m
REMBRANDTS
LEVENEN WERKEN
"Tofr
DBS
i
ROUW-
eo TROUW-
TWEEDE BLAD
missen
Het A.B.C. van Uw succes
Kiest de Zenayde. kiest PANG
*t)e mstiapeufuj. van dee&iste
PECinoi
de
Kapsalon W. A. BUTZELAAR
SOEST.
Huizen te koop gevraagd
Makelaar J. LENSSEN
ONTVOERD
UW SUCCES IS ONZE
RECLAME.
AUTORIJSCHOOL D. ENGEL
BRANDWEER TELEF. 3 333
VAN DE „SOESTER COURANT"
VAN VRIJDAG 11 MEI 1956.
15 Juli a.s. zal het 350 jaar geleden zijn,
dat Rembrandt het levenslicht aan
schouwde.
De carrière van Rembrandt is bemoe
digend voor alle ouders, wier zoons op
school niet zo vlot meekomen. Want
Rembrandt, die op 15 juli 1606 te Lei
den was geboren, was op school geen
licht, zodat zijn vader hem er af nam
en hem de richting van zijn hart liet
volgen. Op 14-jarige leeftijd kwam hij
in de leer bij de Leidse figuurschilder
Jacob Isacz Swanenburgh, burgemeester
van Leiden. Hij bleef er drie jaar en
leerde er, behalve de techniek van het
schilderen, ook het „savoir-vivre" van
hogere standen. Een kunst, die hem
later goed te pas zou komen.
Zijn tweede en laatste leermeester was
Pieter Lastman te Amsterdam, schilder
van betekenis van bijbelse en mythologi
sche voorstellingen, die een merkbare
invloed op Rembrandt heeft gehad. De
jonge kunstenaar bleef er slechts een
half jaar; gaandeweg had hij zijn ei
gen stijl gevonden en zo keerde hij in
1625 op negentienjarige leeftijd terug
naar het ouderlijk huis te Leiden.
In de eerste jaren van de ontplooiing
van zijn talent kende hij geen brood-
zorgen. In het vertrouwde milieu van
eigen omgeving kon hij zich geheel en
al aan zijn kunst wijden. Hij maakte
tekeningen van zwervers, muzikanten
en bedelaars, die hij met aangrijpend
realisme uitbeeldde. Tevens schilderde
hij episodes uit de bijbelverhalen en
legde zich toe om de portretkunst. Tot
het laatste boden zijn ouders, broers
en zusters hem veel gelegenheid en
toch nog te weinig.
Thuis, op het werk, op reis-
Witte Kruispoeders
verdrijven direct hoofd- en kies-
pijn, zenuw- of rheumatische
pijnen.
Ook m tablet- en
cachet-vorm
Wanneer geen van hen ter beschikking
was, nam hij de spiegel en maakte een
conterfeitsel van zichzelf. In totaal schil
derde hij ruim zestig zelfportretten, on
geacht de schilderijen, waarop hij zich
zelf temidden van anderen afbeeldde.
Van welk 'n waarde is deze „autobiogra
fie in portretten" voor ons geworden
Wij kunnen er zijn gemoedstoestand in
de verschillende perioden uit zijn leven
uit aflezen.
Bij het rijpen van zijn persoonlijkheid
voelde hij zich steeds minder thuis in
het toenmalige kleine Leiden. Hij had
een wijdere wiekslag nodig voor zijn
artistieke en geestelijke ontplooiing.
Zö'n plaats was er in Nederland slechts
één Amsterdam.
In 1631 verhuisde hij naar de Bloem
gracht te Amsterdam, die toen nog aan
de rand van de stad was gelegen. Zijn
atelier mocht in zekere zin bescheiden
zijn, Rembrandt was geen onbekende
meer. Toch wekt het verwondering, dat
hij in de hoofdstad zo snel naar voren
kwam, daar er zoveel jonge schilders
werkten, die ook naam hadden gemaakt.
Hij kreeg talrijke opdrachten voor het
schilderen van portretten en reeds in
1632 ontving hij de buitengewone op
dracht tot het schilderen van de be
kende ontleedkundige, prof. Ni colaas
Tulp, die hij afbeelde temidden van
collega's en studenten. Dit doek, „De
Anatomische Les" genaamd, is thans
wereldbekend.
Tussen de vele portretten van grijs
aards en tijdgenoten verscheen in deze
jaren vaker het portret van een jonge,
blonde Friezin, Saskia van Uylenburgh,
de nicht van Rembrandt's bevriende
kunsthandelaar Van Uylenburgh. Daar
bleef het niet bij. De kennismaking
leidde tot een huwelijk, dat in 1634
in de koepelkerk van St. Annaparochie
werd ingezegend.
