UITGAVE: DRUKKERIJ SMIT - SOESTDIJK Deining in de scheepvaart. Van mijnen bevrijd. Officiële mededelingen. Plaatselijk nieuws. IN DE HOEK. Welke datum is voor U? SOESTER COURANT Verschijnt iedere Dinsdag en Vrijdag. 24e JAARGANG - No. 5. Bureau: Van Weedestraat 35 Teletoon 2566 - Giro 126156 Abonn. p. kwart, f 1.50 - Per post f 1.75 DINSDAG 20 JANUARI 1948. Het bericht, dat de Amerikanen de gedeel telijke stopzetting van de scheepsbouw in Europa zouden eisen bij de uitvoering van het Marshall-plan, heeft enige wrevel ten opzichte van de overzeese hulp doen ont staan. De eis zou zijn, dat Europa zijn eigen scheepsbouw voor een deel zou prijsgeven, doch zijn behoefte aan scheepsruimte zou dekken door het overnemen van de uit de oorlog overgebleven handelsschepen, die destijds aan de lopende band werden ge bouwd. Een belangrijk deel daarvan ligt sinds jaren werkeloos, hoewel er al grote aantallen aan verschillende landen zijn ge leverd. Deze schepen zijn inderdaad niet ideaal, zij zijn haastig gebouwd, alleen in gericht op massa-vervoer van haven tot haven, daardoor niet geschikt voor stuk goederen en dientengevolge noch geliefd bij de reders, noch bij de zeelieden. De scheeps werven hebben tegen het gebruik van deze schepen nog meer bezwaren, omdat zij bij overdracht van deze schepen hun bedrijven voor een deel zouden moeten stilleggen, of althans het constructie-tempo zouden moe ten vertragen. Tenslotte zou de regering gedupeerd worden, want vele schepen wor den voor buitenlandse rekening gebouwd en als die orders niet kunnen worden uitge voerd, missen wij dus belangrijke inkom sten aan deviezen. Eer we echter een scherp oordeel over dit onderdeel van het Plan-Marshall uitspre ken, zullen we ook de argumenten van de andere kant moeten horen en deze zijn naar onze mening overtuigend. Hoofdzaak is, dat zo spoedig mogelijk meer schepen in de vaart komen, want hoe eerder de interna tionale handel over grotere scheepsruimte beschikt, des te spoediger zal de voedsel- en grondstoffennood gelenigd zijn. Wij heb ben er reeds herhaaldelijk op gewezen, hoe het tekort aan transport de moeilijkheden verergert. Er liggen wel voorraden graan, ertsen, kolen, kunstmest en andere onmis bare grondstoffen, doch de schepen man keren. En dus zouden de Amerikaanse sche pen, die op korte termijn in de vaart ge bracht kunnen worden, ingeschakeld kun nen worden om reeds dit jaar de wereld voorraden beter te verdelen. Snelle hulp is thans meer dan ooit dubbele hulp en daar het uitgesloten is ,dat nieuwbouw hier in Europa binnen het jaar grotere uitwerking zal hebben, moeten de Amerikaanse sche pen ons zeer welkom zijn als noodtrans- portmiddel. Alles goed en wel, zal men zeggen, maar waarom moet onze scheepsbouw daarvoor worden stilgelegd? Nu is er ten eerste geen sprake van stillegging, maar waarschijnlijk van een vermindering van de bouwsnelheid met omstreeks een derde. Dit is echter een kwestie van de nuttigste wijze van aanwen ding van de beschikbare hoeveelheden ijzer en staal. Onze voornaamste leveran ciers waren vroeger Duitsland, Engeland en België. De Engelsen hebben hun staal zelf hard nodig, de Belgen hebben reeds weer een goede productie, waarvan wij profi teren, doch uit Duitsland komt nog vrijwel niets. In het Roergebied en omgeving heeft de staalproductie in 1947 niet meer bedra gen dan 17 pet. van 1938, terwijl in de Rus sische zone van Duitsland de staalfabrieken alle gedemonteerd en naar Rusland gevoerd zijn. De steenkoolproductie van het Roerge bied staat thans op 53 pet. en de oorzaak