Er uit en er in.
Van grenscorrecties tot
grensverschuivingen.
De Nederlandse Industrie
voor moeilijke beslissingen,
IN DE HOEK.
UITGAVE: DRUKKERIJ SMIT - SOESTDIJK
Plaatselijk nieuws.
SOESTER COURANT
BureauVan Weedestraal S5 Telefoon 2566 - Giro 126156
Verschijnt iedere Dinsdag en Vrijdag.
25e JAARGANG No- 9.
4
Vroeger stond er op de kermis
Een bizonder rare tent,
Achiter d'ingang stond een kerel,
'n Reuze gr'oite, sterke vent.
Kwam je door de deur naar binnen,
Werd je bij je kraag gepakjt;
Vóór je wisit wat er gebeurde,
Werd j'er achter uifgesmakt.
Nadien kon mem pas begrijpen,
Wat de naam van 't spel beduidt,
Want je kwam er voor een duppie
Walt hardhandig IN en UIT.
Speelden onze voetbalspelers
Soortgelijk geen zelfde spel?
IN en UIT is hier geworden,
UIT en IN, zij 'f minder snel.
Tien jaar was hij Secretaris
In het Voetbalólubbestuur,
Als je dan niet wordt herkozen
Lijkt me dat een beetje zuur.
Evenwel, zijn grote liefde
Voor de club bleef voortbestaan;
Hij heeft na die desillusie
Er nog heel veel voor gedaan.
Toen de Voorzitter bedankte
Vroég men hem voor deze baan
En de oude Secretaris
Nam toen deze functie aan.
Voelit ge, Soester voetbalspel era,
Hier dat stuk moraliteit?
Voelt ge, dat hier wondt gegevien
•n Voorbeeld van sportiviteit?
Laat dit beeld de richting geven
In uw mooie voetbalsport,
Dan komt SEC met al zijn leden,
Geen sportiviteit tekort.
Voig het voorbeeld van Uw praeses,
'n Kerel zonder blaam of vrees,
Dan zaj SEC de vruchten plukken,
Goed bestuurd' door „OME KEES".
E. v. E.
We zouden wel graag van alles tegelijk wil
len doen; huizen bouwen, industrieën stich
ten, schepen op stapel zetten, staatsschuld
afschrijven, enz. enz., maar het is duidelijk,
dat een dergelijk verlanglijstje onuitvoerbaar
is. Zelfs vóór de oorlog zou dat onmogelijk
zijn geweest en op het ogenblik kunnen we
ons helemaal niet verbeelden ijzer met han
den te kunnen breken. Er staat echter zo
veel op het programma, dat wij nauwelijks
weten waar te beginnen. Slechts één ding is
zeker en dat is, dat de fiscus onverbiddelijk
is en dat bijgevolg aan de eisen van de be
lastingdienst voldaan moet worden, hoezeer
men het geld ook voor de uitvoering van
het bovengenoemde verlanglijstje nodig zou
hebben. Reeds zijn de belastingen, die op
dh productie en op de inkomsten van het
ogenblik drukken, meer dan zwaar genoeg,
maar bovendien moet nog ongeveer een
derde betaald worden van de bijzondere hef
fingen op de (grotendeels papieren) winsten
en vermogenstoenemingen gedurende de
oorlogsjaren. Die heffingen moeten ruim
drie milllard gulden opbrengen, waarvan tot
eind November van vorig jaar 2057 rnil-
lioen was betaald. Ruim één milliard moet
thans nog worden opgebracht en ook hier
zal blijken, dat de laatste loodjes het zwaarst
wegen. Merkwaardig is intussen, dat van de
twee milliard, die reeds betaald zijn, niet
minder dan ƒ436 millioen in vrij geld is vol
daan. Dit was lang niet in die mate nodig
geweest, omdat de geblokkeerde bedragen
in de eerste plaats voor betalingen van deze
belastingen waren bestemd. Het is jammer
als men daar vrij geld voor gebruikt, omdat
dit juist zo hard nodig is voor financiering
van de lopende zaken.
Er is immers een enorm kapitaal nodig om
onze productie verder uit te breiden. De kos
ten daarvan zijn zo hoog, dat het bedrijfs
leven ervoor terugschrikt. Men vreest, niet
ten onrechte, dat het geld, dat men thans
in nieuwe bedrijven steekt, of in uitbreidin
gen, niet zal renderen, als straks de prijzen
gaan dalen. Het is deze vrees en het door ie
zware belastingen veroorzaakte kapitaalte
kort, waarin men de oorzaken moet zoeken
van het feit, dat onze industriële productie
zich niet voldoende snel uitbreidt.
