HET NIJPENDE TEKORT.
DE HORECA BEDRIJVEN EN
HET BLOEMENCORSO.
IN DE HOEK.
VRIJDAG 2 AUGUSTUS 1957.
SOESTER
Verschijnt iedere dinsdag en vrijdag.
35e JAARGANG No. 59.
OURANT
Abonn. p. kwart, 2.10 - per post 2.25
UITGAVE: DRUKKERIJ SMIT SOESTDIJK BUREAU VOOR REDACTIE EN ADMINISTRATIE: VAN WEEDESTRAAT 35, SOESTDIJK TELEFOON 2566 POSTGIRO 126156
Wij leven maar rustig door, maar zijn
wij ons wel voldoende bewust van de
gevaarlijke toestand, waarin wij Neder
landers op het ogenblik leven
Wij zijn dicht bij het punt gekomen,
waarop de staat niet meer kan worden
gefinancierd. De voorspelling van een
naderend staatsbankroet wordt luid
uitgesproken en zij bereikt ons uit de
klingen van de financiële experts en
economische deskundigen. Wie kennis
genomen heeft van de verslagen der
algemene vergadering van de Ned.
Maatschappij voor Nijverheid en Handel,
die in het midden der vorige maand te
Haarlem is gehouden, is vervuld ge
worden van klimmende bezordheid over
de geldelijke toestand van ons land.
Er wordt in Nederland te veel gecon
sumeerd, met als gevolg, dat de invoer
veel sneller stijgt dan de uitvoer. De
handelsbalans voor het eerste halfjaar
van 1957 geeft een deficit te aanschou
wen van over de twee miljard.
Te midden van deze zorgelijke toestand
zucht de regering onder de betalingen
die zij heeft te verrichten. Uiterlijk
woensdag moest de staat 250 miljoen
gulden betalen aan de nederlandse ge
meenten. In de loop van augustus moet
350 miljoen worden opgebracht aan ver
vallend schatkistpapier en rente voor
uitstaande leningen. Maar de schatkist
is leeg en het voorschot bij de Neder
landse Bank staat vrijwel op zijn maxi
mum.
Hoe redden wij ons De regering zoekt
naar twee middelen. Een buitenlandse
lening en belastingverhoging. Wat het
eerste middel betrefthet verkrijgen
van credieten is uiterst moeilijk, voor
al nu de gulden elke dag daalt.
Wij lazen, dat de Duitsers bereid zou
den zijn ons te helpen, maar onder be
paalde voorwaarden. Hoe: zijn die voor
waarden Men zou ze moeten kennen
om te kunnen weten of zulk een lening
te aanvaarden is En zal zulk een lening
voldoende zijn om de ontzaglijke uit
gaven, waartoe de staat geroepen wordt,
te bestrijden Zal men, ook wanneer
men een lening verkregen heeft, waar
schijnlijk op korter termijn dan wij
kunnen dragen, toch niet ook nog zijn
toevlucht moeten nemen tot het hef
fen van speciale belastingen
Belastingverhoging is fnuikend voor on
ze welvaart, voor ons spaar-vermogen,
voor de ontwikkeling van onze bedrij
ven, zij hebben behoefte aan meer me
chanisering, Om die mechanisering te
verwerkelijken, om de machines te ver
nieuwen en ze te doen toenemen in doel
matigheid, om dus de productie te be
vorderen, hebben zij geld nodig. Dat
wil zeggen crediet. De crediet-verle-
ning, die de kapitaalsbesparing moet
vervangen, neemt steeds grotere afme
tingen aan en de kosten en de prijzen
stijgen zodanig, dat de reële productie
niet meer toeneemt.
Het productievraagstuk is van ingrij
pende betekenis voor het geheel van
financiële moeilijkheden, waarin wij
ons bevinden. De inflatie, die zich
op het ogenblik voordoet, is een loon-
inflatie. Behoeven de hogere lonen te
leiden tot hogere kosten Neen, indien
er een corresponderende arbeidsproduc
tiviteit was. Maar er is geen directe be
trekking tussen productiviteit en loon
peil. Het loonpeil wordt beheerst door
de samenwerking tussen de georgani
seerde arbeid (de vakbeweging) en de
werkgevers, die de hogere loonkosten
aanvaarden, maar ze afwentelen op het
publiek, dat de rekening heeft te betalen.
