EXPORTEREN
EN TOCH STERVEN
STEMT V.V.D.
LIJST 5
Semper Avanti" als gastheer*
(Lijstaanvoerder Prof. Oud.)
tf
-
SOEST.
IN DE HOEK.
Wij kennen grote betekenis toe
aan een krachtige middenstand.
DINSDAG 5 JUNI 1956.
34e JAARGANG nr. 42.
SOESTER
OURANT
Verschijnt iedere dinsdag en vrijdag.
Abonn. per kwart, 1.95 - per post 2.10
UITGAVEDRUKKERIJ SMIT SOESTDIJK BUREAU VOOR REDACTIE EN ADMINISTRATIE VAN WEEDESTRAAT 35, SOESTDIJK TELEFOON 2566 POSTGIRO 126156
REGERING KOERST IN DE
VERKEERDE RICHTING.
Wil Nederland een industrieland wor
den, en daar koersen wij heen, dan zal
de toenemende productie in hoofdzaak
in het buitenland moeten worden ver
bruikt. Daaraan is de leuze ontleend
exporteren of sterven. De exportge
dachte moet populair gemaakt worden
in ons land, opdat alle groepen van ons
volk hun medewerking verleenen ten
einde het gestelde doel te bereiken.
Om de uitvoer tot hoeksteen te maken
van onze welvaart moet aan drie voor
waarden worden voldaan. In de eerste
plaats moet het kostenpeil verlaagd
worden door opvoering van de produc
tiviteit. Vervolgens moeten wij voort
durend streven naar kwaliteitsverbe
tering en tenslotte moet onze aandacht
gericht zijn op een grote spreiding van
de uitvoer. De overheid heeft de taak
op de genoemde drie terreinen stimu
lerend op te treden.
Verlaging van kostenpeil betekent op
zichzelf al de uitwerking van een om
vangrijk programma. Dit houdt o.m.
in, dat de arbeidskosten onder controle
moeten blijven. Werkgevers en werk
nemers moeten overleg plegen om de
loonkosten in de hand te houden.
Aan de wil tot samenwerking ontbreekt
het stellig niet. Gezien de gecompli
ceerdheid van dit probleem kan hier
nu niet al onze aandacht aan worden
besteed. Gesteld kan worden, dat werk
nemers dus op korte termijn een deel
van hun welvaart moeten offeren (door
matiging in looneisen) teneinde op lan
gere termijn ons gehele volk aan het
eten te houden. Niet alleen de loon
kosten maar het gehele inflatieprobleem
valt onder dit hoofdstuk. Om die in
flatie te bestrijden moet bijvoorbeeld de
invoer stijgen en de kapitaalexport toe
nemen. Verder wenst de internationale
samenwerking, dat wij ons loonniveau
aanpassen en men stelt er zelfs de ver
ruiming van invoermogelijkheden in
die landen van uit Nederland - dus onze
export - van afhankelijk.
Verder is voor export noodzakelijk, dat
de overheidsfinanciën worden beperkt.
In ons land stegen de uitgaven van
de overheid in 5 jaren van 5 tot 7 mil
jard. Dit verschijnsel is dus in
strijd met de voorwaarde tot uitvoer-
vergroting, zoals wij die wensen. Even
zo zijn de overige genoemde factoren
niet in harmonie met de voorwaarden
tot exportstijging. Een stijgende invoer
van grondstoffen kan enkele jaren wor
den volgehouden, maar het doel van
de uitvoer is immers, dat de verkoop
naar het buitenland veel meer zal op
brengen dan de invoer heeft gekost.
Hier dus een voorwaarde, die zich
zelf tegenwerkt.
Veel geld nodig.
Gaat men ervan uit, dat ons loonniveau
moet stijgen, dan werkt men niet be
paald kostenbesparend. Een uitweg
daarvoor zou gevonden kunnen wor
den door de productie veel meer te
mechaniseren en te rationaliseren dan
thans het geval is. Hiervoor zijn enorme
sommen als investering een vereiste.
Een niet geringere investering is nodig
voor kwaliteitsverbetering.