Het zijn acht jaren van grote materiële
voorspoed geweest. De schilder werd
omstuwd door bewonderaars van zijn
clair-obscur en overbeladen met op
drachten. Onder meer heeft hij in deze
periode het grote doek „Coporaelschap
van Banningh Cock" geschilderd, dat
later wereldberoemd zou worden onder
de naam van „De Nachtwacht".
Met Saskia was hij zeer gelukkig. Men
behoeft slechts het dubbelportret uit
1635 te zien, waarop Rembrandt als
cavalier is uitgebeeld, met de stillere,
maar innig levende Saskia op zijn knie,
om te begrijpen hoe bijna uitbundig
gelukkig het kunstenaarsechtpaar in die
dagen was. Saskia was echter niet sterk
en herhaalde zwangerschappen verzwak
ten haar. In 1641 werd Titus geboren,
doch Saskia overleefde hem nauwelijks
een jaar. Zij overleed in 1642, dertig
jaar oud.
Na de dood van Rembrandt vereenzaam
de Rembrandt. Het uiterlijk succes,
waaraan hij vroeger waarde had ge
hecht, kon hem niet rheer bevredigen.
De hogere zin van het leven werd hem
geopenbaard zijn werk werd dieper,
grootser van inhoud, maar het kreeg
een weemoedig accent.
Ook materieel scheen hij over zijn
hoogtepunt heen te zijn. De aankoop
van het royale huis aan de Jodenbree-
straat in 1639 was misschien te hoog
gegrepen. Het in huis nemen van huis
houdsters, om voor hem en Titus te
zorgen, kostte geld en Rembrandt was
gewend zich weinig te ontzeggen. Zijn
kunstcollectie breidde hij nog voortdu
rend uit, hoewel de opdrachten voor
portretten minder werden.
In die eenzame jaren was de Bijbel
hem tot troost. Hij doorleefde zelf de
verhalen van Christus' omwandeling op
aarde en hij bracht ze tot uitting in
zijn doeken. Hij schilderde zijn „Em
maüsgangers", „Christus en Magdalena"
en „Christuskoppen". En hij vond rust
in de natuur. Vaak zwierf hij buiten
de wallen van Amsterdam, langs de
Amstel en de Diemer. De uitbeelding
van het landschap werd hem lief. Zijn
„Landschap met de drie bomen" is een
van de aangrijpendste stukken uit die
periode.
Omstreeks 1645 hervond Rembrandt
de rust in zijn huis. Geertje, zijn huis
houdster, was weg en haar plaats werd
ingenomen door de jonge boerendochter
uit Ransdorp, Hendrickje Stoffels. Zij
werd zijn vertrouwde, zijn geliefde, zijn
model. Talloze malen heeft hij haar
geschilderd en altijd was zij gedul
dig, hoe vermoeiend het urenlang po
seren ook voor haar was.
Een nieuwe reeks van overweldigend
schone doeken en etsen kwam tot stand.
De „Anatomie van dr Deyman" is een
hoogtepunt in zijn leven en in de schil
derkunst. Zijn magistrale portret „Hen
drickje als Venus" is misschien wel
een der tederste vrouwenportretten, die
hij gemaakt heeft.
Materieel werd de toestand steeds moei
lijker. Het huis in de Jodenbreestraat
was nog steeds niet afbetaald; het aan
tal schuldeisers en borgen werd eer
der groter dan kleiner. In 1656 volgde
zijn faillisement. Zijn kunstcollectie en
huis werden openbaar verkocht. Het
gezin viel uiteen.
In 1661 waren Rembrandt, Hendrickje,
Titus en Cornelia (dochter van Rem
brandt en Hendrickje, geboren in 1652)
in het huis aan de Rozengracht weer
herenigd. In deze bescheiden omgeving
is Rembrandt op de hoogste toppen van
het menselijk kunnen gekomen. Zijn
„Mattheus en de Engel", zijn „Samen
zwering van Juiïius Civilis", „De Staal
meesters" (het bestuur van het Laken-
keurdersgilde), zij stammen uit deze
periode.
In 1664 stierf Hendrickje, omstreeks 38
jaar oud. Een vroeg verouderde vrouw,
die meer betekend heeft voor de grote
Q]otaris
Hoe hij ook passeert-
op straat of een
acte - men herkent
hem aan zijn keurige
jacket.
