K. DE HAAN 12\ JAAR WETHOUDER.
De regeringswagen kraakt*
SOEST.
IN DE HOEK.
VRIJDAG 28 NOVEMBER 1958.
36e JAARGANG No. 89.
SOESTER
OURANT
Verschijnt iedere dinsdag en vrijdag.
Abonn. p. kwart, 2.10 - per post 2,25
UITGAVE: DRUKKERIJ SMIT SOESTDIJK BUREAU VOOR RBDACTIE EN ADMINISTRATIE: VAN WEEDESTRAAT 35, SOESTDIJK TELEFOON 2566 POSTGIRO 126156
Men zegt wel eens, dat krakende wa
gens het 't langst uithouden. We ge
loven, dat dit gezegde ten opzichte
van de regeringswagen bewaarheid
wordt.
Er kunnen bepaald geen grote snelhe
den met de wagen worden behaald,
er moet zelfs zeer bedachtzaam met
de wagen gereden worden om hem
in het spoor te houden) en de vier
inzittenden zijn er ook allesbehalve
zeker van, dat zij het eindpunt zal
halen.
Er zijn de laatste tijd weer enkele be
denkelijke botsingen met de regerings
wagen voorgekomen, die niet nalieten
deuken te veroorzaken.
Daar is eerst geweest de oppositie van
katholieken en antirevolutionairen te
gen de wet vervreemding landbouw
gronden, Waardoor deze wet een nog
tijdelijk karakter heeft gekregen. Dat
heeft heel wat boze woorden van de
socialisten tengevolge gehad, omdat de
indiening van deze wet een voorwaar
de zou zijn geweest bij de kabinets
formatie en Katholieke Volks Partij en
Anti Revolutionaire Partij zich nu dus
niet volledig aan de afspraak zouden
hebben gehouden.
Van deze zijde is daartegen aange
voerd, dat het tijdelijk karakter de
met de wet beoogde maatregelen niet
torpedeert, dat over 4 tot 6 jaar de si
tuatie wel weer anders kan liggen en
men er geen bezwaar inziet om zich
dan in ieder geval weer eens opnieuw
op de materie te bezinnen.
Bovendien achtte men van deze zijde
de partijen niet strikt gebonden aan
bij de kabinetsformatie gemaakte af
spraken, omdat de regering meer als
een extra parlementair kabinet moet
worden gezien, waartegen de kamer
fracties dus vrij staan.
Een nieuw meningsverschil is aan de
dag getreden bij de behandeling der
begroting van het departement van
volkshuisvesting. De heer Bommer ver
klaarde daarbij namens de socialistische
fractie, dat deze niet zal meewerken
aan nog een verhoging van de huren
vóór 1960, in welk jaar een nieuwe re
gering zal gaan optreden.
Minister Witte heeft daarop betoogd,
dat 's ministers verantwoordelijkheid
bij die van de heer Bommer (lees P.v.d.
A.) dan wel eens niet met elkaar te
combineren konden zijn.
De Sociaal Economische Raad moet
namelijk de regering nog advies uit
brengen over eventuele huurverhoging
en de regering moet haar standpunt
daarover dan nog bepalen.
De katholieke minister Witte acht dus
een huurverhoging in het komende
jaar of begin 1960 zeker niet uitge
sloten, maar de P.v.d.A. verklaart nu
reeds beslist tegen te zijn.
Bovendien heeft de voorzitter van de
tweede kamerfractie der P.v.d.A. dezer
dagen óp een congres van partijleden
verschillende eisen gesteld, waaraan de
regering zal moeten voldoen om op
de verdere steun van de P.v.d.A. te
kunnen rekenen. En daar zijn eisen
bij, die bij de coalitiegenoten zeker
nog wel ernstige bedenkingen zullen
opwerpen en die wij nog maar niet
voetstoots zien verwezenlijkt.
Nu mogen de 15 mannen en de ene
vrouw, die de regering vormen, in een
goede verstandhouding met elkaar sa
menwerken, al deze in en buiten het
parlement gesproken woorden en ge
stelde eisen zullen toch hun uitwerking
op dit samenwerken doen gevoelen. De
partijen komen er in ieder geval scher
per door tegenover elkander te staan
en de coalitiegedachte komt er steeds
meer door in het gedrang.
Gezien de problemen waarmede de re
gering te worstelen heeft en krijgt,
gezien ook de soms gestelde eisen, die
door de samenwerkende partijen wor
den gesteld, wordt het steeds twijfel
achtiger of de regeringswagen nog
het eindpunt, dat is de tweede kamer
verkiezing in 1960, zal halen.
