W Buitelaar
D.D.D.
Dc 27c roman van
J, W. Ooms gereed.
Van week tot week
in Soest.
Het Soester Dierenasyl.
WRIGLEY
TWEEDE BLAD
Officiële Mededelingen.
Binnenbrand
van schrijnend maagzuur
Onmiddellijk te doven!
J. LENSSEN
MAKELAAR - TAXATEUR
KAuW
ARMBAND-HORLOGES
VOSKUILEN
STRIJD OM
HITLER'S MILLIOENEN.
KAPITEIN FANTOME
SOESTER GLAS- EN
VERFHANDEL
2 8 4 2
Moderne kapsels
VAN DE „SOESTER COURANT'
VAN VRIJDAG 19 AUGUSTUS.
Top Naeff, de bekende schrijfster, ifierk-
te eens bij de bespreking van een
boek van de Soestdijker romanschrij
ver J. W. Ooms op, dat het wel leek,
of hij de beschikking had over een
schip vol verhalen. Dit is reeds jaren
geleden gezegd, maar het schip is
nog lang niet leeg. En er wordt toch
al zo lang uit geput, want Johannes
Willem Ooms, geboren in de Alblas-
serwaard, publiceerde zijn eerste werk
toen hij vijftien jaar was, ondanks
het verzet van zijn vader, die het
niet erg had op het knoeien van
z'n zoon, die toen maar stiekum z n
fantasie aan vele schoolschriften toe
vertrouwde. Betrapping bleef niet uit
en de eerste producten uit het grote,
schier onuitputtelijke schip, werden
voor de ogen van de jonge auteur
verscheurd, want er moest degelijk
boerenwerk gedaan worden.
Op 'n morgen kwam er 'n brief van een
krant voor de kleine Johannes Willem
waarin de Weledele Heer J. W. Ooms
meegedeeld werd, dat z'n jongensver
volgverhaal geaccepteerd was en dat
het honorarium 37.50 bedroeg.
Daar kon je drie keuen voor kopen
rekende vader uit en onder het eten
zei hij zo langs z'n neus weg tegen de
kleine amateur'. „Maak straks een
beetje voort met je huiswerk, dan
kun je nog wat knoeien".
Dit knoeien is de grote hartstocht
van de bekende schrijver geworden
en op z'n kleine studeerkamer, met
een wijd uitzicht over de Lazarusberg,
heeft hij gesproken over deze grote
liefde voor het schrijven. De worsteling
met het woord, de worsteling met de
zin, de worsteling met z'n romanfi
guren, die eerst in de auteur gaan
leven, daarna bezit van hem nemen
en vervolgens vaak schijnen te han
delen en te denken buiten de schrij
ver om. Zoals de schrijver het zou
willen gaat het niet altijd en er is
als het ware een wil buiten hemzelf,
die de richting aangeeft en die de
gang van zaken in een roman bepaalt.
„Bromberen" heet dit zevenentwintig
ste boek en het zal binnenkort in de
boekhandel verkrijgbaar zijn. Het is
het verhaal van drie ongetrouwde
broers, die een broertje dood hebben
aan werken en met stropen en andere
duistere praktijken aan de kost schij
nen te komen. Dan komt Marie bij
deze ruige mannen het huishouden
doen en daarmee is de quintessens
van al de romans van Ooms aanwezig.
Het grote vermaan, dat uit al z'n boe
ken spreekt, het zachte maar dringen
de gebod niet alleen naar de doornen
en de distelen op het levenspad te kij
ken, maar aandacht te schenken aan de
bloemen, die altijd bloeien.
Na de publicatie van het jongensver
volgverhaal en van een jongensboek
op achttienjarige leeftijd, werd er veel
door de auteur geschreven, maar voor
lopig niet als romanschrijver. Hij
werkte bij de Nieuwe Rotterdamse
Courant, Het Rotterdams Nieuwsblad
en het persbureau Vaz Dias als jour
nalist en het grote schip met de vele
verhalen bleef voorlopig gesloten. Tot
in 1937 „De Korevaars" verscheen.