van het achterblijven van de ijzer- en staal productie ligt dan ook niet in het kolen- tekort, doch in het feit, dat het Duitsland verboden was, evenals vroeger, ijzerertsen in te voeren met een hoog gehalte. De Duit se hoogovens waren daardoor aangewezen op de verwerking van ijzerarme Duitse ert sen. Dit is niet anders dan een kolenver- spilling op grote schaal, want het rende ment aan ijzer uit deze ertsen is per ton kolen, die in de hoogovens wordt verstookt, natuurlijk veel geringer. Dit besef begint langzamerhand bij de bezettingsautoritei ten door te dringen en de kans is thans groot, dat Duitsland in de loop van dit jaar 2 tot 2V2 millioen ton hoogwaardige Zweed se ertsen zal ontvangen. Hoe het ook zij, op het ogenblik is de Euro pese ijzer- en staalvoorziening nog ver be neden de behoefte. Wat eventueel op de scheepsbouw bespaard kan worden, ver groot daardoor de mogelijkheid om spoor wagens te bouwen, ijzer te leveren voor het bouwbedrijf, voor machines en voor de 1001 andere onmisbare voorwerpen, die uit ijzer en staal worden gemaakt. Het thans inscha kelen van Amerikaanse schepen bevordert dus de wereldhandel, lenigt het ijzer- en staaltekort en verplaatst alleen gedeeltelijk de arbeidsgelegenheid van de scheepsbouw naar andere metaalindustrieën. Het gevaarlijkste baantje in Neder land. Mijn- en Munitie Oprui mingsdienst is opgeheven. Een jaar geleden werd Muiden geteisterd Het was slechts een klein berichtje in de dagbladen, waarin werd gemeld, dat de Mijn- en Munitie Opruimingsdienst in ons land is opgeheven. Er werd niet veel drukte over gemaakt: opgeheven. Punt. Heeft u óók even bij deze enkele, simpele regeltjes stilgestaan? Of heeft u het be richt voor kennisgeving aangenomen met de materialistische gedachte: „Goed zo! Alweer een dienst minder, die toch maar onze goede centen kost"? Misschien heeft u zelfs nog even verder gedacht: „Gelukkig, dat we van die rommel af zijn. Nu kunnen we tenminste weer onbezorgd door duinen, hei en bossen wandelen, zonder het risico te lopen, hier of daar te struikelen over een onontplofte bom of te trappen op een land mijn" Daarna heeft u de krant weer opgenomen om het boeiende feuilleton verder te lezen. Weinigen hebben er echter aan gedacht, dat met dat simpele opheffings-berichtje een spannende episode in de Nederlandse ge schiedenis werd afgesloten een episode, die helaas vele levens van goede Neder landers heeft gekost. Een ontzaglijk gevaarlijk werk heeft nu zijn beslag gekregen! Een werk, waarvan onze geallieerden dachten, dat wij er zeven jaar voor nodig zouden hebben, doch dat onze jongens van de MOD met behulp van Duitse krijgsgevangenen in niet minder dan twee» en-een-half jaar klaar speelden. Hoe moeilijk en gevaarlijk dat opruimings- werk was, moge uit het volgende blijken: Tijdens de bezettingsjaren en vooral in de laatste dagen van de achter ons liggende oorlog, werden langs t onze land- en zee- grenzen en rondom, uit militair oogpunt, belangrijke tereinen, door de bezetter uitge strekte mijnenvelden aangelegd. Gelukkig waren de meeste dezer mijnenvel den door de Duitsers nauwkeurig in kaart gebracht en kregen wij die kaarten in han den. Het aantal gelegde mijnen stond daar door nauwkeurig vast. Jammer genoeg hebben de geallieerden, toen het front op trok, bepaalde stroken in de mijnenvelden geruimd, zonder de aantallen te noteren of in kaart te brengen. Daardoor deed zich de grote moeilijkheid voor, dat op de, op de Duitsers buitgemaakte kaarten bijvoor beeld 100 mijnen stonden aangegeven, ter wijl de opruimingsdienst