Wereld-kinderkamer.
Herrie om de kunst»
Wat is Uw pensioen
premie waard?
Brandpunten der
Internationale Politiek
SOEST.
IN DE HOEK.
VRIJDAG 2 FEBRUARI 1951.
27e JAARGANG No. 9.
SOESTER
OURANT
Verschijnt iedere Dinsdag en Vrijdag.
Abonn. per kwart, 1.75 - per post 1.95
UITGAVE: DRUKKERIJ SMIT SOESTDIJK BUREAU VOOR REDACTIE EN ADMINISTRATIE: VAN WEEDESTRAAT 35 TELEFOON No. 2566 POSTGIRO No. 126156
Crises in blokjes.
Wie nog jonge kinderen heeft, kent die
doosjes wel waar een groter steeds een
kleiner omsluit. Als je de buitenste op de
kop houdt rollen de kleinen er uit. Dd"
prille mensjes schijnen het leuk speel
goed te vinden, want in geen speelgoed
winkel ontbreekt het.
Men hoeft niet eens geregeld de politieke
gebeurtenissen te volgen om de wereld te
kunnen vergelijken met zo'n blokkendoos.
Het kleine zit in het grote, Nederland
past in Europa, Europa past in die ver
zameling landen, die het met Amerika
eens zijn en niet met Rusland. Deze col
lectie past weer in het team, dat in Lake-
Success wereldpolitiek maakt. Als de gro
ten de zaak op de kop zetten, rollen de
kleinen er uit.
Wijze mensen schijnen het een leuk spel
letje te vinden, want sinds wij kranten
lezen, lezen wij van crises.
De grote doos.
De begroting van Truman was de crisis in
de buitenste doos. Een complete economi
sche mobilisatie met als streefcijfers het
in korte tijd overtreffen van de Russische
aanmaak van tanks, vliegtuigen enz. Een
arndringen bij de V.N. om China tot agres
sor te verklaren, hetgeen intussen heeft
plaats gehad. In het land zelf staan
twee stromingen tegenover elkaar in
zake de in te voeren defensie-politiek. De
Truman-kijk om buiten het vaste land
van Amerika een keten van geallieerden
om Rusland en China te smeden en de
Hoover-kijk om alleen Engeland en Japan
„aan te houden" en de rest nee, niet aan
hun lot over te laten, maar de V.S. zelf zó
ruim in de atoomwapenen te zetten, dat
Rusland uit vrees van verdere agressie
af zal zien.
Het Europese doosje.
Crisisstemming in de V.S. verwekt crisis
stemming in het kleinere doosje, dat Eu
ropa heet. Beter is het misschien te spre
ken van een erisis-bezwerende stemming.
Allereerst de mededeling van Attlee, dat
in Aziatische zaken Aziatische landen het
meeste te zeggen moeten hebben en het
aanwijzen van Rusland niet China
als eigenlijke agressor achter de scher
men.
Rusland, dat een 170 divisies op de been
heeft, en vele duizenden tanks en duik
boten met de nieuwste snufjes ter be
schikking heeft; Rusland dat satelieten en
bondgenoten uitspeelt als bij een partij
poker. In de tweede plaats een soort vre-
desprogramma van de Scandinavische so
cialisten. En naast de Europese landen
hebben eveneens de Arabische en de
Aziatische landen, benevens Israël, in het
conflict rondom Korea in een niet onbe
langrijke mate bijgedragen tot een terug
keer tot juistere verhoudingen.
In eigen land.
Dat een en ander niet gaat zonder span
ningen op te roepen in de landen zelf,
hebben we dezer dagen in Nederland
kunnen ervaren. Het is te dwaas om alle
strubbelingen, die Nederland te zien gaf
tussen partijen en hun mannen in het re
geringskasteel, op de gesnelde en onge-
snelde koppen van de Papoea's te doen
neerkomen. De uiteindelijke oorzaak is de
houding, die aangenomen moet worden
in de controverse tussen Oost en West.
De Atlantische en Aziatische vraagstuk
ken, die daarbij aan de orde kwamen,
moesten op de duur wel leiden tot een
schifting. Sassen, Beel, Schokking, Stik
ker ze waren de mannen op de rand,
die er uit vielen toen het doosje „Neder
land" scheef begon te staan. Nu het na
genoeg op de kop werd gehouden, is het
geen wonder, dat het hele kabinet er uit
viel.
Om ons heen.
