iKf
Oud Soest.
VENEMA
1
To nn eiVWs
-Til
TWEEDE BLAD
SOLEX
Motorhuis MOBI VIERDAG
RUIME VOORRAAD
ENGELSE STOFFEN
Dames- en Herenschoenen
NU f5.-, f7.50, f 10.-
goedkoper.
STICHTSE
SCHOENENHUIZEN
UW SUCCES IS ONZE
RECLAME.
AUTORIJSCHOOL D. ENGEL
SOEST
EUROPESE EENHEID
OP ONZE KOSTEN
Ook Spierpijn
ié 1
1 J 1
Uo-o-b lfautCiïeüiiiaede>i
ERKENDE
A. N. W. B. AUTORIJSCHOOL
VAN DOOREN
Het A.B.C. van Uw succes
DE SCHAT VAN DE ZEEROVER
VAN DE „SOESTER COURANT"
VAN VRIJDAG 15 FEBRUARI 1957.
HET GILD OP OORLOGSPAD.
Vervolg en slot.
Nu men zijn grond gaat om
spitten is voor Gerrit Piaster, die
totnogtoe alle hem aangedane grievin
gen en geweldpleging geslikt heeft, de
maat vol. Hij moet wel een zachtzin
nige en verdraagzame natuur geweest
zijn, dat hij nu pas in beweging komt.
Appellerende aan de nieuwe geest van
rechtvaardigheid, die (in theorie) met
de jonge Franse revolutie in de be
stuursorganen gevaren is, schrijft hij
een aanklacht en verzoek om rechts
herstel aan het Soester gemeentebestuur:
,,Soestdijk den 6 Junius 1796.
Aan de munisepaaletyt van Soest,
burgers ik vinde my genootsaakt tot
u te wenden en myn klagten aan u
uyt te boesemen over het onregt en
geweld dat myn is aangedaan
het is alle bekent dat ik in Jaare 1781
op den 3 may in publycke veyling heb
gekogt een huys en twee schuuren en
vreding met de grond daar het op
staat gelyk uk kan bewyse met myn
koopsel (koopceel) en transport
ik ben vijftien Jaare gerust sonder aan
spraak van iemand in myn eygendom
kontereweeren (continueren) maar op
den 30 september 1795 binne de zoo
genaamde gilde broeders van het schut
ters gild gekoomen uyt order soo sy
(voor)gaaven van den burger Jacop Isak
se Staalenhoef als ouderman van dit
gilt het welk hy aan myn ook zelf ge-
zeyt heeft dat hy daar toe order ge
geven had
de boovegenoemde gilde broeders syn
dan op myn eygendom gekomen met
bylen en hippen en ander gereedschap
hebben daar meden myn vrugt bomen
om ver en aan stukken gehaakt als
mede een heg die ik binnen mijn ey
gendom gepoot had hebben goedgevon
den uyt de grond te gojen en te ver
nielen toen gingen sy nog verder ver
trapten en vernielden myn water los
sing
maar alle dese geweldadigheden schy-
nen nog niet genoeg te wesen maar
gaan nog verder want op den 20 mey
1796 syn gekomen twee burgers genaamd
barend en klaas en spitten myn grond
om en maken haar meester van myn
VOOR SOEST BIJ
Kerkstraat 59 - Soest - Tel. 3830
Hofleverancier
Dames- en Herenkleding naar maat
Ook afd. Confectie naar maat.
Stalen op aanvraag.
Tel. 2803 - F. C. Kuijperstraat 10
SOEST - BAARN - UTRECHT
eygendom die ik gekogt heb en betaald
ik vraag u eens burgers of dit met de
regten van den mensch st(r)ookt gy
zult met myn moeten bekennen van
neen Ik versoek staatisfaksie van het
onregt en geweld dat myn is aange
daan van de schuldigen.
Ik blyve dan in de bielyke verwag-
ting vertrouwende op u regtvaardig-
hyd en eed die gy gedaan hebt by het
aanvaarden van u post ik blyve met
achting u medeburger
Gerrit Piaster."
Zowel de gemeentebode Jan Smoren-
burg als onze timmerman Piaster zijn
blijkbaar (en dat valt ook helemaal niet
te verwonderen) niet gewend om met
de pen om te gaan. Het schrijven was
toen lang nog niet zo algemeen als
tegenwoordig.
