Het hoge woord
is er uit.
Ze hadden het
kunnen winnen»
De ronde van Soest»
IN DE HOEK.
SOESTER COURANT
Verschijnt iedere Dinsdag en Vrijdag. UITGAVE: DRUKKERIJ SMIT - SOESTDIJK
Abonn. per kwart. fl«50 - p. post f 1.75
DINSDAG 26 JULI 1949. Bureaa: Van Weedestraat S5 Telefoon 2566 - Giro 126156 25e JAARGANG No. 55.
Het hoge woord is er eindelijk uit
de Franse Minister van Financiën, Pet-
sche, heeft verklaard, dat de dollar te
duur is. Zoals wij in deze rubriek reeds
herhaaldelijk schreven, wordt het groot
ste deel van de financiële moeilijkheden
van na de oorlog veroorzaakt, doordat
de dollar te duur is ten opzichte van
het goud. Dat wil zeggen, dat men te
weinig dollars geeft voor een kilo goud
en deze ongunstige verhouding werkt
rechtstreeks door op alle Europese
muntsoorten. Deze zijn n.1. tegelijk met
de bepaling van de goudprijs in 1944
vastgelegd bij de internationale finan
ciële overeenkomsten op de conferen
tie van Bretton Woods. Daarbij werd
bepaald, dat een Engels ons (ongeveer
29 gram) fijn goud 35 dollar zou kos
ten. Men voorzag toen nog niet, dat on
middellijk na de oorlog een geweldige
prijsstijging in Amerika zou optreden.
Slechts een enkele journalist op econo
misch terrein heeft die stijging voor
zien, doch geen van de economische kop
stukken, die op Bretton Woods de toon
aangaven. Toen men echter na beëindi
ging van de vijandelijkheden de prijsbe-
heersing in Amerika afschafte, vlogen
de prijzen met enorme vaart omhoog.
Dit betekent dus, dat men voor één dol
lar steeds minder kon kopen, dus in
feite was dit een devaluatie van de dol
lar. Doch deze waardevermindering van
het Amerikaanse geld kon niet naar
buiten blijken, omdat alle wisselkoersen
plus de prijs van het goud vast waren
gelegd op een onverantwoordelijk aan
tal dollars. Alle prijzen konden dus stij
gen, behalve die van het goud en die
van de buitenlandse munten. Daardoor
werd niet alleen het winnen van goud
onrendabel, maar veel erger was nog,
dat dientengevolge de Europese landen
steeds meer dollars moesten uitgeven
om eenzelfde hoeveelheid goederen te
omvangen. De koopkrachtdaling van de
dollar had niet het normale gevolg, dat
de dollar goedkoper werd bij omreke
ning in guldens, ponden, franes, enz.,
doch alleen maar, dat Europa steeds
meer ponden, guldens en francs moest
uitgeven. Dit is een der voornaamste
oorzaken van het geweldige dollartekort
dat Europa teistert.
Wanneer men dit in aanmerking neemt,
dan blijkt, dat de prijsstijging der Ame
rikaanse goederen een veel grotere
schade aan Europa heeft veroorzaakt,
dan thans in de vorm van Marshall
door Amerika wordt goedgemaakt.
Van verschillende kanten is reeds ge
bleken, dat deze verhouding van de
Europese muntsoorten tot de dollar en
van de dollar tot het goud onmogelijk
gehandhaafd kan blijven. Daardoor is
bijv. Zuid-Afrika reeds begonnen met
het verkopen van goud voor industriële
doeleinden voor 42 dollar per Engels,
ons inplaats van voor 35. Thans komt
minirrter Petsehe met het radicale voor
stel om de goudprijs van 35 dollar op
55 dollar te brengen. Door een derge
lijke officiële devaluatie van de dollar
zouden Amerikaanse goederen gemak
kelijker - dat wil zeggen met minder
dollars door West-Europa gekocht
kunnen worden. De uitvoer van Europa
naar Amerika zou daardoor wel moei
lijker worden, doch de invoer, die veel
en veel groter is, daarentegen veel ge
makkelijker.
