R
Voorjaarsstoffen
VENEMA
DE OUDE GARDE.
Smit s Leesbibliotheek
SOEST.
1
9
Firma VAN DE WIJNGAART
ONTVANGEN DE NIEUWST!
MAAK BABY'S UITZET COMPLEET
MET DE HANDIGE ZWITSAL BABYSET
TANDPASTA
BRANDWEER TELEF. 3333
Voor al uw auto-service
Garage „DE SOESTER"
DE AVONTUREN VAN DAVID COPPERFIELD
a
MEDISCHE DIENST-
In het komende weekeinde wordt de
artsendienst waargenomen door dok
ter J. C. Rip, Soesterbergsestraat 16,
telefoon 2423 en dokter W. J. Schutte,
Burg. Grothestraat 65, telefoon 2333.
Geopend is apotheek Soestdijk, Van
Weedestraat 46.
LUCIE ZAG DE KONINGIN
VAN ENGELAND.
Lucie van de Linden had het geluk
dat iemand nodig heeft om een fikse
prijs in een loterij of voetbalpool te
winnen, maar ze verdiende het ook,
want ieder jaar collecteerde ze voor
het oorlogsgravencomité, dat familie
leden van geallieerde gesneuvelde sol
daten in staat stelt de graven in ons
land te bezoeken.
verven, persen, stoppage,
repareren van Uw kleding.
Hilversum - Langéstraat 99 - tel.' 8889
Tegen het eind van het vorig jaar
waren voor deze klaprooscollecte 13500
collectrices en collectanten in touw.
In Soest en Soesterberg waren het er
32 en zij brachten een kleine 1000 gul
den bijeen.
Door „The British War Graves Legion"
werden uit iedere provincie 2 collec
tanten of collectrices uitgenodigd voor
een verblijf van 5 dagen in Engeland.
Er moest onder de 13500 geloot wor
den en Lucie van de Linden was 1 van
de 22 gelukkigen, van wie een Zeeuws
meisje pech had, want ze was ziek.
Twintig meisjes en een jongen gingen
naar Hoek van Holland voor de boot
reis naar Harwich. Enkelen kregen op
zee de indruk dat ze zich thuis wel
eens prettiger gevoeld hadden, maar
een beetje zeeziekte hoort nu eenmaal
bij zeereizen en vooral Lucie had wei
nig tijd aan dit nare gevoel te denken
omdat ze zich moedig in een gesprek
met het echtpaar Jaines gestort had,
dat het jeugdige gezelschap in Hoek
van Holland afgehaald had.
In Harwich werden de gasten verwel
komd door mr Ross en in de trein
werd gedineerd. Lucie had het geluk
aan de tafel van het echtpaar Jaines
te mogen zitten. Door de meesten werd
ze hierom helemaal niet benijd, want
voor de meeste meisjes was het Engels
even onbekend als het Tibetaans, dus
ze zaten liever onder elkaar.
Na aankomst in Londen met de bus
naar Kensington om t? logeren in het
grote hotel „Vanderbilt". Daar hebben
Willem Groenhuizen^
uneeste.38. rei.6185 amcrsfoort
OP HET GRAVEREN kunt U desge
wenst wachten.
kleine deelneemsters aan deze trip
wel eens van heimwee gehuild als ze
in bed lagen, maar overdag toonden
ze zich weer hele bereisde dames.
Het Vanderbilt-hotel droeg de naam
met ere, zodat wekken per telefoon
niets bijzonders was.
De eerste dag even wennen aan het
zware ontbijt en toen bekende gebou
wen bezichtigen. Albert Hall, St. Paul,
Buckingham Palace en griezelen in de
Tower, die 's middags uitvoerig bezich
tigd werd- 's Avonds met de onder
grondse naar Piccaddilly Cirkus waar
meer te zien is dan op het Soester
Kerkplein of Nieuwerhoek en de vol
gende dag op bezoek in de fabriek
waar klaprozen vervaardigd worden.
De meisjes en de jongen mochten hun
vaardigheid tonen en de televisie was
aanwezig om een opname voor het
journaal te maken.
