Derde loonronde wordt
vermeden.
Wat de sociale lasten
kosten.
f—-V—-
Europa als
wereldmarkt»
Nederland en
Zwitserland»
Officiële mededelingen.
SOEST.
IN DE HOEK.
SOESTER COURANT
Abonn. per kwart, f 1.30 - p. post f 1.75. UITGAVE t DRUKKERIJ SMIT SOESTDIJK Verschijnt iedere Dinsdag en Vrijdag.
DINSDAG 1 NOVEMBER 1949. BureauVan Weedestraal SS - Teleloon 2566 - Giro 126150 25e JAARGANG No- 81-
Het staat thans vast, dat de regering alles zal
doen om stijging van de kosten van het da
gelijks levensonderhoud te voorkomen. Zoals
wij enige weken geleden schreven, moest
thans, gekozen worden tussen geleidelijke af
schaffing van de subsidies, waardoor even
wel de kosten van levensonderhoud onver
mijdelijk zouden stijgen, en handhaving van
de prijzen op het tegenwoordige peil, waar
voor de subsidies niet alleen moeten blijven
bestaan, maar zelfs worden verhoogd. Steeds
wordt er op gehamerd, dat wij de consumptie
moeten beperken, omdat wij te arm zijn om
de tegenwoordige levensstandaard (die voor
een groot deel op kosteloze Amerikaanse hulp
berust) nog langer op peil te kunnen houden.
Wanneer men de subsidies op de levensmid
delen afschaft en dus de prijzen laat stijgen,
zou dit twee gevolgen hebben, n.1. ten eerste
besparing van de staatsuitgaven en ten twee
de daling van de levensstandaard, dus nood
gedwongen beperking van het verbruik. Dit
is de harde weg, waartegen als grootste be
zwaar is aan te voeren, dat onder die om
standigheden grote loonconflicten vrijwel niet
vermeden kunnen worden. Wanneer alle prij
zen gaan stijgen, kan men er zeker van zijn,
dat iedere groep van bevolking stijging van
inkomen zal verlangen. De regering wenste
daartegenover, dat men wel de hogere prijzen
zou accepteren, doch dat men geen stijging
van inkomen zou eisen. Alleen dan kan ér
sprake zijn van daling van de consumptie.
Maar als dit parool niet kan worden opge
volgd, zou men in alle kringen hogere prijzen
en hogere lonen gaan eisen, wat gepaard zou
gaan met tal van stakingen en andere loon
conflicten.
Men kan ook uitgaan van een ander stand
punt en zeggen: Willen we de lonen niet in
beweging brengen en willen we dus stakin
gen en loonconflicten vermijden, dan moeten
de prijzen van het eerste levensonderhoud
zoveel mogelijk op het huidige peil gehouden
worden. Blijkens verschillende maatregelen,
die de laatste dagen getroffen zijn, heeft de
regering tot deze laatste methode besloten.
Maar men zal vermijden te spreken van her
vatting van de oude subsidie-politiek en lie
ver spreken over het uitbalanceren van de
gevolgen van de devaluatie. Dit houdt het
volgende in: Als door de devaluatie de prij
zen van ingevoerde artikelen, vooral van le
vensmiddelen en veevoeder duurder worden,
zal men die artikelen toch in het binnenland
tegen de thans geldende prijzen beschikbaar
stellen, terwijl de Staat het verschil moet bij
passen. De benodigde geldmiddelen zullen
voor een belangrijk deel verkregen kunnen
worden door een heffing te leggen op de ex
port. Wel heeft de regering als standpunt
ingenomen, dat de devaluatie-winsten niet
afgeroomd zouden worden, maar dat neemt
niet weg, dat een deel van de prijsstijging
toch gebruikt zal worden om de binnenlandse
prijzen laag te houden. Het Ministerie van
Financiën staat n.1. op het standpunj, dat de
kosten van de subsidies zoveel mogelijk moe
ten worden goedgemaakt met de extra op
brengst van de export. Behalve levensmidde
len wil men ook brandstoffen voor huishou
delijk gebruik op deze wijze betrekkelijk
goedkoop houden. Waarschijnlijk zal de
nieuwe politiek 100 tot 150 millioen gulden
meer uitgaven vereisen, tenzij de wereld
marktprijzen zouden gaan dalen.
