RUSLAND BEZWEERT ZIJN GEVAREN. Afscheid van de Raad. WIE BEN IK? SOEST. E\ DE HOEK. VRIJDAG 27 JUNI 1958. 36e JAARGANG No. 47. SOESTER OURANT BUREAU VOOR REDACTIE EN ADMINISTRATIE: VAN WEEDESTRAAT 25, SOESTDIJK TELEFOON 2566 POSTGIRO 126156 SOESTDIJK nhard viert zondag a.s. zijn 47e verjaardag. (Foto N. Bracuiicj. Vencb^jnt iedere dinsdag en vrijdag. UITGAVE: DRUKKERIJ SMIT Communisme verdraagt geen enkele vrijheid. De moord op de Hongaarse rose-rode rebellen Imre Nagy en Paul Maleter, die in de gehele vrije wereld grote af schuw heeft gewekt, dienen we niet te zien als een logisch gevolg van de on derdrukking van de Hongaarse opstand. Het ter dood brengen van deze figuren blijkt minder bedoeld als een straf voor hun rebellie tegen de politiek van Moskou, maar veel meer als een waarschuwing aan ieder in het com munistische kamp, die nog rondloopt met ideeën van „nationaal communis me" of liberalisatie van de dictatuur. Dat voor deze waarschuwing een paar mensenlevens worden gebruikt mag in onze menselijke (westerse) begrippen af schuwelijk zijn, voor een dictatuur in het algemeen en zeker voor het com munisme geldt nooit en tenimmer de mens maar uitsluitend het politiek sy steem. De onvervaarde communist wéét, dat hij niets meer dan een werk tuig mag en kan zijn, dat naar willekeur gebruikt wordt ten bate van het sy steem, waaraan het al wat persoonlijk is moet kunnen opofferen, tot zijn leven toe. Dit druist uiteraard in tegen de men selijke natuur, die is ingesteld op zelf behoud, zoals dat met ieder wezen in de natuur is. De mens wil méér dan alleen maar leven, hij wil ook wat persoonlijk geluk, wat vrijheid en wat levenszekerheid, ja ieder mens heeft zelf de neiging in zich om te haken naar liefde, naar ge mak en naar wat luxe. Dat alles heeft ook de mens die leeft onder het com munistische systeem en zelfs de wei- overtuigde communist zelf heeft dat in zich. Deze zo menselijke krachten vormen evenzovele moeilijkheden voor het dic tatoriale systeem. De mensen, die het systeem bepalen en de koers er van uitstippelen zijn er uiteraard evenmin vrij van. Gevolg dat zelfs dit zo strin gente systeem telkens neiging toont tot koersverandering, omdat de menselijke- en dus de volksinvloed niet voortdurend door dwang geheel is uit te schakelen. Stalin bezat de duivelse kracht om te gen alle menselijke neigingen en gevoe lens in te gaan, om alles en iedereen op te offeren terwille van zijn bolsje wistisch bewind. Na zijn dood moest daar wel een reactie op volgen, dat was niet meer dan menselijk. Chroesjtsjow verkreeg al spoedig in de Opperste Sowjet een meerderheid voor zijn ietwat liberale opvatting. De ge spannen boog moest zich even wat ont spannen. Maar die ontspanning ver draagt het systeem niet. Zodra die ont spanning optreedt, komt het mense lijke in de mensen weer naar bo ven en daarmee dus ook de eeuwige vijand van dit systeem. Het trad al eerder aan de dag in Joego slavië, waar regering en volk hun sterk nationaal gevoelen niet wilden offeren aan 'het systeem van Moskou. Het open baarde zich na Stalins dood in China, in Polen, in Hongarije, in de Oekraïne, in de communistische partijen in de „vrije" landen. En al die ontspanningen waren een direct gevaar voor de almacht van het systeem en daarmede voor de een- Daar is in het nabij, verschiet een dreigend spook verrezen en zelfs wie niet in spoken g'looft, zal er toch bang voor wezen. Het spook in kwestie is niet wit, zal zwarte kleren dragen, verschijnt bij dag en nooit bij nacht na twaalf lugubere slagen. Het zweeft niet, zoals ieder spook, door huis en kamers henen, het maakt geen bovenaards geluid, 't is vlees en bloed en benen. Het staart u aan meest door een bril, met grote, vragend' ogen het heeft een stevige stalen greep en kent géén mededogen. Het griipt u en het zuigt u uit, het voelt zich triomfator, gij ziet het als een opper-mens 't is uw examinator. CLINGE DOORENBOS. heid van het oostelijk blok. Er dreigen onmiddellijk in dit blok scheuren te ontstaan, die de kracht ervan danig zouden