Van week tot week
in Soest.
DAPPER ISRAËL.
SOEST.
IN DE HOEK.
VRIJDAG 1 MAART 1957.
35e JAARGANG no. 17.
SOESTER
OURANT
Verschijnt iedere dinsdag en vrijdag.
Abonn. per kwart, 2.10 - per post 2.25
UITGAVE: DRUKKERIJ SMIT SOESTDIJK BUREAU VOOR REDACTIE EN ADMINISTRATIE: VAN WEEDESTRAAT 35, SOESTDIJK 'TELEFOON 2566 POSTGIRO 126156
Te midden van het schipperen en hal
ve oplossingen kiezen, waardoor de po
litiek van de Verenigde Naties in het
nabije oosten zich kenmerkt, is het klei
ne Israël het enige land, dat een duide
lijke, manhaftige en juiste houding hou
ding aanneemt.
De geboorte van de staat Israël bete
kent de vervulling van een gewettigd
verlangen van het joodse volk. Door
de eeuwen heen zijn de joden bedreigd
in hun menselijke rechten. Zij zijn tot
bloedens toe vervolgd. De ziekte van
het antisemitisme behoefde slechts een
volksgemeenschap aan te tasten, waar
in zij waren opgenomen of hun leven
werd opnieuw door genadeloze pogroms
in gevaar gebracht.
Het dieptepunt van het joodse lijden
werd in de tijd van Hitier bereikt, die
overging tot een massamoord op weer
loze slachtoffers. De eis, dat de joden
voor goed tegen dergelijke excessen zou
den worden beveiligd door het bezit
van een eigen joods land in Palestina,
een souvereine joodse gemeenschap,
die als 'n vrije burcht in de wereld zou
staan, was een eis van het menselijke
geweten.
De Joden heben hun staat opgebouwd
op een wijze, die ieders bewondering
heeft opgewekt. Het werk, dat in Israël
werd verricht, kan ten voorbeeld strek
ken aan elke jonge staat, die de recht
vaardigheid van zijn vestiging heeft
te bewijzen. En men komt onder de in
druk, niet alleen van de grote be
kwaamheden die de Israëliërs vertonen
maar ook van de kracht van hun ka
rakter.
De bestendige bedreiging van de jood
se gemeenschap liet echter niet af, ook
niet in de periode van haar vrijwor
ding. Thans wordt het jodendom in
nieuwe vormen van haat belemmerd
in zijn ontwikkeling. Het zijn de omlig
gende landen van het nabije oosten,
die het niet kunnen verdragen, dat er
een krachtige, welvarende, uitnemend
beheerde staat aan hun grenzen is ver
rezen. Zij ondermijnen voortdurend op
ongeoorloofde wijze, door invallen en
aanvallen, het bestaan van het jonge
gemenebest en trachten Israël te ver
nietigen.
Israël toont zich weerbaar genoeg om
aan de aanvallen tegenstand te bieden,
maar het dreigt wederom zijn kwade
kansen tegemoet te gaan, omdat de
ontwikkeling der gebeurtenissen er toe
heeft geleid, dat de internationale be
schikking over zijn lot een onderdeel
is geworden van het grote probleem van
het nabije oosten.
De oplossing van dat probleem, dat de
gehele wereld in spanning houdt, zoekt
men niet in het doen van recht, maar
in het voorkomen van een oorlog.
Het afwenden van een wereldbrand door
vergelijk, niet de zuivering van situa
ties is de doelstelling van de Verenigde
Naties en van de Verenigde Staten van
Amerika.
Men kan beamen dat het behoud van
de nog altijd wankele vrede als de
dringenste noodzaak van heden moet
worden aangemerkt, maar die vrede
blijft een vrede door vergelijk, een
vrede, die onrecht laat bestaan en het
is begrijpelijk, dat een land als Israël,
dat een rechtvaardige zaak verdedigd,
geen willoos werktuig wil worden van
de Verenigde Naties en de Verenigde
Staten, indien zijn levensbelangen wor
den geschaad.
