Wie
100 jaar geleden werd
t Rode Kruis geboren
Nóg een juiileum.
GARAGE STAM
Mobil
UW SUCCES IS ONZE
RECLAME.
Auto- en Scooterrijschool
D. ENGEL
BERINI, de Beste Bromfiets.
fUGERS RIJWIELEN
KERKSTRAAT 3 SOEST •TEL2D30
1934 - 11 JUNI - 1959.
SMIT S SIGARENMAGAZIJN
SMIT'S LEESBILIOTHEEK
MAAK BABY'S UITZET COMPLEET
MET DE HANDIGE ZWITSAL BABYSET
DE AVONTUREN VAN DAVID COPPERFIELD
SOEST.
De aanblik van het slagveld was ver
bijsterend. Tachtig duizend mensen la
gen dood of zwaar gewond, velen ster
vend, her en der verspreid over het
anders zo lieflijke landschap ten zui
den van het Gardameer. Waar thans
jaarlijks tienduizenden een kostelijke
vakantie doorbrengen, lagen honderd
jaar geleden even zo velen badend in
hun bloed te wachten op een schrik
kelijke dood. En het ergste van alles
voor velen was dit laatste niet nodig
geweest. Zij hadden gered kunnen wor
den wanneer de reddende handen maar
in voldoende mate aanwezig waren ge
weest.
Deze laatste overtuiging maakte Henri
Dunant bijna gek van ontzetting. Op
een wonderlijke wijze was hij op het
slagveld terecht gekomen. Hij was een
Zwitsers staatsburger en bracht in die
en Uw auto wordt
tot in de (smeer)
puntjes verzorgd
Geef hem een
doorsmeerbeurt bij
Nieuwerhoekplein 1
Soestdijk - Telefoon 2850
dagen in Italië zijn vakantie door. Toen
was de strijd losgebarsten en voor hij
er erg in had zat de niets kwaads ver
moedende of bedoelende vakantiegan
ger er midden in.
Hard tegen hard.
Koning Victor Emanuel II van Sardinië
streefde er met behulp van zijn be
kwame minister Cavour naar, de mid
den- en noorditaliaanse staten bij zijn
land te voegen. Mede doordat Sardinië
tijdens de Krimoorlog (1854-1856) de zij
de der westelijke mogendheden had ge
kozen, wist hij zich verzekerd van de
sympathie van Engeland en Frankrijk.
Geruggesteund door de sterke buurman
ging Sardinië daarom tot bewapening
over. Dit was echter geheel niet naar
de zin van keizer Franz Joseph van
Oostenrijk. Deze eiste onmiddelijke ont
wapening, een verlangen waar Victor
Emanuel niet aan voldeed. Toen was
oorlog onvermijdelijk.
Op 24 juni 1859 kwam het bij het. klei-
NIEUWEWEG 97 TELEFOON 2543
ne plaatsje Solferino tot een treffen
tussen de verbonden Frans-Italiaanse
legers en de Oostenrijkers. Franz Jo
seph had een leger van 170.000 man
op de been gebracht en beschikte over
500 kanonnen. Victor Emanuel en kei
zer Napoleon III stelden daar 150.000
man en zware kanonnen tegenover. Het
gevecht duurde niet lang, maar werd
met de grootste verbittering en hard
heid gevoerd.
Na vijftien uur van bloedige strijd moes
ten de Oostenrijkers zich terugtrekken.
En terwijl de verbonden Fransen en
Italianen hen achtervolgden, bleven de
tienduizenden slachtoffers van het ge
vecht ellendig op het slagveld liggen.
Verschrikking en hulp.
Terwijl de avond viel, scheerde de
gieren, belust op buit, over het bloe
dige terrein, waar allerwege het ker
men der gewonden opklonk. Die aan
blik zou Henri Dunant nooit kunnen
vergeten. Hij wist, dat er wat gedaan
moest worden. En hij deed ook wat. Zo
goed en zo kwaad als het ging bood hij
hulp, tezamen met de weinige krachten,
die hij bij elkaar wist te krijgen. Het
was onvoldoende, zeer onvoldoende, wat
hij deed. Maar zijn krachten reikten
niet verder en hij moest machteloos
aanzien, dat er duizenden zwaar ge
wonden, die bij een voldoende en goed
georganiseerde hulpverlening stellig ge
red hadden kunnen worden, een vre
selijke dood stierven.
