UITGAVE: DRUKKERIJ SMIT - SOESTDIJK
Deining in de scheepvaart.
Van mijnen bevrijd.
Officiële mededelingen.
Plaatselijk nieuws.
IN DE HOEK.
Welke datum is voor U?
SOESTER COURANT
Verschijnt iedere Dinsdag en Vrijdag.
24e JAARGANG - No. 5.
Bureau: Van Weedestraat 35 Teletoon 2566 - Giro 126156
Abonn. p. kwart, f 1.50 - Per post f 1.75
DINSDAG 20 JANUARI 1948.
Het bericht, dat de Amerikanen de gedeel
telijke stopzetting van de scheepsbouw in
Europa zouden eisen bij de uitvoering van
het Marshall-plan, heeft enige wrevel ten
opzichte van de overzeese hulp doen ont
staan. De eis zou zijn, dat Europa zijn eigen
scheepsbouw voor een deel zou prijsgeven,
doch zijn behoefte aan scheepsruimte zou
dekken door het overnemen van de uit de
oorlog overgebleven handelsschepen, die
destijds aan de lopende band werden ge
bouwd. Een belangrijk deel daarvan ligt
sinds jaren werkeloos, hoewel er al grote
aantallen aan verschillende landen zijn ge
leverd. Deze schepen zijn inderdaad niet
ideaal, zij zijn haastig gebouwd, alleen in
gericht op massa-vervoer van haven tot
haven, daardoor niet geschikt voor stuk
goederen en dientengevolge noch geliefd bij
de reders, noch bij de zeelieden. De scheeps
werven hebben tegen het gebruik van deze
schepen nog meer bezwaren, omdat zij bij
overdracht van deze schepen hun bedrijven
voor een deel zouden moeten stilleggen, of
althans het constructie-tempo zouden moe
ten vertragen. Tenslotte zou de regering
gedupeerd worden, want vele schepen wor
den voor buitenlandse rekening gebouwd en
als die orders niet kunnen worden uitge
voerd, missen wij dus belangrijke inkom
sten aan deviezen.
Eer we echter een scherp oordeel over dit
onderdeel van het Plan-Marshall uitspre
ken, zullen we ook de argumenten van de
andere kant moeten horen en deze zijn naar
onze mening overtuigend. Hoofdzaak is, dat
zo spoedig mogelijk meer schepen in de
vaart komen, want hoe eerder de interna
tionale handel over grotere scheepsruimte
beschikt, des te spoediger zal de voedsel-
en grondstoffennood gelenigd zijn. Wij heb
ben er reeds herhaaldelijk op gewezen, hoe
het tekort aan transport de moeilijkheden
verergert. Er liggen wel voorraden graan,
ertsen, kolen, kunstmest en andere onmis
bare grondstoffen, doch de schepen man
keren. En dus zouden de Amerikaanse sche
pen, die op korte termijn in de vaart ge
bracht kunnen worden, ingeschakeld kun
nen worden om reeds dit jaar de wereld
voorraden beter te verdelen. Snelle hulp is
thans meer dan ooit dubbele hulp en daar
het uitgesloten is ,dat nieuwbouw hier in
Europa binnen het jaar grotere uitwerking
zal hebben, moeten de Amerikaanse sche
pen ons zeer welkom zijn als noodtrans-
portmiddel.
Alles goed en wel, zal men zeggen, maar
waarom moet onze scheepsbouw daarvoor
worden stilgelegd? Nu is er ten eerste geen
sprake van stillegging, maar waarschijnlijk
van een vermindering van de bouwsnelheid
met omstreeks een derde. Dit is echter een
kwestie van de nuttigste wijze van aanwen
ding van de beschikbare hoeveelheden
ijzer en staal. Onze voornaamste leveran
ciers waren vroeger Duitsland, Engeland en
België. De Engelsen hebben hun staal zelf
hard nodig, de Belgen hebben reeds weer
een goede productie, waarvan wij profi
teren, doch uit Duitsland komt nog vrijwel
niets. In het Roergebied en omgeving heeft
de staalproductie in 1947 niet meer bedra
gen dan 17 pet. van 1938, terwijl in de Rus
sische zone van Duitsland de staalfabrieken
alle gedemonteerd en naar Rusland gevoerd
zijn. De steenkoolproductie van het Roerge
bied staat thans op 53 pet. en de oorzaak
van het achterblijven van de ijzer- en staal
productie ligt dan ook niet in het kolen-
tekort, doch in het feit, dat het Duitsland
verboden was, evenals vroeger, ijzerertsen
in te voeren met een hoog gehalte. De Duit
se hoogovens waren daardoor aangewezen
op de verwerking van ijzerarme Duitse ert
sen. Dit is niet anders dan een kolenver-
spilling op grote schaal, want het rende
ment aan ijzer uit deze ertsen is per ton
kolen, die in de hoogovens wordt verstookt,
natuurlijk veel geringer. Dit besef begint
langzamerhand bij de bezettingsautoritei
ten door te dringen en de kans is thans
groot, dat Duitsland in de loop van dit jaar
2 tot 2V2 millioen ton hoogwaardige Zweed
se ertsen zal ontvangen.