De auteur was toen 33 jaar oud en
begon z'n definitieve loopbaan als ro
manschrijveT.
Wanneer U echter denkt, dat de heer
Ooms z'n dagen uitsluitend vult met
schrijven, dan is dat een abuis. Zeven
en twintig boeken, verhalen en artike
len voor talloze dag-, week- en maand
bladen, maar er is nog zoveel meer te
doen.
De heer Ooms meent, dat men zich
niet afzijdig mag houden van het ge
meenschapsleven, zodat hij zich in
1946 voor de gemeenteraad van Soest
beschikbaar stelde, waarin hij tot
1953 zitting had, dus acht jaar. Daar
naast het werk als voorzitter van de
Gereformeerd-Hervormde Evangelisatie,
het voorzitterschap van de Oud-Illega-
len, terwijl hij bestuurslid is van de
Vereniging van Kunstenaars in de
provincie, hoofdbestuurslid van de
Jongerenclub in de A.R.-partij en Mo-
deramenlid van de A.R.-partij in de
provincie Utrecht.
Niet alleen romanschrijver, maar ook
verteller op de vele avonden, die in
alle delen van ons land gebracht wor
den, om er te spreken voor Volksuni
versiteiten, Maatschappijen tot Nut van
't Algemeen en verenigingen. Want de
heer Ooms vertelt graag, ook schrij
vend.
Vandaar zijn grote bewondering voor
de man, die hij zonder bezwaar de
grootste verteller van West-Europa
durft noemen, de kinderschrijver W.
G. v. d. Hulst, vandaar zijn bewon
dering voor de verteller van het Bra
bantse land, Antoon Coolen, en voor
Herman de Man, aan wie Ooms zo
nauw verwant is, omdat beiden gebo
ren zijn in het vlakke polderland,
waarover hun boeken vertellen.
Dammen doet de heer Ooms graag en
goed en hij vindt het eigenlijk wel pret
tig, dat hij in vier jaar geen partij
verloren heeft.
En dan is er altijd nog wel een uurtje
vrij om te tekenen en te schilderen,
de hobby, die de heer Ooms zich ten
nutte maakt voor het illustreren van
verhalen. Maar dan niet van hemzelf,
omdat hij vindt, dat er iets vreemds
«HE? '«.>■#-
moet zijn aan het eigen boek of de
eigen vertelling op papier.
Wij hebben de heer Ooms gevraagd,
of hij niet van mening is, dat de schrij
vers, die na de oorlog naam maakten,
ten achter staan bij de vooroorlogse
generatie, waarvan velen stierven en
sommigen zwijgen.
„Ik geloof inderdaad, dat de schrij
vers, die na de oorlog naar voren ge
komen zijn, minder te betekenen heb
ben dan zij, die vóór de oorlog de let
terkunde uitmaakten. Maar hoe kan
het ook anders De schrijver is de
stem van de gemeenschap en de ge
meenschap van vóór de oorlog was
beter dan die van na de oorlog".
„Dan bent U zeker ook niet wild op
Anna Blaman
„Nee, geef mij Van Schendel maar of
Johan de Meester, onder wie ik een
tijdlang in Rotterdam gewerkt heb.
Die hadden karakter en dat mis ik
zo vaak bij hen, die pas na 1945 naar
voren kwamen."
De heer Ooms vertelt nog, dat hij
veel vreugde beleeft aan de brieven,
die hij van lezers krijgt, al is er ook
wel eens zotteklap bij. Zo liet hij me
een brief lezen, waarin een knaap een
handleiding vroeg voor het schrijven
van een boek. Hoeveel kan ik er voor
vragen Hoeveel hoofdstukken Moet
ik het in steno schrijven en meer van
die nonsens.
