Prinses Beatrix
tien jaar.
UITGAVE: DRUKKERIJ SMIT - SOESTDIJK
De moeilijkheden
met Indonesië.
Prinses Beatrix,
die morgen verjaart.
Ingezonden stukken.
Plaatselijk nieuws.
IN DE HOEK.
SOESTER COURANT
Verschijnt iedere Dinsdag en Vrijdag.
24e JAARGANG - No. 8.
Bureau: Van Weedestraat 35 - Telefoon 2566 - Giro 126156
Abonn. p. kwart, f 1.50 - Per post f 1.75
VRIJDAG 30 JANUARI 1948.
TIEN JAAR GELEDEN leefde Neder
land in grote spanning
Tien jaar. Het is nauwelijks te gelovien,
dat ons eerste en oudste prinsesje al
zo groot geworden is.
Hoe herinneren we ons nog die kille
januari-dagen van 1938. De spanning, die
toenam naarmate de dagen verstreken en
het bericht uitbleef.
Het bericht, waarop de hele wereld
wachtte
Soestdijk werd belegerd door binnen-
en buitenlandse journalisten. Eein maand
lang richtte vrijwel iedereen het oog op
ons paleis, waar dé ooievaar voor het
eerst verwacht werd. Negen en twintig
jaren lang was er in Nederland geen
prinsenkind geboren. Nu zou dan de ho
pe vervuld worden.
Angstig drukte de spanning, toen het
eind van de maand in zicht kwam. Le
peltjesfabrikanten vreesdien het ergste
voor hun inscripties op de souvenirs: Ja
nuari 1938. Zou het wel Januari blijven?
Op de laatste dag van de maand' tradi
tiegetrouw zoals ook Koningin Wil'hel-
mina, prinses Juliana cm prins Berjnhard
op het einde van een maand gleborem zijln,
op 31 Januari 1938, zag 'n kleine Oran
jetelg het licht.
Beatrix. Zij, die gelukkig maakt.
Zij bracht geluk in het Prinselijk gezin.
Zij bracht geluk in heel Nederland. Zij
bracht ook geluk in de harten der Ne
derlanders, die ver van huis op de we
reldzeeën of in verre landen toefden.
De telex ratelde op de redactie-kantoren
van alle bladen ter wereld. Die kanonnen
bulderden. De radio riep 't uit door de
luidsprekers van al die duizenden luis
teraars.
Beatrix maakte gelukkig!
Nu is het tien jaar geleden, dat ons oud
ste prinsesje geboren werd. Tien jaren
van ondragelijke spanning, oorlogsru
moer en leed. Beatrix moest niet haar
ouders én haar Koninklijke grootmoe
der het land ontvluchten. Ver weg, in
de vreemde, werd haar een tweede
zusje geboren.
Een vergroot gezin kwam fciug iii uais
land. Beatrix was geen kleuter meer, Het
bleek een meisje geworden. Een echt
prinsesje.
Morgen wordt dat prinsesje tien jaapt;,
We voelen ons 'n klein beetje mee
jarig. We voelen ons mee gelukkig met
het Prinselijk Gezin in ons Soestdijk.
Want onze Beatrix viert feest. Hoezee!
Het leek er zo aardig op, dat de Com
missie van Goede Diensten op de „Ren
ville" de twee partijen weer aan het
praten zou krijgen, nadat ze een hele*
tijd met erg kwade gezichten tegenover
elkaar hadden gestaan. De C.G.D. van de
V.N. was gekomen. Men kwam elkaar
tegemoet, door op een Amerikaans
schip te gaan zitten én de bemidde
laars én de republiek én de Nederland
se regering dachten, dat ze na al dat
praten nu eens écht konden beginnmen
te praten en daar was het weer zo.
Zoals wij Linggadjati indertijd „aankleed-
den'' zo schijnt nu een ander, de C.G.Du
of de Republiek, die overeenkomst van
de „Renville" te hebben aangekleed" Cn
de poppen lijken weer aan het dansen
te gaan. Het is echter niet de hoofdzaak,
hoé er nu weer roet in het eten kwam,
maar dét er roet in het eten kwam.
