van £ssen
fpccmfe?f5?Tic>
Wat gaat Eden in Azië doen?
Reis met diepe achtergronden.
BIJ DE HAARD.
V..
6,OTO,-GEüjPORwF
MENINGEN VAN ONZE LEZERS
IN DE HOEK.
REEDS 10-TALLEN
GELUKKIGE MOEDERS
HET KLEUTERHUIS
SOEST.
De 3 nieuwe melkcenten.
DINSDAG 25 JANUARI 1955.
33e JAARGANG No. 7.
SOESTER
OURANT
Verschijnt iedere Dinsdag en Vrijdag.
Abonn. per kwart, 1.95 - per post 2.10
UITGAVEDRUKKERIJ SMIT SOESTDIJK BUREAU VOOR REDACTIE EN ADMINISTRATIEVAN WEEDESTRAAT 35 TELEFOON 2566 POSTGIRO 126156
Het voorgenomen bezoek van Sir Anthony
Eden, na de conferentie van de Zuid-
Oost-Aziatische Defensie-Raad, aan een
aantal Aziatische hoofdsteden, is een ge
beurtenis, die een symbolische betekenis
heeft.
Twintig, of zelfs tien jaar geleden zou
een minister er niet aan gedacht hebben
zoiets te doen. Er zou ook totaal geen
reden voor zijn geweest. Behalve Perzië,
Siam en Irak stond geheel Zuid-Azië
nog onder Europese heerschappij. Er be
stonden weliswaar verschillende graden
van zelfregeringen, doch over de inter
nationale betrekkingen van al deze lan
den werd in Londen, Parijs, Den Haag en
Lissabon beslist. Tegenwoordig bestaat
Zuid-Azië, van de Levant tot de Moluk-
ken, met uitzondering van Malakka en de
Portugese gebieden in India, uit onafhan
kelijke staten.
Er heeft dus een belangrijke omwenteling
in de wereldgeschiedenis plaats gehad en
konden vroeger landen zich slechts vrij
maken ten koste van veel bloedvergieten,
deze revolutie heeft zich voltrokken zon
der dat er van grote gewapende conflic
ten gesproken kan worden.
India, Pakistan, Ceylon en Burma, wel
ke landen vroeger onder Brits gezag ston
den, zijn nu volledig onafhankelijke sta
ten geworden. En hoezeer wij het mogen
betreuren, dat de Nederlandse betrekkin
gen met Indonesië na de overdracht zo
slecht zijn geworden hetgeen sommi
gen zelfs tot de verzuchting heeft ge
bracht, dat wij beter hadden kunnen
doorvechten en Indië nooit hadden moe
ten opgeven in het kader van het we
reldgebeuren was dit streven naar zelf
beschikkingsrecht toch nooit te stuiten
geweest. Wij kunnen het slechts betreu
ren, dat deze verandering, die zich in de
.andere staten geleidelijk en in weder
zijds overleg voltrokken heeft, in Indo
nesië met vijandelijke gevoelens gepaard
heeft moeten gaan.
Colombo.
Het Colombo-plan, dat voortsproot uit
de eerste Gemenebest-conferentie, die
tussen Engeland en de vrije Zuid-Oost-
Aziatische staten gehouden werd, is een
voorbeeld van het streven naar samen
werking. Het doel van dit plan is eco
nomische samenwerking tussen de Zuid-
Grootmoe en haar oudste kleinkind
Zitten samen bij de haard;
Trudy luistert blij nieuwsgierig
Naar haar Oma, hoogbejaard.
Kijk-es kind, er komt na regen
Toch altijd weer zonneschijn,
Zoveel nat kan er niet vallen,
Zó groot kan een bui niet zijn.
Net zo is 't met de ministers,
Slaan zij wel eens naast de plank?
Kort daarop is er weer reden
Tot tevredenheid en dank.
Als de melk is opgeslagen
En er ligt een liftverbod,
Trekt een and're excellentie
Het gestrande schip weer vlot.
