De bittere waarheid
en de betere weg.
n Vijfde van t weiland
onder de ploeg
SOEST.
IN DE HOEK.
UITGAVE: DRUKKERIJ SMIT - SOESTDIJK
WÊt&ÊÊÊÈ
SOESTER COURANT
Verschijnt iedere Dinsdag en Vrijdag.
DINSDAG 12 SEPTEMBER 1950.
■ai Voa Wcedestraat H Telefoon 2666 - Giro 126154
Abonn. per kwart, f 1.50 - per post 1.T5.
26e JAARGANG No. 67.
De bittere waarheid is, dat wij allen bescher
ming wensen tegen de mogelijkheid van een
aanval uit het Russische kamp, maar dat we
voor die bescherming niet willen of niet kun
nen betalen. Wij willen wel, dat alles in het
werk wordt gesteld om de dreiging van een
nieuwe wereldoorlog te betomen, maar als
het er op aan komt daarvoor persoonlijk of
fers te brengen, schrikken we terug. Dat is
verklaarbaar genoeg, omdat iedereen de
grootste moeite heeft om met zijn inkomen
rond te komen en omdat we eigenlijk nog niet
eens heen zijn over de achterstand, die de
tweede wereldoorlog heeft veroorzaakt.
De bescherming tegen de gevreesde aanval
zal bestaan in de vorm van een groot leger
en dat betekent dus bewapening. Een derge
lijke bewapening eist uitgaven, onproduc
tieve uitgaven aan goederen en arbeidskrach
ten op een schaal, zoals tevoren zelfs niet
mogelijk geacht werd. Dat zal geen millioenen
kosten, maar milliarden en aangezien men een
millioen of een milliard net zo min als een
dubbeltje meer dan eenmaal kan uitgeven,
gaat die bewapening van ons inkomen af en
dus ten koste van onze welvaart. Dat is de
oorzaak van het tekort aan koopkracht, waar
mee wij allen worstelen.
Hierdoor worden ook de prijsstijgingen ver
oorzaakt; de bewapening slokt zulke grote
massa's metalen, rubber, enz. op, dat er weer
een zekere schaarste ontstaat, die tot hogere
prijzen leidt. Prijsstijgingen komen immers
niet uit de lucht vallen; zij hebben een duide
lijke oorzaak en daarom is het onmogelijk
prijsstijgingen eenvoudig goed te maken met
loonsverhoging. Met een verhoging van het
loon bestrijdt men immers alleen het gevolg
van de prijsstijging, maar tast men er de oor
zaak niet van aan. Wanneer nu die oorzaak
gezocht moet worden in de bewapeningsuit
gaven van alle staten, wil dat zeggen, dat hij
niet kan worden weggenomen, doch moet wor
den gedragen. De gehele kwestie van loons
verhoging of prijsbeheersing, die deze week in
Nederland zo actueel is, draait dan ook niet
om het wegnemen van de oorzaak van de stij
ging, maar om de vraag: wie zal het offer,
cicTl de bewapening ons oplegt, dragen.
De arbeiders hebben al gezegd: wij niet! Wij
moeten, er 5 pet bij hebben om weer aan onze
trek te komen. En de ondernemers zeggen van
hun kant: wij evenmin, want wij worden al zo
geplukt door de belastingen. Wie dan? De
Staat soms? Die heeft toch alleen maar ver
lies en het is erg verleidelijk om dan maar te
zeggen: de Staat zal wel betalen, want een
beetje meer of minder staatsschuld doet er
niet toe. Doch dan vergeet men, dat wij met
ons allen toch weer voor de staatsuitgaven
en schulden moeten opdraaien in de vorm van
belasting. De onvermijdelijke consequentie
van bewapening schijnt dan ook te zijn: da
ling van de welvaart.
En tochen toch is dat niet onvermijdelijk,
zoals Amerika in de laatste wereldoorlog
heeft bewezen. Daar is men erin geslaagd
een geweldig bewapeningsprogramma uit te
voeren en tegelijkertijd de levensstandaard te
verhogen. De wijze, waarop dat gelukt is, was
eenvoudig door meer te produceren, door mid
del van een betere technische uitrusting vol
doende goederen ter beschikking te krijgen.
