Pleidooi voor Europees
burgerschap,
Na de grote ramp in
Equador.
SOEST.
IN DE HOEK.
SOESTER COURANT
Verschijnt iedere Dinsdag en Vrijdag. UITGAVE DRUKKERIJ SMIT - SOESTDIJK Abonn. per kwart, fl-50 - p. post f 1.75.
DINSDAG 13 SEPTEMBER 1949. BureauVan Weedestraat SS - Telefoon 2566 - Giro 126156 25e JAARGANG No- 67-
De Fransman Roger Picard heeft on
langs een boekje uitgegeven, waarin hij
pleit voor de instelling van een Euro
pees burgerschap. Het vraagstuk is ook
te Straatsburg aan de orde gekomen ;n
de bedoeling van een dergelijk burger
schap is, dat alle gelijkgezinde landen
van Europa, dus bijv. alle Marshall-lan
den, zonder formaliteiten hun grenzen
open zouden stellen voor elkanders bur
gers. Op het ogenblik is het wel moge
lijk, om van het ene naar het andere
land te reizen, maar wanneer men zich
in dat andere land wil vestigen, wordt
het een heel ander geval. Het voorstel
van Picard luidt nu, dat men als Euro
pees burger in ahe deelnemende Euro
pese landen dezelfde rechten zal hebben.
Dat zou bijv. niet alleen vrijheid van
vestiging betekenen, maar ook erken
ning van diploma's. Een Franse dokter
zou dus gerechtigd zijn ook in Neder
land, Engeland, Denemarken of Italië
zijn praktijk uit te oefenen, terwijl de
Nederlandse examens gelijke rechten
zouden scheppen buiten Nederland. Ook
zouden de landen elkanders recht
spraak, zowel op economisch als straf
rechterlijk gebied moeten erkennen. De
gedachte is aardig genoeg. Merkwaar
dig is vooral, dat de schrijver verzucht,
dat dit alles (met uitzondering van de
erkenning van diploma's en recht
spraak weinig meer is dan een terug
keer tot de toestanden van vóór 1914.
Toen kon men inderdaad zonder forma
liteiten zich in ieder land vestigen. De
erkenning van diploma's is iets wat
hard nodig is. Waarom zouden we niet
erkennen, dat een ingenieur van de
Franse technische hogeschool net zo
goed is opgeleid als de man, die in
Delft gestudeerd heeft. En nog meer
klemt het om de jongelui, die in ver
schillende landen op middelbare scho
len afgestudeerd zijn, het recht te ge
ven aan alle Europese hogescholen hun
studie te voltooien.
Maar of nu juist de Europese eenheid
sneller tot stand zal komen, wanneer
men het van deze kant aanpakt, is wat
anders. Wij kunnen dan ook niet in
zien, dat het boekje van Picard zicht
baar effect zal hebben.
Maar het brengt een paar punten naar
voren, die wél belicht dienen te worden.
Zo zegt de schrijver, dat het geen zin
zou hebben, burgers uit andere landen
toe te laten dan wanneer zij hun bezit
tingen mogen meebrengen. Volkomen
juist, maar daar struikelt het hele voor
stel over, want juist ieder land is zo
benauwd, dat enig bezit over de grens
zal gaan, dat strikt wordt verboden be
zittingen mee te nemen bij vestiging
elders. Zij, die in de laatste jaren wil
den emigreren, weten daarvan mee te
praten en al is er bijv. voor de Neder
landse boeren, die naar Frankrijk trok
ken een regeling getroffen, waardoor
zij hun inventaris konden meenemen, de
te vervullen formaliteiten zijn zo inge
wikkeld, dat van werkelijk vrije vesti
ging geen sprake meer is. Mensen wil
len verschillende Europese staten we
missen, maar geld of goederen, neen
dat gaat niet. Dit werpt wel een eigen
aardig licht op de waarde van de men:
in de tegenwoordige tijd.
En toch zal men vroeg of laat juist in
dit opzicht soepeler moeten worden.