Op deze wijze wil men voorkomen, dat in
ons land hetzelfde geschiedt als in Frankrijk
en Engeland reeds gaande is, n.1. dat de prij
zen snel omhoog lopen, waardoor het loon
peil omhoog geschroefd wordt en in zeer korte
tijd de voordelen van de devaluatie weer vol
komen verloren gaan. In Engeland klaagt men
er reeds over, dat het beetje lucht, dat men
door de devaluatie gekregen had alweer bijna
verdwenen is. Zelfs fluistert men over een
verdere devaluatie van het pond sterling. De
Nederlandse regering wil op deze gevaarlijke
weg niet volgen en stelt dus alle pogingen
in het werk om de binnenlandse kosten zo
veel mogelijk stabiel te houden, althans wat
de voeding betreft. Wij menen, dat dit onder
de gegeven omstandigheden en gezien de on
zekerheid van de buitenlandse economische
toestand, nog de meest aanbevelenswaardige
koers is.
Als toelichting op de werkloosheidsverzeke
ring heeft de Minister van Sociale Zaken on
langs aan de Kamerleden een brief doen toe
komen, waarin een overzicht gegeven wordt
van de sociale lasten. Volgens het Ministerie
bedragen deze 19% van het loonbedrag. De
samenstelling is: ongevallenverzekering 2 tot
3%, ziektewet 3 tot 4%, invaliditeitswet 1 Vz
kinderbijslagwet 6% en ziekenfondsenbe-
sluit 3,6%. Deze lasten worden vrijwel ge
heel door de werkgevers gedragen, alleen
wordt de premie voor de ziekenfondsen voor
de helft betaald door de werknemers, terwijl
van de ziektewet-premie 1% mag worden
verhaald, wat echter slechts weinig gebeurt.
Bij deze lasten moet men nog voegen de ver
eveningsheffing, die 4V2% van het uitbetaal
de loon bedraagt en die ten laste komt van
de werkgever. In totaal hebben de bedrijven
voor de genoemde rekeningen ongeveer 800
millioen gulden aan premies op te brengen.
Het rijk draagt verder nog een bedrag bij
van omstreeks 190 millioen gulden. De lasten
van pensioenen zijn hier buiten beschouwing,
omdat deze van bedrijf tot bedrijf verschil
len en er nog slechts weinig verplichte be-
drijfspensioenen zijn. In het algemeen kan
men echter aannemen, dat de pensioenrege
lingen nog een last van ongeveer 4% met
zich meebrengen. De kosten van de werk
loosheidsverzekering worden door het Rijk
geschat op 240 millioen gulden per jaar,
waarvan de staat ongeveer 90 millioen zal
betalen. Het tijdschrift „Industrie" twijfelt
echter aan de juistheid van dit laatste cijfer,
omdat het gebaseerd is op een totale loonsom
van 1947 ten bedrage van 3,8 milliard gul
den. Op het ogenblik schat men de totale
loonsom reeds op 4% milliard gulden. Ook
twijfelt het blad er aan of de gemiddelde
werkloosheid gesteld mag worden op 6%
van het aantal werknemers. In ieder geval
komt dit ook weer neer op een last van on
geveer 7% van het loonbedrag. Alle lasten
tezamen bedragen dan weinig minder dan een
derde van het loon.
Het is niet genoeg als ieder Europees land
zijn productie opvoert; zij moeten ook geza
menlijk één groot handelsgebied gaan vor
men, verklaarde Paul Hoffman, de directeur
van de Marshall-hulp. De democratische
Europese landen vormen tezamen een markt
gebied van 275 millioen verbruikers. De Ver
enigde Staten hebben een bevolking van 150
millioen en Rusland van 180 tot 200 millioen.
Europa is dus van deze drie het afzetgebied
met de grootste bevolking. Wel hebben India
en China ieder tussen 300 en 400 millioen
inwoners, maar daar is de koopkracht zo ge
ring, dat zij voor de handel en industrie lang
niet de betekenis van Europa hebben.
Als de Europese landen maar eens een eind
maakten aan hun onderlinge hinderpalen voor
de handel, zou Euxopa niet alleen zichzelf
kunnen bedruipen, zei Hoffman, maar ook
een hogere levensstandaard kunnen bereiken.
Voor het eind van de Marshall-hulp in 1952
moet het mogelijk zijn, het volksinkomen in
Europa gemiddeld met 50% te verbeteren.