Want het is immers zo, dat als men el
kaar wil vinden, een verkeerd woord,
een misverstand, niet zulke erge reac
ties opwekt. Als men elkaar echter niiet
wil vinden, dan is bij het minste en ge
ringste Leiden in last. Doch een accoord
kan nooit een werkelijke inhoud krij
gen, als beide partijen er niet de best
mogelijke oplossing in zien, een oplos
sing, die voor beide partners de meeste
baten biedt.
Deze goedkope wijsheid is meteen de
diepste wijsheid bij het bepalen van de
wederzijdse houding: NederlandRepu
bliek. Maar als wij er rekening mee hou
den, dat er van weerszijden achter de
onderhandelende partijen stromingen
staan, die de andere kant niet als „par
tij wensen te zien, dan is hef licht te be
grijpen, dat er, wanneer er weer een-s
een begin van een overeenkomst in de
maak is, er niet veel nodig is om bei
den weer een eind achteruit te doen
stuiven.
We hebben dat gezien vóór Linggadjati,
na Linggadjati en leek 't er wéér op.
Om tureluurs te worden en er maar een
eind aan te maken?
Laten we vaststellen, dat we met al on
ze pogingen tot onderhandelen toch al
Wij allen feliciteren onze ,,Trix"
van harte en voor haar gaan
morgen onze vlaggen uit.
een eind de goede kant zijln opgegaan -
niet uit vrije wil, maar onder de druk
der omstandigheden. Laten we in vre
desnaam en dat „vrede" liefst maar
zo letterlijk mogelijk opgevat de zaak
nuchter bekijken. Welnu, terwijl Dien
Haag <en Djocja kibbelen, blijft een
rijk en vruchtbaar grondstoffengebied,
om wiens producten de hele wereld zit
te springen, braak liggen. Meeint u, dat
de wereldopinie dat „neemt"? Denk
maar eens aan de redactie van de we
reldpers op het politiële optreden en
wat de U.N.O. er van zei.
Maar ook aan de kant van de Republiek
hebben de „omstandigheden" gewerkt.
Zichtbaar is dat bij voorbeeld aan de
onderhandelaars van Nederlandse zijde
bij Linggadjati Schermerhorn en de
zijnen en op dc „Renville" me;t
vele Oost-Indonesiërs. Meer en meer
wordt de Republiek een stukje van In
donesië en is niet meer wat het graag
wou zijn, gehéél Indonesië.
De loop der gebeurtenissen heeft ons
doen voelen, dat de kwestie Indonesië cr
een is, die de gehele wereld raakt; het
heeft de Republiek doen beseffen, dat
ze slechts een deel is en geen geheel.
Waarlijk, de ontwikkeling was en is
vaak verward, vaak vertroebeld,, tra
ger dan de meesten wensten- Maar die
traagheid heeft tenminste dit voordeel,
dat onnutte ballast moet worden afge
worpen en de „partijen"daartoe meer
„partij" werden. Wat alleen maar be- i
voi-dcilijk kan z,ijn voor het vindein van
een goede oplossing.
M. de R.,
Op de voorpagina van de Soester Bode
van 23 Dezer wordt onder de titel „Sluip-
aanval op onze Soldaten" de inhoud
weergegeven van ieen artikel uit de Och
tendpost. Vanwege het mïsleidiende ver
haal, dat hier gedaan wordt en de ver
strekkende consequenties die er aan
verbonden worden, is dit artikel enige
duscussie waard.
In het kort komt hef hierop neer, dat die
Ochtendpost volgens relaas van een
recruut, beweert, dat van 10 soldaten
te Gorkum, 2 dagen na hun opkomst
voor eerste oefening, tien behoeve van de
Bloedtransfusiedienst bloed werd afge
tapt (als bloedgever voor transfusie-
bloed), tengevolge van welke bewerking
deze 10 soldaten bewusteloos werden,
terwijl bovendien nog lichamelijke in
spanning van hen werd gevergd.
