Van week tot week in Soest. DAPPER ISRAËL. SOEST. IN DE HOEK. VRIJDAG 1 MAART 1957. 35e JAARGANG no. 17. SOESTER OURANT Verschijnt iedere dinsdag en vrijdag. Abonn. per kwart, 2.10 - per post 2.25 UITGAVE: DRUKKERIJ SMIT SOESTDIJK BUREAU VOOR REDACTIE EN ADMINISTRATIE: VAN WEEDESTRAAT 35, SOESTDIJK 'TELEFOON 2566 POSTGIRO 126156 Te midden van het schipperen en hal ve oplossingen kiezen, waardoor de po litiek van de Verenigde Naties in het nabije oosten zich kenmerkt, is het klei ne Israël het enige land, dat een duide lijke, manhaftige en juiste houding hou ding aanneemt. De geboorte van de staat Israël bete kent de vervulling van een gewettigd verlangen van het joodse volk. Door de eeuwen heen zijn de joden bedreigd in hun menselijke rechten. Zij zijn tot bloedens toe vervolgd. De ziekte van het antisemitisme behoefde slechts een volksgemeenschap aan te tasten, waar in zij waren opgenomen of hun leven werd opnieuw door genadeloze pogroms in gevaar gebracht. Het dieptepunt van het joodse lijden werd in de tijd van Hitier bereikt, die overging tot een massamoord op weer loze slachtoffers. De eis, dat de joden voor goed tegen dergelijke excessen zou den worden beveiligd door het bezit van een eigen joods land in Palestina, een souvereine joodse gemeenschap, die als 'n vrije burcht in de wereld zou staan, was een eis van het menselijke geweten. De Joden heben hun staat opgebouwd op een wijze, die ieders bewondering heeft opgewekt. Het werk, dat in Israël werd verricht, kan ten voorbeeld strek ken aan elke jonge staat, die de recht vaardigheid van zijn vestiging heeft te bewijzen. En men komt onder de in druk, niet alleen van de grote be kwaamheden die de Israëliërs vertonen maar ook van de kracht van hun ka rakter. De bestendige bedreiging van de jood se gemeenschap liet echter niet af, ook niet in de periode van haar vrijwor ding. Thans wordt het jodendom in nieuwe vormen van haat belemmerd in zijn ontwikkeling. Het zijn de omlig gende landen van het nabije oosten, die het niet kunnen verdragen, dat er een krachtige, welvarende, uitnemend beheerde staat aan hun grenzen is ver rezen. Zij ondermijnen voortdurend op ongeoorloofde wijze, door invallen en aanvallen, het bestaan van het jonge gemenebest en trachten Israël te ver nietigen. Israël toont zich weerbaar genoeg om aan de aanvallen tegenstand te bieden, maar het dreigt wederom zijn kwade kansen tegemoet te gaan, omdat de ontwikkeling der gebeurtenissen er toe heeft geleid, dat de internationale be schikking over zijn lot een onderdeel is geworden van het grote probleem van het nabije oosten. De oplossing van dat probleem, dat de gehele wereld in spanning houdt, zoekt men niet in het doen van recht, maar in het voorkomen van een oorlog. Het afwenden van een wereldbrand door vergelijk, niet de zuivering van situa ties is de doelstelling van de Verenigde Naties en van de Verenigde Staten van Amerika. Men kan beamen dat het behoud van de nog altijd wankele vrede als de dringenste noodzaak van heden moet worden aangemerkt, maar die vrede blijft een vrede door vergelijk, een vrede, die onrecht laat bestaan en het is begrijpelijk, dat een land als Israël, dat een rechtvaardige zaak verdedigd, geen willoos werktuig wil worden van de Verenigde Naties en de Verenigde Staten, indien zijn levensbelangen wor den geschaad. Want de enige wijze waarop het zijn voortbestaan kan verzekeren en zijn doel kan verwezelijken in rust en vrij heid de opbouw van zijn gemeenschap