Meneer knapt ft op*
m
De Kolen man.
i
Geldige bonnen.
Plaatselijk nieuws.
1
Voor het tijdvak tot en met 8 Mrt
zijn de navolgende bonnen gekiws
verklaard:
Bonkaarten KA, KB, KC 703
Strook no. 1.
61-4 algemeen 250 gram waspoe-
der en 125 gram soda.
61-5 algemeen 3 eieren.
61-6 algemeen 750 gram suiker,
fcoterhamstrooisel enz. of 1500 gr!
iam, stroop enz. of 750 gram
chocolade of suikerwerk.
Bonkaarten KD, KE 703
Strook no. 1,
62-4 algemeen 250 gram waspoe-
der en 125 gram soda.
62-5 algemeen 3 eieren.
62-6, 62-7, 62.8 algemeen 250 gram
suiker, boferhamstrooisel enz. of
500 gram iam, stroop enz. of 250
gr. chocolade of suikerwerk.
Bonkaarten MA, MD 703
(Strook no. 1.)
61-4 suiker 250 gram suiker of bo
terhamstrooisel enz. of 500 gr.
jam, stroop enz. of 250 gram
chocolade of suikerwerk.
Tabakskaarten enz. QA, QB, QC. 703
61-1, 61-2, 61.3 tabak 2 rantsoe
nen tabaksartikelen.
61-1 versnaperingen 200 gram cho
colade en of suikerwerk of 200
gram suiker, boterhamstrooisel
enz. of 400 gram iam, stroop enz.
61-3 versnaperingen 100 gram cho
colade en of suikerwerk of 200
gram jam, stroop enz. of 10#
gram suiker, boterhamstrooisel enz.
Op de bonnen 61-4 en 62-4 is 259
gram waspoeder, benevens 125 gr.
soda verkrijgbaar.
De bonnen 61-1 en 61-2 Tabak ko
men voor op de tabakskaart QA 703,
de bon 61-3 Tabak op de gecombi
neerde kaart QC 703.
De volgende bonaanwiizind voor sui
ker, versnaperingen en tabak zal op
Donderdag 6 Maart plaats vinden.
Renooii legde hiermede beslag op
de Coupe van Maldeghem voor
vreemdelingen en de gouden medail
le voor de beste buitenlandse presta
tie.
SCHAATSSPORT.
E. KARELSEN WINT TE
ASSENDELFT.
Vanuit Assendelft was j.l. Zondag
een vijfdorpentocht per schaats ge
organiseerd; de afstand bedroeg 4#
Kilometer.
500 rijders namen aan deze wed
strijd deel en het gelukte onze
plaatsgenoot, de 'heer E. Kareisen,
als eerste de finish te passeren ini de
tijd van 1 uur, 14 minuten1 en 23
seconden. Hir legde hiermede beslag
op de eerste prijs.
klonken. Daar kwam Abu Hassein
en een aantal Arabieren het huis uit
geschoten en uiten woedende kreten,
toen ze Rob in het gezicht krege».
Er wordt in deze dagen volkomen
terecht de loftrompet gestoken
over de prestaties van mijnwerkers
en spoorwegpersoneel. Wat zij voor
de koude lijdende bevolking doen,
verdient alle waardering. Maar er
is nog een categorie Nederlanders,
die zich tot het uiterste inspant om,
voorzover dit in haar vermogen ligt,
de bevolking aan brandstoffen te
helpen: de brandstoffenhandelarein.
Wie weten wil, hoezeer de wil bi:
deze mensen om de kleumendien in
de kortst mogelijke tijd van kolen
te voorzien, alles overheerst, hij
gaat eens een dag op het vakgroeps
bureau doorbrengen. Brieven, bezoe-
zoeken en telefoontjes van ha|ndela-
ren, die hun afnemers niet kunnen
helpen en alles heb bon beproefd om
in hef bezit van kolen te geraken,
het gaat de gehele dag door.
