ziekte tegen te gaan
in een besproeiïi g met Bordeausche pap.
Sedert duurt de strijd van de wetenschap
tegen de ziekte, waaraan de aardappel on
derworpen is, voort
Topbont en wraiziekte en zwartbeenigheid
en nog meer zijn de ongesteldheden, die
zich in »t aardappelveld vertoonen, die dood
en verderf verspreiden.
Een vijand, die nog meer gevreesd wordt
voor onze „piepers" is de beruchte Colo-
rado-kever uit Amerika.
Oschoon deze van over de Oceaan ven-
wacht werd, is ze via Frankrijk en België
gepttsseerden zomer ïn ons land op enkele
plaatsen gesignaleerd. En alle man is in
't geweer geroepen, oni zich tegenover dez°n
belager te stellen
Nergens ter wereld kweekt men poot-
aardappels zoo best als ia Nederland. Maar
als de Clorauo-kever z'a larven en vol
komen insecten hier vasten voet krij.
gen, dan is 't wel zeker, dat geen enkele
baal pooters meer naar 't buitenland mag
vervoerd worden, waardoor dus een geweldig
verlies geleden zou worden omdat onze land.
bouw en onze handel daarvan jarenlang
reeds proviteert.
Een aardappel is een knol, zoo vertellen
het ons de H-H. plantkundigen.
Geen bol dus? Nee, zeker niet! 't
Onderscheid tusschen een knol en een bol
bemerken we het best als we ze doorsnij
den. De bol vertoont ons dan z'n rokken,
É'n schubben, dik en vleezig en sappig,
vol reserve-voedsel. En daarbinnen in een
stengel met één of meer knoppen, blaadjes
en zelfs een bloem in 't klein.
Zoo ziel onze pieper er met uit. Een
compakte massa. Toch wel een voorraad
schuur, ook reserve.voedsel, hoofdzakelijk zet
meel en zelfs een weinig eiwit.
Om dat zetmeel is 't ons bij onze aard
appelvoeding voornamelijk te doen.
Bovendien 't bedraagt pl.m. 21 pcf van
den knol - is 't goed oor alles en nog wat.
In de aardappelmeelfabrieken, die veel in 't
Z.O. van de provincie Groningen worden ge-
vonden^ wordt het zetmeel als aardappelmeel
uit de knollen gehaald, die daar als veen-
aaxdappels bekend zijn.
Dit meel gebruikt men, bij 't maken van
macaroni, vermicelli en „sago"; het is een
onmisbaar bestanddeel bij het appreteeren of
pappen van allerlei weefsels; 't wordt gebe
zigd voor het vullen van papier, bij de zeep-
berciding en bij de fabricage van worst.
Men bereid er dextrine uit, dat o.a. gebe-
bezigd wordt bij 't maken van bier en wijn.
Aardappelstroop is eveneens een product,
dat uit de veenpiepers wordt vervaardigd,
en dat in suikerbakkerijen veelvuldige toe
passing vindt.
Bovendien wordt het door gisting omgezet
in alcohol en spiritus.
Aardappelmeel is heusch goed voor alles
en nog wat
Echter aardappels zijn voor ons niet vol
doende tot voeding. Eiwit en vet ontbreken er
in. Eiwit? Nu ja, er zit ongeveer 2 pet.
et wit vletk onder de schil, en als die schil
een beetje dik verwijderd wordt, is u er
zeker van, dat er niets in uw te consumeer en
piepers overblijft.
Een aardappel bevat ruim 75 pet. vocht*
vocht is noodig oor het leven van den knol.
Tegen uitdrogen wordt hij beveiligd door
de schil. Deze bestaat uit verscheiden lagen
van cellen, waarvan de wanden uit kurk
bestaan.
Kurk gebruiken we als middel - om vloei
stoffen, die b.v. in fleschen bewaart worden,
tegen verdamping te beveiligen. Onze aard
appel bezit dus in z'n schil een natuurlijk
middel tegen vochtverlies.
Hij groeit aan een stengel, die in den
grond gezeten heeft, een z.g- onderaardschen.
Eigenlijk is hij een kort, sterk in de dikte
gegroeid deel van zoo'n stengel*
Aan stengels zitten hier en daar bladeren.
Aan den onderaardschen van onzen aard
appel ook, evenwel zeer kleine. En in de
oksels van die schubvormige blaadjes zaten
knopjes, die beloften inhouden voor 't vol
gende jaar, evenals b-v. de knoppen aan
onze boomtwijgen.
