OOK DE AUTOMATISATIE
HEEFT GRENZEN.
GOEDE REIS?
SOEST
m DE HOEK.
Officiële Mededelingen.
DINSDAG 20 AUGUSTUS 1957.
35e JAARGANG No. 62.
SOESTER
OURANT
Verschijnt iedere dinsdag en vrijdag.
Abonn. p. kwart, 2.10 - per post 2.25
UITGAVE: DRUKKERIJ SMIT SOESTDIJK BUREAU VOOR REDACTIE EN ADMINISTRATIE: VAN WEEDESTRAAT 35, SOESTDIJK TELEFOON 2566 POSTGIRO 126156
NEDERLAND STAAT ER
SLECHT VOOR.
Twee onbekende en ongrijpbare pro
blemen bedreigen de mens, althans
dat meent hij. Het ene vraagteken is
het atoomtijdperk, dat voor ons ligt en
dat meestal meer in de vorm van een
dreigende paddestoel-gedaante in onze
hersenen rondspookt dan in de ver
schijning van auto's en motoren, die
lopen zonder benzine of verwarmings
installaties zonder kolen of stookolie.
Het staat wel als een paal boven water,
dat wij met het atoom en zijn zege
ningen veel meer en op veel grotere
schaal zullen kennis maken dan met
zijn vloek, al was het alleen maar
hierom, dat de mens de paddestoel
wolk van de atoombom slechts één of
enkele malen kan waarnemen, omdat
zij de vernietiging van het mensdom
betekent nadat een klein aantal .padde
stoelen" op serieuze wijze boven de
bewoonde wereld hebben gestaan.
Laten wij ons daarom liever bezig
houden met de aangename zijde van
het atoomvraagstuk.
Het ander mysterieuze vraagteken zit
opgesloten in het woord automatise
ren. Ook dit voelt men als een bedrij-
ging van zijn bestaan, omdat men al
leen maar vage verhalen heeft gehoord
over het uitschakelen van mensen door
machines en omdat men zich nimmer
of onvoldoende heeft verdiept in de
zeer opgewekte zijde, die ook deze boe
man heeft.
Zo oud als de mechanisatie.
Wanneer we ons de tijd gunnen een
eenvoudig boekje over het grote tech
nische en economische vraagstuk der
automatisering te lezen, dan zullen we
spoedig ontdekken, dat het proces al
zo oud is als de mechansatie en dat de
automatie er eigenlijk een verlengstuk
van is. Bij mechanisatie gaan we han
denarbeid door een machine vervangen.
Pessimisten zullen ons tegenwerpen,
dat het hier alleen nog gaat om werk
waar niet bij gedacht behoeft te wor
den. Bij automatisering wordt ook de
denkarbeid door de machines overgeno
men, evenals de contole. De „gedachten"
van een machine zijn echter nooit schep
pend. Ze draait altijd een bekend wijs
je af of ze blijft steeds heen en weer
lopen in hetzelfde gedachtenstraatje.
Iedereen heeft van ver of nabij de au
tomatisering in werking gezien, want
we kennen allen de automaat voor si
garetten of versnaperingen. Hier werpt
men een bepaald muntstuk in, dat door
de automaat gecontroleerd wordt. Het
apparaat stoot immers een verkeerde
munt naar buiten. Daarna wordt men
door de automaat bediend op dezelfde
wijze als bij verkoop over de toonbank.
Het angstaanjagende zit hem nu in de
perfectie van de voortgeschreden tech
niek, die gehele productieprocessen heeft
geautomatiseerd.
Als de wijzer der stationsklok
Zonder woorden zegt't is tijd,
Als de chef zijn schijf omhoog steekt
En de trein 't station uitglijdt,
Kijken wij op ons horloge
Mooi op tijd vertrekt de trein
En 't is verder héél natuurlijk
Zó laat zullen wij er zijn.
Als we dan ineens weer lezen
Van die wonderlijke macht,
Die al in zo menig reisplan
Onverwacht verandering bracht,
Leren wij wij moeten vragen
Bij 't vertrek van onze trein
Niet hoe laat w'er zullen wézen,
Maar óók waar wij zullen zijn.
Bij 't vertrek der diligence
In de goeie ouwe tijd
Werd steeds wèlgemeend en
hart'lijk,
Ernstig „goede reis" gezeid.
Wij waarderen deze wens niet,
Vinden 't ouwerwets, onwijs
Onze luxe trein betekent
Automatisch goede reis.
Steeds meer snelheid, steeds
meer luxe
Het gaat écht voor ons plezier,
Maar het Noodlot, zonder kaartje,
Reist als blinde passagier....
