DE HALLEN VAN PARIJS.
'fWAWzelaay
C. A. P. Valken et
frarONSDJT VOIZORiVi! ""Ss-
KaPSMOH
UW SUCCES IS ONZE
RECLAME.
Auto- en Scooterrijschool
D. ENGEL
SOEST.
TWEEDE BLAD
UW JUISTE ADRES
U dooft de Zuurbrand
onmiddellijk.
wat ae maa;
meter van de Hallen verwijderd. Daar
moeten de levensmiddelen van de
spoorwagons op vrachtauto's overgela
den worden. Vraagt men een chauf
feur, hoe lang hij nodig heeft om door
het verkeersgewoel van het station
zijn doel te bereiken, dan hoort men
„Met veel geluk een uur, dikwijls
echter drie
De vrachtprijzen zijn dienovereen
komstig. Ze liggen percentsgewijze
hoger als de transportkosten van welk
punt in Frankrijk ook naar het Pa-
rijse station.
BlQWTBMV)
kapsel-,
5TEENH0FF5TR.53 TEL 2842 SOEST
De bedrijvigheid in de Hallen te zien
is een belevenis. Men loopt door reus
achtige bergen wortels, koolrapen,
kool, sinaasappels en citroenen, voor
bij hectaregrote oppervlakten bedekt
met selderij, spinazie en sla. Voor wa
terkers alleen al is een oppervlakte
ter grootte van een huizenblok voor
zien.
Gaat men verder, dan ziet men zich
in een soort canyon verplaatst, waar
van de hoge wanden uit oesters be
staan. In de vleeshallen hangen dui
zenden runder-, kalver-, varkens- en
schapenbouten. In de gevogeltehallen
is de lucht vervuld van het opwinden
de gekakel van talloze kippen en het
gesnater der ganzen.
Dit heksenbedrijf in de hallen duurt
tot in de morgenuren. Als de laatste
kopers de centrale markt verlaten,
rukt een leger van 200 mensen van
de reinigingsdienst aan. Binnen drie
uur zijn ze met hun werk klaar. De
concessiehouders trekken zich in hun
nederige kantoortjes terug om hun af
rekeningen te maken- De waren, die
naar buiten verkocht zijn, worden
weer op de vrachtauto's geladen en pm
negen uur 's morgens ziet men in de
Hallen reusachtige bergen lege kisten.
Alleen nog de eigenaardige marktreuk
hangt nog lang in de lucht.
NIEUWEWEG 97 TELEFOON 2543
De bistro-eigenaar kent de geschiede
nis van de markt als geen ander.
Hij vertelt, hoe de zoon van Louis de
Dikke op de markt een roemloze dood
vond, toen een varken zijn paard tus
sen de benen liep, waardoor hij een
dodelijke val maakte.
Hij weet te vertellen, dat Boccaccio
hier als zoon van een Lombardijnse
geldlener en zijn geliefde, een markt
vrouw, geboren werd, dat Hendrik IV
vaak naar de Hallen kwam om zijn
aangebedene, Gabrielle d'Estrees, te
ontmoeten en dat hij in de straat der
Smeden na zo'n bezoek vermoord
werd.
Dat alles behoort mede tot de ge
schiedenis van de beroemde Markt
hallen van Parijs, evenals de zeldzame
vondst van een huisvrouw, die in een
krop kool een briefje verstopt vond.
,,Ik heb er 8 franc voor gekregen, hoe
veel moet U ervoor betalen stond er
op. De vrouw herinnerde het zich goed
Ze had 80 franc voor die krop kool
moeten neertellen.
BIOSCOOPPROGRAMMA.
Jan de Hartog schreef Hollands glorie,
God's Geuzen, maar ook het boek
Stella, dat verfilmd is onder de naam
„Stella's sleutel", welke film van he
den tot en met zondag in het City
theater draait. De hoofdrollen worden
gespeeld door Sophia Loren, William
Holden en Trevor Howard.
In de tweede wereldoorlog hadden de
sleepboten, die moesten trachten ge
bombardeerde convooyschepen te red
den een bijzonder zware taak, want
ze waren nauwelijks bewapend.
Chris Ford (Trevor Howard) en David
Ross (William Holden) zijn comman
danten op dergelijke schepen des doods,
evenals de reeds gesneuvelde Wester-
by, die met zijn verloofde Stella een
flat bewoonde. Deze gaf voor zijn dood
de sleutel van zijn woning aan kapi
tein Barger, die verder voor Stella
zorgde tot ook hij omkwam.