Het is geen wonder, dat de Amerikanen
het met de plannen van Petsehe hele
maal niet eens zijn. Zij zullen de laat-
sten zijn om toe te geven, dat de koers
van de dollar het grootste struikelblok
is voor het financieel-economisch her
stel van West-Europa. Zij dringen juist
met grote kracht aan op devaluatie van
de Europese muntsoorten, hoewel een
dergelijke devaluatie de moeilijkheden,
zowel voor Europa als voor Amerika
zou vergroten. Wanneer immers de
West-Ëuropese landen hun geld goed
koper moeten maken ten opzichte van
de dollar wordt de Amerikaanse import
nog duurder, waardoor Europa een nog
groter dollartekort zou krijgen. Dit zou
de reeds beginnende crisis in Amerika
in hevige mate doen aanwakkeren. De
valuatie van de dollar daarentegen zou
de afzet van Amerikaanse producten
bevorderen. Het is daarom te hopen,
dat in leidende Amerikaanse kringen
het nuchter economisch inzicht de over
hand zal krijgen over de nationale trots.
Verscherping van de verhouding tussen
Europees en Amerikaans geld door de
handhaving van de goudprijs en deva
luatie in Europa zou de handel lamleg-
gen, het herstel van Europa vertragen
en in Amerika een onoverzienbare ellen
de van werkloosheid en faillissementen
achter zich aanslepen. Door een derge
lijke crisis zou tenslotte als resultaat
van al die narigheid bereikt worden,
wat een vrijwillige vermindering van de
goudwaarde van de dollar zou brengen:
meer goederen voor minder dollars.
Het is echter de vraag of de mensheid
in dit opzicht iets kan leren zonder eerst
voor rede vatbaar te zijn gemaakt door
de hardhandige klappen, die economi
sche wetten plegen uit te delen, wanneer
men met hen in strijd komt.
Van al de mythes, die Hitier op de we
reld bracht, is wel de machtigste ge
weest die inhield, dat het Duitse leger
in de eerste wereldoorlog eigenlijk nooit
verslagen werd. Het was alles de schuld
van de Joden en Pacifisten, die te elfder
ure het Duitse leger in de rug aanvie
len. Wat spreekt er meer bij een natie
aan, die dan nog steeds spijtig is over
de nederlaag, dan die Joden en Pacifis
ten uit te roeien? Hitier was het die
deze mythe verwerkelijkte, maar hij
verzon hem niet.
Vóór Hitier op het toneel verscheen,
werd dit sprookje uitgevonden door de
Pruisische officieren, die hun sociale en
militaire macht weer wilden terug krij
gen. Zij vormden in 1919 de geheime
genootschappen en zij pleegden de
moordaanslagen, teneinde de veronder
stelde „verraders" te elimineren.
Thans staat het Duitse volk in de rij
voor de boekwinkels om de rechtvaar
diging voor de nederlaag van het Duitse
leger in de 2e wereldoorlog te weten te
komen. Er is n.1. een boek verschenen:
„Hitier ais oorïogsleider", geschreven
door generaal Franz von Halder, chef
van de Duitse generale staf van 1938
tot 1942. Zijn doel in dit werk is, Hitier
van zijn „glorie" te ontdoen en zijn on
bekwaamheid als militair strateeg aan
te tonen. Het gevolg is, dat de mythe
van het onoverwinnelijke Duitse leger
nieuw leven krijgt en dat thans Hitier
en de Nazi's de schuld van de neder
laag krijgen.
Generaal Halder is thans in dienst van
het Amerikaanse leger te München, zo
schrijft het Britse Labourblad „Rey
nolds News" dit artikel verder.
De correspondent zegt verder: de eerste
oplaag van het boek was binnen een
paar dagen uitverkocht en de tweede
druk was al uitverkocht vóór hij ver
schenen was. Ik las het boek en ik
stond verstomd over de Amerikaanse
naieviteit. Halder doet niets dan het
Duitse leger en de Duitse officieren ver
heerlijken. De boodschap die er voor het
Duitse volk in verscholen ligt is: het
Duitse leger had het beter gekund!