Als een meisje emigrerend
Naar haar verre bruigom gaat,
Dan stelt hij door nette oppas
Een Suurhoffelijke daad.
Dan wil hij haar begeleiden,
't Is geen ritje met de tram:
Helemaal naar 't zoele zuiden
Door de lucht per K.L.M. ,nD2
Iedereen was in zijn nopjes
En zei, ne^jglsJciein-e Piet:
Azzc-^e jzo bezig benne
n-^Benne ze zo kwaad nog niet.
Opa, die koloniaal was,
Ging wel driemaal overzee,
Maar nooit ging er een minister,
Nog geen Burgemééster mee.
Dan is het nou heel wat beter,
Meisjes met een lieve lach
Krijgen grote-baby-sitters
Van het allerhoogst gezag.
Nee, niet onder twintig jaren,
Dat is dom en onbeleefd,
Daar een man op reis natuurlijk
Onderweg graag aanspraak heeft.
Heus, als jij gaat emigreren,
Neem dat nou maar aan van mij,
Is er best één van de zestien
Deftige ministers vrij.
Deed dat liften en dat melken
Eerst ons hart een beetje zeer:
Nou herkennen we gelukkig
Onze excellentie weer.
JAAP MIJDERWIJK.
(Nadruk verboden.)
Oost-Aziatische staten onderling, om zo
met economische en technische hulp van
Engeland, de andere Gemenebest-landen
en de Verenigde Staten de economie en
de veiligheid van dit gebied te bevor
deren.
De reis van Eden zal zich niet alleen
tot de drie hoofdsteden Colombo,
Delhi, Karachi uitstrekken, doch ook
Bangkok en Rangoon zullen bezocht
worden. Verder staat nog Singapore op
het programma en buiten Azië: Caïro.
Behalve voor de conferentie van de
defensie-raad te Bangkok bestaat er geen
officiële agenda voor deze bezoeken. Er
zijn gelukkig geen speciale conflicten,
die opgelost en ook geen urgente kwes
ties, die dringend besproken moeten wor
den.
De betekenis van de reis van de Britse
minister is, dat hij niet alleen met de
Aziatische ministers zal spreken over
aangelegenheden, die hun eigen landen
betreffen, doch dat hij van gedachten
komt wisselen over het wereldgebeuren
in de ruimste zin van het woord.
Bangkok.
Wat de bijeenkomst te Bangkok betreft,
dit zal niet de officiële conferentie van
de Raad van Ministers zijn, volgens
het verdrag van Manilla van September
1.1. zou plaats vinden, daar het proces
van de ratificatie van dit verdrag nog
niet voltooid is en de Raad dus nog
niet wettelijk bestaat. Doch practisch
maakt dit maar weinig verschil uit. De
ministers van alle acht landen, die het
verdrag getekend hebben, zullen aanwe
zig zijn.
Het doel zal zijn om te bespreken hoe
de bepalingen van het Manilla-verdrag
prastisch uitgevoerd zullen moeten wor
den en om over de vrede en veiligheid
van het verdragsgebied van gedachten
te wisselen.
De acht landen zijn: het Britse Konink
rijk, de Verenigde Staten, Frankrijk,
Australië, Nieuw-Zeeland, Pakistan, Siam
en de Philippijnen.
Het „verdragsgebied" is Zuid-Oost-Azië
en de westelijke Stille Zuidzee ten zui
den van 21.30 graad n.b., hetgeen For-
mosa uitsluit.
Het belang van deze conferentie ligt
hoofdzakelijk in het feit, dat het verdrag
van Manilla, waarin de algemene grond
beginselen zijn vastgelegd, volgens welke
de ondertekenaars zich in geval van een
gewapende aanval of een andere be
dreiging in hun gebied tot een gezame-
lijke actie verbinden, het aan de Raad
overlaat om alle militaire en andere
plannen te maken, nodig om deze be
ginselen in de praktijk uit te voeren.