Als men blijft zoeken naar een rege
ling, die geen enkele kans op enig na
deel meebrengt voor de staat, die men
wenst te verlaten, dan zullen de Euro
pese grenzen nooit kunnen vervallen.
Dit verschijnsel zien we al bij de Bene
lux besprekingen; als ieder onderdeel
uitgeplozen moet worden, zal men nooit
tot grote beslissingen komen. Natuur
lijk zullen dergelijke beslissingen schok
ken en verschuivingen geven, waar
door aanvankelijk enkele bevolkings
groepen wellicht enig nadeel zullen lij
den. Maar men moet verwachten dat
deze spoedig gecompenseerd zullen wor
den door het voordeel van het grotere
gebied, waarop men werken kan. Wij
moeten risico durven nemen. Als de
zeevaarders van vroegere eeuwen niet
hadden durven varen tot ver Puiten het
gezicht van de kust, was Europa nooit
zo tot ontwikkeling gekomen. Zij wis
ten ook wel, dat niet alleen de moge
lijkheid van tegenwind bestond, maar
dat zij zelfs de zekerheid hadden min
stens een deel van de reis met ongun
stige wind te moeten kampen. En dat
waren dan nog maar de minste geva
ren. Als zij zich daardoor hadden laten
afschrikke.., was de wereld nooit ont
dekt en was Europa nooit tot de bloei
en de macht gekomen, die het enige
honderden jaren heeft bezeten. Of heb
ben soms de Europeanen de durf en de
moed verloren om risico te dragen? Al
leen wanneer dat het geval is heeft ons
werelddeel geen toekomst. Maar wij
weigeren ons aan deze gedachte over te
geven.
De aardbevingsramp in Ecuador was
voor het Onafhankelijk Persbureau
aanleiding, een condoleantie-brief te
zenden naar haar correspondent te
Guyaquil, de heer Pedro J. Valverde
Alvarez, Zij verzocht daarin tevens haar
gevoelens van medeleven aan de autori
teiten over te brengen.
De heer Valverde Alvaraz betuigt daar
voor zijn hartelijke dank in echt Zuid-
Amerikaanse hoffelijke bewoordingen
en geeft tevens een aantal bijzonderhe
den, welke ook onze lezers en lezeressen
zeer zeker belang inboezemen. Laten
wij thans het woord aan de correspon
dent:
Terwijl wij ons nog diep bewogen ge
voelen door uw brief, die wij zoeven
hebben ontvangen, weten wij nauwe
lijks, wat wij in deze rampspoedige en
pijnlijke dagen, welke ons vaderland
moet doorstaan, meer op prijs moeten
stellen: of de goedheid uwer gevoelens,
die in zo hoge mate nobel en ridderlijk
zijn, of de subtiele tederheid, waarin u
uw condoleanties tot uitdrukking hebt
gebracht.
De smart die ons terneer slaat bij deze
onuitsprekelijke ramp, die het noodlot
ons als bezoeking heeft opgelegd, is
nauwelijks onder woorden te brengen,
vrienden. Men zou de ramp niet kunnen
verklaren hem ook niet op een wijze
kunnen schetsen, die tot uw ziel spreekt
of alles zou overstroomd worden door
een oneindig grote zee van onze tranen,
die wij niet zouden kunnen bedwingen.
Doch uit het diepste van onze harten
willen wij u onze dank aanbieden na
mens onze huisgezinnen, die dank zij de
Goddelijke genade, bleven gespaard. Er
is niets in het leven van ridderlijke
mensen, dat ze dichter bij elkaar brengt
dan het leed. Ook dit hebben wij na de
ramp ervaren.
Van onze plaats uit, zo vervolgt de eor-
serpondent, werden de hulppogingen
ondernomen. Guyaquil is, zoals u weet,
de eerste haven van Ecuador en uit alle
ons omringende landen van het Zuide
lijke halfrond stroomden geld en hulp
middelen binnen, om de gevolgen van
de aardbevingsramp, die volgens des
kundigen van tectonische oorsprong is
en dus in de diepste lagen der aarde z'n
oorsprong vond, te verzachten.
