Steeds meer Nederlanders.
Hebt U plezier in
Uw werk?
IN HE HOEtL
UITGAVE: DRUKKERIJ SMIT - SOESTDIJK
Voetbal.
Plaatselijk nieuws.
SOESTER COURANT
Verschijnt iedere Dinsdag en Vrijdag.
24e JAARGANG No. 25.
Bureau: Vau Weedestraat SS - Telefoon 25G6 - Giro 126156
Abonn. per kwart, fl.50 - p. post f 1.75
DINSDAG 29 MAART 1949.
„Wij groeyen fast in tal cn last
(Vondel).
Dit weekeinde wordt er te Amaterdaira
een congres gebonden, waar men <d|e
vraag zal trachten te bantwoorden:
„Waar moeten we straks met de babies
naar toe als ze groot zijn?'' Officieel: „De
gevolgen der bevolkinosvermeendyrlng".
Het congres gaat uit van het „Instituut
voor Sociaal Onderzoek van het Neder
landse Volk''.
Is het zó erg met de babies? Nee, dat
niet, maar het was wel erg m'et de ver
wachting, waarin de bevolkingisi-statistïcï
leefden, n.1. dat Nederland zo omstreeks
deze tijd z'n maximum aan inwonertal
zou hebben gehaald om daarna ongeveer
constant te blijven. Een stad als Am
sterdam hield met haar uitbreidingsplan
nen b.v. een maximum aan van 1 mil-
lioen inwoners. Maar de vele blijde ver
wachtingen sloegen aan deze ene ver
wachting. de bodem in. Hoe kwamen de
mannen van het cijferen aan hun con
stante cijfer en welke andere cijfers heb
ben hen zo in beroering gebracht?
Wel de bevolking neemt toe door ge
boorten. Immigratie legt geen gewicht in
de schaal. Maar wanneer de jong-get»-
rene de leeftijd van zuigeling niet te
boven komt, in de zuigelingenleeftijdl ko
men de meeste sterfgevallen voor, dan
hebben die geboorten nog geen invloed
op het uiteindelijke inwonertal. Welnu,
tot het jaar 1938 bleef het aantal geboor
ten afnemen-. Niet alleen hier, maar in
vele landen. 1947 liet 198 babies per
10.000 inwoners het levenslicht aanschou
wen. In de jaren '26-'30 waren dat er
232. De zuigelingen-sterfte nam echter
nog harder af, in 1880 2.000 per 10.000,
thans 400 per 10.000- Het „overschot"
werd groter ondanks hef dalend aantal
geboorten en de bevolking nam! toe.
Daarbij' kwam1, dat de sterfte der vol
wassenen afnam, d.w.z., dat de gemid
delde leeftijd, die bereikt werd, hoger
werd. Men nam aan, dat die drie facto
ren op een gegeven ogenblik met elkaar
in evenwicht zouden zijn en er dus een
constante bevolking zou zijn.
Maar ziet: na 1937 ging het aantal ge
boorten omhoog. In 1938 met 203, 1940
met 208, 1946 met 302. Hotevenwicht
was verbroken voor het tot stand kwam.
EEN SERIE VRAGEN.
En men peinst over dc vraag: wat nu?
Emigreren? Goed, maar waarheen? ais
wat err hoe? Naar Industriële landen,
die fabrieksmensen moeten hebber.?
Naar agrarische landen, die boeren no
dig hebben? Moeten ze kapitaalkrachtig
zijtn of niet?
In 1970 wordt Nederland gescnat oP 12
miiisoen zielen.
Waar moeten ze wonen? In het Wes
ten? Noord-, Zuid-Holland en Utrecht
herbergen al de helft van de bevolking.
Nieuwe industriecentra scheppen? Waar?
Op de Veluwe, het recreatie-oord van
Nederland boven de drie rivieren?
Die indusfrie-centra, moeten dat steden
worden van groot, middel of klein
formaat? En als e,r van die huizsrt-com-
plexen komen rondom de fabrieken, zul
len we ons dan daarbij storen aan de
bestaande gemeentegrenzen of moeten
die ook maar meteen op de helling?
Welke zal de invloed zijn van die nieu
we fabrieksbevolking oP de oorspronke
lijke bewoners van het platteland en
omgekeerd?
Welke verkeersiniddelèn moeten die
nieuwe centra verbinden met dé rest van
de wereld?