Zo moesten we indertijd ook de Belgische
crisis zien rond om de koningskwestie
meer aanleiding dan oorzaak in het
licht van barsten in het deeltje, blootge
steld aan de druk van de omgeving. Dat
is uiteindelijk ook de na-oorlogse oorzaak
van de eeuwigdurende regeringscrisis in
Frankrijk en de latente in Italië en de
staatkundige ophakkerij van Adenauer en
Schumacher in Duitsland.
Als de grote doos op de kop wordt gehou
den, vallen de kleintjes er uit. Maar om
dat ze zo zijn gemaakt, dat ze in elkaar
passen, komt ieder doosje toch wel weer
op zijn eigen plaatsje terecht. Tenzij het
jongetje in Washington of Moskou er ge
noeg van heeft en naar een ander stuk
speelgoed uitkijkt, een geweertje bijvoor
beeld.
geld geen grote vermindering ondergaan. Dit
is wel niet afdoende, omdat het internationale
prijspeil ook zeer sterk kan schommelen,
maar dit is toch de enige werkelijke bescher
ming, die mogelijk is. Een gezond, solide be
heer van de publieke geldmiddelen is de beste
waarborg voor de bestaanszekerheid, ook van
hen, die de pensioengerechtigde leeftijd heb
ben bereikt.
't Amsterdams Concertgebouw
Ontneemt me een illusie,
Men dient daar niet alleen de kunst,
Maar maakt er ook wel ruzie.
Van Kempen zou als dirigent
't Orkest er dirigeren,
Maar niet alleen het podium
Wou blijkbaar concerteren.
Zodra de dirigentenarm
Voor het begin zich strekte,
Begon de zaal een fluitconcert,
Met stank- en knaleffecten.
Toen kwam politie eventjes
De concertzaal inmarcheren
En mocht met knuppel het publiek
Naar buiten dirigeren.
Toe, Paul van Kempen, als het kan,
Maak het nu nog niet grijzer,
't Concertgebouw is voor de kunst
Publiek èn Paul wees wijzer!
Al zijn er soms in dit gebouw
Ook grote bokswedstrijden,
't Is wel geschikt vor kunst en sport,
Maar niet als Zondag beide.
Is het wonder, dat men zich langzamerhand
begint af te vragen of onze gebruikelijke
ouderdomsvoorzieningen wel voldoende „be
staanszekerheid" opleveren. Of men nu pen
sioenrechten verwerft dan wel premie stort
voor een lijfrente of spaart om een kapitaal
tje bij elkaar te krijgen, al die voorzieningen
hebben alleen waarde wanneer het gestorte
geld zijn waarde behoudt. En met dit laatste
is het jammer genoeg maar slecht gesteld. De
koopkracht van het geld neemt de laatste
jaren zo sterk af, dat men in feite reeds een
belangrijk deel van zijn vroegere besparingen
kwijtgeraakt is. Dit werd duidelijk toegelicht,
toen er onlangs in „De Spaarpost" een stukje
van een inzender werd opgenomen, waarin
o.a. het volgende stond: „Stel, dat iemand, die
30 of 40 jaar geleden 2500.- tot 3000.- ver
diende en nu 5000.-, daarvan gemiddeld
ieder jaar 500.- opzij legde om met zijn
vrouw een onbezorgde levensavond te hebben.
Zo iemand kan dan thans ongeveer 20.000.-
be2ïtten. Daarvoor heeft liij zichzelf en zijn
vrouw hun leven lang bepaalde dingen moe
ten ontzeggen, bv. geen vacantiereisjes, min
der kleren, minder ontspanning, of minder
uitgaven voor studerende kinderen. En wat
heeft hij voor die opofferingen nu?
Heeft hij voor zijn 20.000.- een paar wonin
gen gekocht, dan trekt hij practisch niets,
want de onderhoudkosten zijn meer dan de
huur. Heeft hij het geld op een spaarbank of
kocht hij effecten, dan trekt hij hoogstens
500.- tot 600.- rente, wat minder is dan de
uitkering volgens de Noodwet Drees, die
iedere niet-spaarder kreeg. Er rest de bejaar
de spaarder niets anders dan zijn spaargeld
op te eten, wat in hoogstens tien jaar is ge
schied
Inderdaad ziet dat er niet aanlokkelijk uit.
