40 jaar Drukkerij Smit»
Opvoeding en
baldadigheid»
Formatie en
prestige»
IN DE HOEK.
VRIJDAG 24 APRIL 1959.
37e JAARGANG no. 31
Verschijnt iedere dinsdag en vrijdag.
Abonn. p. kwart, 2.10 - per post 2,23
UITGAVE: DRUKKERIJ SMIT SOESTDIJK BUREAL VOOR REDACTIE EN ADMINISTRATIE: VAN WEEDESTHAAT S5, SOESTDIJK TELEFOON 2566 POSTGIRO 126156
De formatiepoging van de anders zo
optimistische Jan Eduard de Quay, een
der leiders van de Ned. Unie (1940) en
minister van oorlog onder Gerbrandy,
zijn moeilijk verlopen, veel moeilijker
dan oorspronkelijk werd verwacht en
ze zijn ietwat beschamend voor de er
aan meewerkende partijen en voor Ne
derland in zijn geheel.
Toen in december het kabinet Drees
uiteen viel, wisten wij hoe de kaarten
ongeveer lagen. Er bestond een kamer
meerderheid, die de regering had la
ten vallen wij kenden de socialistische
eisen voor een verdere of nieuwe sa
menwerking, wij wisten dat hiertegen
in de andere partijen een grote oppo
sitie was en dat men die door nieuwe
verkiezingen bevestigd wilde zien. Hoe
wel misschien niet zo sterk als men
had gehoopt, is die bevestiging toch
wel gekomen, gezien de grote winst
van de V.V.D. en de vele voorkeur
stemmen. die op de K.V.P.'er mr v.
Rijckevorsel werden uitgebracht. Ver
rassingen waren dit overigens niet, het
lag reeds in de lijn der verwachtin
gen.
Ondanks het feit dat er drie a vier
mogelijkheden voor de vorming van
een nieuwe regering lagen, was toch
van de aanvang af het meest aanne
melijke, dat er een nieuw kabinet ge
vormd zou worden uit vertegenwoordi
gers van de drie confessionele partijen
en waarschijnlijk met medewerking
van de V.V.D. Nadat prof. Beel de mo
gelijkheden had onderzocht en hiertoe
de weg had geëffend, kreeg prof. De
Quay de formatie-opdracht en ging hij
aan het werk om deze vier-partijenre-
gering tot stand té bréngen.
Van de aanvang af was het duidelijk,
dat men de socialistische eisen voor
samenwerking niet kon en wilde aan
vaarden dat was ook de P.v.d.A.
reeds wel bekend. Meer dan ooit stond
er een rechts blok tegenover links.
Toch volgden vier moeilijke weken.
De grootste moeilijkheden, zijn eigen
lijk ontstaan doordat de K.V.P. reeds
vóór de verkiezingen de eis stelde van
bezetting door haar van óf het depar
tement van economische zaken óf van
financiën. Omdat coalitiegenoot prof.
Zijlstra graag financiën wilde gaan be
heren, zou het dus economische zaken
worden. Maar toen bleek, dat de voor
deze functie in aanmerking komende
K.V.P.'ers er niets voor voelden deze
ministerspost te gaan vervullen.
Ook bij de C.H.U., werd men intussen
een beetje huiverig voor de samenstel
ling omdat men vreesde wederom af
gescheept te worden met een van de
minst sympathieke departementen, n.1.
defensie of landbouw.
De C.H.U. wilde nu eens posten waar
niet zo op gehakt kon worden, liefst
binnenlandse zaken en/of justitie. Maar
de V.V.D. met haar belangrijk groter
zetelaantal, wilde zich daarvoor toch
niet helemaal in de hoek laten druk
ken, vooral niet nadat een van haar
functionarissen zich bereid had ver
klaard zich met het minder gewilde
departement van defensie te belasten.
Nadat er met heel veel overredings
kracht na drie vergeefse aanzoeken een
katholieke candidaat voor economi
sche zaken was gevonden, werd thet
in de laatste week nog een hevig touw
trekken, om de verschillende departe
menten zo over de vier partijen te ver
delen dat ieder er zich mee kon ver
enigen.
Hierdoor is de indruk gevestigd, dat
het partij- en het persoonlijk prestige
hij de kabinetsformatie een sterker rol
heeft gespeeld dan het landsbelang.
Grootheid van visie heeft er bij ont
broken, offers brengen terwille van
het landsbelang nog meer. Maar mis-1
schien is het niet reëel zulke offers
van een politieke partij te verlangen.
