v.v.v.
Belofte maakt schuld.
Werk en brood voor
tien millioen mensen,
IN DE HOEK.
UITGAVE: DRUKKERIJ SMIT - SOESTDIJK
SOESTER COURANT
Verschijnt iedere Dinsdag en Vrijdag.
DINSDAG 15 AUGUSTUS 1950.
Pensioenregelingen moeten een
solide grondslag hebben.
Er is onlangs een wetsontwerp ingediend, dat
ten doel heeft alle pensioenen op een behoor
lijke financiële basis te plaatsen. Dit betekent
niet, dat iedereen pensioen zal krijgen, afge
zien van de minimum-ouderdoms-voorzie-
ning, zoals die thans geregeld is. In beginsel
wordt het aan de ondernemer of aan de on
derneming overgelaten of men een pensioen
regeling voor het personeel wil treffen. Maar
als men zo'n regeling maakt, dan moet die
voortaan aan bepaalde eisen voldoen en reeds
bestaande pensioenregelingen moeten met die
eisen in overeenstemming gebracht worden.
Het was werkelijk hoognodig, dat er een wet
telijke regeling voor de pensioenen kwam. Het
is nog maar nauwelijks 10 of 20 jaar geleden,
dat pensioenregelingen, in het bijzonder voor
de arbeiders, tot de uitzonderingen behoor
den. In die tijd leefde dan ook sterk de ge
dachte, dat het de taak zou zijn voor een al
gemene pensioenregeling te zorgen. Dat werd
de actie voor staatspensioen, die zoals men
zich zal herinneren, nog betrekkelijk kort ge
leden door verschillende groepen van de be
volking werd beschouwd als een der meest
noodzakelijk te veroveren sociale maatregelen.
Bijna ongemerkt is de gedachte aan staats
pensioen op de achtergrond geraakt en dat
komt doordat steeds meer bedrijven, vooral
sinds de bevrijding, zelf pensioenregelingen
voor hun personeel invoerden. Men zal ons
toegeven, dat dit in het algemeen een veel
gezondere toestand is dan staatspensioen.
Wanneer iemand zijn leven lang in een be
paald bedrijf of in een bepaald beroep heeft
gewerkt, is het niet meer dan billijk, dat hij
op zijn oude dag door dat bedrijf of althans
door toedoen van de bedrijfsleiding gepen-
sionneerd wordt.
In verreweg de meeste gevallen betalen werk
gevers en werknemers beide hun deel van de
pensioenpremie. Zo zijn er duizenden pen
sioenregelingen gekomen, waarvan er vele zijn
verenigd in 15 bedrijfspensioenfondsen. Dit
zijn gewoonlijk fondsen, waarin alle pensioe
nen van een bepaalde bedrijfstak worden on
dergebracht, waardoor een onpartijdig en
deskundig beheer bevorderd wordt. Maar vele
van de kleinere particuliere pensioenregelin
gen zijn nooit voldoende nauwkeurig geregeld.
Er is dan altijd wel een belofte van de patroon
om pensioen te betalen, maar het is nog al
•eens -gebeurd, dat de daarvoor bestemde pre
mies in éigen beheer werden gehouden en dan
is de verleiding dikwijls heel sterk om dit
geld weer in het bedrijf zelf te beleggen, voor
al wanneer men dringend om kapitaal verle
gen zit. Dit is gebleken een buitengewoon
gevaarlijke toestand te zijn. Wanneer immers
•een dergelijk bedrijf een tijdlang minder goe
de zaken maakt en misschien zelfs failleert,
blijkt maar al te dikwijls bij de opreddering
van de boedel, dat de pensioengelden en daar
mee de pensioenaanspraken opgesoupeerd
zijn. Is er wel -een groter teleurstelling voor
oudere werknemers mogelijk, dan plotseling
te moeten ervaren, dat al hun hoop op een
verzorgde oude dag op zand bleek te rusten!