Bij een bezoek aan Windsor Castle
werd geprobeerd de zeer stramme
schildwacht aan het lachen te krijgen
en dat lukte ook nog. Belangrijker was
echter het passeren van Koningin Eli-
sabeth, die het enthousiaste wuiven
van de 21 helaas niet opmerkte.
Op de tweede avond een bezoek aan
„Cinerama", een adembenemend gro
te bioscoop. De film over de zeven
wereldwonderen beviel best, maar
daardoor miste het gezelschap het
achtste wereldwonder, het zien van
zichzelf op het televisiejournaal-
De derde dag van het verblijf in de
Engelse hoofdstad werd besteed aan
een bezichtiging van het warenhuis
„Selfridges", een soort Bijenkorf in
het zeer gigantische. Daarna rondneu
zen in het British Museum, een wan
deling door Hvde Park en het bezichti
gen van de Westminster Abbey. En
tenslotte op echt Engelse wijze teaen.
De terugreis verliep zonder ongeluk
ken en zonder zeeziekte en toen
iucie van de Linden terug was in
Soest, vond ze dat het eigenlijk veel
te kort 'eduurd had- Maar het was
fijn geweest.
INSINGERSTRAAT.
De Insingerschool bestond op 1 april
50 jaar en kort daarvoor had de heer
Dijkstra van de prot. chr. fractie in
de raad voorgesteld de naam School
straat te wijzigen in Insingerlaan, om
de weldoener van deze school te eren.
Het college heeft nu de raad voorge
steld de naam te wijzigen. Echter niet
in Insingerlaan maar Insingerstraat. Op
22 april zal in de gemeenteraadsverga
dering dit besluit genomen worden.
VIJFTIG JAAR INSINGERSCHOOL.
In aanwezigheid van prof. dr Vink
uit Leiden als vertegenwoordiger van
de familie Insinger, burgemeester S. P.
baron Bentinck, de rentmeester van
het landgoed Pijnenburg, de school
arts dr Goddefroy, een vertegenwoordi
ger van de schooltandartsendienst Hil
versum, ds Beerthuis namens de Ned.
Herv. Gemeente Soest, de heer Hamer
namens de Ger. Kerk te Soest, de oud-
onderwijzeres mej. Pontier, de oud-
hoofden van scholen de heren Frede-
riks en Boerema en de heren Kene-
vakman voor Uw kleding
Nederhorst den Berg W. Barnhijm
Yorenweg 13 tël. 02945-545
Bussurn - Melkweg J l - fel. 9705
mans, Dijkema, Hoekstra, Gerritse en
Ten Broeke, hoofden van christelijke
scholen te Soest, is in de Heeskapel
een herdenkingsdienst gehouden, waar
in de oud-voorzitter van de vereniging
„De school met de Bijbel", ds S. Wou
ters van Dordrecht, voorging.
Ds Wouters had als onderwerp van zijn
toespraak de tekst ,,Ik zal de daden
des Heren gedenken" gekozen als pas
send bij dit jubileum, dat opnieuw de
aandacht vestigde op de stichting van
de Insingerschool, waarvan men niet
slechts kan zeggen dat het een daad
Gods is, maar zelfs een wonder.
Het geloof van Soester ouders was een
stimulans voor deze daad. geweest.
Makelaars- en Assurantiekantoor
PLASWEG 63 SOEST TELEFOON 2064
KOOP EN VERKOOP
Taxaties - Hypotheken - Assurantiën - Expertise
I sprak de wens uit, dat zij hun leven
Boissevain 500,Bij het laatste
bedrag werd echter als voorwaarde
gesteld, dat met de bouw binnen een
bepaalde tijd begonnen moest worden.
In Mei 1908 zag het er naar uit, dat
de 500,teruggegeven moesten wor
den, maar het wonder gebeurde.
Secretaris A. Endendijk kreeg een aan
getekende brief van de familie Insin
ger met de toezegging, dat 17.700,
beschikbaar gesteld werd voor de
bouw van een school met woning.
Eerder was hiervoor reeds een hectare
grond geschonken Later schreef de
heer Endendijk „De school en de wo
ning staan daar als een getuigenis,
dat God op wonderlijke wijze heeft
voorzien in de behoeften van zijn ko
ninkrijk".