En het is niet meer de „handelaar"',
die om zijn handelswaar verlegen] is,
neen, het is de „mens"', die meer
dan anderen, de nood in de gezin
nen karn peilen en die, kost waf
kost, die nood wil lenigen.
Alles, alles hebben zij er voor over,
als zij hun mensen maar kun|neni hel
pen. Heel best mogelijk! zult u zeg
gen, maar waf zijn dan toch de
oorzaken van de misère?
Met een bewijsje, dat bon 65 inge
leverd is, krijgen wij de kamer niet
warm.
Oorzaken, tja, dat is niet gemakke
lijk. Het .kolenvraagstuk in nil. be
halve nijpend, ook uiterst ingewik
keld en er zijn vele factoren, die
de huidige noodtoestand hebben
veroorzaakt.
Allereerst de sfrengie winter. Als ge
volg hiervan ligt hef vervoer te wa
ter practisch stop en hoewel de
spoorwegen hun mannetje staan,
geeft de aanvoer toch stagnatie.
Dan waren de Amerikaanse mijn
werkers zo onwelwillend, te gaan
staken, wat voor ons land betekende,
dat we pl.m. 350.000 ton kolen
(hoofdzakelijk voor de industrie)
minder kregen dan de berekening
vas. En de aanvoer uit Duitsland
verloopt ook niet zo vlot als we ge
dacht hadden.
Maar onze eigen Limburgse mijnen
dan, zegf u jnatuurlijk. II hoort van
enorme dagproducties.
Ja, waar blijven ze? Voor een deel
in uw en mijtn slokop, die kachel
heef. Voor een ander deel in and-er-
mans kachel, ergens over de gren
zen.
Laten we de dingen nuchter bezien
en er geen doekjes om winden. We
zijn straatarm. En er moet geëxpor
teerd worden om die beruchte,
maar toch zo noodzakelijke devie
zen te krijgen. Hoewel uit de in
lichtingen, die wij kregen, schijnt er
toch over 't algemeen weinig Lim
burgse anthraciet uitgevoerd te wor
den. De voorkeur van 't buitenland
gaat uit naar cokes, voornamelijk
voor de industrie.
Al met al is hef echter geen aan
lokkend beeld, zo'n koude kachel.
En dit is zeker waarom het te
verbloemen? dat we moeilijke
weken tegemoet gaan. Weliswaar
doet ieder wat hij kan. De mijnwer
kers. offeren hun vrije Zondag en
de kolenhandelaar doet ziin uiterste
best ieder met iefs voorlopig te hel
pen. Als 't maar enigszins kan, zal
hij u niet in de kou lafeni ziften.
Maar eis van hem niet het onmoge
lijke.
Ër is regelmatig aanvoer, zij het wei
nig. De verwachting is echter, dat
't in de komende dagen wat vlotter
zal -gaan.
Toch kunt u er nog niet op re
kenen, dat u de volle drie mud bin
nen enkele dagen in huis zult heb
ben. Als u nu één mudje ontvangt,
krijgt u eigenlijk al meer dan waarop
u recht heeft. Want, in feite moet
de handelaar eerst al zijn bonnetjes
opsturen,(die dan via groothandel en
gewichtige bureaux een langie reis
maken )en meestal ontvangt hij pas
na wdken, soms maanden, van de
mijnen zij» toewijzing in het pak
huis.
En keus heeft hü ook niet. De ko
lenhandelaar moet immers ook maar
dankbaar accepteren, wat hij krijgt
toegestuurd.
We zullen de tanden op elkaar moe
ten zetten en laten we hopen, dat
wat meer depressies zullen arrive
ren, die de grimmige Koning Winter"
spoedig ]iet land uitjagen. Want
bliift de kou regeren dan ziet 't
er inderdaad donker uit.
Verder is de uiterste zuinigheid ge
boden. Niet alleen met de kolen,
ook met gas, stroom en wafer. Iede
re ton, die de gasfabrieken, de cen
trales en de watertorens kunnen be
sparen, komt ten goede aan de al
gemene brandstofvoorziening.