Wanneer een arbeidskracht met een bepaalde
machine 100 werkstukken per dag afleverde,
dan werd een betere machine gebouwd,
waardoor diezelfde arbeider in dezelfde tijd
200 of 300 stuks kon produceren. Dit is in de
Amerikaanse industrie op grote schaal toege
past en het resultaat daarvan is geweest, dat,
zoals we reeds vorige week schreven, de ge
middelde arbeidskracht in de Verenigde Sta
ten thans driemaal zoveel voortbrengt als een
Nederlander. Dit is de weg, die de uitvoering
van een bewapeningsprogramma mogelijk
maakt zonder de levensstandaard aan te tas
ten. Daarom hebben ook wij thans een indu
striële mobilisatie nodig in Amerikaanse stijl.
Er zal meer in ploegen gewerkt moeten wor
den en in de berekening van de lonen of in
de wijze van belastingheffing moet een krach
tige prikkel worden gelegd om zich zoveel
mogelijk in te spannen. In Duitsland heeft
men deze prikkel op het ogenblik gevonden in
het vrijstellen van hetgeen men met overuren
verdient bij de belastingen. Van overuren
wordt dus geen belasting afgetrokken. Men
mag dus de kwestie van lonen en prijzen niet
slechts beoordelen naar de wanverhouding,
die op het ogenblik optreedt, maar rekening
houden met de hoofdoorzaken van de span
ningen en de bestrijding zoeken in de enige
richting, die werkelijk resultaat kan opleve
ren: snelle verhoging van de productie.
Een opschrift als hierboven staat doet denken
aan het wederinstellen van de scheurplicht,
onzaliger nagedachtenis. Zover is het geluk
kig (nog) niet, maar toch hangt er wel zo iets
in de lucht. Toen de Minister van Landbouw
enige maanden geleden de omgewerkte begro
ting van het Landbouw-Egalisatiefonds in-
s<-~
Ophalen van de Britse „Breconshire".
De bergingsdienst van de Britse Admira
liteit heeft het vroegere handelsschip de
„Breconshire", hetwelk gedurende de
moeilijkste oorlogsjaren het eiland Mal
ta heeft bevoorraad, geborgen.
Het schip zal nu van Malta naar Genua
worden gebracht, waar 't wordt gesloopt.
Drie bergingsschepen onder kapitein O.
T. Harrison, geholpen door acht duikers,
hebben het schip onder grote technische
moeilijkheden gelicht.
Foto: bergingsexperts staande op het
schip, nadat het aan de oppervlakte is
gehaald.
diende, schreef hij in zijn Memorie van Toe
lichting, dat het gewenst zou zijn zoveel mo
gelijk onproductief weiland om te ploegen en
hij voegde daaraan toe, dat deskundigen de
de oppervlakte, die daarvoor in aanmerking
zou komen, schatten op 20 pet van alle gras
land. Wij bezitten ongeveer 1.300.00 ha gras
land, zodat er zo omstreeks 260.000 ha ge
scheurd zou moeten worden. Dat is een opper
vlakte 12 maal zo groot als de Wieringermeer-
polder en dus geen peuleschilletje. De bedoe
ling van deze actie voor het scheuren van
weiland is niet in de eerste plaats de graan-
productie te verhogen, maar om deze grond
tot een hogere productie te brengen. Slecht
grasland is een voortdurend verlies, aangezien
er te weinig en niet voldoende voedzaam gras
opstaat. Scheurt men deze grond om en zaait
men er vervolgens groenvoedergewassen of
normale akkerbouwgewassen op, dan krijgt
men een veel grotere waardeproductie van
dezelfde oppervlakte.
