Pleidooi voor Europees burgerschap, Na de grote ramp in Equador. SOEST. IN DE HOEK. SOESTER COURANT Verschijnt iedere Dinsdag en Vrijdag. UITGAVE DRUKKERIJ SMIT - SOESTDIJK Abonn. per kwart, fl-50 - p. post f 1.75. DINSDAG 13 SEPTEMBER 1949. BureauVan Weedestraat SS - Telefoon 2566 - Giro 126156 25e JAARGANG No- 67- De Fransman Roger Picard heeft on langs een boekje uitgegeven, waarin hij pleit voor de instelling van een Euro pees burgerschap. Het vraagstuk is ook te Straatsburg aan de orde gekomen ;n de bedoeling van een dergelijk burger schap is, dat alle gelijkgezinde landen van Europa, dus bijv. alle Marshall-lan den, zonder formaliteiten hun grenzen open zouden stellen voor elkanders bur gers. Op het ogenblik is het wel moge lijk, om van het ene naar het andere land te reizen, maar wanneer men zich in dat andere land wil vestigen, wordt het een heel ander geval. Het voorstel van Picard luidt nu, dat men als Euro pees burger in ahe deelnemende Euro pese landen dezelfde rechten zal hebben. Dat zou bijv. niet alleen vrijheid van vestiging betekenen, maar ook erken ning van diploma's. Een Franse dokter zou dus gerechtigd zijn ook in Neder land, Engeland, Denemarken of Italië zijn praktijk uit te oefenen, terwijl de Nederlandse examens gelijke rechten zouden scheppen buiten Nederland. Ook zouden de landen elkanders recht spraak, zowel op economisch als straf rechterlijk gebied moeten erkennen. De gedachte is aardig genoeg. Merkwaar dig is vooral, dat de schrijver verzucht, dat dit alles (met uitzondering van de erkenning van diploma's en recht spraak weinig meer is dan een terug keer tot de toestanden van vóór 1914. Toen kon men inderdaad zonder forma liteiten zich in ieder land vestigen. De erkenning van diploma's is iets wat hard nodig is. Waarom zouden we niet erkennen, dat een ingenieur van de Franse technische hogeschool net zo goed is opgeleid als de man, die in Delft gestudeerd heeft. En nog meer klemt het om de jongelui, die in ver schillende landen op middelbare scho len afgestudeerd zijn, het recht te ge ven aan alle Europese hogescholen hun studie te voltooien. Maar of nu juist de Europese eenheid sneller tot stand zal komen, wanneer men het van deze kant aanpakt, is wat anders. Wij kunnen dan ook niet in zien, dat het boekje van Picard zicht baar effect zal hebben. Maar het brengt een paar punten naar voren, die wél belicht dienen te worden. Zo zegt de schrijver, dat het geen zin zou hebben, burgers uit andere landen toe te laten dan wanneer zij hun bezit tingen mogen meebrengen. Volkomen juist, maar daar struikelt het hele voor stel over, want juist ieder land is zo benauwd, dat enig bezit over de grens zal gaan, dat strikt wordt verboden be zittingen mee te nemen bij vestiging elders. Zij, die in de laatste jaren wil den emigreren, weten daarvan mee te praten en al is er bijv. voor de Neder landse boeren, die naar Frankrijk trok ken een regeling getroffen, waardoor zij hun inventaris konden meenemen, de te vervullen formaliteiten zijn zo inge wikkeld, dat van werkelijk vrije vesti ging geen sprake meer is. Mensen wil len verschillende Europese staten we missen, maar geld of goederen, neen dat gaat niet. Dit werpt wel een eigen aardig licht op de waarde van de men: in de tegenwoordige tijd. En toch zal men vroeg of laat juist in dit opzicht soepeler moeten worden. Als men blijft zoeken naar een rege ling, die geen enkele kans op enig na deel meebrengt voor de staat, die men wenst te verlaten, dan zullen de Euro pese grenzen nooit kunnen vervallen. Dit verschijnsel zien we al bij de Bene lux besprekingen; als ieder onderdeel uitgeplozen moet worden, zal men nooit tot grote beslissingen komen. Natuur lijk zullen dergelijke beslissingen schok ken en verschuivingen geven, waar door aanvankelijk enkele bevolkings groepen wellicht enig nadeel zullen lij den. Maar men moet verwachten dat deze spoedig gecompenseerd zullen wor den door het voordeel van het grotere gebied, waarop men werken kan. Wij moeten risico durven nemen. Als de zeevaarders van vroegere eeuwen niet hadden durven varen tot ver Puiten het gezicht van de kust, was Europa