Soortgelijke knoppen, hebben onze aard
appels ook. 't Zijn de z-g* oogen, die goed
beschut in kuiltjes van dea knol liggen en
die in 't komende voorjaar de „spruiten"
leveren. Maar dan hebben ze een deel van
hun voedingswaarde verloren. Natuurlijk!
Burgem. Grothestraat 30
TeLefoon 2363 Soest
GEDIPL. OPT1CISN. Voor het maken van
Uw BRIL, ook volgens recept van H.H.
Oogartsen, een vertrouwd adres
Buiten verantwoording der Redactie.
Geachte Redactie,
Ondergeteckende verzoekt beleefd opname
vn het naavolgende, waarvoor bij voorbaat
mijn dank.
De „wilde" busdiensten.
Zij dienen geen algemeen belang.
Bezwaren van het Autobustcerisme.
Onder bovenstaand „Hoofd" wordt in het
„Soester Nieuwsblad" van 9 Dec. j.1. den lof
der spoorwegen bezongen -en het „wilde"
buss-ysteem en het autobus-toerisme afge
maakt. kW,e zouden daartegen geen bezwaar
maken, ware het niet, dat in dit artikel
de zaken niet in het juiste licht bezien wer
den en aan de spoorwegen lof werd toe
gezwaaid, waar deze allerminst aanspraak op
kan maken.
Dat de „wilde" bus-exploitanten alléén
trajecten berijden, waarbij zij verzekerd zijn
van volle bussen en daarom kunnen concur
reer en, pleit slechts voor hun „zakelijk" in
zicht en verdient waardeering.
Het is een slecht zakenman, welke een
bedrijf gaat oprichten, waarvan hij te voren
weet geen succes te zullen hebben.
Als de schrijver beweert; Het mooie van de
spoorwegen is, dat ze ons „Nederlanders"
over den zelfden kam scheert van dienstbetoon
en „betaling", dan is hij, wat het laatste aan
gaat er glad naast, tenzü, het spoorwegperso
neel, ran hoog tot laag, met htm gezlnn»,
niet tot de .t _r a.i *sche Natie behooren,
dat voor hen en hun gezinnen een belangrijk
lager tarief berekent wordt, dan voor ons
„Nederlanders" «n alsof deze bevoorrechting
nog niet voldoende is, zijn er, die hun z.g*
vrijkaarten bewaren voor 't afleggen van lange
trajecten en voor de kortere trajecten zoo
mogelijk gebruik ken van de „wilde" bus
of, zoo dit niet mogelijk is, als betalend pas
sagier der spoorwegen.
Dit lijkt ons toch niet de manier om een
bedrijf, waarin men voor zich en zijn gezin
brood verdient te bevoordeelen, te m<-er niet,
waar dit bedrijf met een ontzaglijk verlies
werkt.
.Wie hebben bovendien kunnen lezen, dat
zelfs „Defensie gebruik maakt van de „wil
de" bus. Dus is de „wilde" bus ook „Defen-
slebelang".
Dan verklaart de schrijver, dat de con
currentie der „wilde" busdiensten in vele op
zichten eene oneerlijke concurrentie is.
Maar komt de oneerlijke concurrentie niet
juist van den anderen kant?
Als toch het particulier vervoerbedrijf zóó
zwaar belast wordt, dat zij, ondanks de al
lerslechtste arbeidsvoorwaarden en vaak een
dubbel aantal arbeidsuren voor het personeel,
alle moeite heeft het bedrijf in stand te houden,
terwijl aan de spoorwegen een slordige
f 100 000per dag wordt bijgepast uit de
zakken der belastingbetalers, is dat dan eer
lijke concurrentie
Een opkomende griep.
MijnhardtjeB stuiten haar voortgang.
Doos 30 en 50 ct.
Als in de 2® Kamer de klacht naar voren
komt, dat de A.T-O- de goederen tegen
zulke lage tarieven vervoert, dat zij met ver
lies werkt en dit verlies door de spoorwe
gen (lees belastingbetaler) gedekt wordt, is
dat dan een eerlijke concurrentie.