Blijkens enkele in het artikel voorkomein
de uitdrukkingen, is de schr. niet in 'f
leger van heden ten dage, anders had hij,
evenals ik, dadelijk begrepen waar het
hier om ging.
Na 1945 heeft men in ons l^ger de maat
regel^ ingevoerd van iedere militair de
bloedgroep te bepalen. Dit gebeurt door
de Bloedtransfusiedienst van het Ned.
Rode Kruis, in samenwerking met de In
spectie van de Geneeskundige Dienst
der Koninklijke Landmacht. Hiertoe
reizen enkele artsen met assistenten re
gelmatig de onderdelen af. Daarbij wordt
dan van ieder militair, waarvan nog
geen bloedgroep werd bepaald, met een
gewone injectienaald enkele c.M.3. bloed
afgetapt. Dit bloed wordt in reageer
buisjes naar de laboratoria van de
Bloedtransfusiedienst vervoerd voor on-
derzoek. Zo'n reizende ploeg, die meest
al reist in een militaire Rode-Kruis-aufo,
voorzien van het opschrift „Ned. Rode
Kruis, Afd. Bloedtransfusiedienst", ver
werkt ongeveer 200 man per uur.
Het resultaat van het onderzoek wordt
vermeld op een op naam gestelde kaart.
Deze kaarten gaan naar de onderdelen
en worden in het zakboekje vajn de mili
tairen gehecht, zodat dus iedere mili
tair zijn bloedgroep-bepaling bij zich
draagt. Komt nu zo iemand in de om
standigheid, b.v. door ernstige verwon
ding, dat bloedtransfusie op hem moet
worden toegepast, dan weet men direct
welk bloed men moet gebruiken. Het
is n.1. zo, dat slechts bepaalde bloed
groepen met succes samengevoegd kun
nen worden. Doordat nu de bloedgroep
van de patiënt bekend is, terwijl men dit
van het transfusiebloed (dat in ge
droogde vorm wordt bewaard) van te
voren reeds heeft bepaald, kan direct
handelend worden opgetreden en dus be
langrijke tijdwinst worden bereikt, een
tijdwinst, die hef leven van de patiëni'-
kan redden.
Om begrijpelijke redenen worden mili
taire in het algemeen niet als bloedgever
gevraagd; gedwongen afgifte van
bloed komt nooit voor. Men kan zich
voorstellen, dat in een bepaald noodge
val toch een beroep gedaan zou worden
op collega's van een militair; ook dan
weet men direct wie wel e,n wie niiet ge
schikt is als bloedgever.
Het komt herhaaldelijk voor, dat bij de
prik met de injectienaald mense|n over
vallen worden door een lichte flauwte.
Dit is een reactie van het lichaam op de
prik zelf, gestimuleerd door lucht van
aether en andere ontsmettingsmiddelen,
die niets uitstaande heeft rneit de inspui
ting of aftappïng, volkomen onschuldig
is en binnen enkele ogenblikken ver
dwijnt. Ik zelf heb in m'n militaire
diensttijd talrijke malen injecties Jof
bloedaftapping ondergaan zonder de
minste schadelijke gevolgen, maar krijg
nog altijd de zojuist vermelde flauwte,
die ondervangen ka;n worden door tij
dig bloed naar het hoofd te laten stro
men. Werkelijke gevolgen treden eerst
na uren in. Een bloedgever wordt niet
bewusteloos, als hij 1 liter bloed in kor
re tijd afgeeft.
Dit gehele relaas kan iedere militair
doen, die iets langer dan 2 dagen in
dienst is, terwijl iedere m'edicus de juist
heid zal bevestigen.
Nu de conclusie.
Het artikel in de Ochtendpost (zo grif
overgenomen door de Soester Bode)
geeft niet alleen onjuiste, maar geheel
valse voorlichting.