nooit zo tot ontwikkeling gekomen. Zij wis ten ook wel, dat niet alleen de moge lijkheid van tegenwind bestond, maar dat zij zelfs de zekerheid hadden min stens een deel van de reis met ongun stige wind te moeten kampen. En dat waren dan nog maar de minste geva ren. Als zij zich daardoor hadden laten afschrikke.., was de wereld nooit ont dekt en was Europa nooit tot de bloei en de macht gekomen, die het enige honderden jaren heeft bezeten. Of heb ben soms de Europeanen de durf en de moed verloren om risico te dragen? Al leen wanneer dat het geval is heeft ons werelddeel geen toekomst. Maar wij weigeren ons aan deze gedachte over te geven. De aardbevingsramp in Ecuador was voor het Onafhankelijk Persbureau aanleiding, een condoleantie-brief te zenden naar haar correspondent te Guyaquil, de heer Pedro J. Valverde Alvarez, Zij verzocht daarin tevens haar gevoelens van medeleven aan de autori teiten over te brengen. De heer Valverde Alvaraz betuigt daar voor zijn hartelijke dank in echt Zuid- Amerikaanse hoffelijke bewoordingen en geeft tevens een aantal bijzonderhe den, welke ook onze lezers en lezeressen zeer zeker belang inboezemen. Laten wij thans het woord aan de correspon dent: Terwijl wij ons nog diep bewogen ge voelen door uw brief, die wij zoeven hebben ontvangen, weten wij nauwe lijks, wat wij in deze rampspoedige en pijnlijke dagen, welke ons vaderland moet doorstaan, meer op prijs moeten stellen: of de goedheid uwer gevoelens, die in zo hoge mate nobel en ridderlijk zijn, of de subtiele tederheid, waarin u uw condoleanties tot uitdrukking hebt gebracht. De smart die ons terneer slaat bij deze onuitsprekelijke ramp, die het noodlot ons als bezoeking heeft opgelegd, is nauwelijks onder woorden te brengen, vrienden. Men zou de ramp niet kunnen verklaren hem ook niet op een wijze kunnen schetsen, die tot uw ziel spreekt of alles zou overstroomd worden door een oneindig grote zee van onze tranen, die wij niet zouden kunnen bedwingen. Doch uit het diepste van onze harten willen wij u onze dank aanbieden na mens onze huisgezinnen, die dank zij de Goddelijke genade, bleven gespaard. Er is niets in het leven van ridderlijke mensen, dat ze dichter bij elkaar brengt dan het leed. Ook dit hebben wij na de ramp ervaren. Van onze plaats uit, zo vervolgt de eor- serpondent, werden de hulppogingen ondernomen. Guyaquil is, zoals u weet, de eerste haven van Ecuador en uit alle ons omringende landen van het Zuide lijke halfrond stroomden geld en hulp middelen binnen, om de gevolgen van de aardbevingsramp, die volgens des kundigen van tectonische oorsprong is en dus in de diepste lagen der aarde z'n oorsprong vond, te verzachten. Het Pan Amerikaanse congres, dat juist die dag een gewone zitting hield, vaar digde een decreet uit om hulp te verle nen onder het motto: dat nu de conti nentale solidariteit aan het licht zou kunnen komen. Wat de aardbeving zelve betreft: Ecua dor is verdeeld in drie regionende kust aan de Pacific, het stuk tussen Cordil- leros de Andes, de grote bergkam en dan de oostelijke kant van dit gebergte. In drie provincies, inzonderheid de pro vincie Tungurahua, waarvan Ambata de hoofdstad is, werd het meest van de ramp geleden. Twee kantons in deze provincie werden van de aarde wegge vaagd. De beving vond haar centrum in de streek Pillaro in de provincie Tungu rahua. Met doeltreffende maatregelen heeft de regering ingegrepen. Daarover heeft men hier alle lof. De president van onze republiek, Don Galo Plazo Lasso, heeft persoonlijk het reddingswerk ge leid hij heeft met anderen geholpen slachtoffers te zoeken en te bergen en met dynamische kracht, terwijl de aar de nog trilde, heeft hij aan het menslie vende en reddende werk een groot aan deel gehad. Dat kan evenzeer worden getuigd van de voorzitster van het Rode Kruis, mevrouw de Yodu. Ook zij dient met grote eer te worden vermeld. Met alle kracht wordt thans aan de we deropbouw gewerkt. Ik ben ervan over tuigd, dat hoe moeilijk het ook valt, de geheel verwoeste steden spoedig zullen zijn hersteld, dank zij de natuurlijke rijkdommen van ons mooie land. Leger en andere regeringsorganisaties