voor SOEST en BAARN HET VERKORTE FRONT THANS GESTABILISEERD. Sovjet-offensieven verzwakken. TIJÖELilK GESLOTEN, Fabrikant, Groothandelaar of Winkelier Boekeninzameling. HET BADHOTEL TE BAARN InFebruari 567.800 b.r.t. gekelderd. !i: *1 Wie is de hoofdschuldige aan prijsopdrijving IN ANDERE HANDEN. NUMMER 18 ABONNEMENTSPRIJS: voor Soest en Baarn 0.90 per drie maanden, daarbuiten 1.05. Losse nummers 6 cent. Advertentiën worden ingewacht tot uiterlijk Dinsdags- en Vrijdags middags te 12 uur. Verschijnt Woensdags en Zaterdags Uitgave: N.V. Eerste SoeSter Electr. Drukkerij, Soestdijk. TWEEDE JAARGANG HET NIEUWSBLAD ZATERDAG 6 MAART 1943 OMROEPERS (bij vooruitbetaling) 1 tot 20 woorden 0.92. Elk woord meer 4 cent. Rubriek „Betrekkingen gevraagd" en „Betrek kingen aangeboden": 120 woorden 0 77 Elk woord meer 0.03 Overige advertenties prijs op aanvraag. Redactie en Adm.: Van Weedestraat 7, Soestdjjk. Telefoon 2962 Giro 161165 De stabilisatie van het Oostfront heeft zich thans nagenoeg voltrokken en wel op een linie, die niet alleen goede mogelijkheden voor de verdedi ging biedt, maar tevens met het oog op de aanvalsoperaties in den a.s. zo mer gekozen is. Terwijl deze linie in den noordelijken en centralen sector, behalve bij het Ladogameer en Weli- kije Loeki, nauwelijks verschilt van die in het vorige jaar, verloopt zij in den zuidelijken sector van Taganrog langs de rivier de Mioes, in Noordelijke richting tot Worosjilofgrad, vandaar tot enkele kilometers bewesten van Charkow en Koersk, vervolgens naar Orel, iets ten westen van Rzjev, om van daar af te buigen naar het Ilmen- meer, vanwaar het in Noordelijke richting naar het Ladogameer ver loopt. De pogingen van sterke Sovjet troepen om vanuit Isjoem aan den bo venloop van den Donets in zuidelijke richting door te Stooten en aldus de Duitsche troepen in het Donetsbekken van hun achterwaartsche verbindingen af te snijden, is thans definitief ver ijdeld. In tegenaanvallen hebben de Duitsche troepen over een breed front den middenloop van de Donets be reikt. De SS-divisie „Wiking", waarbij ook vele Nederlandsche vrijwilligers dienen, had een werkzaam aandeel aan deze gevechten. De stad Rzjev werd volgens de in de plannen voorziene bewegingen ter verkorting van het front ontruimd, waarbij de achterhoeden, die de stad sinds dagen nog slechts bezet hielden, zich in den nacht van 2 op 3 Maart ongemerkt van den vijand losmaakten, nadat de bruggen over de Wolga wa ren opgeblazen. Vijandelijke aanvallen op het brug genhoofd aan den Koeban en op de stelling aan de Mioes werden onder bloedige verliezen voor den vijand af geslagen. Ook op andere frontgedeel- herbeeldcn'^in b crisgswicten bun massale stormaanvallen, die echter wederom dood liepen en den vijand alleen maar op groote verliezen kwa men te staan. De^offensieve kracht der Sovjet-Russische strijdkrachten is thans overal aan het front merk baar verminderd, met uitzondering van het gebied rond Orel. Alleen in het gevechtsgebied van Grêl verloren de Sovjettroepen in den sector van één Duitsch legercorps meer dan 30.000 dooden in de maand Februari. Bij een luchtaanval op Berlijn in den nacht van Maandag op Dinsdag zijn 191 dooden te betreuren en 268 gewonden; onder meer werden drie ziekenhuizen getroffen en zwaar be schadigd, terwijl de historische, oude en eerbiedwaardige Hedwigs-kathedraal, de voornaamste kerk der roomsch- katholieken in Berlijn, zware schade leed en vrijwel geheel uitbrandde; ook vier andere kerken leden zeer groote schade, terwijl twee tehuizen voor ouden van dagen aan den aanval ten offer vielen. Het aantal neergeschoten