De conferentie te Bangkok heeft dus
de enorme taak om over de vorm en
het karakter te beslissen van de op te
richten acht mogendheden-organisatie,'
welke, naar het voorbeeld van de NATO,
wel de SEATO de South East Asia
Treaty Organisation wordt genoemd.
De wereld wacht in spanning hoe deze
militaire organisatie zich zal ontwikke
len.
Het feit, dat Eden onmiddellijk na wat
er in Bangkok besloten zal worden Bur
ma, Ceylon en India de drie Zuid-
Oost-Aziatische landen, die geweigerd
hebben aan de nieuwe organisatie deel
te nemen zal bezoeken, geeft nog een
speciale betekenis aan zijn reis.
BIRKSTRAAT 2 TEL. 2874
BOVEN DE VEERTIG
In bladen elders in den lande en onder
de rubriek „Meningen van onze lezers"
in Uw blad van Vrijdag 7 Januari j.1.
trof ik, woordelijk, dezelfde reactie aan
op de afwijzing van Minister Suurhoff,
met betrekking tot de arbeidsbemidde
ling van de Stichting „Het leven begint
bij Veertig". Ik acht het noodzakelijk
hierover enkele opmerkingen te plaat
sen.
In bedoeld artikel worden, om te be
ginnen, enige onvriendelijkheden gezegd
over de werkgevers. Er wordt gegene
raliseerd en de schijn gewekt alsof het
merendeel van hen wegschuilt achter
„een letter zus en een nummer zoveel",
terwijl slechts een klein percentage de
beleefdheid in acht zou nemen tegenover
de sollicitanten door hun sollicitatie
brieven te beantwoorden.
Ik weet niet of het aan de schrijver van
het artikel en-of aan de schrijver van
de sollicitatiebrieven ligt, (zijn hand
schrift zou b.v. onleesbaar kunnen zijn),
maar ik heb die ervaring helemaal niet.
Uit hoofde van mijn beroep spreek ik
nog al eens over solliciteren met diverse
personen enik solliciteer zelf ook
wel eens. Geen antwoord krijgen op een
goede sollicitatie is een uitzondering,
maar toegegeven het blijft een grove
onbeleefdheid. Objectiviteitshalve moet
echter opgemerkt worden, dat het nogal
meevalt met die heren werkgevers.
Ja, en dan die groep veertigjarigen. Laat
ik ook hier direct op reageren met het
zelfde gebaar: het valt nogal mee. Na
tuurlijk er zijn verdraaid beroerde geval
len. Ik denk aan die P.T.T.-ambtenaar,
die jarenlang zijn wekelijks zakgeld op
voerde met enkele postzegels, die aan
zijn vingers bleven kleven, tot op het
moment, dat het kruimeldiefje tegen de
lamp liep. Keurige man, nauwgezet wer
ker, een blanco strafregister, een gezin
vol narigheid, enfin, U kent dat wel.
Op straat gezet, een hele rij dienstjaren,
weg alle bestaanszekerheid op 46-jarige
leeftijd Een moeilijk geval nietwaar
Want in een niet al te grote gemeenschap
wordt zo iemand lang, heel lang nage
wogen met het bekende ,,weet-je-wel
al is het ook van achter de veilige schone
ramen, met gordijnen.
Misschien was de man lid geworden van
de Stichting „Het leven begint bij Veer
tig" en misschien had hij dan het arti
kel geschreven, dat U in Uw blad plaat
ste, niet begrijpend waarom zijn sym
pathieke Stichting hem geen nieuwe
werkgever mocht bezorfen.