Moderne arbeidsbesparende machines
zouden de balans tussen lonen en pro
ductiviteit kunnen herstellen, indien
voorkomen kon worden, dat door de
combinatie van krap geld, stijgende prij
zen en dalende bedrijvigheid onze eco
nomie naar de toestand werd geleid,
waarin zij zich nu bevindt.
Wij komen terug op het redmiddel van
verhoogde belastingen. Er is al vaak
geschreven, dat ons volk nieuwe belas
tingverhoging niet meer kan dragen en
wij willen die uitroep nog eens herha
len.
Er is een derde oplossing van het fi
nanciële vraagstuk die tot dusver ver
waarloosd werd onbarmhartig bezui
nigen, de lonen op het huidige peil
houden, maar ook grote matiging be
trachten bij het verlenen van subsidies
en het te veel aan ambtenaren inkrim
pen. En, tenslotte, die objecten buiten
H.K.H. Prinses Irene, die maandag haar 18e verjaardag viert.
Foto M. C. Meijboom.
cifi bestedingsbeperking te houden, wel
ke volstrekt noodzakelijk zijn.
Het leven zal op de duur niet meer te
dragen zijn als de toestand zo voort
gaat als hij is. Het dure leven blijft
duur en wordt steeds duurder, ondanks
de zoethoudertjes van prof. Zijlstra,
die zo nu en dan optimistische berich
ten de wereld inzendt over de ontwik
keling der kleinhandelsprijzen. Niette
min is na zijn laatste bericht de prijs
van de suiker, een uiterst belangrijk
volksvoedsel, alweer aanmerkelijk ge
stegen.
Moge de regering de moed vinden tot
drastisch handelen en drastisch onthou
den en zich het woord herinneren, dat
prof. S. Posthuma sprak in de verga
dering die hierboven werd vermeld
„Een gezonde democratie verdraagt zich
niet met een uitgavenpolitiek die het
geld in zijn waarde aantast."
En laat ons in ons persoonlijk leven
niet in de fout vervallen, die wij de
regering verwijten. Indien het neder
landse volk verstandig is in zijn indi
viduele bestedingen, dan verbetert het
daardoor niet alleen de slechte situatie,
maar dan geeft het ook een voorbeeld
en vertoont het een wil, die kan leiden
naar een beter economisch stelsel.
Het derde Soester bloemencorso is ach
ter de rug en iedereen met belangstel
ling voor het plaatselijk gebeuren heeft
wel een mening over dit V.V.V.-ge-
beuren, dat bedoeld is als een jaar
lijks terugkerend evenement.
Ditmaal ging het organiseren wat moei
lijker dan in 1955 en 1956 en het aan
tal deelnemers was nu geringer dan
vorig jaar, toen tweemaal zoveel wa
gens door Soest trokken.
Wij hebben het oordeel over het corso
gevraagd van de 15 eigenaren van de
Horeca-bedrijven, die langs de route
van het corso lagen en de algemene
indruk is dat het dit jaar een wat so
bere vertoning was, maar dat het van
belang is door te gaan en te trachten
van het corso een jaarlijkse gebeurte
nis te maken die de belangstelling van
het centrum van Nederland trekt.
De heer Voortman van pension ,,'t Son-
nehoogt" in Soestduinen is heel tevre
den. Niet omdat het een geweldig cor
so geweest zou zijn, maar omdat Soest
duinen ditmaal betrokken werd in de
route. De gasten konden nu vanuit de
tuin zien, dat de Soester V.V.V. iets
doet voor de vreemdelingen in Soest en
dit is gewaardeerd. En misschien nog
wel het meest d' hen, die het vorig
jaar teleurgesteld werden omdat het
corso in snelle vaart naar Soesterberg
verdween. Wel is het gewenst het vol
gend jaar wat meer reclame te maken,
zodat de mensen weten wat er gebeuren
gaat.