er slechts 60 kon vinden. Waren de resterende 40 al geruimd of door ontploffende projectielen dieper of buiten de velden komen te liggen? Deze en soortgelijke omstandigheden bemoeilijkten het opruimingswerk ten zeerste en mijnon gevallen waren daardoor onvermijdelijk. Is het aantal ongelukken tijdens dit ge vaarlijke opruimingswerk naar verhouding gering te noemen: 50 doden en 60 gewon den, helaas ligt het aantal doden en gewon den onder de burgers, tengevolge van ont ploffende mijnen en projectielen aanzienlijk hoger. Ja, het leek voor de jongens van de MOD in het begin een hopeloze taak, om de naar schatting 100.000 ton munitie, die nog over het gehele land en in bunkers en dumps verspreid lag, onschadelijk te maken. Doch zij hebben ons getoond, dat daar, waar een wil aanwezig is, óók een weg is te vinden. Grote hoeveelheden munitie wierpen zij in zee; andere, nog bruikbare springstoffen werden naar fabrieken en artillerie-inrich tingen getransporteerd. Dat ook bij die ge vaarlijke transporten ongelukken voorko men, bewees de ontploffingsramp te Mui den, nu precies één jaar geleden. Jongens van de Mijn- en Munitie Oprui mingsdienst waren op die koude winterdag van 17 Januari eerst met tien, toen met zes en later nog met een truck van IJmui- den naar Muiden gekomen, om hun gevaar lijk goedje in de kruitfabriek aldaar te los sen. Even na één uur deden twee dreunende sla gen, kort na elkaar, het oude Vechtstadje op zijn grondvesten trillen. De laatste wa gen van het transport was, door een on voorzichtigheid, in de lucht gevlogen. In enkele seconden werd het nijvere stedeke aan de Vecht opnieuw geteisterd door het verraderlijke kruit. Nu is deze voortdurende bron van onrust, dank zij het prachtige werk van de jongens van de MOD en niet te vergeten de Tech nische Bewakingsdienst en hun Duitse krijgsgevangenen, van ons weggenomen. Wij kunnen weer onbevreesd door Hollands schone dreven zwerven! Hulde jongens en onze dank! HONDENBELASTING 1948. Burgemeester en Wethouders van Soest vestigen de aandacht van belanghebben den erop, dat houders van honden, die nog geen aangiftebiljet betreffende de hondenbelasting voor het dienstjaar 1948 ontvingen, verplicht zijta daarvan aan gifte te doen ten kantore van de gemeen te-ontvanger, Steenhoffstraat 6, door in vulling en ondertekening van aldaar te verkrijgen aangiftebiljetten. Zij, die in de loop van het belastingjaar houder van een hond worden, zijn ver plicht hiervan op dezelfde wijze aangif te te doen binnen 14 daggen na het tijd stip, waarop de belastingplicht is ont staan. Als houder van een hond wordt aange merkt ieder,'die een hond bezit, in bewa ring of onder opzicht heeft. Burgemeester en Wethouders van Soesf brengen ter algemene kennis, dat 't met ingang van Maandag 26 Januari verbo den is met een motorrijtuig een ander motorrijtuig, dat zich in dezelfde rich ting voortbeweegt, in te halen op het gedeelte van de Rijksweg te Soester- berg, lopende vanaf de grens Soesterberg -Zeist tot aan het perceel Amersfoorjfjsie- straat 6, plaatselijk bekend als huize „Eggermonde." Burgemeester en Wethouders van Soest maken bekend, dat het verzoiek van J. Rïjnders, Wilhelmïnalaan 16 te Soest, om in perceel Veldm. Montgomeryweg 70, kadastraal bekend in sectie E no. 2367, een kunstharsperserij te mogen op richten, door hen voorwaardelijk is in gewilligd op 13 Januari 1948. BOUWVAKARBEIDERS ZIJN ONTEVREDEN. Evenals elders besloten de bouwpafroons op aanwijzing van hogerhand geen z.g. zwarte lonen meer te betalen. Wel werd de mogelijkheid geopend