Want de enige wijze waarop het zijn
voortbestaan kan verzekeren en zijn
doel kan verwezelijken in rust en vrij
heid de opbouw van zijn gemeenschap
te voltooien, is, dat het waarborgen ver
krijgt voor zijn ongestoorde ontwikke-
ling.
Die waarborgen worden aan Israël ont
houden. Men eist, dat het zijn troepen
uit het gebied van Gaza terug trekt,
zonder dat het enige garantie heeft,
dat het boze spel van plagen en prik
kelen ophoudt. Maar Israël staat op zijn
stuk. Het weigerde aan de bevelen van
de Verenigde Naties gevolg te geven,
voordat het zijn zekerheden verkregen
heeft. Nu wil men nota bene sancties
gaan toepassen op een land, welks
klachten men niet verhoord.
„Dan maar sancties", zegt Israël, „Ik
trek niet terug, eer ik er op kan reke
nen, dat de wandaden die men mij aan
doet zich niet zullen herhalen". En wat
is het gevolg van deze flinke en beslis
te houding? Dat de Verenigde Naties
in de verlegenheid raken. Er moet
veel gebeuren, willen de Verenigde
Naties tot sancties overgaan.
Israël kan op geen enkele wijze beticht
worden van agressie. Dat het zijn man
nen te wapen riep en de Egyptische
legers terug drong, was geen agressie,
maar zelfverweer. Terwijl het de macht
en de energie kan voortbrengen om zich
zijn tegenstanders van het lijf te hou
den, tracht de volkeren-organisatie, die
allemansvriendschap moet bedrijven om
een labiel evenwicht te bewaren, het
te dwingen naar haar wil.
Israëls houding is de enig juiste en de
enig mogelijke. De Verenigde Naties
missen de rechtsgrond aan Israël de
eis te stellen, dat het het middel zal
wegwerpen waardoor het alleen de
waarborgen kan verkrijgen voor het
voortzetten van zijn bestaan. Het israë-
lische ingrijpen is niet een daad ge
weest, waardoor de vrede in gevaar
kwam, maar uitsluitend een daad, waar
door het zich redde van de ondergang.
Verweer tegen de beslissing der Ver
enigde Naties is te veroordelen, wan
neer die Verenigde Naties handelen
krachtens haar eigen beginselen van
vrede en recht. Maar wanneer ze die
eigen beginselen verloochenen, zoals
tegenover Israël het geval is geweest,
dan kan men alleen maar eerbied heb
ben voor het kloeke „neen", waarmee
de joodse staat op het bevel van de
volkerengemeenschap (en van Washing
ton) heeft gereageerd. De houding van
Israël is daarom zo moedig, omdat het
alle risico's heeft gewaagd. En men kan
alle risico's wagen, wanneer men weet,
in zijn recht te staan.
Aan de israëlische kwestie kan men
de grondfout van de Verenigde Naties
toetsen. Dit college oordeelt volgens
zijn politieke samenstelling en zijn po
litieke overwegingen. Het behoorde
in dienst te staan van het recht en van
de autonomie der volkeren. Niet alleen,
wanneer een oostelijk land, dat tot de
gelederen van het westen behoort, zo
als Israël, in zijn eerste menselijke
rechten wordt gekrenkt. Israël is de
tegenstelling van een product van ko
lonialisme. Het is alles anders dan dat,
het is een vrijplaats, gegeven aan een
onderdrukt volk.
De kleine naties zullen in israëls hou
ding een voorbeeld moeten zien voor
hare gedraging. Zij zullen zich moe
ten verzetten, wanneer de beslissingen
van de Verenigde Naties ontaarden in
besluiten in strijd met haar eigen prin
cipe. Niet alleen in de vergaderzaal,
maar ook metterdaad.
BRANDWEER-FEESTAVOND.
De jaarlijkse feestavond van de Soester
vrijwillige brandweer is opnieuw een
zeer succesvolle avond geweest, die dit
maal verzorgd werd door het gezel
schap van Frans Dumee. Nagenoeg
niemand wist dit en het werd pas be
kend gemaakt door de voorzitter van
de vereniging, dokter W. J. Schutte,
die de aanwezigen verwelkomde. On
der hen bevond zich Wethouder De
Haan en de districtsinspecteur van de
brandweer, de heer H. Roelofsen. De
voorzitter vroeg aandacht voor de tom
bola en hij kon dit zonder schroom doen
want zelden heeft er in restaurant
Eemland zo'n volgeladen tafel gestaan
als gisteravond en voor de pauze maak
te de heer J. F. Groait bekend, dat 35
taarten in de koelcel stonden te wach
ten op gelukkige prijswinnaars.