Toen wist Henri Dunant wat hem te
doen stond. Hij moest niet alleen zijn
eigen kleine kring te interesseren voor 't
zo goed mogelijk opvangen van de ge
volgen der oorlogsverschrikking, maar
hij moest het wereldgeweten wakker
schudden.
Dunant, die allerminst een schrijver van
professie was, stelde zijn ervaringen op
het slagveld van Solferino te boek. In
1862 kwam zijn „Un souvenir de Sol
ferino" van de pers. Al spoedig werd
het werk, dat niet minder was dan een
noodkreet om hulp, in bijna alle talen
van Europa vertaald, in het Nederlands
door dr J. H. C. Basting, de lijfarts
van Koning Willem III en militair dok
ter.
De Conventie van Genève.
Dunant bepleitte waar hij maar kon
de oprichting van een internationale
hulporganisatie. Hij wist zelfs door te
dringen tot het Franse en het Oosten
rijkse hof. De Zwitserse Bondsraad be
woog hij tot het samenroepen van een
internationale conferentie, die in okto
ber 1863 te Genève bijeenkwam. Dunant
had succes de besprekingen leidden
reeds het volgende jaar tot het tot
standkomen van de eerste Conventie
van Genève en de oprichting van het
Internationale Rode Kruis.
Daarbij is het niet gebleven. Oorlogen
kwamen herhaaldelijk terug, maar oor
logsomstandigheden wijzigden zich in
de loop der jaren. Daar moesten de
bepalingen van overeenkomst steeds
naar worden aangepast. Telde de eer
ste conventie slechts 16 artikelen, de
overeenkomst van 12 augustus 1949
werd niet minder dan een dik boek,
in vier delen uiteenvallend. Het bevat
maatregelen tot verzachting van het lot
van gewonden van strijdmachten te
velde (1). tot verzachting van het lot der
gewonden, zieken en schipbreukelingen
van de zeestrijdkrachten (2), een over
eenkomst inzake de krijgsgevangenen (3)
en van bescherming van burgerbevol
king in geval van oorlog (4).
Zegenrijke gevolgen.
Het Rode Kruis is een strikt neutrale
organisatie en heeft juist daardoor zulk
zegenrijk werk kunnen verrichten.
Stierven tijdens de Krimoorlog, ondanks
het schone en menslievende werk van
Florence Nightingale en haar staf, nog
60 °/o van de gewonden, 50 jaar later
bedroeg dit aantal nog geen 10 °/o. Wel
iswaar hebben de verbeterde hygiëne
en talrijke medische ontdekkingen
krachtig bijgedragen tot dit resultaat,
maar dat neemt niet weg, dat zonder
de hulp van het Rode Kruis dit cijfer
toch heel anders zou zijn uitgevallen.
Bovendien was het ook reeds Henri Du
nant, die op de mogelijkheden van zijn
organisatie in vredestijd heeft gewezen.
Hoe dikwijls wordt de wereld toch niet
door tal van andere rampen dan oor
log getroffen. Voor ons land behoeven
wij slechts te herinneren aan de over
stromingsramp van 1953, om van de
uitgebreide hulp van het Rode Kruis
in zulke omstandigheden een duidelijke
demonstratie te vinden. Maar zelfs wan
neer er geen veelomvattende ongeluk
ken plaatsvinden, verricht het Rode
Kruis vandaag zijn machtig en uitge
breid vredeswerk op velerlei terrein.
In armoede gestorven.
De grote pionier en in feite de stich
ter van het Internationale Rode Kruis
is tijdens de Frans-Duitse oorlog van
1870 in Parijs in grote moeilijkheden
geraakt. Hij hield zich toen bezig met
het evacueren van vrouwen en kinde
ren uit de Franse hoofdstad en stond
daarbij aan de grootste gevaren bloot.
Ook deze heeft hij overleefd, maar
toen hij zich later financiëel in grote
ondernemingen in Algerije stak, liep
dit uit op een grote mislukking en bit
tere armoede.
Wel werd de barmhartige mens Henry
Dunant in later jaren met eerbewij
zen overladen. Hij verkreeg de Nobel
prijs voor de vrede en werd opgenomen
in het Legioen van Eer. Maar op 30 ok
tober 1910 is hij te Appenzell in Zwit
serland, waar hij sedert 1892 in een
verzorgingshuis vertoefde, gestorven,
zonder uitwendige glorie, maar wetend
dat hij zijn menselijke barmhartigheids
plicht op schone wijze had kunnen ver
vullen.
