Dc Anatomische les.
Mijersche Mijmeringen
SOESTER COURANT
Abonn. f 1.50 p. kw. - f 1.75 p. post
22e Jaargang - No. 37
UITGAVE: DRUKKERIJ SMIT - SOESTDIJK
Bureau: Van Weedestraat 35 - Telefoon 2566 - Giro 126156
Verschijnt Dinsdags en Vrijdags.
Dinsdag 14 Mei 1946.
Kent U het beroemde schilderstuk
van Rembrandt: de anatomische les?
Aan dat schilderij moesten wij den
ken, toen wij lazen van de confe
rentie in Parijs over de vredesvoor
waarden aan Duitschlands satilieten.
Rondom het ontzielde lichaam staan
de professor en de studenten. De
eerste wijst zijn leerlingen den bouw
van het wonderlijke organisme, dat
we ons lichaam noemen.
Bepaald steriel ziet het geval er
niet uit. De heeren hebben hun ge
wone pakje aan, geen witte jassen
en geen gummi-handschoenen; be
smettingsgevaar lijkt ons dan ook
niet denkbeeldig.
In het Palais du Luxembourg lijkt
de sfeer ons evenmin bijzonder ste
riel. De mannen, die zich daar over
de kaarten en statistieken buigen,
die het oude Europa voorstellen,
hebben eveneens hun gewone pakje
aan. Het wit, dat ter eere van deze
gelegenheid wordt gedragen be
paalt zich tot de handschoenen van
den verkeersagent voor het paleis,
waarin wordt vergaderd.
Besmettingsgevaar lijkt ons hier
evenmin denkbeeldig, alleen met
dit onderscheid, dat het lichaam, dat
in figuurlijken zin op de snijtafel
ligt, wel eens door zijn heelmeesters
kon worden besmet inplaats van
omgekeerd.
Vóórdat ze met cureeren zijn be
gonnen, hebben de heeren reeds 'n
groot stuk naar zich zelf toegehaald.
Om de beeldspraak nu maar te la
ten varen: Rusland heeft het Ooste
lijke gedeelte van ons oude wereld
deel in zijn vingers, Amerika pro
beert het met de rest.
We kunnen ons voorstellen, dat de
Sovjet-Unie geen staten aan zijn
Westgrens duldt, die nog eens als
invalspoort kunnen dienen voor ag-
gressie uit Westelijke richting. Maar
er zijn andere middelen, dan die
nu worden toegepast.
In Oostenrijk en in Hongarije wer
den verkiezingen gehouden, die nier
bepaald een eclatant succes waren
voor de communisten. We behoeven
niet te verklaren, dat wij van mee
ning zijn, dat het van zelf spreekt,
dat er geen partijen tot de stembus
werden toegelaten, die de nazi-po
litiek van hun regeering indertijd
achterna liepen. Doch dat men de
nieuwe regeering een cachet wil op
dringen, dat het blijkens den ver
kiezingsuitslag op geen stukken na
heeft, herinnert alleen maar aan
methodes van partijen, die men
zegt te willen bestrijden. En de druk
waaronder de socialistisch georiën
teerde arbeiders stonden in Rus-
sïsch-Duitschland om tot een ..fu
sie" te komen, herinnert slechts aan
de pogingen in Polen ondernomen
om de politieke partijen te „con-
centreeren", om den stembusstrijd
daar minder hevig te doen worden.
Van tweeën één. Of men heeft
genoeg vertrouwen in een volk om
het zijn eigen regeerders te laten
kiezen en men laat het zijn eigen
lot bepalen, óf men houdt het on
der curateele. De Russische politiek
in Z.O.-Europa is er op gericht va
zalstaten te stichten, afhankelijk
van Moskou. Van het Europa, dat
nu in Parijs op de snijtafel ligt, is
reeds een belangrijk stuk geampu
teerd.
Maar staat het er met dien anderen
heelmeester veel anders voor? Komt
Amerika met enkel onbaatzuchtige
bedoelingen? Het optreden van het
Amerikaansche bankkapitaal mag
minder we zouden haast zeg
gen „lomp" zijn, de druk waaron
der de West-Europeesche landen
staan, is in feite niet minder dan
die van hun buurstaten in het Oos
ten. Als Se regeeringen van de lan
den, die het voorrecht" hadden, het
slagveld te vormen van dezen oor
log, zelfs geld ter leen komen vragen
om hun berooide productie-apparaat
weer op te bouwen, krijgen ze den
wenk van oom Sam om in het ver
volg particuliere bankiers te stu
ren.
Men kan over geleide economie
denken zoo men wil, maar alweer,
het is een bespotting van het vrije
zelfbeschikkingsrecht der volkeren,
wanneer men de macht van de geld
buidel aanwendt om een bepaald
land een bepaalde politiek op te
dringen.
Wel is er sedert den Vrede van Ver-
sailles het een en ander veranderd.
