EINDELIJK TUNNEL TUSSEN
FRANKRIJK EN ENGELAND.
SOEST
BOSBRAND.
DODELIJK ONGEVAL.
IN DE HOEK.
SCHAT VAN
1,3 MILJARD GULDEN.
DE SCHAT VAN DE ZEEROVER
DINSDAG 4 JUNI 1957.
35e JAARGANG No 43.
SOESTER OURANT
Verschijnt iedere dinsdag en vrijdag.
Abonn. p. kwart, 2.10 - per post 2.25
UITGAVE: DRUKKERIJ SMIT SOESTDIJK BUREAU VOOR REDACTIE EN ADMINISTRATIE: VAN WEEDESTRAAT 35, SOESTDIJK TELEFOON 2566 POSTGIRO 126156
Zal de langverbeide tunnel tussen
Frankrijk en Engeland er eindelijk ko
men De kansen zijn als gevolg van
Nassers optreden in Egypte plotseling
gestegen, want de uitgerangeerde Suez-
kanaalmaatschappij heeft sinds de na
tionalisatie van haar bezittingen het
oog laten vallen op dit object voor de
belegging van haar kapitaal. En omdat
dit kapitaal toebehoort aan britse en
franse aandeelhouders, de britse en
franse regering beide wel iets voor de
maatschappij willen doen en Nasser
wel over een Suezkanaal maar helemaal
niets over Het Kanaal heeft te ver
tellen, beschouwt men het wel zo goed
als zeker, dat het oude idee van Napo
leon zij het in moderner versie
in de komende jaren tot uitvoering
komt.
Nog altijd is dé" verbinding tussen En
geland en Europa niet perfect. Men is
genoodzaakt gebruik te maken van het
schip of het vliegtuig om Albion te be
reiken. In wezen is dit een ernstige
belemmering v or de ontwikkeling van
handel en toerisme, want het is nog
altijd zo, dat hei. vervoer over de weg
of de rail economischer is. Al deze over
wegingen hebben sinds ruim honderd
vijftig jaar Engeland er toch niet toe
kunnen brengen zijn medewerking te
verlenen uit het uit 1800 daterende
project voor de kanaaltunnel.
Engeland heeft voorheen steeds gezwo
ren bij zijn perfecte isolatie en het zijn
hoofdzakelijk strategische overwegingen
geweest, die de plannen hebben doen
mislukken. Reeds enkele malen is er
sprake geweest van het maken van een
tunnel. In 1800 waren Fransen en Engel
sen enthousiast, maar de ontwikkeling
van de franse politiek stak 'n spaak in
het wiel. Napoleon werd gevaarlijk en de
Engelsen waren blij dat er nog geen
tunnel was. Zij zaten hoog en droog
op hun eiland en de keizer stond knar
setandend aan de overkant van het
water. Hoe zou het afgelopen zijn wan
neer er een tunnel was geweest
In 1855 kwam hel plan weer uit het
archief en enkele ingenieurs spande
zich er voor, zoals de Fransman De
Gamond en de Schot Low. Er werden
kanaalmaatschappijen opgericht, zo
als de franse onderneming „Société Con-
cessionaire du Chemin de Fersous Ma-
rin entre la France et 1'Angleterre" en
de engelse maatschappij, de „Channel
Tunnel Company".
Men ging aan het werk en aan beide zij
den van het kanaal werden beginschach-
ten gegraven Maar verder is men nooit
gekomen, omdat een bepaalde richting
in Engeland, die geen voorstander was
van de tunnel, zich hevig begon te roe
ren. Het was weer uit zuiver militaire
overwegingen, dat men verdere uitvoe
ring verbood.
Verschillende malen is het plan van
een tunnel daarna nog in studie ge
nomen, doch steeds waren het overwe
gend militaire bezwaren, die de plannen
torpedeerden. Toch wees men er in
1928 niet ten onrechte op, dat de oor
log van 1914-1918 waarschijnlijk een
gunstiger verloop zou hebben gehad en
aanmerkelijk korter zou hebben ge
duurd, wanneer er een kanaaltunnel
tussen Engeland en Frakrijk zou zijn
geweest. Misschien was de oorlog in 't
geheel niet uitgebroken wanneer Duits
land had geweten, dat Engeland dadelijk
de franse bondgenoot op grootse en ef
fectieve wijze kon bijspringen.
