Goed gemeend.
Onze E.H.B.O. in het zilver.
Vol verwachting.
IN DE HOEK.
-
DINSDAG 28 OCTOBER 1952.
30e JAARGANG no. 78.
SOESTER
OURANT
Verschijnt iedere Dinsdag en Vrijdag.
Abonn. per kwart, 1.85 - per post 2.00
UITGAVE DRUKKERIJ SMIT SOESTDIJK BUREAU: VAN WEEDESTRAAT 35 TELEFOON 2566 (KENGETAL K 2955) POSTGIRO 12615S
Toen de Benelux-ministers de vorige week uit
elkander gingen, zeiden zij: „Tot over zes
weken dan!", want de afspraak is, dat de be
sprekingen over zes weken zullen worden her
vat. En aangezien wij dan niet-meer zo ver
van St. Nicolaas af zijn, klopt ons hart van
verwachting wat er dan uit de zak of beter
gezegd uit de bus komt. Tot nu toe hebben
de Nederlanders ^en de Belgen uit de Bene-
luxzak om beurten de koek en de gard ge
kregen, maar als we de Belgen mogen ge
loven, hebben zij de laatste tijd van de koek
niet veel gemerkt.
Er is inderdaad wel het een en ander scheef
gegroeid tussen de beide landen en de bedoe
ling van de ministersbespreking was dan ook
iets te vinden, om die scheve verhoudingen
wat rechter te trekken. Dat zal natuurlijk wel
niet lukken in zes weken tijd, maar dëze pe
riode zal wel worden gebruikt voor practisch
werk. Wen wil nl. thans zo snel mogelijk na
gaan welke Belgische industrieën inderdaad
onoverkomelijke moeilijkheden ondervinden
tengevolge van de Nederlandse concurrentie
en of er middelen aangegeven kunnen worden
ter verbetering. In de eerste palats wil men
proberen onderling tot overeenstemming te
komen, maar als dat niet lukt, zullen de re
geringen bepaalde maatregelen opleggen. Men
denkt bijv. aan invoercontingenten, hoe on
plezierig een dergelijke beperking van de we
derzijdse handel ook moge zijn. De industrieën
die hevig klagen, betreffen tabak, leerwaren,
papierwaren, meubelen en haarden, kachels
en emaillewaren. Het zal zeker wel mogelijk
zijn in zes weken een overzicht van de toe
stand bij deze industrieën te krijgen.
Als de conferentie zich alleen maar beperkt
had tot het bovengenoemde besluit, zou men
van een mager resultaat moeten spreken,
maar gelukkig heeft men nog tot iets anders
besloten, dat van veel meer belang is. Er zal
nl. eindelijk een grondig onderzoek worden
ingesteld naar de wederzijdse loon- en prijs
politiek, teneinde na te gaan op welke wijze
men de lonen en de prijzen in de Benelux-
landen dichter bij elkander kan krijgen. Dit
onderzoek had al veel eerder moeten worden
verricht, want de kern van de Beneluxmoei-
lijkheden ligt juist in het verschil in behan
deling van lonen en prijzen in Nederland en
België.
Toen België in 1949 met slechts 12% deva
lueerde en Nederland met 33%, ontstond er
een prijsverschil waarbij de Belgische lonen
ongeveer 20% boven die van Nederland kwa
men te liggen. Thans is dit verschil opgelopen
tot 40%, wat eigenlijk betekent, dat de Belgen
geen kans hebben gezien de waarde van hun
geld op peil te houden. Dit is een vorm van
inflatie, die bij vrije wisselkoersen geleid zou
hebben tot een verlaging van de koers van
de Belgische franc, maar dat is iets, dat bij
het tegenwoordige systeem van internationaal
vastgelegde wisselkoersen onmogelijk is. De
vaste wisselkoersen hebben het grote bezwaar
dat hierdoor de verschillende landen schijn
baar ongestraft inflatie kunnen toepassen,
maar in werkelijkheid worden daardoor de
handelsbetrekkingen tussen de landen grondig
verstoord.
In de Soester krant van Vrijdag
Stond berijmd een goed gedicht,
Dat, gerekend naar de strekking,
Rechtstreeks is aan mij gericht.
Het was nimmer mijn gewoonte,
Dat ik antwoordde of schreef,
Als de naam der samensteller
Daarbij achterwege bleef.
Is er iets, geachte lezer,
Klim dan doodleuk in de pen,
Laat ons eerlijk voor elkaar staan,
Waarom altijd toch N.N.
Maar terzake, want de schrijver
Heeft zijn woorden goed bedoeld
En de strekking van mijn rijmpje
Zelfs nog beter aangevoeld.