Bij de nieuwe regeling wordt dan ook voorge
steld de verplichting in te voeren, dat alle
pensioenfondsen moeten toetreden tot een be
drijfspensioenfonds of dat zij, indien zij zelf
standig worden "beheerd aan bepaalde eisen
zullen voldoen. Statuten en reglementen moe
ten worden goedgekeurd en het beheer over
de gelden moet los staan van de onderneming
en van de werkgevers. Vindt men het stich
ten van een zelfstandig fonds te gecompli
ceerd, dan kan worden toegestaan een verze
keringsovereenkomst te sluiten ingevolge de
Onderwijswet 1919 of een overeenkomst aan
te gaan met een levensverzekeringsmaat
schappij. Eventueel kan men de personeelsle
den afzonderlijk van een dezer mogelijkheden
gebruik laten maken.
Hoe juist deze regeling ook is, men mag zich
niet verhelen, dat deze nieuwe wet zware las
ten zal gaan leggen op bedrijven, die wel pen
sioenregelingen bezitten, doch waarvan het
beheer niet voldoet aan de thans te stellen
eisen. Dergelijke ondernemingen zullen ver
plicht zijn eventueel ontbrekende fondsen 'bij
te storten en dit kan voor vele minder sterke
bedrijven wel eens heel bezwaarlijk worden.
Belofte maakt nu eenmaal schuld. Deze moei
lijkheden zal men echter moeten aandurven,
want het is een algemeen volksbelang, dat de
ouderdomsvoorzieningen zo goed mogelijk be
veiligd worden. Hoe eerder dit geschiedt, des
te beter zal het zijn.
In ons vorige nummer bespraken wij het plan
van de regering om het kapitaal, dat voor uit
breiding van het Nederlandse bedrijfsleven
hard nodig is, voor een groter deel te gaan
onttrekken aan de beleggingsfondsen der so
ciale voorzieningen, enz., welke instellingen
men de „institutionele beleggers" noemt. De
regering wil daarbij tegelijk de investerings
bereidheid van de ondernemer aanwakkeren
en de koopkrachtige vraag van consumenten
en bedrijven bevorderen. Bovendien stelt zij
zich nog voor in tijden van redelijke welvaart
Bureau x Vao Weedcstrial 25 Telefoon 2566 - Giro 126156
bewoners gestoffeerd en gemeubileerd wor
den, waardoor weliswaar de omzet aan arti
kelen voor huisinrichting vergroot wordt, doch
dit zijn consumptieve uitgaven, die niet door
een vergroting van de export worden gedekt.
En dus het werkelijke inkomen van ons volk
niet vergroten.
Nu zijn wij geenszins tegenstanders van ver
snelde woningbouw, omdat de woningnood te
grote sociale nadelen met zich meebrengt.
Maar wij willen er toch de aandacht op ves
tigen, dat uitbreiding van de werkgelegenheid
nooit losgemaakt kan worden van ons reëel
inkomen, d.w.z. van ons aandeel in de wereld
handel. Daarom zijn wij van mening, dat een
verstandige belasting- en loonpolitiek, die ge
zamenlijk de juiste sfeer kunnen scheppen
voor uitbreiding van de arbeidsgelegenheid,
van grotere waarde is voor bestrijding van
werkloosheid, dan het plan, dat te veel naar
de studeerkamer ruikt en te weinig rekening
houdt met de werkelijkheid.
De 1.000.000 bezoeker op de tentoonstel
ling „AHOY" te Rotterdam. - Zaterdag
ochtend meldde als 1.000.000ste bezoeker
zich het verloofde paar uit Hilversum,
Mej. Jenny Diepgrond en de heer Jan
Bosselaar, op de tentoonstelling.
Per haventruck ging het paar de lucht in
om toegesproken te worden door wethou
der J. van Tilburg.
reserves te vormen. Naar onze mening is dit
een poging om twee ruggen uit één varken
te snijden. Het vormen van regeringsreserves
aan kapitaal kan immers alleen geschieden,
wanneer men in gunstige jaren de winsten
van de bedrijven en de inkomens van de bur
gers afroomt Met andere woorden er zullen
belastingen komen ten gunste van de reserve-
vorming. Dit zal de koopkracht beperken en
ook minder geld in handen van de onderne
mers laten om te investeren. Het ene deel van
het plan torpedeert dus het andere. Daarom
is het ons onmogelijk veel fiducie te hebben
in de conjunctuurpolitiek, die de regering in
het vooruitzicht stelt. Wel kunnen wij ons er
ten volle mee verenigen, dat de overheid zo
veel mogelijk werkobjecten voor haar reke
ning zal doen uitvoeren, wanneer het normale
bedrijfsleven onvoldoende arbeidsgelegenheid
biedt.