te voltooien, is, dat het waarborgen ver krijgt voor zijn ongestoorde ontwikke- ling. Die waarborgen worden aan Israël ont houden. Men eist, dat het zijn troepen uit het gebied van Gaza terug trekt, zonder dat het enige garantie heeft, dat het boze spel van plagen en prik kelen ophoudt. Maar Israël staat op zijn stuk. Het weigerde aan de bevelen van de Verenigde Naties gevolg te geven, voordat het zijn zekerheden verkregen heeft. Nu wil men nota bene sancties gaan toepassen op een land, welks klachten men niet verhoord. „Dan maar sancties", zegt Israël, „Ik trek niet terug, eer ik er op kan reke nen, dat de wandaden die men mij aan doet zich niet zullen herhalen". En wat is het gevolg van deze flinke en beslis te houding? Dat de Verenigde Naties in de verlegenheid raken. Er moet veel gebeuren, willen de Verenigde Naties tot sancties overgaan. Israël kan op geen enkele wijze beticht worden van agressie. Dat het zijn man nen te wapen riep en de Egyptische legers terug drong, was geen agressie, maar zelfverweer. Terwijl het de macht en de energie kan voortbrengen om zich zijn tegenstanders van het lijf te hou den, tracht de volkeren-organisatie, die allemansvriendschap moet bedrijven om een labiel evenwicht te bewaren, het te dwingen naar haar wil. Israëls houding is de enig juiste en de enig mogelijke. De Verenigde Naties missen de rechtsgrond aan Israël de eis te stellen, dat het het middel zal wegwerpen waardoor het alleen de waarborgen kan verkrijgen voor het voortzetten van zijn bestaan. Het israë- lische ingrijpen is niet een daad ge weest, waardoor de vrede in gevaar kwam, maar uitsluitend een daad, waar door het zich redde van de ondergang. Verweer tegen de beslissing der Ver enigde Naties is te veroordelen, wan neer die Verenigde Naties handelen krachtens haar eigen beginselen van vrede en recht. Maar wanneer ze die eigen beginselen verloochenen, zoals tegenover Israël het geval is geweest, dan kan men alleen maar eerbied heb ben voor het kloeke „neen", waarmee de joodse staat op het bevel van de volkerengemeenschap (en van Washing ton) heeft gereageerd. De houding van Israël is daarom zo moedig, omdat het alle risico's heeft gewaagd. En men kan alle risico's wagen, wanneer men weet, in zijn recht te staan. Aan de israëlische kwestie kan men de grondfout van de Verenigde Naties toetsen. Dit college oordeelt volgens zijn politieke samenstelling en zijn po litieke overwegingen. Het behoorde in dienst te staan van het recht en van de autonomie der volkeren. Niet alleen, wanneer een oostelijk land, dat tot de gelederen van het westen behoort, zo als Israël, in zijn eerste menselijke rechten wordt gekrenkt. Israël is de tegenstelling van een product van ko lonialisme. Het is alles anders dan dat, het is een vrijplaats, gegeven aan een onderdrukt volk. De kleine naties zullen in israëls hou ding een voorbeeld moeten zien voor hare gedraging. Zij zullen zich moe ten verzetten, wanneer de beslissingen van de Verenigde Naties ontaarden in besluiten in strijd met haar eigen prin cipe. Niet alleen in de vergaderzaal, maar ook metterdaad. BRANDWEER-FEESTAVOND. De jaarlijkse feestavond van de Soester vrijwillige brandweer is opnieuw een zeer succesvolle avond geweest, die dit maal verzorgd werd door het gezel schap van Frans Dumee. Nagenoeg niemand wist dit en het werd pas be kend gemaakt door de voorzitter van de vereniging, dokter W. J. Schutte, die de aanwezigen verwelkomde. On der hen bevond zich Wethouder De