De derde Wereldoorlog
Iets over belastingen.
De prijzen van levensmiddellen in Indonesië.
De ronde tafel
conferentie*
Een familiegeschiedenis.
SOEST.
IN DE HOEK.
UITGAVE: DRUKKERIJ SMIT - SOESTDIJK
Officiële mededelingen.
VRIJDAG 12 AUGUSTES 1949.
25e JAARGANG No- 59-
SOESTER COURANT
Verschijnt iedere Dinsdag en Vrijdag-
Bureau s Vu Weedestraat SS Telefoon 2566 - Giro 126156
Abonn. per kwart, f 1-50 - p. post f 1.75
Het is al weer vier jaar geleden, dat er
een einde kwam aan de tweede wereld
oorlog en het wordt dus zo langzamer
hand* weer eens tijd om over de derde
wereldoorlog te gaan praten.
We schijnen er zo nu en dan behoefte
aan te hebben om eens' van gedachten te
wisselen op wat voor manier we straks
van dit ondermaanse zullen verdwijnen,
of waarom we het zullen betreuren er
op te zijn gebleven. Maar goed, dat is
onze zaak.
Als we het over de oorlog hebben met
deszelfs strategie, met deszelfs tactiek,
met zijn kansen, mogelijkheden, vermoe
delijk verloop en waarschijnlijke afloop,
dan voelen wé ons meer generaals en po
litici, wien toch niets gebeuren kan dan
doodgewone stervelingen, die wél iets
kan gebeuren.
Zoals bijv. dat ezeldrijvertje in Hiro-
shima, wiens schaduw nu nog in het as-
phalt staat geëtst. Toen de eerste atoom
bom daar viel, waren de dodende stra
len zo hevig, dat ze de contouren van
de schaduw van dat mannetje en zijn
lastdier in het wegdek vastbrandden. Van
het tweetal zelf bleef niets meer over.
Of zoals die jonge mensen, die even de
straal van de vlammenwerper over zich
heen voelden gaan, of zoals die vliegers,
die wel het leven er af brachten maar
niet meer vliegen zullen omdat hun af
grijselijk verminkte gezichten zijn opge
borgen in een sanatorium. In onze sa
menleving van „normale" mensen zouden
we er maar van schrikken en er mis
schien van dromen. En wij dromen lie
ver, dat we stafchef of zoiets zijn en
we horen graag hoe die échte vaklui
er over denken.
Welaan dan, die van het Amerikaanse
landleger, Omar Bradley, heeft er een
boekje over open gedaan naar aanleiding
van de senaatsdebatten daar over de mi
litaire steun aan West-Europa. En zie
hier wat hij zei.
De strategische bombardementen zullen
worden uitgevoerd door de Amerikaanse
luchtmacht. Die uitdrukking „strategische
bombardementen" is een vakterm voor
het platgooien van steden en het afwer
pen van atoombommen. De V.S. beschik
ken momenteel over vliegtuigen die, on
bemand, naar ieder punt van de aarde
kunnen vliegen en terug. Het werk van
- de ^nathemaÜGiTS- met -rekenmachine-,
radiokoersen enz. is dus in eerste in
stantie gereserveerd voor Amerika.
De zeewegen zullen worden opengehou
den door de vloten van de V.S. en de
landen van West-Europa. Wat de laat-
sten betreft wil dat in hoofdzaak zeggen
de zeemacht van Engeland-
En te land? Daar mogen de landen van
West-Europa beginnen met op eigen
kracht de spits af te bijten. Zoals ten
ontzent in 1940 de troepen in onze Noor
delijke en Oostelijke Provincies er de
spits af moesten bijten. Of het ook op
dezelfde manier zal gaan? Wij vragen
het. Niet ten onrechte is er herhaaldelijk'
sprake van geweest, dat de serieuze ver
dediging van West-Europa aan de an
dere kant van de Pyreneeën zou be
ginnen. Het is wel steeds ontkend, maar
als die ontkenning waar is, houdt dat
alleen maar in, dat aan de serieuze ver
dediging helemaal niet wordt gedacht.
Want onze zelfde stafchef vertelde aan
een vertegenwoordiger van de Franse
krant „Le Monde", dat een invasie in
Engeland gemakkelijk genoeg te verhin
deren is met een paar atoombommen
op de invasievloot.