Frans Dumee was gezellig en er zal
wel niemand geweest zijn die hem niet
kon verstaan want hij maakt lawaai
genoeg. Na wat inleidend gebabbel,
samen met Fred Wiechman, werd de
slangenmens Mons Poulo aangekondigd.
Dit jongmens was zo lenig als een
gasslang en liet wonderlijke staaltjes
van zijn slangachtigheid zien.
Frans Dumee en Ellen Castell toonden
huwelijksmoeilijkheden in koldervorm
en toen schoonpappa op het toneel
kwam ontstond er een hardnekkig ge
vecht met velerlei geniepigheidj es tus
sen de twee mannen, die kennelijk
niet zo best met elkaar overweg kon
den. Het wonderkruid bracht een ver
zoening teweeg en Schiedam zorgde
voor de rest, maar ideaal werd het niet.
Ria Ferda verscheen met een enorme
accordeon en haar vlotte melodietjes
brachten de zaal tot meezingen. Zij
werd begeleid door pianist Jan Staats,
die ook voor de muziek zorgde toen
Frans Dumee zijn ontroerend lied over
de bioscoopgang van de Jordaanse fa
milie zong. Of liever gezegd schreeuw
de, want hij wou nu eenmaal erg dui
delijk zijn. Met schoonpapa had Frans
een woest dronkemansfeest gehad en
uitvoerig werden de belevenissen ver
haald. „Zet de bloemetjes maar eens
buiten", noodde tot inhaken en dei
nen en ook Guus Jansen, de radio-or
ganist, die door Frans Dumee begroet
werd, deinde mee.
De pauze werd nuttig besteed aan het
verkopen van loten en in de tweede j
Het is niet prettig wanneer een
bijeenkomst om 8.15 uur begint als 8
uur de aanvangstijd is, maar als een
vereniging dit Soester kwartiertje wil
inhalen door om half acht te begin
nen en de voorzitter opent de bijeen
komst ook om 8.15 uur, dan is dat
wel sneu voor de mensen die op tijd
zijn en ook voor de spreker die uit
genodigd is. En zoiets komt hier echt
voor.
Ik was er wel, woensdagavond om
7 uur, maar de andere niet, de laf
aards. De anderen dat zijn de mannen
die zich hadden moeten opgeven voor
de kookcursus ten behoeve van het
sterke geslacht, die in de huishoud
school gehouden zou worden. Het ging
niet door want slechts 5 mannelijke
huisvrouwen gaven zich op en dat loont
de moeite niet.
Het is hollen of stilstaan in onze
goede gemeente met het verenigingsle
ven. De ene avond zit iedereen bij
de kachel te slapen en de andere avond
zijn er 5 vergaderingen, bijeenkomsten
en uitvoeringen.
Woensdagavond Apollo in „Eemland",
Jan Bakker in „Ludgardis", Bijenteelt
in „Zonneheuvel", De Spiegel in „St.
Josef' en Gezondheidsdienst in „De
Gouden Ploeg". En als de kookcursus
voor mannen om 7 uur was doorgegaan,
dan zou onze verslaggever op geen van
deze bijeenkomsten;te zien geweest zijn,
want het stumperig gekokerel van zijn
sexe-genoten zou hem lang op de Tal-
malaan vastgehouden hebben.
Wie behoefte voelt als clown of
zoeloe-opperhoofd rond te lopen zonder
voor onzinnig te Worden versleten kan
morgenavond terecht bij het natuurbad-
restaurant om daer chinezen, vodden
rapers, keizers efteffjes te ontmoeten.