Haan en de districtsinspecteur van de brandweer, de heer H. Roelofsen. De voorzitter vroeg aandacht voor de tom bola en hij kon dit zonder schroom doen want zelden heeft er in restaurant Eemland zo'n volgeladen tafel gestaan als gisteravond en voor de pauze maak te de heer J. F. Groait bekend, dat 35 taarten in de koelcel stonden te wach ten op gelukkige prijswinnaars. Frans Dumee was gezellig en er zal wel niemand geweest zijn die hem niet kon verstaan want hij maakt lawaai genoeg. Na wat inleidend gebabbel, samen met Fred Wiechman, werd de slangenmens Mons Poulo aangekondigd. Dit jongmens was zo lenig als een gasslang en liet wonderlijke staaltjes van zijn slangachtigheid zien. Frans Dumee en Ellen Castell toonden huwelijksmoeilijkheden in koldervorm en toen schoonpappa op het toneel kwam ontstond er een hardnekkig ge vecht met velerlei geniepigheidj es tus sen de twee mannen, die kennelijk niet zo best met elkaar overweg kon den. Het wonderkruid bracht een ver zoening teweeg en Schiedam zorgde voor de rest, maar ideaal werd het niet. Ria Ferda verscheen met een enorme accordeon en haar vlotte melodietjes brachten de zaal tot meezingen. Zij werd begeleid door pianist Jan Staats, die ook voor de muziek zorgde toen Frans Dumee zijn ontroerend lied over de bioscoopgang van de Jordaanse fa milie zong. Of liever gezegd schreeuw de, want hij wou nu eenmaal erg dui delijk zijn. Met schoonpapa had Frans een woest dronkemansfeest gehad en uitvoerig werden de belevenissen ver haald. „Zet de bloemetjes maar eens buiten", noodde tot inhaken en dei nen en ook Guus Jansen, de radio-or ganist, die door Frans Dumee begroet werd, deinde mee. De pauze werd nuttig besteed aan het verkopen van loten en in de tweede j Het is niet prettig wanneer een bijeenkomst om 8.15 uur begint als 8 uur de aanvangstijd is, maar als een vereniging dit Soester kwartiertje wil inhalen door om half acht te begin nen en de voorzitter opent de bijeen komst ook om 8.15 uur, dan is dat wel sneu voor de mensen die op tijd zijn en ook voor de spreker die uit genodigd is. En zoiets komt hier echt voor. Ik was er wel, woensdagavond om 7 uur, maar de andere niet, de laf aards. De anderen dat zijn de mannen die zich hadden moeten opgeven voor de kookcursus ten behoeve van het sterke geslacht, die in de huishoud school gehouden zou worden. Het ging niet door want slechts 5 mannelijke huisvrouwen gaven zich op en dat loont de moeite niet. Het is hollen of stilstaan in onze goede gemeente met het verenigingsle ven. De ene avond zit iedereen bij de kachel te slapen en de andere avond zijn er 5 vergaderingen, bijeenkomsten en uitvoeringen. Woensdagavond Apollo in „Eemland", Jan Bakker in „Ludgardis", Bijenteelt in „Zonneheuvel", De Spiegel in „St. Josef' en Gezondheidsdienst in „De Gouden Ploeg". En als de kookcursus voor mannen om 7 uur was doorgegaan, dan zou onze verslaggever op geen van deze bijeenkomsten;te zien geweest zijn, want het stumperig gekokerel van zijn sexe-genoten zou hem lang op de Tal- malaan vastgehouden hebben. Wie behoefte voelt als clown of zoeloe-opperhoofd rond te lopen zonder voor onzinnig te Worden versleten kan morgenavond terecht bij het natuurbad- restaurant om daer chinezen, vodden rapers, keizers efteffjes te ontmoeten. Mocht hij het voorrecht genieten lid te zijn van de hockeyclub dan staat Bos en Duin tot lang in de zondag voor hem open. helft bracht Mons Poulo met zijn as sistente een chinees nummer, de sketch „De fotograaf" werd