Als bovenstaande manier van schrij
ven ons doet glimlachen, moeten we
tegelijkertijd toch ook bewondering heb
ben voor deze eenvoudige mensen, die
het met zo weinig schrijf scholing toch
aandurfden eigenhandig in stukken en
brieven hun aangelegenheden bij de
overheden te behartigen. De vorm van
Platsters brief mag wat stuntelig zijn,
de inhoud is lang niet gek en getuigt
van een zekere psychologische handig
heid. Zo bijv. door het appelleren aan
de ook toen al opgeld doende leus van
„de rechten van de mens" en aan de
ambtseed der municipaliteitsleden.
Wie van beide partijen het gelijk aan
haar zijde had, kunnen we hefaas niet
meer uitmaken. Want over een beslis
sing van de municipaliteit inzake dit
geschil is in de archieven niets te vin
den. We weten dus niet, of Piaster zich
bij dit geval een eigenrechting van de
zijde van het Gild heeft moeten neer
leggen of dat de zaak in de minne ge
schikt is.
Het is overigens wel eigenaardig, dat
de gildebroeders eerst jarenlang gezwe
gen hebben over de later door hen be
weerde annexatie van gildegrond door
Piaster, zodat op die grond zelfs in de
loop der jaren een boomgaard kon ont
staan, maar ineens in 1795 kabaal gaan
maken en eigenmachtig tegen Piaster
gaan optreden, - vlak nadat in ons land
de Bataafse revolutie zich had voltrok
ken en de stadhouder Willem V o.a.
als ambachtsheer van de hoge heerlijk
heid van Soest was afgezet. Klaarblij
kelijk hebben zij voordien niets tegen
Piaster durven beginnen, omdat hij in
dienst was van het stadhouderlijk lust
slot Soestdijk. Misschien waren zij er
toch niet zeker van, dat zij bij een
officieëel aanhangigmaken van hun aan
spraak door de hoge Ambachtsheer in
het gelijk gesteld zouden worden.
Uit bovengeschetste gebeurlijkheden
blijkt wel, dat het Gaasbeekse Gild in
Soest een sterke macht was, die haar
eigen gang ging en haar eigen recht
zocht, een staatje in de staat als het
ware.
Hoe het Gerrit Piaster verder begaan
is Na 1796 is over hem niet veel meer
te vinden. Maar hij heeft zich door het
optreden van het Soester Gild kenne
lijk niet laten ontmoedigen. Hij is Soes-
tenaar gebleven en heeft zijn welstand
nog weten te vergroten. Zo kocht hij
in 1799 in Baarn een stuk grond van
de erven van de Wed. J. Brey. In 1804
maakten hij en zijn vrouw Aaltje van
't Klooster bij notaris Zeger de Beer
in Soest een testament, waarbij zij el
kaar tot wederzijdse erfgenamen be
noemden. In mei 1807 huwde hun doch
ter Elisabeth in Soest voor het gerecht
en in Baarn in de r.k. kerk met Steven
de Graaf.
In 1806 zien we Gerrit Piaster nog op
treden bij een officiële gebeurtenis.
In dat jaar werd door Napoleon zijn
broer Lodewijk tot koning van Hol
land verheven en de nieuwe koning
haastte zich om de vroegere eigendom
men van het Huis van Oranje in be
zit te nemen. Daartoe behoorde ook het
lusthof Soestdijk, dat op dat moment
in handen was van de Utrechtse loge
menthouder Halewijn. Op 21 december
1806 verscheen als 's konings gevolmach
tigde Baron van Tengnagel, intendant
van Het Loo, in één der zalen van het
Huis Soestdijk om in naam van de
nieuwe souverein het grote landgoed
tot diens eigendom te verklaren. Om
aan deze overdracht een officieel tintje
te geven werden een aantal personen
uitgenodigd om bij de voorlezing van
de akte van inbezitneming tegenwoor
dig te zijn. Onder deze acht personen
bevond zich ook onze Gerrit Piaster,
in zijn kwaliteit als timmerman. Ver
der waren het C. T. Simon, ontvanger
der domeinen van Soestdijk; B. Kitze-
laar en W. van Doorn, boswachters op
Soestdijk; W. van Lier, opzichter al
daar; Franciscus Pen, secretaris van
Baarn, Jan Gooris en Aris van Leeuwen,
leden van de Baarnse gemeenteraad. Zij
allen moesten het stuk ondertekenen
ten bewijze, dat zij wisten, dat voortaan
Soestdijk aan Koning Lodewijk toebe
hoorde. hepp.
NIEUWEWEG 97 TELEFOON 2543
„VOGELVREUGDE SOEST"
OPGERICHT.