Wij hebben het gemakkelijk en zetteirt
alleen maar vraagtekens. Maar op dat
congres moeten ze deze vraagtekens en
en nog meer wegwerken.
Ta ia, de oude Wilhelm Busch wist het
wel toen hij dichtte:
Vater werden ist nicht schwer,
Vater sein dagegen sehr.
De vraag is wel niet onbescheiden, maar toch
zullen vele mensen er niet graag antwoord
op geven. En wel vooral, omdat ze het er
eigenlijk met zichzelf niet over eens zijn. We
hebben mensen gekend, die echte „kanke
raars" waren, maar die, toen ze gepension-
neerd werden, bijna ziek werden van ellende,
omdat ze hun werk zo misten, en dat ter
wijl zij er jarenlang zoveel op aan te merken
hadden gehad. Een soortgelijk verschijnsel is,
dat bijna alle mannen aan het eind van hun
vacantie onrustig worden. Wel klagen ze
steen en been, dat de vrije dagen alweer om
zijn, maar in de grond van hun hart verlan
gen ze tegelijkertijd terug te keren naar hun
dagelijkse bezigheden. Het is echter heel
moeilijk uit te maken of dit nu komt door
het plezier, dat we in ons werk hebben of
doordat we zo aan de tredmolen gewend zijn,
dat wij er niet meer buiten kunnen. In ieder
geval blijkt het, dat we onze werkkring tege
lijk kunnen liefhebben en haten. En dat komt
voor in alle mogelijke beroepen. Of het nu
kantoormensen zijn of onderwijzers, landar
beiders, zeelui of fabrieksarbeiders, we zien
altijd naast elkaar de verknochtheid aan het
werk en het gepruttel tegen de bezwaren, die
het met zich meebrengt.
Het is echter niet te ontkennen, dat het ene
bedrijf of het andere grote verschillen ver
toont. Vraagt men aan het personeel waarom
men in de ene fabriek wel prettig werkt en
in de andere niet, dan krijgen we de meest
uiteenlopende antwoorden. Soms zijn het de
chei's, die als oorzaak Worden genoemd, dat
het werk niet prettig verloopt, soms zijn het
de collega's waarmee men niet overweg kan,
een andere keer is het weer de directie, die
„onmogelijke" eisen stelt en ook kan het zijn,
dat men geen directe zondebok kan opgeven
en toch niet graag op een bepaald bedrijf
werkt.
Het is van belang na te gaan waardoor men
de stemming kan bederven dan wel verbete
ren. Een goede stemming onder het personeel
heeft onmiskenbaar ook een goede invloed
op de gang van zaken en bovendien, het is
zoveel prettiger wanneer ergens de animeren
de stemming hangt van een bedrijf, waarin
de mensen graag een plaats hebben. Maar
wordt er met tegenzin gewerkt, krijgt de
kankertoon de overhand, wordt er gewrokt
tegen chefs of bestaat er spanning tussen
verschillende afdelingen, dan verloopt het
werk stroef en de resultaten van het bedrijf
vertonen daarvan de gevolgen.
Wat zegt men thuis?
Het is daarom van belang te weten, wat er
al zo van invloed is op de arbeidsrust. Wij
grijpen daarbij terug op een studie van dr
ir M. G. Ydo, welke in 1947 is verschenen en
waarin de schrijver drie hoofdinvloeden on
derscheidt. Deze zijn de verhouding tot de
chef, de band met het bedrijf en het oordeel
thuis. Vooral dit laatste is opmei'kenswaard,
omdat zo vaak vergeten wordt hoe groot juist
deze laatste invloed is. Of men met plezier
zal werken of niet, hangt er heel veel van
af, hoe thuis over dë werkkring wordt ge
dacht en gesproken, soms ten onrechte, doch
soms ook volkomen terecht. Er zijn vrouwen,
die neerzien op het werk van hun man en
dat niet onder stoelen of banken steken; dat
is voor zo'n man funest. Hetzelfde gebeurt
wanneer vader of moeder of broers of zusters
laatdunkend spreken over het werk van één
der kinderen. Het kan echter- ock eer. or -
voedende strekking hebben. Op vele fabrie
ken is de conversatie van de meisjes nu niet
bepaald verheffend, zodat een meisje uit een
gezin, waar men hogere eisen stelt, al spoedig
een dergelijke tegenzin tegen haar werk
krijgt, dat zij een ander en beter baantje
zoekt.