opgevoerd en op nieuw verscheen Ria Ferda met haar accordeon en haar populaire wijsjes, die dwongen tot meezingen. BONDSRIDDER A. G. SPIJKER. Reeds dinsdag meldden wij in een kort bericht dat de heer A. G. Spijker, voorzitter van het distrikt Eemland van de Koninklijke Nederlandse Bil jartbond, tot bondsridder benoemd is om zijn verdiensten yoor de biljartsport. In hotel Krasnapolsky werd, onder voorzitterschap van de heer W. Eeu- wijk, de bond vergadering gehouden en hier waren o.a. aanwezig de heer A. Verkerk, bondsridder sinds 1953 daar hij 10 jaar lang wedstrijd-secretaris geweest was en de toekomstige bonds ridder A. G. Spijker, die eveneens zo veel werk voor de biljartsport, in het bijzonder voor het distrikt Eemland, verrichtte, dat voorzitter Eeuwijk hem kon mededelen, dat een tweede in woner van Soest deze eer te beurt viel. Tien jaar geleden werd de heer Spijker voorzitter van het district, dat Amers foort, Baarn, Soest, Spakenburg, Voort huizen en Nijkerk omvat. Het zouden geen stormloze jaren zon der moeilijkheden worden en tweemaal werden de 10 jaren wegens ziekte on derbroken, waarbij de heren Jansma en R. Stalenhoef de heer Spijker tijde lijk vervingen. Op 4 september 1946 werd voor de eer ste maal het voorzitterschap aanvaard, maar in het seizoen 1951-1952 volgde de eerste onderbreking. De heer Spijker was van mening dat een ander het ver der maar moest doen omdat zijn ge zondheid wat te wensen overliet, maar het district kon het moeilijk stellen zonder de stuwende kracht van zijn voorzitter, die de motor van de bloei geworden is. Het pad ging heus niet altijd over rozen en de voorzitter van de bond meende in zijn toespraak dat de heer Spijker zijn naam met ere droeg, want spijkerhard stond hij op de bres voor de belangen van het distrikt dat hem zo na aan het hart ligt. Het is voor hem als een gezin, waarvan hij de vader is en hij tracht de kinde ren bij elkaar te houden, zoals het een goed vader betaamt. Hij verdedigt zijn kinderen als dit nodig is tegen beslui ten die niet stroken met de belangen van dit districtsgezin en hij staat erop, dat het district de plaats blijft inne men waar het recht op heeft, zodat het bondsbestuur het vorig jaar een spij kerharde Spijker trof, toen de autori teit van het districtsbestuur in het ge drang dreigde te komen. Het bondsbestuur heeft toen in de heer Spijker geen rebel of chicaneur gezien, maar een uitstekend voorzitter, die des noods de bond trotseerde als dit in het belang van het district is, en zijn grote verdiensten zijn nu beloond met het bondsridderschap. UITVOERING VAN APOLLO. Het mannenkoor Apollo heeft woens dagavond een uitvoering gegeven in Eemland en de volle zaal heeft een uitgebreid en zeer gevarieerd program ma te -zien en te horen gekregen. Het koor zong o.l.v. Gerard van de Schepop en vooruitgang van de zang kwaliteiten was goed te constateren. Wel is het gewenst, dat meer mannen blijk geven van hun liefhebberij in het zingen door lid te worden, want het koor kan een versterking best gebrui ken. Bijzonder goed werden „Gebet" van C. M. von Weber en Heimwee van J. R. Weber gezongen, maar ook het bekende lied van Fred Roeske „Het geuzenvendel op de thuismars", waar mee het Amsterdamse „Apollo" voor de oorlog steeds groot succes had, werd voortreffelijk uitgevoerd. „Afscheid van 't Woud" van Mendels- sohn, Deep River en „Abendfrieden am Rhein" van Neumann. Die Nacht van Franz Schubert, Am Grabe van An- ton Bruckner kenmerkte zich