il
Korea-con junctuur.
Eventjes terzijde
Nieuwe Haring.
Het gevaarlijke Oosten
Onze groeiende vloot.
Zwitserland vecht
om de franc.
ROUW-
,0 TROUW-
SOEST
GEERVLIET
De economische gevolgen
van Mac Arthur's ontslag.
IN DE HOEK.
BADPAKKEN
ZWEMBROEKEN
Het lied van het afval.
VRIJDAG 1 JUNI 1951.
27e JAARGANG No. 43.
SOESTEE OURANT
Verschijnt iedere Dinsdag en Vrijdag.
Abonn. per kwart, 1.75 - per post 1.95
UITGAVE: DRUKKERIJ SMIT
SOESTDIJK BUREAU VOOR REDACTIE EN ADMINISTRATIE: VAN WEEDESTRAAT 35
TELEFOON No. 2566
POSTGIRO No. 126156
De gebeurtenissen op Korea hebben op de
wereldmarkt, op de nationale budgets èn
op de begrotingen van de huisvrouwen
hun invloed doen gelden.
Wij voelen dat dagelijks en wie zal het de
►n^jriensheid kwalijk jnemen, dat die zijde
van het conflict de portemonnaie
haar het meest interesseert?
Dat er mensen op een of ander slagveld
moeten sneuvelen, schijnt 'n begeleidend
verschijnsel van onze tijd te zijn. Wie
breekt daar z'n hoofd nog over?
De wereld is zo langzamerhand weer
gaan gelijken op^twee legerkampen, waar
men druk toebereidselen maakt om el
kaar opnieuw te lijf te gaan. De economi
sche conjunctuur wordt nu eenmaal be
ïnvloed door de politieke en militaire.
Zij doet haar invloed over de gehede we
reld gelden. De verliezen aan levens en de
verwoestingen aan have en goed zijn in
terhouding toch steeds maar plaatselijk
"T .i het egoisme van de mens neigt er gauw
toe, het leed van anderen, van de verren,
lichter te tellen dan de drie centen, die 'n
pakje boter of zo meer moet gaan kosten.
Dit moest ons eigenlijk eerst van het hart,
voor wij ons eraan zetten, een aspect van
de Koreaanse kwestie te bespreken, dat
met het bovenstaande nauw verband
houdt: n.1. de berekende, koude, onver
schillige, meedogenloze wijze, waarop de
Chinese regering telkens weer opnieuw
honderdduizenden van haar mensen laat
afslachten door de technische oorlogsvoe
ring van de verbonden legers.
Er zit systeem in deze zelfmoord-offensie
ven en men vraagt zich af, wat Peking er
mee voor heeft. Men kan slecht aanne
men, dat het alleen gaat om een goed
keuring van Moskou te verkrijgen. Déar-
voor laat men zijn keurtroepen niet afma
ken. Dat zulks gebeurt om de, volgens
communistische zienswijze, aangevallen
Noord-Koreanen te beschermen, gelooft
ook niemand.
Is het een speculatie om mocht er op
een of andere manier een compromis tot
stand komen op dat schiereiland een
i, vinger in de pap te kunnen houden?
De twee communistische grootmachten
hebben nooit veel gegeven om de wezen
lijke zelfstandigheid van hun kleinere na
buren en met name communistisch Rus
land ;heeft steeds de imperialistische poli-
tiek van de Tsaren nagevolgd. Zij kwa
men daarbij in conflict met het China van
toen over Korea en velen verwachten,
dat l/oord- zowel als Zuid-Korea 'n nieu
we sft'He twistappel vormen tussen Peking
A«i;:kou.
uat V\asiand zien niet openlijk in de strijd
mengde, laat zich gemakkelijk begrijpen
met het oog op de consequenties in de
V.S. e^i wanneer de Chinezen hun invloed
willeiL doen gelden in de eindfaze als
er flaif tenminste van hun invloed sprake
Zal zijn zou het dit moeten doen met 'n
Beroep op de gebrachte offers. Doch dit
beroep moet dan, uit de aard der zaak op
ikusland worden gedaan!
■Hieruit is te concluderen, dat de commu-
fnisten eerlang geneigd zijn, het conflict
NOOIT TE LAAT!
Stompen wij, met elkaar, een beetje af?
Je zou het wel zeggen.
De rommel bij het M.G. spreekt niet meer
tot het volk; de misdaden, gepleegd in de
kampen der poli-deli's raken ons niet
meer, wij geloven het wel.
Het lijkt allemaal al zo erg lang gele
den en er gebeurt zo véél dat niet door
de beugel kan.