Als de coöperatie van het spoorwegperso
neel, welke den geheel-en middenstand be
concurreert, in gunstiger condities verkeert
voor wat bedrijtsonkosten betreft dan de
middenstand, welke ook voor zware lasten
zit, is dat dan ook eerlijke concurrentie? En
is het „fair" te noemen, om eigen klanten
(want de spoorwegen moeten het toch ook
voor -een groot gedeelte van den midden
stand hebben) te beconcurreeren
Dat d© spoorwegen over „reserve materiaal"
moeten beschikken, moge voorheen van
groote beteekenis zijn geweest; thans, nu de
auto zoo'n groot aandeel in het vervoer heeft
verkregen, is dit niet meer zoo'n groote
noodzakelijkheid, te meer niet, daar de reizii-
gersstroom nog heel wat kan toenemen, om
met geheel bezette treinen te rijden.
Zelfs „Defensie" zit niet meer zoo vast
aan de spoorwegen als vóór 1914.
Dan beroept de schrijver zich op de sociale
voorwaarden, waaraan de spoorwegen gebon
den zijn, zooals behoorlijke loonen, dienst-
voorwaarden, verlof en wachtgeldregeling en
(dit heeft de schrijver er niet bijgenoemd)
goedkoop reizen, vrije dienst- en werkklee-
ding en een flinke gratificatie bij 25-jarige
jubilea.
Als wij nu nagaan, dat in 1934, onder den
drang der regeering, bij gemeentelijke over
heidsbedrijven, waaronder er zijn, welke al'
vele millioenen in de gemeentekas gestort
hebben en daar in nog storten, alle emolu
menten, waaronder ook de jubilea-gratificatie,
welke slechts 1 week loon bedroeg (terwijl
bij de spoorwegen deze gratificatie 1 maand
loon bedraagt) afgeschaft werden, dan zijn
de sociale voorwaarden bij de spoorwegen ten
opzichte van andere bedrijven wel seer gun
stig te noemen, te meer nog, waar het een
noodlijdend bedrijf is.
Alléén maar, zoolang het spoorwegbedrijf
nog met tekorten werkt, komt de «er van
goede werkgeefster te zijn, niet toe aan de
bedrijfsleiding, doch aan den belastingbetaler,
op wien het tekort verhaald wordt.
Nu nog iets, toen -er bij het spoorwegbedrijf
nog winst gemaakt werd, werd deze bij wijze
van gratificatie (in tegenstelling bij overheids
bedrijven welke ook goede winsten maakten)
onderling verdeeld. Brengt dit eigenlijk de
consequentie niet mede, dat men dan ook het
verlies samen moet dragen? Had daar geen
reserve kapitaal gevormd moeten worden en is
het billijk te noemen, dat het tekort nu op
den belastingbetaler verhaald wordt?
De spoorwegen moeten liun eigen werk
loosheidslasten dragen, beweert de schrijver.
.Waarvan? Van het tekort?
Dat kan. toch immers niet?
Het is weder de belastingbetaler en of deze
nu 2 millioen aan de werklooze spoorweg
arbeiders door middel der spoorwegen of
'loor middel ,va:n een andere instantie betaalt,
maakt voor he<n. toch geen verschil.
Alléén, wannqer die 2 millioen door de
spoorwegen betaald wordt en het bedrijf dan
bovendien zichzelf dekt, dan kan men pas
zeggen, dat de spoorwegen hun eigen werk
loosheidslasten dragen.
Zelfs de aandeelhouders der spoorwegen
verkeeren in een bevoorrechte positie, daar
hun 5 o/o gewaarborgd is, ondanks dat het
bedrijf met verlies werkt.
Welke andere aandeelhouders hebben dezen
waarborg
Zoo kunnen we ons niet aan den indruk
onttrekken, dat de spoorwegen tot één der
heilig0 huisjes behooren, welke ontzien wor
den. En als we dan lezen, dat de rechtsver
volgingen tegen de „wilde" busdiensten ge
schieden op last der spoorwegen, dus eene in.
stantie, waarvan allen, van hoog lot laag, zelf
gaarne met hun gezinnen voor een prikj»* rei
zen dan verdwijnt daarmede het laatste grein
tje sympathie, dat we nog voor de spoor
wegen hadden
VERSCHENEN i
Humor van het platteland door
Mr. J H, VAN DOORNE
Met een voorwoord van )hr. Jan Feith
Omslagteekening en bandversiering
van Koen van Rees.
