70 jaar K.N.V.R
Soester echtpaar in De Bilt
verongelukt.
Uitreiking Insingerprijs 1959.
DODELIJK ONGEVAL.
IN DE HOEK.
DINSDAG 4 AUGUSTUS 1959.
37e JAARGANG no 57.
Verschijnt iedere dinsdag en vrijdag
Abonn. p. kwart, 2.10 - per post 2.25
UITGAVEDRUKKERIJ SMIT SOESTDIJK BUREAU VOOR REDAKTIE EN ADMINISTRATIEVAN WEEDESTRAAT 29A, SOESTDIJK TELEFOON 2566 POSTGIRO 126156
Een zeer ernstig auto-ongeluk op de
weg Utrecht-De Bilt heeft vorige week
het leven gekost aan het Soester echt
paar Werner, terwijl de heer P. ten
Berge, tandarts, en zijn assistente mej.
A. Kaptein ernstig gewond werden.
Tevens werden de schoonzoon, de
dochter en twee kleinkinderen van het
echtpaar Werner ernstig gewond.
De heer de Groot, schoonzoon van het
echtpaar Werner, met zijn gezin woon
achtig in Port-Said, was de eigenaar
van de auto die het ongeluk veroor
zaakte. D'oor onverklaarbare oorzaak
raakte de auto agn het slingeren, bots
te tegen een truck met oplegger, ver
volgens tegen een bus van de N.B.M.
en werd daarna aangereden door de
auto van de heer Ten Berge.
Alle inzittenden van de auto die door
de heer Werner bestuurd werd, werden
op het wegdek geslingerd. De 65-jarige
heer L. A. Werner werd op slag gedood,
zijn vrouw overleed in het ziekenhuis.
De heer Ten Berge kreeg ernstige hoofd
wonden, zijn assistente, die bekneld
raakte, liep inwendige kwetsuren op.
De cursus 1958-59, die voor de gemeen
schap van de Insingerschool zo rijk is
geweest aan belangrijke gebeurtenis
sen, kreeg aan het slot weer een hoog
tepunt, namelijk de traditionele uit
reiking van de Insingerprijs.
Men had zich hiervoor weer verza
meld in de ruime hal van de school,
waar het hoofd van de school, de heer
De Boer, in enkele woorden het doel
van de samenkomst uiteenzette, om ver
volgens meteen het woord te geven aan
mevr. Vink-Insinger.
Na dank gebracht te hebben aan de
meisjes van de handwerkklassen voor de
vervaardiging van een cadeau ter ge
legenheid van de geboorte van haar
dochter, schetste mevrouw Vink de be
tekenis van de Insingerprijs, die wordt
toegekend aan de leerling van de hoog
ste klas, die zich heeft onderscheiden
door ijver, toewijding, beleefdheid enz.
Ook dit jaar was het niet zo eenvou
dig geweest, doch na rijp beraad kon
Rob Wilhelm als de gelukkige winnaar
worden aangewezen.
Nadat deze de vele gelukwensen met
het prachtige horloge in ontvangst had
genomen een en ander op de ge
voelige plaat was vastgelegd door de
rentmeester van Pijnenburg, de heer
Wilhelm, die als gewoonlijk mede aan
wezig was, werd de scheidende klas
toegesproken door de heer Van Brum-
melen namens het schoolbestuur.
Veel hebben jullie op school geleerd,
dat jullie in de toekomst van pas zal
komen, aldus de heer Van Brumme-
len, maar het bestuur geeft jullie bij
dit afscheid een Bijbeltje mee, waarin
jullie, bij trouw gebruik, de grootste
schat zullen vinden. Tenslotte werd ge
meenschappelijk gezongen en ging de
heer Van Brummelen voor in dankge
bed.
Toen de lagere klassen vertrokken wa
ren bleef men nog enige tijd gezellig
bijeen onder het genot van een tracta-
tie, waarbij bleek, dat het klassever-
band nog niet zou worden verbroken,
want de prijswinnaar zal tegen het
einde van de vakantie allen nog eens
uitnodigen voor een gezellig tuinfeest
je. Zo werd een goed schooljaar op
waardige wijze besloten.