Mocht hij het voorrecht genieten lid te
zijn van de hockeyclub dan staat Bos
en Duin tot lang in de zondag voor
hem open.
helft bracht Mons Poulo met zijn as
sistente een chinees nummer, de sketch
„De fotograaf" werd opgevoerd en op
nieuw verscheen Ria Ferda met haar
accordeon en haar populaire wijsjes,
die dwongen tot meezingen.
BONDSRIDDER A. G. SPIJKER.
Reeds dinsdag meldden wij in een
kort bericht dat de heer A. G. Spijker,
voorzitter van het distrikt Eemland
van de Koninklijke Nederlandse Bil
jartbond, tot bondsridder benoemd is
om zijn verdiensten yoor de biljartsport.
In hotel Krasnapolsky werd, onder
voorzitterschap van de heer W. Eeu-
wijk, de bond vergadering gehouden en
hier waren o.a. aanwezig de heer A.
Verkerk, bondsridder sinds 1953 daar
hij 10 jaar lang wedstrijd-secretaris
geweest was en de toekomstige bonds
ridder A. G. Spijker, die eveneens zo
veel werk voor de biljartsport, in het
bijzonder voor het distrikt Eemland,
verrichtte, dat voorzitter Eeuwijk hem
kon mededelen, dat een tweede in
woner van Soest deze eer te beurt
viel.
Tien jaar geleden werd de heer Spijker
voorzitter van het district, dat Amers
foort, Baarn, Soest, Spakenburg, Voort
huizen en Nijkerk omvat.
Het zouden geen stormloze jaren zon
der moeilijkheden worden en tweemaal
werden de 10 jaren wegens ziekte on
derbroken, waarbij de heren Jansma
en R. Stalenhoef de heer Spijker tijde
lijk vervingen.
Op 4 september 1946 werd voor de eer
ste maal het voorzitterschap aanvaard,
maar in het seizoen 1951-1952 volgde de
eerste onderbreking. De heer Spijker
was van mening dat een ander het ver
der maar moest doen omdat zijn ge
zondheid wat te wensen overliet, maar
het district kon het moeilijk stellen
zonder de stuwende kracht van zijn
voorzitter, die de motor van de bloei
geworden is.
Het pad ging heus niet altijd over
rozen en de voorzitter van de bond
meende in zijn toespraak dat de heer
Spijker zijn naam met ere droeg, want
spijkerhard stond hij op de bres voor
de belangen van het distrikt dat hem
zo na aan het hart ligt.
Het is voor hem als een gezin, waarvan
hij de vader is en hij tracht de kinde
ren bij elkaar te houden, zoals het een
goed vader betaamt. Hij verdedigt zijn
kinderen als dit nodig is tegen beslui
ten die niet stroken met de belangen
van dit districtsgezin en hij staat erop,
dat het district de plaats blijft inne
men waar het recht op heeft, zodat het
bondsbestuur het vorig jaar een spij
kerharde Spijker trof, toen de autori
teit van het districtsbestuur in het ge
drang dreigde te komen.
Het bondsbestuur heeft toen in de heer
Spijker geen rebel of chicaneur gezien,
maar een uitstekend voorzitter, die des
noods de bond trotseerde als dit in het
belang van het district is, en zijn grote
verdiensten zijn nu beloond met het
bondsridderschap.
UITVOERING VAN APOLLO.
Het mannenkoor Apollo heeft woens
dagavond een uitvoering gegeven in
Eemland en de volle zaal heeft een
uitgebreid en zeer gevarieerd program
ma te -zien en te horen gekregen.
Het koor zong o.l.v. Gerard van de
Schepop en vooruitgang van de zang
kwaliteiten was goed te constateren.
Wel is het gewenst, dat meer mannen
blijk geven van hun liefhebberij in het
zingen door lid te worden, want het
koor kan een versterking best gebrui
ken.
Bijzonder goed werden „Gebet" van
C. M. von Weber en Heimwee van
J. R. Weber gezongen, maar ook het
bekende lied van Fred Roeske „Het
geuzenvendel op de thuismars", waar
mee het Amsterdamse „Apollo" voor
de oorlog steeds groot succes had, werd
voortreffelijk uitgevoerd.