Al met al is het nu niet bepaald een
situatie voor West-Europa om er zich
erg prettig bij te gevoelen. En vooral niet
als we dan lezen, dat het congres in Was-
hiington er tegen sputtert om militaire
steun aan Europa te geven. Truman had
een milliard dollar voorgesteld, dat is
ongeveer een vijfde deel van de geza
menlijke oorlogsbegrotingen der landen
van het Atlantische Pact, maar vele af
gevaardigden meenden, dat de helft wel
voldoende was.
Intussen, de militaire leiders van West-
Europa hebben druk met elkaar en met
hun Amerikaanse collega's gepraat,
waarover we wél wat aan de weet zijn
gekomen. Engeland is n.1. niet erg in
zijn nopjes met de rol van West-Eu
ropa in het algemeen en die van hem
zelf in het bijzonder. Het meent, dat
een verdediging van ons Westen niet een
herhaling mag worden van dé geschie
denis van 1940. Een bezetting van het
vasteland en voor het land zelf een
douche onder granaatscherven. En het
heeft daarbij ook nog troeven in de hand.
De uranium gebieden in Canada en Zd.
Afrika n.1-, waar Engeland een grote ma
te van zeggenschap in heeft en die van
de Belgische Congo, waar het wel geen
directe invloed heeft, maar waar waar
schijnlijk wel zo gemanoeuvreerd kan
worden, dat België met England mee
gaat-
Inderdaad, wil men de ellende van een
bezetting en wat daarmee samenhangt
tegengaan en wil men daarvoor offers
brengen, goed. Maar dan gelde dit voor
allen, die die offers brengen.
Een stuk, dat nu eenmaal allerongeluk
kigst ligt, mag men niet aan zijn lot
overlaten om dan later maar eens te
zien hoe of het loopt.
Loonbelasting.
(Vervolg).
Welke bedragen kunnen nu feitelijk van het
loon worden afgetrokken, alvorens de loon
belasting berekend wordt? Deze vraag vol
ledig beantwoorden is uiteraard niet mogelijk.
Toch is het van belang, dat de werknemer
met de meest voorkomende aftrekposten op
de hoogte is. Vandaar, dat ik hierbij een
bloemlezing laat volgen. Stellig zullen er on
der u zijn, die daar nog enig profijt van heb
ben. Vooropgesteld zij nog, dat voor bijna al
deze aftrekposten de toestemming van de In
specteur nodig is. Iemand, die een eerlijke
opgave verstrekt van de stand van zaken, zal
echter niet bang behoeven te zijn, dat zijn
verzoek afgewezen wordt.
Aftrekpost no. 1 is een tegenwoordig maar al
te veel voorkomende post. Het is de post van
de reiskosten. Iemand, die in een andere
plaats woont dan hij werkt, heeft recht op
aftrek, mits hij meer dan 2.reiskosten
per week moet uitgeven. Rij wiel vergoedingen
(mits de af te leggen afstand langer dan 15
km. is), kledingvergoedingen en dergelijke
uitkeringen, kunnen helemaal buiten beschou
wing gelaten worden bij de berekening van
de loonbelasting.
De hierboven bedoelde reiskosten worden
dus beschouwd als „kosten van verwerving".
Andere kosten van verwerving zijn b.v. con
tributies van vakverenigingen, uitgaven voor
beroepskleding, gereedschappen, vaklitera
tuur e.d. De verhuiskosten van een overge
plaatste ambtenaar (d.w.z. wat hij redelijker
wijs méér moet uitgeven dan de eventueel
ontvangen toelage) en de kosten van studeer
kamer voor de leraar zijn ook van die ver
wervingskosten, die nogal eens over het hoofd
gezien worden. Wat de leraar in vreemde
talen betreft, is er nog een grappige uitspraak
van 1935, dat hij de kosten van een reis naar
het betreffende land als beroepskosten mag
aanmerken. Mocht er dus een leraar met der
gelijke plannen rondlopen, dan haaste hij
zich naar de Inspecteur om van zijn voor
nemen kennis te geven. Mocht hij meer dan
4000.per jaar verdienen, dan kan hij ech
ter rustig thuis blijven zitten, want dan komt
de zaak bij zijn inkomstenbelastingaangifte
wel in orde. Bovengenoemde kosten zijn
slechts van belang, indien zij tezamen meer
dan 100.per jaar bedragen.
Behalve bovengenoemde „kosten van verwer
ving" zijn er nog andere aftrekposten, n.1. de
z.g. „persoonlijke verplichtingen" en de „bui
tengewone lasten". Van beiden enige voor
beelden.