Betere producten brengen, vooral op
chemisch gebied en het terrein van de
metaalindustrie kan men bereiken door
het nemen van een oneindig aantal
proeven in werkplaatsen en laboratoria.
Opnieuw worden hier enorme bedra
gen door verslonden. En voor de ex
portspreiding kan men hetzelfde recept
afgeven.
Wij zullen de landen in het midden
oosten en noord-Afrika, die opkomende
sterren zijn aan het firmanent van de
wereldhandel, veel meer deskundig en
intensief moeten bewerken. Aan de
verovering van de zuid-amerikaanse
markt wordt nog niet voldoende aan
dacht besteed. Evenmin is er volmaakt
heid bereikt op het terrein van onze
handelspolitiek, die meer op het ter
rein van de overheid ligt.
Staat onze diplomatieke dienst in het
buitenland voldoende gevechtsklaar aan
ons export-front De slechting van
barrières in de buitenlandse handel is
nog niet lang voltooid.
Uncle Sam en John Buil profiteren.
Het verbreken van de flnanciële-econo-
mische verdragen met Indonesië zal
noch de industriële noch de handels
belangen van Nederland aldaar ten
goede komen. Engeland en de V.S. doen
alle moeite om het door Nederland
verloren terrein in Indonesië in te
palmen. Een lekker hapje voor deze
grote heren, die beide al het moge
lijke doen om buitenlandse producten
uit de door hen beheerste economische
gebieden te weren.
Onze export naar de V.S. blijft bene
den het mogelijke. In de V.S. verwacht
men in 1956 een stijgende vraag naar
gebruiksgoederen, waarvan wij er vele
kunnen leveren. De beschermende rech
ten in het land van Eisenhower zijn
bepaald niet zo gunstig voor Neder
land. Engeland heft hoge rechten en
het gehele britse gemenebest geeft En
geland voorrechten.
Wordt er in regeringskringen alle aan
dacht besteed aan het slechten van de
handelsbelemmeringen Op dit terrein
ziet de toekomst er nog niet zo hoop
gevend uit.
Verloren resultaat.
En wanneer wij nu kunnen exporteren,
waar blijven dan de resultaten van die
export Een groot deel van de winst
gaat naar de staatskas via belastin
gen. Die staat besteedt het geld voor
vele (o.m. defensie-)verplichtingen. On
ze deelneming aan het grote westelijk
blok is voorlopig nog maar een ver
liespost en of zij ooit vruchten voor
ons oplevert, is een open vraag.
Met een gestegen disconto maakt de
Nederlandse Bank het nemen van kre
diet onaantrekkelijk, waardoor de in-
vesteringsdrang wordt afgeremd in-
plaats van bevorderd. Een intensieve
modernisering en versterking van onze
industrie vindt niet plaats, althans is
daar geen garantie voor.
De rest aan de belasting.
Wanneer wij nuchter zien, dan ont
dekken wij, dat de werknemers hun
offer brengen in de vorm van uitge
stelde welvaart. Dan zien wij de on
dernemers geremd in hun activiteit om
zich te ontplooien en dan gaat de staat
als lachende derde met een fantastische
belastingopbrengst strijken.
Als er nu een moordende concurren
tie losbreekt in de internationale han
del zijn wij dan met al die offers op
het loonfront gebaat Staan wij dan
gereed om in elk geval onze export
positie van heden te handhaven Nie
mand zal die garantie willen geven.
Verminder dan de bureaucratie, ver
meerder de activiteit van handelsat-
taché's en versterk de industrie onder
verplichting van investeren. Anders
wordt het geen exporteren of sterven
maar exporteren alleen tegen verlies
en dus toch sterven.
Een paar weken geleden is „Semper
Avanti" te gast geweest bij de leden
van het „Caeciliënkoor" in Gummers-
bach bij Keulen en zaterdagmiddag
kwamen de Duitse zangeressen en zan
gers voor een tegenbezoek naar Soest.