„DE SOESTER" IN
BEZETTINGSTIJD.
In de zitting van de Perszuiverings
raad van 21 Februari 1.1. werd tegen
de heer C. Haver alhier, hoofdredac
teur van De Soester in bezettingstijd,
terzake van zijn verantwoordelijk
heid voor de daarin verschenen ar
tikelen van nationaal socialistische
aard, ontzetting van de bevoegdheid
een leidende journalistieke functie
te bekleden geëist voor de tijd van
zeven jaar.
ZONNEGLOREN VIERT FEEST.
Te laat voor opname in ons vorig
nummer ontvingen wii olnderstaande
bijdrage.
Wii ruimen er alsnog 'n plaats voor
in.
Dagen en dagen waren onze patiën
ten in spanning. Nu vanhiorgen
heerste in Zonnegloren een blij de
stemming, want een Prinsesje was
geboren. Half zeven thee, om half
negen een danktoon via de eigen
zender, 's middags de feestmaaltijd.
Het zingen van Oranjeliederen. Het
betekent voor hen een bijzonder wel
kome onderbreking van de dagelijkse
sleur.
Een van de hoogtepunten vormde
wel de onverwachte komst van de
herauten, die aan onze patiënten de
blijde mare hebben kond gedaan.
Na hun koude reis van 7 uur af
in de morgen doen zii met opge
wektheid hun taak. Hef geeft nog
extra kleur en fleur aan de feest
vreugde. En dankbaar rijst uit de
harten der patiënten een bede voor
de Koninklijke Moeder en haar kind.
BAND
NEDERLAND-INDIë.
De Band Nederland-Indië houdt 'n
lijstencollecte. Tekent gij ook in op
de lijst?
Alles komt ten goede van de jon
gens over zee.
Geld en goederen worden gaarne
hedenavond in ontvangst genomen
door het heer Homsveld, Kolonie-
weg lc en Smifsweg 10a en morgen
middag (Woensdag) van 3 tot 5 uur
in hotel „De Gouden Ploeg"'.
ZWARTE EIEREN.
De handel in zwarte eieren neemt
steeds groofer omvang aan.
Dientengevolge werd procesverbaal
opgemaakt tegen J. M. te Almelo,
die 1000 eieren zonder geleïdebiljet
vervoerde, F. G. R. G. te Baarn,
die dezelfde fout beging met 100
eitjes en G. en v. d. B., resp'. te
Harderwijk en JJijkerkerveen, die
samen niet minder dan 3000 exem
plaren vervoerden.
Alle heren moesten hum weg zonder
eitjes vervolgen en werden verrijkt
met een procesverbaal.
HERVATTING LESSEN
VAN DER HUCHTSCHOOL.
Ingaande Donderdag a.s. worden de
lessen der Lagere School1 als volgt
hervat:
Klasse 1 Maandag en Donderdag vam
1-3 uur.
KI. 2 Maand, en Donderd-, iougens
8.30-10.30 u., meisjes 10.30-12.30 u.
KL 3 Dinsd. en Vrijd. 8.30-10.30 u.
KL 4 Dinsd. en Vrijd. 10.30-12.30 u.
KI. 5 Woensd. en Zaferd. 8.30-10.30.
KI. 6 Woensd. en Zaferd. 10.30-12.30.
KNUPPELAAR VOOR
HET GERECHT.
Voor hef Bijzonder Gerechtshof te
Utrecht had zich Donderdag i.I. de
34-jarige opperman G. v. d. H. uit
deze gemeente te verantwoorden,
wien ten laste werd gelegd, dat hi?
in Aug. '44 als gedetineerde van het
kamp van Amersfoort, werkzaam is
geweest als toezichthouder op zijh
medegevangenen, waarbii hij dezejii
opzettelijk en gewelddadig heeft ge
slagen en getrapt.