Toen: drie groote Europeesche mo
gendheden, die hun voorwaarden
aan de verslagen centrale mogend
heden oplegden; nu: een vlagver
toon van den grootsten Amerikaan-
schen oorlogsbodem in de Middel-
landsche Zee, de Missouri. hetgeen
zeggen wil, dat het Middellandsche
Zeegebied óók Amerika's zaak is;
de penetratie van de dollarmacht
uit het Westen, het opdringen van
de Sovjet-Unie aan de Oost
grenzen en in het hart van Europa,
nog altijd de stinkende wonde van
een wel verslagen maar nog niet
overwonnen nazi-dom, waarbij de
heeren doktoren het er nog steeds
niet over eens zijn hoe ze er mee
zullen handelen.
Maar is de toestand in Europa dan
werkelijk zoo hulpeloos, zoo zon
der vooruitzchten? Is het oude Eu
ropa, zij het dan ook ontbloot van
materieele kracht, dan toch zoo
arm aan geestelijk potentiëel, dat
het zich willoos moet overgeven aan
de cureerende dokters van eigen
zak? We gelooven het niet. Wij ge-
looven zelfs, dat Europa het eeni-
ge werelddeel is, dat aan de wereld
daadwerkelijk den weg kan wijzen
waarop het uit zijn impasse kan ge
raken. Want de volkeren, die zoo
duur hun vrijheid hebben bevochten
en die nog bezig zijn die vrijheid
te bevechten, zijn niet gebaat bij 'n
overheersching van den dollar, noch
van een van buiten opgedrongen
politiek systeem; maar bij zelf be
palen van eigen toekomst gericht
op een vreedzaam samenleven van
de verschillende volkeren.
Wie zou daarvoor beter leermees
ter zijn dan Europa, dat met zoo
veel schade en schande moest wijs
worden?
WEET WAT JE DOET!
Deze week brengt ons een uiterst
belangrijke dag: den dag waarop wij
onze vertegenwoordigers voor de
Tweede Kamer moeten kiezen* Ver
tegenwoordigers en vertrouwensman
nen; want zij, die binnenkort ons
parlement zullen vormen, worden
geach< het vertrouwen van het ge-
heele Nederlandsche volk te heb
ben.
Groot is de verantwoordelijkheid,
die op hun schouders komt te rus
ten, grooter dan ooit te voren. Moei
lijk is hun taak, want de proble
men, die hen zullen worden voorge
legd, zijn moeilijker dan ooit te
voren. Laten wij slechts drie on
derwerpen noemen: de belastingen,
de kwestie der politieke delinquen
ten en Indië. (Ik spreek nog steeds
niet over Indonesië, aangezien
zulks per sé fout is; onder Indone
sië vallen b.v. ook de Phillippijnen.)
De belastingen: de vermogensaan-
wasbelasting en de vermogensheffing
zijn maar twee van de vele fiscale
puzzles, die moeten worden opge
lost, al zijn het dan ook wei de
belangrijkste. Er is thans al veel
verzet tegen uit vele en verschillen
de maatschappelijke kringen. Maar
er moet geld zijn. AI zal de minis
ter ook wel wat water bij zijn fis
cale wijntje moeten doen, dat die
belastingen er zullen komen, staat
vast. Aan de Kamer thans de vast
stelling op de verstandigste en bil-
lijkste wijze»
Daarnaast staat nog heel wat meer
belastingmateriaal op stapel. Onze
huidige belastingwetgeving is door
drenkt van naziprincipes's. Denk
maar eens aan de vereveningsheffing
en vennootschapsbelasting: 100 pro
cent moffrika. Regelrechte erfenis
van Hitier c.s. Maar we hebben zie
nu eenmaal en ze brengen geld in
't laadje en evenmin als de h'.h.
belastingambtenaren, van hoog tot
laag, er in den oorlog aan gedacht
hebben die moffenbelastingwetge-
ving te saboteeren, maar zich er met
alle energie op hebben toegelegd (bij
twijfel omtrent uitlegging stond de
Duitschc tekst ter beschikking!!)
(zijn deze heeren al gezuiverd),
evenmin denken de heeren van het
departement van financiën er over
die gehate en vaak onbillijke be
lastingen af te schaffen). We zullen
eens kijken wat de nieuwe kamer
erover te vertellen heeft.
De kwestie der politieke delinquen
ten. Als de nieuwe kamer over een
beetje gezond verstand beschikt (en
dat mogen we toch wel aannemen),
dan maakt zij, indien de regeering
dat zelf niet doet, als de drommel
een wet, waarbij alle delinquenten,
die als „lichte gevallen" zijn te
beschouwen, naar huis gestuurd wor
den, desnoods met één uniforme
straf, (mits de schuld vast staat).
Dat beteekent een opruiming uit de
kampen van circa 50.000 delinquen
ten. En als je uitrekent wat dit de
Staat aan uitgaven bespaart, die
véél beter voor de oorlogsslachtof
fers en den wederopbouw kunnen
besteed worden, dan begrijp je niet
dat ze dien maatregel al niet een
halt jaar eerder genomen hebben).
