TWEEDE BLAD
Drie in één.
Oud Soest.
Eventjes terzijde
ROITW-
W TROUW- i
Werelddierendag.
5 doktoren
het misbruik van
laxeermiddelen
Hoe wordt een mens
een misdadiger
Meer bescherming van
de voetganger in
het verkeer.
SOEST.
Een wijs woord voor iedere dag
't Is of gij de vlam uitblaast
zó prompt dooft zuurbranden op de
maag - met een of twee Rennies.
waarschuwen tegen
VAN DE „SOESTER COURANT"
VAN VRIJDAG 1 OCTOBER 1954.
De Troonrede.
Er zijn vorige week drie gebeurtenissen
geweest, welke meer dan de gewone aan
dacht van ons volk hebben gevraagd en
die deze extra aandacht ook waard zijn.
Dat was in de eerste plaats de Troonrede,
waarin de regering haar standpunt over
verschillende belangrijke punten ken
baar maakte en aankondigde, welke
werkzaamheden de Staten-Generaal het
komende zittingsjaar wachtte.
Het geluid dat deze Troonrede liet horen
was zeer zeker optimistisch. Er werd in
bevestigd, wat men hier en daar en
overal reeds had kunnen lezen: „Het
gaat ons goed. Wij beleven een gouden
tijd".
„Het afgelopen jaar heeft in economisch
opzicht opnieuw een grote stap vooruit
betekend. Productie, uitvoer, nationaal in
komen, deviezenreserves enz. zijn verder
gestegen, terwijl de investeringen zich
op een niet onbevredigend niveau bewe
gen. Dat dit alles mogelijk was - zo heet
het verder - is niet enkel het gevolg
van internationale conjunctuur, doch te
vens het resultaat van de activiteit van
heel het bedrijfsleven".
Ja, zo te zien en te horen, staan we er
goed op. Dat de regering in het belang
van een doelmatige arbeidsverdeling bin
nenlandse migratie zal bevorderen, laat
zich denken, doch dat zij daarnaast ook
emigratie, dus vertrek naar den vreem
de nodig acht, doet in verband met de
hoera-stemming, die de Troonrede schijnt
te wekken, enigszins vreemd aan. Waar
men het goed heeft, moet men toch blij
ven
Loonsverhoging.
Wij hebben het zo goed en toch heeft
de regering het goed gevonden, dat de
lonen weer met zes procent omhoog mo
gen gaan.
Vreemd, wij hebben nog geen werknemer
ontmoet, die echt gelukkig was met deze
verhoging. De algemene opinie is „je
schiet met al die verhogingen geen cent
op". Wij hebben zelfs bouwvakarbeiders
gehoord, die met een grijns er kennis van
namen, dat de zogenaamde zwarte lonen
niet onder die verhoging zouden vallen.
Zolang de markt wordt beheerst door
grote vraag tegenover kleiner aanbod,
zal elk regeringsvoorschrift met voeten
worden getreden.
Een metselaar, die 90.per week
ontvangt en b.v. maar 60.officieel
mag verdienen, zal zeker geen genoegen
nemen met 3.60 meer, welke hem bo
ven die 60.officieel wordt toegekend.
Ook al zijn de Stichting van de Arbeid
en het College van Rijksbemiddelaars het
er roerend over eens, dat deze metselaar
met 63.60 naar huis moet gaan, als de
man zijn ƒ90.niet krijgt.... legt hij
eenvoudig het werk neer.
Door het enorme bouwprogramma is er
nu eenmaal een tekort aan dit soort
werklieden, wier C.A.O. alleen een ba
sis is, die in de slechte tijden kan wor
den gehandhaafd.
Belastingverlaging
op de lange baan.
Een domper op de vreugdevolle stemming
waarvan de Troonrede blijk gaf, werd
dadelijk door de Minister van Financiën
gezet met zijn Millioenennotapunt
drie van onze agenda.
Wij weten wel, dat voorzichtigheid de
moeder van de porseleinkast is, doch de
vraag mag worden gesteld, of de met
veel ophef aangekondigde belastingverla
ging niet eerder af kan komen.
Minister Van de Kieft ontwikkelde hier
tegen verscheidene bezwaren toen hij
de in het inzicht gestelde verlagingen
eerst ongeveer 1 Jaunari 1956 van kracht
wilde doen worden. Die verlaging hangt
samen met de huurverhoging, welke ech
ter reeds in de loop van 1955 zal door
gaan.