Slechts degenen, die er rechtstreeks mee
te maken hebben gehad of die nóg hebben
te lijden onder de gevolgen van de toen
ondervonden be- of mishandelingen, lo
pen er warm voor, dat de bewakers, die
na de bevrijding meermalen even sadis
tisch en vals optraden als de bezetters,
hun gerechte straf alsnog zullen krijgen.
Met alle respect voor het grote werk, dat
de parlementaire enquête-commissie ver
richt, kan ik me toch niet onttrekken aan
het onbehaaglijke gevoel, dat het open-
leggen der kaarten wat laat geschied.
lke publicatie vraagt haar eigen tijd zal
men zeggen, maar had die enquêtte-com-
missie niet enige jaren eerder met haar
rapport kunnen komen. Veel meer dan nu
zou dan met verontwaardiging en afschuw
kennis van deze rapporten en verslagen
zijn genomen, zo goed als men ze nu min
of meer voor kennisgeving aanneemt en
overgaat tot de orde van de dag.
Een commissie, die nog niet is ingesteld,
kan mcjil.k rapport uitbrengen en alles
moet rl eenmaal zijn tijd hebben.
Goed, /naar de tijd voor definitieve ont
hullingen was in feite reeds verstreken
toeynde commissie werd ingesteld. Haar
rapporten en verslagen zijn interessant
voor de geschiedenis, maar ze verschenen
te laat om het volk er nog warm voor te
laten lopen.
Je kan zoiets natuurlijk niet bewijzen,
maar afgaande op eigen gevoel en hetgeen
ik in kleine kring kon opmerken, meen
ik te mogen vaststellen, dat de grote mas
sa het nu wel gelooft en dat zij, ondanks
de grote opmaak waarin de dagbladen de
uittreksels der rapporten en verhoren
brachten, al die affaires een beetje moe is.
Niet velen staan nog wat verbaasd over
de knoeierijen, het gekuip en het gekon
kel achter de schermen, doch de meerder
heid zegt: „Dat is nu allemaal gebeurd:
dat is verleden tijd; ze moeten 't zo maar
laten; wat zal men er nu nog over nakau-
wen?"
Inderdaad: men wist zo langzamerhand
wel, dat het bij het M.G. niet zo mooi was
en dat onze eigen kampen weinig beter
waren dan de beruchte kampen der be
zetters hier te lande.
Maar ik zeg: nakauwen en stevig nakau
wen is nodig!
Het recht moet zijn loop hebben, zowel
voor Duitse als voor Nederlandse bewa
kers van gevangenen, die zich aan mis
handeling van weerlozen schuldig maak
ten.
Ook al zijn die misdrijven een paar jaar
oud!
te beëindigen, maar dat zij niet willen af
zien van hun invloed op Korea.
Om speciaal China enige invloed te ge
ven, zou dat land dan ook zitting moeten
nemen in de V.N., waarbij het misschien
niet alleen steun zou krijgen van Rusland,
maar eveneens van India, Engeland en
anderen misschien van de laatsten wel
meer dan van de eerste.
Er zit nóg een kant aan het laten afslach
ten van hun beste soldaten. Verondersteld
wordt, dat men de V.N. en speciaal Ame
rika ertoe wil verleiden, hun nieuwste
technische snufjes in de practijk te bren
gen, wanneer het kwantum mensenmate-
rieel het dreigt te winnen van het kwan
tum dood materiaal.
Wij kunnen ons voorstellen, dat men daar
achter de ijzeren en bamboe-gordijnen
nieuwsgierig naar is, maar zelfs de meest
zelfbewuste Chinees zal wel weten, dat
niet hij maar Rusland in staat zal zijn, die
snufjes na te maken en misschien zelf toe
te passen.
Mensenlevens tellen niet bij dictatoren.
Er is immers toch niemand, die hen ter
verantwoording kan roepen?
Zwitserland is, als wij het wel hebben, het
enige Europese land, dat nog geen vrouwen
kiesrecht kent; als het anders was zou het
misschien kort geleden feller zijn toe
gegaan bij de volksstemming over de koers,
die het Zwitserse geld moet doen. Men heeft
daar nl. bij stemming laten beslissen of men
zal vasthouden aan de traditionele waarde
van de franc met dekking van goud of dat
men een proef zou gaan nemen met een heel
nieuw geldsysteem. Bij dit laatste systeem
wil men niet de goudwaarde van de franc
gelijk houden, maar de goederenwaarde. Dit
is nog al een moeilijk vraagstuk, waarover
zelfs de financiële deskundigen en de econo
men het niet eens zijn en daarom is het eigen
lijk ietwat zonderling bij volksstemming te
beslissen over de keuze. Men kan er immers
zeker van zijn, dat slechts een zeer gering
percentage van de kiezers in staat kan wor
den geacht de consequenties van een mone
taire koerswijziging te overzien.