Lijfrente-premiën, rente van schulden (géén
hypotheekrente echter), uitkeringen aan een
echtgenote, van wie men duurzaam geschei
den leeft, zijn zo de voornaamste gevallen van
persoonlijke verplichtingen. Nadere toelich
ting daarop kan wel achterwege blijven. Veel
belangrijker en veel vaker vergeten zijn de
.buitengewone lasten". Een iets ruimere toe
lichting volge daarom hierbij. Als buitenge
wone lasten zijn vaak aftrekbaar de kosten
van levensonderhoud van meerderjarige kin
deren, van broers, zusters, ouders en schoon
ouders. Voor deze familieleden uitgegeven
bedragen voor ziekte, noodzakelijke extra
voeding, kosten voor begrafenis en invalidi
teit mogen eveneens veelal afgetrokken wor
den. Zoals u ziet, is dit een ruim begrip, dat
naar vele zijden zelfs nog uit te breiden is.
Is b.v. een huisvrouw wegens ziekte opge
nomen in een ziekenhuis, dan mogen niet
alleen de verplegingskosten afgetrokken wor
den, maar ook de kostën om haar te bezoe
ken in het ziekenhuis en ook de kosten, die
nodig zijn om haar te vervangen, dus b.v.
van een tijdelijke dienstbode of huishoudster.
De kosten, die door een Ziekenfonds of Be
grafenisfonds gedragen worden, zijn vanzelf
sprekend niet aftrekbaar. Mocht iemand ter
betaling van dergelijke bijzondere uitgaven
geld geleend hebben, dan zijn ook de terug
betalingen van zo'n schuld aftrekbaar. Wat
helemaal onbekend is, is het feit, dat ook de
uitgaven voor het aanschaffen van huisraad
en kleren, ter vervanging van de t.g.v. de
oorlog tenietgegane of beschadigde goederen,
aftrekbaar zijn. D.w.z., voorzover er geen
schadevergoeding voor verleend is. Menigeen
zal, als hij dit leest, wel spijt hebben, want
voor de meeste gevallen is het waarschijnlijk
nu te laat om de dientengevolge te veel be
taalde belasting terug te vorderen. Zij die in
de Inkomstenbelasting vallen, zijn echter ge
lukkiger af, omdat zij nog wel eens een po
ging tot aftrek zouden kunnen wagen.
De hierboven genoemde „Buitengewone las
ten" komen alleen dan voor aftrek in aan
merking, indien zij per jaar meer bedragen
dan 10 pet. van het jaarinkomen. Voor ieder
kind wordt één procent afgetrokken. Iemand
met 1 kind behoeft dus slechts 9 pet. van
zijn inkomen uitgegeven te hebben, om voor
aftrek in aanmerking te komen, iemand met
twee kinderen slechts 8 pet., enzovoort. Al de
hierboven genoemde aftrekposten zijn, wat
de loonbelasting betreft, slechts van belang
voor mensen met een inkomen van minder
dan 4000.Zij, die hoger inkomen hebben,
worden n.1. in de Inkomstenbelasting aan
geslagen. Voor hen is het dus eenvoudiger
deze aftrekposten maar in hun I.B.-aangifte
te verwerken.
inhalen... Maar wat is dat? Zijn plaats
aan tafel is bezet door een ander en
Vader zegt: „De pot is leeg en wij heb
ben niets meer voor je
Een ongelooflijk verhaalEen ver
schrikkelijk verhaal! Zoiets is onmoge
lijk. Ja, in het gewone leven wel. Het
Nederlandse gezinsleven staat te hoog
en is te zuiver, dan dat een dergelijke
schreeuwende onrechtvaardigheid zou
kunnen voorkomen. Maar: er is nog een
ander gezin: ons nationale gezin en
daar bestaat gevaar, dat wij wel zulk
een gruwelijk onrecht moeten aanschou
wen. Onze jongens zijn naar Indonesië
vertrokken, zij hebben niet alleen een
lastig karweitje moeten opknappen,
ze hebben hun hachje gewaagd, ver-
scheidenen hunner keerden niet meer te
rug. Maar zij, die thans weer in het va
derland komen en hun plicht hebben
gedaan, vinden de tafel bezet: de be
trekkingen zijn ingenomen, de baantjes
verdeeld. Verleden jaar en twee jaar
geleden kon iedereen nog terecht, maar
nu, nu gaat het niet zo gemakkelijk
meer. In het bijzonder bij het admini
stratief personeel, bij het mannelijk ad
ministratief personeel, is de markt ver
zadigd. Och, de wet verplicht wel om
terug te nemen, maar hoe velen zijn weg
gegaan zonder dat ze een baas hadden.