Óm deze vrees te overwinnen, heeft dr. G.
A. Kohnstamm, lid van de direotie van Phi
lips, de gedachte geopperd, dat de gemeen
schap (lees: de regering) een deel van het
risico van de nieuwe investeringen zou dra
gen, bijv. door 40 tot 50 pet. van het beno
digde kapitaal te leveren en eventuele ver
liezen daarop te verhalen. Hij spreekt alleen
van reservering van de winsten voor de par
ticuliere beleggers, doch het is duidelijk, dat
wanneer over enige jaren zou blijken, dat
het kapitaal in de nieuwe bedrijven voor
een deel afgeschreven zou moeten worden,
dat dan in de eerste plaats de regeringsdeel-
neming voor die afschrijving in aanmerking
zou komen. Op die manier zou de staat het
risico van de omslag van de conjunctuur
dragen en dat zou wel eens grote financiële
moeilijkheden kunnen veroorzaken. Want als
wij thans de opbrengst van de heffingen,
waarover wij in de aanhef van dit artikel
spraken, gebruiken voor aflossing van
staatsschuld, dan zouden wij weer nieuwe
schulden moeten aangaan om industrie
financiering kapitaal te leveren en deze
schulden zouden geen behoorlijk onderpand
hebben.
Wij menen, dat enige voorzichtigheid bij de
industrialisatie zeker niet uit het oog mag
worden verloren. Zou de regering 40 tot 50
pet. van het kapitaal voor nieuwe bedrijven
gaan leveren en tegelijkertijd reeds bij voor
baat afstand doen van een volledig aandeel
in de winst, dat is het gevaar zeker niet
denkbeeldig, dat tal van bedrijven zouden
worden gesticht, die slechts bestaanskans
hebben, zo lang de wereldhandel nog in dis
orde is. Dergelijke ondernemingen zouden
in een niet zo heel verre toekomst stroppen-
maatschappijen worden met het risico voor
de regering, d.w.z. voor de belastingbetaler.
Juist nu de conjunctuur begint om te slaan
moet men buitengewoon voorzichtig zijn met
investeringen, anders kunnen straks de af
schrijvingen niet worden opgebracht. Het is
daarom beter uitsluitend die bedrijven te hel
pen, die hun levenskracht reeds bewezen
hebben en aan wier producten een onver
minderde behoefte bestaat. Ook op dit ter
rein is nog zeer veel te doen (denk bijv. aan
de productie van baksteen) en wij menen,
dat het meest noodzakelijke bij de schaarse
kapitaalvoorziening van het ogenblik onbe
twist voorrang moet hebben. Een opgebla
zen industrialisatie met behulp van* re-
geringsgeld zou ons echter van de regen in
de drup helpen.
Van een Nederlandse gebiedsuitbreiding ten
koste van Duits territoire, behoeft ons volk
geen grote verwachtingen meer te hebben.
Terwijl Polen ongeveer een vierde van het
grondgebied, van Hitler's „Derde Rijk" ge
annexeerd heeft, Rusland zich Oost-Pruisen
heeft toegeëigend en Frankrijk bezit geno
men heeft van het aan grondstoffen rijke
Saargebied, zal het door de Duitsers zwaar
beschaudigde Nederland genoegen moeten
nemen met enige onbeduidende grensver
schuivingen, die elk begrip van schadever
goeding tot een aanfluiting maken.
Kort na de Duitse capitulatie werd er in
Nederland nogal veel tam-tam gemaakt voor
annexatie van Duits gebied. Er werden ver
schillende motieven voor grenswijziging aan
gevoerd, waarvan de meest doorslag-gevende
wel was, dat Duitsland alleen door gebieds-
afstand een gedeelte van de enorme schade
kan vergoeden, welke het door zijn aanvals
oorlog aan Nederland heeft berokkend.
In 1946 bleek reeds dat annexatie van Duitse
gebieden, waarin -belangrijke bevolkings
centra lagen, in geen geval de goedkeuring
der Grote mogendheden zou verwerven. Ook
in eigen land werd ingezien, dat te grote
annexatie-honger ons volk op den duur meer
schade dan voordeel zou brengen.