Chris Ford kreeg de sleutel van Bar
ger en hij vraagt Stella ten huwelijk.
Nog dezelfde avond moet hij uitvaren
en het wordt zijn laatste reis. Hij
heeft David Ross de sleutel gegeven
VAN DE SOESTER COURANT
VAN VRIJDAG 10 APRIL 1959.
en deze moet Stella gaan meedelen
dat Chris gesneuveld is.
Ook David geeft de sleutel door maar
hij sneuvelt niet. Inmiddels is stuur
man Kane echter naar Stella gegaan
om te zeggen dat David omgekomen is.
Zij vertrekt maar David zweert dat
hij haar zal terugvinden.
Zondagmiddag Stan Laurel en Olivier
Hardy in de superdwaze film „Hoe
langer hoe gekker".
Er wordt een bruid geschaakt, Ollie
is te zien als pantoffelheld, de heren
drijven samen een bloeiende zaak en
tenslotte zitten ze beiden met een
vrouw opgescheept die ze gered heb
ben- Maar ook dat komt fijn in orde.
Van maandag tot en met woensdag
Victor Mature en Leo Genn in „De
Zwarte Baretten", handelend over de
tankstrijd in Noord-Afrika. Een span
nend avontuur van vijf afgedwaalde
soldaten, die tussen twee vuren kwa
men in een enorme tankslag tussen
Duitsers en geallieerden.
In de donderdagcyclus „De Lord, de
voor de juiste OLIEHAARD of
KACHEL - KOLENHAARD ol
KACHEL - WASMACHINE
CENTRIFUGE enz. is
Kerkstraat 28 Telefoon 2704
Lady en de Butler", het alleraardigste
verhaal van zeer deftige mensen, die
als schipbreukelingen even plechtsta
tig met butler en dienstmeisje willen
omgaan als ze thuis gewend waren.
In de moeilijke situatie op het eiland
blijkt echter al gauw dat de butler
heel wat meer mans is dan zijn steen
rijke werkgevers, die nog nooit een
hand uitgestoken hebben en onder veel
wederwaardigheden verwerft hij dan
ook de positie die hem toekomt.
ONWEL GEWORDEN.
De heer A. v- d. B. werd op de Kllein
Engendaalweg niet goed en viel van
zijn fiets- Dokter Stroband raadde na
onderzoek overbrenging per zieken
auto naar de Lichtenberg aan. Daar
zijn foto's genomen, waarna de heer
v. d- B. weer naar huis kon gaan.
En daarmee oob de pijn.
Simpelweg een of twee Rennies...
Rennies - het beproefde middel, ge
woon laten smelten op de tong, en alle
leed is geleden, omdat al dat overtollig
maagzuur onmiddellijk wordt geneutra
liseerd. Vraag uw omgeving naar de
wondere werking van Rennies - de
meest gebruikte maagtablet in 62 lan
den over de hele wereld. Negen van
de tien zuurbrandlijders kennen Ren
nies - tien van de tien gebruikers dwe
pen ermee, zweren erbij - willen niet
zonder. Om de wondervlugge baat, om
de lekkere smaak en omdat Ren
nies zo onopgemerkt te slikken zijn -
zonder water of wat ook.
NUTSBIBLIOTHEEK SOESTIDJK.
Nieuwe aanwinsten.
Jeugdboeken Alcott, Een meisje van
buiten. Asscher-Pinkhof, Tirtsa.
Kars, Kleine Katrijne. Lida, Martijn,
de Ijsvogel. Lida, Roef, de Haas.
Lattimore, Kleine Sjang en de ko
nijntjes. Murchie, Het lied van de
lucht. Tetzner, De reis naar Ostende-
Zonruiter, Mannen van de Koop
vaardij.
Populair-wetenschappelijk Journaal
van Willem IJsbrantsz. Bouwmees
ter, Mijn liefste vader en mijn beste
vrindje. Oegema v- d. Wal, Prac-
tische Kleurenpsychologie. Boe
len, Dokter aan de Wisselmeren.
Thompson, Naar Maan en Mars.
Mireaux, Zo leefden de Grieken ten-
tijden van Homerus. Haasse, DaU
weet ik zelf niet.
Romans Blake, Aan het eind van het
hoofdstuk. Bose Heyward, Porky "en
Bess- Boulle, De brug over de Kwai.
Bourcet, Redt eerst de anderen.
Christie, Lord Edgware sterft. Der-
moüt, De kist. Dix, Moord op het
eindexamen. Doss, Aan kinderen
geen gebrek. Dürrenmatt, Griekse
gezocht. Van Eemlandt, Gevaarlijk
IJs. Forester, Lord Hornblower.