„Afscheid van 't Woud" van Mendels-
sohn, Deep River en „Abendfrieden am
Rhein" van Neumann. Die Nacht van
Franz Schubert, Am Grabe van An-
ton Bruckner kenmerkte zich door goede
voordracht en bewezen eveneens de
vooruitgang.
De tweede helft van de avond was
in handen van Guus Terhorst, die voor
een afwisselend cabaretprogramma ge
zorgd had. The Rythmstars zijn ama
teurs uit Hilversum en deze 11 dames
en heren brengen muziek van een vier
mansband, een sneltekenaar maakt deel
van de groep uit, en er worden sket
ches gebracht. The Rythmstars beschik
ten over 4 zangeresjes, die ervoor zorgden
dat het publiek in de zaal het schone
Poen-lied van Wim Sonneveld meezong.
Ans Mallon zong weense en franse lied
jes en de stuntbrekers, 2 heren en 1
dame, brachten uitstekende acrobatiek.
De Kema's zijn drie kolder-achtige kna
pen in de trant van de Wama's en
velen maakten reeds kennis met de pri
ma imitaties van de crazy blacks.
De geblinddoekte tekenaar Joop v. d.
Water presenteerde zich als „The
flying pencil" en Willers met zijn boe-
renpraatje had medewerkers in volen-
dams costuum.
Wat voor het lid worden van Apollo
geldt „Het kost weinig, het geeft veel",
zoals op de programma's stond, gold
zeker voor deze avond.
P.V.O. HEEFT GELD NODIG.
Een particulier loopt er meestal niet
mee te koop als hij slecht bij kas zit,
maar een vereniging kan dit wel doen
en P.V.O. kondigt dus een bazar aan,
welke op 7, 8 en 9 maart gehouden
wordt in restaurant Eemland.
Er is veel geld nodig voor het in
strumentenfonds en 26.000 Soestenaren
op een paar na kunnen dit bijeen bren
gen door hun kans te wagen in de
schiettent, bij het roulettespel, het rad
van avontuur, lichtnamenspel of pyra-
midesport. Er zijn 12 attrakties en
P.V.O. zal verschillende malen met mu
ziek voor de dertiende attraktie zorgen.
Donderdag wordt de bazar om half
acht door wethouder De Haan geopend.
BIJENTTELT.
In restaurant „Zonneheuvel" heeft de
heer C. Pater gesproken voor de vere
niging van bijenhouders, die, onder
voorzitterschap van de heer W. A.
van Elmpt, bijeen waren. Het onder
werp van de causerie was „Bestuiving
in de fruitteelt door de honingbijen".
Bij deze bestuiving, die een belangrijke
plaats inneemt in de fruitteelt, zijn 5
a 10 bijenvolken per h.a. geen luxe
waar het kersen betreft ,maar ook voor
de andere fruitsoorten kunnen bijen 'n
belangrijke bijdrage leveren. Niet altijd
zijn echter per h.a. evenveel bijen
volken nodig.
Niet alle fruittelers zijn overtuigd van
het nut van bijen en aan de andere
kant loopt het aantal imkers sterk te
rug. Ook het aantal bijenvolken per
imker is dalende, terwijl het toepassen
van vele giftige bestrijdingsmiddelen de
imkers huiverig maakt.
Het individuele verhuren van bijenvol
ken voor fruitbestuiving heeft zijn tijd
gehad. In de toekomst zal het in veel
groter verband moeten gebeuren dan
thans het geval is en het zal op col
lectieve basis moeten gebeuren.
De heer Pater bleek voorstander van
een commissie als overkoepelend or-
Ondanks het lawaai waarmee op het
ogenblik de debatten over de beste
dingsbeperking en alles wat daarmee
samenhangt worden gehouden en hoe
graag U ook zou zien dat de zaak
in 't honderd loopt (waar of niet?), kun
nen we er rustig op rekenen, dat de
regeringsnota er door komt.
We moeten vooropstellen, dat, gezien
de ontwikkeling van onze handelsbalans
in de laatste jaren en feitelijk reeds
sedert 1946 er iets moest gebeuren.
Kopstukken uit handel en industrie,
mensen waar ik altijd nog meer ver
trouwen in heb dan in het hele mi
nisterie bij elkaar, waarschuwen al ja
ren, dat het met onze economie, in de
vorm waarin het sedert 1945 is ge
goten, fout zou lopen.