H.K.H. Prinses Irene, die morgen haar 20e verjaardag herdenkt.
Foto M. C. Meijboom.
In het begin van de vorige week werd
het zesde slachtoffer van een verkeers
ongeval met dodelijke afloop in onze
gemeente begraven. Het was de 66-ja-
rige heer H. J. Monné, die op de Birk-
straat verongelukte.
De heer Monné reed per bromfiets op
de Birkstraat in de richting Amers
foort. Bij de Bilderdijklaan stak hij
onverwacht over. Daarbij werd hij ge
grepen door een bestelauto van een
poelier uit Nijkerk, die de bromfiet
ser niet ontwijken kon. Hij werd tegen
het wegdek geworpen en dokter Stro
band verleende de eerste hulp aan het
slachtoffer, dat in zorgwekkende toe
stand per ziekenauto van de E.H.B.O.
naar het ziekenhuis ,,De Lichtenberg"
werd gebracht. Onderweg is hij over
leden.
RIT VAN M.A.C.S.
Zondagmiddag organiseerde de Motor
en Autoclub „Soest" een rit van 80
km. Er waren 32 deelnemers. Het par
cours was uitgezet in Soest en omge
ving. Er werd gestart bij hotel „Bos
en Duin", waar ook de finish was.
Auto's A 1. P. v. d. Berg uit Amers
foort, tevens winnaar van de „Coupe
de Zonneheuvel", met 4 strafpunten.
2. J. W. Hamersveld uit Amersfoort met
54 strafpunten.
Auto's B 1. J. L. Smit uit Baarn met
78 strafpunten. 2. H. Krakebeen uit
Tiel met 140 strafpunten.
Motoren 1. G. Wassenaar uit Soest met
51 strafpunten en winnaar van de
„Coupe de Zonneheuvel". 2. G. E. Deys
uit Soest met 273 strafpunten.
De prijzen werden uitgereikt door de
heer R. Bergers, die meedeelde dat er
op 19 augustus opnieuw een rit ge
houden zal worden.
BIOSCOOPPROGRAMMA.
Van 3 tot en met 5 augustus draait in
het City-theater een oergezellige film
met de oude rotten Paul Hörbiger en
Hans Moser, die beiden kelner zijn in
een ouderwets en gezellig Weens „Kaf-
feehaus". Ze zijn goede vrienden, maar
hun karakterverschillen veroorzaken
nog al eens botsingen. De mooie ope
rette-zangeres Frieda Lempke (Mady
RahlJ zorgt daarvoor eveneens, want
zij kan het zo goed met Gustav (Paul
Hörbiger) vinden dat zij aanbiedt hem
financieel te steunen als hij een eigen
zaak wil beginnen.
Daverende ruzie krijgen de twee vrien
den als de helft van de zaak verkocht
wordt en blijkt dat Franz (Hans Moser)
dit deel gekocht heeft. Na heel veel
gezellige wederwaardigheden komt de
zaak echter weer fijn voor elkaar en
Franz en Gustav worden weer dikke
vrienden.
In de donderdag-cyclus „De Spaanse
Vlieg" met Joe Stöekel, Rudolf Platte
en Hans Richter. Komische verwikke
lingen rond mannen die alimentatie be
talen als vader van hetzelfde kind,
zonder dat zij dit van elkaar weten
en grote strijd in een kleine plaats om
te voorkomen dat er een kantongerecht
gevestigd zal worden.
„De Spaanse vlieg", een charmante dan
seres, zorgt ervoor dat alles op zijn
pootjes terecht komt, maar dat ge
beurt pas als er heel veel gelachen is
om hele dwaze situaties.
POLO-TOURNOOI VAN
DE DUINKIKKERS.
Aan de vooravond van het waterpolo-
tournooi dat de „Duinkikkers" in het
Soester Natuurbad organiseerden, speel
den het eerste dames-zevental in
Groenekan tegen het Utrechtse U.Z.