't Was een dichterlijke vrijheid,
Dat ik noemde, puur pit lol,
Wie in Soester bodem wortelt
Vrijelijk een Soester knol.
Uw betoog van „handen reiken"
Is oprecht en eerlijk waar,
Want U onderschrijft het streven
Leef in vrede met elkaar.
Slechts de wil tot samenwerken
Brengt de mens tot hoger staat,
Als wij allen dat begrepen,
Werd het beter.inderdaad
Goede vriend, heus ik waardeer het,
Dat U even aan mij schreef,
Doch 't is jammer, dat U voor mij
Nog een onbekende -bleef.
Goede mensen te ontmoeten
Is hetgeen ik steeds verlang,
Want voor goede vrienden is men
Dan ook inderdaadniet bang
E. VAN EEDEN.
Zonder twijfel heeft België een grotere mate
van inflatie toegelaten dan Nederland, waar
door de Belgen thans in de knoei komen. Doch
dat wil niet zeggen, dat in ons land het fi-
nancieel-economische beleid geheel zou klop
pen. Integendeel, wij verhalen alles op de be
lastingbetaler, wat op den duur ook niet vol
te houden is. Intussen móét in Nederland zeer
spoedig een oplossing worden gevonden voor
het bouwbedrijf, anders komen we nooit uit
de woningnood en blijft de werkloosheid in
de bouwvakken bestaan. Daartoe is algemene
huurverhoging onvermijdelijk, doch deze zal
weer stijgende productiekosten in andere be
drijven met zich meebrengen en dus leiden tot
hogere prijzen en moeilijker uitvoer, wat ook
niet zo aanlokkelijk is.
Het is dus wel begrijpelijk dat ons hart vol
verwachting klopt, als we denken aan de vol
gende Benelux-conferentie, want daar zullen
de Lamme en de Blinde een methode moeten
vinden om gezamenlijk voorwaarts te komen.
Toen op 26 October 1927, in de Rem-
brandtzaal, op initiatief van Mej. Ch. A.
Hille, de Soester afdeling van de Ned.
Vereniging „Eerste hulp bij ongelukken"
werd opgericht, kon men slechts hopen,
dat de nieuwe tak van de toen reeds
30-jarige E.H.B.O.-boom 'n lang leven be
schoren zou zijn.
Twee Soester artsen, de heren J. H. A.
Rupert en P. G. de Vos, waren de eerste
docenten van de nieuwe afdeling en met
hoeveel toewijding zij hun werk deden
bewijst wel het feit, dat dr. Rupert in
1929 tot voorzitter werd gekozen, om deze
functie pas neer te leggen in 1945, waarna
dr. de Vos hem opvolgde.
Dr. Rupert werd toen benoemd tot ere
lid, een sympathieke geste van een dank
bare vereniging en in 1950 ontving hij
het E.H.B.O.-insigne in goud uitgevoerd.
Is dr. de Vos dus pas 7 jaar voorzitter,
als lid en docent mocht hij Zaterdag zijn
25-jarig jubileum vieren, evenals een der
leden en sedert 1930 bestuurslid, de heer
W. Hilhorst.
Hoe deze E.H.B.O.-afdeling zijn taak op
vatte blijkt wel uit het feit, dat in 1930
een ziekenauto werd aangekocht, om daar
mee de daadwerkelijke hulp bij een on
geval te vervolmaken.
Het was de eerste E.H.B.O.-afdeling in
ons land, die dit aandurfde en het is de
enige gebleven tot nu toe. Twee auto's
werden reeds versleten en in 1949 werd
de derde auto aangeschaft, een wagen,
welke aan de hoogste eisen voldoet.
Sinds 1926 zijn vele Soestenaren tot
E.H.B.O.-er opgeleid en bij talrijke onge
vallen heeft de E.H.B.O. zijn nut be
wezen.
Utrecht; Ds. v. Krugten; de corpschef van
politie, de heer C. v. Es; dr. Penris, oud
voorzitter der Ned. Ver. E.H.B.O.; dr.
Warmelink te Amsterdam, hoofdbestuurs
lid E.H.B.O.; drs. Dijkstra, hoofd van de
B.B.; Mej. C. E. Jolles, voorgangster v. d.
N.P.B.; het oud-bestuurslid, de heer W.
v. Diermen, de dames-Voerman en Meurs,
mede-oprichters van de afdeling; dr. Rip,
dr. Donker, dr. Schutte, mevr. dr. Schutte-
Beek, dr. Rupert Sr. en dr. Rupert Jr.,
alsmede vertegenwoordigers v. d. Brand
weer, Tempo, S.P.S.V., Soester Turnclub,
Crescendo, Olympia, Rode Kruis, Wit-
Gele Kruis, de afd. Soest van de R.K.