Daar echter in een democratie de helft
plus één altijd gelijk heeft, was de
overheid in staat een huishouding op
te bouwen, zó duur, dat er zelfs in
het beste „hoogconjunctuurjaar" nog dik
geld bij moest. Maar onverdroten gingen
we door met potverteren, rekenend op
een wonder, zoals de man die ging
vissen in een overdekt zwembad.
Maar nu wordt er dan toch het mes
in gezet. Alleen niet zoals we dachten
dat het zou gebeuren, want „Den Haag"
wenst niets van de ingenomen posities
vrij te geven en praktisch de hele
„bestedingsbeperking", die in feite een
doodgewone bezuinigingsmaatregel met
een prettiger naam is, op de ruggen
der industrie, particulieren en alle be
lastingbetalers uit te vechten.
Nou, we zullen wel zien wat het wor
den gaat. Ik geloof niet, dat al het
verweer in de Kamer veel uit zal ma
ken en waar de regering iets van haar
eisen zal laten vallen, was dat tevoren
wel bekeken.
Ze hebben overvraagd om zich scheutig
te kunnen tonen en zo zal er voor
ons, mannen, niet veel anders opzitten
dan de borst maar weer nat te maken.
Met een opgewekt gezicht gaan we
de stijgende prijzen en verhoogde be
lastingen betalen, want het is wel te
voorzien, dat, ondanks, alle gestabili-
seer en beheersing der prijzen, alles
rustig omhoog zal gaan.
Daar tegen zal geen minister iets kunnen
doen en zeker niet, wanneer de over
heid het slechte voorbeeld zelf geeft.
H. OEKMAN.
gaan, waarin bijenhouders en land
en tuinbouwers samen zitting moeten
hebben om in samenwerking, de juiste
vorm te vinden. Door middel van be
paalde heffingen, die zeer laag zouden
moeten zijn, zou een fonds gevormd
kunnen worden. Deze heffingen zijn te
innen via de fruitveilingen. De gelden
van dit fonds zullen dan jaarlijks on
der de georganiseerde imkers verdeeld
worden in verhouding tot het aantal
volken dat aan de bestuiving deelge
nomen heeft. Hierdoor wordt bereikt,
dat alle imkers in de fruitstreken en zij
die daarheen gaan, hiervoor een ver
goeding ontvangen. Aan de andere kant
draagt iedere fruitteler in verhouding
tot zijn aanvoer het zijne bij, met als
gevolg, meer en beter fruit, vooral wat
kleur, smaak en kwaliteit betreft. Ook
komt het een meer rendabele bijenteelt
ten goede.
De heer Pater besprak de ziekte-bestrij
dingen. Met de nevelspuit kan thans in
één dag gedaan worden waar vroeger
drie dagen voor nodig waren. Door
de ruilverkaveling zijn intensiever boom
gaarden ontstaan. Aangeraden werd de
bijenvolken liever naar het koolzaad dan
naar de boomgaarden te brengen, daar
in de boomgaarden meer risico's liggen;
de fruittelers spuiten op willekeurige
ogenblikken de bomen hetgeen de dood
van de bijen kan betekenen.
Honing van het fruit is te preferen
boven honing van het koolzaad. De op
brengst van koolzaad is groter maar
de kwaliteit is minder.
Na zijn causerie beantwoordde de heer
Pater vragen.
NOG EVEN DE 100.000.
In ons nummer van vrijdag j.1. stond
een bericht, dat mevr. Hoksbergen een
5e deel van de 1 100.000 uit de Staats
loterij had gewonnen op een lot, dat
haar door de collecteur M. van Esch
alhier gratis was verstrekt, omdat prijs-^
winnaars in hun omgeving reclame ma
ken voor de loterij van vadertje Staat.
Dat dit foutief is blijkt wel uit het
feit, dat de heer Van Esch vanzelfspre
kend te voren niet weet waar een prijs
zal vallen, niet gerechtigd is loten gra
tis te verstrekken en de grote vraag
naar Staatsloten iedere reclame onnodig
maakt.