S.C. I.
Een gering overwicht van de Soester
dames werd beloond met een doelpunt
van Ans Kraaykamp, maar de scheids
rechter, die graag en veel floot, keur
de het af omdat Hilly Copier binnen de
twee-meterlijn lag.
Willy v. d. Brink werd uit het water
gezonden om redenen, die alleen de
scheidsrechter bekend zijn. Bij het eind
signaal was het nog steeds 0-0.
Polo-ploegen uit Breukelen, Barneveld,
Geldermalsen, Zeist en Soest namen
deel aan het waterpolo-tournooi voor
dames- en heren-zeventallen in het
Natuurbad. Scheidsrechters waren de
heren J. Elderman uit Soest, A. v. d.
Vliet uit Zeist en G. v. d. Poel uit Bar
neveld. Er was vrij veel publiek en de
wedstrijden hadden een sportief en
prettig verloop.
Zeventallen van „D'e Meent" uit Breu
kelen, „Steenviiet" uit Geldermalsen,
„De Waterkip" uit Barneveld en de
„Duinkikkers" uit Soest streden om de
eerste prijs, een lauwertak van de Bata.
„Steenviiet" won met 1-0 van „De
Meent" en de „Duinkikkers" versloe
gen dit zevental uit Breukelen met 4-1.
„De Waterkip" deed het nog beter en
won met 8-0 van „De Meent".
„Duinkikkers" en „Steenviiet" speel
den gelijk (4-4). „De Waterkip" won
met 4-2 van de „Duinkikkers" en met
5-1 van „Steenviiet". Daarmee won dit
team de eerste prijs.
„Steenviiet" en „Duinkikkers" maak
ten door strafworpen uit wie de twee
de plaats bezetten. „Steenviiet" gooide
beter en kreeg een medaille. „Duinkik
kers werd derde en „De Meent" vierde.
De dames van de „Duinkikkers" won
nen de wisselbeker, evenals in 1957. Ze pen en ranselen hield en die veel meer Korver, maar het wilde die middag
speelden gelijk tegen „Zeist" en ver- i drukte maakte dan nodig was. Nu niet lukken. Ook al omdat de Engelsen
sloegen het damesteam van „De Water- stond er een man onder de lat die niet geïmponeerd waren door zijn storm-
kip" met 6-2. „Zeist" en „Waterkip" niet van stompen maar wel van klem- ram-praktijken, die op het vaste land
speelden tegen elkaar en het werd een
4-1-overwinning voor de meisjes uit
Barneveld. Bij de 6-2-overwinning van
„Duinkikkers" op „De Waterkip" wer
den drie doelpunten gemaakt door Ans
Kraaykamp en Roos Timmerman zorgde
voor het zelfde aantal. Het damesteam
van de „Duinkikkers" kreeg behalve
de wisselbeker een medaille. De prij
zen werde uitgereikt door de heer J.
Elderman, voorzitter van de „Duin-
kikkers".
ONGEVAL.
Een twaalfjarige jongen uit Arnhem
reed op het fietspad van de Birk
straat. Hij werd ingehaald door een
echtpaar uit Amsterdam op een brom
mer.
Toen de heer V., die de bromfiets be
stuurde, de jongen wilde passeren,
ging deze harder rijden en sneed de
bromfiets. Het echtpaar V. viel en
werd licht gewond. Hun kleding werd
beschadigd.
Just Göbels debuteerde in het Neder
lands elftal op 19 maart 1911 in de
wedstrijd tegen België, welke met 5-1
te Antwerpen gewonnen werd. Het
was de eerste van de 22 wedstrijden
gedurende acht jaar en in deze serie,
die veel groter geweest zou zijn, als
wereldoorlog I geen roet in het eten
gegooid had, toonde Göbels zich de
geniaalste doelman die wij ooit gehad
hebben. Hij was bijzonder populair
en het is eens gebeurd dat hij een
baard en snor moest aanplakken om
van zijn hotel naar het veld te gaan
zonder door het publiek gezien te
worden, dat bij honderden gekomen
was om de beste keeper van Europa
te huldigen.