Woensdagavond is, in café Middelwijk,
de tweede Soester vereniging van vo
gelliefhebbers opgericht, die onder de
naam „Vogelvreugde" door het leven
zal gaan. Voorlopig gaven zich een twin
tigtal leden op.
Een van de initiatiefnemers, de heer
A. Th. van Klooster, verwelkomde de
toekomstige leden van de nieuwe vere
niging en de voorzitter van de Nieuwe
Bond van Nederlandse Vogelliefhebbers,
de heer G. Smit, die tevens voorzitter
van de afdeling Amsterdam is, die hij
het woord gaf voor een uiteenzetting
van het streven van deze bond, die
in 1956 opgericht werd naast de Ne
derlandse Bond van Vogelliefhebbers.
De nieuwe bond, die met de afdelingen
Leiden, Gouda en Amsterdam begon,
heeft thans 28 afdelingen en het streven
van de bond is erop gericht de bestuurs
leden van de afdelingen de gelegen
heid te geven de leden iets bijzonders
te bieden. Daarvoor wordt propaganda
materiaal beschikbaar gesteld en om de
waarde hiervan te tonen had de heer
Smit tientallen opgezette vogels mee
gebracht, waarover hij later op de
avond bijzonderheden vertelde. Naast
opgezette vogels en platen zijn zaad
soorten beschikbaar die minder bekend
zijn maar bijzonde geschikt voor het
kweken.
Ook onder het onkruidzaad is veel
wat bruikbaar is en door het laten roe
leren van vele soorten zaden worden
de leden van de afdelingen hierin weg
wijs. Ook aan het dierlijk voedsel wordt
aandacht besteed. De bond geeft advies
en stelt een projectie-apparaat ter be
schikking, zodat de leden hierdoor de
vogels beter leren kennen.
Aan samenwerking tussen de afdelingen
wordt grote aandacht besteed en daar
uitwisseling met gesloten beurs gaat
kan er veel voor de verenigingen ge
daan worden. Daardoor worden vogel
liefhebbers vogelkenners en vogelken
ners vogelkwekers, hetgeen het doel
van de bond is.
In het 'voorlopig .bestuur werden ge
kozen A. Th. van Klooster (voorzitter),
G. J. van Schalkwijk (secretaris), A.
Huurdeman (penningmeester), J. Ra
venhorst en W. v. d. Akker. De con
tributie werd vastgesteld op 80 cent
per maand en daar de leden ƒ1.in-
leggeld moesten betalen werd besloten
de contributie op 1 maart te laten in
gaan, terwijl de bond pas op 1 april
de bijdrage voor het eerst verlangt.
Er werd enige tijd beraadslaagd over
de naam van de nieuwe vereniging en
„Vogelvreugde" kreeg meer stemmen
dan „De Gevederde Vriend" en „Vo
lièrevriend".
De heer Van Klooster sprak de wens
uit, dat deze nieuwe vereniging een
verzameling van vrienden zou worden
en dat bijeenkomsten goed bezocht zou
den worden en de voorzitter stelde voor
eens in de twee maanden te vergaderen.
De heer Smit gaf als zijn mening, dat
vergaderen niet het doel moet zijn maar
het vergroten van de kennis van de
vogels. Op een bijeenkomst dient het
zakelijke snel afgehandeld te worden en
daarna moeten meningen uitgewisseld
worden en ervaringen besproken. Zo
krijgt men een vereniging van vogel
kenners en, als er geen dwarskijkers
zijn, van vrienden.
De heer Smit heette de nieuwe vere
niging welkom in de bond, die steeds
bereid zal zijn de afdeling van dienst
te zijn. Hij spak de wens uit, dat de
uitnemende stemming die oo de eerste
vergadering heerste, het kenmerk van
alle bijeenkomsten van „Vogelvreugde"
zou worden. Iedere vogelliefhebber kan
vogelkweker worden, ook wanneer hij
een kleine beurs heeft, mits hij in zijn
vereniging datgene opsteekt wat hij
moet weten. Eigen kweek is meer waard
dan het kostbaarste exemplaar dat men
koopt.
De heer Smit raadde de leden van de
nieuwe vereniging aan na enige tijd
eigen insignes te laten maken, zoals
vele andere verenigingen hebben en na
het vermaan geloofs- en politieke kwes
ties buiten de vereniging te houden,
hield hij een praatje over de opgezette
vogels die hij meegebracht had.
VELE ADDERS ONDER HET GRAS.