Voor een vervroegde verkiezing zullen
de meeste partijen de uitslag nu mis
schien nog te twijfelachtig vinden,
maar daar staat tegenover, dat de sa
menwerking ook steeds stroever wordt
en het niet uitgesloten moet worden
geacht, dat de zaak toch nog vastloopt.
Niettegenstaande de wagen reeds lang
kraakt, heeft de samenwerking het
reeds enkele parlementaire stadia vol
gehouden, maar de vraag is of dit
nog lang zal duren.
Er komen binnenkort beslissingen aan
de orde waarbij de meningsverschillen
sterker dan ooit naar voren zullen tre
den. En als men de regeringswagen
nog intact houdt, dan zal dit slechts
kunnen door het vinden van slappe
compromissen, die niemand zullen vol
doen.
Op 13 juni 1946 werd de heer K. de
Haan wethouder van de gemeente
Soest en dit houdt dus in, dat hij op
13 december zijn 12V2-jarig jubileum
viert, zoals zijn collega, wethouder W.
G. van Zadelhoff, dit eenl half jaar
geleden deed.
In Zaandam, niet ver van het Czaar
Peterhuisje, werd de heer De Haan
op 2 juni 1915 geboren. Men mag wel
aannemen dat hij zich niets herinnert
van deze plaats, want toen voorzichtig
met lopen begonnen werd en het met
praten nog maar heel slecht ging,
vertrokken de ouders van de toekomsti
ge wethouder met hun kind van elf
maanden naar Soest.
Eerst werd een huis in de Kerkstraat
betrokken, maar het was oorlog en de
boerderij in Hees lokte meer omdat
daarmee de voedselpositie verbeterd
kon worden.
Vage herinneringen heeft de heer De
Haan nog aan deze tijd en een daar
van is als een soort nasmaak, want zij
betreft het roestige water, dat bijna
rood was en dat eerst gezeefd moest
worden voor men het met afschuw
drinken kon.
Daarna zwierf de familie De Haan
- wonend in vele huizen - door Soest.
Het eerste onderwijs ontving de aspi
rant-wethouder van mej. Brinkgreve in
de Kerkebuurtschool en toen zijn ou
ders op „Braamhage" gingen wonen,
dat toen nog Rustoord" heette, kreeg
de heer M. M. van Wely de jongen op
school met wie hij later vele jaren in
de gemeenteraad zou zitten.
In 1929 was het gebeurd met school
gaan, want opa was timmerman ge
weest, pa was timerman-aannemer, dus
het sprak haast wel vanzelf, dat de
jonge Klaas de Haan ook timmerman
moest worden. En dat gebeurde, al was
het dan ook met weinig zin.
Hamer, zaag en nijptang werden ech
ter al spoedig neergelegd en de schil
derskwast kwam er voor in de plaats
Elf jaar werkte de heer De Haan bij de
firma Kareisen Rademaker en dat
was een hele tijd, want een schilders
gezel hield het meestal niet zo lang uit
bij één patroon.
Met het verlaten van de school was
het met het vergaren van kennis niet
gedaan en vele cursussen brachten de
toekomstige wethouder datgene bij wat
onmisbaar is voor het bekleden van 'n
dergelijke functie.
In 1934-1935 in dienst bij het 16e re
giment infanterie te Amersfoort, waar
van heel veel Soestenaren deel uit
maakten. Van hen waren velen ser
geant, evenals de heer De Haan, maar
die was het slechts twee dagen, want
het missen van enkele appèls en mis
schien wel het geven van een grote
mond aan iets hoogs deden de smalle
strepen verdwijnen en de beroemde ba
nanenschillen kwamen er voor in de
plaats, want sergeant De Haan was
weer korporaal en dit is hij nu nog,
maar b.d.
Het werken bij de firma Kareisen
Rademaker was prettig. De ene fir
mant was gereformeerd en de andere
katholiek en het viel de jonge schil
der al heel gauw op, dat juist dit ver
schil de sfeer op het werk gunstig be-
invloedde, want men liet de kerk in
het midden.
Deze verdraagzaamheid was het tegen
gestelde van wat de Soester raad in
die jaren te zien gaf. Daar schold men
elkaar soms van de stoel af en de
jonge schildersgezel hoorde dit nega
tief gedoe meermalen op de tribune
aan en hij was ervan overtuigd, dat
het beslist wel anders kon.
In 1939, toen de heer De Haan voor de
eerste maal in de gemeenteraad geko
zen werd, was het al een stuk beter
in de raad en dat barre schelden en
beschuldigen was al verleden tijd ge
worden.