zijn in het hulpwerk ingeschakeld en hoewel in het bergachtige terrein zeer moeilijk is, het puin te verwijderen, en steeds nog nieuwe slachtoffers worden gevon den, wij zullen met elkaar de ramp te boven komen. De nauwkeurige getallen der slachtoffers zijn nog steeds niet be kend, doch vast staat, dat 3000 perso nen werden gedood en 6000 mensen wer den gewond. Ambato, de stad die eveneens werd ver woest, is de plaats, waar eens de wieg stond van Juan Montalos, de enige dich ter, die vergeleken mag worden met Cer- vantes, de schepper van Don Quichotte. Ook de auteur van ons volkslied, Juan Leon Mera, werd hier geboren. Nu hebben dood en ondergang over deze plaats gedwaald, doch zij zal, schoner dan ooit verrijzen GEMEENTE-SECRETARIE GESLOTEN. Wij herinneren er nog even aan, dat a.s. Donderdag de gemeente-secretarie, de hulpsecretarie te Soesterberg en het kan toor van de gemeente-ontvanger gesloten zijn. i TENTOONSTELLING VAN BLOEMEN EN FRUIT IN EEMLAND. Vrijdag en Zaterdag was de grote zaal van Eemland herschapen in een ware bloementuin. In kunstzinnig aangelegde gazons prijkten Flora's kinderen, die door de schooljeugd waren gekweekt en een plaatsje waren waardig gekeurd voor deze tentoonstelling, welke georganiseerd was door de vereniging „Floralïa" in sa menwerking met de Bloemist- en Ho veniersvereniging en de vereniging van Groente- en Fruithandelaren uit onze ge meente. Vrijdagmiddag werd de expositie, wegens ontstentenis van de burgemeester, offi cieel geopend door wethouder J. v. d- Arend. Na een welkomstwoord van de voorzitter van „Floralia'', de heer P. Segers, waar in hij dank bracht aan allen, die hadden memorerend van het gemeentebestuur van deze bloemenshow, hierbij in het bij zonder de daadwerkelijke belangstelling memorerend van het gemeentebestuui, kreeg de heer J. v- d. Arend het woord. Deze belichtte in zijn toespraak de gro te opvoedkundige waarde van het werk van „Floralia". Deze tentoonstelling stelt de kinderen in de gelegenheid iets te presenteren, waaraan zij zelf een zeer groot aandeel hebben gehad. Het doel van Floralia, de kinderen liefde en eer bied voor de natuur bij te brengen, het geen ook voor het verdere leven van zo'n onschatbare waarde zal blijken te zijn, wordt door deze tentoonstelling weer in het bijzonder uitgedragen. Met de wens, dat de doelstellingen van de verenigingen met deze expositie ver wezenlijkt zullen worden, verklaarde spr. de tentoonstelling voor geor>end. De ge nodigden, w.o- zich bevonden de ge meente-secretaris, de heer J. G- A- Ba tenburg, vertegenwoordigers van de VVV „Soest Vooruit'', bestuursleden van de Federatie van Buurtverenigingen, de heer C. B- Tieman van de Federatie van Groente- en Fruithandelaren e.a-, maak ten daarna een rondgang door de ten toonstelling. Honderden planten met bloemen van allerlei soort en kleur vielen er te be wonderen. Een schitterende decoratieve achtergrond vormde het podium in de zaal. Een keur van planten en bloemen, belangeloos ingezonden door de Bloemist en Hoveniersvereniging stonden hier op gesteld en spraken een duidelijke taal van wat door vakmanschap en liefde het bloemïstenvak bereikt kan worden. Ook de fraaie stand met talrijke soorten fruit, verzorgd door de Soesteir Groente en Fruithandelaren, dwong ieders be wondering af. Prachtige appels en pe ren van grote afmetingen, gaaf en prach tig van kleur, deden de kijklustigen wa tertanden. De jury, bestaande uit de dames Kraaij- enhage en Slösser met de heren G. v- d. Brink (tuinbaas Kon. Paleis) en H- Hornsveld (Cantonpark Baarn) had lang geen gemakkelijke taak, maar kende ten slotte de volgende prijzen toe, welke Za terdagmiddag onder grote belangstelling werden uitgereikt. Geraniums: 1. Ellie de Leest; 2- M- G. van Oostenbrugge; 3- Kokkie de Beurs; 4. T. de Jong- Begonia's: 1. Odylïa Vos, van de R.K- Meisjesschool, met ereprijs; 2- Willy Willemsen; 3. Rietje Kok; 4- Dinï Wil- lemsen. Ageratums: 1. Adri v- Duinkerken; 2. Cobi Sonders; 3. Peter Sirag; 4- Ineke Onze nieuwe gemeenteraad is vorige week netjes en naar de regelen der kunst geïnstalleerd, maar, om maar met de deur in huis