De school stond er inderdaad, maar
toch moesten er noch offers gebracht
worden door de ouders, want pas in
1920 werd het christelijk onderwijs
met het openbare gelijkgesteld. Zij
brachten deze offers echter graag om
dat zij leefden met de bondsgedachte
en wisten dat zij de taak hadden de
kinderen ook door middel van de school
tot God te brengen.
Voor honderden leerlingen is de school
tot een zegen geweest in de afgelopen
50 jaar. Eerst onder leiding van de
heer D. Wouters, die inmiddels over
lang dankbaar zouden zijn omdat zij
scholieren van de Insingerschool waren.
Na afloop van de herdenkingsdienst
recipieerde het schoolbestuur, bestaan
de uit de heren Fennema, Beekman,
Van Brummelen, Meijer, Van Buuren,
Smits en Van Essen. De heren Fros
en Regter konden niet aanwezig zijn.
Na afloop van de receptie dankte de
voorzitter, de heer Fennema, allen die
belangstelling getoond hadden bij dit
schooljubileum. In het bijzonder prof.
Vink, die door zijn aanwezigheid ge-
F. C. Kuyperstraat 10
Tel. 2803
steeds goed advies 1
Laren - Veldweg 1 - fel. 3025
Soest. - Merelweg 10 - tel. 3258
leden is, daarna onder de heer Fre-
derlks en tenslotte onder de heer De
Boer.
Ds Wouters vertelde hoe hij zelf van
af 1931 gedurende vijftien jaar met
ds Groeneveld om beurten voorzitter
van het schoolbestuur geweest is. In
die tijd was de Insingerschool wel
In het begin van deze eeuw drongen
bewoners van Hees bij het gemeente
bestuur aan op de bouw van een chris
telijke school. Er kon geen mede
werking verleend worden want er
was geen geld. Ook het bestuur van
de vereniging „De School met de Bij
bel" kon om financiële redenen niet
meewerken aan de stichting van de
school. Er werd contact gezocht met
enkele vooraanstaanden uit de gemeen
te, van wie men wist dat zij voorstan
ders van het christelijk onderwijs wa
ren.
De stemming op de vergadering die ge
houden werd was niet rooskleurig,
maar Jacob de Buig liet zich niet ont
moedigen. Hij verzekerde de aanwezi
gen, dat de stichting van een christe
lijke school in Hees de wil van God
moest zijn als het de wil van de ouders
was, dus er moest begonnen worden.
En er is begonnen al leek het een ho
peloze taak.
Prettige verrassingen waren de gif
ten van burgemeester Lothen van
Doelen Grothe 1000,-) en de heer
eens een zorgenkind door het terug
lopen van het aantal leerlingen als
gevolg van de stichting van andere
scholen. Dat was vooral niet prettig voor
de heer Frederiks, die met zijn hele
hart voor de school werkte.
De historie van de school leert dat ou
ders, leerkrachten en schoolbestuur
zich moeten bezinnen op de heden
daagse taak, die het brengen van het
christelijk onderwijs is. Men kan spre
ken van een machtige opdracht en ds
Wouters sprak de wens uit, dat allen
in de toekomst krachtig genoeg in ge
loof en gebed zouden zijn om deze
taak voort te zetten.
Het hoofd van de school en de leer
krachten wees hij op hun prachtige
arbeid in Hees, dat niet alleen een
mooi plekje voor touristen is, maar
ook een mooie plek van Gods konink
rijk.
Ds Wouters raadde de ouders aan te
blijven bidden voor het welzijn van
de school en hij wees de kinderen op
het voorrecht dat zij bezitten omdat
zij op een christelijke school gaan- Hij
toond had dat de band tussen de fa
milie Insinger en de school nog altijd
bestaat.
De heer Fennema dankte de burge
meester en sprak de wens uit, dat de
school binnenkort een beroep mag
doen op medewerking van de gemeente
bij het aanschaffen van leerlingensets.
Dank aan ds Wouters, die 15 jaar be
stuurslid geweest is en in oorlogstijd
niet week voor de druk van dè Duit
sers.
Na de slotwoorden van de heer Fenne
ma bleven de aanwezigen nog enige
tijd gezellig bijeen.