Is het wonder, dat de „man in the
street" verzekert, dat „Jan met de pet"
altijd achter aan moet komen De mi
nister mag dan al redeneren, dat een
aanzienlijke belastingverlaging tot ver
groting van binnenlandse bestedingen zou
bijdragen en tot vergroting van de
spanning op de arbeidsmarkt zou lei
den. De gewone Nederlander zou dat
toch eerst wel eens willen meemaken.
Het is goed een appeltje voor de dorst
te hebben, doch verlichting van de te
genwoordige belastingdruk zou velen
juist vóór die verlaging door andere ver
hogingen weer te niet wordt gedaan
toch van harte welkom zijn,
Uw adrat voor hal hu*** aam
kleding
f/ BAARN. TEL. 2783
VRIJDAG.
Laat de helderheid van uw geest zich af
spiegelen op uw lichaam, uw kleding en
uw woning.
ZATERDAG.
De ster der hoop schittert het helderst
wanneer haar omgeving ons liet somberst
toeschijnt:
ZONDAG.
Houdt U aan de waarheid. Wie slechte za
ken maakt met deze godin, heesft het aan
zich zelf te wijten.
MAANDAG.
Een optimist vindt zonder zoeken wat een
pessimist zoekt zonder te vindenl.
MONTECUCCOLI'S SOLDATEN
IN SOEST. (1629).
Na het Twaalfjarig Bestand was de
strijd tegen Spanje weer in volle he
vigheid ontbrand. Stadhouder Maurits en
na hem Frederik Hendrik, „de steden
dwinger", hadden hun handen vol met
het bevechten van de vijand, die pas
in 1648, bij de Vrede van Munster, onze
onafhankelijkheid zou erkennen. Dan pas
zou er een eind komen aan de Tachtig
jarige Oorlog.
In 1629 had Frederik Hendrik het beleg
geslagen voor de belangrijke vesting
's-Hertogenbosch, om deze stad te ver
overen op de Spanjaarden. De Spaanse
bevelhebber, Hendrik van den Bergh,
die de bekende Spinola was opgevolgd,
trachtte Frederik Hendrik af te leiden,
door een inval van Spaanse en Duitse
troepen op de Veluwe en in Eemland.
Met ongeveer 12000 man voetvolk en
„hacquebusiers" (met haakbussen, zware
hand vuurwapens, gewapende soldaten),
trok het afleidingsleger over de Veluwe,
onder aanvoering van Ernst Grave van
Montecuccoli. De Duitse troepen, ver
sterkt met enkele compagnieën z.g. Cro-
aten, kwamen deze kant heen. Vanuit
Lunteren trokken ze eerst naar Amers
foort, alwaar de aan de rand van de
stad gelegen heerlijkheid Randenbroek
werd verbrand. Maar dit was pas het
begin van de ellende. De woeste krijgs
knechten trokken Eemland in en ge
droegen zich beestachtig. Soest en Hil
versum kregen het ergste te verduren.
Letterlijk worden de volgende wandaden
meegedeeld: De huislieden werden gevan
gen genomen, ze werden gestoten en ge
slagen en men perste ze geld af. Men
liet ze over spijkers lopen, hees ze aan
touwen op om ze veel te laten beloven.
Sommigen werden gedood, anderen neus
en oren afgesneden. (Geen wonder dat
de Soesters dit kunstje van hun kant ook
in praktijk brachten en de naam van
„bekkensnijders" hadden, evenals die van
Nijkerkerveen en andere plaatsen op
het platteland, die van vreemden niets
anders dan narigheid hadden ondervon
den?) Verder wordt dan nog genoemd:
het roven van ossen, varkens, koeien en
schapen; het verbranden van vele hui
zen en het koren, vooral in Soest.
De plotselinge bezetting van de stad
Wezel aan de Rijn, in Duitland, door de
troepen van de Republiek, dwong de
Spanjaarden en Duitsers ons grondge
bied te verlaten. Wezel was het be
voorradingscentrum van de vijand en
dus verdween Montecuccoli zo spoedig
mogelijk. Men kon toen in Soest weer
herademen en weer eens de balans van
de ondergane plunderingen opmaken.