Ook zij zijn toch leden van het Neder
landse gezin. Hier moeten offers wor
den gebracht. En wie moeten voor het
baantje zorgen? De werkgevers. Zolang
immers nog „private enterprise" het
economisch leven beheerst en wij
willen toch allemaal, dat dit zo blijft
heeft ook de private enterprise alleen
de gelegenheid om de jongens uit Indo
nesië een baantje te bezorgen.
De werkgeverscentrales in Nederland
verstaan hun plicht!
Ik ben zo maar een profeet,
Die z'n daag'lijks broodje,eet.
Ik heb heus niet de pretentie,
Dat ik iets bijzonders weet
Over deze conferentie.
Gaat het strakjes in Den Haag
Extra vlug of extra traag?
Krijgt de vrede assistentie?
Dat is ook voor mij de vraag
Omtrent deze conferentie.
Wordt er straks iets gepresteerd?
Wordt er dan geconfereerd
Echt naar eer en conciëntie?
't Is de tijd, die dat ons leert,
Ook van déze conferentie.
'k Geloof, dat het toch heus wel kan;
'k Hoop er maar het beste van,
Ook van deze conferentie.
'k Wens, dat 'k na een poosje dan
Hiervan ook een happy end ziel
Het gezin zit aan tafel, de maaltijd zal
juist beginnen, maarde lucht be
trekt, slecht weer dreigt, een storm
steekt op en nu moeten er gauw een
paar karweitjes worden opgeknapt. De
ramen dienen te worden gesloten, de
deuren moeten worden gecontroleerd,
achter uit de wei moet nog wat vee ge
haald. Het is heus geen pretje, in dat
dreigende duister en misschien zelfs wel
wat gevaarlijk. Eén uit de gezellige
kring zal eraan moeten geloven. Het is
de zoon van twintig jaar, want die is
sterk en flink. Hij schikt zich in zijn lot,
hij verstaat zijn plicht en doet, wat hem
opgedragen wordt. Het duurt langer
dan hij dacht. Er was nog zoveel anders
dat hij op zijn weg ontmoette en de
storm was heviger dan zich eerst liet
aanzien. Maar tenslottena een uur
ingespannen arbeid, moe, bezweet, de
kleren een beetje vuil, komt Jan weer
in de kamer, natuurlijk met een flinke
honger. Hij zal zijn schade eens gaan
Burgemeester en Wethouders van Soest
brengen ter openbare kennis, dat op 4
Augustus 1949 bij hen is ingekomen een
verzoekschrift van W. Maasland, van be
roep kamphoudster, wonende te Soest,
om een verlof B in de conversatie-zaal
van het perceel, plaatselijk gemerkt 110.
9 en gelegen aan de Parklaan.
Binnen twee weken na de dagtekening
dezer bekendmaking kan ieder tegen het
verlenen van dit verlof schriftelijk bezwa
ren bij B. en \Y- Inbrengen.
In een rondschrijven aan de bladen zeg
gen de Nederlandse Spoorwegen, dat de
onbewaakte overwegen niet zo gevaarlijk
zijn als er steeds wordt beweerd. Wan
neer het publiek maar beter uitkijkt,
kunnen er geen ongelukken gebeuren.
Nou, heb ik het niet gezegd? Als u maar
zorgt niet op de rails te staan, wanneer
een trein passeert, kunt LI niet ver
kreukeld worden. i
Volgens opgave dér Ned. Spoorwegen wa
ren er in het eerste halfjaar van 1949,
let wel, in zes maanden, 37 ongevalllën
op onbewaakte overwegen, waarvan 11
met dodelijke afloop. Alweer volgens
opgave der N.S- waren van die 11 dode
lijke gevallen 5 zelfmoorden. Blijft dus
„slechts" over 32 ongevallen.
Hoeveel gewonden er bij deze 32 onge
vallen vielen vermeldt het rondschrijven
niet, zodat we dus ook niet weten, hoeve-
len er voor hun leven verminkt werden.
Het hele verweer der N-S- ademt naar
mijn smaak een geest, die alleen te ver
klaren is uit het feit, dat de Ned. Spoor
wegen een Staatsinstelling is, met alle
„voordelen" van dien. Je hebt het te ac
cepteren en uitkijken is de boodschap.
Zo in de trant, waarmede de Ontvanger
der Belastingen Uw verzoek om uitstel
tot betaling afwijst.