Het bedrijfstijdschrift van de Machinefabriek
Heemaf illustreerde dit verschijnsel onlangs
met een andere vorm van berekening. Daarbij
werd vergeleken hoeveel waarde men voor
iedere belegde gulden na 35 jaar terug zou
krijgen bij de rente en de prijzen van 1920 en
bij die van thans. Iemand, die in 1920 begon
met sparen, rekende toen met een rente van
4%% en uiteraard met de prijzen der levens
middelen van die tijd. Als de broodprijs bijv.
al die jaren gelijk was gebleven, zou hij thans
voor iedere in 1920 bespaarde gulden een
waarde bezitten, overeenkomende met de prijs
van 42 broden. Doch bedraagt de rente maar
3% zoals thans en berekent men de tegen
woordige broodprijs, dan levert zo'n gulden
na 35 jaar maar elf broden op. In feite
krijgt men dus voor iedere gulden, die jaren
geleden werd belegd, thans niet meer dan een
kwart terug van hetgeen men indertijd meen
de te mogen verwachten. Dat is het gevolg
van de lage rente en van de inflatie van ons
geld.
Men mene niet, dat dit alleen maar beleggers
en couponnetjes-knippers aangaat en dat
iemand, die een bedrijfspensioen heeft, auto
matisch voor dergelijke teleurstellingen is be
schermd. Want wanneer de waarde van het
geld blijft dalen zullen de verworven rech
ten steeds een harde tegenvaller zijn. Het
vraagstuk van het stabiele pensioen is dan
ook een onderwerp, dat vele economen en di
recteuren van verzekeringsmaatschappijen
voortdurend bezighoudt. Prof. J. G. Koop-
mans heeft onlangs voorgesteld, dat men in
overleg met de pensioentrekkers bijv. een
deel van de premies zou kunnen beleggen in
aandelen, waarvan de waarde op en neer
gaat met het algemene prijsniveau. Doch de
verzekeringsspecialisten zijn daar niet erg
enthousiast voor. Bij een neergaande con
junctuur zou dit kunnen leiden tot verminde
ring van pensioenrechten, waartegen de pen
sioentrekkers bezwaren zouden maken, ook
al zouden de kosten van levensonderhoud
tegelijkertijd dalen. Bovendien koppelt men
dan het verzekeringsbedrijf te dicht aan het
risico van de ondernemingen.
Wij menen dat er maar één uitweg uit deze
moeilijkheid is en dat is dat gezorgd wordt
voor zoveel mogelijk waardevast geld door
middel van een sluitende begroting. Als de
staat niet meer uitgeeft dan hij aan inkomsten
ontvangt en de geldhoeveelheid in overeen
stemming houdt met de werkelijk voortge
brachte waarde, zal de koopkracht van het
De strijd om de agressor. Eisenho-
wer weer thuis Legers genoeg!
Bevroren prijzen in Amerika, weinig
vlees in Engeland en narigheden in
Australië.
Wie geen hand heeft kan geen vuist ma
ken. Het is wel gemakkelijk de een of an
dere staat tot agressor uit te roepen, maar
als men er aan twijfelt, of men de sanc
ties, die zulk een besluit ontegenzeggelijk
met zich medebrengt, ook kan toepassen,
dan is het maar beter, niet zulk een gro
te mond op te zetten.
Ziehier, ontdaan van alle franje, de moei
lijkheid, waarmede men in de Politieke
Commissie van de Verenigde Naties heeft
te maken.
Veel landen steunden deze Amerikaanse
plannen, doch het Verre Oosten voelde er
meer voor te trachten met China tot be
sprekingen te komen, zelfs zonder dat
eerst de kanonnen op Korea het zwijgen
is opgelegd.
Van alle kanten werd in de Politieke
Commissie deze aangelegenheid bekeken.
Nu eens kwam deze, dan gene staat met
voorstellen om tot een oplossing te ko
men, die voor China en voor Amerika te
aanvaarden zouden zijn. Intussen gaat de
strijd op Korea voort en vergt dan eens
veel, dan eens wat minder slachtoffers.
Duurt dus de strijd in het Oosten voort,
in het Westen wordt nog steeds alles in
het werk gesteld om een wereldramp te
voorkomen.
Eïsenhower hóeft zïjh reis~ volbracht en
heeft aan President Truman en het
Amerikaanse Congres verslag over zijn
ervaring gegeven. Inmiddels is de Franse
premier Pleven naar Washington gegaan,
om de plannen voor een Europees leger
aan Truman voor te leggen en dat ze daar
in goede aarde zijn gevallen, is reeds be
kend.