Aan de andere kant wees men ook op
het grote gevaar van een tunnel voor
Engeland, een gevaar dat in het begin
van de tweede wereldoorlog niet denk
beeldig was, namelijk, dat de vijand
door verraad of door parachutisten een
bruggehoofd zou kunnen vormen aan
de tunnelingang op engels gebied, waar
na legereenheden door de tunnel Al
bion zouden kunnen bereiken.
Een Ommezwaai.
Men heeft inmiddels ingezien, dat dit
geen overwegend bezwaar behoeft te
zijn, aangezien de tunnel altijd opgebla
zen kan worden en men zeker in onze
tijd in staat is zo'n tunnel ook al zou
men deze inmiddels verloren hebben,
te vernietigen.
Er is in Engeland momenteel een ken
tering te bespeuren en wel over de ge
hele linie. Men begint rijp te worden
voor het tunnelplan, omdat de politieke
en economische situatie van Engeland
na twee wereldoorlogen zo ingrijpend
is gewijzigd. De Engelsen zien in, dat
zij in hun huidige positie onverbrekelijk
met Europa zijn verbonden, zowel eco
nomisch, politiek als militair. Daarom
zijn snelle verbindingen van het aller
grootste belang. Het arme Engeland zou
kunnen profiteren van een aanmerke
lijk grotere invloed van toeristen, die
ongetwijfeld door de kanaaltunnel zou
den komen, omdat de verbinding kort
is en men snel van het vaste land naar
Engeland kan reizen voor minder geld.
De treinen die gebruik van de tunnel
zouden maken, kunnen zonder stag
natie tot in de verste uithoeken van het
continent doorrijden. Economisch zou
men kunnen profiteren van de voor
delen en zouden handelswaren snel
ler en goedkoper van leverancier naar
afnemer kunnen worden gezonden.
De voordelen.
Niet alleen Engeland en Frankrijk zullen
voordeel van zo'n tunnel hebben, doch
evenzo de Beneluxlanden en Duitsland.
Zelfs al loopt het verkeer via Hoek van
Holland en Schiphol terug, er zullen
méér toeristen en zakenlui uit Engeland
de weg naar onze lage landen vinden.
Militair heeft de tunnel zeer grote voor
delen. Wanneer er onderzee een weg
had bestaan, zou de ramp van Duinker
ken in 1940 nooit hebben plaats gevon
den. Het militair verkeer tussen Enge
land en Europa zou zo intensief kunnen
zijn, dat iedere aanvaller zich wel twee
maal zou bedenken, wetende, dat hij
bij een aanval op Europa zich boven
dien geplaatst zou zien tegenover de
gehele engelse strijdmacht, die in zeer
korte tijd via de tunnel naar het vaste
land kan worden gepompt.
Technisch is het plan reeds lang uit
voerbaar en momenteel wordt er door
de Suezkanaalmaatschappij hard aan de
voorbereidingen gewerkt. Er worden
nieuwe tekeningen gemaakt en nieuwe
vindingen toegepast. De oude bereke
ningen zijn achterhaald door de vorde
ringen der techniek. De engelse regering
staat er welwillend tegenover en als de
parlementen er t.z.t. mee accoord gaan,
zal men binnen korte tijd een aanvang
kunnen maken met het project, dat
Engeland voorgoed aan Europa zal ver
binden
NIEUW SCHOOLHOOFD
De heer B. Dijkema uit Niezijl (Gr.) is
vrijdag door het schoolbestuur geïn
stalleerd als hoofd van de Groen van
Prinstererschool, waar hij de heer Mut-
hert opvolgt.
Vele ouders waren hierbij aanwezig en
de voorzitter van de vereniging „School
met de Bijbel", de heer H. Fennema,
de inspecteur van het onderwijs, de
heer Lindeman, namens het gemeen
tebestuur de heer K. de Haan, Ds Lam-
bers Heerspink, ds Maarsing en de
hoofden van scholen, de heren Kene-
mans, Grritse, De Boer en Bronsema.