CLINGE DOORENBOS.
Levend of dood.
Bijna klassiek kan men het voorbeeld
noemen van de geautomatiseerde auto
industrie. Voorheen ging een motor
blok door ongeveer 700 paar handen
voordat het gereed stond voor aflevering.
Het grote aantal arbeiders vormde een
levende lopende band. Thans geeft die
band slechts een dood beeld. Het blok
legt evengoed nog een lange weg af. Men
kan zeggen, dat het nu door een aantal
machines rolt, die op vernuftige wijze
aan elkaar zijn gekoppeld. Er zijn nu
nog maar enkele paren mensenhanden
aan de schakelaars nodig om dat blok
gereed te maken. De bijna 700 hande
lingen zijn overgenomen door machines.
De pessimist zegt nu dat honderden
mensen overbodig worden. De realist
ziet echter twee enorme voordelen.
In de eerste plaats werkt de lopende
band regelmatiger, zodat het aantal
fouten veel geringer is. Bij de geperfec
tioneerde lopende band van mensen
handen werd nog één motorblok per
1000 afgekeurd. Dit aantal is nu vermin
derd tot één op een half miljoen.
Het tempo is opgevoerd tot een pro
ductie van 1000 per uur.
Het tweede voordeel ligt in de prijs
verlaging van dat motorblok. Voorheen
kon alleen de beter gesitueerde dit ko
pen. Thans kan men spreken van een
productie voor de grote massa. En wie
even doordenkt zal het geen nadeel
vinden, dat die honderden paren men
senhanden niet meer nodig zijn voor
de lopende band. Zij zullen ander werk
kunnen doen, d.w.z. op andere manier
hun bijdrage kunnen leveren aan de
vermeerdering van de volkswelvaart.
Economische problemen.
De omschakeling van duizenden naar een
andere werkkring betekent stellig een
probleem, dat echter van tijdelijke aard
is, niet onoplosbaar en bovendien on
vermijdelijk. Want niemand zal zo zot
zijn om te eisen, dat een productie met
mensenhanden die vier of vijfmaal zo
duur is als de geautomatiseerde, zal
worden gehandhaafd.
Het voorgaande is een „eenvoudig"
voorbeeld van automatie. In de V.S.
heeft men reeds een cementfabriek in
werking, die zonder aanraking van men
senhanden tweehonderd kubieke meter
cement kan vervaardigen in 1500
verschillende varianten, al naar gelang
de klant dit wenst. Wij kunnen in dit
verband wijzen op de in ons land werk
zame reken- en administratiemachines,
die per dag duizenden kwitanties uit
rekenen voor ontelbare klanten van
?lectriciteitsbedrijven en andere kolossen.
Het probleem van de automatisering
ligt niet in het technische maar in het
economische vlak. De techniek is de
economie en de daaraan verbonden so
ciale vragen ver vooruitgesneld. Men
kan reeds, zo hebben deskundigen uit
gerekend, tien procent van de bestaan
de productie vol-automatisch vervaar
digen. Dit betekent op zich zelf reeds
een aanzienlijke beperking van de angst,
dat er in de toekomst voor eenvoudige
werkers geen plaats meer zou zijn.
Maar voor de automatisering van die
tien procent is het benodigde geld nog
lang niet bijeen. Dit is deels een voor
deel, want hiermee is zeker gesteld,
dat ook de mogelijke automatisering
slechts ze^r langzaam kan worden uit
gevoerd.
Kan onze gulden het aan?
Het nadeel is echter veel tragischer.
Het geweldige gebrek aan kapitaal in
het bedrijfsleven remt de automatisatie
zo zeer, dal een algemeen aanvaard
welvaartsproduct van de moderne
tijd, als de vakantie, waarvan wij allen
zo genieten, erdoor in gevaar kan wor
den gebracht. Want het samengaan
van het automatisatie- en atomisatie-
probleem schept grote gevaren van een
achterop rakende industrie.
Slechts die bedrijfstakken zullen in het
eenwordende Europa een eerste viool
spelen, die de modernste en de goed
koopste productie hebben. Dat is stel
lig de productie met atoomkracht en
met automatisatie. Wanneer wij voort
gaan met het afromen der winsten van
bedrijven voor de staat via hoge belas
tingheffing, wanneer we blijven dreigen
met onteigening en bezitsspreiding, dan
zullen wij nimmer voldoende besparin
gen kunnen maken.