Het is vooral op dit oordeel van „thuis",
waarop wij de aandacht van bedrijfsleiders
willen vestigen, want daaruit blijkt, hoe men
over hun bedrijven denkt. Het is wel niet
altijd gemakkelijk een eerlijke mening van
derden te krijgen over de naam, die het be
drijf als arbeidsgelegenheid heeft, maar het
is zeker de moeite waard te trachten daar
van zo goed mogelijk op de hoogte te komen.
En blijkt er dan critiek te zijn, laat men die
dan niet al te gemakkelijk van zich afschui
ven met de dooddoener, dat men altijd wat
aan te merken heeft, maar laat men eerlijk
zijn tegenover zich zelf en inderdaad nagaan
of met wat meer tact, wat meer werkelijke
belangstelling voor het leven van het perso
neel, met betere inrichting van de bedrijf s-
localiteit, enz., niet veel meer te bereiken
zou zijn. In de meeste gevallen behoeft dit
weinig of niets te kosten, als men de sfeer,
waarin de arbeid wordt verricht, maar ver
betert. Want waar met animo wordt gewerkt,
wordt goed gewerkt.
S.E.C—VICTORIA 0—2
Zondagmiddag speelde SEC een nuttige
oefenwedstrijd tegen het Hilversumse
Victoria. Reeds na acht minuien werd een
weifelen in de SEC-verdediging afgestraft
met een doelpunt. De Hilversummers' be
hielden het beste van het spel en «en
kwartier later loste de Victoria-rechts-
buiten een hard, strak schot, dat Van
Breukelen te machtig bleek en de bezoe
kers leidden met 02. Langzaam maar
zeker kwam SEC er beter in, maar doel
punten bleven uit. De rust kwam dan ook
met 02 voor 'Victoria.
In de tweede helft was SEC steeds meer
aanvallend. Mooie pases van Maassen
werden echter niet benut, terwijl verder
de trapvaste Victoria-achterhoede de
niet snel genoeg reagerende SEC-voor-
hoede geen kans gaf om gevaarlijk te
worden. Ook de snelle aanvallen van de
bezoekers leverden geen resultaat meer
op en het einde kwam met een verdien
de 02 zegen voor het technisch beter
spelende Victoria.
GEEN SPREEKUUR.
Belanghebbenden wordt medegedeeld',
dat de burgemeester niet in de gelegen
heid is morgen (Woensdag) zijn weke
lijks spreekuur fe houden.
EERSTE KIEVITSEI.
Ook Soest heeft zijn eerste kievitsei. Het
werd Zondag gevonden door de heer W.
van Roomen Jr. in de landen aan de
Eem, waarna de vinder het direct heeft
aangeboden aan onze burgemeester.
NATIONALE INZAMELING.
Over het gehele land is het Leger des
Heils thans bezig met een grote inza
meling ten behoeve van zijn veelomvat
tende arbeid.
Ook onze gemeente is deze week aan de
beurt. Als een collectant, voorzien van
een volmacht (U denkt daar wel aan)
bij U komt, stel deze dan niet teleur.
Het Leger des Heils heeft naast Uw sym
pathie ook Uw steun dringend nodig.
VERGADERING POSTDUIVENVER.
„DE VRIENDSCHAP".
In verband met het komende vlieg-sei-
zoen kwam dezer dagen de Postduiven
vereniging „De Vriendschap" in „Zonne-
heuvel in vergadering bijeen.
Nadat de voorzitter, de heer G. Tee-
ken, enige nieuwe leden had geïnstal
leerd en enige gebruikelijke agendapun
ten waren behandeld, werd het vluchtpro-
gramma als volgt samengesteld:
Vitesse: Roosendaal, Vilvoorde, Quie
Vrain en St. Quentïn. Midden Fond: Pt-
St. Maxence, Cofbeile en Dourdan.
Fond: Orleans, Chateau Roux, Lïmoges
en Bordeaux.
De voorgenomen Paasvlucht, werd met
hef oog op het fe vroege jaargetijde af
gelast. Bekend werd gemaakt, dat de
vrachtprijzen per duif met ongeveer 2 ct.
zullen worden verhoogd.
De heer E. Daafselaar bracht vervolgens
een kort verslag uit van de gehouden af
delingsvergadering. Met enige toepasselij
ke woorden reikte daarop de voorzitter
de kampioensdiploma's 1948 aan de
Winnaars uit. Het bestuursvoorstel betref
fende de puntentelling werd door d£
vergadering goedgekeurd. Met een geani
meerde rondvraag werd de vergadering
besloten.