De .spanning, die in economisch opzicht tus
sen Amerika en West-Europa bestaat, zal
zonder twijfel verdwijnen als Europa con
tant kan betalen voor hetgeen het nodig
heeft en als Amerika weer normaal zaken
kan doen en dus kan verkopen inplaats van
te geven. Er zal hard moeten worden ge
werkt om dit doel te bereiken in de ruim
twee jaar, die ons nog scheiden van het einde
van de Marshall-hulp. Hoffman waarschuw
de voor de gedachte, dat Amerikaanse tou-
risten een zo belangrijke hoeveelheid dollars
naar Europa zouden lprengen, dat daarmee
zonder grote inspanning de economische po
sitie verbeterd zou kunnen worden. De nuch
tere werkelijkheid is, dat Europa genoeg
moet produceren tegen concurrerende prijzen
teneinde uit eigen middelen te kunnen beta
len voor hetgeen het in Amerika of elders
kopen wil.
Inderdaad moet de gedachte, dat wij wel
kunnen voortleven met behulp van een soort
bedeling, de wereld uit, want alleen wanneer
men zelf zijn kost verdient, kan men zijn ge
voel van eigenwaarde behouden.
Tussen Nederland en Zwitserland was een
nieuw handelsverdrag afgesloten, dat op 1
October in werking had moeten treden. Ten
gevolge van de devaluatie is dit verdrag ech
ter niet geratificeerd, zodat er thans geen
handelsverdrag tussen beide landen bestaat.
Binnenkort worden de besprekingen echter
hervat. Voor de NederlandsZwitserse han
del ziet het er intussen niet zo best uit. De
Zwitserse artikelen zijn door de devaluatie
44% duurder geworden, terwijl ze voor onze
begrippen toch al prijzig genoeg waren. Be
paalde artikelen zal men echter niet kunnen
missen, zoals draaibanken, uurwerken, phar-
maceutische producten, e.d., waarvan men de
hogere prijzen wel zal moeten aanvaarden.
De niet-strikt noodzakelijke invoer van
Zwitserse artikelen zal echter afnemen.
Aan de andere kant is het lang niet zeker,
dat onze uitvoer naar Zwitserland belangrijk
zal kunnen toenemen. Evenals Amerika, is
Zwitserland een verwend land, dat meer dan
voldoende is voorzien van alle mogelijke pro
ducten van de beste kwaliteiten. De Neder
landse artikelen vindt men er in het alge
meen niet goed genoeg, zowel wat kwaliteit
als de afwerking betreft. Hier komt nog bij,
dat ook allerlei andere landen, die gedeva
lueerd hebben, grote aanbiedingen aan Zwit
serland doen, zodat de betrekkelijk kleine
Zwitserse markt wordt overstroomd met
goedkoop buitenlands materiaal. Alleen op
zuivelgebied staan wij sterker, maar de vraag
naar Nederlandse zuivelproducten is thans zó
groot, dat voor Zwitserland vrijwel niets
overschiet.
De enige tak van bedrijf, waarvoor de deva-r
luatie waarschijnlijk gunstig zal werken, is
de scheepvaart. Zowel onze zeehavens als de
Rijnvaart kunnen er groot voordeel van heb
ben, dat de gulden thans zoveel goedkoper is
geworden voor de Zwitserse importeurs.
Daardoor kan Rotterdam ook een voorsprong
krijgen op Antwerpen, aangezien de Belgi
sche franc veel minder gedevalueerd is.
Zowel in Zwitserland als in Nederland vraagt
men zich af of de Zwitserse franc op zijn
tegenwoordige hoge waarde kan blijven
staan. Zwitserland moet het nu eenmaal voor
een groot deel hebben van het vreemdelin
genverkeer en als het land te duur wordt
voor vacantieverblijf, zal een groot deel van
de vreemdelingen zonder twijfel wegblijven.
Dat zou op de duur Zwitserland kunnen nood
zaken om zijn geld ook bij dat van de andere
Europese landen aan te passen.
GEEN SPREEKUUR.
De Burgemeester van Soest brengt ter
kennis van belanghebbenden, dat hij ver
hinderd is om op Woensdag 2 November
a.s- zijn gewone wekelijkse spreekuur te
houden.
HINDERWET.
Burgemeester en Wethouders van Soest
maken bekend, dat het verzoek van H.
