KENTERING?
UITGAVE: DRUKKERIJ SMIT - SOESTDIJK
Winston Churchill
in mijlpalen.
IN DE HOEK.
Officiële mededelingen.
Plaatselfgk nieuws.
SOESTER COURANT
Verschijnt iedere Dinsdag en Vrijdag.
24e JAARGANG NO. 15.
BureauVan Weedestraat 3 - Telefoon 2566 - Giro 126156
Abonn. p. kwart fl.50 - Per post f 1.75
DINSDAG 24 FEBRUARI 1948.
De hele wereld leeft weer in spanning. Niet
om Palestina, niet om Rusland en niet om
Indië, maar om de prijsdalingen in Ameri
ka. Dat raakt n.1. ons dagelijks leven in de
meest directe zin, want alles wat de Ame
rikaanse producten goedkoper worden, ver
mindert onze kosten van invoer. Tot nu toe
was de wereld na de oorlog meegesleept
naar steeds hoger prijzen, met als gevolg,
dat het leven in alle landen, Amerika in
cluis, voortdurend moeilijker werd. Met
schrik en toenemende teleurstelling hebben
in het bijzonder de Europese landen de prij
zen op de wereldmarkt zien klimmen. Het
geld, dat zij nog beschikbaar hadden om
zich uit de oorlogsverwoesting te herstel
len, smolt weg als sneeuw voor de zon en
bij iedere volgende inkoop was men alweer
duurder uit. De oorzaak lag voor de hand:
de vraag was groot en het aanbod klein en
onder die omstandigheden houden de ver
kopers maar al te graag hun voorraden
vast. Want iedereen, die wat aan te bieden
heeft, denkt bij zichzelf: laat ik nog maar
even wachten, dan ontvang ik straks nóg
meer. Door die houding wordt het aanbod
nog kleiner en de vraag nog dringender,
met het gevolg, dat de prijzen nog harder
stijgen.
Toch weet iedereen, dat er eens een eind
aan die stijging moet komen. Het is tenslot
te niet mogelijk, dat de verhoging van de
prijzen tot in het oneindige doorgaat. Maar
niemand, kan voorspellen op welk ogenblik
d£ prijzen tot staan zullen komen en zelfs
een prijsdaling zal intreden. De een specu
leert op blijvende stijging, de ander op een
daling in de naaste toekomst.
De daling begonnen.
Is nu het moment gekomen? Het gaat er
naar uitzien. Sinds bijna veertien dagen zijn
de prijzen op de Amerikaanse goederen- en
effectenbeurs aan het dalen en reeds zijn
de prijzen van de granen terug op het peil
van October 1947. De eerste dagen schreven
- de kranten, dat de inzinking slechts tijde
lijk zou zijn, maar nu wordt al verklaard,
dat het een gezond verschijnsel is; men
heeft zich verzoend met de gedachte, dat
de top niet alleen gehaald, maar zelfs al
overschreden is. Ook voor het Amerikaanse
publiek betekent deze daling een grote ont
spanning en President Truman heeft de
voldoening,- dat zijn waarschuwingen einde
lijk door de feiten bevestigd worden. Intus
sen is het nog geenszins zeker, dat de da
ling zich zal voortzetten, want deze wordt
geremd door aankopen van de regering en
door de nog altijd reusachtige behoefte van
vrijwel alle landen.
Hoe is nu deze daling begonnen? Hoofd
zakelijk, doordat men de overtuiging heeft
gekregen, dat de schaarste op zijn einde
loopt. De verkopers worden plotseling bang, j
dat zij in de naaste toekomst hun voorra-
den niet meer zo gemakkelijk kunnen kwijt I
raken en gaan dus hun vastgehouden goe
deren aanbieden, omdat zij vrezen, dat de
prijzen over enkele maanden wel eens be
langrijk lager zouden kunnen zijn. Iedereen
wil dan by de verkoop de ander voor zijn,
hetgeen het aanbod plotseling doet toene
men, zodat de prijzen nog verder afbrokke
len. Deze keer waren het de berichten over
de te verwachten tarweoogst, die de groot
ste invloed hadden; eveneens van zeer grote
betekenis was de verklaring van de Engelse
minister van Financiën, dat Engeland
zeer binnenkort nog maar heel weinig van
Amerika zou kunnen kopen, wegens uitput
ting van zijn voorraad dollars.
Goede oogstverwachtingen.