's-Hertogenbosch, bij welks belegering
de beroemde waterbouwkundige Leeg
water zulke belangrijke diensten had
bewezen, moest zich aan Frederik Hen
drik overgeven, die daarna met zijn le
ger langs de Maas verder trok naar het
Zuiden.
De Hollanders hadden het zo benauwd
gekregen toen Montecuccoli's troepen
in Soest en Hilversum huishielden, dat
zij het pas drooggelegde Naardermeer
opnieuw onder water lieten lopen. Zij
hebben het maar zo gelaten, waarschijn
lijk omdat er geen geld meer voor was
èn omdat ze zich achter die waterplas
nog wel zo veilig voelden. In ieder geval
danken wij het hieraan dat we nog in
het bezit zijn van dit mooie stukje na
tuurschoon. F. d. W.
Het snerpendste branden in de maag,
soms tot in de keel toe, dooft U onmid
dellijk. Talloze lijders aan brandend
maagzuur nemen ook Rennies bij voor
baat. Bij wijze van sluitstuk op hun
maaltijd, 't Is ook zo simpel, gewoon
maar laten smelten op de tong. En
Rennies zijn nog smakelijk óók.
Op 4 October, de sterfdag van Fran-
ciscus van Assisi, zal het wederom We
relddierendag zijn.
Deze datum te gedenken, is voor dieren
vrienden een zo vanzelfsprekende ge
beurtenis, dat er eigenlijk geen woorden
meer aan gewijd behoeven te worden.
Waar men echter nooit genoeg op kan
wijzen is het feit, dat nog vele duizen
den onverschillig, zo niet onwillend te
genover Werelddierendag staan, het
geen in wezen betekent, dat zij ook
van dierenbescherming niet veel moeten
hebben.
Wij zouden zulke mensen niet gaarne
van slechte karaktereigenschappen wil
len betichten, omdat hun instelling
meestal op onwetendheid berust.
Zij hebben er namelijk niet de minste
voorstelling van hoeveel dierenleed in
deze wereld en in ons „beschaafde Ne
derland" voorkomt.
„Laat men eerst maar eens voor de
mensen zorgen", zo wordt menigmaal
gezegd, „dan kunnen de dieren daarna
wel aan bod komen"!
„Dierenbescherming", zo is eens gezegd,
„betekent bestrijding van menselijke mis
dadigheid".
Het mag niet meer voorkomen, dat die
ren levend worden verbrand of begra
ven; dat koeien de spenen worden afge
sneden; dat honden aan een paal wor
den gebonden om de hongerdood te
sterven en dat katten met de kop tegen
een boom worden geslagen, om slechts
enkele voorbeelden te noemen.
Dat de rechtbanken thans niet aarzelen
dergelijke dierenbeulen onvoorwaarde
lijke vrijheidsstraffen op te leggen is een
gelukkige omstandigheid.
Verheugender is evenwel, dat de ge
dachte van dierenbescherming meer en
meer veld wint onder de mensen, het
geen met cijfers en feiten is aan te
tonen.
De Wereldfederatie voor Bescherming
van Dieren, opgericht en gepresideerd
door een vooraanstaand Nederlands ju
rist, groeit met de dag en van de Neder
landse Vereniging tot Bescherming van
Dieren, die in Juli j.1. haar negentig
jarig bestaan herdacht, kan hetzelfde
worden gezegd.
Toen genoemde Vereniging het vorige
jaar met het oog op Werelddierendag
een persconferentie had belegd, traden
daar als sprekers op een Pater Fran
ciscaan, een Nederlands-Hervormd Pre
dikant en een journalist. Al deze refe
renten waren één in hun eerbied voor
het leven, dat de mensen zowel als het
dier geschonken is.
A.s. Maandag 4 October zullen wij ons
dit alles opnieuw bewust moeten worden.
Werelddierendag is er om zich te be
zinnen op de juiste verhouding tussen
mens en dier en het beoefenen van
barmhartigheid jegens de in onze maat
schappij vrijwel rechteloze creaturen,
wier lot zo geheel van onze goede wil
afhankelijk is.
Als u geregeld laxeermiddelen slikt, ls er nu een
manier om er van af te komen, 83 van de 100 personen
lukte het; u kunt het ook. En wel zo:
Drink in de loop van elke dag enkele glazen water en
bepaal een vast uur voor uwstoelgang.Neem dele week
elke avond twee Carter s Leverpllletjes. 2e Week - elke
avond één. 3e Week - om de andere avond één. Daarna
niets meer, want Carter's Leverpilletjes stellen uw in
gewanden in staat weer op eigen kracht te werken,
zonder laxeermiddelen.