De heer Fennema heette de heer Dijke
ma welkom. In Niezijl was hij hoofd
geweest van een driemansschool en nu
krijgt de heer Dijkema de leiding van
een school met ruim 300 kinderen en
7 onderwijskrachten. Daaraan zal heel
wat meer werk verbonden zijn. De
verstandhouding op de school is altijd
uitstekend geweest en de heer Fenne
ma sprak de verwachtng uit, dat dit
ook zo zal blijven nu de heer Dijkema
hoofd geworden is. Daarnaast hoopte
de voorzitter op een prettig contact
tussen ouders en hoofd van de Groen
van Prinstererschool. De heer Dijkema
kreeg de sleutel van de school en me
vrouw Gerth bood mevrouw Dijkema
namens de oudercommissie bloemen
aan.
Inspecteur Lindeman wees erop, dat de
Groen van Prinstererschool als „de
school van Muthert" bekend stond.
Het kind is een kostbaar bezit, dat met
beleid opgevoed moet worden, zodat
verwacht wordt, dat de heer Dijkema
serieus, ernstig en met overgave aan
het werk zal gaan.
Wethouder De Haan prees de goede
verstandhouding tussen het gemeente
bestuur en de bijzondere scholen in
onze gemeente, zodat zijn aanwezigheid
bij deze kleine plechtigheid begrijpelijk
was, al heeft het gemeentebestuur dan
ook niets te maken met het benoemen
van het hoofd van een bijzondere
school.
Ds Lambers Heerspink sprak namens
de Gereformeerde Kerkeraad, de heer
Kenemans namens de hoofden van scho
len en de heer Hagebeek, die twee
maanden waarnemend hoofd is ge
weest, namens het personeel.
De heer Dijkema sprak een dankwoord.
WANDELPECH.
We zijn er aan gewend, dat de meis
jes en jongens van „Olympia" altijd de
eerste prijs winnen als ze aan een mars
deelnemen, maar nu is het een derde
prijs geworden door een fout van de
jury. Vijfenzestig leden van „Olympia",
in de leeftijd van 8-15 jaar, namen deel
aan de Wingmars in Huis ter Heide.
Onder leiding van de heer W. A. Su-
man liepen ze 15 kilometer, terwijl
deelnemers boven 15 jaar 25 kilometer
moesten lopen. Door een vergissing
liepen twee groepen van oudere deel
nemers de mars van 15 k.m. mee en zij
wonnen de eerstel en de tweede prijs.
De heer Suman heeft hiertegen ge
protesteerd en de christelijke wandel-
bond zal de zaak onderzoeken.
WATERPOLO.
Het herenteam van „De Duinkikkers"
speelden tegen Brandenburg en Soest
nam spoedig de leiding door Henk Tim
mermans, die zijn debuut in de com
petitie maakte. Uit een vqorzet van
Maris scoorde Rob Meyer het tweede
doelpunt en hij zorgde eveneens voor
het derde en vierde.
De dames speelden zonder Saskia Vee-
nendaal tegen de meisjes van de Vecht
streek uit Utrecht. Soest nam de lei-
Wat zijn dennen mooie dingen
En wat prachtig is de hei
Hoor je al die vogels zingen
Pak maar uithier blijven wij.
De natuur is zeer te loven,
Hebben jullie wel gelet
Op die blauwe lucht daar boven
Wie wil er een sigaret
Wat zijn dennen mooie dingen
Lelijk is die zwarte hei
'k Hoor geen enk'le vogel zingen
Pak in, dan vertrekken wij.
't Vuur is bijna niet te doven
Hebben jullie wel gelet
Op die vieze lucht er boven
Dat komt van die cigaret.
CLINGE DOORENBOS.
ding door een doelpunt van Hilde Tim
merman, maar De Vechtstreek scoorde
hierna tweemaal en won met 2-1.