Dat de president der V.S. ten deze ook
Eisenhower zal raadplegen, ligt voor de
hand, doch indien het plan voor één Eu
ropees leger de vorming van het Atlanti
sche leger niet vertraagt, zullen de Ame
rikanen er geen bezwaar tegen hebben,
dat er een Europees leger komt, te meer
niet, daar dat Europese leger troepen be
schikbaar zou stellen voor het Atlantische
opperbevel onder Eisenhower.
Frankrijk heeft nu elf landen, onder wel
ke Nederland, uitgenodigd, deel te ne
men aan een conferentie, die op 6 Febru
ari in Parijs zal beginnen, om het plan
Plevep te bespreken.
Er zou één Europese minister van defen
sie komen, die met de recrutering, de uit
rusting en de opleiding zou worden belast;
er zou één Europese generale staf komen;
we zouden aparte eigen overzeese strijd
krachten krijgen voor landen met over
zeese gebiedsdelen en voor de binnenland
se veiligheid zouden afzonderlijke politie
corpsen worden gevormd.
Een Atlantisch leger, een Europees leger,
daarbij nog politietroepen.We behoe
ven ons langzamerhand geen zorgen meer
te maken over de veiligheid, 't Gaat best
Dat het toch niet zo heel best gaat, blijkt
wel uit de maatregelen, die door verschil
lende staten moeten worden genomen.
Zelfs Amerika zag zich genoodzaakt, de
lonen en de prijzen te „bevriezen". Van
25 Januari af gelden er maximumprijzen
voor alle goederen en diensten. De de
fensieproductie wordt daarvan uitgezon
derd.
In Engeland is het zeker niet beter dan
hier te lande. Daar kent men nog steeds
de vleesdistributie en dat vleesrantsoen
werd weer met 20 °/o verlaagd. Men ont
vangt er nu niet meer dan 1 ons vlees
per week en per persoon, welk rantsoen
nog lager ligt dan in de ergste oorlogsja-i
ren.
Gaat het goed?Attlee, de Britse pre
mier, die met zijn defensieplannen voor
het Lagerhuis verscheen, zal het niet kun
nen bevestigen. Grote inspanning en ern
stige offers worden ook van het Britse
volk verlangd om de uitvoering van een
groter en nieuw defensieprogramma te
bespoedigen.
Als wij van dit alles kennis nemen, dan.
dan zou men ertoe komen, te zeggen: wij
hebben het hier in Nederland nog zo
kwaad niet. Nóg niet. Misschien hebben
degenen, die dezer dagen met de Sibajak
naar Australië gingen, de zaak voor da
toekomst beter bekeken dan zij, die ach
terbleven. De Sibajak was het eerste emi-
grantenschip in dit jaar. Maar ook in dat
vreemde land is het niet botertje tot de
boom. De Hervormde predikant, ds. Bon-
ting, die een reis naar Australië maakte,
heeft in dat nieuwe vaderland, zoals wij
dat zo graag noemen, reeds bittere tranen
zien vloeien. De woningnood is er ver
schrikkelijk en daar moeten de Nederlan
ders, die zich in Australië willen vestigen
ter dege rekening mee houden, mede om
dat de behuizing in een kamp verre van
voldoende is, als men aan enig comfort is
gewend. Ieder, die met een gezin naar
Australië gaat en op een doorgangskamp
is aangewezen, moet wél weten wat hij
doet. Dit zijn verre van bemoedigende
woorden. Als men dan nog hoort, dat Au
stralië met 'n hittegolf, grote bosbranden
en hoog water te kampen heeft en dat gas
en electriciteit er gerantsoeneerd worden,
evenals de kolen, dankomt men tot
de conclusie, dat men net zo goed thuis
kan blijven!
FEDERATIE VAN VERENIGINGEN.
Voor de komende maand zijn de navol
gende culturele avonden vastgesteld:
1 en 14 Februari een cursus, toegelicht
met kleurenfilmen en foto's, over „Land
en Volk van Bali en Java" door Lt. Kol
G. P. Walraven, in de grote zaal van het
Sanatorium „Zonnegloren".
Deze avonden zijn ook afzonderlijk te vol
gen, daar 1 Februari Bali en 14 Februari
Java wordt behandeld.
De organiserende vereniging is de Volks
universiteit.
Op 9 Februari houdt dr. J. J. Smith een
lezing over Limburg in de zaal van Eem-
land. De organiserende vereniging is 't
Nut.