Wanneer zorgen, vermoeidheid of te veel eten het
tempo van uw ingewanden tijdelijk vertragen, neem dan
tijdelijk Carter s Leverpilletjes om u weer op gang te
helpen. Zo raakt u uw verstopping kwijt en vervalt u niet
in de laxeermiddelen-gewoonte. Haal direct Carter's
Leverpilletjes 11.20 per flacon. 67
Het antwoord geeft een misdadiger, staande op
de drempel van de gaskamer.
„Ik zou om genade willen smeken; ik geloof,
dat ik nu levend meer waard ben dan dood.
De lange jaren in de gevangenis hebben in
mij de bitterheid, de haat en het dierlijk ge
weld met wortel en al uitgerukt. Ik heb leren
inzien, wat het probleem van de misdaad be
tekent en ik ben besloten het onder woorden
te bréngen als mijn aandeel in zijn oplossing.
Dit boek is er het begin van en misschien is
het ook wel het begin van mijn weg uit het
duister".
Deze schokkende woorden werden onlangs in
Amerika neergeschreven door een misdadiger,
die sindsdien algemeen bekend werd als „het
genie in de dodencel".
Zijn naam luidt Caryl Chessman en hij werd
ter dood veroordeeld wegens het kidnappen
van twee vrouwen. Zeven en twintig jaar oud
bracht hij ongeveer de helft van zijn leven in
verbeteringstehuizen en gevangenissen door.
Zes jaar lang wac/it hij nu reeds in de „Do
dencel 2455" op zijn terechtstelling, die mede
door de ongelooflijk knappe wijze, waarop hij
zichzelf verdedigt, al bij herhaling is uitge
steld. In die tijd schreef hij een beklemmend
boek, dat een levensbiecht en een aanklacht
tegelijk is La de geschiedenis van de misdaad.
Dit boek geeft als geen ander antwoord op de
gepijnigde vraag: Hoe wordt een mens een
misdadiger
„Het lot kan een mens breken", dat is Chess-
mans eerf/te these. En het lot brak hem. Het
brak hem zo, dat hij op de weg der misdaad
werd geslagen.
Dit overkwam Caryl Chessman en uit zijn
Woorden haal je deze ellendige zekerheid
dat een dergelijk noodlot een ieder van ons
even onbarmhartig kan treffen. En dat ook
wij dan een wrak, een dief en zelfs een moor
denaar zouden kunnen zijn.
Onder die slagen leert Caryl Chessman het
leven en de mensen haten met verschroeiende
kracht. De haat is voortaan zijn enige vriend
en raadgever.
„Al mijn misdaden kwamen voort uit mijn
naat tegen het lot, dat van "mijn vroegste jeugd
af tegen mij samenspande", schrijft Chessman
en je gelooft hem, omdat zo alleen een mens
kan schrijven, die van aangezicht tot aange
zicht met de Dood staat en nu naakt zijn eigen
ik ziet.
Niet krabben. De helder vloei-
IlTTIi bare D JD.D. kalmeert de jeuk
il f.1 I in enkele seconden, doodt de
ziektekiemen, zuivert en ge
neest tot diep in de huidporiën.
GENEESMIDDEL TEGEN Wk m
HUIDAANDOENINGEN M W BI. Bf.
VLOEISTOF BALSEM - ZEEP
Zijn biecht verwart je, verbijstert je en ver
vult je met een grondeloos medelijden jegens
deze en andere Chessmans, die doodden, omdat
het leven, het fatsoen en de hoop in henzelf
eerst werden gedood.
Ook Nederland kent dezulken en misschien
verkeert hij in onze eigen kring, maar we we
ten het pas als zijn haat jegens het noodlot
met vernielende kracht naar buiten breekt.
Deze Chessmans zullen echter misschien niet
in zulke grandioze en onverbiddellijke be
woordingen zich kunnen leegschrijven om
daarmee de aandacht van de wereld te ves
tigen op hun lot. Maar wanneer begint dan
voor hen de weg uit het duister
Wanneer u, die deze regels leest, het wil
Want ook tot deze overtuiging kom je dooi
de lezing van Chessmans ontstellende boek.