Göbel was lid van het Arnhemse Vi-
tesse en is dat altijd gebleven. Bijna
vast vangen hield en dit feilloos deed.
Pas in uiterste nood stompte hij een
bal weg. Ook was hij de man die als
eerste in ons land de speler, die op
zijn doel afkwam, tegemoet ging en
als het moest dan wierp hij zich tij
dig voor de voeten van de tegenstan
der, waarbij hij met zijn ene hand de
bal greep en met zijn andere hand zijn
gezicht beschermde, want hij voelde
er niets voor als arts met een geschon
den gezicht door het leven te gaan.
Zijn opstellen in het doel is nooit over
troffen. Waar de bal kwam daar stond
Göbel en als het te heet werd voor
zijn heiligdom dan stuurde hij zijn
backs wat naar voren om meer ruim
te te hebben.
Bij Göbel leek het keepen gemakkelijk,
want zelden werd hij genoodzaakt
bravourstukjes uit te halen, omdat hij
bijna altijd wist waar de bal terecht
zou komen en daar stond hij dan. De
Engelsen waren zo verrukt over zijn
keeperstalenten, dat zij hem een prof
contract aangeboden, maar Göbel werd
arts en is dit nu nog. Op het hoogte
punt van zijn roem en zijn kunnen nam
hij afscheid van de voetbalsport om
zich aan zijn praktijk te wijden, maar
na 40 jaar kent iedereen, die zich voor
sport interesseert, nog de naam van
de grootste doelman die ons land ooit
had.
In april 1911 kwamen de Belgen naar
ons land om revanche te nemen voor
de 1-5-nederlaag van Antwerpen.
In D'ordrecht werden ze met 3-1 ver
slagen. Een groot succes was echter
de wedstrijd tegen Engeland op 17
april 1911 in Amsterdam gespeeld.
Het werd slechts een 0-1-nederlaag,
dank zij het goede spel van Göbel.
Tijdens deze wedstrijd zakte een der
huiptribunes in elkaar. Vele tiental
len mensen liepen lichte kwetsuren op,
maar niemand werd ernstig gewond.
In 1912 werd opnieuw van België ge
wonnen, nu met 2-1 in Antwerpen. In
deze wedstrijd faalde het backstel
had hij in het najaar van 1910 te
gen de Duitsers gedebuteerd, want Bronger-Valkenburg en Göbel stuurde
Beeuwkes verscheen niet. De jeugdige ^en naar voren om de Belgen gemakke-
reserve-doelman maakte zich al klaar j lijker de baas te kunnen,
om onder de lat te gaan staan, toen In maart 1912 ging het Nederlands elf
de Dordtse keeper op het laatste nip-tal naar Engeland. Göbel deed zijn
pertje het veld kwam oprennen. uiterste best, maar het werd toch een
Göbel moest wachten tot het voorjaar 0-4-nederlaag. Zelfs Huug de Groot,
van 1911 om aan zijn fantastische car- die het Sparta-kanon genoemd werd,
rière als doelman te beginnen. j zag geen kans te doelpunten, terwijl
Aanvankelijk stond het publiek raar te de fameuze kogels van Jan Thomee
kijken. Het was gewend aan de bra- evenmin iets uitrichtten. Veel steun
vour-stijl van Beeuwkes, die van stom- had hij van zijn clubgenoot Bok de
Tien jaar geleden schreef ik op deze
plaats dat wij er verstandig aan zou
den doen van de Duitse gebieden El-
ten en Tudderen af te blijven, omdat
ik geloofde dat wij er op de duur een
sof mee zouden halen.
Dat had niets met helderziendheid te
maken, maar ik vond dat wij met
juist een Duitse bezetting achter de
rug, op onze vingers konden natellen,
dat we, wanneer de gemoederen weer
wat tot rust zouden zijn gekomen, dit
gebied weer terug zouden moeten
geven.