Op 23 Februari en 2 Maart geeft dr. W. H.
Kruseman een cursus voor de Volksuni
versiteit en behandelt „De harmonie in de
Natuur". Deze laatste avonden worden
gehouden in de zaal van De Gouden Ploeg.
VROUWEN-WERELDGEBEDSDAG.
Men schrijft ons:
Evenals andere jaren zal ook dit jaar op
de eerste Vrijdag in de Lijdensweken, op
9 Februari, de Vrouwen-Wereldgebedsdag
worden gehouden in de kapel van Zonne
gloren en in de kerk van de Ver. van
Vrijz. Godsdienstigen in de Rembrandtl.
Op deze dag zal een keten van gebeden
de aarde omspannen. Deze keten wordt
gevormd door 24 millioen vrouwen uit 90
landen.
Zowel in Sjanghai en Singapore, als in
Amerika, Afrika en de koude streken
binnen de poolcirkel verenigen de
vrouwen zich in 't gebed tot één en dezelf
de God. Ook in onze gemeente wordt de
ze gebedsdag georganiseerd in samenwer
king tussen de Protestant-Christelijke
groepen van alle gezindten.
Wanneer wij in eigen gemeente weten van
saamhorigheid en eensgezindheid, zullen
wij iets kunnen ondergaan van de eenheid
van al'e vrouwen over de gehele wereld
in haar verlangen om haar gebed om vre
de op te zenden tot de Heer van alle leven.
Dan alleen mogen wij aan dit samenzijn
deelnemen, dan alleen zal door deze we
reldgebedsdag de oecomenische gedachte
uitgedragen worden.
VERPLEGING VAN
BESMETTELIJKE ZIEKTEN.
Over dit onderwerp sprak Zuster Mesdag
voor de Ned. Ver. van Huisvrouwen, afd.
Baarn-Soest.
Voor de pauze werden, op populaire wij
ze de vormen van besmetting behandeld;
eerst die der erfelijkheidsleer en vervol
gens de besmetting door bacteriën, leven
de stoffen dus, die zich zeer snel voort
planten. Op 1 vierkante milimeter stof
kunnen zich wel 1.000.000 bacteriën ont
wikkelen. De eerste onderzoekingen op
dit terrein werden door de heer Antonie
Leeuwenhoek, lenzenslijper te Delft, ver
richt.
Na hem was het dr. Semmelweisz, die de
strijd tegen de wond- en kraamvrouwen
koorts aanbond en die vooral wees op de
hygiëne, die toen nog veel te wensen
overliet en waardoor de doctoren zelf veel
besmetting overbrachten. Zijn leer werd
echter in de wind geslagen en 't sterfte
cijfer steeg angstwekkend.
Nadat hij zijn ontslag uit 't ziekenhuis
kreeg, schreef hij een wetenschappelijk
boek over dit onderwerp en stierf reeds
op 46-jarige leeftijd in een krankzinnigen
gesticht.
Slechts weinigen hechtten toen waarde
aan zijn theorie. Eén van hen was de En
gelsman Lister, die de eerste steriele ope
ratie verrichtte in 1865. Ook werd de
aether-narcose hierbij gebruikt en in 1883
was het de beroemde Louis Pasteur, die
zelfs ook de instrumenten en al e beno
digdheden liet uitkoken en stomen, ten
einde infectie zoveel mogelijk tegen te
gaan.
Robert Koch was het, die in 1880 zich spe
ciaal op het terrein van de t.b.c.-bestrij-
ding begaf en 't sputum liet onderzoeken,
waardoor vele patiënten konden worden
behandeld. Ook door het doorlichten werd
veel onheil voorkomen, waardoor 't sterf
tecijfer aanmerkelijk verminderde.
Na de pauze besprak zuster Mesdag nog
Weet U wat erg is en waar onze regering
terdege rekening mee zal moeten houden,
wanneer zij ooit maatregelen zou moeten
nemen om tot een billijke verdeling van
schaarse goederen te komen, of wanneer
zij, door de nood gedwongen, zou moeten
overgaan tot het vorderen van bepaalde
goederen of metalen of hiervoor een ver
werkingsverbod zou moeten instellen?
Dan zal onze regering heel ernstig reke
ning moeten houden met het feit, dat een
bepaald deel der Nederlandse bevolking,
door 5 jaar bezetting, een „zeer uitge
kookte" is geworden.
