Oostenrijk en Europa,
Voor het goede doel
Brandpunten der
Internationale Politiek
Eventjes terzijde
SOEST.
IN DE HOEK.
Burgerlijke stand
VRIJDAG 26 JANUARI 1951.
27e JAARGANG no. 7.
SOESTER 0OURANT
UITGAVE: DRUKKERIJ SMIT SOESTDIJK BUREAU VOOR REDACTIE EN ADMINISTRATIE: VAN WEEDESTRAAT 35 TELEFOON No. 2566
Verschijnt iedere Dinsdag en Vrijdag.
Een treffende overeenkomst.
De twintigste Mei gaat Oostenrijk naar de
stembus om een nieuwe President te kie
zen. Katholieken en Socialisten, de twee
grote partijen, zullen hun candidaat wel
naar voren schuiven, doch een figuur, een
onomstreden figuur, die het respect van
het ganse volk heeft, kan Oostenrijk, an
ders dan na de bevrijding, niet opbrengen.
Nu is dat niet erg. Presidenten worden ge
kozen en niemand zal in een president, die
gekozen wordt, iemand van minder gehai-
te zien dan een die bij acclamatie die hoge
eer te beurt valt. Meestal gebeurt dit laat
ste al'een in tijden van buitengewone
spanning of van een nationale herleving.
Nu kan men van Oostenrijk wel van een
tijd van grote nationale spanning spre
ken. Van een nationale herleving is echter
geen sprake. Dit laatste geldt ook voor
geheel West-Europa. Een tijd van buiten
gewone spanning? Zeker. Maar een van
een super-nationale opleving? Neen.
Oostenrijk is, nadat het door de vrede
van de eerste wereldoorlog was geampu
teerd van de gebieden waarmee het een
economische eenheid vormde, steeds sterk
geporteerd voor een aansluiting bij Duits
land.
De pogingen daartoe werden echter getor
pedeerd door de geallieerden, die terecht,
wel inzagen, dat de Duitsers in hun posi
tie aanmerkelijk door zouden versterken.
Een latere politiek tegenover het nazi-be
wind verhinderde de „anschluss" niet,
evenmin als de annexatie van Tsjecho-Slo-
wakije. Dat er op het ogenblik weinig
kans is op enige aaneensluiting tussen de
twee Duits-sprekende landen, is begrij
pelijk.
Geen agrarisch achterland.
Intussen waren de vooruitzichten van
Oostenrijk na de eerste wereldoorlog wei
nig gunstig, doordat van het industrieële
land het agrarische achterland Hongarije
was afgesneden.
Ook tussen de vrede en de verovering van
Hitier had het land weinig levensvatbaar
heid.
De gescliiedenis van Oostenrijk heeft na
de tweede wereldoorlog een herhaling te
zien gegeven, een herhaling op continen
tale schaal, zoals trouwens de geschiede
nis van landen in het algemeen meer en
meer getransformeerd wordt in de ge
schiedenis van de continenten.
Is de positie van West-Europa van nu
ook niet te vergelijken met die van Oos
tenrijk? Wat er van Europa aan deze zij
de van het IJzeren Gordijn is overgeble
ven, is voor het allergrootste deel indu-
trieland. Het agrarische Oosten is geam
puteerd. Weliswaar worden er nog gere
geld pogingen gedaan om van de handel
tussen de twee helften nog terecht te
brengen, wat er nog terecht te brengen is,
maar het normale intensieve handelsver.
keer ontbreekt.
Ook wanneer we de maatstaven aanleg
gen, die tegenwoordig voor intensief en
voor normaal gelden.
Wie zou de economische situatie van West-
Europa op het ogenblik een erg levens
vatbare willen noemen? En wie denkt niet
aan de paralel van de „anschluss" als bij
de Russische politiek ten aanzien van het
Westen beschouwd?