Het Pan Amerikaanse congres, dat juist
die dag een gewone zitting hield, vaar
digde een decreet uit om hulp te verle
nen onder het motto: dat nu de conti
nentale solidariteit aan het licht zou
kunnen komen.
Wat de aardbeving zelve betreft: Ecua
dor is verdeeld in drie regionende kust
aan de Pacific, het stuk tussen Cordil-
leros de Andes, de grote bergkam en
dan de oostelijke kant van dit gebergte.
In drie provincies, inzonderheid de pro
vincie Tungurahua, waarvan Ambata de
hoofdstad is, werd het meest van de
ramp geleden. Twee kantons in deze
provincie werden van de aarde wegge
vaagd. De beving vond haar centrum in
de streek Pillaro in de provincie Tungu
rahua. Met doeltreffende maatregelen
heeft de regering ingegrepen. Daarover
heeft men hier alle lof. De president van
onze republiek, Don Galo Plazo Lasso,
heeft persoonlijk het reddingswerk ge
leid hij heeft met anderen geholpen
slachtoffers te zoeken en te bergen en
met dynamische kracht, terwijl de aar
de nog trilde, heeft hij aan het menslie
vende en reddende werk een groot aan
deel gehad. Dat kan evenzeer worden
getuigd van de voorzitster van het Rode
Kruis, mevrouw de Yodu. Ook zij dient
met grote eer te worden vermeld.
Met alle kracht wordt thans aan de we
deropbouw gewerkt. Ik ben ervan over
tuigd, dat hoe moeilijk het ook valt, de
geheel verwoeste steden spoedig zullen
zijn hersteld, dank zij de natuurlijke
rijkdommen van ons mooie land. Leger
en andere regeringsorganisaties zijn in
het hulpwerk ingeschakeld en hoewel
in het bergachtige terrein zeer moeilijk
is, het puin te verwijderen, en steeds
nog nieuwe slachtoffers worden gevon
den, wij zullen met elkaar de ramp te
boven komen. De nauwkeurige getallen
der slachtoffers zijn nog steeds niet be
kend, doch vast staat, dat 3000 perso
nen werden gedood en 6000 mensen wer
den gewond.
Ambato, de stad die eveneens werd ver
woest, is de plaats, waar eens de wieg
stond van Juan Montalos, de enige dich
ter, die vergeleken mag worden met Cer-
vantes, de schepper van Don Quichotte.
Ook de auteur van ons volkslied, Juan
Leon Mera, werd hier geboren.
Nu hebben dood en ondergang over deze
plaats gedwaald, doch zij zal, schoner
dan ooit verrijzen
GEMEENTE-SECRETARIE
GESLOTEN.
Wij herinneren er nog even aan, dat a.s.
Donderdag de gemeente-secretarie, de
hulpsecretarie te Soesterberg en het kan
toor van de gemeente-ontvanger gesloten
zijn. i
TENTOONSTELLING VAN
BLOEMEN EN FRUIT IN EEMLAND.
Vrijdag en Zaterdag was de grote zaal
van Eemland herschapen in een ware
bloementuin. In kunstzinnig aangelegde
gazons prijkten Flora's kinderen, die
door de schooljeugd waren gekweekt en
een plaatsje waren waardig gekeurd voor
deze tentoonstelling, welke georganiseerd
was door de vereniging „Floralïa" in sa
menwerking met de Bloemist- en Ho
veniersvereniging en de vereniging van
Groente- en Fruithandelaren uit onze ge
meente.
Vrijdagmiddag werd de expositie, wegens
ontstentenis van de burgemeester, offi
cieel geopend door wethouder J. v. d-
Arend.
Na een welkomstwoord van de voorzitter
van „Floralia'', de heer P. Segers, waar
in hij dank bracht aan allen, die hadden
memorerend van het gemeentebestuur
van deze bloemenshow, hierbij in het bij
zonder de daadwerkelijke belangstelling
memorerend van het gemeentebestuui,
kreeg de heer J. v- d. Arend het woord.