Intussen was de rekening opgemaakt van
de schade, die Duitsland in de jaren 1940
1945 aan Nederland had toegebracht. Hieruit
bleek dat zo tussen de 12 en 15 milliard
gulden aan schadevergoeding van Duitsland
te vorderen viel.
Het was in 1946 tevens duidelijk geworden,
dat het uitgesloten geacht moest worden,
dat de schadevergoeding binnen afzienbare
tijd in de vorm van de afstand van fabrieks-
ïnstallatles en de levering van grondstoffen
en producten voor een behoorlijk deel te ver
wezenlijken zou zijn.
Teneinde althans een gedeeltelijke schade
loosstelling te verkrijgen, diende de Neder
landse regering op 6 November 1946 bij de
regeringen van Engeland, Amerika, Frank
rijk en Rusland een memorandum in, dal
een lijst van grenscorrecties bevatte, waar
door in totaal een gebied ter grootte onge
veer van Zuid-Limburg met een bevolking
van rond 120.000 Duitsers voor Nederland
werd opgeëist.
De Duitse pers ging heftig tekeer tegen deze
minimale eisen, terwijl Franse en Belgische
persorganen -begrip toonden voor Nederlands
recht op schadeloosstelling.
In 1947 en 1948 werd er nog slechts spora
disch over de door de Nederlandse regering
gevraagde grenscorrecties geschreven en ge
sproken. De Nederlandse vertegenwoordi
gers bij de bezettende mogendheden droe
gen er echter zorg voor, dat de Nederlandse
aanspraken niet in de doofpot gingen.
Uit verschillende berichten, die de laatste
dagen over een op handen zijnde grenswijzi
ging in de pers circuleerden, mag opgemaakt
worden, dat binnenkort enige minimale Ne
derlandse eisen ingewilligd zullen worden.
Op 13 Januari werd reeds gemeld, dat tus
sen Engeland, Frankrijk, de Verenigde Sta
ten en de Benelux-landen overeenstemming
was bereikt over „zekere kleine wijzigingen
van de Westelijke Duitse grens."
Het was een bericht, waaruit niet veel viel
op te maken, omdat niet werd aangegeven
hoe groot de door de Benelux te annexeren
gebieden zouden zijn, noch waar de grens
correcties zouden plaats hebben.
Vorige week heeft dr. J. H. Zeeman, lid van
de Nederlandse militaire missie te Berlijn,
over de bereikte overeenstemming enige na
dere mededelingen gedaan, waaraan wij het
volgende ontlenen:
Er zijn door de overeenkomst geen dorpen
of gemeenten met meer dan 100Q inwoners
toegewezen. Nederland heeft zijn aanspra
ken op Duits gebied gesplitst gehouden. Het
heeft een lijst opgesteld van on-geveer 50
zeer kleine grenscorrecties, welke de Ned.
grens niet meer dan een km. verleggen en
meestal veel minder. Van deze eisen zijn er
nu een aantal ingewilligd."
„Er bestaat een tweede lijst, welke betrek
king heeft op grotere wijzigingen. Zij zijn
in de jongste besprekingen niet ter sprake
gekomen, maar zullen opnieuw ter tafel ge
bracht worden als er een vredesconferentie
wordt gehouden."
Uit de mededelingen van dr. Zeeman mogen
we de volgende conclusies trekken:
le. dat de door de bezettende mogendheden
aan Nederland toegewezen grensstroken zo
klein van omvang zijn, dat zij niet als een
schadeloosstelling hoe gering ook voor
het geleden onrecht aangemerkt mogen wor
den;
2e. dat de voorgestelde grenswijzigingen
slechts beogen enige ongewenste inhammen
en bochten, die de grens onnodig tientallen
kilometers langer maken en het werk van
de douane zeer bemoeilijken, door het recht
trekken van de grens op te heffen;
3e. dat de nu voorgestelde kleine grenswij
zigingen wel al het gebied zullen omvatten,
dat het verslagen Duitsland aan het leegge
roofde Nederland zal moeten afstaan.
De mededeling van dr. Zeeman, dat op de
vredesconferentie Nederland grotere gebie
den van Duitsland zal opeisen, mogen we
gerust als een doekje voor het bloeden be
schouwen. Daar komt niets van. De vredes
conferentie ligt nog in een ver verschiet en
als ze eindelijk gehouden zal worden, zal
Duitsland zeker een hartig woordje mee te
spreken hebben.
