DRUKKERIJ SMIT
Soest voor 30 jaar.
TWEEDE BLAD
25 KORTING
10 KORTING
ua
ea
BATENBURG's Erkende
Auto- en Scooterrijschool
BURGERLIJKE STAND
Nieuwe wet
op het verhaalsrecht.
Wie vandaag gezond is,
kan morgen hulpbehoe
vend zijn
SALON KOPPEL
DE ALCOHOL BEDREIGT UW LEVEM
VAN HART TOT HART
NATIONALISATIE OF HET
OMGEKEERDE
MODERN DRUKWERK
BRANDWEER TELEF. 3333
VAN DE SOESTER COURANT
VAN DINSDAG 3 JANUARI 1961.
Twee Duitsers kwamen bij een Soes-
ter rijwielhandelaar en zij vertelden
dat zij hun fahrrad wel wilden verko
pen. Dat kon, zei de fietsenman en hij
waarschuwde de politie, die al gauw te
weten kwam dat onze oosterburen deze
fietsen gestolen hadden.
Een Zeister chauffeur reed een Ween-
se professor en zijn vrouw in een taxi.
Op een onbewaakte overweg in onze ge
meente kwam hij in botsing met een
trein. De echtgenote van de hoogleraar
werd vrij ernstig gewond. De professor
eiste nu 7500,van de bestuurder van
de taxi, maar de rechter ging hiermee
niet akkoord.
Een Soester inwoner maakte het zo
bont met alcoholgènot, dat hij slapend
in een plas gevonden werd. Hij had
het zo naar zijn zin in dat natte bed,
dat hij zich met handen en voeten te
gen overbrenging naar een droge cel
verzette.
N. is Neptunes, de god van de zee,
die in zijn jeugd al dweepte met lik-
doornzalf Gédé", stond in de adverten
tie van een drogist. En voor 35 cent
kon je al een flesje kopen waarin een
afdoende vloeistof tegen hoofdonrein zat.
Wie daarom kwam liep wel erg in de
gaten.
De Soester mandolineclub Mignon
gaf een uitvoering in Eemland. Mignon
bestaat niet meer en de jeugd zoekt het
tegenwoordig meer in schippersklavie-
ren dan in mandolines.
Er waren dertig jaar geleden nog
heel veel mensen, die het niet erg op de
sport begrepen hadden. Een meneer
klaagde in de Soester Courant over al
die ontaarden, die naar een voetbalwed
strijd gingen kijken. Dat deed hij in de
trant van „wat een onzin. Eerst pro
beren ze een bal te pakken te krijgen
en als ze hem hebben dan schoppen ze
dat ding weer weg". Volgens die meneer
ging slechts 10 °/o van het publiek om
naar de wedstrijd te kijken en 90 °/o om
te gokken.
SOESTER
KUNSTHANDEL
Burg. Grothestraat 16 - Tel. 2464
Op al onze stoffen
en
op tassen, portemonnaies, cein
tuurs cn byouteriën.
CV.
C/2
CC
Gedipl. A.B.A.N.-Instructeur
PARKLAAN 33 - SOEST
TELEFOON 3932 (K 2955)
U wordt gehaald eD gebracht.
GEBOREN Ronald Franciscus Huber-
tus, zoon van J. H. Hofman en M. C. W.
Beckers, Generaal Spoorstraat 28.
Robertus, zoon van L. van Hornsveld en
C. Kamphorst, Beetzlaan 63. Petrus
Hendrikus, zoon van A. v. Dijk en M.
C. Kool, Kerkpad Z.Z. 28. Michael
John, zoon van M. J. A. Steenstra en
A. Hilverda, Koninginnelaan 158.
Johanna Engelina, dochter van G. de
Groot en E. J. Joosten, Smitsweg 4.
Robertus Maria, zoon van J. H. E. van
Dorrestein en C. H. van den Breemer,
Kerkpad Z.Z. 100. Cornelia Maria
Gerarda, dochter van A. L. Beckers en
E. G. M. Schilder, Prof. Lorentzlaan
243.
ONDERTROUWD Jacobus Johannes
ten Bosch, Van Lenneplaan 47 en Ma-
rianne Louise Dams, Meidoornweg 15. -
Jan D'rik v. Leer, Dorresteinweg 14 en
Louiza Antonia Klazina Warmenhoven,
Klaarwaterweg 26.
GEHUWD Antonius Petrus Hilhorst,
Lange Brinkweg 56 en Elizabeth Martha
Hoksbergen, Birkstraat 145. Lourens
Borst, Bos en Lommerweg 49 I, Am
sterdam en Hendrika Ambrosius, Stad
houderslaan 46. Willem Franck van
Marle, Talmalaan 29 en Maria Antonia
Janita Dijkhuizen, Kemphaanstraat 3,
Baarn. Johannes Bernardus Maria
Bremer, Lt. Koppenlaan 18 en Marijke
Gerardine Birkhoff, Nassaustraat 29,
Utrecht. Cornelis van Eist, Eikenlaan
6, Scherpenzeel en Gerda Maria Wij-
nands, Postweg 44.
OVERLEDENWillemina Elsabé Ba
ronesse van Boetselaer, 85 jaar, wedu
we van Jonkheer D. L. Rutgers van
Rozenburg, De Genestetlaan 5. Maria
Magdalena de Goede, 72 jaar, gehuwd
met W. Bos, Hartweg 16. Hendrika
Johanna de Weerd, 92 jaar, weduwe
van D. A. van der Kaaij, Stadhouders
laan 100. Hendricus van Waveren,
85 jaar, weduwnaar van W. Dijkman,
Ferd. Huycklaan 19. Elisabeth Zand-
stra, 79 jaar, weduwe van Chr. D'ragt,
Julianalaan 3. Anna Maria van Ha-
mersveld, 60 jaar, gehuwd met Th.