De tarweoogst belooft in Zuid-Amerika en
Australië (waar het thans zomer is) zeer
goed te worden, terwijl de zachte winter in
Europa de verwachting wettigt, dat ook in
onze streken de graanoogst dit jaar belang
rijk hoger zal zijn. Tenslotte bracht de
zware sneeuwval in Noord-Amerika een be
schuttende laag over de wintertarwe, waar
door tegelijk voldoende vocht voor een gun
stige voorjaarszaai verzekerd is. Ook zal de
rijstoogst van het belangrijkste rijstland
van de wereld, Birma, dit jaar een record
opleveren.
Een andere factor van betekenis is, dat
sinds de bevrijding milliarden dollars zijn
besteed aan de bouw van nieuwe fabrieken
in Amerika, die thans beginnen hun pro
ductie aan de markt te brengen. Ook hier
door zal op het gebied van verbruiksgoe-
deren de schaarste spoedig tot het verleden
behoren, hetgeen nogmaals prijsverlagingen
in de hand werkt.
Zet deze prijsdaling door, dan zal niet alleen
Noord-Amerika meer en goedkoper graan
aan Europa moeten leveren, maar ook zal
Argentinië gedwongen zijn zich te matigen.
Het eerste symptoom daarvan zien we in
het zo juist afgesloten Engels-Argentijnse
verdrag. De Argentijnen wilden aanvanke
lijk de vleesprijzen met niet minder dan
54% verhogen, doch tenslotte hebben ze ge
noegen moeten nemen met een verhoging
van „slechts" 14%. Deze overeenkomst was
juist afgesloten, toen de omslag op de Ame
rikaanse markten kwam en het is dus best
mogelijk, dat de Engelsen toch nog veel te
duur hebben gekocht.
Laten we hopen, dat de prijdaling zich nog
enige tijd krachtig zal doorzetten, want een
lager prijspeil is het beste middel om de we
reldhandel weer op gang te brengen en om
ons geld weer een grotere koopkracht te
doen krijgen.
Flitsen uit een veelbewogen leven.
Om in het kader van een artikel een over
zicht te geven van de 73 jaren, die Churchill
op zijn iets gebogen rug heeft zitten, is wel
even moeilijk als de Nederlandse geschie
denis van de twintigste eeuw samen te vat
ten. Wij willen derhalve volstaan met het
opsommen van enkele flitsen uit dit veel
bewogen leven van de huidige leider van de
Britse oppositie.
Winston had een hekel aan de school. De
enige sombere periode, welke ik in mijn le
ven heb gehad, zo schreef hij op 60-jarige
leeftijd, was die van mijn schooltijd. Ik ging
naar school toen ik zeven was en ontsnapte
er eerst aan, toen ik 18 was geworden. Ik
was een luie, slordige leerling, die tot twee
keer toe van school werd gejaagd.
Op Cuba, waar Churchill, na zijn militaire
opleiding aan de academie te Sandhurst in
1895, de opstand tegen de Spanjaarden ga
desloeg, hoorde hij voor het eerst een kogel
langs zijn oren fluiten: en ik zat net
een kippetje te eten schreef hij in zijn
blad.
Op latere leeftijd bekende Churchill, dat
zijn vader hem geen kostbare erfenis na
liet en dat hij met een en twintig jaar te
vreden moest zijn met hetgeen hij als offi
cier en al schrijvende verdiende. En dan
te weten, dat zijn vader vele jaren minister
van financiën is geweest!
Actief verslaggever.
Churchill was zeker een goed verslaggever,
want hij was altijd daar te vinden, waar de
Union Jack verdedigd moest worden: 1896
in Brits-Indië, 1897 in de Soedan. Het kost
te hem nog heel wat moeite, aan deze veld
tochten te mogen deelnemen en het minis
terie van oorjog liet hem dan ook weten,
dat hij niet alleen op eigen risico, maar ook
op eigen kosten de veldtochten vergezelde.
Maar over het geld maakte hij zich geen
zorgen, want toen hrj cp 24-jarige leeftijd
zijn verslagen van de Boerenoorlog aan de
„Morning Post" stuurde, kon hij zich met
een maand-salaris van 250 pond plus ver
goeding der onkosten, tot de best betaalde
journalisten rekenen. Hij was tevens de sol
daat, van wie in een officieel telegram werd
gezegd: „Op een critiek moment maakte hij
zich verdienstelijk."