Betaling in overleg.
senbewaarder bij het postkantoor, zo
dat hij op 1 juni zijn koperen jubileum
vierde. Hij had nauwelijks tijd hieraan
te denken, want hij had het extra druk
door de belangstelling voor de burge
meester. Het is mogelijk dat in 19.46
een van de eerste handtekeningen, die
de nieuwe burgemeester zette, onder
het besluit terecht kwam, waarin stond
dat het de heer P. van Wijkvliet toege
staan was als fietsenbewaarder bij het
postkantoor te fungeren. Het is echter
ook mogelijk dat de loco-burgemeester
dit deed of de toenmalige korpschef
van politie, de heer Bakker, die de heer
v. Wijkvliet hiervoor aangezocht had.
De_heer v. Wijkvliet was aan het spoor
Op DONDERDAG 11 JUNI a.s. herdenken wij de dag, waarop
wij vijfentwintig jaar geleden, ons bedrijf openden.
Het zal ons een genoegen zijn op deze dag al onze cliënten,
vrienden en bekenden in onze zaken te mogen ontvangen.
Voor de lezers uit onze bibliotheek hebben wij vanaf maan
dag 8 juni t.e.m. zaterdag 13 juni een toepasselijke attentie.
STEENHOFFSTRAAT 15A SOEST TELEFOON 3593
Het was maandag ee^i drukte van be
lang in en bij het raadhuis en het aan
tal van hen, die daar toonden belang
stelling te hebben voor het 12V2-jarig
jubileum van mr S. P. Baron Bentick
als burgemeester van Soest, liep in de
duizenden.
Nu is het maar goed, dat het in de
wereld een weinig vreemd verdeeld is,
want anders was het aan het begin
van de Steenhoffstraat tot een ver
keerschaos van groot formaat gekomen.
Dat er maandag geen verkeersopstop
ping ontstond is te danken aan het feit
dat wel een kleine tweeduizend Soes-
ter inwoners defileerden voor de bur
gemeester omdat hij 12l/2 jaar op het
raadhuis de gemeente bestuurt, terwijl
niemand erover piekerde te defile
ren langs de man, die op 1 juni 12V2
jaar tegenover het raadhuis stond om
op de fietsen te passen van de mensen
die in het postkantoor zijn.
P. van Wijkvliet uit Baarn, werd op
1 december 1946 aangesteld tot fiet-
zijn haar met Vi-Shine wast
heeft beslist van roos geen last.
VI-StLlne is een geheel nieuwe shampoo,
die méér. veel meer doet dan U eigenlijk
van een haarwasmiddel zou verwachten.
Prijs per tube voor vele wassingen f 1.50.
CRYSIAL-JELLY SHAMPOO
Rowntree N.V. Amsterdam
geweest, maar zijn pensioen was niet
van dien aard, dat er grote kisten met
rijksdaalders van overbleven, zodat
een baan als nachtwaker in De Vuurse
hem welkom was.
Dit bleek echter geen baan voor het
leven te zijn, zodat naar iets anders
uitgekeken werd. Er was een fietsen
bewaarder nodig bij het postkantoor
omdat het een wilde bende was als het
wat druk werd en de heer v. Wijk
vliet moest eerst heel goed nadenken
voor hij eraan begon, want zoiets had
sluw vinden, hun fiets bij het gemeen
tehuis neerzetten of neergooien om
een dubbeltje uit te sparen. Hij is er
trots op dat van de duizenden fietsen,
die hij bewaakte, nog nooit een exem
plaar verdween, maar zijn waakzaam
heid gaat toch niet zover, dat hij
„Houdt de dief" zal roepen als een fiets
meegepikt wordt die voor het gemeen
tehuis staat.
In 12'A; jaar kan ook een fietsenbe
waarder ondervinden dat er vreemde
kostgangers zijn.
Mensen die met een hoop oud roest
komen aanfietsen, het wrakkig vehikel
stallen en na terugkomst uit het post
kantoor denken dat de bewaarder oud
genoeg is om niet te merken dat ze er
met een mooie fiets vandoor willen
gaan. De heer v. Wijkvliet mag dan 70
jaar zijn, maar de enkeling, die dit
kunstje probeerde uit te halen, kwam
van een koude kermis thuis.