verminderen. In ieder bij het blok aangesloten land immers haakt het volk naar meer eigen zelfstandig heid als een van de eerste voorwaarden voor een menselijker bestaan, waaruit de idee van vrijheid nu eenmaal nooit geheel is weg te drukken. Het commu nistische systeem, ja eigenlijk iedere volledige dictatuur, verdraagt geen libe ralisatie, geen grotere vrijheid aan zijn vormende delen, anders valt het sy steem als los zand uit elkaar. Toen men de gevolgen in Moskou begon te bemerken, moest het roer dus wel weer worden omgegooid. De koerswijziging lag reeds lang in de lijn der verwachtingen. Of een lang zame verzwakking van het blok, öf een hernieuwde straffe dwang met op offering van al wie mocht tonen door de bacil der vrijheid te zijn aangetast. Dat Tito zich hierin niet wil schikken, betekent een van de gevaarlijkste pun ten voor het systeem. Zijn voorbeeld van zelfstandigheid te willen blijven bewaren, dit tegen de wil van de hoog ste macht te handhaven, blijft een voort durende aantrekkingskracht uitoefenen op andere communistisch geregeerde volken. Met het ter dood brengen van de beide Hongaarse vrijheidszoekers heeft Mos kou aan al dezen nog nog eens ernsti ge waarschuwingen willen geven om toch geen illusie te koesteren om nu toch nog een weg als die van Tito te kunnen gaan. Alle individuele en ge meenschappelijke pogingen in die rich ting zullen in bloed worden gesmoord. Voor de hiet-Russen is het meest tra gische in deze historie echter, dat deze communisten misschien nog menen, dat „het systeem" een dergelijke straf fe h&td vereist, maar dac het in wezen alleen gaat om het zelfbehoud en het imperialisme van Rusland als mogend heid. Waarbij het communisme als zo danig eigenlijk geen wezenlijke rol speelt en alleen maar middel tot het doel is. J. D. L. ZOETELIEF. Ook de heer Zoetelief zal geen zitting hebben in de nieuwe raad, want ook hij achtte het gewenst dat jongeren aan bod komen, die zich meer kunnen inleven in de problemen van deze tijd. In december 1920 kwam de heer Zoete lief in Soest wonen. Hij opende een sla gerij aan de Korte Kerkstraat en ver huisde in 1928 naar de Van Weedestraat, waar hij 20 jaar lang een zaak dreef. In 1948 werd .afscheid genomen van het zakenleven en nadat de heer Zoetelief enige tijd aan de Nieuweweg gewoond had werd de Steenhoffstraat uitgeko zen, want de drukte van de hoofdweg kan men moeilijk missen als men er ja renlang aan gewend is. Voor de oorlog was de heer Zoetelief lid van de Katholieke Staatspartij, maar daarmee is ook alles gezegd wat de poli tiek betreft, want het is niet raadzaam dat een zakenman, die aan iedereen wil leveren, zich al te veel inlaat met een partij. Er was trouwens ook helemaal geen tijd om aandacht te besteden aan eventuele politieke aspiraties, want de zaak vroeg alle aandacht en daarnaast het gezin, waarin voor tien kinderen ge zorgd moest worden. In 1936 kwam daar werk voor het slachthuis bij, waarvan de heer Zoete lief 18 jaar directeur was. Het werd ge opend in 1928 nadat de verenigde Soes- ter slagers een timmerfabriek aan de Lange Brinkweg hadden aangekocht en als N.V. daar het slachtbedrijf lieten uitoefenen toen huisslachting niet meer mocht. Het werd een hobby voor de heer Zoetelief, dit slachthuis, maar het maakte het werken in eigen bedrijf niet gemakkelijker, want op de meest onge legen ogenblikken was het wel eens no dig de belangen van het slachthuis te behartigen als de belangen van de eigen zaak of het gezin de volle aandacht vroegen. De oorlog kwam en' al laat de heer Zoe- t lief zich niet voorstaan op illegaal werk, toch was zijn houding in de be zetting aanleiding hem direct na de be vrijding te verzoeken voor de K.V.P. deel te nemen aan het politieke leven. Nu kon het wel, want de kinderen waren groter en de tijd van 16 uur wer ken per dag voorbij. De heer Zoetelief kwam in de noodgemeenteraad voor de middenstand. In de eerste officiële raad had hij geen zitting, maar in 1949 werd hij opnieuw gekozen, evenals in 1953. In de noodgemeenteraad zaten voor