Het meest gelezen boek van de jonge ver
slaggever was dat, waarin hij vertelt, hoe
hij uit de gevangenis te Pretoria ontsnapt
en dwars doorvijandelijk gebied een af
stand van 540 km weet af te leggen, hoewel
een aanzienlijke prijs op zijn aanhouding
was gesteld.
„Dit correspondentenbaantje betekent voor
mij niets," zou Churchill tegen een collega
in Afrika gezegd hebben, „maar ik reken
er op hierdoor in het Parlement te komen.
Ik zal de krant volplakken met telegram
men van onze correspondent W. C„ die een
gepantserde trein bestuurt of die aan Lord
Roberts wijst, waar de vijand is. Pas op, als
ik nu weer candidaat ben voor het Parle
ment, vlieg ik zo binnen." En aldus ge
schiedde het dan ook.
In het Parlement.
Een jaar nadat hij in het Lagerhuis was ge
kozen, in 1901, had hij al een scherpe woor
denwisseling met zijn conservatieve partij
vrienden, omdat hij aandrong op bezuini
ging der legeruitgaven. Overigens voelde de
destijds 27-jarige jonge man zichzelf ge
heel financieel onafhankelijk: hij had een
kleine honderdduizend voor-wereld-oorlogse
guldens weten over te houden.
„Wie niet tot in hart en nieren voorstander
van het protectionisme is, zal in de Tory-
partij geen carriere maken," voorspelde Joe
Chamberlain zijn vriend Winston, die dan
ook in 1904 als voorstander van de vrijhan
del van bankje en tot 19'24 uitsluitend bij
de liberalen onderdak vond.
en toen (Churchill was inmiddels mi
nister van handel geworden) ontmoette ik
een jonge dame, die er in toestemde, mijn
vrouw te worden (1908).
Het was een hele eer voor Churchill, toen
hij reeds op 36-jarige leeftijd minister van
binnenlandse zaken werd, maar het was de
functie, die hij 't minst gaarne heeft waar
genomen. Iedere ochtend vond hij op zijn
tafel een document van de ter dood ver
oordeelden. Met welk een plezier verhuisde
hij in 1911 naar het ministerie van marine!
Voor het eerst sinds vele jaren lagen enige
van de fraaiste schepen der Britse en Duitse
marine naast elkaar. Er waren wedstrijden.
Er waren banketten en redevoeringen. Er
was zon, en ook de Keizer was er. Officieren
en manschappen verbroederden zich. «Zij
slenterden arm in arm door de gastvrijheid.
Wanneer 28 Juni 1914.
Dikwijls wordt Churchill verweten, dat hij
de vloot in het geheim te vroeg had gemo
biliseerd. Maar had hij ooit het bevel, dat
hem in 1911 werd gegeven, beter kunnen
nakomen, namelijk er voor te zorgen, dat
de vloot steeds klaar stond om een Duitse
aanval op te vangen? „It is better to be
sure then sorry," was zijn overtuiging.
Churchill neemt risico's.
In 1915 had Churchill een geweldig plan:
hij wilde met zijn vloot de Dardanellen ver
overen om meer politieke dan militaire druk
op de Balkan-landen te kunnen uitoefenen.
Het plan mislukte en hij was genoodzaakt
zijn functie neer te leggen. Maar geen twee
jaar later keerde hij als minister van mu
nitie in het kabinet terug. En weef kon hij
niet nalaten een groot risico te nemen. Toen
de troepen namelijk over gebrek aan ka
nonnen klaagden, liet hij de nog bij de fa
brieken aanwezige voorraad ongecontro
leerd naar het front sturen. „Ik ril nog, als
ik er aan denk, dat een kanon kon barsten
als gevolg van een defect, dat bij een con
trole ontdekt zou zijn geworden," schreef
hij later. Maar het liep goed af.
Nog geen twee maanden na de tekening van
de wapenstilstand kreeg Churchill de por
tefeuille van het ministerie van oorlog. „In
mijn gehele loopbaan," schreef hij in 1935,
„heb ik nog nooit 'een zo zware taak gehad
als juist in die vijf maanden van demobili
satie." Wat graag aanvaardde hij in 1921
het ministerie van koloniën. In deze periode
herstelde hij de rust in Midden-Azië en
bracht een verdrag met het revolutionnaire
Ierland tot stand. Hij dacht zijn best ge
daan te hebben, maar moest weldra onder
vinden, dat in de politiek alles mogelijk is.