Hoe het ook zij, op het ogenblik is de Euro
pese ijzer- en staalvoorziening nog ver be
neden de behoefte. Wat eventueel op de
scheepsbouw bespaard kan worden, ver
groot daardoor de mogelijkheid om spoor
wagens te bouwen, ijzer te leveren voor het
bouwbedrijf, voor machines en voor de 1001
andere onmisbare voorwerpen, die uit ijzer
en staal worden gemaakt. Het thans inscha
kelen van Amerikaanse schepen bevordert
dus de wereldhandel, lenigt het ijzer- en
staaltekort en verplaatst alleen gedeeltelijk
de arbeidsgelegenheid van de scheepsbouw
naar andere metaalindustrieën.
Het gevaarlijkste baantje in Neder
land. Mijn- en Munitie Oprui
mingsdienst is opgeheven. Een
jaar geleden werd Muiden geteisterd
Het was slechts een klein berichtje in de
dagbladen, waarin werd gemeld, dat de
Mijn- en Munitie Opruimingsdienst in ons
land is opgeheven.
Er werd niet veel drukte over gemaakt:
opgeheven. Punt.
Heeft u óók even bij deze enkele, simpele
regeltjes stilgestaan? Of heeft u het be
richt voor kennisgeving aangenomen met
de materialistische gedachte: „Goed zo!
Alweer een dienst minder, die toch maar
onze goede centen kost"? Misschien heeft
u zelfs nog even verder gedacht: „Gelukkig,
dat we van die rommel af zijn. Nu kunnen
we tenminste weer onbezorgd door duinen,
hei en bossen wandelen, zonder het risico
te lopen, hier of daar te struikelen over een
onontplofte bom of te trappen op een land
mijn"
Daarna heeft u de krant weer opgenomen
om het boeiende feuilleton verder te lezen.
Weinigen hebben er echter aan gedacht, dat
met dat simpele opheffings-berichtje een
spannende episode in de Nederlandse ge
schiedenis werd afgesloten een episode,
die helaas vele levens van goede Neder
landers heeft gekost.
Een ontzaglijk gevaarlijk werk heeft nu zijn
beslag gekregen! Een werk, waarvan onze
geallieerden dachten, dat wij er zeven jaar
voor nodig zouden hebben, doch dat onze
jongens van de MOD met behulp van Duitse
krijgsgevangenen in niet minder dan twee»
en-een-half jaar klaar speelden.
Hoe moeilijk en gevaarlijk dat opruimings-
werk was, moge uit het volgende blijken:
Tijdens de bezettingsjaren en vooral in de
laatste dagen van de achter ons liggende
oorlog, werden langs t onze land- en zee-
grenzen en rondom, uit militair oogpunt,
belangrijke tereinen, door de bezetter uitge
strekte mijnenvelden aangelegd.
Gelukkig waren de meeste dezer mijnenvel
den door de Duitsers nauwkeurig in kaart
gebracht en kregen wij die kaarten in han
den. Het aantal gelegde mijnen stond daar
door nauwkeurig vast. Jammer genoeg
hebben de geallieerden, toen het front op
trok, bepaalde stroken in de mijnenvelden
geruimd, zonder de aantallen te noteren of
in kaart te brengen. Daardoor deed zich de
grote moeilijkheid voor, dat op de, op de
Duitsers buitgemaakte kaarten bijvoor
beeld 100 mijnen stonden aangegeven, ter
wijl de opruimingsdienst er slechts 60 kon
vinden. Waren de resterende 40 al geruimd
of door ontploffende projectielen dieper of
buiten de velden komen te liggen? Deze en
soortgelijke omstandigheden bemoeilijkten
het opruimingswerk ten zeerste en mijnon
gevallen waren daardoor onvermijdelijk.
