Het Nieuwsblad
DANK VOOR DEN OOGST
voor SOEST en BAARN
Hoe de Italiaansche slagvloot
uitgeleverd werd.
NUMMER 80
ABONNEMENTSPRIJS: voor Soest en
Baarn 0.90 per drie maanden, daar
buiten 1.05. Losse nummers 6 cent.
Uitgave:
N.V. Eerste Soester Electr. Drukkerij.
Soestdijk.
ZATERDAG 9 OCTOBER 1943
Verschijnt Woensdags en Zaterdags.
TWEEDE JAARGANG
Redactie en Adm.: Van Weedestraat 7,
Soestdijk. Telefoon 2962 - Giro 161165.
IN „La Nuova Italia" onthult Sergio
Bernacconi op welke wijze een be
langrijk gedeelte van de Italiaan
sche vloot aan de geallieerden werd
in handen gespeeld, ofschoon, naar hij
te kennen geeft, de groote meerder
heid der Italiaansche "marine trouw
was aan haar eer, haar tradities en
het bewind van Mussolini.
„Voor alles dient gezegd te worden'',
merkt Bernacconi op, „dat de eenhe
den die in den vreemde gedetacheerd
waren, zooals de duikbooten van de
Atlantische bases, de Zwarte Zee, de
Egeeïsche Zee, de Grieksche wateren
en in het Verre Oosten, en bovendien
twee slagschepen, twee zware kruisers
en talrijke andere kleinere eenheden,
vastbesloten in hun havens zijn ge
bleven, zonder dat hun officieren en
bemanningen de bevelen, om alle bo
dems tot zinken te brengen, welke zij
gelijktijdig met de afkondiging van
den wapenstilstand ontvingen, heb
ben ten uitvoer gelegd.
Wat het eskader betreft, dat in de
vijandelijke havens is binnengeloopen,
hebben de berichten der Europeesche
pers en bovenal de eerste, nog onvol
ledige tijdingen, ons veel omtrent de
groote tragedie van onze marine ont
huld. Terwijl zij op de meest ernstige
manier de groote heeren van den Ge-
neralen Staf 'beschuldigen, ontlasten zij
tevens ten volle het overgroote deel
der officieren en der bemanningen
van de in Britsche havens aangeko
men eenheden.
De slagvloot loopt uit!
OP den achtsten September, twee
uur voordat de wereld door mid
del van de Amerikaansche ra
dio op de hoogte werd gesteld van den
overeengekomen wapenstilstand, liep
het eskader de haven van Spezia uit,
geformeerd in slagorde; de water
dichte schotten en de gangen tusschen
de dekken hermetisch gesloten; alle
mannen op hun gevechtspost. Een
paar dagen geleden waren enkele ad
miraals en commandanten vervangen
door officieren, die nauwer aan de re-
geering-Badoglio verbonden waren.
Ook de Chef van den Generalen Staf
der Marine zelf, die door den verrader
was benoemd, schijnt zich aan boord
van een slagschip te hebben inge
scheept.
Dit vertrek in volledige gevechts
bereidheid en in Zuidelijke richting
had een beteekenis, die door de offi
cieren en de bemanningen, die niet op
de hoogte waren en in volledige goede
trouw verkeerden, niet kon worden
misverstaan. Thans ging men den
grooten zeeslag tegemoet, waarnaar
men zoo langen tijd reikhalzend had
uitgezien! De Italiaansche vloot zou
zich eindelijk met al haar krachten
meten met de Angelsaksische en wat
ook de uitslag hiervan zou zijn, zij
zou de eer van haar vlag weten te
handhaven.
Wanneer een of meerdere schepen
uitloopen, weet gewoonlijk aan boord
niemand, (behalve de commandant, en
ook deze nog niet immer) doel en be
stemming. De duikbooten, om een
voorbeeld te geven, komen deze eerst
te weten als zij aangekomen zijn op
punt XX, na één of meerdere dagen
varens, wanneer de commandant de
gesloten enveloppe opent waarin zijn
orders en verdere bijzonderheden zijn
vervat.