om het loon op te voeren door het z.g. prestatiieloon- Daar het vooruitzicht hierop in Soest niet aanwezig is, heeft bedoeld besluit onder de bouwvakarbeiders nogal dei ning veroorzaakt. Een loon van ruim f 39.per week wordt te laag geacht. Vele arbeiders zien zich dan ook ge noodzaakt, daar te gaan werken, w,aar 'n hoger loon verdiend kan worden. De wederopbouw biedt deze mogelijkheid. Vandaar, dat velen zich bij het Arbeids bureau vervoegen om verlof te verkrij gen het huidige dienstverband te ver breken. Een dergelijke vergunning wordt echter niet zonder meer verstrekt, zodat de arbeidsvrede verstoord dreigt te wor den. Daar het van groot belang is, dat de bouwwerken hier ter plaatse ook nor maal voortgang vinden, is het te hopen, dat een bevredigende oplossing wordt gevonden. VERGADERING DER BIJENVERENIGING. Vrijdagavond hield de Vereniging voor Bijenteelt, afd. Soest, een vergadering in de zaal van „Zontneheuvel", welke zeer druk bezoent was. Onder de aan wezigen zagen wij o.a. een lid van het hoofdbestuur, enige deelnemers aan de Bijencursus en een paar leden der jeugd club. Na de opening door de voorzitter en 'het lezen der notulen volgde een bespreking van het gezamenlijk reizen met de bijen naar het fruit in Bunnik, waarvoor zich verschillende gegadigden opgaven. Een lid van de jeugdclub gaf hierna een zeer geslaagd verslag van datgene, wat in de afgelopen zomer op de jeugdlessen behandeld werd. Na de pauze demonstreerde de heer Grijze een zonne-was-smelter, een appa raat, dat dient om met behulp van de zonnewarmte, eventueel geholpen door electriciteit, uit de oude raten zuivere was te verkrijgen. Verder waren er nog een practische gereedschapskist en en kele andere nieuwe snufjes op bijeinge- bied. Na nog een paar vragen beant woord te hebben sloot de voorzitter de ze geanimeerde vergadering. FEESTAVOND ONS GENOEGEN". Zaterdagavond gaf de Buurtvereniging „Ons Genoegen" een feestavond voorle den en donateurs ïin de zaal van Eem- land. De voorzitter, de heer De Lange, opende met een kort woord deze avond en me moreerde, dat dit de derde maal was^ dat de Buurtvereniging haar leden en begunstigers een feestavond aanbood. Hij ^stelde het op hoge prijs, dat de ver tegenwoordigers van de Federatie van Buurtverenigingen, alsmede de leden van de Luchtvaartafdeling aan de uitnodi ging om aanwezig te zijn, gevolg hadden gegeven. Hierna trad de toneelvereniging „Hoger op'' voor het voetlicht met de revue „Wij zijn niet bang''. Deze vlot gespeel de revue viel bij het publiek in zeer goe de aarde. Na de opvoering werd de heer De Lan ge gehuldigd en met een krans omhan gen. De avond werd met een gezellig bal, waaraan „The Haert Boys" hun muzi kale medewerking verleenden, besloten. NA EEN JUBILEUM. „De zelfonthechting van een enkele ziel wordt door Gods goedheid tot heil en zegen van vele anderen". Zo sprak do di recteur der Congregatie der Eerw. Zus ters van Nieuw-Maricnburg, Woensdag j.1., toen de Eerw- Moeder Henrica, ter zijde gestaan door de Algemene Overste, de Eerw. Moeder Agneta, en haar Vi- Wij hebbin in Holland de naam, dat we g*aag veel aan liefdadigheid doen. Of dat nu inderdaad wel helemaal zo is, laten we maar in het midden. Het is geen kunst aan liefdadigheid te doen, als het allen goed gaat, wanneer er overvloed is. Overvloed is er zeker niet op het ogen blik, dus spits je even Je oren als je thuis komt en je vrouw je zegt, dat ze die ouwe broek van „je weet wel, die je altijd in de tuin aan had", heeft weggegeven aan oen stumper van een man, die zo ongeveer niets aan