Lloyd George werd namelijk door Baldwin
opgevolgd en aan de daarop volgende ver
kiezingen kon hij wegens een blinde darm
ontsteking niet de nodige propaganda ma
ken. Zo verloor hij in een jaar tijds zijn
blinde darm, zijn ministerpost en zijn zetel
in het parlement. „Dat is nu eenmaal de
politiek," zegt hij tegen zijn vrienden, „en
daartegen is het beste geneesmiddel een
gelukkig tehuis en een goed humeur." Hij
werd dan ook de „eternal boy" genoemd.
Churchill geeft de moed niet vlug op. Eerst
na drie tussentijdse verkiezingen lukt het
hem weer in het Lagerhuis te komen
en dan nog wel met steun der conservatie
ven, naar welke partij hij een jaar later te
rugkeert.
In 1925 staan de bladen er vol van: de
nieuwe mïnieter van financiën Churchill,
maakt aan boord van een oorlogsschip een
reis naar Athene, doet even Rome aan,
wordt door de Paus in audiëntie ontvangen,
wisselt met Mussolini van gedachten en
heeft nog tijd om te schilderen en deel te
nemen aan een jacht op wilde zwijnen. „Ja,
wist u het nog niet?" wordt kort daarop in
Londen gefluisterd, „Churchill gaat nu ook
polo spelen dat is namelijk het enige,
waar hij nog geen verstand van heeft." En
zijn vijanden voegen er aan toe: „Hij is ook
nog geen minister-president geweest
Op het oorlogspad.
Herhaaldelijk waarschuwde Churchill de
wereld: „Geheime bewapeningen zijn erger
dan alle andere" (4 Juli 1933). „De grote
en kleine mogendheden zou men in drie
klassen kunnen indelen: zij die geregeerd
worden door nationaal-socialisten, zij die
geregeerd worden door bolsjewisten en zij,
die zichzelf regeren" (1935). „Wij moeten
met Frankrijk een verbond van bijstand
sluiten en de kleine naties, de kleine En
tante, Griekenland en Turkije hiertoe uit
nodigen" (10 Mei 1938).
„Hoe denkt u de oorlog te winnen, Excel
lentie?" vroeg Dorothy Thompson de man,
die de nalatenschap van Charberlain aan
vaardde. „Voorlopig moeten we eerst zor
gen, dat we hem niet verliezen," snauwde
Churchill terug. „Maar als de oorlog ten
einde is, kan een prachtige wereld worden
opgebouwd dit echter slechts met behulp
van Amerika."
Na de oorlog betreurde Churchill: „Dit is
niet het Europa, waarvoor wij vochten. Op
grond van hetgeen ik gedurende de oorlog
met onze Russische vrienden heb meege
maakt," zo zeide hij te Fulton op 6 Maart
1946, „ben ik er van overtuigd, dat er niets
bestaat, waarvoor zij minder respect heb
ben, dan militaire zwakte Er moet een
krachtige Anglo-Amerikaanse militaire al
liantie worden gevormdl"
Toen Michael van Roemenië de gewezen
oorlogsleider, tijdens zijn verblijf te Londen
vroeg, welke houding hij als laatste koning
achter het stalen scherm zou moeten aan
nemen, gaf deze hem de volgende raad mee
„Het belangrijkste in het leven is, dat men
dat, wat men moet doen, ook met stand
vastigheid volbrengt."
En wat zouden nu de ambities van de thans
73-jarige staatsman zijn? Zal hij zich uit de
politiek terugtrekken? Zeker niet. Hoort u,
wat hij zelf zegt: „Toen ik 25 was, noemde
ik de 30-jarigen „oude sokken." Maar ik
ben van mening veranderd. Politiek is een
beroep zonder leeftijdsgrens. Met vijftig
bent u nog een „veelbelovend man". Met
zes kruisjes achter de rug bent u „in de
kracht van uw (politieke) leven." Met ze
ventig bent u 'n „wat ouder" staatsman en
op tachtigjarige leeftijd wordt u met een
rolstoel naar de uitoefening van de hoogste
Tot de vorige week heb ik rond gelo
pen met een beetje trots gevoel op me
zelf. Ik moet eerlijk bekennen.» dat ik
meestentijds nogal neiging heb eerst de
kat uit de boom te kijken. Te vaak blij
ken de dingen anders uit te pakken dan
ze op het eerste gezicht lijken. Dat
heeft me een beetje voorzichtig gemaakt.
Ook deed ik het wel eens ten onrechte,
maar ik vaarde er toch wel bij.