Slechts een zeer beperkt aantal hoo-
ge officieren, misschien een twintigtal,
wist derhalve waarheen de vloot werd
gedirigeerd. En toen, tegen den avond,
de formatie door eenige vliegtuigen
werd aangevallen, geloofden de mees
ten vast en zeker, dat dit Engelsche
en Amerikaansche toestellen waren.
Slechts de eenheden der achterhoe
de zagen de hakenkruizen onder de
vleugels van een apparaat, dat zeer
laag vloog en vroegen dadelijk beve
len en ophelderingen. Waarschijnlijk
ontvingen zij het een noch het ander,
of wel orders, die hun zóó vreemd toe-
leken, dat de commandanten van de
ze eenheden, wien onverwacht een
licht opging, de overige vlootformatie
niet langer volgden, doch bekomlmerd
en verontwaardigd het bevel gaven,
koers op de Balearen te zetten, waar
zij hun schepen voor een deel zelf tot
zinken brachten.
De uitlevering aan den vijand.
OP de slagschepen heeft niemand
iets kunnen weten omtrent dit
eerste bedrijf der op handen
zijnde tragedie; meer dan één heeft
wel verzekerd, dat hij de „Roma" m
een groote rookwolk gehuld had ge
zien.
De nacht ging voor de bemanningen
in onzekerheid en spanning voorbij.
Waarheen was men onderweg? En
waarom waren de manschappen van
het geschut teruggenomen? Waarom
hulden de bevelhebbers zich in zulk
een geheimzinnig stilzwijgen?
Bij den dageraad bleek de forma
tie zich vervijfvoudigd te hebben! Wat
beteekende dit? Rondom de mooie
Italiaansche schepen, in zuivere orde,
navigeerde de Anglo-Amerikaansche
vloot! Vijandelijke schepen voeren
aan den kop, andere, groote en zware
eenheden, hadden zich aan de flanken
geschaard; nog andere volgden. Nie
mand vuurde! De gevechtsvlag ging
niet naar den top
Men is thans in het gezicht van
Malta. De man^fchappen komen bijeen
op het achterdek: de commandant
spreekt. Hij deelt mede, dat de ko
ning en Badoglio den wapenstilstand
gesloten hebben en dat de schepen
naar Malta moeten gaan; de beman
ningen zullen aan boord blijven en
geen enkele eenheid zal door den vij
and gebruikt worden. De koning en
het Gouvernement bevelen, dat zon
der besluiteloosheid en zonder uitzon
dering gehoorzaamd dient te worden,
omdat het gaat om de toekomst en
't voortbestaan van Italië. Elke poging
om zich te verdedigen of te verzetten
zou een daad van krankzinnigheid
zijn en met den dood worden ge
straft! De tragedie is daarmee geëin
digd/^
WELLICHT EEN SUIKERBON
VOOR DE GEHEELE MAAND
OCTOBER.
Tengevolge van enkele maatregel m
was in de suikerpositie van ons land
een zoodanige verbetering ingetreden,
dat het Rijksbureau voor dc Voedsel
voorziening in Oorlogstijd eenigen tijd
geleden kon aankondigen, dat het aan
vankelijke voornemen, de suikerdistri
butie over een periode van vier weken
stop te zetten, geen doorgang behoef
de te vinden. Wel moest men rekening
blijven houden met de mogelijkheid,
dat het voor de eerste helft van Octo-
ber bestemde halve kilogram pas la
ter beschikbaar gesteld zou kunnen
worden.
Echter zijn moéilijkheden, waarme
de het vervoer te kampen heeft ge
kregen, oorzaak, dat één der ter ver
betering van de suikerpositie getroffen
maatregelen tot dusver zonder effect
is gebleven.