door goede voordracht en bewezen eveneens de vooruitgang. De tweede helft van de avond was in handen van Guus Terhorst, die voor een afwisselend cabaretprogramma ge zorgd had. The Rythmstars zijn ama teurs uit Hilversum en deze 11 dames en heren brengen muziek van een vier mansband, een sneltekenaar maakt deel van de groep uit, en er worden sket ches gebracht. The Rythmstars beschik ten over 4 zangeresjes, die ervoor zorgden dat het publiek in de zaal het schone Poen-lied van Wim Sonneveld meezong. Ans Mallon zong weense en franse lied jes en de stuntbrekers, 2 heren en 1 dame, brachten uitstekende acrobatiek. De Kema's zijn drie kolder-achtige kna pen in de trant van de Wama's en velen maakten reeds kennis met de pri ma imitaties van de crazy blacks. De geblinddoekte tekenaar Joop v. d. Water presenteerde zich als „The flying pencil" en Willers met zijn boe- renpraatje had medewerkers in volen- dams costuum. Wat voor het lid worden van Apollo geldt „Het kost weinig, het geeft veel", zoals op de programma's stond, gold zeker voor deze avond. P.V.O. HEEFT GELD NODIG. Een particulier loopt er meestal niet mee te koop als hij slecht bij kas zit, maar een vereniging kan dit wel doen en P.V.O. kondigt dus een bazar aan, welke op 7, 8 en 9 maart gehouden wordt in restaurant Eemland. Er is veel geld nodig voor het in strumentenfonds en 26.000 Soestenaren op een paar na kunnen dit bijeen bren gen door hun kans te wagen in de schiettent, bij het roulettespel, het rad van avontuur, lichtnamenspel of pyra- midesport. Er zijn 12 attrakties en P.V.O. zal verschillende malen met mu ziek voor de dertiende attraktie zorgen. Donderdag wordt de bazar om half acht door wethouder De Haan geopend. BIJENTTELT. In restaurant „Zonneheuvel" heeft de heer C. Pater gesproken voor de vere niging van bijenhouders, die, onder voorzitterschap van de heer W. A. van Elmpt, bijeen waren. Het onder werp van de causerie was „Bestuiving in de fruitteelt door de honingbijen". Bij deze bestuiving, die een belangrijke plaats inneemt in de fruitteelt, zijn 5 a 10 bijenvolken per h.a. geen luxe waar het kersen betreft ,maar ook voor de andere fruitsoorten kunnen bijen 'n belangrijke bijdrage leveren. Niet altijd zijn echter per h.a. evenveel bijen volken nodig. Niet alle fruittelers zijn overtuigd van het nut van bijen en aan de andere kant loopt het aantal imkers sterk te rug. Ook het aantal bijenvolken per imker is dalende, terwijl het toepassen van vele giftige bestrijdingsmiddelen de imkers huiverig maakt. Het individuele verhuren van bijenvol ken voor fruitbestuiving heeft zijn tijd gehad. In de toekomst zal het in veel groter verband moeten gebeuren dan thans het geval is en het zal op col lectieve basis moeten gebeuren. De heer Pater bleek voorstander van een commissie als overkoepelend or- Ondanks het lawaai waarmee op het ogenblik de debatten over de beste dingsbeperking en alles wat daarmee samenhangt worden gehouden en hoe graag U ook zou zien dat de zaak in 't honderd loopt (waar of niet?), kun nen we er rustig op rekenen, dat de regeringsnota er door komt. We moeten vooropstellen, dat, gezien de ontwikkeling van onze handelsbalans in de laatste jaren en feitelijk reeds sedert 1946 er iets moest gebeuren. Kopstukken uit handel en industrie, mensen waar ik altijd nog meer ver trouwen in heb dan in het hele mi nisterie bij elkaar, waarschuwen al ja ren, dat het met onze economie, in de vorm waarin het sedert 1945 is ge goten, fout zou