„Ik ben erg blij als ik merk, dat de
mensen, die mij schrijven niet alleen
het verhaal als zodanig waarderen,
maar begrepen hebben, dat ik wil
wijzen op de bloemen naast de door
nen, op de argeloze kinderen naast de
volwassenen met hun stugge harten
en hun reserve, met hun harde blik,
die van het licht afgewend is en die
voor die bloemen en die kinderen geen
oog heeft. Dan ben ik dankbaar voor
zo'n brief, omdat ik weet, dat ik niet
tevergeefs geschreven heb.
Dan heeft men meer gelezen dan al
leen maar het verhaal."
W|« -m .J Krabben en peuteren maakt de
nUIU' kwaal steeds erger. De helder
11 clan vloeibare D.D.D. dringt diep ln
UllSMlU de poriën door, doodt de ziek
tekiemen en geneest de huid.
GENEESMIDDEL TEGEN
HUIDAANDOENINGEN
VLOEISTOF - BALSEM
BEKENDMAKING.
Burgemeester en Wethouders van Soest;
gelet op art. 75 der Lager Onderwijs
wet; brengen ter algemene kennis, dat
door de raad dier gemeente, in zijn
vergadering van 12 Augustus 1955, de
wettelijke voorgeschreven medewerking
is verleend ten aanzien van het ver
zoek:
le. van het bestuur der Vereniging
„De School met den Bijbel" te Soest,
inzake de aanschaffing van kachels en
psalmen- en gezangenbundeltjes, als
mede het aanbrengen van een kast
voor berging van leermiddelen ten be
hoeve van de school te Hees;
b. van het R.K. Schoolbestuur te Soest-
dijk inzake de aanschaffing van enige
leermiddelen ten behoeve van de Ma-
riaschool.
Soest, 16 Augustus 1955.
Met Rennies.
Bevrijd U van dat hinderlijke, bran
dende gevoel op Uw maag. Neem
Rennies. Rennies helpen iedereen
altijd dadelijkLaat U het genot
van een smakelijke, pittige maaltijd
niet bij voorbaat bederven door angst.
Met Rennies is de narigheid van „ver
keerd vallen" uitgesloten. Als Uw maag
„onveilig" seint, vlug één of twee
Rennies en wég zuurbrand, wég pijn.
Simpel om in te nemen en nog smake
lijk ook
In de raad bleek, dat de vroede
vaderen van Soest een duchtig woord
je over de grens spreken. Een op
merking in het Frans werd in het
VREDEHOFSTRAAT 19 - TELEF. 2169
zal gaarne voor U verzorgen
Hypotheken en Assurantiën. Koop en
Verkoop huizen.
Engels beantwoord. Zoiets zullen ze in
Gasselternijeveensemond niet kunnen.
Tussen Tuyl en tuit is bij de uit
spraak maar één letter verschil, maar
je oren zouden van die naam gaan
tuiten.
Dr. Oranje was van plan de degens
te kruisen met de Burgemeester, maar
die had z'n tent opgezet, omdat het
mooi weer was, rustte binnenstents uit
van een vermoeiende kampdag en zei,
dat hij zich niet naar buiten liet
lokken.
De wethouder meende geen reha
bilitatie van node te hebben, omdat
hij zich niet geblameerde achtte. Zo
zag ik laatst een man, die hardnekkig
poogde bier te tappen uit een post
zegelautomaat en toen ik hem er op
wees, dat dit niet gaan zou, beweerde
hij, dat hij echt niet dronken was.
De heer Van Andel vreest, dat
Soesterberg als vliegbasis wel eens
in betekenis zou kunnen afnemen, om
dat je op de Luneburgerheide veel
meer ruimte hebt om te straaljageren.
Dan zouden er honderden mensen
wegtrekken en dan kon de gemeente
als huisjesmelker wel eens met de
handen in het haar zitten. Het lijkt
me echter niet uitgesloten, dat er
duizenden in de plaats van die hon
derden komen, zodra de mensen we
ten, dat die vliegende cirkelzagen
niet meer boven Soesterberg oefenen
en dat je niet ieder moment een ge-
luidsbarrièreklap kunt krijgen.