Met 2 bussen arriveerden de 112 be
zoekers bij Ludgardis en er moest in
derhaast gezorgd worden voor onder
dak van een twaalftal, want er was
op 100 personen gerekend. Dat gaf ech
ter weinig moeilijkheden en na het
welkomstwoord van de voorzitter, de
heer L. J. Rademaker, en hernieuwde
kennismaking gingen de leden van het
koor naar hun gastheren en gastvrou
wen, om zich te verfrissen, te eten en
zich gereed te maken voor de repe
titie in de Julianakerk, waar om acht
uur het concert begon, dat het hoogte
punt vormde van dit bezoek.
beide koorverenigingen weer bijeen in
het Ludgardisgebouw, waar de hierbij
geplaatste foto van de leden der beide
i verenigingen werd gemaakt, waarna
door de duitse gasten, onder leiding
van het bestuur van „Semper Avanti",
allereerst een bezoek werd gebracht aan
Amsterdam, waar o.m. een rondvaart
werd gemaakt door de grachten en ha
vens, hetgeen voor hen een evenement
werd.
Nadat belangrijke punten in Amsterdam
waren getoond ging men naar Zand-
voort, waar de meesten van het gezel
schap voor het eerst de zee zagen.
De zon scheen er heerlijk en velen
konden de drang om een bad te ne
men niet weerstaan.
Te ongeveer 6 uur arriveerde men weer
in Soest, waarna de leden van beide
verenigingen des avonds weer bijeen
v/aren in de zalen van Eemland, waar
tot laat gefeest werd.
De duitse gasten kregen door voorzit
ter Rademaker een foto aangeboden,
waarop beide verenigingen waren ver
eeuwigd en welke gestoken was in een
omslag, waarop de uitwisseling der
concerten was gememoreerd.
Aan het einde van de avond bracht
pastoor Müller, meegekomen uit Gum-
mersbach, dank voor de hartelijke ont
vangst en het gebodene.
Maandagmorgen zijn de gasten naa;
Gummersbach teruggekeerd.
die" van Sweelinck, een goed gezon
gen „Dixit Maria" van H. Leo Hassler
en het „Voce mea" van de reeds ge
noemde componsit Van Nuffel, een soort
psalm, een stuk wat technisch zeer hoge
eisen stelt, evenals het hierna volgen
de „Credo" uit de e-moll mis van Anton
Bruckner.
Een hoogtepunt brachten ongetwijfeld
de laatste drie stukken, t.w. 't „1'Eccho"
van Lasso, een villanella van Donati
en het „Ave Marra" van Bruckner,
hetgeen voortreffelijk gezongen werd.
Medewerking aan deze avond verleen
den de jonge Keulse violist Wolfgang
Jahn, welke h*eleid werd door Jan
Ravens, orgamgt van de St. Jacobus-
kerk in GenS"
Zij voerden sSmen enkele delen uit
van een vioolsonate van Handel en
de prachtige „Ciacconna" van Vitali.
De burgemeester, Mr. S. P. Baron Ben-
tinck, sprak er zijn vreugde over uit,
dat het duitse koor, na het bezoek van
„Semper Avanti", naar Soest gekomen
was om hier te concerteren en kennis te
maken met de woonplaats van hun
gasten.
Dit bezoek en dit concert was echter niet
het allerbelangrijkste, daar het aankno
pen van vriendschapsbanden op de eer
ste plaats stond en de culturele uitwis
seling met Duitsland een bijdrage be
tekende voor de verbetering van de
europese samenwerking. De burgemees
ter hoopte, dat de gasten een paar pret
tige dagen in ons land zouden hebben
en met veel prettige herinneringen naar
huis zouden terugkeren.
Het Caeciliën-koor begon met werken
van componisten uit de palestrinaschool,
de romantische periode (Bruckner) en
zelfs een min of meer modern werk
van de Belgische componist van Nuf
fel.
Met twee motetten voor de passietijd
werd geopend, n.1. „Vere Languores
nostros" van Vittoria en een Tenebrae
van Perez, een componist, die 200 jaar
later dan "Vittoria leefde en behoorde
tot de in Spanje levende Napolitanen.
Beide werken werden technisch zeer
goed gezongen.