In 1934 kwam de heer De Haan in
het werk voor de vakbeweging. Be
stuurslid van de schildersgezellenbond
en later van de Soester Bestuurders-
bond. Persoonlijk had hij geen last van
de werkloosheid, maar de werkloosheid
van anderen bracht de jonge afdelings
bestuurder veel rompslomp aan.
Dit bracht hem echter zoveel kennis bij
van werkloosheids- en werkverschaf
fingszaken, dat hij in 1939 als expert
op dit gebied met de heer J. Nooder
voor de S.D.A.P. in de gemeenteraad ge
kozen werd.
De eerste vergadering maakte hij
niet mee, want er was mobilisatie en
het 16e regiment trok als 40e regiment
naar Zeeland, waar in de lente 1940
hard gevochten werd.
Capitulatie, krijgsgevangenschap in eigen
land en toen naar huis. Er viel weinig
te schilderen, dus maar wat rommelen
op het kamp van Zeist en de Duitsers
dwars zitten.
Daarna in dienst van het Algemeen
Ziekenfonds Amersfoort en Omstreken
bij het invoeren van de verplichte ver
zekering. Eerst om de nieuwe leden in
te schrijven, later als bode, in 1943 als
controleur van de buitendienst en in
1955 als chef van de buitendienst, met
een rayon waarin 18.000 verzekerden
wonen.
De heer De Haan is er het bestuur en
de directie van het ziekenfonds bijzon
der dankbaar voor, dat zij hem steeds
de gelegenheid gaven zijn functie als
wethouder uit te oefenen, want zon
der deze soepelheid zou het onmoge
lijkheid geweest zijn het te doen.
In oktober 1945 startte de noodraad en
in 1946 werd het een gewone raad.
Eerst twee wethouders, de heren Van
Zadelhoff en De Haan en later 3, toen
wethouder Van de Arend erbij kwam.
Na 12V2 jaar kan de heer De Haan te
rugzien op een prettige tijd in de ge
meenteraad, zoals de jonge vakvereni
gingsbestuurder zich die gedacht heeft
toen hij 25 jaar geleden het nutteloos
en schandelijk geheskres op de tribune
van de toenmalige gemeenteraad aan
hoorde.
Verdraagzaamheid en respect voor el-
kaars mening, maar met de wil om de
eigen mening niet onder stoelen of
banken te steken.
En de praktijk heeft uitgewezen dat
Soest met een dergelijke gemeenteraad
wel vaart.
TWEEMAAL DERTIG JAAR
AMATEURTONEEL.
„ONS GENOEGEN".
In het programma van de jubileumuit
voering, die de toneelvereniging „Ons
Genoegen", ter gelegenheid van het
tienjarig gestaan, op zaterdag 13 de
cember houdt, staat, dat mevr. Geij-
tenbeek-Meesters, voorzitter J. G. Ka
merbeek en de heer W. Daselaar ge
huldigd zullen worden omdat zij tien
jaar lid van de vereniging zijn.
Dat klopt, want zij werden lid bij de
oprichting in 1948.
Ook de heren G. Westerveld en L.
Wortel zullen gehuldigd worden en als
reden wordt aangevoerd het beoefenen
van het amateurtoneel gedurende 30
jaar en dat klopt niet helemaal, want
het is beslist langer geweest, hetgeen
de huldiging nog meer verdiend
maakt.
„Ons Genoegen" is de jubileumviering
begonnen met een bijzonder geslaagd
openluchtspel in de zomer en 1200 toe
schouwers hebben genoten van een
massaal toneelstuk met een schutters
gilde en een muziekcorps. Zaterdag
middag 13 december is er een receptie
in Eemland en op zaterdagavond wordt
een blijspel van Hans Nesna in drie be
drijven opgevoerd. De titel is „Anne-
marie, zeg jij het maar".
De regie heeft de heer M. J. ter Hoeve
en het wordt gespeeld door de dames
R. Meesters-Koorens, N. Geijtenbeek-
Meesters, L. Craats-Henze, H. Rouwen-
daaal en de heren L. Wortel, G. Wes
terveld, G. Veldhuizzen, P. Jansen en
W. Daselaar. De heren Westerveld en
Wortel zijn dus weer van de partij, hoe
wel ze al meer dan dertig jaar aan
amateurtoneel doen en al heel wat ke
ren gezwoegd hebben om hun rol zo
goed mogelijk voor het voetlicht te
brengen.
De heer Westerveld begon te spe
len in een groep, die was samengesteld
uit leden van de voormalige voetbalver
eniging „Soest". Het was een rol in
een blijspel in 6 bedrijven en zijn rol
bestond uit drie woorden. Niet meer
en niet minder, maar van zenuwachtig
heid had hij moeite deze drie in de
goede volgorde en op tijd te zeggen.