De meeste Horeca-bedrijven zullen wei
nig profijt van 't bloemencorso trekken,
maar dit mag ook niet het belangrijkste
zijn. Het Corso is een zaak voor de
Soester gemeenschap en ten behoeve
van de gasten. Eventueel materieel
voordeel is meegenomen, maar het moet
bijzaak blijven.
Ook de heer v. d. Brug van „De Soes
ter Duinen" vindt de nieuwe route een
grote verbetering. Het vorig jaar was
het corso inderdaad indrukwekkender
dan nu, maar het was toch nog een
groot corso voor een kleine plaats.
Over het algemeen was er extra waarde
ring voor de moed waarmee de muziek
corpsen de grote afstand liepen. Het
vorig jaar waren er meer mensen op
de been dan nu, maar als doorgezet
wordt dan kan het mogelijk zijn steeds
meer vreemdelingen Soest te leren ken
nen, want er zijn er nog heel veel, die
totaal geen begrip hebben van Soest
als vacantie-oord en die, bij een nadere
kennismaking met onze gemeente, ver
rast zijn over het natuurschoon.
Het bloemencorso is een aardige trek
pleister en als het voor de middenstand
geen direct voordeel oplevert dan toch
zeker indirect en dit kan steeds verbe
teren mits men er van overtuigd is,
dat trekken van steeds meer mensen
door middel van een corso onze ge
meente meer bekend maakt.
De heer Assink van „Duinhof" ziet
weinig heil in het corso, zoals het nu
gehouden wordt. Het vorig jaar zijn er
veel meer mensen geweest dan nu.
Het schijnt, dat dit jaar de grote be
langstelling in Soesterberg was. Er is
nauwelijks reclame gemaakt, dus te
weinig mensen wisten dat er hier een
corso was. Reclame maken voor de
mooie omgeving is veel belangrijker.
Mensen, die het bloemencorso gaan zien,
blijven hier niet en het staat te bezien
of de bedrijven van dit bezoek profijt
zullen gaan trekken.
Het corso in andere vorm, waarbii meer
vrijheid gelaten wordt, heeft meer kan
sen. Het is nu te eenzijdig en ook veel
te duur. Als de deelnemers zelf mogen
versieren dan kan iedereen bepalen wat
hij besteden wil. Keuring kan dan voor
komen dat onvolwaardige wagens deel
nemen.
De heer v. d. Brink van Hotel v. d.
Brink vond het corso aardig, maar dui
delijk van minder kwaliteit dan het
vorig jaar. Ook wat de versiering be
treft, die soms wat goedkoop aandeed
en te duidelijk op de smalle beurs wees.
Als het corso gehouden wordt dan moet
het ook stijlvol zijn. Wanneer dit te
veel geld kost dan moet het op een an
dere manier geprobeerd worden en de
Soester bloemisten hebben hier een
taak. Ze weten nu hoe het moet.
De heer v. d. Sommen van ,,De Bosvijver"
vond het corso veel te klein. Praal
wagens moeten een corso aantrekkelijk
maken en die waren er veel te weinig.
Soest kan zoiets niet omdat er te wei
nig mogelijkheden zijn en de enige op-
lossing voor een corso van formaat is
samenwerking met Baarn en Amers
foort. Gebeurt dit niet dan zal het cor
so volgend jaar nog meer afzakken en
spoedig verdwenen zijn.
De heer A. Stalenhoef van restaurant
„Zonneheuvel" is enthousiast en hij is
er van overtuigd, dat dit derde corso
nog door vele andere gevolgd kan wor
den als men inziet, dat het voor Soest
van groot belang is. Er waren veel
vreemdelingen op de been en door
steeds te werken aan de verbetering
van het corso kan dit uitgebreid wor
den. Niet alle Horeca-bedrijven zullen
profijt getrokken hebben van het corso,
maar over het algemeen heeft het de
zaken, die enigszins gunstig in de route
lagen, voordeel opgeleverd. Mocht
dit niet het geval zijn dan is dit niet
onoverkomelijk, want het belangrijk
ste is toch dat Soest bij de vreemdelin
gen in de belangstelling komt.
