NEVADA,
M7J h 1
HET ZILVERLAND IN HET WILDE WESTEN
Soest voor 30 jaar.
HOEST UW KÏND...?
Help U zelf
en Uw tafelburen
uit de (zuur)brand.
TWEEDE BLAD
SOEST.
SOESTERBERG
OFFICIËLE MEDEDELINGEN.
'AtMl-i SL'it
imi ?s8M6.
Wie in Amerika op zoek is naar de
stad met de meeste tegenstellingen,
die zal naar alle "waarschijnlijkheid
Reno in Nevada de zegepalm toewij
zen. Reno noemt zich ,,de grootste
kleine stad ter wereld" en verwel
komt zijn bezoekers met het lawaai
van speelautomaten, die men niet al
leen in casino's, hotelhallen en café's
vindt, maar ook in hotelkamers en
zelfs in het badhuis. Reno wordt
schreeuwend als het „echtscheidings
paradijs van het heelal" voorgedragen,
maar dat verandert niets aan het feit
dat de burgers van de stad zeer solide
mensen zijn helemaal niet aan de
speelduivel overgeleverd of aanhan
gers van losbandige zeden. Overigens
worden in Reno meer huwelijken ge
sloten dan ontbonden - ook dat be
hoort tot de vele paradoxen.
Als men van Nevada spreekt, dan
bedoelt men meestal Reno, maar Reno
is helemaal niet de hoofdstad van die
staat.
Nevada, dat was eens het Wilde
Westen met zijn cowboys, zilvermij
nen, een goldrush en alles, was daar
bij hoort. Maar die tijden behoren reeds
lang tot het verleden.
Volgens de grootte is Nevada de op
vijf na grootste stad van de V.S.
Neemt men het inwonertal als maat
staf, dan kwam Nevada, totdat Alaska
Een dans op een vulkaan lijkt het leven in Las Vegas. De naastgelegen woes
tijn schudt van de dotonaties van de atoombommen, in de speelbanken en
paleizen worden armen rijk en rijken arm. Hier laat de „grote wereld"
zich scheiden, omdat de wetten het vergemakkelijken.
Aan de pioniertijd van het „Wilde
Westen" herinnert nog steeds de hoofd
straat van Virginia City.
als bondsstaat werd erkend, op de
laatste plaats.
Nevada, het „zilverland", heeft sedert
jaren óf het hoogste of op één na
hoogste inkomen per hoofd van de
bevolking in de hele Verenigde Sta
ten en het noemt zich graag „de ene
gezonde staat", omdat het geen staats
schuld kent, wat vandaag de dag
wel haast een wonder mag heten.
Deze rijkdom steunt in werkelijkheid
op twee wetten. De een legaliseert het
kansspel, dat zich dan ook zeer snel
tot de belangrijkste „industrie" van
het land ontwikkelde.
De andere vergemakkelijkt de schei
ding zeer. Men spreekt altijd van schei
dingsvrolijkheid in Amerika en ver
geet daarbij, dat in vele V.S.-staten
de scheiding veel moeilijker is dan in
vele Europese staten. Nu zijn de schei-
dingswetten geen federale aangelegen
heid, maar zaken van de afzonderlijke
staten. Nevada maakte daar grondig ge
bruik van. Wie zich in Nevada rechts
geldig wil laten scheiden, behoeft slechts
gedurende zes weken daar te wonen.
Practisch gaat dat er als volgt toe.
Mrs. Smith vindt dat haar huwelijk
een vergissing was. Daar ze rijk is,
pakt ze haar koffer en reist naar Reno.
Daar aangekomen laat ze zich nog de
zelfde dag als „burgeres" van Nevada
inschrijven.
Zij moet zich daarna zes weken lang
elke dag bij de autoriteiten melden,
want de wet schrijft „blijvende woon
plaats" voor. Na 42 dagen gaat ze naar
een ander gerecht, mogelijk in het
„Washoe County Court House" in Re
no - waarvan gezegd wordt, dat het
't meest drukke scheidingsgerecht in
de V.S. is - en reist een dag later als
Miss Smith weer af.
