De ene hand moet
de andere wassen*
IN DE HOEK.
Ingezonden stukken.
SOESTER COURANT
Verschijnt iedere Dinsdag en Vrijdag. UITGAVE: DRUKKERIJ SMIT - SQESTDIJK Abonn. p. kwart fl.50 - Per post f 1.75
24e JAARGANG No. 17. Bureau: Van Weedestraat 35 - Teleloon 2566 - Giro 126156 DINSDAG 2 MAART 1948
Het gaat met ons, Nederlanders, als met
een familie, die aan lager wal is geraakt.
De bezittingen worden verkocht, de vest
zakjes worden omgekeerd om te zien of
ergens nog een vergeten rijksdaalder huist
en ten langen leste wordt de ene luxe ge
woonte na de andere zuchtend prijs gege
ven. Zover is het nu bijna drie jaar na de
bevrijding met ons arme Europeanen geko
men. Want wij zijn het niet alleen, die er zo
voor zitten. De Engelsen zijn ons al voor
gegaan en Frankrijk strompelt alleen nog
maar een beetje voort op Amerikaans cre-
diet. België maakt als staat een beter fi
guur, maar de kosten van levensonderhoud
stijgen daar zo snel, dat het land in onrust
komt. Alleen het gezonde verstand van het
volk, dat terecht vermoedt, dat de commu
nisten in troebel water pogen te vissen,
voorkomt dat België door enorme stakin
gen geteisterd wordt. De reden van het
duurder worden van het leven bij onze bu
ren is dat de regering de subsidies op le
vensmiddelen heeft afgeschaft. Daardoor
moet men thans de volle kostprijs betalen.
In Nederland durft men dat nog steeds niet
aan. De regering brengt dus hier te lande
de levensmiddelen tegen lagere prijzen in de
handel dan zij haar zelf kosten. Daarvoor
zijn 500 tot 600 millioen gulden per jaar
nodig en die millioenen worden gehaald uit
belastinggeld. Maar daardoor schiet er niet
genoeg over om de noodzakelijke invoer te
betalen. Dit is de reden waarom wij nog
steeds goedkoper en beter leven dan wij
eigenlijk betalen kunnen, want de schatkist
is practisch leeg en als de duiten op zijn,
wat blijkens de mededelingen van Minister
Lieftinck in de Eerste Kamer zo ongeveer
het geval is, dan is het moment nabij geko
men, waarop de werkelijke toestand niet
langer verbloemd zal kunnen worden. Dan
zullen we duurder levensmiddelen krijgen
bij schaarser distributie, indien men verder
de zaken op de oude voet laat voortgaan.
Handel zonder dollars.
Intussen heeft de minister tegelijk aange
kondigd, dat het noodzakelijk zal zijn in den
vervolge onze buitenlandse aankopen zo
veel mogelijk te doen in landen, waar wij
niet met dollars behoeven te betalen. Dat
zijn de Britse landen en onze gesjochten"
Europese lotgenoten. Eigenlijk begrijpen wij
niet, waarom men daartoe niet al veel eer
der is overgegaan. Hoe eerder de arme lan
den zich economisch aaneen sluiten en zo
veel mogelijk elkanders behoeften dekken,
des te spoediger zal de crisis overwonnen
zijn en dat zal zelfs in het belang van Ame
rika zijn, want de Amerikanen hebben geen
belang erbij, dat Europa een werelddeel
van steuntrekkers en stempelaars wordt,
doch wel dat het welvarend genoeg is om
de grootste afnemer van Amerikaanse goe
deren te blijven. En dan niet met crediet,
maar tegen contant zelf verdiend geld.
Door middel van handelsverdragen heeft
men reeds getracht in deze richting te wer
ken, doch nog steeds voeren alle Europese
staten het merendeel van hun behoeften
v in uit of via de Verenigde Staten. Hieraan
zal binnenkort noodgedwongen een einde
moeten komen. Veel meer nog dan een con
ferentie van 16 landen over de Marshall
hulp is daarom een conferentie nodig over
de mogelijkheid van die 16 landen om on
derling de handel te vergroten.
Drie moeilijkheden.
De moeilijkheden, die daarbij opdoemen zijn
de volgendeten eerste beschikken de Ame
rikanen met de Britten samen over verre
weg het grootste deel van de petroleum- en
benzineproductieten tweede levert Ame
rika het meeste staal en de meeste machi
nes en ten derde wordt de wereldhandel
in levensmiddelen vrijwel door Noord-Ame
rika beheerst.