Wat West-Europa voor heeft op het oude
Oostenrijk is dit, dat het niet geisoleerd
staat en dat het, door onderlinge samen
werking tussen de staten, de doelmatig
heid van zijn economische leven kan ver
hogen. Wel zal moeten verhogen.
Jammer genoeg in de eerste plaats uit mi
litaire noodzaak, maar ten slotte zou het
niet de eerste keer wezen, dat een samen
werking, geboren uit militaire noodzaak,
leidde tot een duurzaam samengaan tus-
De regering wil een voetbalpool toe-»
staan, waarvan de opbrengst voor
liefdadige en sociale doeleinden wordt
besteed. (Krantenbericht.)
Een voetbalpool
Voor het goede doel,
Hoera, we kunnen dokken.
Het is tech wel een leuke tijd,
We doen aan de liefdadigheid
Wanneer we mogen gokken.
Vooruit, geef hier
Zo'n formulier!
Zo hoor je strakjes vragen.
Vooruit maar jongens met de geit,
Het is voor de liefdadigheid,
We gaan een gokje wagen.
Wat zijn we gul,
Geen flauwe kul,
Geefiedereen zijn brokje.
We zijn tot offeren bereid,
We doen aan de liefdadigheid
Alleenvia een gokje.,.
Zo, op een draf
Er nog op af,
Zie nog zo'n ding te krijgen.
Het gokken gaat gestadig door,
We zijn alleen liefdadig voor.
Nou ja.eh.voor „ons eigen".
sen soms zeer heterogene delen.
De twintigste Mei zal Oostenrijk dus een
nieuwe president kiezen, die zijn land re
presenteert.
Zal Europa op die datum zover, zijn, dat
het een man zou kunnen kiezen, die dit
werelddeel representeert?
Geleidelijk-aan Eerste Nederlan
ders op Korea gevallen. EisenKo-
wer niet ontevreden? Theorie en
practijk. Rusland zond een nota.
Langs wegen van geleidelijkheid kan men
de wereld brengen waar men wil. Als men
plotseling voor een of ander feit zou wor
den geplaatst, zou men zich in de mees
te gevallen verschrikt afwenden.
Er zijn echter heel wat gebeurtenissen
waar wij langzaam naar toe groeien,
waar we langs die wegen van geleidelijk
heid naar toe worden gevoerd.
Zo iets heet: de publieke opinie beinvloe-
den. Als men ons maanden en maanden
lang voor houdt, dat er wel eens oorlog
zou kunnen komen tussen Oost en West,
dan weet men op het laatst niet beter, dan
aanvaardt de mens deze gedachte, wel als
een noodlottige, maar dan toch als een
feit, waaraan nu eenmaal niet is te ont
komen. Sterker, men gevoelt het eigen
lijk als een opluchting, dat het lang ver
wachte en gevreesde dan eindelijk is ge
komen!
Wij herinneren ons in de oorlogstijd een
bevriende Jodenfamilie. Voor hen gold het
uitgaansverbod reeds des avonds om 8
uur. Om hen die avonden niet al te lang
te laten duren, bezochten wij ze geregeld.
Dan zaten we bij hen, we luisterden naar
elke auto, die in de straat stopte: daar
zouden ze zijn, de „Grüne", die hen zou
den komen halen. Hoe vreemd het moge
schijnen: het was voor die mensen een op
luchting, toen dan eindelijk voor hun huis
de auto stilhield. Aan die spannende on
zekerheid ^as ten minste 'n eind gekomen.
In deze tijd worden we met elkaar op de
komende oorlog „geprepareerd". Er ge
beuren dingen, welke we enige jaren ge
leden voor onmogelijk hadden gehouden,
maar die wij thans als normaal en als on
vermijdelijk aanvaarden.
Nóg zijn het vrijwilligers, die in Korea
voor de Verenigde Naties strijden. Bij de
schaarse berichten, die ons van dit front
bereiken, was de mededeling, dat er drie
Nederlanders sneuvelden en 32 man wer
den gewond.