Is het aantal ongelukken tijdens dit ge
vaarlijke opruimingswerk naar verhouding
gering te noemen: 50 doden en 60 gewon
den, helaas ligt het aantal doden en gewon
den onder de burgers, tengevolge van ont
ploffende mijnen en projectielen aanzienlijk
hoger.
Ja, het leek voor de jongens van de MOD
in het begin een hopeloze taak, om de naar
schatting 100.000 ton munitie, die nog over
het gehele land en in bunkers en dumps
verspreid lag, onschadelijk te maken. Doch
zij hebben ons getoond, dat daar, waar een
wil aanwezig is, óók een weg is te vinden.
Grote hoeveelheden munitie wierpen zij in
zee; andere, nog bruikbare springstoffen
werden naar fabrieken en artillerie-inrich
tingen getransporteerd. Dat ook bij die ge
vaarlijke transporten ongelukken voorko
men, bewees de ontploffingsramp te Mui
den, nu precies één jaar geleden.
Jongens van de Mijn- en Munitie Oprui
mingsdienst waren op die koude winterdag
van 17 Januari eerst met tien, toen met
zes en later nog met een truck van IJmui-
den naar Muiden gekomen, om hun gevaar
lijk goedje in de kruitfabriek aldaar te los
sen.
Even na één uur deden twee dreunende sla
gen, kort na elkaar, het oude Vechtstadje
op zijn grondvesten trillen. De laatste wa
gen van het transport was, door een on
voorzichtigheid, in de lucht gevlogen. In
enkele seconden werd het nijvere stedeke
aan de Vecht opnieuw geteisterd door het
verraderlijke kruit.
Nu is deze voortdurende bron van onrust,
dank zij het prachtige werk van de jongens
van de MOD en niet te vergeten de Tech
nische Bewakingsdienst en hun Duitse
krijgsgevangenen, van ons weggenomen.
Wij kunnen weer onbevreesd door Hollands
schone dreven zwerven!
Hulde jongens en onze dank!
HONDENBELASTING 1948.
Burgemeester en Wethouders van Soest
vestigen de aandacht van belanghebben
den erop, dat houders van honden, die
nog geen aangiftebiljet betreffende de
hondenbelasting voor het dienstjaar 1948
ontvingen, verplicht zijta daarvan aan
gifte te doen ten kantore van de gemeen
te-ontvanger, Steenhoffstraat 6, door in
vulling en ondertekening van aldaar te
verkrijgen aangiftebiljetten.
Zij, die in de loop van het belastingjaar
houder van een hond worden, zijn ver
plicht hiervan op dezelfde wijze aangif
te te doen binnen 14 daggen na het tijd
stip, waarop de belastingplicht is ont
staan.
Als houder van een hond wordt aange
merkt ieder,'die een hond bezit, in bewa
ring of onder opzicht heeft.
Burgemeester en Wethouders van Soesf
brengen ter algemene kennis, dat 't met
ingang van Maandag 26 Januari verbo
den is met een motorrijtuig een ander
motorrijtuig, dat zich in dezelfde rich
ting voortbeweegt, in te halen op het
gedeelte van de Rijksweg te Soester-
berg, lopende vanaf de grens Soesterberg
-Zeist tot aan het perceel Amersfoorjfjsie-
straat 6, plaatselijk bekend als huize
„Eggermonde."
Burgemeester en Wethouders van Soest
maken bekend, dat het verzoiek van J.
Rïjnders, Wilhelmïnalaan 16 te Soest,
om in perceel Veldm. Montgomeryweg
70, kadastraal bekend in sectie E no.
2367, een kunstharsperserij te mogen op
richten, door hen voorwaardelijk is in
gewilligd op 13 Januari 1948.
BOUWVAKARBEIDERS ZIJN
ONTEVREDEN.