Daarentegen zien wij meer kans op succes bij
de bestrijding van de structuurvverkloosheid.
Er is een oude theorie, de zgn. compensatie
theorie, die betoogt, dat arbeiders, die door
de rationalisatie van de bedrijven werkloos
worden, na korter of langer tijd voor het me
rendeel weer een andere plaats vinden, omdat
het verdwijnen van arbeidsgelegenheid in
verouderde bedrijven altijd gevolgd wordt
door uitbreiding van plaatsingsmogelijkheid
bij ondernemingen, die dan juist meer wind
in de zeilen krijgen. Hierin zit, zoals de er
varing heeft geleerd veel waars, al gaat het
natuurlijk niet altijd op. Het is in de eerste
plaats niet gemakkelijk conjunctuurwerkloos-
heid en structuurwerkloosheid uit elkander te
houden (omdat zij zeer dikwijls tegelijk op
treden) en bovendien kan vermindering van
de arbeidsgelegenheid in het ene land een
vergroting van de arbeidskansen in een an
der land tengevolge hebben, maar daarvan
profiteren natuurlijk de werklozen in het
eerstgenoemde land niet. Als bijv. in Neder
land werkloosheid optreedt in de olieslage
rijen, omdat Argentinië het lijnzaad zelf gaat
verwerken, zal door de industrialisatie van
Argentinië daar te lande de arbeidsgelegen
heid wel méér toenemen, dan voor die olie
industrie nodig is. Maar het is duidelijk, dat
de Zaanse werklozen daardoor geen werk
zullen vinden in de Argentijnse bouwnijver
heid of in het Argentijnse transportbedrijf.
Als maatregelen tegen de structuurwerkloos
heid stelt de regering voor industrie-terreinen
aan te leggen in gemeenten, waar een arbeids-
overschot aanwezig is. Bovendien moet de ge
legenheid worden geopend een ander beroep
te leren, wanneer men in zijn eigen vak niet
meer aan de slag kan komen. Ten derde wil
men dwingende maatregelen overwegen voor
het in dienst houden van oudere arbeidskrach
ten en tenslotte het leerlingen-stelsel uitbrei
den.
Intussen zit ook hier menig addertje onder het
gras. Zo wil de regering, nadat zij enige jaren
lang de woningproductie opzettelijk heeft be
perkt tot 40.000 woningen per jaar, thans aan
het bouwbedrijf meer ruimte geven. De beper
king was aangelegd om de bouwbehoefte over
een groot aantal jaren te verdelen en zo
werkloosheid in de bouwvakken te voorko
men. Tegelijkertijd worden daarmee de re
geringsuitgaven beperkt. Thans wil men om
de arbeidsgelegenheid te vergroten meer vrij
heid op het punt van de woningbouw geven.
Doch daarbij moet men bedenken, dat de
bouwnijverheid geen exportproducten ople
vert en dus deviezen kost. Dit geldt niet al
leen voor het bouwen zelf, maar ook voor de
consequenties van het betrekken van meer
huizen. Deze moeten immers door de nieuwe
De grie grote letters, welke hierboven
staan, willen de lezer niet wijzen op het
Vlug, Veilig en Voordelig van de Neder
landse Spoorwegen, een slogan, waarover
de meningen nogal verdeeld zijn.
In onze Soester gemeenschap duiden
deze letters woorden aan, welke nauw
verbonden zijn met de welvaart van onze
gemeente.
Het zijn de afkortingen van de woorden:
Vereniging Voor Vreemdelingenverkeer,
voor welke vereniging we gaarne aan
dacht vragen.
Het is deze vereniging toch, die de vreem
deling naar Soest trekt, die hem wijst op
onze grote recreatiemogelijkheid, op ons
natuurschoon, onze geografische ligging.
Het is deze V.V.V., die het klimaat schept,
waarin de vreemdeling gaarne wil toe
ven, een organisatie, die aan het hotel-
en pensionwezen de cliënten bezorgt,
doch niet aan deze groepen alleen.