Hoe anders zou het leven van deze jongen
immers zijn verlopen, wanneer hij, na zijn
eerste diefstal, dadelijk in zijn moeilijkheden
was opgevangen door milde, begrijpende men
sen, die hem weer een reden van bestaan had
den gegeven en geloof in zichzelf
Dat was in elk geval een kans voor hem ge
weest op weer een nuttig, constructief en
menswaardig leven. En zou u deze Chessman
die kan? hebben willen, hebben icunnen wei
geren, zo u in de gelegenheid was geweest
het uwe er toe bij te dragen
Alleen wie een hart heeft, harder dan steen,
zou hierop onverbiddelijk neen kunnen zeg
gen.
U kunt Chessman helpenDe Chessmans van
Nederland, die niet kunnen schrijven maar,
gevangen in de eenzaamheid van hun cellen,
bidden om een mens, die hen begrijpen kan
en helpen wil.
U kunt die mens zijn. Door een geldelijke gift
aan het Nationale Bureau voor Reclassering,
dat voor alle reclasseringsinstellingen in Ne
derland, ook in Soest, deze week weer een
collecte organiseert. Het geld is nodig om de
Chessmans van Nederland voor erger te be
hoeden. Zij vragen om een kans. Weiger hun
die kans niet, maar stel de mannen en vrou
wen van onze Reclassering in staat uit die
geestelijke wrakken weer gezonde, arbeids-
lustige mensen te maken, temidden van een
begripvolle omgeving.
Morgen heeft nog een straatcollecte plaats.
Gedenkt deze goed.
Chessman vraagt het u, als hij aan het einde
van zijn boek schrijft: „Gauw komt de nacht.
Voor mij zal het misschien de nacht zijn, die
nooit eindigt. Maakt het iets uit"
Doet het u wat Doen de Chessmans u wat
Het antwoord is aan U
Het binnensmonds gemopper van 't oude
moedertje, dat wanhopige pogingen doet
om een drukke weg over te steken; de
kernachtige verwensing van de gehaaste
mijnheer, die aan de overkant zijn bus
ziet wegrijden, terwijl een onafgebro
ken rij van auto's hem de weg ver
spert; het angstgilletje van de dame, die
op haar hoge hakjes nog juist bijtijds
weet weg te springen voor een aanj ak
kerende motorfiets ziedaar drie wil
lekeurige stemmen van de duizenden, die
tezamen het grote klaagkoor vormen
van de Nederlandse voetgangers. Tn en
kele tientallen jaren tijds heeft deze
groep van weggebruikers, in letterlijke,
zowel als in figuurlijke zin, heel wat
terrein verloren aan het rijdende ver
keer. De voetganger, die vroeger heer en
meester was op de weg, heeft zich daar
van moeten laten verdringen. Alleen op
de trottoirs wordt hij nog geduld. Als
hij een stap wil zetten buiten dat eigen
domein moet hij afwachten, of het an
dere verkeer hem een kansje wil geven.
Heeft de Nederlandse voetganger gelijk
als hij zegt tenachter gesteld te zijn bij
de andere groepen van weggebruikers
Ja, zeggen de deskundigen, die op ver
zoek van het Verbond voor Veilig Ver
keer het voetgangersprobleem hebben
bestudeerd en een rapport met hun be
vindingen hebben aangeboden aan de
Minister van Verkeer en Waterstaat. De
Minister heeft toegezegd aandacht te
zullen schenken aan de conclusies en
voorstellen in dit rapport.
Al zijn daarmede natuurlijk de moei
lijkheden voor de voetganger nog niet
uit de weg geruimd, verheugend is het
in ieder geval, dat de overheid zich be
reid toont rekening te houden met de
wensen van de grootste groep van weg
gebruikers in ons land: de mensen, die
te voet hun weg gaan in onze samenle
ving.
De overheid heeft zich tot nu toe eigen
lijk alleen maar bezig gehouden met het
rijdende verkeer. Dat komt tot uitdruk
king in het wegenverkeersreglement,
waarin vrijwel geen bepalingen voorko
men, die gericht zijn op de veiligheid
van de voetganger.
Volgens de wet heeft de voetganger bij
na geen rechten en heel veel plichten.
Het reglement zegt, dat voetgangers ver
plicht zijn van voetpaden gebruik te
maken.
De Kamer van Koophandel en Fa
brieken te Amersfoort houdt, voor
het verstrekken van inlichtingen, Woens
dag a.s., van 1.45 tot 3.15 uur, zitting
ten Gemeentehuize alhier.