had. Eerlijk, mijn eten smaakte beter bij de gedachten, dat er nu ergens iemand rondliep, die inplaats van een stellletje vodden, mijn warme tuinbroek aan had. Ik had m'n goede daad dus wel ge daan, al was het via mijn vrouw. Maar nu heeft m'n zelfgenoegzaamheid een lelijke knauw gekregen. Ik geloof dat we heel ordinair op de hak zijn ge nomen door die man, „die ongeveer niets aan had''. Van een kennis kreeg ik het verhaal te horen. Een oude heer, die zelf niet veel aan had, bood in ons dorp een hele partij goede ren te koop aan. Daar was van alles bij, maar vooral veel herenkleding. Dite kennis van me voelde voor het geval niet veel, omdat hij het idee kreeg, dat het goederen waren, die bij elkaar waren gebedeld en nu goed geld moesten op brengen. Als signalement van deze handelaar gaf hij een opsomming als van een woon wagenbewoner en dat komt griezielig overeen met wat mijn vrouw me vertelde. Nu kan ik het maar niet van mjj afzet ten, dat bij die goederen ook mijn tuin broek was.- die mijn vrouw weggaf met de prettige gedachte liefdadig te zijn. H. OEKMAN. RESTITUTIE verhoogde KOLENPRIJS. De uitbetaling der gelden tegen inleve ring van bonnen van de kolenkaartejp, plaatshebbende aan het postkantoor van 9 uur v.m. tof 3 uur n-m. geschiedt voor de letters: Bo tot en met Bre op 21 Januari. Bri tot en met Co op 22 Januari. Cr tot en met Dri op 23 Januari. caressen de drievoudige belofte had her haald, te willen verzaken aan wereld» wil en bezit, waarbij hij een zilveren kroontje plaatste op haar hoofd, ten te ken harer vijf en twintig jaren volhar ding. Met geestdriftige instemming zon gen de getuigen dezer roerende plechtig heid het „Te Deum Laudamus". Het aanzicht der kapel, voor deze gele genheid door een kunstzinnige bloemist der gemeente zo stemmig en schoon ge tooid met seringen, lelies en tulpen, de gewijde muziek der Missa Coeli Porta van J. Mul, door het Zusterkoor zo tref fend weergegeven onder de bezielende leiding van den musicus W. de Rooij uit Schiedam, verhoogde gezamenlijk dit reeds zo verheven gebeuren. Om elf uur werd a'an de huisgenoten de gelegenheid gegeven in de serre de jubï- Iaresse te vieren. In welgekozen woorden bracht de Zeer Eerwaarde Heer Van Meeuwen, em. pastoor van Heiloo, hun wensen naar voren en bood haar, in naam van allen, een prachtig kasuifel aan voor de kapel, een keurig naaldwerk uit de ateliers van de firma Straeter te Hilversum. Hierna volgde een keur van gezangen. Indien crocussen, volgens de componiste Geertruida van Vladeracke, de benge lende belletjes beluisteren kunnen van naburige sneeuwklokjes, dan zouden zij zich hebben opgericht uit de grasper ken rond de ruime, vriendelijke serre, toen de jubelstemming haar hoogtepunt bereikte in haar bloemencantate, zo vlot en speels gezongen door de medezusters der feestelinge. Tussen kleurige bloemen en fleurig fruit, allen geschenken van buiten, was bef gedurende de dag een komen en gaan van toegenegen belangstellenden. De Burgemeester in persoon ten het gemeen te-bestuur, afgezanten van het Wif-Gele- Kruis, van de St. Eiisabeth-Vereniging, van doctoren en bestuur van het Sint Franciscus Gasthuis te Rotterdam en nog vele vrienden, te groot in getal om hen te noemen, hebt'en die dag hun hul de gebracht en hun geschenken aange boden, waarvoor dc jubilaresse hen door deze gelegenheid haar hartelijke dank betuigt. GESLAAGD. Voor het pracfijk.examen Franse han delscorrespondentie is geslaagd onze plaatsgenoot J. Verlinden.

Historische kranten - Archief Eemland

Soester Courant | 1948 | | pagina 1