Maar deze man werd geen lid van de
Stichting, want met een aanbeveling
van zijn gewezen chefs en met enige
overtuigingskracht was er vóórdien al
een werkgever te vinden, die genegen
was deze „oudere" kracht als administra
teur in dienst te nemen en daarmee tege
lijkertijd een ernstig geval van maat
schappelijke nood op te heffen. Maar.
de werkgever wist wie en wat hij in
dienst nam, want, stel je voor, als hij
dit later eens moest vernemen van de
buitenwereld
Nee, met die veertigers valt het nogal
mee. Bedenkelijker wordt het als het
om vijftigers gaat en dan hoef ik U niet
te vertellen hoe het met de zestigers is
gesteld. En toch zijn er werkzoekenden
van 60, van 65 en ouder. Ik zou heel
graag eens werk aanbieden aan een
acht-en-zestig-j arige vitale man, met
grote juridische kennis en even zo grote
administratieve ervaring, die, onbemid
deld, nog de zorg heeft over een gezin
met studerende kinderen. Maar U zult
me toch willen toegeven, dat het niet
meevalt een werkgever te vinden, die
de productiviteit en de zakelijke waarde
van deze heer boven die van een fikse
H.B.S.-ser stelt, al is hij (de werkgever),
met mij, nog zo begaan met 's mans lot.
(Overigens, geinteresseerden verwijs ik
beleefd naar mijn onderstaand huis- en
kantooradres.)
En dan nog iets. In Uw artikel wordt
gesuggefeereh -dat de deuren voor een
sollicitant van veertig jaar of ouder ge
sloten zijn, als het gaat om elke „gewo
ne betrekking". Wat de schrijver met
een „gewone betrekking" bedoelt is voor
mij duisternis. We hebben in ons land
zo 'n slordige 4200 beroepen geclassifi
ceerd en men neemt aan, dat we er, iets
meer slordig, wel een 20.000 kunnen tel
len, als we ingaan op de gespecificeerde
variaties, die in de groepen „families"
optreden. Wat is gewoon
De opmerkzame lezer zal, ook uit boven
staande voorbeelden, wel begrepen heb
ben in welke groep de grootste moei
lijkheden schuilen. Vanzelfsprekend in
de administratieve groepen. Laat ik het
anglicisme maar gebruiken: in de „witte-
boorden"-beroepen.
„Niets is zo eenvoudig als het verlenen
van bemiddeling voor werkzoekenden.
Men behoeft enerzijds slechts te noteren
wat de werkgevers voor iemand zoe
ken, anderzijds behoeft men slechts op
te schrijven, wat de zoekende werknemer
kan presteren. De Gewestelijke Arbeids-
bureaux doen toch zeker niets anders
aldus Uw artikel. Ik dank U en de
koekoek
Ik heb al dikwijls gehoord, dat we veel
teveel ambtenaren hebben, maar zo dui
delijk als hier is het me nog nooit ge
zegd. De bezem er door Negentig pro
cent, neen 99 van de G.A.B.-ambtena
ren d'r uit on het jochie met 2 klas
sen Mulo achter een tafeltje met aan
vraagbriefjes en verwijskaarten. Oh, par
don, die 62-jarige vertegenwoordiger
kan dat mooi doen, of nee, nog beter,
de ambtenaren, die toch maar op hun
pensioen zitten te wachten. Nog een
goeie beurt ook
Jammer, dat Uw schrijver zo simplis
tisch denkt en niet rept over een arbeids
marktpolitiek, over leeftijdsopbouw in
bedrijven, over redelijke opleidingseisen,
die een werkgever mag (of moet) stel
len, over vakopleidingen, die gericht
zijn op de toekomstige behoefte, over....
ja, over wat al niet, want hij vergeet
één ernstige zaak. Het gaat niet om een
aanvraag en het daarop volgende ver-
wijskaartje het gaat om veel meer
Het gaat om niets minder dan de mens,
de gecompliceerde mens, om die in te
passen in het eveneens gecompliceerde
en dynamische productieproces van de
maatschappelijke en economische staats
huishouding.
Een ingezonden stuk schrijven is ge
vaarlijk werk, maar ik bemerk, dat met
het onderhavige onderwerp tevens het
gevaar bestaat, dat het artikel te lang
en dus toch niet gelezen wordt.