Een op dergelijke wijze gevormde re-
gering kan niet direct als een „sterke
ploeg" worden gekwalificeerd en be-
gint met een handicap, die ze alleen
door haar daden kan overwinnen. j
Laten we ter wille van ons vaderland
hopen, dat ze hiertoe in staat zal zijn
Daarvoor is moed een eerste vereiste-
Wij hopen op meer durf en wilskracht
dan de sinds de oorlog optredende ka
binetten in grote lijnen hebben ge
toond.
Drukkerij Smit, die nu al 37 jaar de
Soester Courant uitgeeft, bestaat 40
jaar en dit wordt gevierd met de her
opening van het bedrijf na een ver
bouwing, die een grote uitbreiding be
tekent.
In enkele weken werd de ingang, die
naar h.et kantoor en de drukkerij leid
de veranderd in een kantoor dat aan
het bestaande gebouw grenst. Nu hoeft
men niet meer door de poort en de
trap op, want de ingang bevindt zich
nu aan de Van Weedestraat.
Morgen wordt de deur van het oude
kantoor om 10 uur gesloten en het
nieuwe kantoor wordt dan geopend
om iedereen binnen te laten die wil
komen kijken naar het nieuwe modern
ingerichte gedeelte.
Snackbar gevestigd is. Bij het verhui
zen werd het houten gebouw uit elkaar
genomen en geplaatst in de tuin tus
sen de winkel en het pand van de fir-
I ma Swager. Ook nu waren er geen
moeilijkheden met rooilijn en afschei
ding.
De drukkerij beschikte nu over een
ruimte van 50 vierkante meter en dit
was een hele uitkomst.
De naam van de zaak werd gewijzigd
in „Ons Boekenhuis".
Het ging goed met de winkel en de
drukkerij en al gauw werd besloten
een weekblad uit te geven, zodat het
eerste nummer van de Soester Cou-
j rant spoedig verscheen. De drukkerij
bleek al spoedig te klein door aankoop
I van nieuwe machines, maar uitbrei-
Drukkerij Smit in 1919.
Na een lange militaire diensttijd gedu
rende de eerste wereldoorlog vestigde
de heer G. J. Smit zich te Soest in
1919. Hij was van plan een winkel aan
de Van Weedestraat te openen, maar
dit ging niet zo gemakkelijk, want er
was geen winkelhuis te koop of te
huur. Daarom werd in Duitsland een
uitneembaar houten gebouw besteld.
Door de waardedaling van de mark
was kopen in Duitsland voordeliger
dan in ons land. Toen de aflevering na
twee maanden plaats vond was de
markt weer zoveel gezakt, dat het ge
bouw nog aanmerkelijk goedkoper was
dan bij het bestellen.
Het gebouw was tien bij vijf meter en
het werd geplaatst op het nu onbe
bouwde terrein naast slagerij Schuurs
aan de Van Weedestraat. Zoiets ging
in die tijd heel gemakkelijk. Een
schoonheidscommissie bestond er niet
ding van het gebouw was niet mogelijk,
zodat naar een andere oplossing ge
zocht moest worden.
Begin 1925 ging de boekhandel in an
dere handen over en de drukkerij
werd verplaatst naar Van Weedestraat
35, het huidige pand, dat nu nummer
29a gekregen heeft. Driemaal moest
een gedeelte bijgebouwd worden in de
afgelopen 35 jaar, maar eerst werd nog
gebruik gemaakt van het houten ge
bouw. Het werd in de tuin geplaatst
en gebruikt als opslagplaats van pa
pier.
De Soester Courant werd uitgegeven
naast het reeds bestaande blad De
Soester.
Vele andere bladen zijn daarna in on
ze gemeente uitgegeven, maar zij ver
dwenen na korte tijd en de meeste
zijn door de Soester Courant gratis
of tegen een kleine vergoeding over-
de bezetter veboden, hetgeen ook het
geval was met de Baarnse Courant van
Drukkerij Bakker te Baarn, maar te
gen de verwachting in kregen Drukke
rij Smit en Drukkerij Bakker te Baarn
toestemming gezamenlijk één courant
voor Soest en Baarn uit te geven, onder
de naam „De Nieuwsbode". Dat ging
maar een maand goed, want toen werd
het blad weer verboden omdat het niet
werd geredigeerd zoals door de be
zetter voorgeschreven was.
Op de bevrijdingsdag verscheen De
Soester Courant weer en vanaf dit
tijdstip weer op dinsdag en vrijdag.
De na-oorlogse tijd stelde hoge eisen
aan courant en drukwerk', zodat de
firma Smit zich gelukkig prijst het be
drijf nu belangrijk te hebben uitge
breid en modern ingericht.