Het kan ook gebeuren, dat zij in Reno
de man vindt, waarvan zij gelooft, dat
hij beter bij haar past. Dat komt zo
dikwijls voor, dat in Reno veel meer
huwelijken worden gesloten dan men
op grond van het inwonertal zou ver
moeden.
Wat het geluksspel betreft, het zou
erg overdreven zijn te spreken van
een speelhol, zoals dat zo vaak ge
beurt, want de staat let er streng op,
dat alles volgens de voorschriften toe
gaat. Het trekt daarvoor twee procent
van de omzet als belasting af wat be
paald bescheiden lijkt, maar in werke
lijkheid in de miljoenen loopt.
De grootste bezienswaardigheid en het
doel van bijna alle bezoekers van
Reno is Harolds Club, het „Waren
huis van het Geluk". In heel Amerika
zijn langs de grote wegen 2300 bor
den geplaatst, die de weg daarheen
aangeven. Op elke zomerse dag stro
men 20.000 mensen door de portalen
van Harolds.
Harolds Club is een gebouw van ze
ven étages aan de North Virginia
Street van Reno. Het établissement
heeft meer dan 1000 werknemers, w.o
croupiers, barkeepers, brandweerlie
den, decorateurs, technici, kellners en
detectives.
1 Naast Harold is Harrah's Club de
grootste speelonderneming in het speel
zieke Reno. De eigenaar is een voor
malige student, die de collegezaal voor
tijdig verliet om het kleine casino van
zijn vader over te nemen. Hij ging er
van uit, dat een casino uiteindelijk
niets anders is dan een zakelijke onder
neming en dienovereenkomstig geleid
moet worden. Onder zijn leiding ont
wikkelde Harah's zich tot een mon-
sterbedrijf.
Norman Blitz geldt als een van de
rijkste en invloedrijkste mannen van
dat, niettegenstaande zijn
gering inwonertal, altijd nog meer dan
honderd miljonairs heeft. Zijn land
genoten noemen hem de „Graaf van
Nevada".
de invoering van de door goud ge
dekte papieren standaard ongeveer als
een nationale ramp, die ze weliswaar
niet konden verhinderen.
Palmen en rotsen drukken op het berg
landschap van Nevada hun stempel.
Twee jaar geleden ondernam Biltz een
experiment. Hij liet een hotel-paleis,
het „Holiday", bouwen. Toen het bijna
klaar was, begon hij in alle Ameri
kaanse steden een propaganda-veld-
tocht. „Bent u een tegenstander van
het kansspel en wilt u Reno desniette
genstaande leren kennen Komt u
dan in „Holiday", het enige grote ho-
hotel van de stad, dat over alle denk
bare comfort beschikt en geen speel
zaal heeft."
Wat hij vermoedde, gebeurde. De
gasten bleven weg. De enkele gezworen
tegenstander van het geluksspel, die
een kamer hadden genomen, vertrok
ken spoedig weer.
„Kijk", zei Biltz enkele weken later,
„als iemand naar Reno komt dan wil
hij in elk geval iets van het spel zien,
onverschillig of hij zelf speelt of niet."
Biltz verpachtte daarna zijn „Holiday"
aan een geroutineerde concessiehouder,
die een casino inrichtte en aldra was
het hotel voor maanden uitverkocht.
Wat bezoekers van de 101 speel-éta-
blissementen van Reno, van Las Vegas
en uiteraard in Nevada opvalt, is het
feit, dat men weliswaar overal met
bankbiljetten zijn rekeningen kan be
talen, maar bijna altijd zilverdollars als
wisselgeld terugkrijgt.
Ook dat heeft een reden. Nevada noemt
zich wegens zijn zilverrijkdom „het
zilverland". De bewoners ondergingen
Auto's uit alle staten van de U.S.A.
parkeren in de straten van Reno.
Voor belastingbetalers is Nevada een
waar paradijs, want het doet afstand
van inkomstenbelasting en successie
rechten.