De vraag is of Engeland zich voldoende los
kan maken van de Amerikaanse belangen
om zijn lot in de schaal te werpen met dat
van de andere Europese landen. Alle zou
den bovendien bereid moeten zijn een vrij
lange tijd zich allerlei te ontzeggen, dat het
leven veraangenaamt en dat is iets, waar
mee vrijwel geen enkele regering voor het
voetlicht durft te komen.
Bij inter-Europese hulp kan echter de ene
hand de andere wassen en dat kan het slik
ken van de bittere pil aanmerkelijk gemak
kelijker maken.
Geachte Redactie,
Uw verslag over de vergadering van de
Gemeenteraad doet mij nieerzitfein ©n uwie
plaatsing vragen voor het volgende:
De agenda van 15 punten had een vlot
verloop en het bepaalde zich tot: goed
keuringvoor kennisgeving aangekomen;
conform besloten. De goede Gemeen
te is nu nog' even wijs als te voren en
wordt van al die voorstellen en gehei
me schrifturen in 't geheel eiiets gewaar
en kan het dus evengoed zonder gemeen
teraad stellen.
De beschouwingen over de begrotingen
maken ons ook al niet wijzer en al kun
nen we ons dit jaar dan wel bedruipen,
is afwachting van e.v. besnoeiing nog
de boodschap.
De woningbouw was reeds en is ook
thans een groot zorgenkind, zoals een
Oude Rot zeer terecht opmerkte: we
leven in een waanzinnige tijd. Het prij-
zenbureau slelt afbraak-prijzen vast voor
de verkoop van eigen huizen. Die weder
opbouw bouwt woningen onder archi
tectuur zó duur en minderwaardig, dat
zeer zeker kan worden verwacht, dat
dcor het bewonen van deze nieuwe pan
den, het spoedig tot een afbraak zal ko
men.
De geheimzinnige sluier is over deze ge
schiedenis schijnbaar weer neergeslagen.
Rijk en gemeente zitten straks miet de
brokken.
Met de vermakelijkheidsbelasting zal
het nog wel loslopen. Inderdaad, die bat
wensen uit te geven, doen zulks wel.
Beluister de radio en l,ees advertenties
in diverse bladen. Alle avonden zijn uit
verkocht. Het ene feest met bal na, ge
volgd door vele anderen, vinden trouw
aftrek. Wie zijn de dupe eigenlijk? Im
mers de minder bedeelden, renteniers,
gepensioninserden miet lage pensioenen»
niettegenstaande de toeslag. Dieze catego
rie wordt steeds teruggedrongen
en' vergeten en moet nu van diezelfde
inkomsten of minder leven.
Getuigt het aanbrengen van de mooie
trottoirs langs de Emmalaan wel
van een juist beleid? Waarom
deze niet een of twee tegels smaller ge
maakt aan beide kanten en het verkeer
had een betere passieter-ruïmte gehad.
Wat een zonde van de tijd met gesloten
deuren doorgebracht, het resultaat was
niet vruchtbaar, het bleef 9-9.
pn wat een hulde voor het politiecorps
zonder hoofd- Het kan dus op een ander©
wijze ook goed gaan.
Een badhuis blijft toekomstplan, wellicht
zou hiervoor een stuk van „Braamhage"
dienstig zijn geweest. In ieder geval was
het onder de pannen. Men hiqeft hieraap
bepaald niet gedacht; doch nu is hef
te laat.
Neen, het is niet zo gemakkelijk om een
gemeente nam ied'êïs witins te besturen.
In ieder geval hebben we gelezen, dat
Soest heeft een hard werkende Burger
vader en een puike wethouder vain open
bare werken.
Laat ik besluiten met: We zijn er nog
niet, doch we hopen er wel te komen!
Dank voor de plaatsing.
OPMERKER.
DE KLEINE HUISEIGENAAR.