Wij hopen van ganser harte, dat deze ge
tallen niet groter worden, doch wij vre
zen.
De regering overweegt binnenkort we
derom vrijwilligers op te roepen. Nog
steeds vrijwilligers, omdat voor de meeste
van hen de overeenkomst voor een jaar
gesloten, het komende najaar eindigt. Het
zal echter de vraag zijn, of men op de duur
met vrijwilligers zal kunnen volstaan.
Reeds thans heeft Eisenhower verklaard,
dat hij, in tegenstelling met de berichten,
niet ontevreden was over de defensie van
Nederland, maar.... dat hij de Ameri
kaanse ambassadeur een brief had ge
schreven om hem uiteen te zetten, wat er
naar zijn mening moet worden gedaan om
de Nederlandse defensie te verbeteren.
Nu moet U vooral niet denken dat „Ike"
óntevreden wasAls men het in Ame
rika straks beter oordeelt, dat onze Ne
derlandse jongens ook niet-vrijwillig naar
Korea gaan, dan zijn we daarvoor reeds
rijp gemaakt, dan zullen ze gaan, omdat
ons wordt voorgehouden, dat ook dit on
vermijdelijk is. Onvermijdelijk, omdat het
antwoord van China onbevredigend wordt
geacht, ook al verzekerde de premier van
India, Nehroe, dat de Chinese tegenvoor
stellen juist een poging waren om de on
derhandelingen voort te zetten. Nehroe
deed daarom al zijn best om te verhinde
ren, dat China door de Verenigde Naties
als agressor zou worden gebrandmerkt.
Welke maatregelen zullen nu tegen China
worden genomen? Het is in zekere zin ge
makkelijk, een land als de aanvaller aan
te wijzen; iets moeilijker wordt het, zulke
maatregelen te nemen, dat de aanvaller ei
toe wordt gebracht, een andere houding
aan te nemen.
Het is met landen al precies zo als met
kleinere groepen: voor sommigen wordt
het moeilijk één lijn te trekken en als men
kans ziet er beter van te worden door een
gemaakte afspraak te ontgaan, dan zal
men dat niet laten.
In theorie zijn blokkade-maatregelen heel
aardig, maar wij hebben zo langzamer
hand wel geleerd, dat er in de practijk
nog wel iets anders komt kijken De ge
schiedenis heeft wel genoegzaam geleerd,
dat dergelijke maatregelen in de practijk
weinig effect sorteren en dat zulk een
blokkade beter niet afgekondigd kan wor
den als men er zich niet algemeen aan
houdt.
Wel wordt een beroep gedaan op alle sta
ten om zich van steun aan de aanvaller te
onthouden, maar de eenheid in de wereld
is niet zo groot, dat de staten, die om
verschillende redenen tegenstander van
een blokkade zijn, zich daaraan zullen
houden.
In tegenstelling tot wat de mensen elkaar
aandoen staat het werk van de natuur.
Daarbij speelt het onverwachte meesten
tijds een grote rol. Als de natuur zich doet
gelden, staat de mens vrijwel machteloos.
Zwitserland en Oostenrijk werden de afge
lopen week door 'n ramp getroffen: ten
gevolge van de plotselinge dooi ontston
den in het Alpengebied lawines, die be
kende wintersportplaatsen isoleerden, die
spoorweg en autowegen blokkeerden,
honderden huizen deden verdwijnen en
die de z.g. „witte dood" van enige honder
den mensen veroorzaakte.
Het is hierbij te hopen, dat de grote wa
tertoevoer, welke van de sneeuwval het
gevolg is, in Nederland geen schade door
watersnood zal geven.
De natuur.... Zelfs Eisenhower moet er
rekening mee houden. Tengevolge van een
verkoudheid en een keelontsteking kon 'n
bespreking met generaals te Heidelberg
aanvankelijk niet doorgaan.