Waar ging het nu eigenlijk over? De stem
ming liep over een wetsontwerp ingediend
door de voorstanders van het zgn. „Freigeld"
systeem. Met Freigeld bedoelt men, zoals
reeds gezegd, dat de waarde van de munt
niet meer gebonden zal zijn aan het goud,
maar aan de goederen. Dit brengt met zich
mee, dat men de omrekeningskoers van het
eeld (bij omrekening, tot goud of omrekening
tot buitenlandse geldwaarden) zou laten
variëren op een dergelijke wijze, dat prijs-
veranderingen op de wereldmarkt er steeds
door zouden uitgewist. Men zou dan dus een
volkomen stabiel binnenlands prijspeil krij
gen en voor 100 franc zou men steeds de
zelfde hoeveelheid goederen kunnen kopen.
In Zwitserland bestaat een vrij talrijke groep
aanhangers van een dergelijk stelsel. Zij zijn
van mening, dat men op deze wijze de koop
kracht op pariteit kan houden, d.w.z dat men
de waarde van zijn loon niet bedreigd zal
zien door de schommelingen van de wereld
markt.
Als dit inderdaad mogelijk zou zijn, zou er
alles voor te zeggen zijn. Bij de gebruikelijke
muntsoorten staat men immers voortdurend
bloot aan de onaangenaamste veranderingen
in de waarde van het geld. Men kan bijv. zijn
leven lang een belangrijk percentage van zijn
inkomen besteed hebben voor pensioen- en
verzekeringspremies om als het eindelijk tot
uitbetalen aankomt te ontdekken dat het geld
inmiddels veel en meer minder waard is ge
worden. Dit overkomt op het ogenblik zovele
mensen, dat geen nadere toelichting nodig is.
Maar ook een prijsdaling kan funeste gevol
gen hebben. De mensen, die na de Eerste
Wereldoorlog een huis kochten, dat destijds
evenals nu abnormaal duur was, waren wei
nige jaren later niet meer in staat hun hypo-
theeklasten te betalen, doordat het algemene
prijsniveau omlaag was gegaan, waarbij de
huren werden meegetrokken. Op het ogen
blik lopen we weer hetzelfde gevaar omdat
ook thans het geld weinig waard en dus het
prijsniveau hoog is. Het zou dus zeker bui
tengewoon prettig zijn als we „waardevast"
geld zouden kunnen scheppen.
Helaas moet aangenomen worden, dat de
plannen onuitvoerbaar zijn, althans wanneer
slechts één land het probeert. Ieder volk moet
immers voortdurend handelen met het buiten
land, invoeren en uitvoeren en zijn munt
moet dus in een betrekkelijk vaste verhou
ding tot het buitenlandse geld staan. Is dat
niet het geval, dan weten importeurs en ex
porteurs nooit tegen welke prijs zij kopen
dan wel verkopen moeten. Daarom is het uit
gesloten, dat een afzonderlijk land waarde
vast geld zou kunnen scheppen; dat zou in
ieder geval samenwerking van vrijwel alle
landen ter wereld vereisen en zelfs dan is het
de vraag of men door middel van monetaire
maatregelen de gewenste stabiliteit zou kun
nen verkrijgen. Het is veel waarschijnlijker
dat een evenwicht kan worden bereikt door
een goede loon-, prijs- en investeringspolitiek.
Het verwondert ons dan ook niet, dat het
Zwitserse volk „neen" heeft gezegd, toen
het werd uitgenodigd zich voor of tegen
het experiment met de Franc te verklaren.
A. FUGERS ZN. - SOEST
Kerkstraat 3-5 - Tel. 2030
Wapperende vlaggen melden
Bij de haringhandelaar,
Dat een extra lekker hapje
Schoongemaakt ligt voor U klaar.
Nu de haringvloot liep binnen
Met het fijnste zeebanket,
Wordt de malse nieuwe haring
Overal te pronk gezet.
Nieuwe haring is in Holland
't Allerbeste medicijn,
Niemand zal ze ooit versmaden
Bij een glaasje koele wijn.
Nieuwe haring, „ouwe koppen"
Luidt het spreekwoord, erg onwaar,
Proeft U eerst maar eens een „ouwe".
En een „nieuwe" naast elkaar.
Alle haring is geen haring,
Al of niet met kop of „grat",
Ook al zegt men dat ze komen
Beiden uit hetzelfde vat!
Wie van onze nieuwe haring
Oude koppigheid beweert,
Raad ik dat hij eerst zichzelve
Daar eens extra op tracteert!
E. VAN EEDEN.
Rondom de olie. Perzië houdt het
been stijf en wijst elke bemiddeling
van de hand. Irak kreeg een nieu
we partij. Door Korea raakte Chi
na achterop. Verkiezingen in het
Westen.