Om de boeren ertoe te krijgen, dat zij zonder
het opleggen van scheurplicht dit slechte wei
land onder de ploeg gaan nemen, wil men in
de krachtvoedertoewijzing voorwaarden op
nemen, die het scheuren van weiland aanmoe
digen. Wie nl. veel scheurbaar weiland heeft,
d.w.z. weiland, dat door plaatselijke commis
sies van onvoldoende kwaliteit wordt be
schouwd, zal minder gunstig behandeld wor
den bij de veevoederdistributie. Zoals men
zich wellicht herinnert, hebben wij op deze
regeling nogal wat critiek uitgeoefend, omdat
zij ons te ingewikkeld is. Het is een geweldig
karwei om voor iedere boerderij te gaan uit
zoeken welk deel van zijn grasland gescheurd
zal dienen te worden. Wij kunnen ons moeilijk
voorstellen, dat men erin zal slagen nog voor
het winterseizoen begint, deze berekeningen
klaar te hebben. En waarop moet men de
krachtvoertoewijzing baseren als men daarin
niet slaagt? Dan loopt de hele krachtvoerdis-
tributie vast. Ook vrezen wij, dat een derge
lijke aanmoediging langs een omweg lang niet
voldoende effect zal hebben. Uit ervaring is
het ons voldoende bekend hoe moeilijk het is
juist die groep onder de boeren, die zijn gras
land verwaarloost, ertoe te brengen dat zij er
de ploeg inzetten. Dit zijn immers de mensen,
die het minst toegankelijk zijn voor bedrijfs-
verbetering en die zelfs geen maatregelen ne
men, wanneer men hun duidelijk kan voorre
kenen, dat zij zichzelf grote schade toebren
gen.
Het is dus twijfelachtig of de minister zijn
doel zal bereiken, maar wij zijn het volkomen
met hem eens, dat het hard nodig is, dat dit
slechte grasland aangepakt wordt. In een jaar
als dit, waarin het gras zo overvloedig groeit,
valt het betrekkelijk weinig op hoeveel slecht
weiland er ligt. Men zou dit veel duidelijker
kunnen zien als de zomer droog en heet was
geweest. Het najaar van 1950 is dus wel een
heel ongeschikte tijd om een deel van de boe
ren ervan te overtuigen, dat zij bepaalde per
celen moeten gaan omploegen. En toch is het
juist nu de tijd om daarvoor te pleiten, want
wie het grasland voor de winter scheurt en
de zode fijnmaakt, zal het volgend voorjaar
een belangrijke voorsprong hebben. Door de
overvloed van vocht mag verwacht worden,
dat de gescheurde zode snel tot vertering zal
overgaan, hetgeen bevorderd kan worden door
de grond met een schijfegge of met een frees
machine te laten bewerken voor het ploegen.
Bij een droog jaar zou dat heel wat moeilijker
zijn. Wacht men daarentegen tot het volgend
voorjaar, dan is het verbazend moeilijk dat
gescheurde land nog op tijd in goede conditie
te krijgen, terwijl dan ook de vreterij veel
groter zal zijn. Daarom geven wij de drin
gende raad aan alle landbouwers om ieder
perceel van hun grasland nog eens te beoor
delen. Laat men de stukken, die als onvol
doende moeten worden aangemerkt, indien
enigszins mogelijk, nog voor de winter in
bouwland leggen.
NIKAPROBA HULDIGDE
WEER MILITAIREN.
De gezamenlijke thuisfronten in Soest,
verenigd onder de naam „Nikaproba",
hebben Vrijdagavond weer een aantal mi
litairen gehuldigd welke in de laatste
maaiiden gerepatrieerd zijn.
In hotel „Eemland" was „Nikaproba" de
gastvrouw van de militairen en hun fa
milieleden in een zeer genoeglijke bijeen
komst.
Na ,het openingswoord door de heer H. v.
Hal, voorzitter van „Nikaproba", sprak
onze burgemeester een welkomswoord tot
de militairen, namens de Soester burgerij.
„In het onmetelijke eilanden-rijk overzee
heeft U Uw plicht gedaan", aldus spr. „en
U begreep het werk, dat daar te doen
was. In Uw heengaan vervulde U een
roeping om het Vaderland en de Troon
van Oranje te dienen en U hebt Uw
trouw bewezen onder dikwijls zeer moei
lijke omstandigheden. Terug in het va
derland zullen de tegenvallers niet zijn
uitgebleven, doch Uw zin voor werkelijk
heid heeft bewezen, dat U vaak meer aan
passingsvermogen had dan velen, die
thuis bleven. Ik ben ervan overtuigd, dat
U in korte tijd alle moeilijkheden zult
overwinnen en U mag niet schromen om
hulp aan de autoriteiten te vragen. Het
respect en de dank van de burgerij voor
Uw moed en doorzettingsvermogen druk
ken wij gaarne op deze avond uit."