De heer P. Stalenhoef van „De Gouden
Ploeg" vindt het corso geslaagd, maar
het aantal deelnemers te gering. Er is
eens een avond van de Soester bloemis
ten geweest, waarbij werkstukjes ge
toond werden van klasse. Deze bloe
misten zijn heus wel in staat een groot
werkstuk een auto tot iets bij
zonders te maken en als de versieringen
in eigen hand gehouden worden dan
zal het beslist niet zo duur hoeven te
zijn. Veel firma's hebben om de kosten
van deelname moeten afzien en niet om
dat ze geen belangstelling hadden.
Wanneer de bloemisten de versiering
verzorgen en er wordt een prijs beschik
baar gesteld voor de bloemist die de
mooiste wagen weet te maken, dan zal
deze wedstrijd prima resultaten ople
veren. Het corso moet dan meer in de
geest van de wagen van de firma Ree
horst zijn, omdat personenwagens het
te eenzijdig maken.
De heer K. Muller van „De Kleine
Witte" vond het een sierlijk geheel, maar
teveel het product van één man, zodat
alles volgens een bepaald patroon ver
sierd was. Het particulier initiatief
krijgt op deze manier 'geen kans iets
moois of origineels te brengen. In som
mige gevallen wordt het dan misschien
niet zo mooi maar sprekender en er zal
meer afwisseling zijn. Nu was het ene
bedrijf slechts door een bordje van het
andere te onderscheiden en het moet
juist de bedoeling zijn, dat door de wa
gen uitgebeeld wordt welke bedrijven
meedoen. Dit kan als men iedereen de
vrije hand laat.
De heer F. Heeremans vond het tegen
vallen omdat er teveel luxe wagens wa
ren. Op deze manier wordt er voor de
middenstand geen reclame gemaakt en
dat moet toch de bedoeling zijn. Het is
gewenst, dat het corso door blijft gaan,
want er worden mensen door getrokken,
maar dan veel meer reclame en als het
corso achter de rug is moeten de auto's
op eigen gelegenheid door de straten
trekken waar het corso niet komt.
De heer A. Verkerk van café „Centraal"
vond het corso veel te kort. Ook hier
de wens de vrije hand te laten, omdat
de kosten veel te hoog zijn. Zo krijgt
men een veel grotere deelname en ook
veel meer afwisseling. Een goed corso
zal veel mensen trekken en zij moeten
met feestelijkheden vastgehouden wor
den, want anders heeft de middenstand
er nog niets aan.
Mejuffrouw Lolkus van Hotel Eemland
meent, dat het allemaal teveel op el
kaar leek. Een wagen van de Horeca
bedrijven had een voorstelling moeten
geven van een vorm van het Horeca
bedrijf, zodat de branches beter tot ui
ting hadden kunnen komen. Voor het
zelfde geld had men veel meer afwis
seling kunnen brengen en tevens veel
meer reclame voor de middenstand kun
nen maken.
Ook de heer Taskin van „De Vergul
de Pollepel" vond dat er veel teveel
luxe wagens van dezelfde aard waren.
Het moet mogelijk zijn veel meer fir
ma's van het gehalte van Hero te inte-
Het loonconflict tussen de K.L.M.-direc-
tie en haar piloten gaat, naar mijn ge
voel, ons allemaal een beetje meer
aan dan een arbeidsconflict bij welke
onderneming ook.
Vooral de oudere K.L.M.-piloten hebben
in de dertiger jaren, met vliegtuigen
waarnaar nu met huivering wordt ge
keken en die alleen nog als „rariteit"
de lucht ingaan, een geschiedenis voor
de nederlandse luchtvaart geschreven
waarop, vooral wij ouderen, trots zijn.