DE MATTHEUS PASSION.
Het is een goede gedachte van de Volks
universiteit. ter inleiding van de uitvoe
ring van de -Mattheus.Passion, op 8 April
a.s., een lezing over deze Passion té or
ganiseren.
De bekende musicoloog Casper Höweler
komt over deze uitvoering spreken en
een en ander zal worden toegelicht met
gran.ofoonmuziek.
Dit is voor een ieder, die ten volle wil
genieten van de uitvoering, een unieke
gelegenheid nader met de Mattheus Pas
sion kennis te maken.
Voor bijzonderheden zie men de adver
tentie in dit blad.
OM HET PERSOONLIJK
BILJARTKAMPIOENSCHAP.
De voor-wedstrijden om het persoonlijk
kampioenschap van de N.B.B., district
Eemland 3e klasse libre, zijn beëindigd.
De volgende spelers hebben zich in de
eindstrijd geplaatst.
1. R- v. d- Linden, Centraal; 2. E. Poort,
Verg. W.; 3- J. j. Smit, Verg. W-; 4-
L. Verhoef, Animo; 5. W- Craanen, Leus-
derkwartier; 6. N. v. Veen, Gouden P.
7. P. Kooij, K-O.T.; 8. P- Mehrings, Leus-
derkwartier; le res. H. Schreuder, Leus-
derkwartier; 2e res. C. Butselaar, D.O.S.
3e res. H. Grammé, Nieuwe Kei-
Om het persoonlijk kampioenschap ca-
dreklasse zullen de volgende spelers el
kaar bekampen: 1. H. Bregman, Verg-
W.; 2. C- v. d. Burg, Ons Genoegen; 3.
A- v. d- Heiden, Gouden Pk; 4. C.
Stalenhoef, Centraal; 5. P. Stalenhoef,
Gouden PI.; 6. A. Verkerk, Centraal; 7.
v. d. Vliet, Verg- W.; 8 .J. Waasdorp,
Centraal.
E. KUPERS SPREEKT
VOOR DE S.B.B-
De boe ster Bestuurders Bond belegde
Donderdagavond in Eemland een pro-
paganda-bïjeenkomst, waarin de heer E.
R.upers, de voorzitter van het N.V.V-,
sprak over het onderwerp „De Marshall
hulp" en over hetgeen het N.V.V- voor
voor de arbeiders heeft tot stand ge
bracht.
Nadat enige propaganda-filmpjes waren
vertoond, leidde de secretaris van die
S.B.B-, de heer H. Swart, de N.V.V.-voor-
zitter bij de talrijke aanwezigen in.
Het is nu zowat een jaar, aldus de heer
Kupers, dat Nederland profiteert van
de Marshall-hulp. De overwegingen voor
deze hulp, het ontredderde en uitgemer
gelde Europa te helpen, kwam juist op
tijd. Deze hulp, die .gedeeltelijk uit le
ningen bestaat, maar voor 't grootste deel
uit schenkingen, zal nog enige jaren
duren, maar in 1952 zullen wij op eigen
benen moeten staan. Om dit te bewerk
stelligen zal flink aangepakt moeten
worden.
Vervolgens vergeleek spr. de toestand
hier te lande met die van verschillende
andere landen en dat door de loon- en
prijspolitiek van onze regering Nederland
Ik heb altijd grote eerbied gehad voor
de leden van onze gemeenteraad, maar nu
is mijn achting voor hen gestegen tof het
puntje van mijn vlaggstok.
Ik vind het maar kranig, om van half
drie 's middags tot 8 uur 's avonds aan
één stuk door te babbelen of te moe
ten luisteren naar wat anderen te zeg
gen hebben.
Het is, dat ons aller belang er mee ge
moeid is, maar anders zou je 'm sme
ren en in je tuintje gaan werken.
Wij hebben intussen mogen vernemen,
dat door ons gemeentebestuur een uiterst
zuinig beheer gaat voeren en dat we nu
eerst ouwe schulden gaan opruimen tot
een bedrag van f 130.000.