Wanneer wij volharden in het verkrach
ten van onze gulden middels inflatie
dan zullen wij nimmer voldoende be
sparingen willen maken. Dan raken wij,
als natie, achterop in de economische
achtervolgingsrit op de ver voorliggen
de techniek. Dan zullen misschien onze
kinderen aan verouderde machines blij
ven werken, terwijl buurvolken (men
lette op de Duitsers ons stukken voor
zijn in het genieten van meer comfort
en meer vrije tijd. Daarom is de strijd
tegen een nog hoger belastingtarief
ons aller strijd. En daarom moeten onze
nationale kosten omlaag en de produc
tie gestimuleerd.
SCHIEDAMS FEEST.
Vrijdagavond kwamen ze samen aan
rijden in een auto en ze stopten voor
een hotel op de Soesterbergsestraat.
Ze kropen meer uit de auto dan goed
was om niet de aandacht te trekken en
toen ze samen het hotel binnen strui
kelden hadden ze veel weg van de drie
mannen, waarover Max Tailleur ver
telde. Drie strompelden een bar binnen
en een van hen viel languit op de grond,
omdat dit hem de aangewezen plaats
leek om zijn roes uit te slapen. De
twee anderen prutsten net zo lang en
net zo hardnekkig tot ze op een bar
kruk zaten.
„En heren vroeg de barkeeper.
„Een borrelvonden ze. „En die me
neer daar vroeg de barkeeper, wij
zende op het mannetje, dat op de
grond wilde gaan slapen, maar zich
bedacht en weer overeind krabbelde.
„Die mag niets hebben, want hij moet
rijden", meenden zijn vrienden.
De twee in Soestduinen belandden vei
lig op een stoel en bestelden jenever.
De eigenaar zou het volste recht ge
had hebben vreselijk hard om dié grap
jassen te lachen, maar hij toonde zich
heer en zei alleen maar dat dit niet
doorging, want naar zijn mening hadden
ze al genoeg van dit 4vocht naar binnen
gewerkt.
Koffie konden ze wel krijgen. Of des
noods limonade, melk, of een handje
pinda's uit de dubbeltjesautomaat.
Soep moesten ze hebben. Ook dat ging
wel. En toen koffie. En toen zagen ze
ineens veel heil in biefstuk met brood.
Een beste remedie tegen alkohol, dus
ook dat mocht. Het ging echter niet
door, want ze kregen ineens het idee,
dat een zacht gekookt ei veel lekker
der smaakte.
Nu moest je als restauranthouder zul
ke lieden direct een dreun geven, maar
de eitjes werden opgezet.
Een van de twee kreeg een groepje
hondendresseurs in de gaten, die met
twee honden op pad waren geweest
voor het afleggen van proeven. De lob
bessen lagen aan een riem en leken
ongevaarlijk.
Oi' er voor die mannen maar een bor
reltje ingeschonken kon worden, want
terwijl er op het eitje gewacht werd,
moest er beslist getracteerd worden.
Dat kon ook nog wel, al blijft het
een beetje raar als je zo maar borrel
tjes weggeeft aan wildvreemden.
Na deze bestelling, die niet uitgevoerd
werd, schoof de man naar de deur en
zijn vriendje maakte eveneens aanstal
ten te verdwijnen.
Dat was meer dan het hotelpaar wen
selijk achtte, want de eitjes stonden
nog te sudderen en er moest het een
en ander betaald worden.
„Zet me maar op m'n kop, ik heb geen
geld", zei de een. En de ander toonde
zich eveneens arm. Na veel ge wurm
kwam er eindelijk een gulden voor de
dag, maar daarmee konden de kosten
niet gedekt worden.
Het hele gedoe begon de hondenvrienden
te vervelen en een van hen deed de twee
lieden het voorstel te betalen of zich
door de twee lieverdjes in stukken te
laten scheuren. Dat was nog eens man
nentaal en er kwam een tientje voor
de dag. De honden maakten intussen
kabaal voor tien, want ze roken blijk
baar een hartige hap. Helaas kregen ze
die niet, want toen er ten volle be
taald was strompelden de gezellige gas
ten naar de auto en vakkundig slinger
den ze over de weg in de richting Soest.
Snel werd het politiebureau getelefo
neerd dat twee wegpiraten brokken
konden gaan maken en de surveillance
volkswagen ging de twee lieden tege
moet. Ze werden van schrik bijna nuch
ter toen ze de politieauto zagen, zet
ten hun eigen wagen op het voetpad
en namen de benen. Ver kwamen ze
niet en de politie haalde hen uit een
tuin, waar ze onder de heg verstop
pertje speelden. Mee naar het bureau,
auto in beslag, enige tijd in de cel en
een procesverbaal was het eind van
het dronkemanslied.
S.E.C.-ZIMMERMANN.