Verdachte ontkende het hem ten
laste gelegde en verklaarde in Aug.
'44 niet in het kamp vami Amersfoort
te zijin geweest.
Enige getuigen verklaarden lechter,
da,£ zulks wel het geval was, waarte
genover weer enkele getuigen a dé
charge stonden, die bevestigden, dat
verdachte op genoemd tijdstip thuis
vertoefde. Het Hof gelastte tenslotte
een nader onderzoek naar die ver
blijfplaats van verdachte gedurende
Augustus 1944.
VERKOOP GROENTE.
Morgenochtend. Woensdag, fe 9 uur,
zal in het perceel' Korte Brink weg
17, verkoop van groente plaats heb
ben tegen vastgestelde prijzen:
Er zal verkrijgbaar zijn rode kool,
savoye kool, uien, kroten en peen.
TOON HERMANS, IN SOEST.
Het was niet de officieel e Bonte
Dinsdagavond-Trein, die Zaterdag
avond Soest binnen reed. Het was
maar een gewone trein; die in Eem-
land arriveerde, maar het bedienend
personeel was hetzelfde en geheel
voltallig.
De machinist, de leider, was Toon
Hermans, terwijl het verdere perso
neel bestond uit Wiesie Bouwmees
ter, Tot Moens, Andrea Domburg,
Jan van Ees, Menjno Gronidsma en
Peter Kellenbach.
Een keurig gezelschap, dat zich in
een nonsfop-programma vain ruim 20
schetsen, liedies enz. op zijm best
toonde.
Om de „droge'" Toon Hermans heeft
de nagenoeg uitverkochte zaal ge
gierd. Jan van Ees (de bekende Paul
Vlaanderen uit de hoorspelen) was
onverbeterlijk, hetgeen ook hef ge
val was met Wiesje Bouwmeester.
Menno Grcmdsma was uitnemend ih
zijn zang en vooral in zijn imitaties
van bekende arfisfen. In niet minde
re mate komt het succes van de
avond toe aan Tot Moens en An
drea Domburg voor hun zang en
voordracht en aan Peter Kellenbach
voor zijn niet fe verbeteren1 begelei
ding.
Het was een grote avond van klein
kunst.
Dat de waterleiding bii de familie
Warmsfra bevroren was, is niets bij
zonders. Zulks is dezer dagen méér
gebeurd. De familie kwam er trou
wens nog goed af.
Alleen de ieiding naar de tweedie
verdieping was verstopt, de kranen
beneden bleven dienst doen, al1 was
het dan wat behelpen.
Mevrouw had dadelijk om een
loodgieter gebeld. De loodgieter, dï,e
het druk had, beloofde nochtans zo
spoedig mogelijk te komen. „U be
grijpt, mevrouw, het is druk en we
helpen allereerst mensen, die he
lemaal' zonder zitten."
Mevrouw had de hoorn neergelegd-
De loodgieter kwam niet, hij was al
thans nog niet geweest, toen mene|er
Warmstra zich herinnerde, dat hi?
nodig in bad moest. Helaas het bad
was boven; mét de leidingen voor
de vaste wastafel, was ook die
voor het bad bevroren.
„Het kan niet diep ziften.'' verklaar
de meneer Warmstra resoluut. „Als
de kranen beneden gaan, moet de
ijsprop in de binnenleiding zitten en
dan moet het mogelijk zijn, die zélf
te ontdooien.
„Ga je gang", sprak mevrouw ijs-,,
koud.
Meneer Warmstra wilde er niet lang
over spreken. Onder uit een kast
werd 'n handvol overgebleven kerst
boom kaarsjes opgediept; het elec-
trische kacheltje werd gcrequiroerd
en met deze attributen trok de heer
des huizes naar boven. Hij zou dat
bad dan wel eens ontdooien; daar
hadden ze geen loodgieter voor no
dig. Even met een kaarsje langs de
buizen, 't zou een koud kunstie zijn.