En als langs een weg geen voetpaden
zijn, of als een trottoir is opengebro
ken Dan mogen wandelaars op fiets
pad of rijbaan lopen, als zij tenminste
zoveel mogelijk aan de kant blijven en
het rijverkeer niet meer hinderen dan
strikt noodzakelijk is. Verder heeft de
overheid bepaald, dat rijbanen en fiets
paden alleen maar „haaks" mogen wor
den overgestoken en dan nog slechts
„voorzichtig en zonder nodeloze onder
breking". Het is de voetganger voorts
verboden te blijven staan op en bij
kruisingen en splitsingen van wegen en
op bruggen, als daardoor het verkeer
wordt belemmerd of in gevaar gebracht.
Uitgezonderd de bepaling, dat voetpa
den verboden terrein zijn voor andere
weggebruikers, en dat voertuigen moe
ten stoppen als bij een halte mensen
uit een tram stappen, zwijgt het wegen
verkeersreglement over de voetganger.
Het biedt hem, behalve dan op het voet
pad, geen enkele directe bescherming.
Daarin moet, volgens de deskundigen,
verandering worden gebracht. Hoe stelt
men zich voor de voetgangers meer be
scherming te bieden In de eerste plaats
door oversteekplaatsen aan te leggen,
overal waar geregeld voetgangers een
drukke weg moeten kruisen en door die
plaatsen opvallend aan te duiden met
speciale lampen, bijvoorbeeld oranje bol
vormige flikkerlichten op zwart en wit
geschiderde palen. Bovendien - en dit
is een zeer belangrijke suggestie van de
deskundigen - door het rijverkeer te
verplichten een voetganger, die op zo'n
oversteekplaats bezig is over te steken,
voorrang te verlenen.
Andere voorstellen van de commissie
van deskundigen hebben betrekking op
't aanleggen van voetpaden langs druk
ke wegen, het maken van vluchtheuvels
op zeer drukke kruispunten, op tunnels
en viaducten en op een goede verlichting
op buitenwegen.
Dit zijn de belangrijkste suggesties uit
het rapport, dat nader zal worden be
studeerd door een staatscommissie.
In de toekomst zal blijken in hoeverre
de poging van het Verbond voor Vei
lig Verkeer, om de voetgangers in ons
land wat meer bescherming te geven,
succes oplevert. Het is zonder meer
duidelijk, dat het nooit de bedoeling
van de commissie kan zijn, de voetgan
ger zoveel rechten te geven, dat het
rijverkeer bij wijze van spreken aan
hem ondergeschikt wordt gemaakt.
Wij mogen nooit uit het oog verliezen,
dat het wegverkeer in onze maatschap
pij een uiterst bealngrijke functie ver
vult. En welke bepalingen er ook in de
toekomst gemaakt zullen worden, het
zal altijd de plicht blijven van iedere
weggebruker, en dus ook van de voet
ganger, om zich zó in het verkeer te
gedragen, dat hij zichzelf en anderen
niet in gevaar brengt.
VOLKS-UNIVERSITEIT SOEST.
Dinsdagavond opende de Volks-Univer-
siteit Soest het winterseizoen, met een
avond in het gebouw „Religie en Kunst",
waarop de bekende voordrachtkunste
naar Max Croiset optrad.
De heer C. G. Klaarhamer sprak in een
welkomstwoord zijn vreugde over de
goede opkomst uit en wees op het pro
gramma van de V.U., hetwelk dit jaar
weer zeer goed is en reeds 44 nieuwe
leden trok.
Vele sprekers en films zullen deze win
ter naar Soest komen en veel arbeid
is er ten koste gelegd, om dit programma
te kunnen samenstellen,
ter gelegenheid van het feit, dat de grote
schrijver Tsjechow 50 jaar geleden over
leed, droeg Max Croiset drie korte ver
halen uit het oeuvre van deze schrijver
voor n.1. „Ionitsch" „Verdriet" en „Di
plomaat".
Op uiterst boeiende wijze bracht de
heer Croiset Tsjechow's verhalen tot le
ven en vermocht de vele aanwezigen
geheel in de ban te brengen van de
sfeer, welke Tsjechow's verhalen ken
merken. Een zeer warm applaus viel
hem ten deel.
UITSLAG AANBESTEDING.