Hitier vertelde de Duitsers, dat de eer
ste wereldoorlog verloren werd door
het verraad van binnen uit. Generaal
Halder vertelt nu dat de tweede wereld
oorlog verloren werd omdat de Führer
niet naar de generaals heeft willen luis
teren. Nergens wordt in dit boek de
oorlog veroordeeld, nergens wordt ge
constateerd dat de zaak waar de Duit
sers voor vochten een misdadige zaak
was, men vindt slechts de kreet: „Als
Hitier maar op de generale staf had
vertrouwd!" Halder zegt voorts, dat
Hitier het militaire apparaat te snel
heeft doen opbouwen en dat de solda
ten te weinig geoefend waren, maar hij
veroordeelt in dit boek niet de Nazi bui
tenlandse politiek, die een dergelijke
snelle ontwikkeling inhield.
Hij ontzegt Hitier zelfs de uitvinding
van de „Blitzkrieg" en zegt dat deze
theorie reeds ontwikkeld en uitgewerkt
was door de Duitse officieren vóór Hit-
Iers tijd. De VI en V 2 wapenen waren
in 1939 al uitgevonden. Hitier was zo
jaloers over deze vinding, dat hij het
gebruik <ervan en de vervolmaking een
paar jaar liet uitstellen.
Ja, de Duitse officieren hadden het wel
geweten
Halder verwijt Hitier, dat hij bij Duin
kerken niet de gehele Engelse vloot tot
zinken heeft gebracht. Hitiers grootste
blunders werden volgens Halder aan
het Oostfront gemaakt. Ook hier had
hij niet geluisterd naar zijn officieren,
die hem voor Ruslands kracht hadden
gewaarschuwd. Halder is toch van me
ning, dat Moskou genomen had kunnen
worden en dat de Russen door de bezet
ting van de Oekraine en Wit-Rusland
tot de overgave hadden kunnen worden
gedwongen. Hitier verwierp dit plan;
dit was volgens hem een politieke oorlog
en hij wilde tot elke prijs het „Bolsje
wisme vernietigen" door Leningrad en
Stalingrad te grijpen. Dit alles ging bo
ven de capaciteiten van het Duitse leger
en toen de generaals om versterkingen
vroegen, zei de Führer, dat de Russen
al verslagen waren en dat de rest alleen
afhing van de „ijzeren wil" van de Duit
se generaals.
Nadat Hitier zelf het bevel aan het
Oostfront op zich had genomen en de
Russen tal van succesvolle tegenaan
vallen hadden gedaan, kwamen de ver
sterkingen wel, die hij de generaals had
ontzegd. Zij kwamende SS-ers, die
echter, aldus Halder, niets wisten van
de grote Duitse militaire tradities en
die bovendien in bontjassen liepen, ter
wijl het huiverende leger deze luxe niet
kreeg. Maar het was te laat, het zesde
leger werd buiten Stalingrad omsingeld.
Volgens Halder had dit leger gered kun
nen worden als Hitier maar had toege
stemd tot terugtrekken. Hij weigerde
dat bevel te geven en offerde duizenden
van zijn soldaten, iets wat volgens Hal
der „de Duitse generaals met hun Chris
telijk ethische beginselen nooit gedaan
zouden hebben."
Zodra Duitsland een tweefrontenoorlog
voerde (waarvoor de generaals weer
hadden gewaarschuwd) had een poli
tieke oplossing gevonden moeten wor
den, of door een overeenkomst met het
Westen tegen Rusland óf met Rusland
tegen het Westen.
Hitier slaagde hierin niet (Molotof ver
wierp Ribbentrop's verzoek en Enge
land zette Hess in de gevangenis) en de
tweefrontenoorlog was een gevolg van
Hitiers amateurschap, zo zegt Halder.