vijandelij ke vliegtuigen bedraagt volgens de voorloopige berichten 21. MILLIOENEN DOODEN, GEWONDEN EN GEVAN GENEN. Sedert het uitbreken van den strijd tegen de Sovjet-Unie verloor het roo- de leger volgeris een Duitsche opgave 5.4 millioen man aan krijgsgevange nen, voorts 12.8 millioen dooden en gewonden, zoodat de totale verliezen ruim 18 millioen man bedragen. Aan oorlogstuig gingen 48.000 stukken ge schut en 34.000 tanks verloren, waar uit blijkt in welken omvang de Sovjet- Unie zich op den oorlog had voorbe reid en hoe groot het bolsjewistische gevaar voor ons werelddeel was ge worden. VON RIBBENTROP IN ITALIë. De Duitsche Minister van Buiten- landsche Zaken Von Ribbentrop heeft in opdracht van den Führer enkele dagen met een uitgebreide staf van medewerkers in Italië verfbefd en al daar vele besprekingen gevoerd. Von Ribbentrop werd ook door Mussolini ontvangen en overhandigde hetr. een persoonlijke boodschap van den Führer. Tijdens de besprekingen wer den alle vraagstukken betreffende de Europeesche politiek en de gemeen schappelijke oorlogsvoering der mo gendheden van het pact van drie be sproken. De Duitsche pers schonk zeer veel aandacht aan deze ontmoeting en vergeleek het Duitsch-Italiaansch communiqué met dat van de gealli eerde conferentie te Casablanca, dat eveneens van volledige overeenstem ming sprak, maar in werkelijkheid de geschillen tusschen de geallieerde „bondgenooten" nauwelijks voor het oog der wereld kon verbergen. IN FEBRUARI 567.800 TON TOT ZINKEN GEBRACHT. De strijd der duikbooten van de spil tegen de geallieerde scheepvaart gaat in stilte, maar met onverminder de hevigheid voort. In Februari werd door Duitsche strijdkrachten 567.800 ton scheepsruimte tot zinken gebracht, waarvan 543.300 ton door duikbooten. Voorts werden een kruiser, enkele duikbooten en een aantal kleinere eenheden naar den bodem der zee ge jaagd. TURKIJE IN DE BRANDING. In de speculatie omtrent een even tueel geallieerd offensief tegen Euro pa blijft Turkije een belangrijke plaats innemen. Zoo wordt in Turksche krin gen de mogelijkheid besproken, dat Engeland en de Ver. Staten Syrië en den Libanon zullen gebruiken als ba sis voor een actie in het oostelijk bek ken van de Middellandsche Zee. Het grootste gedeelte der Amerikaansche Luchtstrijdkrachten in Palestina en Syrië is naar Cyprus overgebracht. Naar thans blijkt, heeft voorts op de conferentie te Adana een uitbreiding van het Turksche verkeersnet een punt van bespreking uitgemaakt. De door de Engelsche gewenschte uit breiding bleek vooral de verbindingen van Oost naar West te betreffen. GANDHI'S VASTEN GEëINDIGD. Ondanks de pessimistische verwach tingen heeft Gandhi, de 73-jarige lei der der Indische onafhankelijkheids beweging, zijn hongerstaking goed doorstaan en thans voor het eerst weer wat sinaasappelsap gebruikt. Na een ernstige verslechtering van zijn toestand trad een verbetering in, zoodat hij tijdens de laatste dagen van zijn hongerstaking in staat was be zoek te ontvangen. In het Britsche La gerhuis verklaarde Amery, de Minis ter voor Br.-Indië, dat Gandhi met zijn vasten een onvoorwaardelijke invrij- heidsstelling wilde bereiken. Amery achtte zich echter niet gerechtigd tot het vrijlaten van mannen, die zich te gen de geallieerde oorlogsvoering keeren. In de komende dagen en weken zul len verschillende maatregelen door gevoerd worden, welke allen ten doel hfhh» 'Je eece.o™.::che fcrscmSn van ons land te mobiliseeren in den strijd tegen het bolsjewisme. Luxe winkels en bedrijven, die in deze tijden van minder belang zijn^ zullen gesloten moeten worden en het personeel zal