Uitgekookt in het ontduiken en saboteren
van voorschriften en bepalingen en er he
laas ook toe bereid is. Zelfs als het eigen
zaak betreft!
Toen wij onder de bezetting leefden was
het een verdienste en een sport, om dat
gene niet te doen, wat van ons werd ver
langd en wanneer er wél aan voldaan
werd, was het vaak op zo'n treiterende
manier, dat het nu achteraf haast onwe
zenlijk lijkt.
Denken we maar eens aan het inleveren
van het koper, waarbij het voorkwam,
dat iemand een punaise bracht met de
boodschap, dat dit al het koper was,
dat hij in huis had. Of tijdens het Radio-
inleveren, waarbij iemand een sigaren
kistje inleverde met een knop er aan. De
innemer, die ook „goed" was, luisterde
enige ogenblikken ingespannen en zei dan
met een ernstig gezicht: ja het speelt.
We praten dan nog niet over de mensen,
die deden of ze gek waren en niet eens
verschenen.
Maar nu! Van de week sprak ik enige
mensen, die nogal iets te doen hebben met
een veel gebruikt oorlogsmetaal.
Toen wij de mogelijkheid bespraken van
vordering van het metaal door onze rege
ring, wanneer dit onverhoopt noodzake
lijk zou wezen, werd mij, toen ik vroeg
hoe zij daar tegenover stonden, zonder
omwegen gezegd: „voor nog geen cent".
Laten we hopen, dat het grootdoenerij is,
doch ik vrees het ergste.
De mentaliteit van een bepaald deel der
Nederdanders is niet zoals het zich voor
doet.
O ja, eensgezind zijn, natuurlijk. Europese
en Atlantische pacten, prachtig; Benelux,
schitterend, maar wanneer er een per
soonlijk offer wordt gevraagd ten bate der
gemeenschap, springt bij deze mensen het
duveltje uit de doos.
Ofschoon ik volmondig moet toegeven, dat
de fiscale uitbeen-politiek der laatste ja
ren tot deze houding een heleboel heeft
bijgedragen.
H. OEKMAN.
Mijnheer W., die aan de redactie een
briefje zond met betrekking tot mijn
„hoekje" van 19 Januari, waarin ik het
had over „genezers", wijs ik er op, dat ik
in bedoeld stukje niet het oog had op
plaatsgenoten en dat masseurs in het ge
heel niet in het geding waren.
Uit ervaring weet ik, dat er goede krach
ten onder de „genezers" schuilen, hetgeen
aan het slot van mijn „hoekje" wel tot
uitdrukking is gekomen.
Mijn strijd ging tegen de bedriegers onder
hen, die vooral in de steden veelvuldig
zijn te vinden.
H. OEKMAN.
de strijd tegen de besmetting en de voor
zorg, o.a. bij diphterie en kinkhoest, waar
bij zij nog enige wenken gaf voor de ver
pleging.
Aangezien het niet mogelijk was om dit
onderwerp in slechts enkele ogenblikken
te behandelen, stelde spr. voor om over
dit onderwerp een cursus van 4 lessen te
geven.
Mevr. Sprenger van Eijk dankte de spr.
voor de leerzame middag.
STICHTING
„HET VIERDE PRINSENKIND".
Het bestuur van de Stichting „Het vierde
Prinsenkind" organiseert ook dit jaar
weer gratis vacantiekampen van 'n week
voor kinderen van oorlogsslachtoffers,
die geboren zijn in het tijdvak van 1 Sep
tember 1937 tot 1 September 1942.
Tevens worden er tiendaagse kampen ge
organiseerd voor kinderen, die tengevol
ge van de oorlog invalide zijn geworden
of lichamelijk gebrekkige kinderen, wier
vader oorlogsslachtoffer is. Deze kinderen
moeten geboren zijn in het tijdvak van 1
September 1930 tot 1 September 1942.
Aanmelding van kinderen voor deze kam
pen moet plaats hebben ten gemeentehui
ze, Afdeling Sociale Zaken, vóór 20 Fe
bruari a.s.
CONTACTAVOND
PROT. JONGEREN.
Zaterdag 3 Februari a.s. geeft het Protes
tants Jongeren Contact 'n openbare avond
voor leden en belangstellenden in „Elthe-
to"
Mr. P. D. H. Schlecht draait de film over
zenuw- en geesteszieken en geeft daarbij
een toelichting. Mevr. W. Wielenga-Quel-
le uit Hillegersberg komt declameren.