Daarom zal ik de handschoen niet op
nemen, al zou ik graag de waanzin aan
tonen van de oratie, dat de lange reek
sen van dure advertenties als bewijs
gelden voor het feit, dat de arbeisbureaux
niet patent werken. Als een winkelier
zijn waren aanprijst in advertenties, mag
ik dan ook zeggen, dat zijn artikelen
niet „patent" zijn of de verkoper niet
deugt Kom nou.
Laat ik volstaan met de mededeling,
dat elk G.A.B. kan aantonen (met cij
fers), dat moeilijke gevallen dikwijls tot
een oplossing komen, dat het in deze tijd
van hoogconjunctuur voor oudere hand
arbeiders niet eens een probleem is
werk te verkrijgen, dat er grotere pro
blemen zijn, zoals b.v. de tewerkstelling
van minder-vaiiden, dat er ook jeudige
„white-collard"-mensen zijn, die niet aan
de slag komen (gebrek aan opleiding,
werklust, ongunstig arbeidsverleden), en
dat het arbeidsproces een complex van
problemen is.
En laat ik er dan'aan toevoegen, dat ik
persoonlijk sympathie koester voor de
Stichting „Het Leven begint bij Veertig",
want hij heeft ons, bemiddelaars, weer
eens een prik in de arm gegeven en
bij ons de nodige dynamiek, het enthou
siasme en de „verkoop"-kracht op peil
gebracht, voor zover deze waren afge
zwakt in de strijd voor de maatschappe
lijk meest gehandicapten.
Als de schrijver van Uw artikel een
bejaarde arbeidskracht is, dan zie ik
voor hem de toekomst niet rooskleurig
in. Hij is niet te oud van jaren, maar
hij is te oud van geest, hij kan niet meer
meekomen, hij ziet niet de „portée" van
de zaak, zelfs niet van zijn eigen pro
bleem. En toch zal zijn werkgever op de
productiemarkt van Nederland, van Eu
ropa en van de wereld moeten opboksen
tegen de concurrerende prijzen. Zou onze
schrijver dan mee kunnen komen Ik
vrees van nietDan zal hij weer
tijd hebben om zijn gemoed te luchten
in een artikel
Waarmee ik maar zeggen wou
Hartelijk dank voor de afgestane ruimte,
meneer de redacteur.
P. J. PEKAAR.
Directeur Gewestelijk
Arbeidsbureau Soest.
Toen ik bij de invoering van de rrtelk-
sanering onze bakker vroeg wanneer zij
gingen saneren, lachte hij mij ronduit uit
en zei, dat dit nooit zou gebeuren.
Nu, een jaar of drie later, is in Leiden
de ouverture er van ingezet.
Daar is voor de eerste maal de loftrompet
over de sanering gestoken.
Staande de vergadering bleek echter, dat
er in Leiden meerdere bakkers rondlo
pen, die alles voor hun vrijheid en niets
voor sanering voelen.
Het saneren zal daarom niet van een lei
en dakje gaan, maar bakkers, wanneer
U niet zeer goed op Uw tellen past, zijn
Uw dagen als vrije bakker geteld en kunt
U, net als de melkslijters van vroeger,
straks dienst gaan nemen als „venter" en
„depothouder".
In aansluiting aan hetgeen ik een paar
weken geleden schreef in verband met de
melkprijs, geloof ik, dat ook in de bak
kers-saneringsplannen machten aan het
werk zijn, die niet zijn te onderschatten.
Zo min als de saneringsdrang destijds
van de melkboeren uitging, geloof ik, dat
dit ook nu niet het geval is.