Nu beweer ik helemaal niet, dat de weg
gebruiker geen schuld treft bij ongeval
len, maar m.i. kan een kind zien, wat
er bij de onbewaakte èn bij de bewaakte
overwegen moet geschieden om de vei
ligheid voor het publiek zo hoog moge
lijk op te voeren.
Ik wees hier al eens meer op. Dacht u,
gesteld dat de Spoorwegen eens in parti
culiere handen zou zijn, dat die moord
dadige onbewaakte overwegen en in een
paar seconden omlaag zwaaiende afsluit
bomen der bewaakte overwegen toegela
ten zouden worden?
Gelooft U maar gerust van niet. Het zou
mogen kosten wat het kost, maar een
particuliere spoorwegmaatschappij zou
wel zeer deugdelijke maatregelen moe
ten nemen, om te mogen blijven rijden,
zonder mens en dier duizenden malen
per dag met vernietiging te bedreigen.
Ik stel me niet voor, dat het hoofdkan
toor der N.S- in Utrecht na dit „Hoek
je" zich iets méér gelegen zal laten lig
gen aan de overwegen. Waarom zouden
ze ook?
Maar iedere voorKomende geiegenheki
zal ik aangrijpen, om op het moordadigè
van -de overwegen te wijzen. Vooral als
de N.S. beweren, dat het toch zo erg
nog niet is.
37 Ongevallen, waarvan 11 dodelijk', in
clusief 5 zelfmoorden in een half jaar.
't Mag eigenlijk geen naam hebben.
H. OEKMAN.
PRIJZEN VAN VOEDINGSMIDDELEN IN INDONESIË (Indexcijfers)
5000
5000
4000
4000
BATAVIA
BANOOENG
SEMARANG
SOERAB AJA
3000
3000
2000
7 000
[I93dz100\
J»n. Apr. Juli Oct. Jan. Apr Juli Oct. Jan. Apr |<932
1947 1948 1949 [vpcltpa
De prijzen op de vrije markt in Indonesië
zijn weliswaar sterk gedaald, doch zijn nog
steeds het 10-voudige van 1938. Om een juiste
vergelijking te kunnen maken, zijn de prijzen
van 1938 op 100 gesteld. Daarna is verhou
dingsgewijze het cijfer berekend voor een
pakket bestaande uit ongeveer 20 verschil
lende soorten levensmiddelen.
Het gemiddelde van de vier markten: Batavia,
Bandoeng, Semarang en Soerabaja is wel
kenmerkend te noemen voor geheel Indonesië.
Over de prijsontwikkeling zelf valt het vol
gende op te merken. Door schaarste en onre
gelmatige levering van het achterland stegen
de prijzen tot begin 1947 tot een onrustbaren
de hoogte. In onze berekening gold voor 1938
100, terwijl begin 1947 was gestegen tot 3000-
5000. In het tweede halfjaar van 1947 zette
een sterke prijsdaling in, die zich in 1948 wist
te handhaven. Dit is voornamelijk te danken
aan een sterk ontwikkelde productie. Plaat
selijke prijsstijgingen konden bedwongen
worden, zodat het ernaar uitzag, dat uitzon
derlijk grote prijsstijgingen waren overwon
nen. In het tweede halfjaar van 1948 werd
Indonesië geteisterd door een langdurige
droogte. Een prijsstijging was een niet te ver
mijden gevolg, doch begin 1949 trad opnieuw
een gezonde daling in, die naar men verwacht
geleidelijk aan zal doorzetten.
KOSTELOZE INENTING EN
HERINENTING TEGEN POKKEN.
Op Woensdag 17 Augustus 1949 zal in
deze gemeente kosteloos gelegenheid
worden gegeven:
a. tot eerste inenting tegen pokken van
kinderen beneden 2 jaar;
b. tot herinenting van oudere personen-
Herinenting behoeft niet plaats te heb
ben indien dit korter dan 3 jaar gele
den heeft plaats gehad.
TE SOEST des voormiddags van 11-12
uur, in de Openbare Lagere School Ker-
kebuurt aan de Middelwijkstraat;
des namiddags van 3—4 uur, in de R.K-
Mariaschool aan de Beetzlaan hoek Ma-
riastraat;
des avonds van 7-8 uur wederom in de
Lagere School Kerkebuurt aan de Mid
delwijkstraat.
TE SOESTERBERG des namiddags van
2-3 uur en des avonds van 7-8 uur, bel
de keren ten huize van dokter A. Th. M-
Splinter, Amersfoortsestraat 3.