„Als wij die belastingen nog zouden hef
fen", verzekerde een toonaangevende
politicus in Carson City, de kleine, bui
ten de landsgrenzen bijna onbekende
hoofdstad, „dan wisten we nauwelijks
waar we met het geld heen moesten."
Heeft men een paar weken door Neva
da gereisd, dan zal men met zijn oordeel
over die staat meestal voorzichtiger
zijn.
Dan echter stelt men vast, dat Neva
da helemaal niet alleen Reno en Las
Vegas, geluksspelbedrijf en echtschei-
dingsparadijs is, maar ook een land
waarin alle legenden van het Wilde
Westen een echte achtergrond heb
ben hoge rotspartijen, eindeloze ver
ten, verlaten spookachtige steden uit
de tijd van de grote „rushes" en men
sen, die weliswaar het geld voor een
Cadillac hebben, maar toch hun paard
zadelen en met wiegende stappen en
gepoetste laarzen en zilver-sporen een
bar binnengaan.
kampioen op de schaats en op de fiets
en hij verbeterde vele records.
Er was een meneer, die protesteerde
tegen deze inzameling, omdat hij vond
dat Jaap Eden te vroeg gestorven was
door de inspanning, die hij als wiel
renner en als schaatsenrijder had moe
ten opbrengen en ook deze man ge
bruikte het woord immoreel, maar nu
aan de sport gekoppeld.
„Ons sportleven is over het algemeen
een buitensporigheid en zeer zeker
niet lichamelijke opvoeding", schreef
hij.
Het was een gemoedelijke tijd, zo'n
dertig jaar geleden, want een ver
slaggever ging naar een lezing van ds
Straatsma, handelende over het boek
„Jerusalem" en hij voegde aan zijn
verslag toe dat dit boek „naar ik meen"
van Selma Lagerlöf was. Dat zou in
deze tijd worden ,,Ik was gisteren in
de zaal van Eemland, waar een meneer
Italiaanse liedjes zong. Als ik me niet
vergis was het Willy Alberti".
Hond altijd Rennies
bij de hand...
Dan kan overtollig maagzuur U niet
deren. Die één of twee tabletten doven
uw pijn bij voorbaat, als er eens iets
lekker van smaak bovendien
verkeerd valt. Gemakkelijk in te ne
men die Rennies - onopvallend - één
voor één hygiënisch verpakt. En nog
lekker van smaak bovendien
Mejuffrouw Van D. reed per fiets
op het Kerkpad toen plotseling van de
Lange Brinkweg een auto kwam.
Zij kwam er met fiets en al onder, zo
dat de auto opgevijzeld moest worden
om haar te bevrijden.
Twee artsen waren toegesneld maar
voor de paar schaafwondjes, die de
juffrouw had waren ze niet nodig. De
fiets was echter geen fiets meer.
Een nieuwe poging werd gedaan
om de staatsloterij te doen verdwij
nen. De regering maakte zich zeer be
zorgd over het morele peil van de Ne
derlanders en verwachtte dat dit met
sprongen omhoog zou gaan als „immo
rele loterijspelen" werden afgeschaft.
Men wilde de zaak niet opheffen maar
rustig laten uitsterven door geen nieu
we collecteurs of collectrices te be
noemen als er een overleed. Er is na
tuurlijk niets van terecht gekomen en
we hebben er zelfs een immorele voet
balpool bij gekregen, terwijl de zeer
immorelen bij de paardenrennen te
recht kunnen.
Er werd een inzameling gehouden
om een gedenkteken te kunnen plaat
sen op het graf van Jaap Eden, de
grootste sportman die ons land gehad
heeft. Tegen het eind van de vorige
eeuw werd hij enige malen wereld- i
Een heldere wasvrouw vroeg be
leefd wasgoed aan huis voor 3 cent
per stuk, droog van de lijn en een
nette juffrouw vroeg beleefd naai
werk aan huis. Blijkbaar waren er zo
veel onheldere wasvrouwen en on
nette juffrouwen, dat zoiets in een ad
vertentie moest staan.
Een veehouder adverteerde met
vreugde, dat hij zich op 26 februari
verzekerd had, dat hem op 27 februari
een koe stierf en dat hem op 28 fe
bruari door de verzekering het geld
werd uitbetaald. Hij zette erbij dat
zijn dank groot was.
