RUSLAND BEZWEERT
ZIJN GEVAREN.
Afscheid van de Raad.
WIE BEN IK?
SOEST.
E\ DE HOEK.
VRIJDAG 27 JUNI 1958.
36e JAARGANG No. 47.
SOESTER OURANT
BUREAU VOOR REDACTIE EN ADMINISTRATIE: VAN WEEDESTRAAT 25, SOESTDIJK TELEFOON 2566 POSTGIRO 126156
SOESTDIJK
nhard viert zondag a.s. zijn 47e verjaardag.
(Foto N. Bracuiicj.
Vencb^jnt iedere dinsdag en vrijdag.
UITGAVE: DRUKKERIJ SMIT
Communisme verdraagt geen enkele
vrijheid.
De moord op de Hongaarse rose-rode
rebellen Imre Nagy en Paul Maleter,
die in de gehele vrije wereld grote af
schuw heeft gewekt, dienen we niet te
zien als een logisch gevolg van de on
derdrukking van de Hongaarse opstand.
Het ter dood brengen van deze figuren
blijkt minder bedoeld als een straf
voor hun rebellie tegen de politiek
van Moskou, maar veel meer als een
waarschuwing aan ieder in het com
munistische kamp, die nog rondloopt
met ideeën van „nationaal communis
me" of liberalisatie van de dictatuur.
Dat voor deze waarschuwing een paar
mensenlevens worden gebruikt mag in
onze menselijke (westerse) begrippen af
schuwelijk zijn, voor een dictatuur in
het algemeen en zeker voor het com
munisme geldt nooit en tenimmer de
mens maar uitsluitend het politiek sy
steem. De onvervaarde communist
wéét, dat hij niets meer dan een werk
tuig mag en kan zijn, dat naar willekeur
gebruikt wordt ten bate van het sy
steem, waaraan het al wat persoonlijk
is moet kunnen opofferen, tot zijn leven
toe.
Dit druist uiteraard in tegen de men
selijke natuur, die is ingesteld op zelf
behoud, zoals dat met ieder wezen in
de natuur is.
De mens wil méér dan alleen maar
leven, hij wil ook wat persoonlijk geluk,
wat vrijheid en wat levenszekerheid,
ja ieder mens heeft zelf de neiging in
zich om te haken naar liefde, naar ge
mak en naar wat luxe. Dat alles heeft
ook de mens die leeft onder het com
munistische systeem en zelfs de wei-
overtuigde communist zelf heeft dat in
zich.
Deze zo menselijke krachten vormen
evenzovele moeilijkheden voor het dic
tatoriale systeem. De mensen, die het
systeem bepalen en de koers er van
uitstippelen zijn er uiteraard evenmin
vrij van. Gevolg dat zelfs dit zo strin
gente systeem telkens neiging toont tot
koersverandering, omdat de menselijke-
en dus de volksinvloed niet voortdurend
door dwang geheel is uit te schakelen.
Stalin bezat de duivelse kracht om te
gen alle menselijke neigingen en gevoe
lens in te gaan, om alles en iedereen
op te offeren terwille van zijn bolsje
wistisch bewind. Na zijn dood moest
daar wel een reactie op volgen, dat was
niet meer dan menselijk.
Chroesjtsjow verkreeg al spoedig in de
Opperste Sowjet een meerderheid voor
zijn ietwat liberale opvatting. De ge
spannen boog moest zich even wat ont
spannen. Maar die ontspanning ver
draagt het systeem niet. Zodra die ont
spanning optreedt, komt het mense
lijke in de mensen weer naar bo
ven en daarmee dus ook de eeuwige
vijand van dit systeem.
Het trad al eerder aan de dag in Joego
slavië, waar regering en volk hun sterk
nationaal gevoelen niet wilden offeren
aan 'het systeem van Moskou. Het open
baarde zich na Stalins dood in China, in
Polen, in Hongarije, in de Oekraïne, in
de communistische partijen in de „vrije"
landen. En al die ontspanningen waren
een direct gevaar voor de almacht van
het systeem en daarmede voor de een-
Daar is in het nabij, verschiet
een dreigend spook verrezen
en zelfs wie niet in spoken g'looft,
zal er toch bang voor wezen.
Het spook in kwestie is niet wit,
zal zwarte kleren dragen,
verschijnt bij dag en nooit bij nacht
na twaalf lugubere slagen.
Het zweeft niet, zoals ieder spook,
door huis en kamers henen,
het maakt geen bovenaards geluid,
't is vlees en bloed en benen.
Het staart u aan meest door een bril,
met grote, vragend' ogen
het heeft een stevige stalen greep
en kent géén mededogen.
Het griipt u en het zuigt u uit,
het voelt zich triomfator,
gij ziet het als een opper-mens
't is uw examinator.