Het is allemaal een beetje ingewikkeld
en er heerst enig misverstand bij ve
len, die zich interesseren voor de kwes
tie, die de voetbalvereniging S.E.C. en
de heer Zimmermann, de oud-voorzit
ter en weldoener van de vereniging,
aangaat.
S.E.C. speelde aan de Schrikslaan en
dat veld was niet zo groot en niet zo
best. De grond deugde niet en het ter
rein was ook te klein. Op de Kostver-
lorenweg werd ook gespeeld, maar dit
terrein werd opgezegd, zodat voorzit
ter Zimmermann op een ledenvergade
ring zei, dat er iets gebeuren moest en
dat er iets gebeuren zou.
„Er is een man in Soest, die voor jul
lie het terrein aan de Bosstraat in orde
wil maken en dit zal goed gebeuren",
zei de voorzitter, en ieder wist dat hij
zelf die man was. En het gebeurde goed.
Het veld werd van de heer Bergers
gehuurd voor 30 jaar met de bepaling,
dat de eerste paar jaar geen huur be
taald zou worden. Hiervan werd een
contract opgemaakt, waarvan sommigen
denken dat het zoek was, maar het
kwam in bespreking op de laatste leden
vergadering van S.E.C.
Dit contract zal afgedaan hebben als het
contract tussen de gemeente en S.E.C.
en tussen de gemeente en de heer Ber
gers getekend zal zijn. Er zijn er ook,
die denken, dat het contract van S.E.C.
met de heer Zimmermann zoek is, maar
dat contract is nooit opgemaakt.
De oude tribune ging van de Schriks
laan naar de Bosstraat, zij werd uitge
breid en van betonnen zitplaatsen voor
zien. Er kwamen banken langs de lij
nen, de afrastering werd in orde ge
maakt, er kwam een uitstekende kleed
gelegenheid en het entreegebouw werd
in Zeist gekocht en onder politiegeleide
op een grote auto naar Soest gebracht.
Over de Eem werden zoden aangekocht,
die als een opgerolde grasmat naar
de Bosstraat getransporteerd werden.
De staanplaatsen langs de lange zijden
van het veld kregen betonplaten en
dit alles werd in orde gemaakt door
personeel van het Technisch Bureau
voor gietijzerproducten, waarvan de
heer Zimmermann directeur is, met be
hulp van S.E.C.-leden.
Het terrein werd officieel geopend door
de burgemeester, S.E.C. speelde de eer
ste wedstrijd tegen de Zebra's en won
met flinke cijfers.
Een bulldozer ging aan het werk om
het tweede terrein een voorbewerking
te laten ondergaan en al deze werk
zaamheden en aankopen kostten onge
veer dertigduizend gulden.
Op een ledenvergadering werd aange
nomen, dat S.E.C. aan de heer Zim
mermann gedurende dertig jaar 400
gulden per jaar zou betalen, te begin
nen na enkele jaren. Dit moet in de
notulen staan, die de toenmalige secre
taris, de heer Uiterwijk, maakte. Of die
notulen er nog zijn of niet, er zijn ge
noeg leden van S.E.C., die weten dat
dit besloten is en het is helemaal niet
nodig te wachten tot er een contract
voor de dag komt waarin dit staat, want
dat contract is er niet. Wel is er een
morele verplichting, want dit besluit
is nu eenmaal genomen.
De heer Zimmermann laat zich over
deze kwestie weinig uit. S.E.C. heeft
een bespreking voorgesteld, maar het is
er steeds niet van gekomen en eigen
lijk wordt er gewacht op dat roem
ruchte contract dat niet bestaat.
De schoonzoon van de heer Zimmer
mann, de heer Uiterwijk, is niet de
enige die weet dat het besluit genomen
is 12000,in dertig jaar tijds aan
de heer Zimmermann te betalen. Ook
weet hij, dat dit genotuleerd is, want
hij deed het zelf en het is niet zo erg
belangrijk of die noulen er wel of niet
zijn, want er zijn genoeg mensen, die
kunnen bevestigen, dat dit beluit ge
vallen is. En als er S.E.C.-leden zijn,
die zich herinneren, dat zij een paar
jaar geleden het contract Zimmermann-
S.E.C. als bestuurslid tekenden, dan
moeten zij abuis zijn, want het bestaat
niet.