Gelukkig is er
2Jet perswerk
is ons succes!
Hilversum - Langestr. 99 - Tel. 8889
Laren - Veldweg 1 - Tel. 3025
Soest - Molenstraat 16 - Tel. 3258
Óud Loosdrecht - C 144 - Tel. 216
meester dan hij zich vermoedelijk ge
realiseerd heeft. Was "het niet Hendrick
je geweest, die na het failissement ener
giek aan de slag was gegaan en teza
men met Titus een kunsthandel was
begonnen, teneinde Rembrandt een
nieuwe bestaanskans te geven
Na haar dood is Rembrandt ondanks
zijn bittere armoede blijven werken.
Wel zijn de doeken der laatste jaren
schaars; maar ze zijn indrukwekkend,
zoals „Het Joodse Bruidje", de „Vaan
deldrager" en de „Verloren zoon". Zijn
„Familieportret" uit 1668 of 1669 ten
slotte is een samenvatting van al het
innige en vertrouwde, dat man en
vrouw, ouders en kinderen samenbindt.
Misschien heeft het schilderen ervan
hem met het leven verzoend, het le
ven, dat lang zo glorieus en voorspoe-
idg was en dat eindigde in kommer
en armoede. Op 4 october 1669 overleed
Rembrandt.
REMBRANDT-TENTOONSTELLINGEN.
18 Mei-5 augustus Tentoonstelling van
schilderijen en etsen van Rembrandt
in het Rijksmuseum te Amsterdam.
17 Mei-5 augustus Tentoonstelling van
tekeningen van Rembrandt in Museum
Boymans te Rotterdam.
1 Juni-3 september Tentoonstelling
van schilderijen en tekeningen van Rem
brandt en zijn tijdgenoten in het Ste
delijk Museum „De Lakenhal" te Lei
den.
8 Augustus-21 october Tentoonstelling
van schilderijen en etsen van Rembrandt
in Museum Boymans te Rotterdam.
3 Augustus-21 october Tentoonstelling
van tekeningen van Rembrandt in het
Rijksmuseum te Amsterdam.
1 Juni-1 october Tentoonstelling van
originele tekeningen, reproducties en
foto's van Amsterdam en omgeving,
zoals Rembrandt en zijn tijdgenoten die
zagen, in Museum „Het Rembrandthuis"
te Amsterdam.
Verkrijgbaar in diverae fijne vruchten6maken, los 32 cent per 100
gram en in rollen d 17 cent. Let op de naam RANG op het be
schermend omhulsel van elk „Rangetje" en op iedere rol.
STEENHOFFSTRAAT 53 TEL. 2842
DE VROUWEN EN HET VERKEER.
Adjudant A. de Raadt, chef van de
Soester verkeerspolitie, heeft voor de
N.V.E.V., aan de hand van de ver-
keerstafel, 'n uiteenzetting gegeven van
de moeilijkheden die het moderne ver
keer met zich meebrengt.
Het moderne verkeer is zó intens ge
worden en bergt zoveel gevaren in zich,
dat er nooit genoeg tegen de gevaren
gewaarschuwd kan worden. Het ver
keer is de laatste jaren zo veranderd,
dat vooral oudere mensen de grote te
genstelling tot het verkeer van vroe
ger wel bijzonder moet opvallen en
vaak kunnen zij dit niet verwerken,
zodat een groot aantal ongelukken door
bejaarden wordt veroorzaakt.
Na een eeuwenlange geleidelijke ont
wikkeling nam het verkeer met het in
gebruik nemen van motorvoertuigen 'n
grote vlucht. Dit begon in de jaren
1895-1900. Tot de enorme ontwikke
ling van de motor droegen de beide
wereldoorlogen zeer veel bij. Hoe vol
maakter de motor werd des te sneller
werd de auto. Men was hierdoor wel
genoodzaakt de wegen drastisch te ver
beteren, maar het werd een kringloop;
hoe sneller de auto's des te beter moes
ten de wegen zijn en hoe beter de
wegen werden des te meer er uit een j
auto gehaald kon worden. Deze ont
wikkeling heeft ons land in de loop
der jaren miljarden gekost aan weg-
verbetering en nieuwe wegen.
In de laatste jaren heeft zich een nieuw
probleem voorgedaan in de vorm van
de bromfiets. Iedereen is het ermee
eens, dat de bromfiets niet op de rijweg
thuis hoort, maar iedereen is er ook van
overtuigd, dat een brommer een on
ding op het rijwielpad is. Wat zal er
op den duur moeten gebeuren. Aparte
paden voor bromfietsen. Langs nieuw
aan te leggen wegen kan men hiermee
rekening houden, maar bij bestaande
wegen ontbreekt daarvoor maar al te
vaak de gelegenheid of de benodigde
grond.