CLINGE DOORENBOS.
heid van het oostelijk blok. Er dreigen
onmiddellijk in dit blok scheuren te
ontstaan, die de kracht ervan danig
zouden verminderen. In ieder bij het
blok aangesloten land immers haakt
het volk naar meer eigen zelfstandig
heid als een van de eerste voorwaarden
voor een menselijker bestaan, waaruit
de idee van vrijheid nu eenmaal nooit
geheel is weg te drukken. Het commu
nistische systeem, ja eigenlijk iedere
volledige dictatuur, verdraagt geen libe
ralisatie, geen grotere vrijheid aan zijn
vormende delen, anders valt het sy
steem als los zand uit elkaar.
Toen men de gevolgen in Moskou begon
te bemerken, moest het roer dus wel
weer worden omgegooid.
De koerswijziging lag reeds lang in
de lijn der verwachtingen. Of een lang
zame verzwakking van het blok, öf
een hernieuwde straffe dwang met op
offering van al wie mocht tonen door
de bacil der vrijheid te zijn aangetast.
Dat Tito zich hierin niet wil schikken,
betekent een van de gevaarlijkste pun
ten voor het systeem. Zijn voorbeeld
van zelfstandigheid te willen blijven
bewaren, dit tegen de wil van de hoog
ste macht te handhaven, blijft een voort
durende aantrekkingskracht uitoefenen
op andere communistisch geregeerde
volken.
Met het ter dood brengen van de beide
Hongaarse vrijheidszoekers heeft Mos
kou aan al dezen nog nog eens ernsti
ge waarschuwingen willen geven om
toch geen illusie te koesteren om nu
toch nog een weg als die van Tito te
kunnen gaan. Alle individuele en ge
meenschappelijke pogingen in die rich
ting zullen in bloed worden gesmoord.
Voor de hiet-Russen is het meest tra
gische in deze historie echter, dat deze
communisten misschien nog menen,
dat „het systeem" een dergelijke straf
fe h&td vereist, maar dac het in wezen
alleen gaat om het zelfbehoud en het
imperialisme van Rusland als mogend
heid. Waarbij het communisme als zo
danig eigenlijk geen wezenlijke rol
speelt en alleen maar middel tot het
doel is.
J. D. L. ZOETELIEF.
Ook de heer Zoetelief zal geen zitting
hebben in de nieuwe raad, want ook hij
achtte het gewenst dat jongeren aan bod
komen, die zich meer kunnen inleven
in de problemen van deze tijd.
In december 1920 kwam de heer Zoete
lief in Soest wonen. Hij opende een sla
gerij aan de Korte Kerkstraat en ver
huisde in 1928 naar de Van Weedestraat,
waar hij 20 jaar lang een zaak dreef.
In 1948 werd .afscheid genomen van het
zakenleven en nadat de heer Zoetelief
enige tijd aan de Nieuweweg gewoond
had werd de Steenhoffstraat uitgeko
zen, want de drukte van de hoofdweg
kan men moeilijk missen als men er ja
renlang aan gewend is.
Voor de oorlog was de heer Zoetelief
lid van de Katholieke Staatspartij, maar
daarmee is ook alles gezegd wat de poli
tiek betreft, want het is niet raadzaam
dat een zakenman, die aan iedereen wil
leveren, zich al te veel inlaat met een
partij. Er was trouwens ook helemaal
geen tijd om aandacht te besteden aan
eventuele politieke aspiraties, want de
zaak vroeg alle aandacht en daarnaast
het gezin, waarin voor tien kinderen ge
zorgd moest worden.
In 1936 kwam daar werk voor het
slachthuis bij, waarvan de heer Zoete
lief 18 jaar directeur was. Het werd ge
opend in 1928 nadat de verenigde Soes-
ter slagers een timmerfabriek aan de
Lange Brinkweg hadden aangekocht en
als N.V. daar het slachtbedrijf lieten
uitoefenen toen huisslachting niet meer
mocht. Het werd een hobby voor de
heer Zoetelief, dit slachthuis, maar het
maakte het werken in eigen bedrijf niet
gemakkelijker, want op de meest onge
legen ogenblikken was het wel eens no
dig de belangen van het slachthuis te
behartigen als de belangen van de eigen
zaak of het gezin de volle aandacht
vroegen.
De oorlog kwam en' al laat de heer Zoe-
t lief zich niet voorstaan op illegaal
werk, toch was zijn houding in de be
zetting aanleiding hem direct na de be
vrijding te verzoeken voor de K.V.P.
deel te nemen aan het politieke leven.
Nu kon het wel, want de kinderen
waren groter en de tijd van 16 uur wer
ken per dag voorbij. De heer Zoetelief
kwam in de noodgemeenteraad voor de
middenstand.
In de eerste officiële raad had hij geen
zitting, maar in 1949 werd hij opnieuw
gekozen, evenals in 1953.