De Soestenaar is van huis uit ie
mand, die graag eens uitkijkt hoe het
poesje de bomen uit zal komen en af
wachten is z'n fort. Zo niet de brand
weer, die 7 minuten na de brandmel
ding bij Ceramiek stond te nevel-
blussen. En de mannen waren heus
niet in pyama. En het is heus niet
gegaan zoals vroeger bij de Amster
damse brandweer, waar ze zo'n haast
hadden om één man uit een brandend
huis te redden, dat ze er onderweg 3
dood reden.
Ik hoop, dat ik ook eens een schil-
lenwijk van de gemeente krijg, want
bij de raadsvergadering is gebleken,
dat dode schillenboeren hun wijk niet
mogen overdoen, dus ik zal nooit
brood kunnen eten van des schillen
boers dood.
Er worden veel puzzleritten ver
reden in Soest en het is heel gemak
kelijk een prijs te winnen. Als je een
paar honderd strafpunten verzamelt,
dan krijg je altijd een troostprijs.
Dinsdag hebt U bij de politieberichten
lezen, dat een onverlaat een kat ver
minkte. Zo kan men met dieren om
gaan.
Er is echter een heel wat sympathie
kere manier en die is te vinden op het
dierenasyl aan de Lange Brinkweg,
dat het 5-jarig bestaan er op heeft
zitten.
Het asyl werd in 1950 opgericht en het
kreeg de naam ,,'t Hart", omdat de
heer 't Hart, die Amsterdammer is
maar thans in Soestdijk woont, een
stevige financiële ruggesteun gaf,
waardoor de afdeling Soest van de
Nederlandse Vereniging voor Dieren
bescherming het lang gewenste asyl
kon gaan opzetten.
Mevr. Ten Haaf kreeg de leiding, welke
later door haar dochter overgenomen
werd.
Thans zwaait de heer A. Tavenier, in
specteur van de Dierenbescherming
alhier, er de scepter. Hij wordt hier
bij geholpen door zijn assistente, maar
zonder de hulp van de bestuursleden
van de Soester Dierenbescherming,
Mevr. Roelofs en de heren Wijsmul
le en Van Booven, zou het werk te
zwaar zij in de drukke zomermaanden.
Velen brengen immers hun hond of
kat naar het asyl wanneer ze met
vacantie gaan en we hebben kunnen
constateren, dat de dieren op de Lange
Brinkweg in goede handen zijn. Wan
neer Uw hond thuis hondenbrood
heerlijk - verfrissend
zuivert mond en keel
bevordert uw spijsvertering
pieen
gezonde
gewoonte
krijgt, dan staat dat in het asyl ook
op zijn menu. Krijgt hij wittebrood,
dan zal men hem beslist geen bruin
brood geven. Is het verwende dier
echter gewend enige gangen naar bin
nen te werken, dan is dat niet moge
lijk, tenzij men meer betaalt dan voor
een grote hond verlangd moet worden.
Dit is 1.60 per dag. Voor een kleinere
hond 1.20 en voor een poes 60 cent.
Hiervoor krijgen de dieren een goede
behuizing, de honden een nacht- en
daghok, en ze worden op tijd uit
gelaten. Met de katten kan dat echter
niet en dit baart de heer Tavenier
zorgen.
Het komt n.1. nog al eens voor, dat
een kat heimwee krijgt en ziek wordt,
omdat hij de bewegingsvrijheid niet
heeft, die hij thuis gewend was. Er
zijn plannen om hier verandering in
te brengen, maar plannen kosten geld
en de uitvoering ook. De lasten voor
de leden, die met de pensiongasten
dit asyl betalen zijn toch al zo hoog.
Dit komt niet in het minst door het
opnemen van zwervers. Honden kun
nen in de regel vrij gauw weer ge
plaatst worden bij liefhebbers, maar
met de poesen gaat dat moeilijker,
omdat de meeste mensen nog niet
weten, dat ze voor een geringe ver
goeding een kat kunnen krijgen.