Morgen is het feest voor de firma, wel
ke reeds lange tijd door de oprichter
en zijn zoons wordt gevormd, en ieder
een die een kijkje wil komen nemen is
vanaf tien uur van harte welkom.
En dit was de zaak in 1921.
en het was voldoende even te gaan
praten met de heer G. v. d. Burg, de
toenmalige gemeente-architect, die de
ze betrekking vervulde naast het drij
ven van een zaak in ijzerwaren en aan
verwante artikelen in -het pand waar
in nu de firma Van Kleef gevestigd is.
De rooilijn, zo die al bestond, werd
niet aangegeven, evenmin als de afstand
welke in acht genomen moest worden
vanaf de zijscheiding.
Het voorste deel van het gebouw werd
ingericht tot kantoorboekhandel en het
achterste deel werd de drukkerij. Het
kreeg de naam „Ons Boekenhuisje".
In 1921 kwam het winkelpand Van
Weedestraat 15 vrij, waarin thans de
genomen. Daaronder waren De Soes
ter Post, De Nieuwe Soester, De Soes
ter Koerier, Huis aan Huis, Eemland
en het Soester Nieuwsblad. Het Soes
ter Nieuwsblad werd enige tijd, in com
binatie met de neutrale Soester Cou
rant, als christelijk blad door Druk
kerij Smit uitgegeven.
Onder de naam „Baarnse Koerier" werd
voor Baarn een courant gesticht en uit
gegeven en voor het Gooi de „Gooise
Courant". Daarnaast werden vele
week-, wijk-, advertentie- en geïllu
streerde bladen voor uitgevers in ver
schillende plaatsen gedrukt.
Tijdens de oorlog werden alle door
Drukkerij Smit te drukken bladen door
Oudere mensen hebben, door hun in
het leven reeds opgedane ervaring, ge
leerd hoe zich in de maatschappij te
gedragen. Zij houden thans met vele
dingen rekening, waar zij in hun jeugd
nog niet aan dachten. Het gevolg is
echter vaak, dat zij nu geneigd zijn
aanmerking te maken op de jeugd van
heden, wegens haar levenshouding,
baldadigheid en egoïsme. Zij willen
de uitingen van de huidige jongeren
graag vergelijken met die uit hun jon
ge tijd, die misschien dertig of veertig
of meer jaren achter hen ligt.
Maar onlangs hoorden wij in een groot
gezelschap van jongeren en ouderen
een eenvoudig man van tachtig jaar
toch openlijk verkondigen, dat de hui
dige jeugd een veel betere opvoeding
krijgt en veel meer mogelijkheden
heeft dan in zijn jonge tijd het geval
was. Die oude man_ vond de jeugd
van heden—béter dan die waarmede
hij was opgegroeid.
Toen waren er geen jeugdverenigingen,
geen kindervoorstellingen, geen oplei
dingen die ook voor de armste kin
deren openstaan, geen sport en geen
gezamenlijk beoefende liefhebberijen.
„Nu", zo verklaarde hij, „worden de
jeugd talloze mogelijkheden geboden
op allerhande terrein, maar wij liepen
vroeger na schooltijd stuurloos rond,
stalen appels, haalden vogelnestjes uit
en bedreven louter kattekwaad."
Het is inderdaad zo, dat de jeugd te
genwoordig talloos meer mogelijkhe
den geboden wordt om zich bezig te
houden dan een zeventig jaar geleden
het geval was.
Maar daar tegenover staat, dat er ook
zoveel meer jongeren zijn dan enige
decennia geleden. De snelle en enorme
groei van de bevolking maakte het
wel noodzakelijk om instellingen en
voorzieningen in het leven te roepen,
die de jeugd kunnen binden en haar
aktiviteit in goede banen leiden.
Het is evenzeer van zelfsprekend, dat
bij het zo vergrote aantal niet alle
jongeren door de voor hen georgani
seerde bemoeienissen bereikt en ge
raakt worden.
Er blijven kinderen in vacantie en an
dere vrije tijd ietwat stuurloos rond
Soekarno gaat op audiëntie bij de
Paus.
Bij alles wat deze staatsman-volksmen
ner al aan brutaliteit en ongegeneerd
heid heeft ten beste gegeven, spant dit
wel de kroon.
Wanneer een audiëntie bij de Paus
niet zo'n ernstige zaak was, zou het
om te gieren zijn.
Missie en zending worden het werken
in Indonesië langzaam maar zeker on
mogelijk gemaaktonder leiding van
Soekarno zelf vergrijpt de Indonesische
regering zich op de meest schaamte
loze wijze aan eigendommen van an
deren zet uit blankenhaat onschuldi
ge mensen achter de tralies of erger,
vervolgt rechters die „recht" spreken
lapt alle opvattingen van internatio
naal recht aan z'n voetzolen, maar gaat,
of er geen vuiltje aan de lucht is, op
audiëntie bij de Paus.