In de noodgemeenteraad zaten voor de
K.V.P. de herem Van Zadelhoff,
Hilhorst, Zoetelief, Vah Lierop én
Hom. De heer Zoetelief maak
te al spoedig deel uit van verschillende
commissies financiële commissie, slacht
huiscommissie, vorderingscommissie en
commissie voor de woonruimteverde
ling. Het werken in deze commissies was
altijd even prettig, maar het contact
met de inwoners van Soest, als lid van
de vorderingscommissie en de commis
sie woonruimteverdeling, wel eens min
der hartelijk, omdat er nu eenmaal al
tijd mensen zijn, die elk lid van derge
lijke commissies van gering gehalte
vinden, omdat de woningnood niet met
een handomdraai opgelost wordt.
De praktijk heeft de heer Zoetelief uit
gewezen, dat zeer weinig specifieke
middenstandsproblemen in de raad ter
sprake komen, zodat hij zich als oud
secretaris en penningmeester van de
R.K. middenstandsvereniging St. Petrus
en Paulus niet bedolven zag onder aller
lei moeilijkheden, die door de raad voor
de middenstand opgelost moesten wor
den.
Dit was een voordeel, want de heer
Zoetelief is van mening, dat geen enkel
raadslid zich een voorvechter van een
bepaalde groepering mag voelen.
Ieder heeft het volste recht zich te ver
diepen in de problemen die het meest op
eigen terrein liggen, maar het algemeen
belang heeft voorrang boven het groeps-
of partijbelang.
De woningnood heeft altijd de bijzon
dere belangstelling van het scheidende
raadslid gehad en daarmee verband
houdend het uitbreidingsplan, dat reke
ning houdt met de belangen van de mid
denstand. Het sociaal-economisch rap
port van Soest heeft uitgemaakt, dat er
geen behoefte is aan nieuwe midden-
standsbedrijven op dit moment, zodat er
voor gewaakt wordt dat de spoeling al
te dun wordt.
De vestiging van nieuwe bedrijven wordt
dan ook tot een minimum beperkt.
Enkele jaren geleden nam de heer
Zoetelief voor een half jaar afscheid
van de raad om een reis naar Australië
te maken, waar hij, met zijn vrouw, zijn
geëmigreerde kinderen bezocht. Als
straks het werk voor de gemeenteraad
geheel achter de rug is zal er waar
schijnlijk wel een tweede reis volgen,
want de eerste is best bevallen en de
heer Zoetelief vindt Australië een prach
tig werelddeel, dat hij best nog eens
wil bezoeken.
Het tijdstip van afscheid nadert en de
heer Zoetelief doet welbewust afstand
van zijn plaats omdat hij vindt dat het
tijd wordt. Niet de leeftijd is hierbij
het belangrijkst, maar het feit, dat hij
al tien jaar uit het zakenleven is en
vindt dat iemand, die niet meer in het
volle leven staat, minder goed de pro
blemen, die dit volle leven raken, kan
bekijken. Zo spreken onderwijsproble
men iemand die geen kinderen op school
heeft minder aan dan de man die jong
genoeg is om schoolgaande kinderen te
hebben. Dit waren de redenen waarom
de heer Zoetelief zich wel op de lijst
voor de gemeenteraadsverkiezingen liet
zetten, maar zo, dat hij niet gekozen kon
worden. Straks is het werk voor de
gemeenschap gedaan en dan is er gele
genheid het 25e kleinkind in Australië
te gaan bezoeken.
GRANAAT GEVONDEN TUSSEN
VUILNIS.
Het vuil verwerkingsbedrijf is gaan
draaien en de eerste dag vond men al
een granaat tussen het huisvuil, waar
uit de metalen met de hand en met een
magneet verwijderd worden.
De herkomst is onbekend. De politie
heeft de granaat meegenomen en de
mijnopruimingsdienst zal voor de rest
zorgen.
Het is duidelijk dat het bijzonder ge
vaarlijk is granaten, die men toevallig
ergens vindt of die men als souvenir
heeft willen bewaren en nu opruimt,
in de vuilnisemmer deponeert. Het is
een kleine moeite de politie te waar
schuwen en die vindt het een kleine
moeite het gevaarlijke ding mee te
nemen voor het schade kan aanrichten.
AVONTURIERTJE.
Een Soester kereltje van 15 jaar be
schikt over een avontuurlijke geest, die
tendele verkeerd gericht is. Hij nam de
benen naar Frankrijk en werd terugge
haald. Daarnaast zocht hij het op ander
terrein, want hij heeft bekend de in
braak te hebben gepleegd in het station
Soest-Zuid, die wij enkele weken gele
den meldden. Hij wordt ervan ver
dacht ook bij het Technisch bureau voor
gietijzerproducten te hebben ingebro
ken.