Het is logisch, dat de Sovjet de herbewa
pening van het Westen als een bedreiging
ziet. De Russische minister van buiten
landse zaken, Wysjinski, verklaarde dit
ronduit in een nota, die hij tot Engeland
en Frankrijk over de bewapening van
West-Duitsland richtte.
In die nota kwam hij er heftig tegen op,
dat voor deze bewapening ook besprekin
gen worden gevoerd met de vroegere Hit-
ler-generaals Speidel en Heusinger.
De tijden veranderen.
SLUITINGSTIJDEN WINKELS.
In aansluiting aan 'n bericht van politie
zijde, dat extra aandacht zal worden ge
schonken aan het sluiten der winkels op
„NIKS MEE TE MAKEN".
Je zou er bij je leven de schrik voor
krijgen, dat iemand op de gedachte zou
komen een straat naar je te noemen, een
standbeeld voor je op te richten of een
gevelsteen in het huis te plaatsen, waar je
óf geboren bent, óf waarin je tientallen ja
ren achter elkaar, al of niet in bekrom
pen omstandigheden, hebt geleden en ge
streden om je kostje bij elkaar te krijgen.
Ik heb in mijn korte leven al zoveel over
standbeelden, straatnamen en dergelijken
gehoord en gelezen, dat ik nu reeds zou
willen verzoeken: laat mij er maar buiten.
Herdenk in mijn plaats maar een ander!
Herinnert U zich nog het adres van een
bekende familie, die de raad van Den
Haag beleefdelijk verzocht de naam van
een straat, welke naar een van haar voor
zaten was genoemd, maar liever te ver
anderen, omdat die straatnaam nogal eens
in de politierapporten werden vermeld in
verband met berovingen, welke er met de
regelmatigheid van een uurwerk geschied
den.
Tja, die straatnamen. Weet U nog, dat in
de bezettingstijd alle mogelijke straatna
men naarstiglijk werden veranderd en dat
na de bevrijding de oude namen weer
even naarstiglijk in ere werden hersteld.
Natuurlijk: Wat deden ze er aan met hun
vuige handen?
U weet natuurlijk ook, dat zelfs eerbetoon
in steen of marmer voor sommigen niet
veilig is. De vrienden van de toneelschrij
ver Heyermans kunnen U er een boekje
over opendoen. Vandalen schonden zijn
aangezicht en het beeld moest, hernieuwd,
op een veiliger plaats worden neergezet.
Tot nu toe had ik gedacht, dat een ge
velsteen het veiligst was om de nagedach
tenis van een groot mens te eren en in
herinnering te houden. Maar ook hierin
heb ik mij vergist.
Te Amsterdam was aan een der grachten
huizen een gedenksteen aangebracht. De
steen was indertijd met de nodige plech
tigheid onthuld, er waren foto's van ver
schenen en nadien, nu ja, laat ons eer
lijk zijn, een mens gaat niet iedere dag
alle mogelijke herdenkingsstenen af om te
kijken, of ze er nog wel zijn.
De eigenaar van het grachtenhuis vond
echter, dat de steen zijn huis ontsierde.
Die mening was ook de nieuwe bewoner
toegedaan en zonder iets te zeggen, lieten
zij, zonder foto's en zonder daarbij de
pers uit te nodigen, de gedenksteen ver
wijderen onder het motto: „Niks mee te
maken".
Er stak een storm op van verontwaardi
ging. De vrienden van de vereerde namen
daar geen genoegen mee. Ze sloegen op de
grote trom en zelfs in de Amsterdamse ge
meenteraad kwam het „vreemde geval"
ter sprake. Toen bleek evenwel, dat er
weinig aan te doen was. De bewonderaars
van de vereerde man konden de steen ca
deau krijgen, maar de eigenaar zowel als
de bewoner dachten er niet aan het ge
denkteken weder te laten aanbrengen.
Men zal nu trachten, in de toekomst der
gelijke dingen te voorkomen. Dit mag ook
wel.
Als er zulke pietepeuterige mensen zijn,
die zo weinig de gevoelens van anderen
kunnen Respecteren, dan.