De schrijver had behoren te onderzoeken
of het opgewonden verhaal dat hij te
horen kreeg juist was. Dat hij dit niet
deed, geeft hem al een brevet van onbe
kwaamheid. Dc lezer oordele zelf maar
wat te denken van schrijver's verders
fraaie opmerkingen. Zulke journalisten
zijn een gevaar voor het algemeen wel
zijn en dan neem ik nog iniet eens aan,
dat hier bewust een valse voorstelling
van zaken werd gegeven.
R. A. MUYLAERT.
BILJARTEN.
Het competitieprogramma van de N.B.B-,
district Eemland, vastgesteld voor de
week van 1 tot en met 7 Februari a.s.,
vermeldt de volgende wedstrijden:
Cadre klasse: 2 Febr. De Verg. Wa
gen 1-Noord-Brabant 1. 3 Febr. Noord-
Brabant 3Tolsteeg 2. 5 Febr. Tolsteeg
1Gouden Ploeg
3e Klasse Libre: 3 Febr. D.O.S. 1Leus-
derkw. 3. 3 Febr. Gouden Ploeg 3De
Verg. Wagen 5. 4 Febr. Tavenu 1Mid-
delwijk 1. 6 Febr. D-O.S. 1O.D.L- 1.
4e Klasse Libre: 4 Febr. Ons Genoiegen
3Centraal 3. 4 Febr. Eemlust 1Ta-
vanu 2. 4 Febr. Tavenu 3Animo 2. 5
Febr. K.O.T. 2—Soestdijk 2.
5e Klasse Libre: 2 Febr. Leusderkw. 4—
O.D.L. 2. 4 Febr. Middelwijk 2K.O.
T. 3. 5 Febr. D-O.S. 2—Metropole 4.
Febr. De Pauw 2Leusderkw. 4- 6.
Febr. O.D-L. 2Soestdijk 3.
6e Klasse Libre: 3 Febr. Ons Genoegen
4Tavenu 4. 4 Febr. Zonneheuvel 3
Oosterpark 2. 5 Febr. Eemlust 2Cen
traal 4. 6 Februari Verg. Wagen 6—Ani
mo 3. 1
De laatste wedstrijd voor de 5e Klasse
Libre, die tussen K.O.T. 3 en Leusdier-
kwartier 4, zal op Maandag 9 Februari
a-s. gespeeld worden.
4e REBUS PRIJSVRAAG.
Een week geleden kwam rn ons blad een
afdruk voor van een prijsvraag, uit
gaande van het comité tof herbouw van
het Diaconessenhuiis te Arnhem.
Mogen wij onze lezers er even aain her
inneren, dat morgen de termijn van in
zending der oplossingen sluit?
Met een nijdige beweging, die me op m^i
hoede deed zijn, gooide hij met z'n duim
zijn hoed op z'n achterhoofd. Cowboys
willen in „knokfilims" die beweging nog
wel eens maken voor de klapp/en gaan
vallen.
Hij is huiseigenaar, niet zo'n grote, maar
zo eentje, die er voor de oorlog met
veel moeite net van kon komein.
Ik had beweerd, dat het uitgesloten was,
dat in deze tijd de huishuren verhoogd
zouden mogen worden, omdat het cata-
strophaal zou zijn voor de arbeidende
klasse. Daar is hij kwaad over geworden.
Niet omdat hij hef niet met mij eens
was, dat de kosten voor het levenson
derhoud op de uiterste grens van bet
mogelijke staan, maar er zaten hem an
dere dingen dwars.
De huishuren kunnen, zonder spannin
gen te veroorzaken, absoluut niet om
hoog, meent de Regering, maar bet ei
gen distribufiepakket is in de laatste
twee jaar toch wel behoorlijk omhoog
geschroefd. Eerst het een en dan hef an
der. Nu weer de thee, straks weer de
belasting.