Evenals elders besloten de bouwpafroons
op aanwijzing van hogerhand geen z.g.
zwarte lonen meer te betalen. Wel werd
de mogelijkheid geopend om het loon
op te voeren door het z.g. prestatiieloon-
Daar het vooruitzicht hierop in Soest
niet aanwezig is, heeft bedoeld besluit
onder de bouwvakarbeiders nogal dei
ning veroorzaakt. Een loon van ruim
f 39.per week wordt te laag geacht.
Vele arbeiders zien zich dan ook ge
noodzaakt, daar te gaan werken, w,aar 'n
hoger loon verdiend kan worden. De
wederopbouw biedt deze mogelijkheid.
Vandaar, dat velen zich bij het Arbeids
bureau vervoegen om verlof te verkrij
gen het huidige dienstverband te ver
breken. Een dergelijke vergunning wordt
echter niet zonder meer verstrekt, zodat
de arbeidsvrede verstoord dreigt te wor
den. Daar het van groot belang is, dat
de bouwwerken hier ter plaatse ook nor
maal voortgang vinden, is het te hopen,
dat een bevredigende oplossing wordt
gevonden.
VERGADERING DER
BIJENVERENIGING.
Vrijdagavond hield de Vereniging voor
Bijenteelt, afd. Soest, een vergadering
in de zaal van „Zontneheuvel", welke
zeer druk bezoent was. Onder de aan
wezigen zagen wij o.a. een lid van het
hoofdbestuur, enige deelnemers aan de
Bijencursus en een paar leden der jeugd
club. Na de opening door de voorzitter
en 'het lezen der notulen volgde een
bespreking van het gezamenlijk reizen
met de bijen naar het fruit in Bunnik,
waarvoor zich verschillende gegadigden
opgaven. Een lid van de jeugdclub gaf
hierna een zeer geslaagd verslag van
datgene, wat in de afgelopen zomer op
de jeugdlessen behandeld werd.
Na de pauze demonstreerde de heer
Grijze een zonne-was-smelter, een appa
raat, dat dient om met behulp van de
zonnewarmte, eventueel geholpen door
electriciteit, uit de oude raten zuivere
was te verkrijgen. Verder waren er nog
een practische gereedschapskist en en
kele andere nieuwe snufjes op bijeinge-
bied. Na nog een paar vragen beant
woord te hebben sloot de voorzitter de
ze geanimeerde vergadering.
FEESTAVOND ONS GENOEGEN".
Zaterdagavond gaf de Buurtvereniging
„Ons Genoegen" een feestavond voorle
den en donateurs ïin de zaal van Eem-
land.
De voorzitter, de heer De Lange, opende
met een kort woord deze avond en me
moreerde, dat dit de derde maal was^
dat de Buurtvereniging haar leden en
begunstigers een feestavond aanbood.
Hij ^stelde het op hoge prijs, dat de ver
tegenwoordigers van de Federatie van
Buurtverenigingen, alsmede de leden van
de Luchtvaartafdeling aan de uitnodi
ging om aanwezig te zijn, gevolg hadden
gegeven.
Hierna trad de toneelvereniging „Hoger
op'' voor het voetlicht met de revue
„Wij zijn niet bang''. Deze vlot gespeel
de revue viel bij het publiek in zeer goe
de aarde.
Na de opvoering werd de heer De Lan
ge gehuldigd en met een krans omhan
gen. De avond werd met een gezellig bal,
waaraan „The Haert Boys" hun muzi
kale medewerking verleenden, besloten.
NA EEN JUBILEUM.
„De zelfonthechting van een enkele ziel
wordt door Gods goedheid tot heil en
zegen van vele anderen". Zo sprak do di
recteur der Congregatie der Eerw. Zus
ters van Nieuw-Maricnburg, Woensdag
j.1., toen de Eerw- Moeder Henrica, ter
zijde gestaan door de Algemene Overste,
de Eerw. Moeder Agneta, en haar Vi-
Wij hebbin in Holland de naam, dat we
g*aag veel aan liefdadigheid doen.
Of dat nu inderdaad wel helemaal zo
is, laten we maar in het midden.
Het is geen kunst aan liefdadigheid te
doen, als het allen goed gaat, wanneer er
overvloed is.
Overvloed is er zeker niet op het ogen
blik, dus spits je even Je oren als je
thuis komt en je vrouw je zegt, dat ze
die ouwe broek van „je weet wel,
die je altijd in de tuin aan had", heeft
weggegeven aan oen stumper van een
man, die zo ongeveer niets aan had.