lopen. Daar echter in een democratie de helft plus één altijd gelijk heeft, was de overheid in staat een huishouding op te bouwen, zó duur, dat er zelfs in het beste „hoogconjunctuurjaar" nog dik geld bij moest. Maar onverdroten gingen we door met potverteren, rekenend op een wonder, zoals de man die ging vissen in een overdekt zwembad. Maar nu wordt er dan toch het mes in gezet. Alleen niet zoals we dachten dat het zou gebeuren, want „Den Haag" wenst niets van de ingenomen posities vrij te geven en praktisch de hele „bestedingsbeperking", die in feite een doodgewone bezuinigingsmaatregel met een prettiger naam is, op de ruggen der industrie, particulieren en alle be lastingbetalers uit te vechten. Nou, we zullen wel zien wat het wor den gaat. Ik geloof niet, dat al het verweer in de Kamer veel uit zal ma ken en waar de regering iets van haar eisen zal laten vallen, was dat tevoren wel bekeken. Ze hebben overvraagd om zich scheutig te kunnen tonen en zo zal er voor ons, mannen, niet veel anders opzitten dan de borst maar weer nat te maken. Met een opgewekt gezicht gaan we de stijgende prijzen en verhoogde be lastingen betalen, want het is wel te voorzien, dat, ondanks, alle gestabili- seer en beheersing der prijzen, alles rustig omhoog zal gaan. Daar tegen zal geen minister iets kunnen doen en zeker niet, wanneer de over heid het slechte voorbeeld zelf geeft. H. OEKMAN. gaan, waarin bijenhouders en land en tuinbouwers samen zitting moeten hebben om in samenwerking, de juiste vorm te vinden. Door middel van be paalde heffingen, die zeer laag zouden moeten zijn, zou een fonds gevormd kunnen worden. Deze heffingen zijn te innen via de fruitveilingen. De gelden van dit fonds zullen dan jaarlijks on der de georganiseerde imkers verdeeld worden in verhouding tot het aantal volken dat aan de bestuiving deelge nomen heeft. Hierdoor wordt bereikt, dat alle imkers in de fruitstreken en zij die daarheen gaan, hiervoor een ver goeding ontvangen. Aan de andere kant draagt iedere fruitteler in verhouding tot zijn aanvoer het zijne bij, met als gevolg, meer en beter fruit, vooral wat kleur, smaak en kwaliteit betreft. Ook komt het een meer rendabele bijenteelt ten goede. De heer Pater besprak de ziekte-bestrij dingen. Met de nevelspuit kan thans in één dag gedaan worden waar vroeger drie dagen voor nodig waren. Door de ruilverkaveling zijn intensiever boom gaarden ontstaan. Aangeraden werd de bijenvolken liever naar het koolzaad dan naar de boomgaarden te brengen, daar in de boomgaarden meer risico's liggen; de fruittelers spuiten op willekeurige ogenblikken de bomen hetgeen de dood van de bijen kan betekenen. Honing van het fruit is te preferen boven honing van het koolzaad. De op brengst van koolzaad is groter maar de kwaliteit is minder. Na zijn causerie beantwoordde de heer Pater vragen. NOG EVEN DE 100.000. In ons nummer van vrijdag j.1. stond een bericht, dat mevr. Hoksbergen een 5e deel van de 1 100.000 uit de Staats loterij had gewonnen op een lot, dat haar door de collecteur M. van Esch alhier gratis was verstrekt, omdat prijs-^ winnaars in hun omgeving reclame ma ken voor de loterij van vadertje Staat. Dat dit foutief is blijkt wel uit het feit, dat de heer Van Esch vanzelfspre kend te voren niet weet waar een prijs zal vallen, niet gerechtigd is loten gra tis te verstrekken en de grote vraag naar Staatsloten iedere reclame onnodig maakt.

Historische kranten - Archief Eemland

Soester Courant | 1957 | | pagina 1