Nog steeds staat het Midden-Oosten in de
belangstelling van de poitici. Engeland zo
wel als de Anglo-Irian Oil Crp. hebben
Perzië voor het Internationaal Gerechts
hof te Den Haag gedaagd. Men is dus niet
van plan op het ultimatum, dat de Per
zische regering aan de oliemaatschappij
heeft gesteld, in te gaan. Dit ultimatum
houdt in, dat de oliemaatschappij op kor
te termijn haar bedrijven overdraagt aan
Perzië. De exploitatie der olievelden zou
volgens Massadeq op dezelfde voet door
gaan.
Engeland neemt dat niet. Het wil zich
eventueel schikken in de nationalisatie,
doch de eenzijdige wijze, waarop dit is
gebeurd, kan het niet tolereren. Mossa-
deq„ de Perzische premier, beschouwt de
gehele zaak als een binnenlandse aange
legenheid en heeft Amerika laten weten,
dat Perzië het helemaal niet prettig vindt,
dat zij haar stem in deze kwestie laat ho
ren. -
Het olievraagstuk ds .echter niet alleen
voor Engeland van belang, 't Gehele Mid
den-Oosten levert meer dan 14 van de
wereldproductie aan olie. Alleen de Per
zische olievelden leveren ruim 33 millioen
ton per jaar. Een groot gedeelte hiervan,
ongeveer de helft, gaat naar West-Euro
pa. Geen wonder, dat Engeand 'n vinger
en liefst een hele hand in de pap wil hou
den. De regering van Teheran wil echter
van geen bemiddeling weten, niet van het
Internationaal Gerechtshof, niet van een
bemiddelaar en niet van de V.N.: „Er is
geen onpartijdigheid in deze wereld", al
dus een woordvoerder.
Intussen groeit de oppositie tegen de
drastische politiek van de nationalistische
premier Mossadeq. Zelfs eigen vooraan
staande partijleden zijn bereid met Enge
land te onderhandelen.
Niet aleen in Perzië heeft Engeland olie-
belangen. Ook in Irak en Saoedi-Arabië
zijn Britse oliemaatschappijen. Waar
schijnlijk met het oog op verwikkelin
gen in Perzië heeft de Britse maatschap
pij een overeenkomst gesloten, waardoor
het aandeel in de winst aan Irak zal wor
den verhoogd.
In Irak is thans een nationaal front opge
richt, dat wil samenwerken met de an
dere Arabische landen. Het nationaal
front heet onafhankelijk te zijn van alle
buitenlandse invloed en wenst strikt neu
traal te blijven in de strijd tussen Oost en
West. Een nationalistische partijWie
zei, dat er geen onpartijdigheid (neutrali
teit) op deze wereld was?
Uw adres voor het huren van
kleding
BAARN, TEL. 2783
Graag ziet Rusland het geharrewar om de
olie in het Midden-Oosten. Amerika ge
bonden met China en Korea; Engeland
gewikkeld in strubbelingen in de olie. 'n
Kolfje naar de hand van de Russen.
Maar het loopt niet mee in Korea. De
troepen der Verenigde Naties hebben, na
met succes weerstand te bieden aan de
massale aanvallen der Chinese en Noord-
Koreaanse troepen, de rollen omgekeerd.
Ze zijn ten aanval getrokken en de 38ste
breedtegraad is voor de zoveelste maal
door de gealieerden overschreden.
Na de verklaringen van Marshal, Bradley
en Collins en de voorzichtige communis
tische uitlatingen dat China een uitweg
zoekt, alsmede door de catastrophale ne
derlaag van de communistische troepen,
doen steeds hardnekkiger geruchten over
vrede op Korea in Washington de ronde.
De politiek van Amerika is echter dezelf
de gebleven. Zij zou een wapenstilstand
aanvaarden op voorwaarde, dat de com
munistische troepen tot dertig kilometer
benoorden de 38ste breedtegraad terug
trekken en de troepen der V.N. een buffer
vormen aan de scheidingslijn. Daarna zou
eerst kunnen wordeji gepraat.
En China? China zal haar voorstellen van
Januari: erkenning, Formosa en regeling
van alle vraagstukken in 't Verre Oosten
zeker niet kunnen handhaven. Hoe lan
ger China thans nog wacht, des te slech
ter gaat het er voor haar uitzien.
Bemoeit China zich aan de ene kant met
Korea, aan de andere kant heeft dat land
de invloedsfeer uitgebreid. Tussen de re
geringen van China en Tibet is namelijk
een overeenkomst gesloten. Practiseh
komt het hierop neer, dat Tibet bij China
is ingelijfd, zij het met „eigen" bestuur.
JAARVERGADERING
BOERENLEENBANK.