Nu ja, dan is het ook geen wonder, dat de
wereld is zoals ze is!
de vastgestelde uren, verzoekt de Winke
liersvereniging „Soest" ons op het volgen
de te wijzen: Van 1 Octo'oer tot 1 April
mogen de winkels geopend zijn: 's Maan
dags tot en met Vrijdags van 5 uur v.m.
tot 6 uur n.m. Zaterdags van 5 uur v.m
tot 7 uur n.m.
Van 1 April tot 1 October zijn de sluitings
tijden: Maandag tot en met Vrijdag 7 uur
n.m. en Zaterdag 8 uur n.m.
Voor het open zijn van speciale zaken op
Zondag, moet een afzonderlijke vergun
ning worden aangevraagd, waarbij uren
enz. worden vastgesteld.
Voor speciale gelegenheden (St. Nicolaas,
Kerstmis etc.), wordt steeds een ministe-
rieele .beschikking gepubliceerd. Verder
zijn voor meerdere branches nog bijzonde
re bepalingen van kracht, b.v. inzake de
sluiting op een bepaalde middag per week,
Dit geschiedt middels een plaatselijke ver
ordening.
GEMEENTE CONTRA
GEDEPUTEERDE STATEN.
Gedeputeerde Staten van onze provincie
hebben aan het gemeentebestuur doen
toekomen het ontwerp van een streek
plan ter bescherming van de waterwin-
plaatsen ten behoeve van de drinkwater
voorziening in de provincie Utrecht.
Ter oriëntering van de gemeenteraad wij
zen B. en. W. op het feit, dar voor elke
waterwinplaats twee beschermingsgebie-
den zijn vastgesteld.
Binnen het eerste beschermingsgebied,
dat vrijwel samen gaat met de terreinen
van de drie in de gemeente gelegen wa-
terwinplaatsen, wordt nagenoeg iedere ac
tiviteit verboden, behoudens het winnen
van water en het uitoefenen van het agra
risch bedrijf. Dit gebied is omgeven door
een tweede gebied, waarvoor iets minder
strenge bepalingen gelden. In beginsel
mogen in deze twee zones niet worden
opgericht, of zo zij reeds aanwezig zijn,
niet worden uitgebreid: industrieële
bouwwerken, sanatoria, gestichten, kloos
ters, koloniehuizen en gebouwen deel uit
makend van een woonwijk.
Verboden wordt voorts het inrichten van
militaire of andere kampen, het storten
of opslaan van afvalstoffen, het verrichten
van grondwerken, afgravingen enz.
Ons gemeentebestuur heeft geen bezwaar
tegen een verbod tot inrichting van mili
taire kampen. De militaire instanties zul
len in dit opzicht hun eigen boontjes wel
doppen en van belang is hierbij tevens,
dat de militairen juist een streek heide
grond in gebruik hebben genomen, gele
gen tussen de spoorweg AmersfoortUtr.
en de rijksweg AmersfoortUtrecht.
Verdere consequenties van het streekrilan
zijn, dat op 't terrein van 't Soester Na
tuurbad geen grondwerken en afgravin
gen mogen worden verricht en mogelijk
ook geen nieuwe gebouwen mogen wor
den gesticht, tenzij de vrijstellingsbe
voegdheid volgens art. 6 van dit streek
plan dit mogelijk maakt.
Voor Soesterberg zouden de uitvloeisels
van dit streekplan wel zeer funest zijn.
De uitbreiding van Soesterberg zou moe
ten worden stop gezet en dat op het mo
ment, dat belangrijke uitbreidingen van
het vliegveld en daarmede van Soester
berg, voor de deur staan.
Onze gemeenteraad zal zich hedenavond
over dit plan hebben te beraden, maar wij
achten het uitgesloten, dat de raad zich
aan dit plan zal binden.
S.P.S.V. NOG NIET KAMPIOEN.