Dit boek had op mij de volgende uit
werking, aldus de correspondent:
Laten we God voor Hitier danken. Maar
wat is het effect op de duizenden en
duizenden Duitsers die het lezen? Zij
zullen Hitier vervloeken en wat zullen
ze denken over die prachtkerels, die' ge
neraals, die bijna de oorlog voor hen
gewonnen, hadden?aldus David
Raymond in „Reynolds News".
Onder ideale 'weersomstandigheden en
grote publieke belangstelling werd Za
terdagnamiddag de eerste wielerronde
van na de oorlog, georganiseerd door de
Gooise Wielerclub „De Adelaar", op 't
Hart verreden. Het parcours liep over
Koninginnelaan, Beckeringhstraat en Kor
te Hartweg en was precies 1 k.m. lang.
Precies te half vijf werd het vertrek
sein gegeven aan 42 deelnemers voor de
wedstrijd van amateurs en nieuwelingen
over een afstand van 30 k.m.
Er ontwikkelde zich direct een flink
tempo. Verschillende uitlooppogingen
hadden echter geen succes, maar had
den wel tot gevolg, dat een 9-tal renners,
die meer dan een ronde achterstand op
liepen, door de jury uit de strijd wer
den genomen. Het resultaat was tenslot
te, dat A. Voorting uit Haarlem, in een
felle sprint, voor H. Zwiers uit Eind
hoven als eerste de finish passeerde.
De totale uitslag was: 1. A. Voorting,
Haarlem (44 min. 59 sec.); 2. H. Zwiers,
Eindhoven; 3. A. Klein, Zaandam. De
Soestenaar K. Verschoor bezette de 7e
plaats. Premies Werden gewonnen door
Klein, Zwiers en Verschoor.
De prestatie-prijs, een fraaie beker, werd
toegekend aan P. van Heusden te Am
sterdam.
De strijd van de profs en onafhankelij-
ken ging over een afstand van 75 k.m.
De rijders bleven lange tijd in gesloten
formatie bijeen.
Na 27 ronden nam een tweetal renners
de vlucht en wisten 19 sec. uit te lopen,
maar na een viertal ronden waren de
vluchtelingen weer door de hoofdgroep
achterhaald.
Op ongeveer de helft van de strijd ging
onze Evert Grift er op zijn eentje van
door, waarop de overige renners in het
geheel niet reageerden. Grift wist zijn
voorsprong tot 22 a 23 sec- te vergroten.
Na 60 ronden ging Grift nog steeds met
dezelfde voorsprong aan de kop, toen
onder aanvoering van Spenkeling uit
Hengelo 'n achtervolging werd ingezet,
hetgeen tot gevolg had, dat het hoofd-
peleton uit elkaar werd getrokken. In
de 66e ronde slaagde een vijftal renners
er in met Grift aansluiting te krijgen.
Vorige week is in de Van Weedestraat
een ongeval gebeurd, dat wonder boven
wonder goed is afgelopen.
In het half duister zag een op weg naair
haar kampeerplaats fietsende Amster
damse te laat het inderdaad stomme,
nog enige hekje, dat in die straat plotse
ling het mooie fietspad onderbreekt.
Er werd even gegild, er kraakte iets en
in de ontstane verwarring zwenkte een
van de volgende dames, om een bot
sing te voorkomen, links tussen de bo
men door op de hoofdweg af.
Een op hetzelfde mome.it passerende au
tobus greep de verschrikte wielrijdster en
smakte haar weer tussen de bomen. Met
een pijnlijke enkel en een verbogen stuur
liep het gevalletje af, maar voor het
zelfde geld had zij onder 't reusachtige
achterwiel tot haché verwerkt kunnen
worden.
Er werden in onvervalst Amsterdams
dingen gezegd over Soest en de
eigenaar van het tuinhekje in het bijzon
der, die ik maar niet zal herhalen. Met
een klein beetje fantasie kunt u zich
dat trouwens wel voorstellen. Vleiend
was het in ieder geval niet.