Spr. vertrouwde, dat de militairen de
zelfde moed, dezelfde trouw en aanpas
singsvermogen zouden blijven behouden,
omdat het Vaderland dergelijke mensen
zo hard nodig heeft.
Nadat koffie met gebak was geoffreerd
trad het gezelschap De Jonge Nederland
se Revue op, onder leiding van Tom van
Maaren, welke gezelschap, in een keurig
bont programma, goed verzorgde klein
kunst te zien en te horen gaf.
De Burgemeester ging vervolgens over tot
het uitreiken van de certificaten aan 36
militairen, welke weer in het ereboek van
de gemeente Soest werden opgenomen.
Ook reikte de burgemeester namens de
Nederl. regering, de onderscheiding „Or
de en Vrede" uit aan de navolgende oud
militairen. Voor de jaren, welke deze in
de tropen verbleven, waren aangehecht de
gespen met de jaartallen, welke wij ach
ter de namen vermelden.
Het waren: G. W. Rutten, 47-48-49. H. J.
Burgstede 46, 47, 48, 49. M. Beyen 46 47. J.
A. Schalkx 47, 48.G. C. Kuiper 46, 47, 48.
A. Koopmans 46 en 47. F. A. W. de Jong
47 en 48. J. A. Rootselaar 46 47 48. P. M.
Pijpers 47 48 49. J. v. d. Breul 47 en 48.
A. v. d. Hoed 46, 47, 48. B. van Rootse
laar 46, 47, 48. J. Reyerse 46, 47, 48. A.
H. Koehof 46, 47, 48. J. W. Smit 47 en 48.
H. J. de Ruig 46, 47, 48 en A. Kraay 46,
47, 48. N. van Óoyen en H. v. d. Neut
waren niet aanwezig.
Tijdens beide uitreikingen stonden de
vrouwelijke en mannelijke militairen,
waaronder verschillende nog in hun mili
tair uniform, op het toneel en werden
warm begroet door de aanwezigen.
In de pauze werd het ere-boek door vele
aanwezigen ingezien, waarna weer De
Jonge Nederlandse Revue voor het voet
licht kwam.
Het was weer één van die kostelijke, be
schaafde avonden, welke „Nikaproba"
sfeeds weer weet te organiseren, ditmaal
met medewerking van Piet Ekel.
MEISJE STOND OP DE UITKIJK.
Ongeveer een jaar geleden ging de 18-
jarige dienstbode J. van E. op zwerftocht
met een bij de politie ongunstig bekend
staande jongeman, zekere J. K.
Toen deze K. door zijn geld heen was,
probeerde hij op oneerlijke wijze aan con
tanten te komen en deed een poging tot
inbraak in de kiosk bij de spoorwegover
gang te Soestduinen alhier.
Terwijl hij bezig was de deur met een
beitel te forceren, mgest het meisje op de
De hoeveelste loonronde per 1 Septem
ber is ingegaan weet ik, zonder het na te
slaan, niet. Het kan de tweede en het kan
ook de vijfde zijn wat mij betreft, waar
mede ik maar zeggen wil, dat ik noch
aan de ene noch aan de andere zijde be
langhebbende ben.
Ik gaf geen verhoging en ik ontving
geen verhoging, al vind ik natuurlijk wel,
dat het laatste mij ook toekomt.
Juist omdat ik tussen beide gevallen in
hang, kan ik er een eigen mening op na
houden voor wat die verhoging en de ge
volgen betreft.
In de allereerste plaats meen ik, dat we
er met deze loonronde nog lang niet zijn
en dat we er met geen enkele loonronde
zullen komen. De regering kan natuurlijk
wel zeggen: „dat er streng op de prijs
verhoging zal worden toegezien", maar
dat had ze evengoed niet kunnen zeggen.