de K.V.P. de herem Van Zadelhoff, Hilhorst, Zoetelief, Vah Lierop én Hom. De heer Zoetelief maak te al spoedig deel uit van verschillende commissies financiële commissie, slacht huiscommissie, vorderingscommissie en commissie voor de woonruimteverde ling. Het werken in deze commissies was altijd even prettig, maar het contact met de inwoners van Soest, als lid van de vorderingscommissie en de commis sie woonruimteverdeling, wel eens min der hartelijk, omdat er nu eenmaal al tijd mensen zijn, die elk lid van derge lijke commissies van gering gehalte vinden, omdat de woningnood niet met een handomdraai opgelost wordt. De praktijk heeft de heer Zoetelief uit gewezen, dat zeer weinig specifieke middenstandsproblemen in de raad ter sprake komen, zodat hij zich als oud secretaris en penningmeester van de R.K. middenstandsvereniging St. Petrus en Paulus niet bedolven zag onder aller lei moeilijkheden, die door de raad voor de middenstand opgelost moesten wor den. Dit was een voordeel, want de heer Zoetelief is van mening, dat geen enkel raadslid zich een voorvechter van een bepaalde groepering mag voelen. Ieder heeft het volste recht zich te ver diepen in de problemen die het meest op eigen terrein liggen, maar het algemeen belang heeft voorrang boven het groeps- of partijbelang. De woningnood heeft altijd de bijzon dere belangstelling van het scheidende raadslid gehad en daarmee verband houdend het uitbreidingsplan, dat reke ning houdt met de belangen van de mid denstand. Het sociaal-economisch rap port van Soest heeft uitgemaakt, dat er geen behoefte is aan nieuwe midden- standsbedrijven op dit moment, zodat er voor gewaakt wordt dat de spoeling al te dun wordt. De vestiging van nieuwe bedrijven wordt dan ook tot een minimum beperkt. Enkele jaren geleden nam de heer Zoetelief voor een half jaar afscheid van de raad om een reis naar Australië te maken, waar hij, met zijn vrouw, zijn geëmigreerde kinderen bezocht. Als straks het werk voor de gemeenteraad geheel achter de rug is zal er waar schijnlijk wel een tweede reis volgen, want de eerste is best bevallen en de heer Zoetelief vindt Australië een prach tig werelddeel, dat hij best nog eens wil bezoeken. Het tijdstip van afscheid nadert en de heer Zoetelief doet welbewust afstand van zijn plaats omdat hij vindt dat het tijd wordt. Niet de leeftijd is hierbij het belangrijkst, maar het feit, dat hij al tien jaar uit het zakenleven is en vindt dat iemand, die niet meer in het volle leven staat, minder goed de pro blemen, die dit volle leven raken, kan bekijken. Zo spreken onderwijsproble men iemand die geen kinderen op school heeft minder aan dan de man die jong genoeg is om schoolgaande kinderen te hebben. Dit waren de redenen waarom de heer Zoetelief zich wel op de lijst voor de gemeenteraadsverkiezingen liet zetten, maar zo, dat hij niet gekozen kon worden. Straks is het werk voor de gemeenschap gedaan en dan is er gele genheid het 25e kleinkind in Australië te gaan bezoeken. GRANAAT GEVONDEN TUSSEN VUILNIS. Het vuil verwerkingsbedrijf is gaan draaien en de eerste dag vond men al een granaat tussen het huisvuil, waar uit de metalen met de hand en met een magneet verwijderd worden. De herkomst is onbekend. De politie heeft de granaat meegenomen en de mijnopruimingsdienst zal voor de rest zorgen. Het is duidelijk dat het bijzonder ge vaarlijk is granaten, die men toevallig ergens vindt of die men als souvenir heeft willen bewaren en nu opruimt, in de vuilnisemmer deponeert. Het is een kleine moeite de politie te waar schuwen en die vindt het een kleine moeite het gevaarlijke ding mee te nemen voor het schade kan aanrichten. AVONTURIERTJE. Een Soester kereltje van 15 jaar be schikt over een avontuurlijke geest, die tendele verkeerd gericht is. Hij nam de benen naar Frankrijk en werd terugge haald. Daarnaast zocht hij het op ander terrein, want hij heeft bekend de in braak te hebben gepleegd in het station Soest-Zuid, die wij enkele weken gele den meldden. Hij wordt ervan ver dacht ook bij het Technisch bureau