Daarna was het met de plankenkoorts
gedaan en in de toneelgroep van de
Katholieke Werkliedenvereniging speel
de hij al gauw een hoofdrol.
Na dit succes in „De roman van een
krantenjongen" kreeg hij de smaak
pas goed te pakken en hij werd lid
van „De Vriendschap", een vereniging
die in een schuur op de Eng repeteerde.
In deze vereniging beleefde de heer
Westerveld zijn mooiste toneelavond
toen het gezelschap ten bate van de
werklozen optrad. Het stuk mocht gra
tis bekeken worden, maar de opbrengst
van de tombola zonder nieten was voor
de slachtoffers van de crisis. En er
was een flinke opbrengst, hoewel een
lot maar 5 cent kostte.
„De Vriendschap" ging over de kop en
na de oorlog ging „Hoger op" dezelfde
weg, maar „Ons Genoegen" was op
gericht en de heer Westerveld werd lid.
Hij speelde vele rollen en het liefst zijn
hem de vertolking van ruige figuren
vissers, mijnwerkers en anderen, die het
dagelijks brood niet met stilzitten
kunnen verdienen. Met genoegen denkt
de heer Westerveld vooral terug aan
de opvoering van „De Vlam" in Soest
en Baarn en het spel als mijnwerker
in het stuk „Zwarte Willem" lag hem
ook bijzonder. Enkele maanden gele
den heeft men de heer Westerveld kun
nen zien als Toontje, de kelner-café
houder, in het openluchtspel en dat het
toneelspel hem ernst' is blijkt wel uit
de wijze waarop hij zonder aarzeling
deze enorme rol op zich nam.
De jubilerende amateurspeler houdt er
nog lang niet mee op, want hij zou
het toneel niet graag missen, want de
toewijding waarmee hij zich voorbe
reidt op zijn rol is bij de jeugd vaak
heel ver te zoeken.
De heer Wortel heeft een paar rollen
op zijn naam staan waarvan men wel
kan zeggen, dat het stuk er door ge
dragen werd. Niet de minst belangrijke
is die in „Eén die niet geteld werd".
Dat Ons Genoegen tweemaal de beker
van V.V.V. heeft kunnen winnen is
voor een groot deel te danken geweest
aan het spel van de heren Wortel en
Westerveld, die een toneelvereniging
de nodige punten kunnen bezorgen.
Het begon met kinderoperettes, vele
jaren geleden, en het werd toneel bij
„DEKO", de groep van de R.K. Werk
liedenvereniging. Daarna bij de J. B.
T.B. en „De Figuranten", de toneel
groep van de buurtvereniging Nieuwe-
weg. Al deze verenigingen verdwenen
en toen „Ons Genoegen" twee jaar be
stond werd de heer Wortel lid. En
het moet al heel gek zijn als hij bij
het twintig, dertig, veertig en misschien
vijftigjarig bestaan geen lid meer is,
want hij kan zich niet voorstellen, dat
hij het amateurtoneel vaarwel zou kun
nen zeggen. Over twee weken speelt
hij een rol in een blijspel, maar eigen
lijk zijn dramatische rollen hem het
liefst en dat deze hem ook het best
liggen heeft hij in vele rollen bewezen.
Maar men kan ervan overtuigd zijn,
dat hij als eigenaar van het huwelijks
bureau Fortuna in het stuk dat over
twee weken opgevoerd wordt, voor ge
noeg hilariteit zal zorgen om te doen
vergeten dat hij van het drama houdt.
Graag gaat de heer Wortel naar be
roepstoneel en het ongedwongen sa
menspel, dat bij amateurs de meeste
moeilijkheid oplevert, heeft altijd zijn
bewondering.
,Ons Genoegen'" is tien jaar en de
vereniging zal met de goede speelsters
en spelers, die er thans deel van uit
maken, nog vele jaren reden van be
staan hebben en een zware concurrent
in de strijd om de V.V.V.-beker zijn.
Zoals u in de dagbladen hebt kunnen
lezen, heeft over het jaar 1957 de
premieheffing voor de A.O.W. 200
miljoen meer opgeleverd dan aan de
ouden van dagen werd uitgekeerd.
Ik wil even vooropstellen, dat ik de
A.O.W. voor ouden van dagen, die dit
nodig hebben, van harte toejuich,
maar dat neemt niet weg, dat ik het
toch niet nodig vind, dat het rijk meer
heft dan zij nodig heeft om tot die
uitkering te komen.