Er kunnen 12 honden en 12 katten
in de hokken, maar in de drukke tijd
stopt men de honden zonder vecht-
neigingen wel bij elkaar, terwijl er
zo nodig enige tientallen poesen ge
huisvest en gevoed kunnen worden.
Uitbreiding zou echter geen overbo
dige weelde zijn. Temeer, omdat er
zelfs dieren vanuit Amsterdam, Baam-
brugge, Den Dolder en Maartensdijk
gebracht worden. Dit pleit voor de
kwaliteit van het asyl en de dieren
liefde van hen, die zich belasten met
het uitlaten der honden, het voeren
en het schoonmaken van de hokken
en hun inwoners.
Iedere Woensdag komt de dierenarst
uit Baarn om te kijken of er nog pa
tiënten zijn. Bij deze gelegenheid kan
iedereen in de polikliniek van het
asyl terecht, die klachten heeft over
de gezondheid van zijn huisdier.
Uiteraard tegen een vergoeding, maar
daar wordt het asyl financieel niet
beter van, omdat er enorm veel af
moet.
Het asyl draait best en de heer Ta
venier is tevreden, maar toch vindt
hij het spijtig, dat er dieren afgewezen
moeten worden, omdat de ruimte te
klein is. De inspecteur-asyl-houder
hoopt dan ook, dat spoedig tot uit
breiding zal kunnen worden overge
gaan, maar dan zal de penningmeester
wel een heel ernstig gezicht trekken,
want verhuizen kost geld.
Er zit echter groei in de zaak, dus de
heer Tavenier wanhoopt niet en hij
gaat rustig door met het verzorgen
van de hem toevertrouwde dieren,
waarvoor hij zich verantwoordelijk
acht, zolang ze onder zijn toezicht
staan, in de overtuiging, dat de finan
ciële positie zo zal worden, dat tot de
noodzakelijke uitbreiding zal worden
overgegaan.
Het geld zal goed besteed zijn.
Klasse-merken, waarop U kimt ver
trouwen.
EEN GROTE COLLECTIE hierin vindt
U bij
VAN WEEDESTR. 8 TELEF. 2458
Tussen West-Berlijn en Berchtesgaden
woedt sinds drie jaren een papieren
oorlog om het overlijdensbewijs van
Hitier. Helaas schijnt West-Berlijn deze
strijd op formeel-juridische gronden te
zullen verliezen.
In het begin van dit jaar had de
„Spruchkammer", een instantie, die
men in Nederland niet kent, het kan
tongerecht te Berlijn-Schöneberg ver
zocht, haar een officiële oorkonde van
Hitiers overlijden uit te reiken, omdat
naar het oordeel van verzoekster Ber
lijn, namelijk de rijkskanselarij, Hitiers
laatste woonplaats was geweest. De
„Spruchkammer" had dit document no
dig om namens de stadsregering een
proces tegen wijlen Hitier aanhangig
te kunnen maken en, in geval van ver
oordeling, de erfgenamen de geldstraf
fen te laten betalen. De waarde van
van Hitiers nalatenschap wordt op vele
millioenen guldens getaxeerd. De fa
milieleden van de overleden dictator
'hebben de brutaliteit gehad, daarop
aanspraak te maken
jeM volgt de bootsman
HWTE/ri. we HEB8ER J£~ 'ETS se-
LAHM'JtCS /VET TE DELEM OVER
AH WE EET WET
HARREN. 3OU IE KUN T
HU V£A TROUWEN -
VERTELT.
HET VAN OUDS VERTROUWDE
adres voor
GLAS, VERF EN BEHANG
de
J. BRANDSMA
Soesterbergsestr. 52 Telef. 2707
In Berchtesgaden echter stelde men
zich op het standpunt, dat niet Berlijn,
maar Berchtesgaden de woonplaats van
wijlen de „Führer" was geweest.
In handen der bezetters.