Ondanks de enorme vooruitgang van
onze wegen, waardoor ons land een
wegennet heeft, waarmee maar weinig
landen in Europa zich kunnen meten,
ondanks alle moeite die overheid, po
litie en andere instanties zich getroos
ten, is het tot nu toe onmogelijk ge
weest de grote stroom van verkeers
ongelukken te beperken. Het is zelfs
niet eens gelukt deze stroom te stuiten.
Vele van deze ongelukken hebben ge
lukkig slechts materiële schade tot ge
volg en hoe ongelukkig het voor de
betrokken eigenaar is, materiaal kan
worden vervangen. Onnoemelijk veel
groter is de schade en het leed als een
verkeersongeval zwaar lichamelijk let
sel of de dood ten gevolge heeft.
In 1947 eiste het verkeer 964 mensen
levens, in 1950 1021, in 1953 1390, in
1954 1500. In 1952 vonden 79344 on
gevallen plaats, waarbij 11686 perso
nen zwaar- en 9737 licht gewond wer
den. In 1954 vonden 100.000 ongevallen
plaats met 17.000 ernstig- en 14.000
licht gewonden.
Deze getallen spreken een duidelijke
taal, maar ze maken minder indruk
dan het neerstorten van een vliegtuig
met enige tientallen doden, omdat de
ze cijfers bij de meesten niet bekend
zijn. De mensen interesseren zich wei
nig voor statistische gegevens. Daarbij
komt, dat het grote aantal druppels
gewijs bij elkaar komt en dat zegt de
mensen zo weinig.
Wat is nu de oorzaak van al deze
ongelukken
Velen zeggen „Omdat er te snel ge
reden wordt". Er wordt inderdaad veel
sneller gereden dan vroeger en dit zal
er het zijne toe bijdragen om het aan
tal ongelukken te vergroten. Toch be
hoeft dit niet de hoofdoorzaak te zijn.
Men moet niet vergeten, dat de rem-
voor zelfbewoning en geldbelegging.
Hypotheken beschikbaar.
Vredehofstr. 19 - Soestdijk - Tel. 2169
Niet krabben. De helder vloei
bare D.D.D. kalmeert de jeuk
ln enkele seconden, doodt de
ziektekiemen, zuivert en ge
neest tot diep ln de huidporiën.
GENEESMIDDEL TEGEN
HUIDAANDOENINGEN
VLOEISTOF BALSEM
ZEEP
Uw adres voor het kra «ra
kleding
BAARN. TEL. 2783
capaciteit van de auto's enorm opge
voerd is. De wet eist, dat een auto,
die een snelheid van 30 k.m. heeft,
binnen 9 meter stilstaat, maar de mo
derne auto speelt dit al binnen 4 me
ter klaar. De gevolgen van een botsing
bij grotere snelheid zijn natuurlijk ern
stiger en daardoor kan het aantal do
den en zwaar gewonden wel gestegen
zijn. Hoofdoorzaak is echter het ge
brek aan zelfdicipline, het gemis aan
beleefdheid op de weg en het niet ken
nen van verkeersregels. Maar al te
vaak is men geen heer of dame in
het verkeer.
De heer De Raadt gaf als zijn mening,
dat men zowel onder de mannelijke
als vrouwelijke automoblisten uitste
kende rijders en rijdsters aantreft en
ook hele slechte. Bij de mannen be
vindt zich tussen de twee uitersten nog
een kategorie van middelmatigen, maar
bij de dames ontbreekt die nagenoeg.
Ze zijn of heel goed of heel slecht en
daarbij vaak naief. Zij zien een ge
maakte verkeersfout niet in en uit haar
antwoorden blijkt maar al te vaak, dat
ze de verkeersregels soms maar heel
gebrekkig kennen. Daarbij komt, dat
ze menen een politieman met een vrien
delijk lachje wel op hun hand denken
te krijgen en dit lukt ook wel eens.
Als voorbeeld van naieviteit vertelde de
heer De Raadt van een automobiliste,
die weigerde met een lekke band van
de hoofdverkeersweg te gaan, omdat je
met een lekke band niet rijden mag,
want dan verniel je hem. De auto stond
levensgevaarlijk op die weg en toen
de politie hem naar de kant reed was
een grote mond de beloning.