Woensdagavond werd in hotel ,.De Gouden
Ploeg" de 45e jaarvergadering gehouden
van de Boerenleenbank alhier, onder
voorzitterschap van de heer J. Koelman.
In zijn openingswoord releveerde de voor
zitter het overlijden van de heer A. I.
Stalenhoef, lid van de Raad van Toezicht
en voorzitter van dit college sinds 26 April
1929.
Als lid en later als voorzitter van dit col
lege heeft hij de belangen van de Bank
uitstekend behartigd, aldus spr., die de
verzekering gaf, dat de nagedachtenis aan
de heer Stalenhoef bij het bestuur in
dankbare herinnering zou blijven voort
leven.
Na de notulen volgde het jaarverslag,
waarin de voorzitter mededeelde, dat het
jaar 1950 een rustig, maar ook een gunstig
jaar is geweest, waarin de omzet toenam
en een behoorlijke winst werd geboekt.
Aanmerkelijk hoger was het bedrag, het
welk dit jaar werd terugbetaald van de
spaartegoeden, n.1. 273.000.meer dan
de ingelegde gelden. Spr. schreef dit lue
aan de verwikkelingen in Korea en de af
wikkeling van de geblokkeerde en optie
tegoeden.
Voor een bedrag aan 237.550.- werd aan
crediet verstrekt. De omzet op de bank is
bijna 11 millioen gulden geweest. De re
kening vertoont n.1. in ontvangsten en uit
gaven een bedrag van 5.473.487.70. Aan
spaargelden werd ontvangën 1.290.394,57
en terugbetaald werd 1.563.419,04. Het
aantal spaarbankboekjes steeg van 2299
tot 2447, met een tegoed-saldo van
2.611.109,23. Aan 257 voorschotten stond
per 31 December 1950 uit een bedrag van
811.692.-. Het aantal leden bedroeg 487,
terwijl niet minder dan 8900 posten wer
den geboekt.
De netto-winst bedroeg 5.218,77, doch
dit gunstige cijfer, dat van een toenemen
de omvang van zaken getuigt, kan de be-
leidszorgen niet verminderen, welke de
inflationaire tendenzen teweeg brengen.
Met het bedrag aan uitstaande credieten
is de Bank de erens, welke de Neder
landse Bank ter bescherming van de Ne
derlandse munt heeft gesteld. Nieuwe
credieten moeten via de Nederlandse
Bank worden uitgezet en hiervoor wordt
4 Y2 °/o rente berekend. Dit betekent, dat
de Soester Boerenleenbank per 1 Juli de
rente van voorschotten en credieten moet
verhogen tot 4Va °/o en zij geen kans ziet
goedkoop geld te lenen.
De boeken en bescheiden waren in goede
orde bevonden, zo getuigde de heer v. d.
Bor namens de commissie, bestaande uit
de heren Bakker, Lochtenstein en v. d.
Bor. Voor de vacatures A. F. Kuiper en
P. A. Hilhorst waren geen tegencandida-
ten gesteld, zodat beiden bij acclamatie
werden herkozen.
In de vacature A. I. Stalenhoef was door
het bestuur een voordracht opgemaakt
van drie personen, n.1. P. H. Stalenhoef,
T. Dorrestein en W. Roest. Met 38 stem
men werd de heer Stalenhoef gekozen.
De heer Dorestein verkreeg 20 en de heer
Roest 2 stemmen.
De heer Koelman sloot met woorden van
dank aan de kassier, de heer C. v. d.
Breemer en diens personeel.
UITREIKING
HERINNERINGSMEDAILLES.
De herinnerings-medailles, welke uitge
reikt worden aan hen, die in het tijdvak
van 1938 tot 1945 waren ingedeeld bij de
Luchtbeschermingsdienst alhier, worden
niet hedenavond, doch Vrijdagavond 8
Juni a.s. uitgereikt in „Religie en Kunst".
POSTDUIVENVERENIGING
„DE VRIENDSCHAP".
De wedvlucht vanaf Corbeille had de vol
gende resultaten: J. Onwezen 1 2 9 26.
W. Nieuwenhuis 3 4 11 12 17 30 36. R.
Koster 5 16 18 25 37. G. Sikkeibein 6 34
41. J. Meywes 7 27. Th. de Muynck 8 13
31 33. G. v. d. Broek 10. J. Stalenhoef 14
15 19 20 23 29. G. Sukel 21 43. H. Pohlman
22. J. Mulder 24 40. H. Spikman 32. G.
Teeken 28 39 42. M. Bergers 35. C. Dijk
man 38.
FILMAVOND E.H.B.O.