Wij herinneren ons nog het moment
waarop de Europese Gemeenschap voor
Kolen en Staal met haar werkzaam
heden begon. Een groot en nimmer ver
toond schouwspel zou nu worden op
gevoerd, waarbij de mogelijkheid van
de europese eenheid op haar practische
waarde werd getoest. Wij mogen thans
van dit lichaam zeggen dat het ziin
nuttige functie bewezen heeft. Van de
zijde der producenten is men althans
van mening, dat met deze gemeenschap
iets goed werd geboren, ook voor Ne
derland.
Kolen en staal vinden nu hun weg
waar zij de beste prijzen maken en
waar zij dus het meest nodig zijn.
Productiemogelijkheden worden beter
uitgebuit en de kans op rendabele ex
ploitatie der aanwezige hulpbronnen is
vergroot. Dit moge alles hoopvol klin
ken de consumenten zijn niet overal zo
tevreden. Ten aanzien van onze kolen
kunnen we tenminste zeggen dat ze
duurder zijn dan voorheen en dat be
paalde soorten minder goed verkrijgbaar
zijn. Mogelijk zijn de oorzaken daarvan
deels of geheel elders te zoeken, maar
een feit is, dat ondanks de gemeen
schap de toestand op de nederlandse
kolenmarkt er niet veel beter op is ge
worden.
Dit moeten wij goed bedenken wanneer
wij het voor en tegen willen afwegen
van de op handen zijnde europese markt,
waarvan België in de persoon van Spaak
zo'n groot voorstander is. Het is in het
geheel niet zo, dat Nederland principieel
een tegenstander is van Europa's een
heid, integendeel, maar wel moeten wij
en rheumatische pijnen
wrijft U weg met
FA. SPRUIT
FA. OP 'T LAND
BEUKENLAAN 54 TELEF. 2105
GALLENKAMP PELSWEG 14
SOEST-ZUID - TELEF. 3823
axichauffeur
Een gat in z'n pal?
is even erg als een
gat in z'n hand.
Gelukkig is er
Q riploneren
is motvrij maken.
Hilversum - Langestr. 99 - Tel. 8889
Bussum - MelkWeg II - Tel. 9705
Laren - Veldweg 1 - Tel. 3025
Soest - Merelweg 10 - Tel. 3258
4. Een ogenblik later zaten zij samen
aan tafel en het gesprek dat zij voerden
klonk alsof zij ruzie hadden. Als je
dan toch verkeerd wil, Iaat het dan
maar meteen gebeuren, schreeuwde de
kapitein.
Met een onverwacht snelle beweging
greep hij zijn rapier en in minder dan
geen tijd waren de mannen in een
hevig gevecht gewikkeld, tot de „Zwar
te Hond" de deur uivluchtte met een
bloedende wond aan zijn schouder.
Toen ik naderbij kwam schreeuwde de
kapitein om rum en toen ik terug kwam
met een fles, vond ik de kapitein op
de grond.
Met behulp van mijn moeder, die op
het lawaai en het geschreeuw was
komen toesnellen, trachtte ik hem op
te richten, maar daarvoor was hij te
zwaar.
Gelukkig kwam op dat moment dok
ter Leeflang binnen, die zijn dagelijkse
bezoek kwam brengen aan mijn vader,
die reeds enige tijd zwaar ziek was.
erop bedacht zijn, dat het hemd ons
nader is dan de rok.
Spaak in het wiel.
In het opgestelde eenheidsverdrag voor
Europa lijkt het er hier en daar op
alsof ons een „Spaak" in het industrie-
en landbouwwiel gestoken wordt, waar
voor wij ons moeten hoeden. De be
doeling van de heer Spaak is de in
voerrechten tussen de zes europese lan
den onderling op de duur geheel te
doen wegvallen. Hiervoor wordt een
periode van 12 tot 15 jaar genomen.
De landen zijn België, Luxemburg,
Frankrijk, Italië, west-Duitsland en Ne
derland. Rond deze landen wordt een
ring gelegd van uniforme tarieven. Dit
is het zg. buitentarief. Men wil daar
voor nemen het rekenkundig gemid
delde van de thans bestaande tarieven.
Dadelijk kan worden opgemerkt, dat
wij reeds een zeer laag invoerrecht ken
nen, omdat wij bijna al onze grondstof
fen moeten importeren. Hier zou dus
al direct een flinke kostenstijging voor
onze industrie uit voortvloeien. Boven
dien staat niet vast, dat bij uitvoer
der verwerkte grondstoffen deze rech
ten aan de industrie zullen worden te
ruggeven, zoals thans het geval is.