Vergissingen komen echter overal voor
en de beste baker laat wel eens een
kind vallen, dus als er wel eens iemand
na een korte tijd bij het postkantoor
terug komt om te vertellen dat hij
zo'n gekke fiets heeft, dan is het
euvel gauw verholpen, want zijn eigen
fiets is blijven staan.
Vreemde figuren zijn er. Daaronder een
meneer met een auto, die een cent
geeft en blijkbaar denkt dat de heer
v. Wijkvliet dan kwade taal gaat uit
slaan. Geen sprake van. Die zegt
„Dank u zeer". En als de automobilist
dit optreden bewondert en royaal zegt
„Hier heb je er nog een kwartje bij",
dan moet hii het niet vreemd vinden als
hij ten antwoord krijgt„En hier is
uw cent terug".
Geen kind, dat niet op een fietsenbe
waarder rekent, zal gemaand worden,
zoals niemand gemaand wordt, maar
als man die van orde houdt heeft de
heer v. Wijkvliet een hekel aan de
zwermen jongens op vele fietsen, die
soms met z'n allen om 1 postzegel van
4 cent komen. Dat schaadt de belangen
van de bona-fide bezoekers van het
postkantoor, die nu al 1272 jaar hun
fiets uitstekend bewaakt weten door
de heer v. Wijkvliet.
Met een dekje op het zadel als het
regent en met de pomp achter de deur
als service.
hij nog nooit gedaan en het zou alleen
zin hebben als het een redelijk bedrag
opleverde. Het werd geen verplichte
stalling en wie er de voorkeur aan gaf
geen dubbeltje te geven m aar eerst
eens te vragen „wat ben ik schuldig
moest de kapitale som van vijf cent
genoemd worden.
Op 1 december 1946 ging de nieuwe
functionaris in de kou staan en toen de
eerste vrager kwam met wat ben ik
U schuldig kreeg hij ten antwoord,
„Dat laat ik aan uw eigen beleefdheid
over" en die beleefdheid is meestal
groot genoeg om een dubbeltje waard
te zijn.
Wat is trouwens 5 cent in een tijd waar
in je bijna 4000 maal 5 cent nodig hebt
om een nieuwe fiets te kopen als de
oude gestolen zou zijn bij een post
kantoor zonder fietsenbewaarder.
De heer v. Wijkvliet heeft 1272 jaar
lang ervaren dat mensen, die zich zeer
52. De oude Peggotty vertoonde een ra
zernij, die David nimmer bij deze vrien
delijke man had vermoed. Hij vergat
echter, dat Peggotty allesbehalve een
goedzak was, hoe rustig en bedaard
hij zich in de familiekring ook mocht
gedragen, maar dat hij hier met een
visser te doen had, die geleerd had
de harde klappen van de elementen te
verdragen en ook geleerd had harde
klappen uit te delen als het moest.
Dit was een kwestie, die alle krachten
in de grove kerel mobiliseerde en zijn
haat onverbloemd tot uiting liet ko
men. David rilde als hij er aan dacht,
dat Peggotty Steerforth ooit in zijn ge
weldige handen zou krijgen het zou
ogenblikkelijk het einde van die jon
geman betekenen.
„Heb je nog niks gedaan, Ham vroeg
hij kortaf. „Hoe kreeg je die brief
Een. jongetje drukte me hem vanavond
in de hand toen ik langs de haven liep
om Emilie te ontmoeten", antwoordde
Ham. „Hoe is ze vertrokken „Ik
hoorde iets over een postkoets bij de
stadspoort", zei Ham. Iemand vertelde
me, dat hij zag, dat Emilie er in stap
te. Er zat al een vent in. De koets reed
meteen weg" „En ben je daarna di
rect naar huis gegaan „Ik meende,
dat ik u beter eerst op de hoogte kon
stellen. Ze is naar Londen toe. Dat kan
haast niet anders. De koets moet die
richting zijn ingeslagen", gromde Ham.
David zweeg. Peggotty wendde zich nu
tot hem. „Er schiet me een naam te
binnen, David", zei hij, en trok zijn bor
stelige wenkbrouwen hoog op. David
voelde hoe hij een kleur kreeg. „Ik
vrees dat we dezelfde in onze gedachten
hebben, Peggotty", mompelde hij. „Om
u de waarheid te zeggen kwam ik spe
ciaal naar u toe om daarover te pra
ten helaas, het is al te laat".