Het zijn ook vervoersmoeilijkheden,
die bewerken, dat de aanvoer van sui
kerbieten in de inmiddels aangevan
gen campagne minder vlot verloopt
dan voor een ongestoorde suikervoor
ziening in den tijd van overgang van
den ouden naar den nieuwen suiker-
oogst noodzakelijk geacht moet wor
den.
Deze omstandigheden hebben er toe
geleid, dat, ofschoon voor de eerste
helft van October inmiddels een sui
kerbon is aangewezen, het vooralsnog
niet vaststaat, of voor de tweede helft
van deze maand de bonaanwijzing
reeds op het daarvoor vastgestelde
tijdstip zal volgen. Dat beteekent der
halve, dat het niet uitgesloten is, dat
men met de op den thans geldenden
bon verkregen suiker wellicht de ge-
heele maand October zal moeten toe
komen.
De Opperbevelhebber Zuid, Generaal-
Véldmaarschalk Kesselring (links) met
den drager van het Ridderkruis, Ge
neraal der pantsertroepen von .Vie-
tinghoff-Scheel, gedurende de bespre
king voor de operaties in hun front
sector. (P.K. Lüthge HH/St P s).
ZWIJNTJESJAGERS-BENDE
ONTMASKERD.
Door de plaatselijke politie is in ar
rest gesteld zekere M., te Soest wo
nende, die ervan werd verdacht zich
te hebben schuldig gemaakt aan heling
van ontvreemde rijwielen en rijwielon-
derdeelen. Als gevolg van het inge
stelde onderzoek werden tevens in ar
rest gesteld de Soester inwoners W.,
D„ B. en H„ allen terzake van dief
stal van de rijwielen en rijwielonder-
deelen. Het bleejc, dat deze bende
zwijntjesjagers te Soest, Baarn en om
geving arbeidde, alwaar zij verschil
lende rijwieldiefstallen op haar gewe
ten had. Meerdere rijwielen en rij-
wielonderdeelen zijn reeds in beslag
genomen.
Waar deze bende blijkbaar reeds
langeren tijd Soest en omgeving on
veilig maakte, heeft de politie met de
ze arrestatie een goeden slag geslagen.
DE herfst, de tijd van de groote
inzameling, waarbij dé schatten
van akker en boomgaard onder
het beschuttende dak worden opge
tast, is weder daar, en Europa heeft
reden, alom het Oogstdankfeest te vie
ren! Want overal is met name de
graanoogst, de basis van de voedsel
voorziening, goed tot héél goed uit
gevallen. In het Groot-Duitsche Rijk
heeft men zelfs, dank zij den naarsti-
gen arbeid der landbouwende bevol
king, die door den Allerhoogste rijke
lijk werd gezegend, de broodrantsoe
nen kunnen verhoogen. Deze staan nu
op een peil, n.b. in het vijfde oorlogs
jaar, dat hooger is dan toen de brood-
rantsoeneering, in het eerste jaar van
den strijd, in het leven werd geroepen.
In het vierde jaar van den vorigen
wereldoorlog was de toestand in dit
opzicht heel anders. Toen bleven in
Duitschland meer dan drie mlillioen
H.A. bouwland onverzorgd liggen, was
dc opbrengst van de granen 30 be
neden het normale, en was die van de
bveriee voedingsgewassen 25 te-
ruggeloopen. De rantsoenen stonden
weliswaar op het papier vast, maar
men had de grootst denkbare moeite
om deze ook inderdaad gehonoreerd te
krijgen. Thans ligt in heel Duitsch
land practisch geen akker braak. Zie
hier de triomf der organisatie en de
vrucht van het geronde nationaal-so-
cialistische inzicht, dat allereerst op
het gebied der volksvoeding naar zelf
voorziening (autarkie) moet worden
gestreefd.