op andere plaatsen te werk worden gesteld. Voor de betrokken personen zal dit hard zijn en de offers, die in de komende dagen gebracht moeten worden, zijn niet gering. Van veel zal in deze dagen afstand moeten worden gedaan. Alle lafheid, alle schijn zal verdwijnen, de grimmige werkelijk heid zal door iederen Nederlander onder de oogen moeten worden ge zien. Het bolsjewisme beukt op de poorten van Europa, en de strijd wordt thahs niet alleen aan het oost front gevoerd, neen, de oorlog^ eischt thans overal in Europa offérs van ieder individu, staat voor elke huis deur en voor elk bedrijf. En wie een maal de grootere lijnen heeft er kend, wie het gevaar heeft ingezien, dat iédere menschelijke en vooral iedere economische existentie be dreigt, die zal moeten toegeven, dat de sluiting van zijn bedrijf of de weg naar de fabriek minder hard is dan aanvankelijk wel leek. Liever een tij delijk gesloten winkel, dan de puin- hoopen van een zaak, die door de bolsjewistische batterijen met den grond gelijk zijn gemaakt. De oorlog klopt thans aan iedere deur. Ieder bedrijf in Nederland, iedere familie, elk bezit wordt be dreigd door de gemechaniseerde ro bots uit het Oosten, door de onmen- schelijke horden van Stalin. Het zou misdadig zijn om nog langer met de handen in de schoot af te wachten. Wie zich paait met de hoop, dat ook dit gevaar wel voorbij zal gaan, is bij voorbaat verloren. In dit licht bezien, zijn de offers, welke thans door duizenden in ons land gebracht moeten worden, niet zoo zwaar als het aanvankelijk wel lijkt. Van millioenen andere Europea nen worden thans offers verlangd, waarbij de sluiting van een winkel of bedrijf, de gedwongen verandering van beroep of de tewerkstelling buiten de grehzeh van ons land slechts k'n- derspel is. Duizenden zijn gevallen in den strijd tegen den rooden moloch, duizenden zijn vermist of voor hun le ven verminkt. Zij streden voor Euro pa, voor de geestelijke en materieele waarden van het Avondland. Hoe wei nig beteekent dan het offer van een gesloten zaak? De gevallenen keeren niet terug, de vermisteh waarschijn lijk evenmin, maar de winkelier, de zakenman hoeft niet voor altijd af scheid te nemen van zijn winkel of bedrijf. Voor hem geldt het troostvol le woord, dat thans achter de leege winkelramen van zijn gesloten win kel is opgehangentijdelijk Te Roermond Is een vormingsbijeenkomst der N S.D.A.P. en de N.S.B. gehouden. De Leider van de Nationaal Socialistische Beweging der Nederlanden, Ir. Mussert, inspecteert de aangetreden eereformaties Links Hauptdienstleiter Schmidc Arbeitsber. NSDAP-Stapi-Pax m (Van een onzer redacteuren). In de twee vorige artikelen hebben wij gepoogd aan te toonen, aan de hand van verschillende voorvallen uit de practijk, dat er nog wel het een en ander mankeert aan de prijsbe- heersching hoe goed dit instituut ook bedoeld is. Dat is ons trouwens, op onzen ééndaagschen tocht met een ambtenaar van de prijsbeheersching, wel gebleken. En heel dikwijls is het moeilijk om uit te zoeken wie nu eigenlijk schuldig is: de winkelier, of de grossier. En er zijn ook gevallen, waarin het staat te bezien, of één van beide handelaren schuldig zijn, omdat er aanwijzingen zijn t.a.v. de schuld in de richting van den fabri kant. Alleen, lever maar eens het be wijs! En dat is in zoovele gevallen de groote moeilijkheid. Neemt U bijvoorbeeld de groente boer. Wij be- ~i_~u hoeven elkaar Met de Priis- I niet te verl?lc£- ïviei ae rrijs j men_ ,lat dezen tciice/suuug i "ma uèei wat I 0 moeilijkheden op stap. leeft te over-" winnen op de veilingen. Want dat een groot aantal grossiers in