Naar aanleiding van een artikel „Wer
keloosheids-verzekering', zomedie een
bijdrage van een uwer medewerkers,,
waarin een huiseigenaar in het gieding
komt, n.1. „Zo eentje, die er voor die
oorlog net van komen kon met cowboy-
allures', verzoek ik u beleefd enige
plaatsruimte in uw blad. Het is mij niet
te doen om crifiek uit te oefenen pp de
inhoud van beide artikelen, waar ik vol
komen mee instem (behoudens dan, dat
volgens regeringisbeschikking het ondier-
houd op enkele uitzonderingen na voor
rekening der huurders is); maar om ern
toestand te belichten, die nauw samen
hangt met beide bovengenoiemde. bijdra
gen; een toestand die zo onrechtvaar
dig is, zo indruist tegen elk sociaal gevoeg
dat, het onbegrijpelijk is, dat juist deze
regering, die toch links georiënteerd is,
nog niets deed voor deze categorie
.van belastingbetalende 'burgers, n.1, die
kleine huiseigenaar, die langzaam maar
zeker wordt „uitgebeendÖp qen verga
dering van de bond van huiseigenaren,
gehouden in de dierentuin te Den Haag',
bleek, dat 40 °,'o een inkomen geniet van
minder van f2000.waarvan de helft
minder dan f1000.per jaar honoreren.
Deze mensen, meest giewezietn kleine am
bachtslieden en zakenlieden, nering
doenden en spaarders, wier werkkring
niet in aanmerking kwam voor pensioen-
kochten voor de oorlog van hun over
gespaard geld, onroerend goed. Wat is
thans van deze illusies geworden. Een
ouden dag vol zorgen, levetnd van de
ene dag in de andere, textielpunten kun
nen miet besteed, hiet levensmiddelenpak
ket amper gekocht worden. De staat be
kommert zich om deze middenstanders
niet, mogelijk behoudens enkielle uitzon
deringen. De sociale wetten zijn op hen
niet van toepassing, betreffen alleen ar
beiders, ambtenaren, overheidspersoneel
enz-, die in hun vakbonden en afgevaar
digden der Tweede Kamer een gemakke
lijke spreekbuis bezitten. Dieze kleine be
zitters met inkomens, waarvoor arbei
ders of ambtenaren niet zouden willen
werken, worden ander de z.g. kapitalisten
gerangschikt en vertegenwoordigen geza
menlijk inderdaad een groot bezit aan
onroerend goed, dus een enorm kapitaal.
De volle 100 °/o zou ik niet durven taxe
ren, maar loopt ihisschien in de milliar-
den. Dit groot-kapitaal nu vertegenwoor
digt niet de hedendaagse zwevende gul
den, maar de gave vooroorlogse gulden,
zo wordt ten minste geredeneerd, of f
waar is zal de toekomst leren. Onder
houdskosten en verval spreken ook een
woordje mee. Zeker is bet echter, dat
de Duitse overheid een gretig oog liet
vallen op dit bezit met als resultaat:
huurstop, prijsstop, dubbele grondlasten.
Men zou zo zeggen, dat onze regiering
deze Germaanse matregiel direct te nie.t
zou doen, immers het devies was: „Weg
met alles, wat zweemt of riekt naar de
gehate Duitsers Jammer genoeg, niets
is minder waar. Alles wat de Heren ach
terlieten is er nog. Hun wetten, verorde
ningen, besluiten, zelfs het geld. Die mof
fen schijnen dus nog matig en geen suf
fers geweest te zijn, ^ant wat ergier is,
Vadertje Staat zet de zaak op dezelfde
voet voort, hamert op het Duitse aam
beeld en gooit nog een extra schopje
op het vuur der Germaanse smidse miet
als resultaat: De kip wordt grondig kaal
geplukt'. De onderhoudskosten zijn der
mate gestegen, dat vele bouwwerken
verwaarlozen en vam een rendabel bezit
nauwelijks gesproken kanworden. De
schade, die aan het volksbezit, dit natio
naal bezit ontstaat, Is nief te overzien,
maar zal de kosten van wederopbouw in
de toekomst met glans overtreffen. D>e
kleine bezitters (de grotere bezitters, de
60 °/o blijven buiten beschouwing, hoewel'
die het ook zwaar te verduren hebben)
zonder pensioen, dubbel pensioen, pan-
sioenverhoging, consurnentencrediet, kin
dertoeslag, duurtetoeSlag, ouderdomspen
sioen, drie maanden extra pensioen,
overbruggingsgeld, gaven uit Amerika,
zonder wat niet al, maarmet ver
mogensheffing, aainwasbelasting, inkom
stenbelasting, personele belasting, vermo
gensbelasting, dubbele grondlasten, straat-
lasten, aantegbelasting, hoge assurantie
premies, premie molest, omslag molest
zonder uitkering, geblokkeerd geld, le
en 2e hypothecaire schulden, waaronder
nog van 41/) tot 6 °/'o, in wording zijnde
huurbelasting, toekomstige extra belas
tingen, piet uitbetaalde bezetfings- en
oorlogsschade, met verwaarloosde, vol
gepropte, dubbel bewoonde pandiefn; wor
den langzamerhand stadskind gemaakt.