Er werden, zonder veel geklets maar
met een enorm enthousiasme, moei
lijkheden overwonnen, waarvan de ge
neratie die nu vliegt met radio, radar
etc. geen idee heeft.
Wanneer we terug denken aan de vluch
ten van de Postduif, de Pelikaan, de
Post jager, de Uiver en die moeilijke
tocht van Van Weerden Poelman, die,
ergens in de Balkan, rustig een week
of acht op een andere motor zat te
wachten, dan beseffen we, dat er wat
veranderd is en dat er met die mecha
nische verbetering een andere geest is
gaan heersen. Als ik het eerlijk zeggen
mag vind ik een looneis van 50 °/o ver
hoging op de huidige salarissen, waar
bij een 40-jarige piloot, inclusief zijn
pensioenpremie, die door de K.L.M.
wordt betaald, op ruim 45.000.per
jaar komt, een eis van over het paard
getilde mensen, die geen enkele ver
houding meer zien.
Het „modelvliegen", hetgeen m.i. een
broertje is van een z.g. „langzaamaan-
actie", vind ik bij de bestaande sala
rissen een onwaardige vorm van pro
testeren.
Nu weet ik dat er zullen zijn die zeg
gen „ja, maar hun baan is een zeer
verantwoordelijke en gevaarlijke".
Dat is zo. Zelf zou ik nooit piloot wil
len zijn en ik ben blij, dat mijn zoon an
dere adspiraties heeft. Doch iemand,
die besluit wél piloot te worden, aan
vaart deze risico en hij vindt deze ri
sico verdisconteert in een zeer hoog sa
laris en hoge voorzieningen.
Overigens, wat de gevarenfactor be
treft, juist in pilotenkringen wordt het
luidst verkondigd, dat vliegen minder
gevaarlijk is dan de Leidsestraat over
steken.
Natuurlijk vind ik ook hun verantwoor
ding heel groot, doch die van b.v. een
treinmachinist niet veel minder. Zeker,
er zit nog wel verschil in, doch die zit
in de salariëring ook.
Een machinist van 50 jaar verdient
per jaar nog niet wat een piloot per
maand in zijn salariszakje vindt.
Wanneer de heren piloten boos op me
zijn door deze vergelijking, moeten zij
maar denken aan Tijl Uilenspiegel, die
het wel door had toen hij zeiik heb
het er naar gemaakt.
H. OEKMAN.
resseren, zodat er meer reclame voor
de middenstand gemaakt wordt en er
tevens afwisseling in de reclame is.
Het maakt zo weinig uit of er 20 of
100 versierde personenauto's meedoen,
want ze lijken teveel op elkaar. Het is
wel gewenst door te gaan met dit cor
so zonder er teveel naar te kijken of
het profijt oplevert of niet.
De heer Wouters van „De Nachtegaal"
meent wel eens betere en grootser
corso's gezien te hebben, maar vindt dit
geen reden om het Soester corso af te
vallen, want het was aardig. Het kan
beter, maar dit zal in de loop der jaren
heus wel komen.
De heer Van Munster van het „Oranje
Hotel" vjndt, dat een auto van de Hero
in een Soester corso niet thuis hoort,
want het moet een zuiver Soester corso
zijn. De auto van de Horeca-bedrijven
heeft hij echt niet gezien, omdat er te
veel auto's waren die er precies op le
ken. Wagens als die van Tensen en de
B.B. beantwoorden aan het doel, orndat
men hieraan kan zien waar het om
gaat en het hele corso dient zo te zijn.
Als de collega's van de verschillende
branches de handen ineenslaan, dan
moet het mogelijk zijn een goed Soes
ter bloemencorso te krijgen.
De heer Beyer van „Soestdijk" lag net
even buiten de route en dit kan slechts
schade brengen, maar dit acht hij geen
bezwaar om zijn stem te geven aan het
blijven bestaan van het corso, dat ten
minste vertier in Soest brengt en men
sen naar hier doet komen. Soest kan best
wat vertier gebruiken en een traditio
neel bloemencorso zal van waarde voor
de bevolking zijn.