DE BÈ8TE en niet duur. Tuba 95-70-45 ct
H. C. VALKENET.
De heer H. C. Valkenet is 80 jaar en
dat betekent, dat hij als oerechte Soes-
tenaar bij meester Wits in de klas ge
zeten heeft, zoals alle mannen van de
oude garde, die op school waren in de
Steenhoffstraat. Voor de jonge scho
lier Valkenet duurde die schooltijd
van 1885 tot 1891 en toen kwam hij
bij zijn vader in de smederij aan de
Kerkstraat en ook in de boerderij,
want als er weinig te smeden viel dan
moest het boerenbedrijf bijgehouden
worden en daar had de jonge Drikus
Valkenet een broertje aan dood-
Heel vroeg op om de koeien te melken,
die 's zomers aan de Melm, in het land
van Jan van Laar liepen.
Dat kostte niets, maar Van Laar kreeg
de middagkost ook voor niets, dus
dat was handig overeengekomen.
Als de koeien in de winter op stal
stonden, dan gaf dat werk met het
kruien van knollen en de jonge smid
Valkenet kon over dit werk ook al
niet roepen. Gelukkig had hij met het
stuk bouwland van vader weinig te
maken, want anders had hij nog lan
gere dagen gemaakt.
Vader Valkenet vond echter dat het
boerenwerk niet meetelde. Dat was
meer voor ontspanning.
Het beslaan van paarden vormde rond
de eeuwwisseling de voornaamste be
zigheid van een smid en de heer Val
kenet heeft er vele honderdtallen be
slagen. Zijn vader vond dat 1,20 voor
twee uur beslaan genoeg was voor zijn
bedrijf, maar de zoon dacht er anders
over en bracht het tarief op 1,60-
Veel besloeg hij op stal en dan kostte
het 4,
In de eerste wereldoorlog liep de
prijs op tot 7,— en wie nu zijn paard
van ijzers wil laten voorzien is 13,
kwijt, dus de vaklieden van een jaar
of vijftig geleden waren echt geen
uitbuiters.
Een belangrijk paardenbezitter in onze
gemeente was de heer Eijken Sluijters,
directeur van de Nederlandse Stoom
vaartmaatschappij. Hij woonde op de
Burgemeester Grothestraat, waar nu
het verkooplokaal van de firma Rasch
is en deze achtte zich een hele paarden
kenner.
Smid Valkenet werd zijn favoriet toen
hij eens kans zag een kreupel paard
tot een kwiek paard te maken door
goed beslaan, waarbij niet alleen wijs
heid maar ook geluk tepas kwam.
Voortaan moest de jonge smid iedere
zaterdag even komen kijken en toen
een van de paarden bij een tochtje op
de Grebbeberg op drie ijzers kwam te
staan was geen smid in de hele om
trek goed genoeg. Er ging een uitvoe-
Steenhoffstraat 15A - Telef, 2761
DE OUDSTE bibliotheek met de
MEESTE NIEUWE boeken.
rig telegram naar Soest met opgave
van de route en de voertuigen die ge
bruikt moesten worden om naar Rhe-
nen te komen. Het begon met een
fiets en het eindigde met een fiets,
maar de hele dag werd betaald en een
rijksdaalder plus een handvol sigaren
vormden de extra beloning.
Op een keer kwam Piet van Rooijen,
de koetsier van de heer Eijken Sluij
ters, op de fiets van het station Baarn
om smid Valkenet te komen vertellen
dat een paard met één hoef zo vast
in de rails van de overweg zat en
dat het been er met geen tien paarden
uit te krijgen was.
Samen fietsten ze naar Baarn en daar
werden de nagels van het hoefijzer
doorgehakt. Intussen stonden vier trei
nen rustig te wachten. Nu kost zo'n
grapje 50 of 60 gulden per minuut
per trein, maar in die tijd waren ze
niet zo kinderachtig.
In 1912 nam de heer Valkenet het be
drijf over van zijn vader en de onge
wenste boerderij werd snel aan de
kant gedaan. Er kwam een winkel voor
de verkoop van huishoudelijke artike
len en kachels, maar dat belette de
eigenaar niet varkens te houden, want
in de goede oude tijd mocht en kon
alles.
De heer Eijken Sluijters was in Soest
naar
Tevens erkende AUTORIJSCHOOL
VERHUURINRICHTING.
B.P. BENZINEPOMPEN.