J. M» Pieper, Noorderweg 9, alhier, om
in peroeel Hairtweg 30, kadastraal bekend
in sectie H- no- 7220, een metaaldraaierij
te mogen oprichten, door hen is gewei
gerd op 28 October 1949.
Burgemeester en Wethouders van Soest
maken bekend, dat de Raad dier ge
meente op 21 October 1949 heeft besloten
ingevolge artikel 72 deir L.O--wet, me
dewerking te verlenen ten aanzien van:
le. de aanvrage van het bestuur der Ma-
riaschool om:
a. inrichting van de hal tot schoollokaal-
b. aanschaffing van banken en leermidde
len wegens stijging van het aantal leer
lingen;
2e. de aanvrage van het bestuur der Ma-
riaschool om verharding der speelplaats;
3e. de aanvrage van het R-K- Schoolbe
stuur te Soesterberg om betegeling van
een gedeelte der speelplaats;
4e. de aanvrage van het bestuur der Ver-
voor Chir. L- en ILL.O. te Soesterberg,
om betegeling van een gedeelte der speel
plaats;
5e. Een aanvrage van het bestuur der
Ver. „Een School met de Bijbel" te
Soest om aanschaffing van leermiddelen
en schoolbanken ten behoeve van de
ULO school wegens stijging van het aan
tal leerlingen.
6e. de aanvrage van het bestuur der Ver.
„Een School met de Bijbel" te Soest
om aanschaffing van leermiddelen en
schoolmeubelen ten behoeve van de la
gere school aan de Prins Bernhardlaan 11.
Binnen dertig vrije dagen, te rekenen van
af heden, kan elk ingezetene en school
bestuur van genoemde besluiten bij Ged.
Staten in beroep komen.
HET VOLK IN DE
BEELDENDE KUNST.
Donderdagavond sprak de heer Jan Bee-
rends, directeur van het Gemeenschaps
oord „Drakenburg", vooral bekend om
zijn kunstcritieken vooir de Volksuniver
siteit. Het onderwerp was: „Het volk in
de beeldende kunst".
De spreker gaf eerst schetsmatig de ge
schiedenis weer van het volk en de so
ciale toestanden van die tijden. Bij dfe
Egyptenaren, Assiriërs enz. werd de die
naar veel afgebeeld, maar als begaafd
type zonder individeële trekken. Ook bij
de Grieken telde het persoonlijke niet
mee, uitgezonderd hen met bijzondere li
chamelijke prestaties.
Met de komst van Christus veranderden
deze toestanden. Langzaam groeiend komt
ook het respect voor het menszijn van 't
volk, wat pas grote vlucht krijgt in de
Renaissance met zijn sterk individualis
me, maar waar naast grote rijkdom toch
nog veel armoede geleden werd- Voor
al werd ook veel aandacht besteed aan de
19e eeuw en zijn ellende.
Te beginnen met Jeroen Bosch gaf spre
ker, naast het woord, met lichtbeelden
weer hoe het volk in Nederland 5s weer
gegeven. Jeroen Bosch met zijn angstvisi
oen der late middeleeuwen. Adr- Brou
wer met zijn kroeggevechten, Breugel met
zijn grote voorliefde van volksgebruiken
en types, Jan Steen met zijn gezeten bur
gers der 17e eeuw, Frans Hals' impres
sionistische wijze, Rembrandt zijn men
selijk' medeleven, Millet met zijn liefde
voor de boer en de landman, Vincent
van Gogh met zijn scherpe observatie, J.
Israels met zijn weemoed enz.
Verder gaf spreker nog de groep karako-
turischen der 19e eeuw, welke zo fel en
Dat we in een idiote tijd leven en
op een vrij waanzinnige wereld wonen,
weten we zoetjes aan wel. We krijgen
steeds dingen te horen en te lezen, die
te zot lijken om waar te zijn en dan
denken we, dat dit toch wel het uiterste
zal zijn, dat van onze getergde hersens
wordt verlangd. Maar iedere keer schijnt
het toch nog vreemder te kunnen en
vraag je jezelf af of je misschien imbiciel
bent geworden en daardoor de dingen
niet meer. volgen kunt.
In Indonesië beleefden wij wel heel
vreemde zaken. We hadden de le politio
nele actie, die, juist toen het eind in
zicht was, op „hoger bevel" werd afge
last. We kregen de 2e politionele actie
en toen dachten sommige idioten, w.o«
ook ik, dat we nu de zaak zouden kunnen
klaren in het belang, van Indonesië en
Nederland. Maar er werd anders over
ons beschikt. Onder druk van een ge
allieerde vriend, moesten we terugtrek
ken „volgens plan".