groenten en fruit knoeien en alleen maar bepaalde soorten groenten kün-< nen leveren ysr* boven den vastge steld vli maximum prijs. Wij weten van gevallen, waarin een grossier zeide tot een kleinhandelaar: „Ik kan je helpen aan een paar kisten bloem kool, maar die kooltjes kosten je dan 35 cent het stuk (14 ct. boven den vastgestelden prijs). En als ze je soms vragen, wat je er voor betaald heb, moet je zeggen: 21 cent, want ik wil er geen last mee hebben en als ik er door jou stuk mee raak, behoef je bij mij niet meer terug +e komen." Wat moet de groenteboer doen? Geeft hij den grossier aan. dan krijgt hij ongetwijfeld een zware straf, maar zooiets lekt spoedig bij andere gros siers uit en de winkelier kan zijn bie zen wel pakken. Hij zal alleen datge ne kunnen koopen op de veiling, wat er voor iedereen is en de anderen, die het minder nauw nemen, zullen kist jes bloemkool voor 35 cent, en zoo voorts kunnen ki-ijgen. De aanbrenger natuurlijk niet. Zoo zagen wij op onzen tocht in een dorp in het midden des lands iemand uit een groentenwinkel komen met een bloemkool. We stapten den groen tewinkel in en vroegen een bloem kool. De groenteman, die ons blijk baar al niet vertrouwde (welke man komt er nu bloemkool halen; dat is immers vrouwenwerk!) verklaarde „tot zijn grooten spijt!" geen bloem kool te hebben. „Ik heb er al in we ken geen één in huis gehad, heeren!" Dat was natuurlijk een leugen, want wc hadden zelf een klant uif den winkel zien komen. We vertrokken, stapten in ons wa gentje en reden het dorp uit. In het spiegeltje zagen wij, dat de groente boer ons omzichtig stond na te kij ken. Ja, we reden het dorp uit, heel ver, maar via een anderen weg keer den wij er aan den anderen kant weer 'i«, parkeerden het wagentje in een garage, zoodat het nummer niet te z en was, en wandelden opnieuw in de rehting van den groentenwinkel. In dé buurt stelden we ons verdekt op. Ons geduld werd lang op de proef ge- s.eld, want eerst na anderhalf uur zagen wij een vrouw, den winkel uit komen, ook weer met bloemkool! Op dan hoek hielden we haar aan. „Wat hebt U voor dat bloemkooltje be taald?" „O", was het antwoord, toëh de controleur zich behoorlijk had ge legitimeerd, „18 cent". Dat kon nooit kloppen, want de maximumprijs was o^) dezen dag 23 cent, dus de prijs zou nog lager zijn! We gingen met de vrouw en het kooltje naar den win kel; vooraf was de vrouw gewaar schuwd, dat ze geen woord zou mo- gJn zeggen over den prijs. De winkelier verschoot van kleur, teen hij ons ten tweeden male zag, ditmaal met Ccix klant, die bloemkool bid gekocht. „Wat heeft die vrouw Uit bloemkooltje bij U betaald?" vroeg de controleur. „Eh", antwoord de de groenteboer, „eens even naden ken, o ja, 23 cent!" De officieele prijs wilde hem natuurlijk niet terstond te binnen schieten en de controleur was handig vóór de prijslijst, die in den winkel hing, gaan staan. „Eigenaar dig", meesmuilde de controleur, „de vrouw verklaart 18 cent betaald te hebben." „Ik heb me vergist", ant woordde de klant snel, het was inder daad. 23 cent." „Maar", zoo vervolgde de contro leur, „ik dacht, dat U geen bloem kool had." „Had", antwoordde de sluwe groen teboer, „dat klopt. Ik heb ze nog geen tien minuten in huis. Zoo juist van de veiling uit Uontvangen." Laten we U het verdere relaas be sparen, lezer en lezeres. U begrij'pt wel, dat den groenteboer niets ten laste gelegd kon worden. Het «preekt natuurlijk vanzelf, dat de klant in kwestie zoo goed als alle andere klanten minstens 35 of 40 cent voor het bloemkooltje betaald heeft, maar de klant zwijgt uit angst voor den winkelier en de winkelier