Onze regering hield echter voet bij
stuk en op een ochtend hoorden wij
dat onze marechaussee het gebied was
binnengedrongen en onze grens een
stuk had opgeschoven.
Het heette toen, dat met deze annexa
tie onze grens werd rechtgetrokken,
maar iedereen die een kaart van Ne
derland bekeek, kon zien, dat dit on
zin was.
Wanneer het om rechttrekken was be
gonnen hadden we nog wel even aan
de gang kunnen blijven.
We kregen in den beginne hoogge
stemde artikelen over het juist gewon
nen gebied te lezen en het was, voor
al in die eerste tijd, een geliefd uit
stapje per bus.
Dit duurde echter niet zolang en we
voelden dat het nieuwe gebied ons een
beetje zwaar op de maag ging liggen.
Op de scholen bleef het Duits de voer
taal en het Nederlands werd als vreem
de taal op het lesrooster gezet.
Ook wat regeringsvorm betreft durf
den we de democratie niet erg aan en
het bleef een dictatoriaal geregeerd
stukje Nederland.
De Duitse bevolking kon dat in den
beginne niet zoveel schelen. Zij pro
fiteerden van onze welvaart toen Duits
land nog geen veertje van de lippen
kon blazen. We bouwden huizen, onze
sociale voorzieningen, w.o. de A.O.W.,
golden uiteraard ook voor het nieuwe
gebied. Er waren optimisten, die dach
ten dat wij met al dat lekkers de be
volking voor Nederland hadden gewon
nen, maar wie wel eens in Elten of
Tudderen is geweest en een praatje
maakte met de bevolking, zal hebben
gemerkt, dat zij zo Duits bleven als
maar mogelijk was.
Duitsland herstelde op economisch ge
bied waanzinnig vlug en is ons land
je al weer sedert jaren rijkelijk voor
bij gestreefd.
Frankrijk nam een nog veel grotere
(verkeerde) hap van Duitsland en gaf
deze, het Saargebied, terug.
Er zal voor ons niet veel anders op
zitten dan hetzelfde te doen, waarmee
dan weer een na-oorlogse fout is her
steld.
Konden alle fouten maar zo gemakke
lijk ongedaan worden gemaakt.
H. OEKMAN.
van Europa wel opgang deden maar in
Engeland allang door voorgangers van
Ted Drake en Tommy Lawton toege
past waren.
Huug de Groot, die geen Hugo maar
Harry heette, overleed enkele jaren
geleden. Van hem is de uitspraak dat
een middenvoor schieten moet. Heel
veel schieten. Desnoods negen keer mis
maar de tiende keer raak.
Tegen Duitsland werd in het voor
jaar van 1912 te Zwolle gelijk gespeeld
(5-5), van België werd in Dordrecht
met 4-3 gewonnen. Göbel hield in deze
wedstrijd een strafschop.
Bij de Olympische spelen in Stock
holm werd een derde plaats bereikt.
Engeland was 1 en Denemarken be
zette de tweede plaats. Van Zweden
wonnen we met 4-3, van Oostenrijk met
3-1, maar tegen Denemarken werd een
1-4-nederlaag geleden. Fimand werd
met 9-0 verpletterd en in deze wed
strijd vestigde Jan Vos van het Utrecht
se U.V.V. een merkwaardig record. Hij
scoorde 5 doelpunten en pas in 1934
presteerde Leen Vente, in de wedstrijd
tegen de Belgen (9-3), hetzelfde. In
deze wedstrijd viel De Korver uit en
Dirk Lotsy verving hem als aanvoer
der.
In het najaar van 1912 wonnen de oran-
jehemden te Leipzig met 3-2 van Duits
land. Het ontevreden Duitse publiek
wilde de Oostenrijkse scheidsrechter
te lijf en Dirk Lotsy moest met Barend
van Hemert tonen dat Nederlandse
voetballers ook konden knokken als het
nodig was.