We beleefden de overeenkomsten van
Linggadjatti, Kalioerang, Renville en hoe
ze verder mogen heten, die keurig aan
de Indonesische laars werden gelapt.
De Rondetafelovereenkomst behoort nu
tot het verleden. Resultaten? Doet dat
er iets toe? Het zal wel precies zo gaan,
zoals niet werd besloten.
Intussen vielen en vallen onze jongens.
Ook nadat de Repoebliek het „staakt het
vuren'* had ondertekend. Insiders had
den niet anders verwacht. Infiltraties, te
gen de overeenkomst in, hebben nog da
gelijks plaats en terreur tegenover de
bevolking is niet van de lucht. We weten
uit bewijsstukken wie verantwoordelijk
is voor dit alles. O ja, dat weten we best-
Maar als beloning voor dit met voeten
treden van een plechtig gedane overeen
komst, gaan we nu aan het Repoebli-
keinse leger f3.— per dag per „soldaat"
betalen, hetgeen ons ongeveer op zowat
f700.00(kper etmaal komt.
Ik moet eerlijk zeggen, dat ik er geen
woorden voor weet en wat ik zou willen
zeggen neemt onze redacteur toch niet op.
f700.000.per dag voor een leger dat
het onze niet is, 'n leger, waarvan som
mige leden, terwijl zij met hun ene hand
hun soldij ontvangen, met de andere hand
een Japanse landmijn of tommygun in or
de brengen om, vanuit een hinderlaag,
op onze jongens te gebruiken.
f700.000-per dag voor een leger, dat
ons vanuit bamboestoelen en van achter
walletjes beschiet, terwijl onze regering
in één adem zegt, dat in Nederland ge
leden oorlogsschade slechts beperkt zal
worden uitbetaald en Nederlanders, die
in Indonesië schade leden, zelfs geen cent
zullen ontvangen, ongeacht of Zij hierdoor
tot de bedelstaf gebracht zijn. Aan ge
dane beloften stoort onze Regering ^Ch
niet. In Menado moesten in 1946 soldaten
van het Knil het tot muiterij brengen,
voordat de regering zich herinnerde, dat
zij soldijverhoging had toegezegd, een
verhoging waardoor de soldij nog ver
bleef beneden de f3.per dag, welke
wij nu aan een Repoebliek-soldaat beta
len. Zevenhondduizend gulden per dag...
En als lezer Fr. vraagt: „Wanneer wordt
ons volk eindelijk eens wakker?", is het
antwoord: Straks heer Fr., wanneer het
met Indonesië helemaal mis is gegaan,
als de chaos regeert, wanneer minderhe
den zullen worden vertrapt door een dio-
tator, waarbij Hitier nog maar een kind
was. Wanneer wij onze havens zullen slui
ten, als onze scheepvaart alleen nog maar
herinnering is en onze handel met het
buitenland zich zal moeten beperken tot
wat wij zelf opbrengen. Wanneer de spoe
ling zo dus zal zijn geworden, dat onze
diplomaten alleen nog maar goede bede
laars zullen zijn en wij afhangen van
Marshallhulpen of hoe ze ook heten mo
gen.
Kortom, wanneer het te laat is.
H. OEKMAN,
bijtend weergaven de kloof tussen wel
en niets bezittende klassen, n.1- Daumier
Steinler, Forian, Heine en de meer mil
dere menselijke Willet, met als slotKathe
Kollwitz met haar tekeningen van het
vertrapte volk, maar ook zeer tere en in
nige uitbeeldingen van liefde en mense
lijkheid.
Het geheel werd zeer boeiend en lyrisch
weergegeven en de bezoekers gingen mét
een schone en blijvende ervaring naar
huis.
WATERSCHAP „MIDDELWIJK"
Vrijdagavond hield het Watersohap „Mid-
delwijk" een vergadering van stemgerech
tigde ingelanden in de zaal van „De Gou
den Ploeg" onder praesidium van de heer
J. B- Brouwer.
Na vaststelling der begroting voor het
dienstjaar 1950, werd de kascommissie
benoemd voor het nazien der rekening
1949. Het onderhoud der kaden en slui
zen vormde een geanimeerd onderwerp
bij de rondvraag.