De 43-jarige H. Altena uit de Troelstra-
straat, werkzaam bij Gemeentewerken,
bevond zich met de auto van de vuil
nisophaaldienst op de Birkstraat bij de
Bartolottilaan. Hij stak met een vuil
nisemmer de straat over toen de mo
torrijder K. van E. uit Amersfoort pas
seerde en werd aangereden. De heer A.
was op slag dood en de motorrijder
werd met een hersenschudding naar
huis gebracht na behandeling door
dokter Stroband.
VLEESVERKOOP.
Woensdagmiddag, 2 uur, zal verkoop
van vlees plaats hebben aan het slacht
huis.
EVANGELISATIE.
Morgenavond (woensdag) is er te 8
uur een dienst in de Heeskapel met me
dewerking van een zangkoor en solo
zang.
AFSCHEID VAN HET PALEIS.
Als garderobiere van H.M. de Koningin
was mej. C. Schutte jarenlang inwoon
ster van de gemeente Baarn daar zij
intern was. Sinds vrijdag woont zij in
Soestdijk, want op die dag is zij door
de koninklijke familie ontvangen en
heeft na 28 jaar afscheid genomen om
met pensioen te gaan.
Mejuffrouw Schutte kwam in 1929 in
dienst bij H.K.H. Prinses Juliana, die
's winters in Den Haag woonde en in
de zomer te Apeldoorn. Na Haar huwe
lijk werd het paleis Soestdijk de wo
ning van het prinselijk en sinds 1948
koninklijk gezin. Mejuffrouw Schutte
vierde daar in 1954 het 25-jarig jubi
leum, waarbij door H.M. de gouden
medaille van de huisorde van Oranje
Nassau werd verleend.
Er waren geschenken op 15 augustus
1954 en er waren geschenken op 31 mei
1957, toen mejuffrouw Schutte, kort na
de reis naar Zweden, die zij meemaak
te, afscheid nam van haar werk, waar
door zij in de gelegenheid kwam vele in
teressante reizen te maken.
Zij kwam toen de twinigjarige prinses
nog studente was en ging toen Zij al
bijna tien jaar koningin was en na 28
jaar was het tijd voor het afscheid van
een prettige werkkring, die mejuffrouw
Schutte veel voldoenig geschonken
heeft.
Enige tijd geleden heb ik op deze plaats
al eens de vraag gesteld of het niet
mogelijk is, dat ons gemeentebestuur
duidelijk bekend maakt hoe men over
het verdere verloop van de riolering-
aanleg in onze gemeente denkt.
Dit zal natuurlijk, vooral nu, bij het
beperken der bestedingen, onze rege
ring hevig met het rode potlood in de
plannen van alle gemeenten werkt, een
niet gemakkelijk te beantwoorden vraag
zijn. Toch lijkt het mij voor de vele huis
eigenaren in onze gemeente gewenst,
dat zij weten waar zij aan toe zijn. Zelfs
in het geval, dat zij er op zullen heb
ben te rekenen, dat riolering, al is het
ook buiten de schuld van het gemeen
tebestuur, met Sint Juttemis te ver
wachten is. En misschien juist in dat ge
val.
Er lopen namelijk in onze gemeente
legio huiseigenaren rond met het idee,
dat geld voor nieuw te graven putten
weggegooid geld is, omdat zij de me
ning zijn toegedaan, dat „vandaag of
morgen" de riolering een feit is en dus
een nieuwe put overbodig.
Hier en daar heeft dit al tot min of
meer ernstige wrijving tussen huurder
en eigenaar geleid en het is te voorzien,
dat e.e.a., afgezien van de stank, nog
wel erger zal worden.
De eigenaar wacht op de riolering die
„vandaag of morgen" komt en de huur
der, die opdraait voor het telkens leeg
pompen der put, gaat een andere weg
zoeken, resulterende in een open put
je. Nou, berg je dan maar als je daar
naast woont.
Aan de hand der verorderingen is hier
natuurlijk wel een eind aan te maken,
maar dat is niet plezierig.
Ik stel me ook niet voor, dat met een
duidelijke bekendmaking van gemeen
tewege hoe de „planning" er momen
teel bijstaat, alle narigheid voorbij zal
zijn, maar misschien dat verschillende
huiseigenaren zullen inzien, dat zolang
met het graven van een nieuwe put
niet gewacht kan worden. Hoe jammer
dit ook is.