Op 't ogenblik zien vele Duitsers in het
nieuwe democratische Duitsland reeds de
waardevolste garant voor de Westerse Unie.
Er gaan reeds stemmen op voor een nieuw
Duits leger, de Duitse economie herstelt
zich met Amerikaanse hulp, het Roergebied
wordt weer door Duitsers beheerd (zij het
dan ook nog onder supervisie der bezettende
mogendheden), Duitsland weet, dat de col
lectieve veiligheid van West-Europa alleen
met zijn steun verwezenlijkt -kan worden.
Een Duitsland, dat van zijn onmisbaarheid
in het West-Europese bestel overtuigd is,
zal in geen geval genegen zijn, nog iets van
zijn grondgebied aan Nederland af te staan,
alle schadevergoedingsmotieven ten spijt.
De Nederlandse annexatie-plannen van 1945,
die een.jaar later reeds waren terugge
bracht tot grenscorrecties van beperkte om
vang, zullen dan ook wel resulteren in de
onbeduidende grensverschuivingen, waar
over deze maand te Berlijn tussen de bezet
tende mogendheden en Nederland overeen
stemming is bereikt.
CONSUMENTENCREDIET.
De disiriefsraad voor het consumenten-
er edict te Soest brengt het volglencfe aan
belanghebbenden ,'ter kennis.
Dé waardebonnen zijn tot 28 Februari
1949 geldig.
Na deze datum kunnen geen waardebon
nen meer bij de leveranciers worden in
genomen eh verliezen zij hun geldigheid.
Als de afbetalingen een normaal verloop
hebben gehad is de afbefalingsplicht na
22 Januari 1949 geëindigd-
Het is echter mogelijk, dat door de uit
reiking van hej crediet op een latere da
tum dan 8 Februari 1947 voor het eerste
crediet en 9 Augustus 1947 voor hel
tweede crediet, ier nog wen achterstand is
te verrekenen, respectievelijk op spaar-
blad I voor het eerste en spaar blad II
voor het tweede crediet.
Als voorbeeld dien®, eien crediefcnemei
heeft op 26 Maart 1947 het eerste cre
diet ontvangen.
De eerste inhouding voor afbetaling heeft
dientengevolge op 5 April 1947 plaats
gehad.
De inhouding voor afbetaling vanaf de
vastgestelde datum, 8 Februari tot en
met 29 Maart 1947, zijnde 7 weken is
dus niet geschied.
De inhouding van deze 7 weken zullen
alsnog moeten worden voldaan.
Hiervoor zal een vijfde spaarblad, wor
den ingesteld.
Hetzelfde gjeldt voor het tweede cre
diet met dien verstande, dat hiervoor 9
Augustus 1947 alls eerste datum van af-
betaling is vastgesteld.
Dé crediefnemers voor wie dit het ge
val is, zuilen hiervan ten spoedigste be
richt ontvangen.
De leveranciers, welkie gerechtigd zijn
waardebonnen in te nemen, wordt er
nadrukkelijk opgewezen, dat na 28 Fe
bruari 1949 geen waardebonnen meer mo
gen worden ingenomen.
De leveranciers kunnen de zich op 1
Maart 1949 nog in hun bezit zijnde, waar
debonnen tot en met 19 Maart 1949 op
de gebruikelijke wijze ter verzilvering bij
de banken aanbiedien.
Na deze datum worden door de banken
geen waardebonnen meer verzilverd.
Abonn. per kwart, fl.50 - p. post f 1.75
DINSDAG 1 FEBRUARI 1949.
Over het gebrek aan woontuimte is nog
wel het oen en andier bet zeggen en dit
wordit ook wel gedaan. Er zijn zelfs
voorstanders om zolders tot woningen
te vertimmeren en ook zijn er, die wiel
graag een huis van geperst stroo wil
len bewonen.
In Soest hebben we die problemen niet,
want hier wordt noch over zoldervertim
meringen noch over montagewoininge(n ge
piekerd.
Als een andere gemeente in ee(ni halfjaar
een ruim schoolgebouw uit de grond
stampt door een nieuwe bouwmethode
;te volgen, kijken wij in Soest het ge
val liever nog maar een poosje aan, al
is hier ook een schreeuwiand gebrek aan
scholen. Wanneer wij soms grote huizen
hebben, waarin na enige vcrfiinmieri;ng
een aantal gezinnen onderdak zouden
kunnen vinden, verhuren wij ze aan an
dere lichamen, die de ruimten „brood
nodig" hebben.