Dinsdagmiddag ontmoette het voetbal
elftal van S.P.S.V. het elftal van de Bus-
sumse politie voor de competitie van de
Ned. Politie Sportbond.
Soest, dat als no. 1 op de ranglijst staat,
kreeg te Bussum de enigste mededinger
naar de bovenste paats tegen zich en was
deze wedstrijd in een Soester overwinning
geëindigd, dan was Soest practisch kam
pioen geweest.
Na een kwartier wist De Hartog, die een
voorzet van rechts benutte, met een kal
me schuiver in de uiterste linker hoek
het eerste doelpunt te maken. De Soeste-
naren hadden in deze eerste helft de score
zeker hoger kunnen opvoeren, als de
Soester halflinie niet een teruggetrokken
positie had ingenomen en daarmede de
stootkracht van de uiterst bewegelijke
voorhoede had verzwakt.
Na de rust hebben de Soester politieman
nen getracht in hoog tempo de overwin
ning veilig te stellen, doch helaas viel er
een doelpunt aan de andere zijde, toen de
linksbuiten van Bussum in buitenspelposi
tie de stand gelijk maakte. 11.
Dit teleurstellende doelpunt deed het tem
po en de aanvaskracht van S.P.S.V. ech
ter niet verzwakken. De doelman van
Bussum, bijgestaan door zijn backs, heb
ben tenslotte deze uitslag bepaald, door
hun talentvol verdedigen. Tot de laatste
minuut bleef, dank zij de aanvalslust van
Soest, de spanning er in, doch het mocht
S.P.S.V. niet gelukken de stand te ver
anderen.
INTERKERKELIJKE KERKDIENST.
Zondagavond, 8 uur, wordt in de Geref.
Kerk aan de Julianalaan een dienst ge
houden met en voor buitenkerkelijken.
Als spreker treedt op Ds. W. A. Wierin-
ga van Baarn. Het Evangelisatie-koor „De
Roepstem" verleent medewerking.
Abonn. per kwart, 1.75 - per post 1.95
POSTGIRO No. 126156
Door 'n toeval kwam ik kort geleden in
aanraking met iemand, die nogal iets te
maken heeft met militaire oefenterreinen
en met de instandhouding daarvan, maar
vooral met de vordering van dergelijke
terreinen. Ik heb staan kijken, van wat
deze man mij uit zijn practijk vertelde.
De tegenstand, die hier en daar in den
lande moest worden overwonnen, is zó
groot, dat het mij door zijn stupiditeit
haast als ongelooflijk voorkomt.
Nu zullen er mensen zijn, die, na dit stuk
je te hebben gelezen, zullen zeggen:
Daar hebben we Oekman weer. Er valt
weer wat te vernielen en er zijn bomen
om te zagen, dus Oekman trekt weer par
tij voor de vandalen".
Goed, in zekere zin is dat zo. Inderdaad
kies ik in dit geval de zijde van hen, die
in sommige gemeenten van ons land „ver
nielers" worden genoemd, doch ik doe dat
op deugdelijke gronden. Laat ik voorop
stellen, dat Soest niet in het geding is.
Maar wat niet is kan komen, vooral in
deze tijden van militaire zus en militaire
zo.
De oorlog is nog niet zó lang geleden,
dat wij vergeten kunnen zijn, wat we er
wel allemaal voor over hadden en hadden
willen wegschenken, om weer vrij te zijn.
Wanneer er al schattingen werden ge
maakt van wat we graag hadden willen
missen om weer baas te zijn in eigen huis,
dan hadden wij er zeker hier en daar in
het land stukken grond voor willen ge
ven.
Maar zie, zodra genieten wij van de vrij
heid, welke wij door het grote militaire
geweld van onze vrienden hebben her
kregen, of er zijn mensen, die, via petitio-
nementen en moties in gemeenteraden en
kamer, de militairen willen verhinderen
te oefenen op een wijze welke nu eenmaal
vereist is, namelijk te velde en op plek
jes, die wij toevallig onder natuurschoon
rekenen.