Smitsweg 19 - Soest - Telef. 3865
41. Bij hun binnenkomst was even een
stilte gevallen, maar deze werd direct
verbroken door de oude visser, die mid
den in de kring had gestaan en nu
vrolijk uitriep „Hallo wie hebben
we daar Als dat onze oude vriend
David niet is Maar dat is reusach
tig kom verder kom verder alle
bei". Hij schudde de jongelui hartelijk
de hand al wist hij Steerforths naam
niet precies meer, een moeilijkheid, die
snel uit de wereld was geholpen, en
bracht hen naar de anderen toe de
oude dame, die de huishouding deed,
enkele vrienden uit de buurt en Ham,
wiens trouwhartig gelaat straalde van
plezier- Emilie evenwel was, zoals Da
vid tersluiks had opgemerkt, met een
hoogrode kleur van verlegenheid de
deur uit gevlucht. „Julle zullen wel
denken, dat we er hier maar op los
leven met al dat feest," vervolgde
Peggotty toen iedereen weer gezeten
was, „maar dat heeft een speciale re
den Han en Emilie hebben me van
avond verteld, dat ze het eens zijn ge
worden Is dat geen goede reden om
feest te vieren
David en Steerforth stonden op en
wensten Ham van harte geluk- „Maar
waar is Emilie vroeg Ham verwon
derd rondkijkend. „Naar boven," ant
woordde David. „Naar boven Onzin
zei Peggotty? „Ik ga direct weg als ik
het ben voor wie zij de benen heeft
genomen", lachte Steerforth. Ham was
al weg en kwam even later met een
nog steeds blozende Emilie terug, die
nu door de twee nieuwe gasten al even
hartelijk werd gefeliciteerd. Op haar
beurt wilde zij weten hoe het met
David was en terwijl hij, zo voorzich
tig mogelijk, iets vertelde van zijn
schooltijd in Londen, zijn baantje bij
de flessenspoelerij, de vlucht naar Do
ver en de goedewending, die zijn le
ven daarna had genomen, bleven al
len hem ademloos aankijken. Zelfs
Steerforth raakte onder de indruk,
want dit was een kant van het bestaan
waarvan hij, een charmante maar nut
teloze en genotzuchtige figuur, geen
weet had.
de eerste auto-eigenaar en toen ging
het al gauw hard achteruit met het
beslaan van paarden omdat de mecha
nisatie toenam.
De tweede wereldoorlog brak echter
uit en de zestigjarige heer Valkenet
moest aan de mobilisatie deelnemen.
Niet als soldaat maar als hoefsmid.
Als assistenten kreeg hij de Soesters
Piet Bosboom en Hannes Staal. Het
drietal was ijverig genoeg, maar in 5
dagen werden hoogstens 7 paarden be
slagen omdat er niet meer kwamen en
na die korte tijd mochten de heren
alweer naar huis.
Ze gingen hun geld halen en rekenden
de administrateur voor dat ze 5 x 24
uur in dienst geweest waren, zodat
deze verzocht werd ook 5 x 24 uur
uit te betalen.
De goede man voorzag blijkbaar dat
de Duitsers de hele boel toch in het
honderd zouden gooien, dus hij be
taalde maar.
Scharrelend van dorp naar dorp, om
op ieder gemeentehuis een vrij ver-
voertje naar de volgende plaats los te
babbelen, kwamen de heren in Soest
terug in de prettige overtuiging dat
die vijf dagen geen windeieren opge
leverd hadden.
Omstreeks het begin van de oorlog
deed de heer Valkenet de zaak over
aan zijn zoon, die vorige week de ver
bouwde winkel heropende- Vader Val
kenet bleef vele jaren actief, maar nu
hij 80 is moet hij wat kalmer aandoen.
Sommige leden van de oude garde
hebben het niet erg op de goede oude
tijd, maar de heer Valkenet wel. Vroe
ger waren de mensen actiever en een
knecht was er groots op als hij goed
werk leverde. En als het eens een uur
tje langer duurde dan stonden ze niet
te trappelen om weg te komen, want
het werk ging voor. En de heer Valke
net heeft zo het gevoel, dat daar tegen
woordig nog wel eens het een en an
der aan mankeert.