Zojuist heeft nu de hoogste rechter
lijke instantie van het land Beieren,
het „Oberste Landesgericht", beslist,
dat het kantongerecht te Berchtesgaden
in dit geval competent is. Het „Lan
desgericht" overwoog daarbij, dat het
kantongerecht te Berchtesgaden reeds
drie jaar geleden een overlijdensbewijs
van Hitier had uitgereikt aan de Oos
tenrijkse beheerders van vroegere nazi-
vermogens. Maar die oorkonde is, dank
zij West-Berlijnse bemoeiingen, reeds
lang geleden geannuleerd en dus ging
het „Landesgericht" van een valse
voorwaarde uit.
In West-Berlijn is men daarover woe
dend en verwijt men de Beieren, dat
zij de zaak onder alle omstandigheden
aan het kantongerecht te Berchtes
gaden willen overlaten, opdat Hitiers
erfgenamen daarvoor hun aanspraken
geldend kunnen maken.
Eechter bevindt zich het grootste deel
van Hitiers nalatenschap nog in handen
der Westelijke mogendheden. Maar
daarnaast zijn toch aanzienlijke waar
den voorhanden, die reeds verdeeld
zouden kunnen worden. Daar nu in
Beieren, in tegenstelling met West-
Berlijn, de zogenaamde denacificerings-
procssen definitief zijn afgesloten, kun
nen familieleden daar principieel aan
spraak op de bezittingen van Hitier
maken, tenzij het parlement, de „Land-
tag", alsnog een wet aanneemt, die de
inbeslagneming ervan beveelt.
Nog andere erfenissen.
Buiten het „geval-Hitler" zijn in West-
Berlijn nog drie dergelijke zaken aan
de gang. De „Spruchkammer" heeft
o.m. ook een zaak aanhangig gemaakt
tegen Robert Ley, de leider van het
„Arbeitsfront" der nazis, die zichzelf
in de gevangenis van Neurenberg van
het leven beroofde. Ley heeft in Ber
lijn waardevolle percelen grond nage
laten.
Een tweede proces dreigt tegen Guen-
ther d'Alquen, de vroegere hoofdredac
teur van het blad der S.S. „Schwarze
Korps", die op het ogenblik in Bremen
woont en ook grote bezittingen in Ber
lijn had. En tenslotte zal er nog een
proces worden gevoerd tegen de dode
Eugen Hadamowsky, een van Göbbels
voornaamste medewerkers.
Van Göbbels zelf kon totnogtoe slechts
een buitengoed bij Schwanenwerder in
beslag worden genomen. Göbbels had
PARFUMERIE- EN
TOILETARTIKELEN
STEENHOFFSTRA&T 53 SOEST
een enorm vermogen „verdiend", maar
waar het gebleven is, is onbekend.
Aangenomen wordt, dat het grootste
deel ervan zich in Oost-Duitsland be
vond.
Overigens is er ook over het vermogen
van Göring meningsverschil tussen
West-Berlijn en Beieren. Er zijn name
lijk plotseling bankrekeningen van
Göring, ter hoogte van meer dan een
half millioen gulden, ontdekt. Deze
rekeningen bij Berlijnse banken kwa
men merkwaardigerwijze eerst te voor
schijn, toen een denazificerings-autori-
teit een onderzoek instelde naar moge
lijke rekeningen van Hitier. Waarom de
ze banken verzwegen hebben, dat zij
geld van wijlen Göring onder zich
hadden, is nog een raadsel.
Toen het bestaan van deze rekeningen
openbaar werd gemaakt, maakte het
land Beieren er onmiddellijk aanspraak
op, omdat Göring door zelfmoord in
Neurenberg is gestorven en de beschik
king over zijn nalatenschap daarom in
Beieren zou moeten geschieden. Maar
evenals in het geval van Hitier betoogt
West-Berlijn, dat Göring ais minister
in de hoofdstad van het land, dus in
Berlijn zijn woonplaats had.