De vreemdeling immers, die hier te gast
is, brengt zijn geld via hotelier of pen
sionhouder in de Soester gemeenschap,
want voor dit geld moet eten en drinken
voor de gast worden gekocht, moeten
meubilair en gebruiksvoorwerpen wor
den aangeschaft en onderhouden enz. De
gast brengt ook geld in de la van de ga
ragehouder of fietsenmaker, hij koopt
hier zijn versnaperingen en brengt be
zoek aan café's, hij verteert geld in het
natuurbad en in het openluchttheater en
hij betaalt daarmede ook zijn tol aan de
vermakelijkheidsbelasting, welke in de
gemeentekas vloeit. Als men een en an
der goed nagaat, is niet alleen de gehele
middenstand betrokken bij de geldlating
van de gast, doch de gehele Soester Ge
meenschap.
Men zou kunnen aanvoeren, dat we geen
V.V.V. en geen vreemdelingenverkeer
nodig hebben, maar dan wordt het toch
tijd, dat men er goed van overtuigd wordt,
dat we ons hier de luxe niet meer kun
nen permiteren een bestaansbron voorbij
te laten gaan, afgezien van het feit, dat
onze gemeente 'n dusdanig natuurschoon
en recreatie-mogelijkheid bezit, dat het
vreemdelingverkeer toch plaats zou heb
ben.
Vroeger hebben wij het gepresteerd in
dustrie af te wijzen en ons zelf wijs te ma
ken, dat Soest een dorp moest blijven voor
gepensioneerden, renteniers, sanatoria en
rusthuizen. Dit bracht mede, dat de geld
circulatie zeer beperkt bleef, de midden
stand in de verdrukking kwam en een
groot gemis bestaat .aan werkmogelijk-
heid voor de arbeidende bevolking.
Verder was één van de gevolgen een ge
ringe belasting-opbrengst en geringe in
komsten op meerder gebied voor de ge
meente.
Er is een oorlog aan ons voorbij gegaan,
een oorlog, die, naast leed en ellende, met
zich bracht, dat veel, wat oud is wordt ge
sloopt of om vernieuwing vraagt.
Het gemis aan industrie hebben we goed
gevoeld, de mogelijkheid om industrie
naar Soest te trekken is miniem gewor
den en bovendien is door verschillende
instanties vastgesteld, dat Soest geen in
dustrieplaats zal worden. Een belangrijk
bestaansmiddel is dus afgesneden en
daarom moeten de andere bestaansmid
delen, als landbouw, handel en vreemde
lingenverkeer, dit industrie-vacuum aan
vullen.
We staan daarom voor het feit, dat we het
vreemdelingenverkeer als middel van
bestaan moeten activeren en stimuleren,
een taak, welke de V.V.V. dagelijks vol
brengt.
Op het kleine ongezellige kantoortje van
V.V.V. aan de Van Weedestraat wordt ge
werkt en hard gewerkt om het Vreemde
lingenverkeer te vermeerderen en te ver
beteren. Daar vinden de programma's
van het openluchttheater hun oorsprong,
daar worden inlichtingen verstrekt aan
nationale en internationale vreemdelin
gen, daar wordt de reclame ontworpen en
uitgegeven om Soest in de belangstelling
van de vacantieganger te brengen, daar
wordt getracht op cultureel- en ontspan-
ningsgebied coördinerend en stimulerend
Abonn. per kwart, 1.50 - per post 1.75-
26e JAARGANG No. 60.
Ofschoon ik mij had voorgenomen niets
meer over Indië, Indonesië, de R.I.S., de
R.I., of hoe ze verder nog meer mogen
heten, te schrijven, kan ik het niet nala-
ten er nogeens over te beginnen.
U moet mij dat maar vergeven. Het
bloed kruipt nu eenmaal waar het niet
gaan kan en de invloed van ruim drie
eeuwen Indië laat zich, met of zonder
plechtige (en vooral dure) ronde tafel
conferentie, niet met één slag uit een Ne
derlander los scheuren. Ik schreef al eens
op deze plaats, dat wij met 'n partner te
doen hebben, die bij denken en handelen
andere normen aanlegt dan Europeanen
in het algemeen en Nederlanders in het
bijzonder.
U moet ook niet te vlug schijnbaar onmo
gelijke handelingen en uitlatingen van
hen uitleggen met: „wat zijn dat toch e-en
linkmiegels", maar steeds in het oog hou
den, dat een Indonesiër, beter dan wie
ook, de hele hand en arm weet te grij
pen, wanneer men hem een vinger geeft.