Na zijn bezoek aan de Paus gaat hij
waarschijnlijk even naar Moskou, of
komt er net vandaan en neemt, als man
met zeer ruime opvattingen, de uiter
sten in één beurt.
Iedereen, die iets van de huidige gang
van zaken in Indonesië afweet, zal be
amen, dat het de opzet van Soekarno
cs is, alle westerse geloven (zij hebben
daar een andere naam voor) uit het
land te verdringen. Maar omdat het in
zijn politiek van meerdere wallen eten
in zijn kraam te pas komt, vraagt hij
zelf audiëntie in Rome aan.
Wanneer wij het aanstonds beleven,
dat Soekarno, zeer devoot uiteraard,
want comedie spelen kan hij, op een.
foto met de Paus zal staan, zal menig
Indische gast naar zijn hoofd grijpen,
dat zo iets mogelijk is.
H. OEKMAN.
Als vanzelfsprekend dringt zich dus
de kwestie van opvoeding van de jeugd
naar voren. Want daar ligt toch „des
Pudels Kern".
Wat wordt de jeugd van jongsaf voor
gehouden en geleerd. Voor elk beroep
worden tegenwoordig diploma's ver
eist, behalve voor dat-van ouder, het
meest verantwoordelijke en het diep
ste inzicht vereisende vak. Hoeveel
ouders zijn er niet, die zich dit nau
welijks realiseren
Maar al te velen zien hun taak als
ouder in het verbieden, het politie
agent] e spelen. Maar zonder begrip
van het hoe en waarom is ieder mens
geneigd om verboden juist te ontdui
ken, de jeugd met zijn drang naar vrij
heid het allermeest. In de meeste ge
vallen is durende baldadigheid van
jongeren ook terug te voeren op de
verhouding in het gezin. Dan schort er
iets in de verhouding tussen vader en
moeder of zijn deze zelf nog te egoïs
tische kinderen gebleven om bij hun
kroost gemeenschapszin te kunnen
wekken.
Naast de ouders zou ook de school zeer
veel kunnen bijdragen tot de juiste op
voeding, tot een betere houding van
de jeugd tegenover bezit van gemeen
schap en van anderen en van andere
mensen. Waarom heeft de lagere school
niet een les in „levenshouding", waar
in de kinderen de elementaire begrip
pen van beleefdheid, eerbied, omgangs
vormen en gemeenschap worden bij
gebracht Dat dit punt meer aandacht
op de scholen verdiend is zeker en zou
voor onze samenleving van grote be
lopen enJ"omdat het kinderen'"zijn," tot *ekenis kunnen zijn. Ten aanzien van
de leeftijd van twintig jaar toe, bedrij- punt „opvoeding
is onze bescha
ving zeker nog niet ver genoeg gevor
derd.
OLYMPIA HEEFT TWEE
KAMPIOENSTEAMS.
ven ze dan vaak kattekwaad en bal
dadigheid.
Wanneer er ergens een oud huis leeg
staat, een afgelegen schuur of gebouw
tje weinig gebruikt wordt en zonder
toezicht is, dan duurt het niet lang of Gisteravond behaalden twee dames-
de baldadige jeugd heeft er zijn lusten teams van „Olympia te Amersfoort
op bot gevierd. Het begint met het in- het kampioenschap,
gooien van de ruiten, gevolgd door Dames 1 won met 2-0 van Spirit 1 en
vernieling van het houtwerk, totdat werd kampioen van de eerste klas.
er vanaf het bouwsel weinig meer over Dames 2 won van Spirit 3 en werd
is dan wat gapende muren. Het is kampioen van de derde klas.
vooral die vernielzucht van de jeugd, Het eerste heren team verloor met 1-2
die ook wel op ander gebied tot uiting van V.V.A. 2 en verspeelde het kampi-
komt, waaraan de ouders zich het oenschap,
meest ergeren. Men kan zeker niet be- 1
weren, dat dit vandalisme alleen bij GOEDE VANGST.
jeugd uit een laag milieu voorkomt. Drie weken geleden werd van een
Ook ouders uit betere kringen blijken winkelier uit de Kerkstraat een brom-
vaak niet in staat hun jongens voldoen- fiets gestolen. De politie heeft de dader
de besef van het mijn en dijn, van ver- gevonden.
antwoordelijkheid en van fatsoen bij Het is een jongen uit het rijksopvoe-
te brengen. dingsgesticht te Amersfoort.