Toen enige maanden geleden de verkoop
begon van vierkante centimeters Mid-
den-Damterrein itn Amsterdam, waarvan
de opbrengst ten goede komt aan het Na
tionale Monument en de nagelaten be
trekkingen van hen, die voor onze vrij
heid hun leven gaven, heb ik geen
moment getwijfeld. Op de eerste daj
van de verkoop stond ik mee te drin
gen, om deze unieke kans toch vooral
niet te missen. Zoals ik hierboven al zei,
was ik in stilte nogal trots op het lage
nummer, dat mijn certificaat droeg. Ik
had tot de eersten behoord.
Maar nu gaat 't er toch weer op lijken,
dat ik het geval eerst beter had kunnen
aankijken. Ik heb er nooit over doorge
dacht en nam zonder meer aan, dat
enige vooraanstaande Nederlanders zich
belangeloos voor deze actie hadden ge
spannen, zonder de bijbedoeling, eqni
goede baan te hebben.
Natuurlijk snapte ik wel, dat niet alle
administratieve rompslomp „con amore"
kon worden gedaan, maar ik meende,
dat dat ons de kop niet zou kosten.
Maar nu lijkt het er op, dat het toch
weer anders uitpakt en er aan deze
zaak salarissen worden verdiend, waar
van je staat te gapen. Ep ik, stumper,
dacht nog wel, dat het allemaal „ere
baantjes" waren. Misschien dat er een
paar uit waren op een lintje. Nou ja, gun
hen die lol. Maar wat we nu hoorden
en waarover in de Tweede Kamer vragen
zijn gesteld aan de Minister, zijn vor
stelijke inkomens en het is meer dan
misselijk, dat er mensen zijin, die dit lief
dadigheidswerk zo durven gebruiken ten
bate van hun portemonnaie.
Ik ben nu niet zo trots meer op het
lage nummer van mijn Midden-Dam-oer-
tificaat en 'n volgende keer moet ik eerst
weer het naadje van de kous wetejn-
Maar nu in gemoede nog één vraag. Zijn
we door de oorlog zo „uitgekooktge-^
worden? Of waren we het toch al?
H. OEKMAN.
verantwoordelijkheid gereden
En zo zullen wij nu van Churchill blijven
horen, zo lang hij leeft. Want hij is gedu
rende 73 jaar een te strijdbaar man geweest
om zich nu vrijwillig terug te trekken.
VASTSTELLING
KIEZERSLIJST.
Burgemeester en Wethouders van Soest
maken bekend, dat de door hen vast
gestelde kiezerslijst voor het jaar 1948-
1949 van 23 Februari tot en met 16
Maart a.s. op de secretarie der gemeente
voor een ieder ter inzage is medergelegd.
Tot en met 9 Maart a.s. is een ieder
bevoegd bij hef gemeentebestuur verbe
tering van de door dat bestuur vastge
stelde kiezerslijst aan te vragen, op
grond dat hijzelf of een ander, in strijd
met de wet, daarop voorkomt, niet
voorkomt, niet of niet behoorlijk voor
komt, of al dan niet voor enige verkie
zing' aangewezen is als bevoegd bij vol
macht te stemmen.
Het verzoekschrift kan op ongezegend
papier worden gesteld.
SOESTER MOORDENAAR
IN DUITSLAND ONTDEKT.
Het Bureau Opsporing Oorlogsmisdadi
gers is een Duits onderofficier, die in
het laatst van de oorlog, toen onze ge
meente in het sperrgebied lag, zes Ne
derlanders heeft neergeknald en daarna
beroofd, op het spoor gekomen. Het
onderzoek naar de dader was moeilijk.
Niemand kende zijn naam. Hij stond
alhier bekend als „de moordenaar" en
hoorde bij de Hermann Gderingtroepen.
Wel had men zijn foto cin hiermede ge
wapend lukte het de recherche na lan
ge tijd vast te stellen, waar de onderof
ficier zich in Duitsland bevond. Hij >9
daar in krijgsgevangenschap cn staat op
het punt te worden vrijgelaten- Zaak is
nu zoveel mogelijk bewijsmateriaal in
korte tijd te verzamelen, teneinde zijn
uitlevering naar Nederland mogelijk te
maken.
DIERENMISHANDELING.
Door de Inspecteur der Ned. Ver. tof be
scherming van diere|n is tegen de 18-ja-
rige van E. alhier proces-verbaal opge
maakt wegens ergerlijke mishand ding?
van een hond, die hij eerst bewusteloos
sloeg en daarna hajd opgehangen.