Er was geen sprake van het doen
verdwijnen van de zomertijd en enkele
raadsleden waren daar pertinent voor,
omdat het ze al nooit geleken had dat
de mens zich bemoeide met de gang van
de natuur. De zomertijd bleef nog heel
lang gehandhaafd.
De werkloosheid in onze gemeente
bleef een probleem. Er werd in de
raad druk over gediskussieerd en een
man op de tribune liep zo warm voor
deze affaire dat hij ging meebabbelen.
De voorzitter verzocht hem zijn mond
te houden, maar hij oreerde door tot
hij op straat gezet werd. Misschien was
deze man wel de enige, die in de raad
iets verstandigs gezegd had over dit
probleem, maar hij werd terecht de
straat opgewerkt. Hij kon later in de
krant lezen dat een der raadsleden ge
zegd had dat de werkloosheid niet lan
ger bestreden kon worden met den
netjes planten. Er moest een commissie
benoemd worden en deze commissie
moest bekijken of het niet mogelijk
zou zijn de werklozen te sturen naar
delen van ons land waar ze zouden kun-
VAN DE SOESTER COURANT
VAN VRIJDAG 8 JANUARI 1960.
Talm niet langer, grijp dadelijk
in! Bestrijd kinderhoest met
KINDER HONING SIROOP^
nen werken. Ook moesten de onge
schoolden geschoold worden en wie
zou moeten verhuizen om in een an
deren provincie werk te krijgen, zou
zich daarbij moeten neerleggen.
Een zeer humaan raadslid vond dit
allemaal prachtig, maar het leek hem
gewenst de werklozen niet te laten
creperen voor de commissie klaar
was met dit nuttige werk. Verschil
lende leden van de raad vonden dit
woord creperen een naar woord en een
wethouder zette uiteen dat er best voor
de werklozen gezorgd werd en dat ze
gedurende een kwartaal per jaar on
dersteund werden. De andere drie
kwartalen moesten ze maar op eigen
benen staan. Verdere steun zou onbil
lijk zijn tegenover gepensioneerden,
die van 800 gulden per jaar moesten
rondkomen. Dat was misschien alle
maal wel waar, maar de leden van de
S.D.A.P. in de raad lieten een hoonge
lach horen en gebruikten het woord
uitbuiters.
Een man uit Bunschoten had blijk
baar goed geboerd met het verkopen
van vis en hij kwam hier de peultjes
opscheppen. Toen hij bij Eemland bin
nenstapte rook hij alleen naar vis
en toen hij eruit ging rook hij ook
naar jenever. Hij had wel betaald, maar
blijkbaar berouwde hem dit, want hij
gooide een bierglas door een spiegel.
De politie was snel gewaarschuwd en
twee agenten vingen hem op. De vis-
magnaat wou wel op de vuist, maar
hij kreeg geen kans en werd snel naar
de cel gesleurd om de invloed van de
jenever kwijt te raken.
CONTACTAVOND VAN B.D.C.
B.D.C. heeft in café Middelwijk een
contactavond gehouden, waarop met
kaarten de volgende resultaten behaald
werden 1. J. v. Megen 6377. 2. Th.
Simons (6283). 3. A. Butselaar (6180).
4. N. Gros (5934). 5. J. de Jong (5889).
6. Th. v. d. Mast (5862). 7. A. Hooft
(5848). 8. J. Vonk (5782), 9. A. v. Me
gen (5667).
A. Pronk kreeg voor het minste aan
tal punten de troostprijs.
VEILIG VERKEER.
Op dinsdag 12 januari begint in hotel
Bos en Duin een cursus „Veilig Ver
keer" van 8 lessen.
Deze cursus wordt gegeven door de
voorzitter van de vereniging voor Vei
lig Verkeer, de heer F. Sonders en de
heer B. Snijders. D'e totale kosten - in
clusief examen en diploma - bedragen
slechts 3,
Op 20 januari is er in De Gouden Ploeg
een verkeersavond. De heren Sonders
en Snijders zullen over de nieuwe pun
ten van de verkeerswetgeving spreken.