A.s. Dinsdagavond wordt door de E.H B.O.
in Sanatorium „Zonnegloren" een film
avond gehouden, welke toegankelijk is
voor de leden van de E.H.B.O. en perso
neel en patiënten van „Zonnegloren".
Op deze avond zal tevens de uitreiking
plaats hebben van de diploma's en insignes
aan 9 personen, die, op 13 April, met goe 1
gevolg het examen voor de E.H.B.O. heb
ben afgelegd.
Ook
hoort
er weer bij met
een modern
hoortoestel
Zadelstraat 43
Utrecbt
Vraagt gratis brochure.
FOTOWEDSTRIJD,
Van tijd tot tijd horen we weer eens van
een zakenjubileum in ons dorp, waaraan
dan meestal voor de klanten een attractie
verbonden is.
Nu is het Foto Louis Mook aan de Soes-
terbergsestraat, die, ter gelegenheid van
haar 12V^~jarig jubileum, een fotowed
strijd voor amateurs gaat organiseren.
Een ieder, die na 1 Juni bij deze firma een
rolfilm koopt, ontvangt een wedstrijdbon
en met deze wedstrijdbon kan een foto
ingezonden worden. Deze foto behoeft
niet bij de heer Mook afgedrukt of ver
groot te zijn, zodat ook zij, die zelf een
donkere kamer hebben of in een andere
zaak klant zijn, kunnen meedoen.
Een zeer deskundige jury, bestaande uit
de heren Dick Boer uit Bloemendaal, C.
J. Weers uit Amersfoort en W. Surink uit
Soest zullen de foto's beoordelen. Foto-
amateurs uit Soest, leest de advertentie
in dit blad en vraagt eens inlichtingen
bij de heer Mook. U kunt o.a. een Agfa-
camera ter waarde van 122.winnen.
OPENBARE VERKOPING.
Door Notaris M. van Veeren werd Dins
dag in hotel Eemland openbaar verkocht:
De dubbele villa, Schoutenkampweg 15
en 17. Koper: de heer H. J. de Beer te
Hilversum voor f 12412.
b. Het perceel Heuvelweg 24. Koper: de
Amsterdamse Maatschappij voor Levens
verzekering voor 5.000.
c. De helft van een dubbel huis, Soester-
bergsestraat 9. Koper: de heer C. van
Wijngaarden alhier voor 6650.
d. Twee huizen aan de Vaardehoogtweg
6 en 8. Koper: de heer H. J. de Beer te
Hilversum voor 2652.
e. Het perceel Lange Brinkweg 58. Koper:
de heer J. Geytenbeek, alhier, voor 2900.
TEMPO TRAINT.
KINDEREN VAN DE WEG.
De ren- en tourvereniging „Tempo" heeft
Woensdagavond voor het eerst gebruik
gemaakt van de nieuwe trainings-gelegen-
heid voor haar wielrenners. Dank zij de
medewerking van de gemeente en politie
zullen 's Woensdagsavonds voortaan trai
ningswedstrijden worden gehouden op de
volgende straten: Beetzlaan, Hellingweg,
Van Staelenlaan en Mariastraat.
De snelheid, welke de wielrenners ont
wikkelen is uiteraard groot en het is daar
om, dat men het verzoek richt tot 't pu
bliek om op het trottoir te blijven en
vooral op de jeugd te letten of thuis te
houden. Ongelukken kunnen n.1. niet uit
blijven als kinderen de wegen van dit par
cours oversteken.
Hoewel de New-Yorkse beurs de eerste dag
na het plotselinge ontslag van Mac Arthur
scherp reageerde en de totale beurswaarde
van de genoteerde aandelen in 24 uur met
rmlilard dollar daalde, kan nog niet vol
den gezegd of hiermee een keerpunt in de be
weging der prijzen is bereikt. Blijkbaar neemt
men op de goederenmarkten een afwachtende
houding aan, want behalve generaal Mac
Arthur, zijn er nog vele andere onbereken
bare factoren in het geding, die een geweldige
invloed op de conjunctuur kunnen hebben.
Intussen waren Amerikaanse banken reeds
voor het ontslag van de generaal begonnen
vele credieten aan de handel en de industrie
op te zeggen. Niet alleen heeft de Amerikaanse
industrie sinds 1945 op een enorme wijze ge-
investeer d, doch het laatste jaar is men bo
vendien geweldige voorraden grondstoffen
gaan kopen, waardoor de banken op het ogen
blik 19 milliard dollar aan handelscredieten
hebben uitstaan. Dat is 40 pet meer dan een
jaar geleden. De meeste bedrijven hebben nu
voor 6 tot 8 maanden voorraden liggen, terwijl
de pakhuizen vol zitten met afgewerkte pro
ducten en men op het ogenblik bezig is de
grossiers en de kleinhandel vol te stoppen.