voor gietijzerproducten te hebben ingebro ken. ARTIKEL 461. Omdat de jeugd er zich niets van aan trok, dat de velden aan de Schrikslaan en de Waldeck Pyrmontlaan rust nodig hebben om zich te herstellen van de hockey- en handbalwedstrijden die er Abonn. p. kwart 2.10 - per po«4 2.25 Wanneer ik mij ooit in ons land „in zaken zou begeven", zoals dat heet, zou dit nooit zijn op het gebied van open luchttheaters. Al heb ik principieel geen bezwaar tegen een gokje, tegen De Bilt met al z'n depressies en regenbuien zou ik het niet durven opnemen. Daarom kan ik niet het minste voelen voor de stuurmannen aan de wal, die, wanneer zij het in ons openluchttheater voor het zeggen zouden hebben gehad, het zus of zo zouden hebben gedaan. Ik wil zonder meer geloven, dat er wel eens fouten zijn gemaakt, maar ik herinner mij goed opgezette avonden, die een volle kassa beloofden, doch een fiasco werden doordat het regende. Gezien de omstandigheid, dat het in ons land iedere zomer veel regent (we moeten tot 1947 teruggaan om van een goeie zomer te spreken), zal het met het openluchttheater in de huidige vorm altijd armoe blijven. Het mag eens een zomer meezitten, maar over een periode van enige jaren zal er steeds geld bij moeten en dat is toch niet de bedoeling, ook al is het openluchttheater ondergebracht in een stichting. We zullen het, wanneer we het open luchttheater in stand willen houden, over een andere boeg moeten gooien. De ligging van het theater is prachtig, doch erg onpraktisch. Wanneer het alleen maar naar regen dreigt, komt er al niemand. Je zit er mid den in de rimboe en gaat het regenen, dan is er niet de eenvoudigste schuil- gelegenheid. Toch zie ik nog geen betere (financiële) toekomst voor ons theater met een schuilplaats alleen. Ik geloof, dat wij met ons openlucht theater de kant op moeten van een re creatiecentrum, zoals er meerdere in ons land zijn. Wanneer we de moed zouden kunnen opbrengen het terrein van het theater 2 a 3 ha. te vergroten en een voor onze gemeente gunstige overeenkomst zouden aangaan met par ticuliere ondernemers, geloof ik, dat Soest, met haar uitgesproken gunstige ligging in het centrum van het land, aan de top voor recreatie zou kunnen komen. Ik weet, dat hier en daar wordt ge lachen om hetgeen ik hier neerschrijf. Ik weet ook dat het vermetel van me is aan het natuurreservaat en de Stich ting te knabbelen, maar omdat ik er van overtuigd ben, dat we, in de hui dige vorm van het openluchttheater, steeds goed geld naar kwaad geld zul len blijven gooien, wilde ik toch deze gedachte eens naar voren brengen. We zouden in Soest, in het hart van Nederland, een recreatie en congres gelegenheid kunnen creëren, waar het hele land niet aan tippen kan. H. OEKMAN. gespeeld zijn, werden bordjes geplaatst waarop duidelijk stond, dat de terrei nen niet toegankelijk waren voor jon getjes die willen voetballen. Zij trok ken zich er niets van aan en voetbal den toch. De politie maakte proces-ver baal op. GESLAAGD. De pavolgende leerlingen van de open bare school aan de Beetzlaan zijn ge slaagd voor het toelatingsexamen van het Lyceum te Baarn Ineke Schelvis, Joh. Roozendaal, Olga Slagter en Suus Veldhuizen. Voor het toelatingsexamen van de R.H.B.S. slaagden Adri Burgwal en Dick Goudriaan. Voor het tabaksexamen slaagde mej. S. M. Vreman alhier. Aan de Universiteit te Utrecht slaagde voor het candidaatsexamen medicij nen de heer A. P. J. van Haarlem. GEMEENTERAADSVERGADERING. Donderdag 28 augustus, te 19.15 uur, komt de thans zittende gemeenteraad voor het laatst bijeen. BROMFIETSRIT. De Soester Bromfietsclub organiseerde een bromfietsrit over 30 km met een gemiddelde snelheid van 21 km per uur. Er waren 28 deelnemers. Start en finish bij hotel Bos en Duin. Na afloop reikte de heer M. Bergers de prijzen uit. 1. E. v. d. Broek, 19 strafpunten. 2. Mevr. E. v. d. Broek (24). 3. J. v. d. Bank (40). 4. R. van Rouwendaal (56). 5. C. v. d. Burgt (66). 6. J. van Gin- kel (76).

Historische kranten - Archief Eemland

Soester Courant | 1958 | | pagina 1