H. OEKMAN.
DE GESCHIEDENIS BEGON MET HET
BREKEN VAN EEN AARDE POT.
Ongeveer tweehonderd Israelis, van wie
de meesten straatarm uit Irak zijn geko
men, hebben van de Bank van England
en een aantal andere britse bankinstel
lingen uitbetaling van een fantastische
erfenis tot een bedrag van ruim een
kwart miljard gulden geëist.
De geschiedenis zou ongeloofwaardig
zijn, indien niet de israelische minis
ter van financiën, Levi Eshkol, een
grondig onderzoek heeft laten instellen,
dat alle bijzonderheden bevestigde. De
Copyright P B. Bo» 6 Copenhog
7i!an,d.
Tr&asuce üsidtid.
29. „Wat wil je", vroeg de kapitein.
„Wat hier gezegd wordt is gericht tot
iedereen, die zich in deze hut bevindt
ook tot jouw Jim Hoogenborst", zei
Zilver.
Ik stond achter de kapitein en luister
de gespannen. Zilver begon met een wat
verward verhaal over wat er gedurende
de nacht was voorgevallen. Smolet
luisterde en knikte nu en dan, maar
het is zeker, dat ik de enige was, die
het begreep.
Ik veronderstelde, dat de muiters ver
rast waren toen ze dronken waren
en dat Hans van Amers, de achterge
laten zeeman, hen een onplezierig be
zoek had gebracht. Ten slotte eiste
Zilver de kaart op.
In ruil daarvoor beloofde hij onze le
vens te sparen en ons van voldoende
voedsel te voorzien om te kunnen blij
ven leven tot wij door een ander schip
gered zouden worden.
israelische regering heeft goede rede
nen voor deze belangstelling, want zij
zou, bij een goede afloop van deze af
faire, meer deviezen in het land krijgen,
dan zij thans uit de leningen van de
Verenigde Staten put.
De geschiedenis begon in Bagdad, in
1816, toen twee broers, Eleazer en Si-
mon Levi, besloten van Bagdad naar
Perzië te gaan en daar een handel in
lompen te beginnen. Bij het sorteren
van oudroest er- andere rommel stuit
ten zij op een gebarsten aarden pot,
waarop aan alle kanten stroken ver
schoten stof waren geplakt. Een van de
broeders liet de pot vallen en eruit
sprongen honderden schitterende
edelstenen.
Het land uit
De Levi's begrepen, dat zij een vermo
gen hadden gevonden zij wisten ech
ter ook, dat de perzische autoriteiten,
indien zij van de ontdekking zouden
horen, onmiddellijk beslag op de schat
zouden leggen en zich op de een of an
dere manier van de twee Levi's zouden
ontdoen. Zij besloten daarom de juwe
len naar Engeland te smokkelen. Daar
verkochten zij de edelstenen, belegden
het geld in aandelen, obligaties en bij
banken, werden miljonair en keerden
tenslotte naar Bagdad terug, waar zij
een testament maakten, hetwelk bepaal
de, dat hun vermogen onder hun kinde
ren moest worden verdeeld.
Spoedig daarna stierven zij tijdens een
epedemie en geld en waardepapieren
bleven bij de engelse banken, waar zij
waren ondergebracht, want het testa
ment bleek onvindbaar te zijn. In de
daarop volgende 120 jaren groeide het
kapitaal met rente tot een bedrag van
1,3 miljard gulden aan.
Veertien jaar geleden werd het zoek
geraakte testament teruggevonden, maar
pas in 1956 werd een proces aanhangig
gemaakt, nadat het merendeel der erf
genamen, dat in Irak woonachtig was,
zich in Israël had gevestigd. Ook de re
gering van Iran (Perzië) en Irak pogen
zich op het ogenblik in de zaak in te
schakelen. De perzische regering be
weert, dat een groot deel van de erfe
nis haar toekomt, omdat de juwelen in
Perzië gevonden en illegaal uit dit land
zijn gebracht. De iraakse regering daar
entegen stelt, dat de Levi's burgers van
Irak zijn geweest en dat de edelstenen
oorspronkelijk uit Bagdad zouden ko
men.