Deze toestand levert twee grote gevaren op.
De eerste is, dat de prijzen van de grondstof
fen zouden kunnen dalen, waardoor gewel
dige inventarisverliezen zouden kunnen optre
den; en de tweede is, dat het publiek minder
zal kopen dan nodig is om de voortgang der
productie te verzekeren. Beide factoren zou
den kunnen leiden tot het uitbreken van een
economische crisis, waarop de kans toeneemt
naarmate het oorlogsgevaar afneemt. Van
daar dan ook, dat de banken aflopende cre
dieten nog maar met 30 dagen hebben ver
lengd en daarbij tevens de eis hebben gesteld,
dat zij op zeer korte termijn tenminste ge
deeltelijk zullen worden afgelost. Onder in
vloed van deze bankpolitiek beginnen ook de
verzekeringsmaatschappijen hun beleggingen
in de industrie te verminderen. Zij hebben
momenteel 40 pet van hun activa in risico
dragend papier belegd, wat een gevaarlijk
hoog percentage is. Indien nu inderdaad zou
blijken, dat met het ontslag van Mac Arthur
een keer is gekomen in het oorlogsgevaar, is
het zeer goed mogelijk, dat men af zal zien
van verdere voorraadaankopen, hetgeen grote
economische moeilijkheden met zich mee zou
brengen. De Amerikaanse economie bevindt
zich voor een uiterst pijnlijke keus: verdere
inschakeling op oorlogskans of kans op een
economische crisis. Vandaar dat men op de
beurs zo aarzelt om beslissingen te nemen,
die hetzij naar de ene hetzij naar de andere
kant consequenties met zich mee zouden
brengen.
Het zijn verheugende cijfers die dezer dagen
over onze handelsvloot bekend zijn geworden.
Aan grote en kleine schepen bezitten wij,
volgens de laatste cijfers van het Centraal
Bureau voor de Statistiek (binnenvaart en
sleepvaart niet meegerekend) 1192 stuks met
een tonnemaat van 3.122.737 ton; dat is nog
enkele honderdduizenden tonnen meer dan
onze vloot in 1939 groot was. Ook economisch
wordt de handelsvloot voor Nederland steeds
belangrijker. De scheepvaart is immers een
van de bedrijven, die veel deviezen binnen
brengen. Talloze schepen varen voor buiten
landse opdrachtgevers en verdienen op die
manier dollars, ponden, en wat dies meer zij.
Ook voor de oorlog dekte de Nederlandse uit
voer niet veel meer dan 70 pet van onze
invoer. De ontbrekende 30 pet werden be
taald uit de opbrengst van onze buitenlandse
beleggingen en van onze scheepvaart. Nu de
buitenlandse beleggingen nagenoeg ingeteerd
zijn, wordt de scheepvaart voor de dekking
van het tekort steeds belangrijker en daarom
is het zo verheugend dat onze vloot regelmatig
en snel groeit. De grote order voor tank
schepen, die de Shell kort geleden heeft
geplaatst is b.v. weer een flinke vergro-
Een onder lezers, vertegenwoordiger van
een grote Nederlandse fabriek, heeft zich
tot barstens toe geërgerd aan de noncha
lante behandeling, die hij genoot als cliënt
van onze Rijkstelefoondienst.
Enige maanden geleden heeft hij zich in
een, zoals dat behoort, beleefd schrijven
tot de telefoondienst gewend met het
verzoek zijn telefoon onder hetzelfde
nummer over te plaatsen naar zijn nieu
we adres.
In eerste instantie werd hem in Maart j.l„
na bijna drie weken wachten, geantwoord,
dat aan zijn verzoek niet kon worden vol
daan. De kabel was „vol" of zo iets en
dat zal natuurlijk wel waar zijn. Onze
lezer moest daar genoegen mee nemen,
want vol is vol en op is op.
Daar hem echter destijds was toegezegd,
dat een verplaatsing van zijn telefoon c.a.
1 maand in beslag zou nemen, wendde hij
zich nogmaals tot de Rijkstelefoon met 't
verzoek hem dan mede te delen, wanneer
hij ongeveer aansluiting van zijn telefoon
kon tegemoet zien, daar het hem als za
kenman haast onmogelijk was zijn werk
behoorlijk te verrichten zonder telefoon.
Dat was begin Maart j.1. Aan het einde
van die maand vond hij het zo zoetjes aan
wel tijd worden antwoord te krijgen op
zijn brief en verzocht daarom per aange
tekend schrijven beleefd om enig bescheid
op zijn vorig schrijven.