Wanneer er dan iemand is om een tik op
die grijphand te geven, woidt het steeds
dwazer en is het gekste nog niet gek ge
noeg om het de wereld voor te zetten. Het
super-gekke is bovendien, dat het op be
paalde plaatsen nog gehoor heeft ook.
In Makassar was het „rustig". Tenminste
ste volgens onze voorlichting. Mensen,
die weten wat er op Celebes te koop is,
dachten over deze rust wel anders, maar
goed, officieel was er „rust". Op een kwa
de dag echter is de beer los en probe
ren soldaten van de Repoebliek de Ne
derlandse KNIL-kampen te bezetten. Nu
troffen ze het ongelukkig, want in die
kampen zaten, behalve K.N.I.L.-soIdaten
met hun gezinnen, ook Ambonnezen, dus
eigenlijk hadden die repoebliek-soldaten
verstandiger moeten wezen. Za kwamen
dan ook van een nogal koude kermis
thuis en probeerden het daarom maar
met beschieting uit zee en uit de lucht,
n.b. met vaartuigen en bommenwerpers,
die ze zo juist van de Nederlanders had
den „overgenomen".
Daar hierdoor grote groepen Nederlan
ders en Nederlandse belangen in de ver
drukking kwamen, zond onze regering
de torpedojager „Kortenaer" naar de be
dreigde plaats.
Nu is plotseling de Regering der R.I.S.
heftig op haar tenen getrapt. Terwijl de
R.I.S. nog geen enkele verontschuldiging
heeft laten horen voor de beschieting der
Nederlanders (wèl de gebruikelijke ont
kenning dat het gebeurde), tekenen zij
heftig protest aan tegen het zenden van
de „Kortenaer". De „Kortenaer", zeggen
zij, komt niet, zoals onze regering ver
klaart, voor het instandhouden der ver
bindingen, maar om op Indonesische sol
daten te schieten.
De Indonesische zienswijze is dus zo: De
Nederlanders beschieten vanuit een hin
derlaag, de zee of de lucht is geoorloofd.
Wanneer de Nederlanders hier iets te
genover stellen om erger te voorkomen,
is het onbehoorlijk, is het een oorlogs
daad, zijn wij koloniale kwelduivels en is
voor de Radio der Repoebliek een Radio
praatje te beluisteren, dat veel op een
scheldpartij lijkt.
Het zijn toch wel echte prettige partners.
H. OEKMAN.
op te treden.
Om U een beeld te geven hoeveel werk
aan een en ander is verbonden, laten we
enige cijfers volgen, waardoor de arbeids-
en organisatiezin van V.V.V. wel enigs
zins wordt uitgedrukt. De hotel- en pen-
siongids werd verzonden in een oplage
van 2500 stuks. De grote gids van Soest
werd gedrukt in een oplage van 3500
exemplaren. Er werden fraai geïllustreer
de folders gedrukt en uitgegeven, zoals
„Duinen in het hart van Holland", „Zo
merse Kunst in 1950", „Bent U al lid van
V.V.V. Soest-Vooruit" en „Ballet in het
Openluchttheater" in een gezamenlijke
oplage van 10.000 exemplaren. Er is een
kaart van de Gemeente Soest in druk,
waarvan er 5000 worden gemaakt. Aan
het verstrekken van inlichtingen werd
meer dan 4500 maal voldaan. Er werd
25.000 vel papier gestencild en meer dan
15.000 brieven en drukwerken werden er
verzonden.
Als gevolg van een en ander zou men ge
voegelijk kunnen verwachten, dat zeer
velen hun sympathie en steun aan V.V.V.
geven, maar hierin wordt men danig te
leurgesteld. Er zijn slechts 650 mensen in
Soest te vinden, die lid van V.V.V. zij«n
en dan nog tegen een zeer lage contribu
tie. Dit brengt mede, dat aan de werk
zaamheden van V.V.V. grenzen worden
gesteld en vaak gelden ontbreken voor
nodige dingen.
Een actie om het ledental op te voeren is
dan ook te verwachten en we hopen van
harte, dat deze actie een groot succes zal
hebben.
GESLAAGD.
Te ^Amsterdam slaagden dezer dagen
voor het rij wiel-vakdiploma de heren H.
v. d. Heuvel en J. F. Groart, alhier.