Als volgende stukken hoorden we „Ho-
Wolfgang Jahn liet ons genieten van
een prachtige voordracht. Jan Ravens
nam ook de begeleiding van het „Cre
do" van Bruckner voor zijn rekening.
Deze begeleiding vormde echter, zowel
met het koor als met de solist, jammer-
genoeg, geen goed geheel.
Na de pauze liet „Semper Avanti"
zich horen. Ook zij opende met twee
oude meesters, n.1. Viadana en Dufay,
van de eerste „Exsultate Justi", van
de tweede „Ave Regina".
Beide werken werden gezongen op een
wijze zoals we van Semper Avanti
gewend zijn.
Een opmerkelijk werk was het „O
Sainte Croix" van d'Indy, dat men veel
innerlijke spanning ten gehore werd
gebracht. Besloten werd met enkele
Russische en Tsjechische volksliedjes.
Zowel het „Caecilién-kuor" als „Sem
per Avanti" hebben ons een avond
bezorgd als zelden in Soest gegeven
wordt.
Van beide kanten heeft men zich ten
volle gegeven om de samenwerking en
uitwisseling te doen slagen en dit stre
ven is met succes bekroond.
Van harte hoop ik, dat dit niet de
laatste maal is, dat iets dergelijks tot
stand komt.
Gerard van de Schepop.
Zondagmorgen waren de leden van
MEVR. HEINRICH-SPITZER 103 JAAR.
Opnieuw hebben velen zich op 3 juni
naar Parklaan 19 begeven om mevrouw
Heinrich-Spitzer geluk te wensen met
haar verjaardag. Ze werd zondag 103
jaar en wie het geluk had haar de
hand te drukken en zijn beste wensen
aan te bieden stond verstomd over de
vitaliteit van de oude dame. Ze had
helemaal geen last van de extra drukte
van deze dag en veel belangstelling
voor de vele bloemen en geschenken.
Het gezicht wordt wat minder, maar de
eetlust is nog even groot als vorig jaar
en de huisgenoten moeten er steeds
op letten, dat het 's avonds niet te
laat wordt, want mevrouw Heinrich
heeft nog zoveel belangstelling voor
allerlei dingen, dat ze met te veel tijd
verslapen wil.
In 1853 werd in Mollemansdorf bij We
nen Marie Spitzer geboren en in 1874
trad zij in het huwelijk en werd me
vrouw Heinrich-Spitzer. In 1919 werd
zij weduwe. Uit het huwelijk waren
zes kinderen geboren, van wie thans een
in Engeland woont en natuurlijk was
deze zoon overgekomen om zijn moeder
geluk te wensen.
In 1938 moest mevr. Heinrich uit Oos
tenrijk vluchten, want Hitier bezette
het land en de joodse inwoners gingen
een slechte tijd tegemoet. Zij woonde
enige tijd in Den Haag, maar moest
2 jaar later onderduiken, kwam in Soest
en bleef hier.
Onder de velen die kwamen geluk
wensen bevonden zich de huisarts, dok
ter Stroband, opperrabijn Berlinger uit
Utrecht, de heer B. Levie, Israelietisch
voorganger uit Amersfoort, mevrouw
Hamburger van de Joodse vrouwen
vereniging uit Amersfoort, de heer P.
H. Rintel, voorzitter van de Joodse ge
meenschap Amersfoort en de heren
Gerstenfeld en Polak, die eveneens na
mens Joodse verenigingen de geluk
wensen kwamen aanbieden aan de
oudste Joodse vrouw van Nederland en
misschien wel van Europa en de hele
wereld.
Ook de heren H. J. van Hal, chef van
Sociale zaken en inspecteur H. G. Scholt-
meijer kwamen feliciteren en mevrouw
Spitzer dankte zelf alle belangstellenden
voor hun medeleven met deze heugelijke
dag.
WATERPOLO.