Wanneer het aan de mensen zou liggen,
zouden onze militairen moeten volstaan
met exerceren en een schietoefening,
liefst ergens op een onbewoond eiland.
Ook ik vind het zonde, dat hier en daar
natuurschoon verloren dreigt te gaan,
maar daar we niet in Eutopia leven en een
ieder dagelijks kan gewaar worden hoe
alles, dat ons dierbaar is, kan staan of val
len met een meer of minder parate mili
taire macht, vind ik het geklets en gedaas
over stukken natuurschoon, die toch in
geen verhouding staan tot onze vrijheid,
angstwekkend in haar kortzichtigheid.
H. OEKMAN.
VERHOGING GASTARIEVEN.
Het blijkt thans, dat de gastarieven, zo
als die zijn vastgesteld in de gemeente
raadsvergadering van 22 November, te
laag zijn. De inkoopsprijs van het gas is
hoger dan aanvankelijk werd gecalculeerd
door de gemeente Baarn. terwijl de kolen-
prijs met 1 Januari 1951 weer omhoog
gegaan is. De gasprijs zal dientengevolge
met IV2 cent per M3. moeten worden ver
hoogd.
GEBOREN. Wilhelmina Gerarda Maria,
d. v. W. Steenbakkers en A. G. M. van
Dorrestein, Plasweg 37. Johannes Gerar-
dus Maria, z. v. W. B. de Koning en G. M.
Willemse, Birkstraat 80. Albertus Adria-
nus, z. v. A. A. de Kruijf en B. C. Groe-
nestein, Molenstraat 157a. Cornelis Johan
nes Willem, z. v. J. W. Leertouwer en H.
Jongsten, Laanstraat 14. Catharina Mar-
garetha Maria, d. v. J. G. van Esveld en
G. M. C. Wolken, Oude Grachtje 7. Antho-
nius Wilhelmus, z. v. A. W. van Logten-
stein en J. R. Hilhorst, P. v. d. Bremer-
weg IA. Suzanna Barbara, d. v. H. G. Wil-
lemars en M. A. de Bakker, Oude Utrecht
se weg 7.
ONDERTROUWD. J. A. Couturier, 32 jr.,
kantoorbediende. Klundert en A. S. N.
Timmer, 28 jr„ Van Straelenlaan 38. G.
van 't Klooster, 27 jr., betonwerker, Duin
weg 23 en J. C. Huurdeman, 24 jr., Schou
tenkampweg 2. P. W. Schiereck, 35 jr.,
landarbeider, Maartensdijk en G. P. van
Rooijen, 32 jr., Amersfoortsestraat 6. P. J.
Bosboom, 25 jr., boekhouder, Koninginne-
laan 89 en G. P. N. de Beer, 25 jr., Wilhel-
minalaan 17. Ch. A. M. Jasper, 29 jr., mon
teur, Amsterdam en C. Steenmeijer, 24 jr„
Gen. Winkelmanstraat 123.
GEHUWD. L. J. Niemantsverdriet, 65 jr.,
z. b. en E. Cornelisse, 30 ir., Laanstraat 7.
J. H. den Otter, 25 jr., res. 2e luit. en H.
H. E. Akkerman, 20 jr., Vinkenweg 32.
OVERLEDEN. Cornelia C. Blom, 86 jr.,
wed. van D. Brandenburg, Nieuwerhoek-
plein 10. Albert Grijze, 85 jr., wednr. van
C. Kuijpers, Dorresteinweg 13. Johannes
J. Ultzen, 76 jr., geh. met L. Philipse,
Kerkstraat 10c. Maria W. Quartel, 77 jr.,
geh. m. A. Breevaart, Verl. Talmalaan 13a.
Adriana M van Loon, 71 jr., geh. met A.
Graaumans, Dorresteinweg 18. Dirk J.
Spruijt, 88 jr., wednr. van C. de Bruyn,
Kericpad N.Z. 9.