De nederlandse industrie zou hierdoor in
haar concurrentie-positie ernstig worden
geschaad. Voegen wij hieraan toe, dat
tot op heden rond 60 °/o van onze in-
en uitvoer betrekking heeft op landen
buiten de voorgestelde europese ge
meenschap, dan zal men verstaan hoe
zeer onze industriële belangen hier in
de waagschaal worden gesteld.
De tweede adder.
Dit geldt nog in ernstiger mate voor
onze landbouw. Hier heeft men een re
geling in petto, waarbij wij bij voor
keur landbouwgewassen uit de gemeen
schap moeten betrekken. Voor ons bete
kent dat graan uit Frankrijk, dat ons
meer kost dan wij nu betalen.
Onze kostprijs voor voedergranen voor
eieren-, vlees- en zuivelproductie zou
dan met sprongen omhoog gaan, waar
door wij de afnemers buiten Europa
hogere prijzen voor onze agrarische ex
port zouden moeten gaan berekenen om
niet te spreken van de afzet binnen de
gemeenschap. Deze laat thans alles te
wensen over. Niet omdat wij niet mee
kunnen, maar omdat wij juist de goed
koopste leverancier zijn van landbouw
producten. Alle landen zetten ons met
minimumprijzen schaakmat en bevoor
delen hun eigen landbouw. En de Bel
gen zouden wel willen, dat aan die
lastige landbouwconcurrentie voor hen
een abrupt einde werd gemaakt. Men
kan ons nu wel trachten te paaien
met beloften over contracten binnen
Europa wanneer andere zouden weg
vallen, maar we weten nu wat we heb
ben en we willen wel vooruit, maar
niet achteruit gaan.
Men mocht verwachten dat in het nieu
we verdrag alle subsidies en minimum
prijzen zouden wegvallen. In dit geval
zou er sprake zijn van een eerlijk stre
ven naar een productie op de plaats
waar met de geringste kosten wordt
geproduceerd. Maar juist in verband
met de landbouw en veeteelt wil men
een stelsel van minimumprijzen hand
haven, waarbij elk land vrijheid van
handelen krijgt, terwijl er ook nog
sprake is van preferentie op voorstel
van de Fransen.
De andere addertjes.
Van veel meer belang voor ons land is
het brengen van uniformiteit in de
lonen en andere arbeidsvoorwaarden.
Wij hebben steeds gestreden tegen ver
hoging van het loonpeil, zodat wij per
hoofd van de bevolking relatief goed
koper werken dan in het overige Eu
ropa. Met het inkorten van de werk
week, het gelijkstellen van mannen- en
vrouwenarbeid, het toekennen van va-
cantietoeslagen e.d. hebben wij steeds
gelet op een toeneming van de arbeids
productiviteit.
In een land als Frankrijk heeft men
b.v. reeds een 40-urige werkweek met
toeslagen voor de meer-gewerkte uren.
Nemen wij die vooruitstrevende maat
regelen zonder meer over, dan zou de
doorsnee-werknemer zich aanvankelijk
misschien in de handen wrijven, omdat
het economisch verenigd Europa hem
dan toch wel een kortere arbeidsweek
en enige toeslagen in de schoot had
geworpen. Het eindje zou dan echter
voor velen de lasten dragen, omdat ve
len ontslagen zouden worden wegens
gebrek aan werk. Want het bestaan van
een deel van onze uitvoer hangt ten
nauwste samen met een laag loonpeil.
Alweer zo'n oude troef uit het belgische
economische schaakspel, die wij in Be-
nelux-verband zo dikwijls op tafel heb
ben zien liggen.
Geen evenwicht.
Het is tenslotte opmerkelijk, dat de
moeilijkheden voor ons land aangaande
de eenwording van Europa zullen toe
nemen naarmate onze industrialisatie
verder gevorderd is. Daarom zou het
wel wenselijk zijn wanneer men nu
spoedig tot overeenstemming kwam.
Dan kunnen onze verdere plannen in
europees verband worden bezien.
Worde onze regering daarbij de kracht
en wijsheid gegeven om het been strak
te houden, waarbij het om belangen
gaat, waarvoor wij ons nu juist een be
stedingsbeperking gaan opleggen. An
ders zou de europese eenheid door Ne
derland wel eens gekocht moeten wor
den met een langdurige welvaartsbe
perking, die ernstig is en te duur voor
de wankele voordelen, die ons door dit
verdrag worden geboden.