Gallico, Jennie. Van Gent, De laat
ste nacht. Gijzen, Marie-Ama van
Antwerpen. Den Haan, Bevindelijk
Reisboek. Hansen, Een lange zomer
dag. Henriques, Geliefde gevangene-
Huël, Een vruchtboom is Jozef.
Knap, Wereld in de wereld. Mons,
Dood onder verdachte omstandigheden.
Opie, Over mijn dode lichaam.
Philips, De wonderbare genezing.
Siaughter, Verleng de levens- Zik-
ken, De Atlasvlinder.
De grootste attractie van Parijs is voor
degene, die de stad werkelijk wil leren
kennen, noch de Eifeltoren, noch het
Louvre, noch Montmartre, Montpar-
nasse, het luxe-restaurant ,,Tour d'Ar-
gent" of de „Follies Bergères". Het is
waar, al deze magneten van het vreem
delingenverkeer zijn ieder voor zich
een echt stuk van de Seine-wereldstad
en een bezoek zeer beslist waard, maar
het hart van Parijs zijn de markthal
len, „les Halles", zoals de Parijzenaars
ze noemen.
Alles, wat aan levensmiddelen in Pa
rijs opgegeten wordt, gaat door de
Markthallen. Hier bestaat geen enkele
pauze, hier heeft de dag 24 arbeidsin
tensieve uren van elk 60 volledig be
nutte minuten.
Emile Zola noemde de markthallen
de „Buik van Parijs".
Nuchteren noemen ze ,,de grootste
verspilling onder de zon".
De Gaulle vaardigde onlangs een wei
nig begrepen verordening uit, die de
nieuwe regering machtigde de Hallen
te sluiten. Hij deed daarmee iets, wat
voor hem geen regeringschef gedurfd
had.
„Wat doen we nu - Elke nacht
vragen zich in Parijs duizenden nacht
brakers in de vroege morgenuren af,
hoe ze hun
zwerftochten door de bars, ca
barets en kunstenaarskelders
zullen bekronen. Het antwoord is bij
na altijd gelijk „Laten wij naar de
Hallen gaan". Het bezoek aan de
kleine bistros van de Hallen behoort
tot de Parijse traditie. Aan de blank-
geschuurde tafels van die kroegjes
ziet men tussen de nacht en de mor
gen heren in smoking en dames in
avondtoilet met aandacht grote scha
len uiensoep oplepelen, terwijl aan de
toonbank breedgeschouderde expedi
tieknechten met niet heel schone voor
schoten van hun wijn drinken. Deze
mannen hebben weliswaar ruwe, maar
goedmoedige spot over de voorname
gasten, maar deze voelen zich hele
maal niet gekwetst, want dat behoort
tot een bezoek aan de Hallen en vormt
een deel van de bekoring.
De markt van Parijs is een met ge
schiedenis en traditie beladen aange
legenheid. De stichter was Koning
Louis de Dikke. Hij bepaalde in het
jaar 1134, dat de levensmiddelenhan
delaars hun kramen op een vaste wei
de voor de poorten van de stad moes
ten opslaan. Dat gebeurde ook. In de
loop van de tijd evenwel groeide de
stad en sloot het marktplein in. Later
werd de markt „gemoderniseerd". De
kramen werden van een dak voorzien-
Men sprak niet meer van de markt,
rnaar van de hallen.
Toen de moderne verkeersmiddelen
zoals de spoorwegen, hun voelhorens
naar Parijs uitstrekten, lagen de Hal
len al in het centrum van het naar
Een kijkje in een der beroemde „Hallen" die nu uit het centrum van Parijs
verdwijnen. Alleen op feestdagen heerst hier de rust, welke de fotograaf
hier voor zijn foto benutte.
pakken. Het feit, dat wegens de on
gunstige ligging van de markt en het
ontbreken van koelinstallaties tijdens
de zomermaaden niet minder dan een
kwart gedeelte van de aangevoerde
levensmiddelen bederven, maakt ook
nu nog op de concessiehouders, wier
winsten verzekerd zijn, geen enkele
indruk. Ze blijven zich beroepen op
hun recht, dat tot Louis de Dikke te
ruggaat, die ze vereren zonder veel
van hem af te weten.
De Gaulle heeft nu eindelijk doorge
zet
de Hallen moeten gesloten
worden.
Groothandelaars en regionale mark
ten in verkeers-gunstige buitenwijken
van Parijs zullen haar rol overnemen.