Huren niet omhoog, zegt hij- O.K. Hef
huis staat er, dus doe ik maar niets aan
het onderhoud. Dat is op de duur wel
funest voor het huis, maar soedah; het
duurt mijn tijd wel uit.
Maar ik vraag me toen af, waarom aan
de huiseigenaren dit pertinent wordt ont
zegd, hetgeen aan anderen, b.v. de
P.U.E.M., wordt toegestaan.
De huurders van een warmwaterinstalla-
tie krijgen een laconiek briefje thuis,
waarin hun wordt meegedeeld,* dat bet
kostenniveau sedert 1940 zo sterk is
gestegen, dat ze zich tot hun spijt ge
noodzaakt zien de huurprijzen voor de
warmwaterinsfallafies te verhogen. Dit
geschiedde in overleg miet bet Directoraat
Generaal voor de prijzen en mlet im-
gang van de nieuwe contractperiode
wordt de verhoogde huur in rekening
gebracht. Punt! Uit!
Ik ken families, die 10 jaar en langer
zo'n warmwaterïnstaljatie in huur heb
ben. Onderhoud is er practisch nooit
aan geweest. Ze betaalden iedere maand
hun huur, wat bij elkaar in die tijd wel
meer dan de kostprijs van hef ding zal
zijn. Toch geeft het Directoraat Gene
raal toestemming tot huurverhoging en
liefst met ongeveer 25 procent.
Ik kan het niet anders ziein dan metten:
met twee maten.
Ik laat, aan de hand van winstcijfers,
maar in het midden, aan wie in de eer
ste plaats toestemming ,to,t huurverho
ging had moeten worden gegevejn.
Maar we zitten nu eenmaal iin een tijd,
dat er geen huurverhogingen kunnen
worden toegestaan zult u zeggen.
Goed, maar laten we dan bij het pluk
ken en kaal knippen voor allen dezelf
de schaar gebruiken.
H. OEKMAN.
SURINAME, EEN TROEF IN
NEDERLANDSE HANDEN
De moeilijkheden in Indonesië brengen met
zich mee, dat meer aandacht dan vroeger
wordt besteed aan ons West-Indisohe ge
bied Suriname. Suriname komt in opper
vlakte overeen met Java, het is n.1. even
eens meer dan vier keer zo groot als Ne
derland. Wat echter de ontwikkeling van
dit gebied lange jaren heeft tegengehouden
is de -uiterst dunne bevolking, die trouwens
voor geheel Zuid-Amerika een grote belem
mering is en die in dit Nederlandse over
zeese gebied werd verergerd door het zeer
slechte klimaat van verschillende kuststro
ken. Met moderne hulpmiddelen kan men
echter de malaria onder de knie krijgen en
industriële en landbouwbedrijven stichten.
Reeds is Suriname een der belangrijkste
wingebieden van bauxiet, de grondstof voor
aluminium, doch de bergen verder van de
kust af zijn ook rijk aan andere ertsen.
Ook is de vondst van petroleum lang niet
onmogelijk. De grote onmiddellijke rijkdom
van het land bestaat in de eindeloze bos
sen, die thans voor een deel in gebruik
worden genomen door Bruynzeel. (Deze fa
briek heeft ook op Borneo een begin ge
maakt met systematische houtexploitatie,
waartoe daar de grootste zagerij ter wereld
gebouwd zal worden). Voorts kan de vee
teelt uitgebreid worden, de bananencultuur,
de productie van sinaasappelen en citroe
nen, van cacao, van rijst, en zo nodig van
suiker. Daartoe zijn meer mensen, maar
vooral meer machines nodig. De regering
heeft thans een belangrijk crediet ter be
schikking gesteld, zodat we mogen hopen,
dat een snel toenemende betekenis van Su
riname voor onze nationale economie ertoe
zal bijdragen de positie van Nederland te
versterken. Als een der belangrijkste on
derdelen van het in exploitatie brengen is
thans de KLM bezig met het in kaart bren
gen Van het gehele land door middel van
luchtfoto's.