Hetzelfde geluid hoorden wij een jaar ge
leden ook al en dat het veel heeft uitge
werkt kunnen we niet zeggen.
Er is nu eenmaal een onverbrekelijk ver
band tussen grondstoffenprijzen, kostprijs
en verkoopsprijs en nu kan de regering
natuurlijk wel winstregelend gaan optre
den, maar een kind in de handel en in
dustrie zal U ku<nen vertellen, dat er
gens een grens is, een rporele en een ma
teriële.
Wanneer een ondernemer geen rekening
meer kan houden met e.v. vernieuwingen
of moderne aanpassingen in zijn bedrijf
en daar gelden voor kan reserveren, kan
zelf Bartjes U voorrekenen, dat het ar
beidende gedeelte van ons volk, dat be
schermd moet worden, later als nummer
één de dupe wordt van het al te dwin
gend optreden der regering, welke wel
gesteld is op een kip, die gouden eieren
legt, maar haar het voer niet gunt.
In een radiotoespraak heeft een onzer
economen gezegd, dat wij, willen we
succes peuren uit de loonronde, tot een
grotere productie zullen moeten komen.
Dat klinkt duidelijk genoeg, maar of de
betekenis en de manier waarop dit moet
worden bereikt door de producerende
mens zal worden begrepen en uitgevoerd?
Wat wil dit zeggen? Harder werken? Meer
werken? Langer werken?
Het is wel makkelijk voor een microfoon
schone en welklinkenle leuzen te verkon
digen, maar misschien wil de regering
dan ook aangeven hoe die hogere produc
tie moet worden bereikt.
Niemand begint harder te werken om
dat hij 5 °/o loonsverhoging krijgt. Ge
looft U dat maar niet.
Laat de regering daarom eens zeggen
welke weg hiervoor moet worden inge
slagen.
Ik geef gewonnen, dat ook ik niet de moed
zou hebben om het kind zo duidelijk bij
de naam te noemen.
H.OEKMAN.
uitkijk gaan staan om eventueel voor on
raad te waarschuwen. Hierdoor maakte
zij zich schuldig aan medeplichtigheid bij
inbraak en moest zich uit dien hoofde
enige tijd terug voor de Utrechtse Poli
tierechter verantwoorden.
De zaak, die indertijd werd aangehouden
voor het doen uitbrengen van een rap
port over verdachte, werd Vrijdag op
nieuw behandeld. Thans bleek, dat het
over verdachte uitgebrachte rapport niet
ongunstig luidde, hoewel zij wispelturig
van aard schijnt te zijn.
Conform de eis veroordeelde de politie
rechter haar tot twee maanden voorwaar
delijke gevangenisstraf met een proeftijd
van twee jaar alsmede toezicht van de
Prot.-Chr. Reclasseringsvereniging.
BILJARTEN.
Woensdagavond wordt in het kader van
de verenigings-competitie de wedstrijd
Gouden PloegZonneheuvel gespeeld.
De wedstrijd MiddelwijkGouden Ploeg
eindigde in een 10-6 overwinning voor de
Gouden Ploeg.
In de verliezers-finale komen Centraal
en Middelwijk, terwijl De Gouden Ploeg,
D.O.S. en Zonneheuvel een halve compe
titie spelen om het plaatselijk clubkam
pioenschap.
VANDALISME.
Ons Openluchttheater is in de afgelopen
dagen het doelwit geweest van baldadige
elementen. Onbekenden hebben het hou
ten hokje, dat als kassa wordt gebruikt,
omgekanteld en vervolgens van boven
naar beneden laten rollen over de zit
plaatsen. Het gevolg hiervan is, dat het
hokje en een gedeelte van het hekwerk
werd vernield.
Toen men van dit spelletje genoeg had,
heeft men een bezoek gebracht aan de
kleedkamers. Het hangslot werd in elkaar
geslagen en een houten luik van een der
ramen gerukt. Ook werd dit kleedhuis
met een bezoek vereerd, doch er werd
niets vernield.
Wel had men met zeep op de spiegel ge
schreven „Zwijnhonden". De „heren"
hebben er blijkbaar niet bij stil gestaan,
dat zij daarmede hun naamkaartje ach
ter lieten.