Indië: Moeilijk geval! Want wat
weet de Tweede Kamer er eigen
lijk van? Het rapport Van de Pol
c.s. heeft de kamer niet zoo heel
veel wijzer gemaakt. Vooral als je
dan hoort, dat die commissie, die
er op uitgestuurd was om in Indië
zoo uitgebreid mogelijke inlichtingen
in te winnen, geweigerd heeft, de
vroegere hoogere departementsamb
tenaren te ontvangen (wel héél zon
derling!), die toch zeer waardevolle
inlichtingen haddein kunnen verstrek
ken, dan lijkt ons dat rapport toch
wel een fikkie eenzijdig.
Wanneer men de uit Indië gerepa-
trieerden hoort, dan weten wij hier
nog niet de helft van wat zich in
werkelijkheid heeft afgespeeld.
Zeer typeerend is, dat deze lieden
zonder uitzondering zeer gebeten
zijn op de Engelschen, die volgens
hen, de zaak volkomen in de war
geschopt hebben»
Ze staan er eenvoudig perplex van,
dat onze regeeringsvertegenwoordi-
gers onderhandelen met een rebel
als Soekarno, die de mishandeling
en dood van duizenden landgenoo-
ten op zijn geweten heeft. Ze be
grijpen er niets van, dat menschem
als Van Mook en Logeman, die in
de jaren 193033 de voormannen
waren van de ,,Stuw"-bcweging, die
zoo ongeveer gelijk stond met de
lndië-los-van Holland propagandis
ten, thans de grootste verantwoor-
Plaatselijk nieuws.
EEN BIJZONDER JUBILEUM.
Velen, doch lang niet allen Soes-
tenaren, zal het bekend zijn, dat
zich onder haar inwoners de pio
nier bevindt, van den Nederland-
schen tak eener organisatie, die
met recht een wereldorganisatie ge
noemd mag worden. Deze pionier
van het Leger des Heilswerk in Ne
derland is de kolonel, G. J. Go-
vaars, Vossev.eldlaan 28. in Zuid een
welbekende figuur, die men na de
beëindiging van den oorlog oogen-
blikkelijk weer in zijn uniform zag
verschijnen. Thans ziet men de licht
gebogen gestalte op Goeden Vrij
dag bereikte hij den 80-jarigen leef
tijd met den nog steeds veerkrach-
tigen, snellen stap en helder schit
terend oog, menigmaal langs de
Soester wegen gaan, om zich voor
officïeele zaken, het Leger des Heils
betreffend, op reis te begeven.
En nu zal het voor Kolonel Go-
vaars Woensdag 15 Mei, een zeer
bijzondere dag zijn, want dan is
het 60 jaar geleden, dat hij zijn eer
ste aanstelling als officier van het
Leger des Heils uit de handen van
den Stichter, William Booth, in Lon
den ontving.
Eerst werkte hij eenigen tijd in En
geland, om zich daarna op bevel
van den Generaal naar Stuttgart te
begeven. Na een jaar kwam hij naar
Nederland terug, om er met Kapi
tein J. K. Tijier en diens vrouw de
vlag van heb Leger des Heils te plan
ten. Op dat oogenblik bestond het
Leger des Heils dus uit drie per
sonen en hoie machtig is het uitge
groeid tot op dezen dag!
Geen wonder dus, dat Kolonel Go-
vaars die met zijn broer, ook een
officier van het Leger des Heils
de eenig overgeblevene uit dien
merkwaardigen stichtingstijd met
dankbaarheid terugziet op de zestig
jarige loopbaan, in Leger des Heils-
arbeid doorgebracht'
En nóg heeft hij den hand aan den
ploeg, nóg is hij zijn roeping ge
trouw; nóg werkt hij, tot ook voor
hem het bazuingeschal zal weerklin
ken en hij de slotwoorden zal mee
zingen van dat schoone lied:
When the roll is called up yonder,
IT1 be there.
Bij 't bazuingeschal der Eng Ten,
Ben 'k bereid. A. v. V.
INBREKER OP PAD.
Aan een drietal garages van bewo
ners van de Stadhouderslaan werd
een ongewenscht nachtelijk bezoek
gebracht. Bij P. S. verdween een rij
wiel, bij L. een paar heerenschoenen,
terwijl bij S. niets wordt vermist,
delijkheïd dragen voor het herstel
van ons gezag.
Natuurlijk is dat „hoogere" politiek1
waar nuchtere stervelingen geen be
nul van hebben. Maar het zal toch
wel zaak zijn, dat de nieuwe Tweede
Kamer zich niet met een heele boel
kluitjes in het riet zal laten sturen,
maar volkomen opening van zaken
eisebt en volkomen verantwoording
van alles wét tot dusver in Indië
is geschied.
Wij, kiezers, moeten deze week onze
vertrouwensmannen kiezen- Op ons
ligt een zware verantwoordelijkheid!
Wij weten langzamerhand wel zoo'n
beetje wét elke partij voorstaat en
wat we dus in de hand werken als
we op een bepaalde partij onze stem
uitbrengen
Als dit blad verschijnt, hebben we
nog twee dagen tijd om na te den
ken. Laat deze verkiezing U niet
onverschillig zijn!
Het gaat om groote, héél groote be
langen. Ln daarom: kiezer, weet wat
je doet! Mijer>