Dat ze ons dat toch niet eerder hebben
gezegd, dan hadden we allang een hand
je geholpen. Ik maak me sterk, dat we
met een fancy-fair, een collecte en wat
wedstrijden in schaken, dammen, voet
ballen, biljarten, bridgen, tennissen enz.
in een paar dagen al die centen bij elkaar
hadden gébracht. Misschien was een ge-
costumeerde voetbalwedstrijd tussen de
nu zittende en 19 oude raadsleden al
voldoende geweest.
Bij de vele voorstellen in de laatste zit
ting waren er een paar, die mijn bijzon
dere sympathie hebben. Het badhuis en
de specialisten kliniek.
Hef badhuis werd al direct getorpedeerd
door onze burgemeester door de mede
deling, da f er geen toestemming wordt
verleend in verband met het bouwvolume.
Als we zo in den lande zien, waarvoor
wél toestemming wordt verleend, dan
zouden we haast zeggen, dat ze de bur
gemeester verkeérd hebben ingelicht.
Maar er is één lichtpunt. In het Baarn-
se bos, even voorbij hef Paleis, bij de
Boterberg, wordt binnenkort een kazer
ne en nog veel meer gebouwd voor de
mannen die nu in „Braamhage" zijn ge
legerd, waarmee ik maar wil zeggen, dat
Braamhage binnen enige tijd of jaren
weer haar oude bestemming zal krijgen,
hetgeen wil zeggen onbewoond zal zijn.
Nu denkt u misschien, dat ik zal voor
stellen daarin een badhuis te fabrieken.
Neen, voor dat doel is nog wel iets an
ders te vinden. Wel wilde ik in ernst
vragen of er van Braamhage niet oef za
iets is te maken, als Baarn in zijn kli
niek annex klein ziekenhuis bezit.
Het is buiten twijfel, dat een Gemeente
lijk ziekenhuis in Soest, met z'n ruim 22
duizend inwoners, in een behoefte zou
voorzien.
Het zou de moeite waard zijn eens té on
derzoeken hoeveel Scésters ér gemiddeld
per jaar in ziekenhuizen in andere plaat
sen worden verpleegd en nog veel inte
ressanter zou het zijn te weten hoeveel
mensen eigenlijk in een ziekenhuis be
hoorden te worden opgenomen, waar
voor thans elders geen plaats is of lie
ver thuis blijven, omdat zij er niets
voor voelen ver van hun gezin te Zijn.
Met alle respect voor onze E.H.B.O.
zou ik, wanneer ik door een ongeluk in
haar prachtige ambulanceauto zou komen
te liggen er liefst maar weer zo gauw mo
gelijk worden uitgedragen en dat is niet
het geval, als Klomp en zijn mannen me
naar Utrecht of Amersfoort brengen.
Tegen de tijd, dat ik „arriveer" ben ik
misschien reeds „vertrokken", terwijl Ik
in een ziekenhuis in Soest wellicht nog
een kans zou hebben gehad.
H. OEKMAN.
er heel wat beter voorstaat dan welk
land ook.
Wat is er in de na-oorlogse jaren niet
verricht en tot stand gebracht? Spr.
noemde het consumentencrediet, dat 149
millioen gulden kostte de verbeterd» ou
derdomsverzorging, waarbij spr. de toe
standen vergeleek van vroeger en nu.
De verbetering „uitkering bij ziekte", ge
bracht van zes maanden op 1 jaar en zelfs
binnenkort tot 2 jaar, hetgeen o.a. voor
t.b.c.-patiënten een uitkomst betekent.
Verbetering van de invaliditeitswet, va-
cantieregeling en wat is er niet tot stand
gebracht voor de landarbeiders en die
ongeschoolde arbeiders?
Dit is mede fe danken aan
het N.V.V. en de nevenorganïsaties.
Telt hef N.V.V. momenteel ruim 365000
leden, nog duizenden zijn ongeorgani
seerd, maar profiteren wel van hetgeen
de georganiseerde arbeidersklasse tot
stand heeft weten te brengen. Hoe ster
ker de organisatie, hoe meer tot stand
kan worden gebracht, waarom spr. in zijn
slotbetoog de nog niet georganiseerden
aanspoorde, zich zo spoedig mogelijk
bij het N.V.V. aan te sluiten.
Met de spreuk „allen voor een, één voor
allen besloot spr. zijn aandachtig be
luisterde rede.
De heer Swart dankte de N.V.V—voor
zitter voor zijn schitterend betoog, waar
na de Zweedse film „Als de weidiesr
bloeien" werd vertoond, die een beeld
geeft van de strijd der pioniers van de
vakverenigingen.