moet wel een hoogeren prijs aan den grossier betalen, want anders heeft hij niets anders dan kool, kool en nog eens kool in zijn winkel. Uit hetgeen wij dan ook ervaren hebben op onzen tocht, durven wij ge rust te verklaren, dat in heel veel ge vallen. de winkelier niet de hoofd schuldige is, maar de grossier. En voor wat betreft goederen, vaak in nog meerdere mate de fabrikant. De controle bij den bron schijnt nog niet zoo afdoende te zijn als wel ge- wenscht is. Anders zouden de fabri kanten niet goederen in den handel brengen tegen prijzen, die zoo fantas tisch hoog zijn, dat men van stomme verbazing de handen in elkaar slaat. Want wat bijvoorbeeld te denken van een speelgoedpaardje, een simpel stukje slecht afgewerkt en slordig geschilderd hout, dat vóór den oorlog hoogstens 3 dubbeltjes zou kunnen opbrengen, nu in de etalage prijkend voor twee gulden vijf en twintig? De speelgoedwinkels liggen overstroomd met dit pruHige spul tegen prijzen, waarvan men schrikt. En men kan er ongestoord mee door gaan, want het schijnt te mogen. Nu mag de prijs van het hout en de prijs van de verf gestegen zijn, maar toch niet in die mate, dat een stukje speelgoed van 30 cent nu ineens 2.25 kost! Daarom: er klopt iets niet bij de prijsbeheersching. Bekijk de zaak hóe men wil, maar steeds zal men tot deze slotsom komen. Met alle waar deering voor het werk, dat het insti tuut voor de prijsbeheersching in al die maandeh van zijn bestaan voor de gemeenschap heeft gedaan, moet ge constateerd worden: het is nog maar een druppel op de gloeiende plaat. Men zwendelt vroolijk verder, men pleegt prijsopdrijving tot vaak meer dan lüü °/o, men oefent pressie uit op bange klanten en gewetenlooze win keliers, grossiers, groothandelaars en fabrikanten spekken hun bankreke ningen en portefeuilles ten koste van den kleinen man, die als altijd het ge lag moet betalen. Ir. een volgend artikel zullen wij eens de bevindingen van enkele win keliers laten hooren, zoodat deze kwestie ook eens van den anderen kant belicht kan worden. voor 'arbeiders in Duitschland. Deze maand wordt er voor de in Duitschland te werk gestelde Neder landsche arbeiders in het geheele land een inzameling gehouden van boeken, teneinde deze arbeiders, die ver van huis en gezin arbeiden, in staat te stellen hun vrijen tijd op aangename wijze door goede .1 interessante lec tuur door te brengen. Wij allen we ten, hoezeer verveling geestdoodend is en aanleiding kan geven tot aller lei ongewenschte toestanden en han delingen. Lectuur is daarom altijd in dergelijke gevallen van het grootste belang en degenen, die dan ook boe ken en tijdschriften van huis ontvan gen, zijn er zeer blijde mede. De boekeninzameling wordt ook in de gemeenten Soest en Baarn gehou den en gepoogd zal worden de boeken vóór 15 Maart in te zamelen zoodat zij spoedig naar Duitschland kunnen worden opgezonden ten bate der Ne derlandsche arbeiders. Er zijn eenige centrale punten aan gewezen, waar deze boeken in ont vangst kunnen worden genomen voor het gemelde doel. Deze zijn: VOOR SOEST: Noorderweg 27; Bunt- weg 20. VOOR BAARNDistributiekantoor; Laanstraat 68; Bosstr. 9; School straat 22; Heemskerklaan 18. Degenen die daar spoedig de boe ken, die zij voor het vermelde doel kunnen missen, doen bezorgen, ver richten daarmede een goed werk. NIEUWE KRINGLEIDER. Met ingang van 1 Sprokkelmaand/ Februari 1943 is benoemd tot Kring leider van den Kring Geldersche Val lei der N.S.B., de heer J. Kramer, Spaarnestraat 47 te Amersfoort. Met ingang van dien zelfden datum is eervol ontslag als zoodanig verleend aan den heer H. Froonhof, Emmastr. 