Dat hef een koud kunstje was, on
dervond meneer Warmstra al na 3
minuten. Drommels, dat viel niet
mee.
Het leek wel of het electrische ka
cheltje geen warmte gaf. De kaars-
ies, die hij links en rechts langs
de waterbuizen had gedrukt, walm
den als te hoog gedraaide petro
leumstellen. Telkenmale als hij met
een brandende kaars langs zo'n buis
streek, bleef er een dikke roetwalm
op achter. En de nikkelen kranen
schenen hem met haar wijd open
bekken hartelijk uit te lachen.
Meneer Warmstra zette even zijn
kaarsje neer en keek naar de illu
minatie, die hij onder de vaste was
tafel had aangebracht. Je moest nog
oppassen geen brand te krijgen ook.
Het kaarsvet druppelde gestadig op
den granieten badkamervloer, maar
de kranen gaven „niet thuis".
Er moest een mogelijkheid zijn ko
kend water in de kranen te gieten,
overwoog meneer Warmstra.
Hij had een stevige gummislang,
die kon nu prachtig dienst doen. De
slang werd op de kraan gezet. Me
neer blies er door, in de hoop, dat
warme lucht eveneens het zo zeer
begeerde resultaat zou opleveren.
Hoewel hij blies, tof zijn hoofd vuur
rood van inspanning was, de kraan
dacht er evenwel niet aan, hem als
beloning voor zijn moeite water fe
geven.
Meneer Warmstra keek eens naar
zijn handen, die vol roefvegen en
kaarsvet zaten en besloot eerst maar
eens de warmwaterproef te nemen.
De kaarsen, die het begin vain een
kleine binnenbrand konden doen
ontstaan, werden uitgeblazen; het
kacheltje kon geen kwaad, misschien
dat de warmte toch nog overwon»
als de deur goed dicht bleef.
Beneden zette meneer zelf het wa
ter op. Als je iets deed, moest ie hef
goed doen! Ha, waf was het heer
lijk warm in de huiskamer!
„En?" vroeg mevrouw.
,,'f Is dadelijk in orde," verklaarde
meneer, terwiil hij langzaam zélf
ontdooide. „Er staaf nu water op.
Kokend water heb ik nodig. Dat
breng ik dan in de foevoerleiding
en klaar is Kees".
Meneer zat tien minuten, een kwar
tier, toen kreeg hi» van z'n vrouw
de opmerking, dat het water wel
zou koken, als hii tenminste geen
wasketel vol 'had opgezet.
„Ik zal blii zijn. als die corvee ach
ter de rug is," bekende meneiar,
terwiil hij opstond.
Voorzichtiig, met z'n pan kokend
water voor zich uit, ging meneer
naar boven. Halverwege de trap gaf
hij echter een noodkreet. Hef won
der was gebeurd!
„Ans! de hoofdkraan!"
Uit de badkamer golfde het water
in een brede stroom naar buiten.
Als een lawine, zo scheen hef ave
neer toe, ruiste het de trap af.
Meneer Warmstra gunde zich geest
tijd z'n pan met warm wafer neer
te zetten. Hij liet haar vallen. Een
beetje meer of minder wafer kwant1
er nu niet op aan. Hier moest ge
handeld worden!
Hi» opende de deur van de badka
mer en waadde kordaat naar de
kranen, die driftig hun1 schade van
de afgelopen dagen schenen in fe
halen.
Met een oogopslag zag hij de oor
zaak van de zondvloed. De slang,
die hif nonchalant had laten vallen,
had buiten bad en vaste wastafel
de gehele kamer geïnundeerd.
Mevrouw zal nooit begrijpen, hoe
het mogelijk is, dat er een overstro
ming kan ontstaan, als er geen lek
kage is en de afvoerbuizen niet ver
stopt zijn. En als zij trots vertelt,
dat haar man zélf de badkamer ont
dooide, zwijgt meneer Warmstra be
scheiden.