„Wij leven thans in het geweldigste
drama van de geschiedenis van ons
volk!", zoo moest Minister Goebbels
constateeren in zijn rede op het Oogst
dankfeest te Berlijn, hetwelk in het
teeken stond van „ploeg en zwaard als
garanten der overwinning."
Inderdaad, 'landbouw, industrie en
weermacht werken in Duitschland
harmonisch samen, roodat men daar,
ondanks alles, met vol vertrouwen in
de toekomst blikt!
Een zware zomer!
Toch is ditmaal de zomer voor
Duitschland wel bijzonder zwaar ge
weest. Wij herinneren hier allereerst
aan den 5den Juli, waarop in het
Europeesche Oosten de strijd weder
om en met opmerkelijke felheid ont
brandde. Door een ongehoorden inzet
van menschen en materiaal hebben de
Sovjets maanden aaneen, zich tot het
uiterste ingespannen, de Duitsche troe
pen te overvleugelen en front uiteen
te rijten. Het Duitsche Opperbevel
heeft deze massale aanvallen op nieu
we wijze telkens onschadelijk weten
te maken, door de taktiek van de her
haalde uitwijking. Telkens hadden de
bolsjewisten wederom aderlatingen te
ondergaan, die hun op zeer zware
bloedverliezen kwamen te staan, ter
wijl hun pantsers, geschut en vliegtui
gen in zoo grooten getale vernietigd
Werden, dat deze zelfs bij de giganti
sche afmetingen, die ginds de strijd
heeft genomen, opmerkelijk mloeten
worden genoemd. Doch na elk nieuw
zwaar bloedoffer week de elastische
Duitsche verdediging uit, zoodat de te
genstander nergens op haar werkelijk
houvast verkrijgen kon. Ook volgens
de bolsjewistische legerberichten en
commentaren gelukte het niet, onder
de Duitschers een slachting aan te
richten of aanzienlijke getallen krijgs
gevangenen in handen te krijgen.
De Duitsche front verkorting, welke
met deze tactiek gepaard ging, heeft
voor de Duitsche troepen bovendien
groote voordeelen opgeleverd. Het
verkorte front kon beter met men
schen en materiaal worden voorzien
en biedt overigens, door zijn inge
krompen verbindingslinies, het uit
zicht op een vereenvoudigde ravitail
leering. Vooral nu het tegen den win
ter gaat loopen en de sneeuwmassa's
zich weder zullen gaan ophoopen, zul
len de transportproblemen daardoor
aanzienlijk vereenvoudigd kunnen
worden. De bolsjewisten, daarentegen,
hebben tusschen hun nieuwe front en
hun achterland de breede troostelooze
zóne der grondig verwoeste gebieden.
Hun zorgen zullen er daardoor niet
minder op worden!
Thans is de toestand globaal geno
men zoo, dat de Dnjepr het verloop
der wederzijdsche linies teekent.
Duitschlands weerstand in het Oosten
is echter, wat men ginds ook aan ge
bied, dat ten deele economisch zeer
waardevol was, heeft moeten prijs ge
ven, ongebroken!
De toestand in Italië.
De zomer was voor Duitschland mede
zoo zwaar door de gebeurtenissen op
Sicilië en Calabrië, het verraad van
Badoglio en de ineenstorting van het
fascistische regiem. Thans begint ook
daar de toestand geleidelijk op te kla
ren. Reeds op Sicilië en het Italiaan
sche Zuiden moesten de geallieerde
troepen ervaren, dat een Duitsche
schrede terug voor hen nog niet zon
der meer een gemakkelijke stap voor
uit beteekende. De krachtmeting bij
Salerno was bloedig en hardnekkig;
in Washington en Londen beseft men
thans heel goed, dat de eigenlijke
vuurproef voor de Britten en Ameri
kanen nog op komst is. Men gaat er
zelfs officieel toe over, de publieke
opinie, die al te optimistisch dreigt te
geraken, met ontnuchterende woorden
eenigszins meer tot de werkelijkheid
terug roepen.