KINDERMIDDAG.
Bekende artisten zullen medewerking
verlenen aan de feestmiddag voor kin
deren van N.N.V.- en Vara-leden, welke
op 30 januari in de zaal van Eemland
gegeven zal worden.
De kinderen, die deze middag zullen bij
wonen, mogen niet jonger dan 4 en
niet ouder dan 14 jaar zijn. Deze mid
dag komt in de plaats van de gebrui
kelijke St. Nicolaasmiddag, welke in de
cember niet door kon gaan.
MEDISCHE DIENST.
Dokter D. J. R. Jellema, Paltzerweg
299, Den Dolder, telefoon K 3402-4555,
zal het a.s. weekeinde de artsendienst
waarnemen.
OPVOERING DOOR DE
TONEELGROEP BUURTVERENIGING.
Zaterdag 9 januari a.s., houdt de buurt
en speeltuinvereniging „Oranje" voor
haar leden een feestavond in de gar-
nizoensontspanningszaal aan de Kamp
weg. De toneelgroep van de buurtver
eniging brengt dan „Met hartelijke ge
lukwensen", blijspel in drie bedrijven
door Dick van Maasland.
45 JAAR BIJ DE WATERLEIDING.
Maandag j.1. vierde de heer J. B. Tam
mer, wonende te Soesterberg, bet feit
dat hij 45 jaar in dienst is geweest bij
de Utrechtse Waterleiding Maatschap
pij, de laatste jaren als machinist van
het pompstation te Soestduinen.
Begonnen als stoker is de heer Tam
mer in de loop der jaren opgeklommen
tot machinist. Door zijn vakbekwaam
heid genoot hij als stoker een grote re
putatie, daar hij met een minimum aan
brandstof een maximum rendement wist
te bereiken. Zo werd hij o.a. vaak door
Frans Smulders in Utrecht gecharterd
als het er om ging een nieuwe machine
te demonstreren.
Thans is in het waterleidingbedrijf de
stoomkracht grotendeels overgenomen
door de electrische pompen, iets wat de
jubilaris zeer ter harte gaat.
In het pompstation werd de heer Tam
mer door de onderdirecteur, de heer
Pauwe, hulde gebracht voor al het ve
le wat hij gedurende 45 jaar voor de
waterleiding heeft gepresteerd. Ver
schillende geschenken werden hem
aangeboden, o.a. door de personeels
vereniging.
Des avonds werd het jubileum in de
huislijke kring gevierd.
Een 50-jarig dienstjubileum zal de heer
Tammer niet meer bereiken, daar hij
een jaar eerder met pensioen zal gaan,
zo hij dat beleven mag.
DRANKWET.
Burgemeester en wethouders van Soest
brengen ter openbare kennis, dat op
4 januari 1960 bij hen is ingekomen
een verzoek van H. H. A. Boots, wo
nende te Soest, om een verlof B in de
benedenvoorlokaliteit van het perceel
Van Weedestraat 11b, alhier.
Binnen twee weken na de dagtekening
van deze bekendmaking kunnen tegen
het verlenen van dit verlof schriftelijk
bezwaren bij hun college worden inge
diend.
Soest, 8 januari 1960.
KOSTWINNERSVERGOEDING.
Ingevolge artikel 34 van de Dienst
plichtwet kan kostwinnersvergoeding
worden toegekend, indien door het
verblijf in werkelijke dienst van de op-
geroepenen, in financiëel opzicht mid
delen tot levensbehoud aan zijn ver
wanten komen te ontbreken.
Een aanvraag om kostwinnersvergoe
ding behoort ongeveer 4 weken voor
de datum van opkomst in werkelijke
dienst te worden ingediend ten gemeen
tehuize, afdeling militaire zaken, onder
overlegging van bewijsstukken betref
fende de bruto-inkomsten van de opge-
roepenen en de gezinsleden (b.v. belas
tingbiljetten, loonzakjes, werkgevers-
verklaringen e.d.).