Dit zal natuurfijk wel zo zijn, maar voor
mij blijft de huisvesting van gezinnen
altijd nog net iets meer broodnodig.
Op Soestduioen staat een complex g|e-
bouwen van „Zomers Buiten". Die din
gen staan daar maar te staan en zouden,
ha enige restauratie, eten flink aantal
gezinnen kunnen huisvesten.
Déze huisjes behoren, voor zovter mij be
kend, aan een of andere Amsterdam
se instelling of vereniging, die de ge
bouwtjes vroeger als zomerverMlijfjiea
verhuurde, maar ik vraag mij af, in deze
tïjd van woningnood, of de huisjes niet
tot permanente woningen kunnen- wor
den aangewezen.
Het is inderdhad nog al uit de buurt,
maar ik verwed er toch een lief ding on
der, dat ze allen binnen 5 minuten ver
huurd zouden zijn, wanneer de gemeen
te ze te huur kon aanbieden.
Kom woningcommissie neus er eens
rond en grijp ze alis het mogelijk is.
H. OEKMAN.
AUTO RAM! BOERENWAGEN.
Vrijdagochtend werd op die Birktsitraat
nabij de Bar.tolottüaan, een in de rich
ting van het dorp rijdende, me# paard
bespannen wagen, van achteren door oen
luxe auto aangereden, toen do bestuur
der van de auto voor tegenliggers moest
afremmen en zijn auto door de gladheid
van het wegdek, doorgleed-
Door de schok brak de boerenwagen in
(tweeën, de voerman sloeg van die bok
en het paard, met het voorste daal van
de wagen achter zich, sloeg op hol'
Het paard werd enige honderd/en mieters
verder gegrepen ©n tot stilstand gebracht.
De voerman, F. van H. alhier, kwam metf
enige schrammen en de schrik vrij.
SCHAKEN.
Het eerste team van de Solester Schaak
club bond eind vorige week met drie in-
vallers de strijd aan met Gorinchem I.
Het voorlopige resultaat was 5—4 voor
Gorinchem met een afgebroken partij en
daar deze waarschijnlijk ten gunste van
Soest zal worden beslist, zal de defini
tieve uitslag wel een 5—5 gelijk spejl
worden. De gedetailleerd© uitslagen zijn;
Gorinchem Soest 1.
H- RoelfsemaJ. Gorter 10
G v- MuilwijkJ. Thomasze 1/2-1/2
A- van Balen—A. van Dijk 0—1
W. Overes—E. Demoed 1—0
M. van de Meij-dten—P. Stuiver 0—1
Dr. C V. d. GraafH. Schreuder 01
J- de Grint—J. Timmer 1/2-1/2
J VosTh- de Ruig 10
Dr. T. v, Vuure—A. Hilhorst 1—0
J. ChristenA- de Ruig afgebroken.
M-C „SOEST".
26 Februari a.s. hoopt de M.C. „Soest"
haar vierde jaarfeest te vieren in die zaal
„Ecmjand".
Aan deze avond verleent ,h©t btókeinda
revue- en cabaretgezelschap van de M.C.
„Rotterdam-Zuid" haar medewerking.
Het spreekwoord zegt: „Goede wijn ba-
hoeft geen krans". Dit geldt ongetwijfeld
voor dit gezelschap, dat zich in een paar
jaar een grote reputatie verworven heeft
in de motorrijderskringen van Neder
land. Hiermede hoopt'de M.C. „Soest"
baar leden en donateurs weier oen on
vergetelijke avond te bezorgen.
Ook de muziek voor het tel, dat de
avond zal besluiten, wordt door dit ge
zelschap verzorgd.
De avond is alleen toegankelijk voor lo
den en donateurs.
FILMAVOND OVER INDIë.
Op Zondag 6 Februari wotfdf in hef
verenigingsgebouw- Siteenhoffstraat 30, "n
filmavond gegeven meit kleurenfilms
over de reis naar Indonesië en over
Indonesië zelf. Niet alleen voor familie
leden en vriendlen van de jongens in
Indië is deze avond buitengewoon inte
ressant, maar vele anderen zullen zieker
ook graag gebruik willen maken van da-
ze zeldzame gelegenheid om een van (J©
mooiste films, die er over Indië bestaan,
te gaan zien.