De dames van de „Duinkikkers" heb
ben een wedstrijd gespeeld tegen A.Z.
en P.C. uit Amersfoort. Direkt na het
fluitsignaal namen de Soester speelsters
het heft in handen en begonnen een
offensief dat resulteerde in een doel-
Heeft U, net als ik, alle biljetten ge
lezen, die de verschillende politieke
partijen in uw brievenbus hebben laten
stoppen En heeft U al een keus kun
nen maken Heeft U uit al die schone
belofte doende mannen al de ware Jo
zef kunnen halen Weet U al, dat het
„die" wordt en geen ander
Nou, zover ben ik nog niet hoor. Ik ben
in de dagen voor de verkiezingen altijd
een beetje jaloers op mensen, die geen
enkele reclame nodig hebben om er
achter te komen wie het nu eens zal
zijn. De rotsvasten, de volgzamen.
De engelsen hebben daar een aardig
spreekwoord voor„right or wrong,
my country".
Ik ben helaas niet zo. Het zal wel een
fout van mij zijn, maar ik neem het
regeringsmannen altijd een beetje kwa
lijk, wanneer zij vergeten op welke
schone beloften zij mijn stem kregen
en dan kan ik er eenvoudig niet toe
komen om een volgende keer maar
stomweg weer die man met mijn stem
te verrijken.
Wanneer ik terug denk aan de ver
kiezingsleuzen van 1952, of nog erger,
van 1948, heb ik van al die mannen
zwaar tabak, om het zo maar eens te
zeggen.
Om op de hak genomen te worden
vind ik niet leuk en ik heb maar zo
het idee, dat vaak de gekozenen op
het moment dat zij zeker zijn van hun
zetel, het „beloftejasje" uittrekken en
voor 4 jaar in de mottenballen leg
gen en verder maar afwachten uit welke
hoek de wind het hardst gaat waaien.
Over 4 jaar poten ze dan wel weer
andere leuzen in elkaar.
Daarom weet ik nog steeds niet wie
het de 13e juni zal zijn, die ik met mijn
stem rijk maak.
H. OEKMAN.
punt, dat Roos Timmerman met een
fel schot maakte.
Na de ingooi kwamen de dames van
A.Z. en P.C. stevig opzetten, maar zij
stuitten op de sterke verdediging van
de Duinkikkers, die bestond uit Hilde
en Saskia Veenendaal en Ans Kraai-
kamp.
Het tweede doelpunt werd gescoord
na een goede combinatie tussen Roos
en Hilda Timmerman, van wie de laat
ste scoorde.
Opnieuw ging Soest in de aanval en
weer waren het Roos en Hilda Tim
merman, die voor het derde doelpunt
zorgden.
De Soester dames begonnen de tweede
helft met grote veldmeerderheid en
Truus Moree maakte het vierde doel
punt. Het vijfde en laatste doelpunt
werd door Hilda Timmerman gescoord.
ONBEKENDE SCHONK ƒ100.—.
Van de vereniging tot behartiging der
belangen van T.B.C.-patiënten in Ne
derland ontvingen wij het navolgende
schrijven
Ter gelegenheid van het 35-jarig be
staan van onze vereniging houden wij
een grote landelijke actie. De Minister
van Justitie heeft toestemming ver
leend tot het houden van een Nationale
Jubileum Loterij van 100.000 loten ten
bedrage van 0.25 per stuk.
Ook in Soest hebben wij de aandacht
op onze loterij gevestigd en hedenoch-
1end werden wij verrast met een post
wissel van 100.geschonken door
Mevrouw N.N. te Soest.
Wij kunnen de milde geefster dus niet
bedanken en daarom verzoeken wij U
vriendelijk enige regels te wijden aan
deze gift en vooral aan de letters N.N.
U kunt er bijschrijven, dat de postwis
sel op de plaats van bestemming is
aangekomen en dat wij de geefster bui
tengewoon dankbaar zijn.
Wij vinden het een prachtig gebaar en
vooral de letters N.N. hebben ons ge
troffen. Er is toch nog wel naasten
liefde in ons kleine landje. Dat is
Holland op zijn breedst.
(Om de dank van de vereniging ten
volle te doen uitkomen, plaatsen wij
het schrijven in zijn geheel. Red.).