Peggotty glimlachte even. „Dat mooie
vriendje van jou liep me hier te vaak
over de vloer", bromde hij, „maar trek
jij je het niet aan David. Jij bent an
ders. Het maakt geen enkel verschil
in onze verhouding. Het is Emilies fout,
dat ze niet zag, dat de lommerd geen
cent geeft op de mooipraterij van zul
ke windbuilen. Ze is te jong, doch nu
wat anders", vervolgde hij, ziende dat
Ham dit gesprek haast niet langer ver
dragen kon, „we gaan er achteraan.
Al zal ik tot het eind van de wereld
moeten reizen ik breng haar terug
en die Steerforth, dat lekkere ventje
met z'n mooie smoesjes zal ik nog wel
te spreken krijgen, hoop ik Peggotty
en David trokken hun jassen aan.
„Ham jij blijft hier", zei Peggotty,
„je weet nooit wat ze in hun kop ha
len en bovendien is het beter, dat heet
hoofden als jij geen kans krijgen om
brokken te maken". Het kostte veel
moeite Ham te overtuigen, maar ten
slotte berustte hij in het bevel van zijn
oom en ging moedeloos zitten.
„En nu eerst naar de moeder van
Steerforth", zei Peggotty. „David, jij
kent haar je zult met de weg wij-
BEJAARDENTOCHT MET BIJNA 100
AUTO'S.
Het is woensdag een bijzondere dag
geweest voor de Soester bejaarden,
want zij hebben de jaarlijkse autotocht
gemaakt. En het is zelfs een heel bij
zondere dag geworden, want in jaren
is het weer niet zo mooi geweest.
Het is maar gelukkig, dat niet alle be
jaarden, die voor deze tocht in aanmer
king komen, meegaan, want dan zou
den er meer dan 500 zijn. Nu waren
het er 315 en er waren 96 auto's en
een bus voor nodig.
Door heel Soest reden 's morgens de
auto's om de deelnemers aan deze tocht
af te halen en zelden is het zo druk
geweest op de Eng, waar weer ge
start werd voor de lange rit. Over
Soesterberg en Doorn werd naar Oos
terbeek gereden, waar bij de Wester-
bouwing de koffie gedronken werd.
Ordonnansen en wegenwacht zorgden
voor de goede gang van zaken op de
weg en in de steden werd de lange
stoet opgevangen door de politie, die
ervoor zorgde, dat er geen oponthoud
plaats vond.
Over Ubbergen en Beek werd langs de
Duitse grens gereden en via Groesbeek
naar Berg en Dal, waar in hotel Ti-
voli borden soep en lunchpakketten
voor de maag zorgden. AI deze lunch-
paketten bevatten 1600 broodjes, die
door leerlingen van de huishoudschool
klaargemaakt waren. Nog een kopje
koffie en verder ging het naar Nij
megen. Lent, Opheusden en over de
nieuwe brug bij Tiel naar Rhenen,
waar de laatste consumptie gebruikt
werd.
Tegen kwart over zeven stond P.V.O.
bij de kerk en kort daarop kwam de
stoet binnen. Terwijl P.V.O. speelde
werden de auto's op het Kerkplein ge
parkeerd en grote kisten en dozen met
ijsjes gingen rond als laatste tractatie.
De heer J. C. Brouwer dankte de po
litie, de directrice vn de huishoudschool
en haar leerlingen, de leden van P.V.O.
de Soester middenstanders voor hun
gaven, de ordonnansen en de wegen
wacht, de firma v. d. Oord voor het ijs,
de zusters en helpsters en allen die
hun auto beschikbaar gesteld hadden.
Oorverdovend claxongeloei vormde het
besluit van een heerlijke dag en alle
deelnemers aan de tocht werden keu
rig thuisgebracht.
VERKOPING.
Door notaris A. Römer te Baarn is
woensdagavond in hotel ,,De Gouden
Ploeg" het huis met schuur, voor-, zij-
en achtertuin, Middelwijkstraat 50, pu
bliek verkocht. De grootte is 6,73 are.
Het werd ingezet door A. A. v. d.
Zuidwind te Amersfoort voor 15.200,-
en niet afgemijnd.