Deze middenstander® met iagp inkomens,
stellen de Staat der Nedierlandiein mede
in staat met milde hand qn groot gebaar
een andere beter gesalarieerde categorie
onzer bevolking met sociale voorzienin
gen en wetten te bevoorrechten, terwijl
zijzelven van alle steuin ontbloot blijven.
Wat drommel als dan de loon- en prijs
stop zo afhankelijk is van de schamele
huurtjes dezer kleine lieden, waarom
geeft de staat dan geen subsidies b.v. aan
inkomens vain f 500 tot f 1500 per jaar?
Waarom moeten deze mensen, die voor
de oorlog zoveel bijdroegen aan Nieiar-
lands welvaart ten onder gaan? Uit hoof
de van mijn maatschappelijke positie ken
ik hun wel en wee, hun noden en klach
ten en denkt u eens in hoie sommigen
hunner het pensioentje,huurtjp binnen
krijgen. Wilt u enkele uit de velt toestart-
standen? Hier zijn ze:
Het oude heertje met bolhoed, ver
schoten pandjesjas, voortschuifelend op
gesleten schoenzolen, met nog fekenein
van de hongerwinter op het gelaat. Kwi
tantie geweigerd. Een zwarp Noordwes
ter sloeg een nalatig opestgplaten schuur
deur stuk. Eerst een andere deur werd
glesommeerd. Behoedzaam sluit hij hief
wankiele houten hekje achter zich dicht,
bang als hij is^ dat ook"* dat bezwijken
zou'.
De weduwe met neepjesmuts, ver
kleurd jak en rok, betraande ogen. Kwi
tantie geweigerd. Wastafel verstopt. Kin
deren der bovenburen mikten een knik
ker in de afvoer. Eerslt leiding ontstop
pen.
Ouder echtpaar, arm in arm, keuve
lend.. en als we het huurtje binnen krij
gen geven we kleine Piet van onze Frans
een bouwdoos. Zinkput verstopt. Kwi
tantie geweigerd. Nalatige huurder heeft
jarenlang niet naar het geval' omgekeken,
De statige oude dame, achteruit ge
gaan, haar spraak en omgangsvormen ge
tuigen van haar afkomst. Haar man liet
een huisje na voor levensonderhoud.
Kwitantie geweigerd. Drie vrouwen, dik
in de schapenwol ein „in. de Hark''
schreeuwen om het hardst. Eerst iaën
nieuwe pot. De deur wordt dichtgekwakt-
Kinderen der medebewoners bewerkten
de closetpot met een hard voorwierp, re
sultaat: de zaak in diggelen''.
Het bedeesde schuchtere vrouwtje,
kwitantie ad f43.90 in de hand, oorlogs
schade. Men verplichtte haar de ruiten
te laten zetten. Wederopbouw weigerde
op hoog bevel terugbetaling. Alleen
schaden boven f 50.per perceel wor
den vergoed.
De weduwe met zieke dochter. Steun
geweigerd. Eerst zwaar verhypofhejckt
huisje verkopen. Restant geld opsoupe
ren. Daarna terugkomen:
Het kleine baasje, dwangbevel i,n de
HET VALT PERSé NIET MEE.
Vorige week zijn we, voor zover dit
nog nodig was, voor de zoveelste maal
sedert Mei 1945, weer eens wakker ge
schud uit onze droom, dat er op zon
vreselijke oorlog als we pas achter de rug
hebben, een tijd zou volgen, dat de vol
ken elkaar beter zouden verstaan en res
pect zouden tonen voor eikaars vrijheid
en zelfbeschikkingsrecht.
Maar 't lijkt er weinig op en pessimisten
zien een herhaling van de gebeurtenissen
1936-39.
Zóver wil ik niet gaan, nóg niet, maar
het zal wel zaak zijn op onze tellen
te passen. Wanneer we om ons helen
zien is het agitatie en verstoring van
normale toestanden wat de klok slaat.