De humor van het gemoedelijke
Betuwsche platteland op kostelijke
wijze opgedischt door een kenner
van Betuwe's land en volk bij uit
nemendheid. Dorpspredikant, -bur
gemeester. -gemeenteraad, -veldwach
ter, -schoolmeester -belastingcommies
enz. enz. droegen ieder bet zijne bij
tot het doen ontstaan vandit koste-
liike gerecht, bereid uit den kernge-
zouden, van leven sprankelende
humor van het Betuwsche platteland.
220 bladz. Geldersche leut! Een boek
om van te smullen van de eerste tot
de laatste bladzijde.
Prijs ingen. in stevigen omslag t 1.95
geb. in traaien linnen stempel-
band i 2.60
Verkrijgbaar in den boekhandel en
bij de uitgevers:
Fa. A. VAN LOON
Markt, T1EL - Giro 76886
Men maakt zoo ijverig propaganda vooi
méér werk-actie, maar als het nu waar is,
dat er bij opheffing der „wlide" bus
diensten, ongeveer 1200 man op de keien
komen, afgescheiden nog van de derving van
wegen, en benzine-belasting, dan klopt het
eene met het andere toch niet.
En als het werkelijk gaat om de handhaving
van wet en gezag, dan zal toch ook de
Zondagswet gehandhaafd dienen te worden.
En. als we dan zien, hoe de Zondag mis
bruikt wordt, vooral door de voetbalsport,
dan betwijfelen we toch, of dit in overeen
stemming is met de Zondagswet.
De „wilde" buspassagiers zijn geen groo*
ter misdadigers dan de overtreders der Zon
dagswet.
N. d* B<
Uw vriendin verloofd
Geelt dan een geschenk van
BURGEM. GROTHESTR. 11A
De werkzaamheden aan den bouw der R.KJ«
kerk in Soest-Zuid, zijn onder leiding vajJ
architect A. Brouwer ia vollen gang.
De fundeerir.gen van r zijn
gereed. Thans is men besig met het schoofti
metselwerk van de binnen «n buitenmuren'
der kerk, zoodat «en goed overzicht van den
plattegrond der kerk is waar te nemen.
Van binnen wordt hit kerkgebouw uatge*
voe#d met gele genuanceerde steenen, het4
ffeen een frisch aanzien zal geven.
Wij veraemenf dat de officieele eerste steeiTo
legging zeer waarschijnlijk zal plaats hebben
op, Woensdag 8 Februari a.s.
- BRIDGE-SUCCESSEN
VAN SOESTER PAREN-
Dat onze gemeente sterke bridgespelera
bezit hebben de in de provincie Utrecht ge*
houden Avro bridge-drives wel bewezen.
In Amersfoort behaalden de Heer en Mevr.
Willekes, de heeren Tensen Sr. en De Graaf
en de heeren Maria Jr. en Drechsler een 1°
prijs. In Utrecht de heeren Velieman en Ver*
heyen een 2e prijs.
Bovendien slaagden de heer en mevr. Wit*
lekes in de finale 1.1. Zaterdag te Utrecht ex
In als 2e beste paar in de provincie Utrecht
te eindigen.
Een prachtig resultaat en een gelukwensch
waard.
Met het kampioenspaar, de heeren Erkelens
en Knoek uit Amersfoort zullen zij nu in Mei
a.s. in Hilversum, met de overige provinciale
kampioenen en tweede aankomenden mede
dingen om het landskampioenschap.
Het derde paar bestond ook al uit Soestet
inwoners n.1. de heeren Verheyen en Veile,
man, die als reserve-paar voor Hilversunl
zijn aangewezen.
Eveneens een fraai succes.
Van de drie paren bridgespelers, die in da
A.V.R.O*-bridge.wedstrijd voor de provincie
Utrecht bovenaan kwamen, zijn er dus twee
van in Soest woonachtig.
Ook voor de sociëteit „De Eendracht",
is dit een aardig succes, daar behalve de
Heeren Drechsler en Maris, alle bovenge
noemde prijswinnaars lid zijn va i deze socië
teit, zoodat zij behalve de naam van Soest ook
die van hun Sociëteit hebben hoog gehouden.
ZELFPLAKKENDE ENVELOPPEN
Enveloppen-likken nu uit de mode I
25 Witte Paiatix-enveloppen in doosje
25 cdnt
naast het Postkantoor
STEEN HOFFSTR. 13 TEL. 2476