We kunnen natuurlijk als verontschul
diging aanvoeren, dat de overheid nog
geen ervaring in deze zaak had en
dat dit de oorzaak is, dat er meer ge
heven werd dan noodzakelijk was,
doch in zijn bekendmaking heeft minis
ter Hofstra daarover met geen woord
gerept. Integendeel, ik las dat de mi
nister deze 200 miljoen een „gelukkig
verschijnsel" vindt.
Bovendien is kort geleden bekend ge
maakt, dat de heffingsgrens vermoede
lijk wordt verhoogd, naar ik meen tot
7400,waardoor dus de opbrengst in
de volgende jaren nog hoger wordt.
Ik geloof om meer dan één reden,
dat dit niet juist is. Eerstens, omdat
bij het instellen van deze verplichte
oudedagsverzekering geen sprake is
geweest van het vormen van een re-
servepot. Verder, omdat boven de te
hoge premie-inkomsten nog te tellen
zijn de miljoenen, die het rijk, via de
belastingen, weer terugkrijgt, mede
doordat in zeer veel gevallen de ont
vangen A.O.W.-uitkering weer geheel
wordt wegbelast.
Dit geeft mij de overtuiging, dat de
A.O.W.-premie met zeker 20 °/o kan
worden verlaagd.
Het hoeft toch niet zo te zijn, dat de
minister van financiën met die A.O.W.
z'n zoveelste melkkoe op stal zet.
En dan nog dit. Bij een gemiddelde uit
kering van 850,per persoon zouden
wij op een totale uitkering van 855
miljoen gulden ruim 1.000.000 mensen
boven de 65 jaar in ons land hebben.
Is dat nou wel zo Of krijgen we dit
geflatteerde ouden-van-dagen-cijfer
door erg hoge „administratiekosten"
H. OEKMAN.
SPORTPROGRAMMA.
Voetbal. Zaterdag
Hees 1—U.H.S.V. 1, 14.45 uur.
Amerf. Boys AS.E.C. A, 15 uur.
S.E.C. BHooglanderveen A, 15 uur.
S.E.C. bQuick b, 15 uur.
B.D.C. aActif a, 15 uur.
Welpen
H.V.C. 1—B.D.C. 1, 13.45 uur.
B.D.C. 2Quick 3, 13.45 uur.
Zondag
C.D.N. 1—S.E.C. 1, 14.30 uur.
S.E.C. 2Baarn 2, 14.30 uur.
S.E.C. 4AP.WC. 3, 12 uur.
B.D.C. 1's Graveland 1, 14.30 uur.
B.D.C. 4Zebra's 4, 12 uur.
Laren 5B.D.C. 5, 12 uur.
Hockey zondag
Dames 1Voordaan 2, 11 u., Schr.1.
Dames 4Amersfoort 4, 12.30 u., Schr.1.
Heren 1Gooi 6, 14.15 u., Schr.1.
Dames 2Gooi 5, 11 u., Birkstraat.
Dames 3Kampong 5, 12.30 u., Birkstr.
Schaerweide 4Heren 2, 11 uur.
Kameleon 6Heren 3, 12.30 uur.
S.C.H.C. 6Heren 4, 12.30 uur.
Handbal.
Zondag
B.D.C. 1Dorestad 1, 14.30 uur.
B.D.C. AA.S.V. A, 13.05 uur.
Korfbal. Zaterdag
E.D.O. 1T.H.O.B. 2, 14.45 uur.
Amersfoort gS.T.C. a, 14.30 uur.
Zondag
Hilversum 2E.D.O. 2, 12 uur.
S.T.C. 1Excelsior 3, 14 uur.
S.E.C. en B.D.C. hebben beide een
zware wedstrijd voor de boeg.
S.E.C. moet naar C.D.N. in Driebergen,
waar Celeritudo en R.K. A.V.I.C. verlo
ren en D.W.S.V. het slechts tot een ge
lijk spel kon brengen.
Het wordt dus wel uitkijken. S.E.C.
komt in de volgende opstelling uit
Doel J. v. Kooij, achter Jekel en Ten
Hove, midden De Rooy, Ruttenberg en
Van Kooij, voor De Bruin, Duijst,
Maassen, Van Breukelen en Veldhuizen.
Adams is vervangen door Van Kooij
omdat hij geblesseerd is.
B.D.C. krijgt de koploper 's Graveland
op bezoek. Het elftal is als volgtdoel
Roest, achter Hilhorst en Appelhof,
midden Van Megen, Simons en v. d.
Lugt, voor Westerveld, C. Huijgen,
Bakker, De Ruigt en J. Huijgen.