Naar aanleiding van het constateren van
een geval van Pokken op het Troepen
transportschip „Groote Beer", op weg
van Indonesië naar Nederland, dreigt
het gevaar van binnenkomen van deze
ernstige ziekte in ons land. Bij de te
rugkeer van vele duizenden militairen
uit Indonesië en in het algemeen bij het
intensieve verkeer tussen Indonesië en
Nederland kan dit gevaar geen ogenblik
uit onze gedachten zijn.
Het zijn werkelijk niet alleen de familie
leden van repatriërenden, die kans lo
pen te worden besmet.Wil het gehele
Nederlandse volk zich niet aan besmet
ting blootstellen, dan dient het zich daar
tegen te wapenen door vaccinatie.
Met klem wordt er dan ook op aange
drongen van deze gelegenheid tot inen
ting en herinenting gebruik te maken.
PRACHTIGE UITVOERING IN
HET OPENLUCHTTHEATER.
EEN ECHO UIT DE ALPEN.
De Union Folklorique Suisse, die overal
in de landen, waarin zij uitkwam, grote
successen behaalde, gaf Dinsdagavond in
het Soester Openluchttheater een voor
stelling. Koos Speenhof vormde in het
rijk gevarieerd programma de verbinden
de schakel met het publiek en deed zijn
werk' op waarlijk voortreffelijke wijze.
De faam was dit gezelschap blijkbaar
reeds vooruit gegaan, want nimmer tevo
ren was de belangstelling voor een op
treden in het openluchttheater zo groot
Geen zitplaats was onbezet en talrijke
bezoekers namen gaarne genoegen met
een plaatsje tussen de struiken en zelfs
aan weerskanten van het „toneel".
Het programma, uitgevoerd in deze be
boste omgeving, kwam bijzonder goed
tot zijn recht. Heel de omgeving werkte
mee om zich gemakkelijk in te leven in
en zich een voorstelling te maken van
het Alpenlandschap, waarvan de jodel-
groep en volksdansgroep een zeer ge
slaagde karakteristiek gaven.
Het zou ons te ver voeren heel het pro
gramma te bespreken. Er werd gejodeld
en gezongen op een wijze, dat het publiek
herhaaldelijk met luide toejuichingen en
applaus aan zijn bewondering en waarde
ring uiting gaf.
Hetzelfde kan gezegd worden van de
volksdansen. Alpenhoorns van reusach
tige afmetingen gaven aan deze uitvoe
ring een bijzonder cachet. De nationale
klederdracht droeg niet weinig bij tot
het prachtige geheel-
Het was een programma vol afwisseling,
dat de Zwitsers ons voorzetten en vanaf
de veelkleurige entree tot aan de taptoe
wisten zij de toeschouwers ademloos te
boeien.
Soest zal aan dit optreden de prettig
ste herinneringen bewaren.
TERUG UIT DE TROPEN.
Met het tro£pentransportschip „Groote
Beer'', dat, bijzondere omstandigheden
voorbehouden, Donderdag 25 Augustus te
Amsterdam wordt verwacht, kéren uit de
tropen terug:
J. v. d. Brink, Koninginnelaan 94a, Soest-
dijk. G« van Deijl, Luitenant Koppenlaan
1, Soesterberg. J- A. J- Elders, Soester-
bergsestraat 97a, Soest. J* Haage, Molen
weg 12, Soest* G- van Ooijen, Braamweg
80a, Soest. R* Ronnenbergh, Gallenkamp
Pelsweg 8, Soest- M. van Schaik, Molen
straat 130, Soest.
„DE KLEURVOGEL".
„De Kleurvogel" is de naam van de Vo
gelliefhebbersvereniging, welke te Baarn
is opgericht en reeds aangesloten is bij
de Ned. Bond van Vogelliefhebbers.
Het is de bedoeling dezer vereniging alle
vogelliefhebbers van Baarn en Soest bij
een te brengen.
Er is reeds besloten in October een gro
te propaganda-tentoonstelling te houden,
waarin een prachtige collectie tropische
vogels en kleurkanaries bijeen gebracht
zal worden.
Vogelvrienden, die inlichtingen wensen,
worden verzocht zich in verbinding te
stellen met het bestuur, dat uit de navol
gende personen bestaat:
J. J. Knoops, voorzitter. Rozenstraat 31;
E. Fieszen, secretaris, Tromplaan 23 en
J. G. Koffrie, penningmeester, Sparren
laan 51, allen te Baarn.