12, te Baarn. PETROLEUM VOOR VERLICHTING. Tot en met 31 Maart 1943 geven de met „11 verlichting" der bonkaar S 108 en de met „29 verlichting" der bonkaart S 208 gemerkte bonnen elk recht pp het koopén van een liter pe troleum. De te verkrijgen hoeveelheid bedraagt dit wordt uitdrukkelijk onder de aandacht gebracht thans één liter per bon in plaats van de tot nu toe gebruikelijke twee liter. PETROLEUM VOOR KOKEN. Tot en met 21 April 1943 geven de met „05" genummerde bonnen van de bonkaart „EA" voor kookdoeleinden elk recht op het koopen van een liter petroleum. EUROPA .Ah Je kans riet om binnen te komen, kun je wat mij betreft met hen doen wat je wilt Ttckeolofl Erik-Felhnga-Pak m Iets over de historie ervan. Naar wij vernemen is het Badhotel, alhier, in andere handen overgegaan en thans in het bezit gekomen van de combinatie, welke o.a. ook het Carl- ton Hotel, „Trianon", „Savoy", „Asto- ria", allen te Amsterdam exploiteert. De heer de Graaf, die het hotel sedert 1921 exploiteerde, zal zich voorloopig te Soest vestigen. Het Badhotel, dat thans bijna 56 jaren telt, geniet de laatste jaren ook al eenige bekendheid als „Het Kur- haus in de bosschen." Is het tegenwoordig uitsluitend ho- telbedrijf, de oprichters beoogden niet zoozeer de exploitatie van een hotel dan wel van een koudwatergeneesin- richting, naar buitenlandsch voor beeld. In de vorige eeuw bracht n.1. Vin- cenz Priessnitz, een boer uit Oosten- rij ksch Silezië, met energie en volhar ding de hydrotherapie tot aanzien, vond nieuwe methoden uit, genas'dui zenden patiënten en opende een nieuw tijdperk voor de koud water-genees wijze. Hoewel Priessnitz' opvoeding niet uitging boven die van andere boeren jongens, bezat hij een bewonderens waardige opmerkingsgave. Hij ont dekte, dat wonden en kneuzingen bij paarden'en koeien spoediger genazen als hij die met koud water verbond, hetgeen hem een zekere vermaard heid bezorgde in het genezen van veeziekten. Een ongeluk, dat hem zelf op 17-jarigen leeftijd overkwam, waarbij hij twee ribben brak, maakte evenwel van hem den man, wiens naam beroemd werd: Priessnitz ge nas zijn gebroken ribben zelf! Met de borst op een stoelleuning steunende, bracht hij de afgeweken breukeinden der ribben weer op hun plaats, legde koude, natte omslagen en was na 10 dagen in staat op te staan, niettegen- staanden de dorpsdokter hem had voorspeld, dat hij zijn leven lang ge brekkig zou blijven! Deze genezing was oorzaak, dat hij een praktijk begon te krijgen, eerst van patiënten uit zijn dorp, later ook van verder afgelegen plaatsen. Hij besloot een Wasserheilanstalt te stich ten, waarvoor hij na veel moeite, toe stemming van de regeering kreeg en welke gevestigd werd te Grafenberg in Oostenrijksch Silezië. Maar niet alleen bewondering, ook navolging vond Priessnitz. In 1840 be zat Duitschland reeds meer dan 30, Polen 1 en Rusland 3 watergeneesin- richtingen! De oorspronkelijke koud- watergenees-inrichtingen veranderden evenwel geleidelijk aan van aard; naast deze behandeling, die niet in al le gpvallen dienstbaar bleek, werden electriciteit, massage, heilgymnastiek enz. als medehelpsters aangewend. Het koudwaterverband is nog steeds als Priessnitzsche omslagen bekend! In ons land bestond eveneens reeds vroeg een koudwatergeneesinrichting, n.1. „Bethesda" te Laag-Soeren, doch hier bleef men zich langer dan in het buitenland aan deze eenige geneeswijs ze vasthouden, met uitsluiting van an dere. Het groot aantal landgenooten, dat jaarlijks naar het buitenland ging om herstel te zoeken, deed de gedachte rijzen of in ons land geen plaats was voor een tweede