Wanneer blijkt, dat in Leiden een verte
genwoordiger van de „Nederlandse Bak
kerijstichting" in animerende woorden
aan de discussies deelneemt, de directeur
van een grote meelfabriek ter vergade
ring een groot voorstander van sanering
blijkt te zijn en uitgebreid de voordelen
van sanering opsomt, en bovendien de di
recteur van een Bankinstelling in hoogst
eigen persoon aanwezig is, zou ik de
bakkers willen raden: onderzoek eens
waar de sterkste drang tot sanering van
daan komt. Probeer er achter te komen
wie zo ongevraagd voor Uw belangen op
komen. Pluis de zaak goed uit of laat het
doen. U moet dan niet gek kijken wan
neer U namen van melksaneerders tegen
komt, die, onder het motto „Eén volk,
één melkboer, één bakker", een groot
deel van de voedselvoorziening tot zich
willen trekken.
Brood is geen eenheidsproduct, hetgeen
van melk nog wel gezegd zal worden.
Daarom bakkers: Weest op Uw hoede
H. OEKMAN.
HEBBEN ZO'N PRACTISCHE WAS
MACHINE VAN ONS IN HUURKOOP
a ƒ3.— PER WEEK.
GRATIS PROEFMACHINE AAN HUIS.
STEENHOFFSTRAAT 62 TEL. 2282
Maarssen,
Binnenweg 40.
Dames, dit is nu sanering,
De consument betaalt 't gelag;
Al die kleine en grote Kartels
Krijgen alles in hun macht.
Honderd dertig duizend liter
Sleet men minder d'eerste week
In één onzer grootste steden;
Geloof me, 't was de beurs die 't deed.
Daar drinkt men nu zwarte koffie,
't Is nog symbolisch ook, 't is rouw,
Maar voor de heel kleine kind'ren
Bleef men 't glaasje melk trouw.
Ach wanneer komt toch eens 't einde
Van Loonsverhoging - Prijs omhoog
Wie breekt die beruchte cirkel
Waar 't een het ander bedroog.
Geef ons vrije concurrentie,
Dat geeft 't leven zin, ook 't werk;
Wij zijn nu slappe volgelingen,
Geef ons vrijheid, dat maakt sterk
En zeker zal 't goedkoper zijn;
Commissies zus en zo verdwijn
Mevrouw M.
SOESTER SUCCES OP
NATIONALE CYCLE-CROSS.
Onze Soester wielrenner Wil van Barne-
veld, lid van de vereniging Tempo alhier,
heeft een groot succes geboekt in de Na
tionale Cycle-cross bij Kraantje Lek te
Bloemendaal, georganiseerd door de
Haarlemse vereniging „De Kampioen".
Op een golvend parcours vol hindernis
sen, nog verzwaard door opgehoopte
sneeuw, arriveerde de Soester wielren
ner als derde achter de cracks Brinkman
uit Overschie en de Amsterdammer Wuur-
man en voor andere renners van naam,
als de bekende Tour de France-renner
Adri Voorting.
Tien kilometer voor het einde ging een
compacte groep aan de kop. Ook van
Barneveld bevond zich in deze groep.
Toen eenmaal de beslissende strijd los
brandde, was onze Soestenaar in de voor
ste gelederen en sloeg zijn slag. Met een
achterstand van slechts 10 seconde op de
winnaar ging Van Barneveld als derde
door de finish.
NEDERLANDSE BLINDENBOND.
Ter gelegenheid van het 60-jarig bestaan
van de Ned. Blindenbond wordt op
Maandag 7 Februari a.s., 's avonds te
8 uur, in de zaal van „Eemland", een
filmvertoning gegeven.
Tevens zal de heer Joh. van den Berg,
bondspropagandist, een propagandawoord
spreken.
Verder werken aan deze avond mede
de Mannenzangvereniging „Apollo", on
der leiding van de heer G. van de
Schepop, terwijl de heer M. de Wolf,
met begeleiding van de heer H. Kraal,
enige viool-soli ten gehore zal brengen.
Deze avond wordt voorbereid door een
comité, waarin zitting hebben genomen
de heren K. de Haan, wethouder van
Sociale Zaken; H. J. van Hal, hoofd afd.
Sociale Zaken, R. G. Hilhorst, D. v. d.
Broek, B. v. d. Feijst en J. Baars, Soes-
terberg.