E.H.B.O., de afdelingen Soesterberg, De
Meern en Utrecht, de voetbalvereniging
B.D.C., de afd. Leersum, de Boerenleen
bank, de Harmonië P.V.O., de Winkeliers-
Vereniging „Soest", de Dierenbescherming
en de V.V.V.
De heer Kruyff wees in een toespraak op
de behoefte aan deze vereniging, welke
met zijn 25-jarige levensduur wel geble
ken is. Hij dankte voor de goede samen
werking met het Natuurbad, waar altijd
minstens 1 E.H.B.O.-er aanwezig is om
eventuele ongevallen te behandelen, doch
ook voor de plaatsing van een zuurstof
koffer.
De heer Batenburg, die de oprichting in
dertijd heeft meegemaakt, zeide, dat veel
dank verschuldigd is aan het bestuur en
de leden voor het werk besteed aan de
evenaaste in nood. Soest mag zich geluk
kig prijzen met het bestaan van een der
gelijke vereniging, zei spr., die in het bij
zonder Mej. v. Herwaarden in zijn hulde
betrok.
De heer Wijsmuller, sprak namens de
Dr. De Vos dankt voor het geschenk van
de burgerij.
Foto Astra, Soesterbergsestr. 106, Soest.
Daarnaast doet het goed aan te zien, hoe
de E.H.B.O. bij iedere sportgebeurtenis
of andere aangelegenheid waar veel men
sen bijeen zijn, aanwezig is om, zo nodig,
hulp te verlenen.
Dat, wat de oprichters wensten en hoop
ten, een levenskrachtige E.H.B.O. in onze
gemeente te vormen, is bewaarheid ge
worden en zo kon de 25-jarige, met ge
paste trots, Zaterdag dit jubileum herden
ken.
Hoe groot de plaats wel is, welke onze
E.H.B.O. zich in de harten van de Soes
tenaren heeft weten te verwerven, bleek
op deze dag.
Te half vier ving in hotel „De Gouden
Ploeg" een receptie aan en tot 6 uur rijg-
den de felicitaties en toespraken van ve
le vertegenwoordigers van verenigingen
en personen uit alle kringen onzer bur
gerij en van daarbuiten zich aaneen.
We zagen daar o.m. onze Burgemeester;
dr. W. Berghauser Pont, directeur van
„Zonnegloren"; de heer Jansen, directeur
■tfan de Posterijen; de heer Kruyff, namens
de stichting Soester Natuurbad; Notaris
M. v. Veeren; de gemeentesecretaris, de
heer J. G. A. Batenburg; dr. Hagenbeek,
districts-bestuurder van de E.H.B.O. te
afd. Soest van de Dierenbescherming.
Deze wees op de parallel lopende belan
gen van beide verenigingen, doch waarbij
de in nood verkerende mens, als redelijk
schepsel, moet praeveleren boven het
dier.
De vertegenwoordigers van de diverse
sportverenigingen dankten de afdeling
voor de hulp en de grote bereidheid tot
helpen.
De Burgemeester sprak namens het ge
meentebestuur het bestuur toe. Spr.
wees op het verschijnsel, dat actie im
mer tot reactie uitlokt oftewel dat wer
kende krachten altijd tegenkrachten op
wekken. Soest met zijn verkeers-gevaar-
lijke ligging heeft daarom waarschijnlijk
een goede E.H.B.O. als „tegenkracht" uit
gelokt, zeide spr. Het gemeentebestuur is
zeer dankbaar voor het werk van de
E.H.B.O., een vereniging, die niet
schroomde nieuwe paden in te slaan,
getuige de exploitatie van een ziekenauto.
Als de overheid een cadeau geeft, aldus
spr., moet men de kosten hiervan weer
op de gemeenschap verhalen via de be
lastingen, daarom kom ik zonder cadeau.
Toch bood spr. een envelop met inhoud
aan, doch een inhoud welke niet erg ge
bruikelijk is, n.1. de toestemming van B.
en W. tot het nogmaals houden van een
collecte. Ook namens het Rode Kruis,
afd. Soest-Soesterberg, uitte spr. zijn
In een uitgebreid schrijven van een on
zer abonné's somt deze een aantal heb
belijkheden op van onze gemeente, waar
van sommigen inderdaad het nader be
schouwen waard zijn.
Deze lezer wijst er b.v. op, dat het van
uit onze gemeente niet mogelijk is om
met de trein Soest-Utrecht de aansluiting
te halen Op de internationale trein, welke
te 7.43 uit Utrecht vertrekt.