Deze belichtte in zijn toespraak de gro
te opvoedkundige waarde van het werk
van „Floralia". Deze tentoonstelling
stelt de kinderen in de gelegenheid iets
te presenteren, waaraan zij zelf een zeer
groot aandeel hebben gehad. Het doel
van Floralia, de kinderen liefde en eer
bied voor de natuur bij te brengen, het
geen ook voor het verdere leven van
zo'n onschatbare waarde zal blijken te
zijn, wordt door deze tentoonstelling
weer in het bijzonder uitgedragen.
Met de wens, dat de doelstellingen van
de verenigingen met deze expositie ver
wezenlijkt zullen worden, verklaarde spr.
de tentoonstelling voor geor>end. De ge
nodigden, w.o- zich bevonden de ge
meente-secretaris, de heer J. G- A- Ba
tenburg, vertegenwoordigers van de VVV
„Soest Vooruit'', bestuursleden van de
Federatie van Buurtverenigingen, de heer
C. B- Tieman van de Federatie van
Groente- en Fruithandelaren e.a-, maak
ten daarna een rondgang door de ten
toonstelling.
Honderden planten met bloemen van
allerlei soort en kleur vielen er te be
wonderen. Een schitterende decoratieve
achtergrond vormde het podium in de
zaal. Een keur van planten en bloemen,
belangeloos ingezonden door de Bloemist
en Hoveniersvereniging stonden hier op
gesteld en spraken een duidelijke taal
van wat door vakmanschap en liefde
het bloemïstenvak bereikt kan worden.
Ook de fraaie stand met talrijke soorten
fruit, verzorgd door de Soesteir Groente
en Fruithandelaren, dwong ieders be
wondering af. Prachtige appels en pe
ren van grote afmetingen, gaaf en prach
tig van kleur, deden de kijklustigen wa
tertanden.
De jury, bestaande uit de dames Kraaij-
enhage en Slösser met de heren G. v- d.
Brink (tuinbaas Kon. Paleis) en H-
Hornsveld (Cantonpark Baarn) had lang
geen gemakkelijke taak, maar kende ten
slotte de volgende prijzen toe, welke Za
terdagmiddag onder grote belangstelling
werden uitgereikt.
Geraniums: 1. Ellie de Leest; 2- M- G.
van Oostenbrugge; 3- Kokkie de Beurs;
4. T. de Jong-
Begonia's: 1. Odylïa Vos, van de R.K-
Meisjesschool, met ereprijs; 2- Willy
Willemsen; 3. Rietje Kok; 4- Dinï Wil-
lemsen.
Ageratums: 1. Adri v- Duinkerken; 2.
Cobi Sonders; 3. Peter Sirag; 4- Ineke
Onze nieuwe gemeenteraad is vorige
week netjes en naar de regelen der kunst
geïnstalleerd, maar, om maar met de deur
in huis te vallen, de Raad is mijn in
ziens, evenals in zovele andere gemeen
ten, met een grote fout gestart. Al is het
mij ook bekend, dat er veel gegnuifd
is om de poets welke ons enig commu
nistisch raadslid werd gebakken, eigen
lijk is de zaak toch niöt in de haak.
Al zijn wij er nu wel aan gewend, dat bij
iedere gelegenheid die zich voordoet, on
ze democratie een veer moet laten, zo
dat we, wanneer we niet oppassen, aan
stonds met een kaal geplukte kip blij
ven Zitten, dit opzij schuiven van een
op democratische wijze gekozen raadslid
gaat mij te ver en het is de vraag of
dit middel niet erger dan de kwaal zal
blijken te zijn.
De „gnuivers'' en „goed-zo"-zeggers zou
ik willen verzoeken even door te denken.