Namens het R.K. Kerkbestuur te Hoog
land werd door de architecten Ir. J. L.
Volders en R. Schaatsbergen te Soest
openbaar aanbesteed de herbouw en uit
breiding van het Verenigingsgebouw aan
de Kerklaan te Hoogland, met uitzon
dering van de stalen bekapping, de cen
trale verwarming en de dekvloeren.
De uitslag is alsvolgt:
Chr. Uijland, Soest, 112.250.—. A. A.
van Breukelen, Soestdijk, 109.685.
W. G. A. de Waal, Utrecht, 107.000.—.
C. Koelink, Hilversum, 105.580.J.
A. van Leusden, Vreeswijk, ƒ105.000.
G. H. v. d. Berg, Soestdijk 104.900.—.
E. C. Higler, Soest, 104.400.R. van
Noordenburg, Amersfoort, 104.000.
P. ter Berg, Laren, 104.000.C. M.
Visser, Soest, 100.677.H C. van
Noordenburg, Hoogland, 91.820.
De gunning wordt nader bekend gemaakt.
ALLES VOOR HEINTJE.
De bekende kleinkunstenares Henriëtte
Davids beter bekend als Heintje Da-
vids neemt afscheid van de planken.
Zoals te doen gebruikelijk werd een
persconferentie belegd, waarop voor de
bijeengeroepen verslaggevers het afscheid
uit de doeken werd gedaan. Er werd een
groots ere-comité gevormd en in het
Theater Tuschinski te Amsterdam werd
Zaterdag de eerste afscheidsvoorstelling
gegeven, nadat de gewone voorstellin
gen waren geëindigd. De eerste. Want
Heintje is van plan van geheel Neder
land afscheid te nemen. En als zij dat
kan doen, zoals te Amsterdam gebeurde,
dan zal haar die serie afscheidsvoorstel-
lingen geen windeieren leggen.
Hierbij is toch gebleken, dat Heintje
Davids in haar genre niet alleen een
grote kleinkunstenares is, zij is tevens
een handige zakenvrouw, die hen, die
zich voor haar afscheid interesseren, er
toe bracht, geheel voor niets medewer
king te verlenen aan haar laatste Am
sterdamse avond. Alle kunstenaars, die
in deze nachtvoorstelling optraden, de
den dat pro deo, beter gezegd: pro
Heintje.
Niet alleen de optredenden verleenden
gratis hun medewerking, ook de zaal
werd gratis gegeven, de technici en het
orkest werkte voor niemandal over, zo
dat de belangrijke recette geheel ten
goede kwam van de afscheid-nemende
kunstenares.
Die recette moet wel bijzonder hoog
zijn geweest omdat, hoewel de prijzen
aan de stijve kant waren (van 2.50
(engelenbak) tot 10.er geen enkele
gratis kaart werd verstrekt. Zelfs de
pers moest entree betalen, de pers, die
de reclame voor het afscheid had ge
maakt
En het liep: binnen veertig minuten
waren de loketten weer gesloten. Uit
verkocht
Het is heel handig van Heintje en het
is alleen maar jammer, dat andere klein
kunstenaars, die het meer nodig heb
ben in zo'n opzet niet kunnen slagen.
Maar ja, die krijgen niet de vrije be
schikking over zulk een groot aantal
kunstenaars met een grote K in de
kleinkunst, die met elkaar een koste
lijk programma opvoeren.
Is het een wonder, dat Heintje het af
scheid nemen niet moe wordt, ook al is
dat afscheid nemen dan 'n beetje sterven?
Tijdens de Amsterdamse huldiging deelde
de directeur van Carré spontaan nou
ja, spontaan mede, dat ook hij zijn
zaal gratis ter beschikking stelde om
het afscheid nemen nog eens luchtigjes
over te doen.
Zullen nu alle voortreffelijke kunstenaars,
die hun nachtrust voor deze bijzondere
voorstelling opofferden daar wéér in
trappen
Dat moeten zij weten. Wij hebben echter
het idee, dat de pers dan wel verstek
zal laten gaan.
Niet, dat we Heintje geen reuze recette
gunnen, maar ze kan het ook te bont
maken.
Als iemand voor de krant komt, dan
komt hij niet voor zijn plezier, dan
komt hij om te werken.
Vreemd, dat Heintje in haar veeljarige
artistenloopbaan dat niet heeft geleerd.