Ik hoef niet iedere week naar Duitsland
of Zwitserland, maar mogelijk is dit iets
voor onze V.V.V. om aan te pakken.
Per slot is het een beetje gek, dat iemand
uit Soest een dag tevoren naar Utrecht
moet gaan om die trein te nemen, terwijl
het vanuit Alkmaar ruimschoots mogelijk
is om 's morgens op tijd in Utrecht te zijn.
Nu weet ik wel, dat de taxi-ondernemers
in ons dorp zullen zeggen „sstt, ben je
niet in de war, wij zijn er ook nog", doch
dat is weer een andere kwestie.
Dezelfde lezer wijst er eveneens op, dat
de bus van Tensen net geen aansluiting
geeft op de treinen van Amersfoort naar
b.v. Enschede, zodat de passagiers onge
veer een uur moeten wachten.
Eigenlijk vind ik het een beetje onhebbe
lijk van mezelf om de heer Surink, di
recteur van onze V.V.V., ook dit kar
weitje aan te smeren, daar hij sinds eni
ge tijd (doordat het ledenaantal van V.V.V.
nog altijd niet in verhouding staat tot
het aantal inwoners onzer gemeente, er
go onvoldoende kasmiddelen), voor al het
werk alleen zit. Maar wie weet, heer Su
rink. Als de nood het hoogst is
Deze laatste zin kon ik niet afmaken door
de schuld van een jongedame, die bij mij
aanbelde en onder geklepper met de in
houd van haar collectebus vroeg „Wilt
U iets geven voor de Winterhulp?"....
We schrokken er allebei even erg van,
zó erg, dat niet over m'n lippen wilde
„Geen knoop van m'n voor Winter
hulp".
De collectante liep rood aan als een biet
en stamelde, dat het door „die bus"
kwam, daar ze bij haast iedereen te ho
ren kreeg is dat niet een oude winter
hulpbus Dat spookte haar nu zo door
het hoofd, dat ze waarachtig voor Win
terhulp ging vragen.
Er schijnt aan die bussen altijd nog iets
te zitten, dat afstotend werkt. In ieder
geval stralen ze iets uit, dat collectanten
zó in verwarring brengt, dat ze voor een
doel vragen waar we de bibber van krij
gen.
Wie het betalen moet weet ik niet, doch
ik stel voor, dat er andere bussen komen
en dat we die ouwe dingen aan b.v
Duitsland voor een zacht prijsje proberen
over te doen.
H. OEKMAN.
waardering voor de wijze, waarop be
stuur en leden hun taak opvatten.
Namens de onlangs opgerichte afdeling
van de R.K. E.H.B.O.-vereniging sprak de
heer J. C. M. Smit. Spr. zei, dat de jubile
rende vereniging een kleine aderlating
aan leden zou ondergaan, doch dit zal
geen verlies betekenen, daar ook de R.K.
E.H.B.O. werkt aan hetzelfde doel. Spr.
overhandigde een cadeau, bestaande uit
een grote schminkdoos.
Dr. Warmelink zei, namens het hoofd
bestuur, dat hij geen sprookje vertelde
als hij zei, dat het hoofdbestuur het een
voorrecht vond, deze jubilerende afdeling
te mogen complimenteren. De felicitaties
aan de vereniging, liet spr. vergezeld öaan
van een herdenkings-vaantje.
Hartelijke woorden sprak spr. tot dr. de
Vos, die 25 jaar geleden het nut inzag
van de hulp door de geoefende leek.
Spr. reikte aan dr. de Vos de bronzen dr.
Tilanus-medaille uit. Ook de heer W.
Hilhorst kreeg wegens zijn 25 jaren lid
deze penning.
Het lid, de heer P. v. Leeuwen, bood aan
het einde van de receptie een persoonlijk
geschenk aan, n.1. een met zilver beslagen
aanwijsstok, waardoor de biljartque bij
het onderricht niet meer nodig is.
Des avonds had in de volle Eemland-zaal
de feestelijke viering van dit jubileum
plaats.
De jubilerende voorzitter, dr. P. G. de
Vos, riep de aanwezigen een welkom toe
en zeide, dat de vereniging altijd haar
kracht had uitgeput uit de idee anderen
zoveel mogelijk hulp te verlenen. De grote
belangstelling op deze dag bewees wel
hoe het werk van de E.H.B.O. wordt ge
waardeerd, hetgeen spr. uiteraard ver
heugde.
De heer E. van Eeden, de ceremonie-mees
ter van deze dag, memoreerde hierna de
oprichting van een comité uit de burgerij,
onder het motto het is beter, dat wij ons
(Vervolg pag, 2, le kolom).