Parijs zal daardoor een bezienswaar
digheid armer worden, maar de Parij
se huisvrouwen zijn heel gelukkig met
k^sluit. Fasanten, houtsnippen of hazen? U
.Mandataire des Halles - „open-
j behoelt maar te kiezen.
baar toegelaten groothandelaar aan de
markt van Parijs" te zijn, dat bete- ten lopen. Ze doen de waren van de
kent niet alleen welstand, maar rijk- hand aan de hoogste bieder en incas
seren 8 °/o van de prijs als commissie
loon. Verscheidene van hen bereiken
een jaarlijks inkomen van een miljoen
gulden.
Een trede lager op de ranglijst van
de Hallen staan de concessiehouders,
die hun stands buiten de grote markt
hallen op de straat hebben. Ook zij
houden niet veel van vraag en aan
bod als regulateur van de prijzen. Hun
winst maakt een bepaald percentage
van de prijs uit en daaraan blijven ze
vasthouden. De plaats waar ze hun
waren aanbieden, is eveneens sinds
vele generaties in het bezit van hun
familie, die nooit op de gedachte kwam
een dergelijk goudmijntje te verko-
Sinds onheugelijke tijden heeft deze
oude tamme-kastanje-verkoopster hier
haar overgeërfde plaats.
dom met inbegrip van een kasteel, een
flink bankconto in Zwitserland en
vanzelfsprekend ook een nerzmantel
voor madame. Vijftienhonderd van de
ze mandataires zijn er in Parijs. Zij
vormen een klasse apart en waken
ervoor dat niemand zich in hun rijen
dringt. De vader vererft het privilege
aan zijn oudste zoon. Zo was het al
eeuwen geleden en had De Gaule zich
er niet tegen verzet, dan was het ook
zo gebleven.
D.e mandataires hebben het in de
loop van de tijd klaargespeeld bijna een
derde van alle in Frankrijk gebruikte
levensmiddelen via hun handen te la-
krijgen, vanaf oesters tot kroppen sla
of reusachtige kaaswielen uit de Jura.
Voor een open vuur is in de markthal
len genoeg „voedsel" te vinden en de
expeditieknechten kunnen zich daarbij
tegelijk de handen warmen.
een wereldstad groeiende Parijs, maar
om onbekende redenen zagen de
spoorwegmaatschappijen ervan af hun
rails naar de Hallen toe te leggen. Met
paard en wagen moesten de waren
door de nauwe straten naar de ver
koopstands worden gebracht-
In de periode van de benzinemotor
namen vrachtauto's de aanvoer over,
maar
het verkeersprobleem werd
daarmee nog groter.
Al vijftig jaar geleden waren de ver-
keersexperts - voorzover men ze toen
al die naam kon geven - het er volko
men over eens, dat de markt uit het
centrum van Parijs moest verdwijnen,
maar het plan liet zich eenvoudig niet
verwezenlijken. De marktconcessiehou-
ders beriepen zich op eeuwenoude pri
vileges- Ze vertegenwoordigden sa
men met de groot- en kleinhandelaren
zo'n grote macht, dat geen enkele re
gering het waagde de zaak aan te
pen, wat men ook wel begrijpen kan.
Elke tafel, elke nog zo kleine markt
kraam, elke vierkante meter trottoir
in de wijk van de Markthallen is een
vermogen waard.
Elke woensdag, 's nachts om 23 uur,
kan de bezoeker van Parijs een zeld
zaam schouwspel beleven. De nauwe
straten tussen de Opera en het Louvre
worden het toneel van honderden
deels ouderwetse vrachtwagens, die
uit alle richtingen komen aanzwermen.
Claxons maken een infernaal lawaai,
politiemannen schreeuwen en taxi
chauffeurs vloeken, omdat ze grote
omwegen moeten makenwant er is
eenvoudig geen doorkomen aan
Dit gehaspel, waarvoor
het woord verkeerschaos nog
veel te mild is,
Elke standplaats bij de Hallen is een
goudmijn en volgens de privileges
meestal sinds lang in familiebezit.
Geen wonder dat de eigenaars van de
stands zich met hand en tand tegen
de opheffing van de reusachtige Pa
rijse centrale markt verzetten.
is datgene, wat Zola zo treffend als
„het voederen van de buik van Parijs"
noemde en deze „buik" is onverzadig
baar. Uit een omgeving van 600 km
straal komen de waren, die in de 12
hallen van de Parijse centrale markt
verhandeld en verkocht worden. Het
dichtsbijzijnde station ligt drie kilo-