Tot op heden, einde Mei, liet de telefoon
dienst niets van zich horen, ondanks het
onder recu afgezonden schrijven. Daar
over maakt onze lezer zich (terecht) hels
en vraagt mij wat ik daar van denk
Nou, wat ik daarvan denk houd ik maar
liever voor me, maar we mogen toch wel
constateren, dat het onbeantwoord laten
van brieven van cliënten in het zakenle
ven ondenkbaar is. Is dat niet netjes ge
zegd?
Gedachtig het spreekwoord „Ere wie ere
toekomt", moet ik toch zeggen, dat niet
alle ambtelijke instellingen dezelfde werk
wijze volgen.
Toen ik enige weken geleden in beleefde
bewoordingen aan de Inspecteur van Fi
nanciën verzocht om een gemakkelijke
betalingsregeling van mijn achterstallige
belasting, kreeg ik per kerende post een
afwijzend antwoord
H. OEKMAN.
J. HOPPENBROUWERS
Van Weedestr. 44
naast de Apotheek.
ting van ons vermogen om op zee deviezen te
verdienen. Hoe meer transportdiensten wij
aan de wereld kunnen bewijzen, des te ge
makkelijker zal het vallen om onze nationale
huishouding weer in evenwicht te brengen.
Laten wij dus het feit, dat onze handelsvloot
de omvang van voor de oorlog heeft over
schreden met een dikke streep in onze ge
schiedenis aantekenen, want zonder twijfel is
dit een moment van historische waarde.
Wie helpt, in nood en bij ontbering, niet graag
de Staat en de Regering, door afvalstoffen te
bewaren en dure Dollars zó te sparen? Het
dierlijk beenderen-gestel, is thans, met oud
papier, in tel, de prijs van 't blik rijst blik
semsnel, men leest de krant en zucht: ,wèl,
wel!" -..Men vraagt het afval, en tevreê, ('k
ben geen afvallige), doe 'k méé.
Men hoort de lijmfabrieken roepen, ja smé-
ken om het Been der Soepen, en ook het been
van carbonade, of cótelet, komt hier te stade,
zoals 't papier der chocoladeO!, dat men
't kleinste niet versmade. En Jhr Loudon, oud-
Gezant, uit dat onmetelijke land, (Amerika),
zegt: „doet 't hen nè! Er komt verbetering,
weldra,, als ieder oude blikken spaart, van
binnen reinigt en vergaart, de bodem weg
snijdt, nauwgezet, vervolgens plat het blikje
plet, tot vreugde van de pletterijen, die in de
aanblik zich vermeien. Want als het platge
slagen wordt, dan scheelt dat weer in het
transport. Dus zal 'k niet sloom en afgemat
staan, maar ieder blikje keurig plèt slaan, en
mocht ik mij daarbij soms snijden, en voel ik
druppels bloed zelfs glijden, dan zal dat, in
benarde tijden, mij niet bedroeven, maar ver
blijden, de blikken leiden niet tot snikken,
o neen, ik zal niet klagend kikken, en kwaad
op blikken blikken blikken, integendeel: straks
meldt de krant (ja, in verband met 't snel-
verband), „Hij gaf zijn bloed voor 't Vader
land".
En ernstig, vrij van alle kolder, klinkt het
langs straat en strand en polder, van Delft
en Dokkum tot Den Dolder, holderdebolder
naar de Zolder! en speur en zoek naar alle
kanten, tezamen met Uw bloedverwanten,
naar incourante oude kranten!
Zo spoedde ik mij naar de vliering, in vader
landse huis-bestiering, ik wou, (bij stof en
spinnewebben), de krantenbuit gauw bin
nen hebben, vond krantenstapels, zeer in
trekwerd op zo'n stapel stapelgek. Bene
den, toen ik mij verveelde, met een vergeelde
krant wat speelde, ontdekte ik een exemplaar,
waarop, heus waar, ik thans nog staar! Een
krant van vóór het oorlogsjaar. Sardines, zalm
en carbeen kwartje! het Ei vijf centzo
iets verwart je! Een pakje boter veertig cen
ten. romans, (van schrijvers vol talenten),
verlucht met vele fraaie prenten, één gulden
twintig, (gebrocheerd)het stond er fors ge
adverteerd .Het bier was bést en eerste klas,
en 't kostte vijftien cent per glas, de sigaret
was óók present: 't was Fiftiy-Fifty, (vijftien
cent), maar jade Staat (naar mijn idee),
deed toen niet fifty-fifty méé! En in mijn
hart klonk luid applaus: slechts zestig cent
de dameskous!
Maar buiten klonk een stemeen schorre—,
„Iets op te ruimen? Ouwe lorre!".....
Ik gaf de voddenman het zijne, maar één cou
rant, die bleef de mijne. Die éne zal ik vele
jaren, voor 't arme nageslacht bewaren. Dat
staat verbaasden prompt verstómd
(Als Loonronde Tweehonderd komt