ARTIKEL 461.
Omdat de jeugd er zich niets van aan
trok, dat de velden aan de Schrikslaan
en de Waldeck Pyrmontlaan rust nodig
hebben om zich te herstellen van de
hockey- en handbalwedstrijden die er
Abonn. p. kwart 2.10 - per po«4 2.25
Wanneer ik mij ooit in ons land „in
zaken zou begeven", zoals dat heet, zou
dit nooit zijn op het gebied van open
luchttheaters. Al heb ik principieel geen
bezwaar tegen een gokje, tegen De Bilt
met al z'n depressies en regenbuien
zou ik het niet durven opnemen.
Daarom kan ik niet het minste voelen
voor de stuurmannen aan de wal, die,
wanneer zij het in ons openluchttheater
voor het zeggen zouden hebben gehad,
het zus of zo zouden hebben gedaan.
Ik wil zonder meer geloven, dat er
wel eens fouten zijn gemaakt, maar ik
herinner mij goed opgezette avonden,
die een volle kassa beloofden, doch een
fiasco werden doordat het regende.
Gezien de omstandigheid, dat het in ons
land iedere zomer veel regent (we
moeten tot 1947 teruggaan om van een
goeie zomer te spreken), zal het met
het openluchttheater in de huidige
vorm altijd armoe blijven. Het mag eens
een zomer meezitten, maar over een
periode van enige jaren zal er steeds
geld bij moeten en dat is toch niet de
bedoeling, ook al is het openluchttheater
ondergebracht in een stichting.
We zullen het, wanneer we het open
luchttheater in stand willen houden,
over een andere boeg moeten gooien.
De ligging van het theater is prachtig,
doch erg onpraktisch.
Wanneer het alleen maar naar regen
dreigt, komt er al niemand. Je zit er mid
den in de rimboe en gaat het regenen,
dan is er niet de eenvoudigste schuil-
gelegenheid.
Toch zie ik nog geen betere (financiële)
toekomst voor ons theater met een
schuilplaats alleen.
Ik geloof, dat wij met ons openlucht
theater de kant op moeten van een re
creatiecentrum, zoals er meerdere in
ons land zijn. Wanneer we de moed
zouden kunnen opbrengen het terrein
van het theater 2 a 3 ha. te vergroten
en een voor onze gemeente gunstige
overeenkomst zouden aangaan met par
ticuliere ondernemers, geloof ik, dat
Soest, met haar uitgesproken gunstige
ligging in het centrum van het land,
aan de top voor recreatie zou kunnen
komen.
Ik weet, dat hier en daar wordt ge
lachen om hetgeen ik hier neerschrijf.
Ik weet ook dat het vermetel van me is
aan het natuurreservaat en de Stich
ting te knabbelen, maar omdat ik er
van overtuigd ben, dat we, in de hui
dige vorm van het openluchttheater,
steeds goed geld naar kwaad geld zul
len blijven gooien, wilde ik toch deze
gedachte eens naar voren brengen.
We zouden in Soest, in het hart van
Nederland, een recreatie en congres
gelegenheid kunnen creëren, waar het
hele land niet aan tippen kan.
H. OEKMAN.
gespeeld zijn, werden bordjes geplaatst
waarop duidelijk stond, dat de terrei
nen niet toegankelijk waren voor jon
getjes die willen voetballen. Zij trok
ken zich er niets van aan en voetbal
den toch. De politie maakte proces-ver
baal op.
GESLAAGD.
De pavolgende leerlingen van de open
bare school aan de Beetzlaan zijn ge
slaagd voor het toelatingsexamen van
het Lyceum te Baarn Ineke Schelvis,
Joh. Roozendaal, Olga Slagter en Suus
Veldhuizen.
Voor het toelatingsexamen van de
R.H.B.S. slaagden Adri Burgwal en
Dick Goudriaan.
Voor het tabaksexamen slaagde mej. S.
M. Vreman alhier.
Aan de Universiteit te Utrecht slaagde
voor het candidaatsexamen medicij
nen de heer A. P. J. van Haarlem.
GEMEENTERAADSVERGADERING.
Donderdag 28 augustus, te 19.15 uur,
komt de thans zittende gemeenteraad
voor het laatst bijeen.
BROMFIETSRIT.
De Soester Bromfietsclub organiseerde
een bromfietsrit over 30 km met een
gemiddelde snelheid van 21 km per
uur. Er waren 28 deelnemers. Start
en finish bij hotel Bos en Duin. Na
afloop reikte de heer M. Bergers de
prijzen uit.
1. E. v. d. Broek, 19 strafpunten. 2.
Mevr. E. v. d. Broek (24). 3. J. v. d.
Bank (40). 4. R. van Rouwendaal (56).
5. C. v. d. Burgt (66). 6. J. van Gin-
kel (76).