Het gemeentebestuur staat geheel bui
ten de kwestie S.E.C.-Zimmermann,
want slechts de verhouding S.E.C.-Ber-
gers is van belang bij het opmaken van
een contract tussen de gemeente en
S.E.C. en de gemeente en de heer Ber
gers, maar de heer Uiterwijk is van
mening, dat het wel gewenst geweest
zou zijn als de gemeente even con
tact met de heer Zimmermann opge
nomen had voordat het contract S.E.C.-
Bergers vervangen werd door de con
tracten gemeente-S.E.C. en Bergers-Ge
meente, daar bij B. en W. toch heel
Een poosje geleden haalde ik mij het
ongenoegen op de hals van meerdere
dorpsgenoten toen ik beweerde „Snel
verkeer op zichzelf is niet zo gevaar
lijk als het voor een leek lijkt, maar een
groot aantal Nederlanders, en uiter
aard ook buitenlanders, deugt men
taal niet voor het snelverkeer."
Een paar van hen meenden dit als een
onvriendelijkheid ten opzichte van het
Nederlandse volk te moeten uitleggen
en het kostte mij moeite hen van hun
dwaling te laten terugkeren.
Van heel nabij weet ik, dat veel keu
rige mensen, die zich nooit aan iets
te buiten gaan en de vriendelijkheid
zelve zijn, tot niets ontziende onuit
staanbare vlegels worden wanneer zij
het stuur van een auto in handen hebben.
Alle hoflijkheid is hen dan vreemd. Ze
eisen en nemen voorrang, ook als het
niet gaat, schelden luidkeels uit hun
portierraam tegen een ieder die zich
anders gedraagt dan zij willen en wan
neer zij onvermijdelijk hier of daar
brokken maken is het steevast de schuld
van „die suffert", ook al heeft de rech
ter later een heel ander oordeel.
De rechter is trouwens volgens dit soort
lieden ook maar iemand, die er met zijn
pet naar gooit, met niet het minste
benul van het verkeer en hen alleen
maar als de schuldige aanwees, om
dat zij zo „flink" hadden verteld hoe
zij over zijn opvattingen dachten.
Het ware te hopen, dat de wetenschaps
mensen nog eens een bruikbare onder
scheidingsnorm vonden, om te hante
ren bij het toekennen van een rijbe
wijs, zodat we deze mensen kunnen
onderkennen. We zouden deze lieden,
die overigens van zichzelf vinden dat
ze „goede" rijders zijn, b.v. alleen ver
gunning kunnen geven om in een knal
gele auto te rijden.
We weten dan wanneer we dubbel op
onze hoede moeten zijn.
H. OEKMAN.
goed bekend was, dat de heer Zimmer
mann als voorzitter van S.E.C. veel
meer voor de vereniging gedaan heeft
dan voorzitters in het algemeen kunnen
doen.
Er is dus nog altijd een kwestie S.E.C.-
Zimmermann, die om een oplossing
vraagt en rustige besprekingen zullen
die oplossing wel kunnen brengen.
ZWARTE LIJST
Een bewoner van Soest, die op de zwar
te lijst staat, werd in een café aange
troffen. Hij werd bekeurd en ook de
caféhouder kreeg een procesverbaal.
MOTOR-SUCCESSEN.
Onze plaatsgenoot Mobi Vierdag nam
zondag j.1. deel aan terrein wedstrijden
te Gent in België.
In deze wedstrijd voor 250 c.c.-motoren,
welke meetelt voor het wereld-kam
pioenschap, wist hij zich uit een veld
van 32 renners, als 5e te plaatsen,
terwijl zijn zoon, R. Vierdag, als 11e
eindigde.
UITBREIDINGSPLAN.
De burgemeester der gemeente Soest
geit op artikel 37, lid 4, der woningwet
brengt ter algemene kennis, dat de
hieronder vermelde, door de raad dier
gemeente in zijn vergadering van 22
maart 1957 vastgestelde uitbreidings
plannen door gedeputeerde staten zijn
goedgekeurd en wel bij besluit van 29
juli 1957
a. een partieel uitbreidingsplan rege
lende de bestemming van het aan de
Koninginnelaan en Eikenhorstweg ge
legen perceel, kadatraal bekend als
sectie H, nr. 7621
b. een wijziging van de bebouwings
voorschriften behorende bij de uitbrei
dingsplannen Rijksweg, Lazarusberg en
Amersfoortsestraat
c. een uitbreidingplan, regelende de be
stemming in onderdelen van gronden
gelegen nabij het station Soestduinen
en wel bij besluit van 5 augustus 1957
gedeeltelijk
d. een uitbreidingsplan regelende de be
stemming van de kadastrale percelen
sectie E, nrs. 2332, 2412, 2413 (ged.) en
2482, gelegen aan de Amersfoortsestraat
(uitbreiding van Cenakel en dienstge
bouw Genie).
De uitbreidingsplannen zijn ter gemeen
tesecretarie voor een ieder ter inzage
gelegd.
Soest, 20 augustus 1957.