De man is langs normale en democrati
sche weg gekozen en dan gaat het m.ï.
niet aan om hem op ondemocratische
manier buiten de deur te houden, met
het gevaar een verdrukte minderheid te
scheppen, die door verklaarbare men
selijke gevoelens, op de duur de sympa
thie van een deel van het Volk ver
krijgt-
Wanneer het de bedoeling was de com
munisten buiten te sluiten, hadden we ze
niet aan de vrije verkiezingen moeten
laten deelnemen. Nu ze wél meededen,
moeten we de consequenties aanvaarden.
Denk niet, dat ik het voor de commu
nisten op neem. Ik waarschuw alleen
maar, dat wij op de verkeerde weg
zijn, wanneer we dingen doen, die we
anderen zeer zwaar aanrekenen.
Wat was er eigenlijk tegen om het com-
nistische raadslid in een of andere com
missie ot> te nemen? Zou hij b.v. kwaad
hebben kunnen doen in de commissie
voor strafverordeningen of de Agrarische
commissie? Of was hef alleen maar als
demonstratie bedoeld?
Dan zou ik het nog meer jammer vinden.
H. OEKMAN-
Engel.
Pctunia's; 1. Kokki Maassen; 2- Hans
van Kooy, 3. Geesje Smit; 3. Ben Goos-
sens; 4. Ali Spek.
Fuchsia's: 1. Gerda v- d. Broek, van de
School met de Bijbel, Prins Bernhard-
laan, tevens ereprijs; 2. Wim de Jong;
3. Teun de Jong; 4. Menno van Wely-
De openbare lagere school aan de Beetz-
laan verwierf met de mooiste en groot
ste groep de eerste prijs, de wisselbekfer,
beschikbaar gesteld door de Federatie
van Buurtverenigingen.
CONCERT VOOR ZONNEGLOREN.
Zaterdag 8 October zal het jaarlijkse
concert ten bate van Sanatorium „Zonne
gloren'' plaats vinden in de Oude Herv.
Kerk aan de Torenstraat.
Reeds jarenlang worden deze concerten
georganiseerd en gaven vooraanstaande
krachten hun belangeloze medewerking
voor dit mooie doel. Burgemeester en
Wethouders hebben ook nu weer toe
stemming verleend om dit concert be
lastingvrij te houden, zodat een zo groot
mogelijk bedrag kan worden afgedragen.
Ook dit jaar wordt het publiek weer
een mooi programma aangeboden.
Het Amsterdams Vocaal Kwartet, be
staande uit Tanny Wegerif-v. d- Garde,
sopraan; Paula Lindberg, alt, Reinhard
van Randwijk, tenor en Henk Kroes, bas,
heeft, onder leiding van Simon C- Jansen,
de bekende organist, een fijnzinnig klas
siek programma samengesteld.
Misschien herinneren muzikale luiste
raars zich nog de Cyclus liederen, die
dit kwartet in 6 uitzendingen per radio
gaf.
Verder werken mee 't Ned. Herv. Kerk
koor onder leiding van de hier reeds
bekend geworden dirigent J- Coljé en
Ida Jongsma, orgel.
Gaarne rekenen organisatoren en uitvoe
renden op de medewerking van het pu
bliek, opdat de opbrengst zo groot mo
gelijk kan worden.
MEISJE ,,VONDJ'
GOUDEN SIERADEN.
Reeds enige jaren was de 22-jarige
dienstbode A. v- d. V. alhier in betrek
king bij de familie F. A- In het tijdvak
Mei 1948-'49 vergreep zij zich verschei
dene malen aan het eigendom van haar
mevrouw door zich enkele gouden voor
werpen toe te eigenen, welke zij volgens
haar eigen verklaring in huis en op het
erf van de fam. A- had gevonden. In
plaats van deze aan de eigenaresse te-
rug te geven, verkocht het meisje de
voorwerpen aan iemand in Hilversum.
Ter zitting van de Utrechtse Politierech
ter voor wie verdachte Vrijdag moest te
recht staan, toonde zij veel berouw, doch
dit nam niet weg, dat zij wegens ver
duistering werd veroordeeld tot een geld
boete van f2Q.subs« 10 dagen hechte
nis.