Tussen jeugdige wielrijdsters en wiel
rijders is weinig verschil omdat de
meisjes even handig op de fiets zijn als
de jongens. Onder de ouderen is dit
iels anders. In doorsnee is de man
meer op de weg dan de vrouw, die daar
door minder verkeers-minded is en met
het klimmen der jaren het verkeer
vaak ontwent. Op oudere leeftijd wor
den ze bang en vertrouwen zichzelf en
anderen niet meer. Zij stappen soms
plotseling af als ze een auto achter zich
horen en vergeten daarbij, dat de au
tomobilist daar niet op rekent.
Het is opvallend dat voetgangers zich
eigenlijk niet aan de verkeersregels sto
ren. Men loopt ijskoud links hoewel er
rechts gehouden moet worden. Men
blijft op smalle weggedeelten en op
hoeken van straten rustig een buur
praatje houden en dames dan liefst
nog ieder met een kinderwagen bij zich.
Deze voetgangers vergeten, dat de au
tomobilist, die de hoek van die weg
wil omgaan, hierdoor genoodzaakt is
zijn bocht groter te nemen dan normaal
mag en in conflict kan komen met te-
genliggend verkeer.
Gebrek aan kennis van de verkeers
regels komen zowel bij vrouwen als bij
mannen voor, terwijl deze kennis toch
voor elke weggebruiker dringend nood
zakelijk is. Vooral bij bromfietsberijders
komt sterk tot uiting, dat men niet op
de hoogte is met de verkeersregels.
NIEUWEWEG 97 TELEFOON 2543
46. Dank je wel, zei de advocaat op
dit moment, terwijl hij naar voren trad.
Dit is voorlopig voldoende voor mij en
direct liet hij er op ongewoon beleefde
toon op volgen Goeden avond mijn
heer Balfour.
Op hetzelfde moment stapten David en
Torrance naar voren.
Ebenezer zei geen enkel woord meer;
op de trap zonk hij machteloos ineen
eh staarde allen als versteend aan.
Vlug nam Alan hem het geweer af
en toen pakte de advocaat hem bij de
arm en duwde hem de keuken in. Na
korte tijd gingen de heer Rankeiller
en Ebenezer' naar een zijkamer om te
overleggen en verbleven daar ongeveer
een uur voor zij tot overeenstemming
waren gekomen.
Daarna ondertekenden Ebenezer en Da
vid een overeenkomst waarbij Ebenezer
zicht verplichtte Rankeiller schadeloos
te stellen voor zijn medewerking en
aan David jaarlijks twee derden te be
talen van de inkomsten der goederen.
Rankeiller en Torrance gingen naar huis,
terwijl David en Alan de weg naar
Edinburg insloegen. Zij hadden geen
lust om snel te lopen, noch om veel te
praten. Beiden werden beheerst door
de gedachte aan één moment het ogen
blik van scheiding.
David gaf Alan een paar geldstukken,
die hij van Rankeiller had geleend,
want hij wilde niet dat Alan de eerste
dagen honger zou lijden.
Op een punt, waar men de stad en het
slot op de heuvel kon zien, bleven bei
den enige ogenblikken in volkomen
stilzwijgen staan. Toen drukten zij el
kaar de hand en namen afscheid.
Zo werd David Balfour tenslotte toch
de rechtmatige eigenaar van het huis
Shaw.
EINDE.
Vaak ziet men dames en heren, die,
gezien hun leeftijd, niet capabel ge
acht mogen worden voor het berijden
van een bromfiets, rustig over het
wegdek snorren. Velen hebben dit he
laas met de dood moeten bekopen, daar
er onder hen waren, die niet meer
fietsten omdat ze daar niet meer toe
in staat waren en in de bromfiets een
uitkomst zagen. Ze vergaten, dat ze het
verkeer ontwend waren en dat een
bromfiets een motor heeft, waardoor de
remkracht in verhouding tot de snel
heid gering is. Bovendien is het reactie
vermogen van mensen op leeftijd meest
al niet erg groot. En het is het reactie
vermogen, dat b.v. bij de automobilist
zo belangrijk is. Een normaal autobe
stuurder heeft altijd nog een seconde
nodig, voordat hij, nadat hij gevaar be
merkt heeft, op de rem trapt. En dat
betekent bij een snelheid van 70 k.m.,
dat tijdens die seconde 20 meter ver
der gereden wordt.
Na deze algemene beschouwing behan
delde de heer De Raadt de verkeers
regels waaraan de weggebruiker zich
te houden heeft.