Eerlijk, mijn eten smaakte beter bij de
gedachten, dat er nu ergens iemand
rondliep, die inplaats van een stellletje
vodden, mijn warme tuinbroek aan had.
Ik had m'n goede daad dus wel ge
daan, al was het via mijn vrouw.
Maar nu heeft m'n zelfgenoegzaamheid
een lelijke knauw gekregen. Ik geloof
dat we heel ordinair op de hak zijn ge
nomen door die man, „die ongeveer
niets aan had''.
Van een kennis kreeg ik het verhaal te
horen.
Een oude heer, die zelf niet veel aan had,
bood in ons dorp een hele partij goede
ren te koop aan. Daar was van alles
bij, maar vooral veel herenkleding. Dite
kennis van me voelde voor het geval
niet veel, omdat hij het idee kreeg, dat
het goederen waren, die bij elkaar waren
gebedeld en nu goed geld moesten op
brengen.
Als signalement van deze handelaar gaf
hij een opsomming als van een woon
wagenbewoner en dat komt griezielig
overeen met wat mijn vrouw me vertelde.
Nu kan ik het maar niet van mjj afzet
ten, dat bij die goederen ook mijn tuin
broek was.- die mijn vrouw weggaf
met de prettige gedachte liefdadig te zijn.
H. OEKMAN.
RESTITUTIE verhoogde
KOLENPRIJS.
De uitbetaling der gelden tegen inleve
ring van bonnen van de kolenkaartejp,
plaatshebbende aan het postkantoor van
9 uur v.m. tof 3 uur n-m. geschiedt voor
de letters:
Bo tot en met Bre op 21 Januari.
Bri tot en met Co op 22 Januari.
Cr tot en met Dri op 23 Januari.
caressen de drievoudige belofte had her
haald, te willen verzaken aan wereld»
wil en bezit, waarbij hij een zilveren
kroontje plaatste op haar hoofd, ten te
ken harer vijf en twintig jaren volhar
ding. Met geestdriftige instemming zon
gen de getuigen dezer roerende plechtig
heid het „Te Deum Laudamus".
Het aanzicht der kapel, voor deze gele
genheid door een kunstzinnige bloemist
der gemeente zo stemmig en schoon ge
tooid met seringen, lelies en tulpen, de
gewijde muziek der Missa Coeli Porta
van J. Mul, door het Zusterkoor zo tref
fend weergegeven onder de bezielende
leiding van den musicus W. de Rooij
uit Schiedam, verhoogde gezamenlijk dit
reeds zo verheven gebeuren.
Om elf uur werd a'an de huisgenoten de
gelegenheid gegeven in de serre de jubï-
Iaresse te vieren. In welgekozen woorden
bracht de Zeer Eerwaarde Heer Van
Meeuwen, em. pastoor van Heiloo, hun
wensen naar voren en bood haar, in
naam van allen, een prachtig kasuifel
aan voor de kapel, een keurig naaldwerk
uit de ateliers van de firma Straeter
te Hilversum.
Hierna volgde een keur van gezangen.
Indien crocussen, volgens de componiste
Geertruida van Vladeracke, de benge
lende belletjes beluisteren kunnen van
naburige sneeuwklokjes, dan zouden zij
zich hebben opgericht uit de grasper
ken rond de ruime, vriendelijke serre,
toen de jubelstemming haar hoogtepunt
bereikte in haar bloemencantate, zo vlot
en speels gezongen door de medezusters
der feestelinge.
Tussen kleurige bloemen en fleurig fruit,
allen geschenken van buiten, was bef
gedurende de dag een komen en gaan
van toegenegen belangstellenden. De
Burgemeester in persoon ten het gemeen
te-bestuur, afgezanten van het Wif-Gele-
Kruis, van de St. Eiisabeth-Vereniging,
van doctoren en bestuur van het Sint
Franciscus Gasthuis te Rotterdam en
nog vele vrienden, te groot in getal om
hen te noemen, hebt'en die dag hun hul
de gebracht en hun geschenken aange
boden, waarvoor dc jubilaresse hen door
deze gelegenheid haar hartelijke dank
betuigt.
GESLAAGD.
Voor het pracfijk.examen Franse han
delscorrespondentie is geslaagd onze
plaatsgenoot J. Verlinden.