geneeskundige in richting en hiermede komen wij dan eindelijk op de geschiedenis van het Badhotel. Op 7 Januari 1885 kwamen ten hui ze van den heer J. Ed. Teixeira de Mattos te Amsterdam, de heeren mr. P. J. Teding van Berkhout, burge meester van Baarn; jhr. J. Hartsen, directeur der Baarnsche gasfabriek; G. Elink Schuurman, lid van den Baarnschen Raad; J. Nienhuis, parti culier en J. C. F. Baron d'Aulnis de Bourouill, gemeente-archivaris te Baarn, bijeen en werd, na bespreking, besloten tot oprichting van de N.V. Koudwatergeneesinrichting te Baarn. In het Prins Hendrik Park, met zijn geurende dennenbosschen, waar men meende den noodigen waarborg voof rust een eerste vereischte voor een dergelijke inrichting gevonden te hebben, kocht de Vennootschap een geschikt terrein van circa 4 H.A. op pervlakte. Op 20 Mei 1886 legde het 4-jarig zoontje van Baarn's burge meester, jhr. B. Ph. de Beaufort, (bur gemeester Teding van Berkhout was inmiddels overleden) den eersten steen van het gebouw, dat de architecten Th. Sanders en H. P. Berlage hadden ontworden en dat gebouwd werd door de heeren J. Bijlaard en N. van Veers- sen, aannemers te Hilversum. Het groote park, dat naast het gebouw is gelegen, werd aangelegd door den be kenden Baarnschen tuinarchitect, den heer A. van der Helden, dezelfde die ook den Spoorboulevard had ontwor pen. Het gebouw, welks hoogen toren reeds van ver de aandacht trok, werd in rustieken stij1 opgetrokken, zoodat het volkomen in de landelijke omge ving paste. De drie onderdeelen van het bedrijf, hotel, keuken en badin richting waren streng gescheiden; ze vormden de drie zijden van een vier kant; de vierde zijde, nog geheel open, was voor eventueele uitbreiding be stemd. De Raad van Beheer der N.V., wel ke zijn eerste vergadering in het ge bouw „Eensgezindheid" aan het Spui te Amsterdam, hield, bestond uit de reeds eerder genoemde personen, met vervanging van den heer Teding van Berkhout door den inmiddels tot bur gemeester van Baarn benoemden heer jhr. mr. B. Ph. t.e Beaufort en met toevoeging van dr. G. Waller, arts te Amsterdam. Tot geneesheer-directeur werd benoemd dr. H. Ph. Baudet, te Utrecht, en tot directrice mej. J. Tide- man, voordien in gelijken functie werkzaam op „Trompenberg", het te genwoordige Palace-hotel aan den 's-Gravelandschen weg te Hilversum. In Juli 1886 werd op het terrein de Melkhal geopend, een gelegenheid, die eenige jaren bij de bevolking uit de omgeving in trek is geweest vanwege de militaire muziekcorpsen, die daar regelmatig optraden. Exploitant van deze melkhal was de heer Meermink, een bekend Baarnsch ingezetene; de heer W. van Doornik te Baarn was de bouwer van deze hal. Deze melk hal is later verbouwd tot stal en thans reeds geruimen tijd afgebroken. Op 1 Mei 1887 werd de geneesin- richting geopend, bij welke gelegen heid de heer jhr. B. Ph. de Beaufort te zijnen huize „Peking" een diner aanbood. Als verdienstelijke leden van den raad van beheer vinden wij later nog vermeld de heeren J. van der Aa, A. toe Laer, J. Harbrink Numan en J. Basquin. Omtrent de kapitalisatie dei- vennootschap is niets bekend, wel, dat in 1894 een tweetal leeningen aflosbaar werd gesteld. Ondanks het advies van prof. Kneip, Pasteurs en Metzger, bleek Nederland evenwel geen land voor een dergelij ke, breedopgezette, geneesinrichting te zijn, het was er blijkbaar nog niet rijp voor. Reeds spoedig werd het ho tel als Sanatorium gebruikt en in 1894 werd besloten een algeheele wijziging in de exploitatie te brengen. Het (Vervolg pag. 2).

Historische kranten - Archief Eemland

Soester Courant | 1943 | | pagina 1