Ik zou dit voorval niet hebben aange
haald, omdat op nagenoeg iedere dag
dergelijke ongevallen in ons dorp ge-
beuien door de middeleeuwse toestand
van het grootste gedeelte van onze hoofd
weg, ware het niet, dat onze wethouder
in de laatste gemeenteraadszitting een
hoopvol geluid had laten horen over de
hekjes langs de hoofdweg. Bij de halstar-
rigen zal tot onteigening worden overge
gaan
Ik zeg hoera, maar nog niet uitbundig.
Dat er onteigend zou worden wisten we
wel, maar wat van het grootste belang
is, is het tijdstip, waarop het zal gebeu
ren. En dan zeg ik, liefst niet „binnen
afzienbare tijd" want „binnen afzienba
re tijd*' zouden al zoveel zaken, waarop
wij reeds lang wachten, tot oplossing zijn
gebracht.
Ik wil nog niet zo ver gaan, als ik dezer
dagen nog hoorde beweren, n.1», dat eerst
iemand van betekenis „tot snippers
moet worden gereden'', voor er wordt in
gegrepen. Maar toch ga ik overhellen
tot de mening, dat er véél waars in
die woorden schuiltH. OEKMAN.
In een straftempo ging het toen met
z'n zessen op het einddoel af, op onge
veer 15 sec. gevolgd door het hoofdpe-
leton. Bij het ingaan van de laatste ron
de lag het zestal nog steeds bij elkaar
en in hevige sprint viel ten slotte de be
slissing ten gunste van K. Bijl uit Den
Haag; op een half wiel afstand door
Evert Grift gevolgd, die daarmede de
2e plaats bezette.
Premies werden in de wacht gesleept
door Tolen, Zwiers en Spengeling.
De uitslag van deze uitstekend gereden
race was:
1 K. Bijl, Den Haag (1 uur, 44 min. 15
sec.); Z Evert Grift; 3. C. v. d- Star,
Den Haag; 4. Nic. Tolen, Amsterdam; 5.
Spenkeling Hengelo; 6. G. Blauw, Zaan
dam, 7. Evers, Wormerveer; 8. A. Kuil
man, Beverwijk.
De organisatie van de wedstrijd was per
fect verzorgd en de uitstekend functio
nerende geluidsinstallatie hield het tal
rijke publiek met het verloop van de
race goed op de hoogte.
De medewerking van het publiek viel
te loven, alleen was 't jammer, dat de
bewoners van 't Hart plotseling zoveel
logé's op bezoek hadden.
MOOI SUCCES.
Er hebben nu twaalf leerlingen van de
R K. U.L.O.school alhier examen gedaan
voor het volledige UJ..O.-diploma A en
allen rijn ruim geslaagd. Dit resultaat is
des te fraaier als men bedenkt, dat de
ze candidaten opgeleid zijn in slechts
drie jaar.
Het waren: S. Bakker, B. Dorrestein, B.
van Dijk. K. van Hees, H. Hilhorst, T.
Koens. G. Peek, F. Rademaker, E. Sta
lenhoef, A. Sukkel, M- Uyland, T. v. d.
Valk.
PUZZLE-RIT WIELRIJDERS.
Vrijdagavond hield de onlangs opgerich
te Soester Wielerclub „De Lekke Band"
haar eerste puzzle-rit, over een afstand
van 27 k.m., door de bosrijke omgeving
van Soest-Zuid en Soestduinen.
Van de 48 inschrijvers verschenen er 42
aan de start- De volgende prijzen wer
den toegekend: 1. H. Th. Brandt, met
17 strafpunfen; 2. M. Rouwendaal, met
22 strafpunfen; 3. J. C. M. Smit, met
22 strafpunfen; 4. A. Schaddelee met
22 strafpunfen; 4. L. J. van Munster met
23 strafpunfen; 6. J. F. Groart met 23
strafpunfen.
De voorzitter dür vereniging, de heer
J. van Straten, reikte in de zaal van
„Zonneheuvel" de prijzen met enige toe
passelijke Woorden uit en dankte de ju
ry en de H. H- controleurs voor hun
medewerking.