Onrust en wanorde overal en aangestookt
vanuit één punt, met de bedoeling de
massa in een ontevreden stemming te
houden of te brengen, omdat hef nu
eenmaal een waarheid is als .een koe,
dat men het beste kan vissen in troebel
water.
In dit opzicht heeft men momenteel de
wind mee, want in een werield, die zo
tot in haar nerven is aangetast door de
wereldoorlog en ons financieel uitgemer
geld heeft tot de laatste sou, is het nu
eenmaal voor geen enkefte regiering moge
lijk, in een vloek en een zucht weer toe
standen te scheppen, die w«er lijken op
verhoudingen zoals we die gewieind warlen.
Nu weer is het scherm gevallen ovier hef
land van Masarijk en Benesj. Daar gaan
nu weer toestanden heersen, zoals ook
ze hebben meegemaakt in 1940-45.
Slapeloze nachten krijgt men als men
denkt aan de mogelijkheid, dat weer te
moeten meemaken.
Wij zullen ons er tegen moeten wapenep
en goed uit onze ogen moeten kijken.
Niet spreken, zoals ik deze wieek iemand
hoorde beweren: „ach, misschien valt hef
allemaal nog wel mee, misschien stel
len we het ons erger voor als bet is.
Per slot weten we er niet vieel vanaf en
valt de praktijk wel mee
Maar, moet men dan persé cholera of
pest hebben gehad, om te weten, dat het
een dodelijke ziekte is?
Gelooft u dat zonder het zelf door t«e
maken ook niet?
Hebben we niet pas 5 bange, lange ja
ren aan de lijve gevoeld wat dictatuur is?
Hebben we niet gedacht ein gehoopt, dat
de democratie voor tenminste enige ge
neraties veilig was gesteld?
En zouden dain al die honderdduizen
den, die voor vrijheid en recht hum le
ven hebben gegevqn, dit voor niets heb
ben gedaan.
H. OEKMAN.
hand. De straat is tot voorbij de trot
toirband volgens kadaster zijn eigendom.
Hij zou er prikkeldraad in kunnen zetten.
De straat werd wegens constructiefout
tweemaal verhard. Aanlegbelasting w.erd
geheven. Protesten hielpen niet. Hiet
baasje betaalt sedert jaren aanleg- en
straatbelasting.
Zo zou ik door kiPuien gaan op straffe
van eentonig te worden. Alleen al die ge
vallen, waarin de huurder met de beste
wil van de wereld niet bij machte is te
betalen, verschaft overvloedig stof tot
denken en schrijven en alweier is de
kleinbezitter de dupe van die historie.
Men zal mij vragen: wenen deze mensen
in Soest? Mijn antwoord is: Deze stille
armen wonen overal. Zij wonen ergejps Ln
Nederland'. Hebben zij dam werkelijk
geen steun? Sommigen niet noemens
waard, anderen niets; weer andönan te
ren, zolang alte het duurt, op oud bezit.
De contrasten zijn echter groot. Grote
concerns, met vanaf de bevrijding enor
me winstmarges, ontvangen millioenen
oorlogsschade. Een arm vrouwtje wordt
f43.90 geweigerd. Is het wonder, dat de
ze mensen met Multatuli kunnen uitroe
pen: „Stik in koffie en verdwijn
Is het wonder, dat hier een vruchtbare
voedingsbodem gekweekt wordt, waarop
radicaal socialisme, communisme, anar
chie welig tieren. Waar is de handige
kosteloze deurwaarder, die hier ingrijpt;
waar het overheidsapparaat, dat fea
plaatse nauwlettend toeziet iön dit volks
bezit voor verwaarlozing tui uitwoning
vrijwaart; waar de kamerfractie, die
voor deze mensen in de bnes springt voor
het te laat is
Met dank voor de plaatsruimte.
C. HOFMAN.
STUDIECLUE VOOR
PARAPSYCHOLOGIE.
Volgens een in dit blad voorkomende
advertentie houdt de heer Van Raalte
Donderdagavond a.s. eein wetenschappe
lijke beschouwing over: Werkelijke en
heariegelijke helderziendheid-
Daar deze spreker bij uitstek fcevojegd
is dit onderwerp te belichten, belooft hef
voor belangstellenden een zeer interes
sante avond fe worden.