te vallen, de Raad is mijn in ziens, evenals in zovele andere gemeen ten, met een grote fout gestart. Al is het mij ook bekend, dat er veel gegnuifd is om de poets welke ons enig commu nistisch raadslid werd gebakken, eigen lijk is de zaak toch niöt in de haak. Al zijn wij er nu wel aan gewend, dat bij iedere gelegenheid die zich voordoet, on ze democratie een veer moet laten, zo dat we, wanneer we niet oppassen, aan stonds met een kaal geplukte kip blij ven Zitten, dit opzij schuiven van een op democratische wijze gekozen raadslid gaat mij te ver en het is de vraag of dit middel niet erger dan de kwaal zal blijken te zijn. De „gnuivers'' en „goed-zo"-zeggers zou ik willen verzoeken even door te denken. De man is langs normale en democrati sche weg gekozen en dan gaat het m.ï. niet aan om hem op ondemocratische manier buiten de deur te houden, met het gevaar een verdrukte minderheid te scheppen, die door verklaarbare men selijke gevoelens, op de duur de sympa thie van een deel van het Volk ver krijgt- Wanneer het de bedoeling was de com munisten buiten te sluiten, hadden we ze niet aan de vrije verkiezingen moeten laten deelnemen. Nu ze wél meededen, moeten we de consequenties aanvaarden. Denk niet, dat ik het voor de commu nisten op neem. Ik waarschuw alleen maar, dat wij op de verkeerde weg zijn, wanneer we dingen doen, die we anderen zeer zwaar aanrekenen. Wat was er eigenlijk tegen om het com- nistische raadslid in een of andere com missie ot> te nemen? Zou hij b.v. kwaad hebben kunnen doen in de commissie voor strafverordeningen of de Agrarische commissie? Of was hef alleen maar als demonstratie bedoeld? Dan zou ik het nog meer jammer vinden. H. OEKMAN- Engel. Pctunia's; 1. Kokki Maassen; 2- Hans van Kooy, 3. Geesje Smit; 3. Ben Goos- sens; 4. Ali Spek. Fuchsia's: 1. Gerda v- d. Broek, van de School met de Bijbel, Prins Bernhard- laan, tevens ereprijs; 2. Wim de Jong; 3. Teun de Jong; 4. Menno van Wely- De openbare lagere school aan de Beetz- laan verwierf met de mooiste en groot ste groep de eerste prijs, de wisselbekfer, beschikbaar gesteld door de Federatie van Buurtverenigingen. CONCERT VOOR ZONNEGLOREN. Zaterdag 8 October zal het jaarlijkse concert ten bate van Sanatorium „Zonne gloren'' plaats vinden in de Oude Herv. Kerk aan de Torenstraat. Reeds jarenlang worden deze concerten georganiseerd en gaven vooraanstaande krachten hun belangeloze medewerking voor dit mooie doel. Burgemeester en Wethouders hebben ook nu weer toe stemming verleend om dit concert be lastingvrij te houden, zodat een zo groot mogelijk bedrag kan worden afgedragen. Ook dit jaar wordt het publiek weer een mooi programma aangeboden. Het Amsterdams Vocaal Kwartet, be staande uit Tanny Wegerif-v. d- Garde, sopraan; Paula Lindberg, alt, Reinhard van Randwijk, tenor en Henk Kroes, bas, heeft, onder leiding van Simon C- Jansen, de bekende organist, een fijnzinnig klas siek programma samengesteld. Misschien herinneren muzikale luiste raars zich nog de Cyclus liederen, die dit kwartet in 6 uitzendingen per radio gaf. Verder werken mee 't Ned. Herv. Kerk koor onder leiding van de hier reeds bekend geworden dirigent J- Coljé en Ida Jongsma, orgel. Gaarne rekenen organisatoren en uitvoe renden op de medewerking van het pu bliek, opdat de opbrengst zo groot mo gelijk kan worden. MEISJE ,,VONDJ' GOUDEN SIERADEN. Reeds enige jaren was de 22-jarige dienstbode A. v- d. V. alhier in betrek king bij de familie F. A- In het tijdvak Mei 1948-'49 vergreep zij zich verschei dene malen aan het eigendom van haar mevrouw door zich enkele gouden voor werpen toe te eigenen, welke zij volgens haar eigen verklaring in huis en op het erf van de fam. A- had gevonden. In plaats van deze aan de eigenaresse te- rug te geven, verkocht het meisje de voorwerpen aan iemand in Hilversum. Ter zitting van de Utrechtse Politierech ter voor wie verdachte Vrijdag moest te recht staan, toonde zij veel berouw, doch dit nam niet weg, dat zij wegens ver duistering werd veroordeeld tot een geld boete van f2Q.subs« 10 dagen hechte nis.

Historische kranten - Archief Eemland

Soester Courant | 1949 | | pagina 1