P. van Fulpen, Ossendamweg 36.
Anthonius Adrianus Roest, 9 maanden,
Lange Brinkweg 33. Cornelis Ver-
heij, 78 jaar, gehuwd met J. G. E.
Schipvaart, Paulus Potterlaan 18.
Izaak Muller, 67 jaar, gehuwd met Chr.
M. Limbach, Van Lenneplaan 5c.
Jantienus Christiaan Hubach, 67 jaar,
gehuwd met N. van der Roest, Barto-
lottilaan 22.
Met de wielrenners was het nog erger
gesteld. „Die rennen zes dagen en zes
nachten op een rijwiel. Zij rijden om
beurten en lossen elkaar af. Als er geen
publiek is of alleen slapers aanwezig
zijn, dan gaan de renners ook een dutje
doen. Dat mag wel niet, maar ze doen
het toch. Het eigenaardige is dat, als
er een wedstrijd van een uur gehouden
wordt, dan wint iemand vaak met 1
of 2 ronden voorsprong, maar nooit lees
je dat iemand een zesdaagse van 144 uur
met 10 of 12 ronden voorsprong gewon
nen heeft. Het is allemaal bedrog. Niet
de renners beslissen hoe de uitslag
zal zijn, maar de baandirecteur of mis
schien wel de buffetchef".
Er zijn op het ogenblik nog veel
mensen, die niet verzot zijn op onze
oosterburen en dat is begrijpelijk. Die
waren er echter dertig jaar geleden ook
en zo af en toe was het wel eens aan
een ingezonden stuk te merken. Onge
lijk hadden ze daarmee niet, want kinde
ren die dertig jaar geleden liefderijk
werden opgenomen omdat ze honger
hadden, die kwamen 10 jaar later als
soldaten van de Führer terug.
Een Amersfoorter ging uit rijden
met drie mannen en een kleine jongen,
maar het had meer van zwalken, want
de auto zigzagde in Soesterberg over
de weg, dank zij de beschonken toestand
waarin de man uit de keistad zich be
vond. Gelukkig kwam hij tegen een
boom terecht voor hij brokken kon ma
ken en gelukkig net niet hard genoeg
om zijn passagiers in gevaar te brengen.
Die moesten verder lopen, want de
vrolijke bestuurder kwam in de cel
terecht.
Een verontwaardigde meneer fulmi
neerde tegen de weldoeners der Duit
sers. Niet omdat zij weldoeners waren,
maar omdat zij hun goedheid liever
moesten besteden aan mensen in Dren
te en Twente, waar de armoede in de
winter vaak groot was. Hij had ge
lezen dat 500 kinderen uit Duitsland
aangekomen waren, maar ook dat rijke
Duitsers zich kostelijk vermaakten in
dure wintersportplaatsen, terwijl het
ook nog wel eens voorkwam dat de he
ren in ons land kwamen brassen. En
dat leek hem al te dol.
Er werd een meid-huishoudster ge
vraagd in een „gewoon burgergezin",
maar er is in geen enkele krant van
dertig jaar terug vraag naar een meid
huishoudster in een ongewoon burger
gezin. Het gezin van meneer S. was
dat blijkbaar wel een beetje, want met
vette letters liet hij in de krant zetten
dat hij er niet over peinsde de schulden
te betalen die zijn vrouw maakte.
Het verhaalsrecht is een doorn in het
oog voor zeer veel Nederlanders.
Klopt iemand aan bij de dienst van
sociale zaken voor een uitkering, omdat
hij geen kans ziet met zijn inkomen
rond te komen, dan wordt het ver
zoek om „steun" in onderzoek geno
men.
Het is tot op heden zo geweest, dat in de
meeste gevallen wel werd ingegaan op
het verzoek om een uitkering, maar dat
de dienst van sociale zaken dan al heel
gauw op bezoek kwam bij de familiele
den van degene die om uitkering ver
zocht. Verhaal kon steeds worden opge
legd aan ouders, grootouders, kinderen
of kleinkinderen.
Dit feit weerhield zeer velen van het
aanvragen van steun, omdat het in vele
gevallen tot gevolg had, dat in de
naaste familiekring onenigheid ontstond,
omdat de ouders, resp. de kinderen
moesten meebetalen aan de aangevraag
de steun.
„Uitgekleed".
Op grond van interne voorschriften
werd dan nagegaan hoe groot het inko
men was van de onderhoudsplichtigen.
Ook dit feit op zich zelf is al iets, dat
bij velen weerzin wekte.
In de volksmond heette het dan „Je
wordt tot op het hemd uitgekleed".
Daarbij kwam dan nog de in sommige
gevallen langdurige betaling van min
of meer kleine of vrij grote bedragen,
iedere week maar weer opnieuw.
Wordt de steun aangevraagd door ouden
van dagen, die uitkering ontvingen in
gevolge de algemene ouderdomswet,
dan moesten de kinderen bijspringen.
Hadden de oudjes het geluk, nog vele
jaren te leven, dan was het geen uit
zondering, dat de onderhoudsplichtigen
zelf in moeilijkheden kwamen, omdat ze
vele jaren achtereen moesten blijven
betalen. Al met al werd de verstand
houding tussen ouders en kinderen er
hoe langer hoe slechter door, zodat in
vele gevallen een verwijdering, om niet
te spreken van vervreemding tussen ou
ders en kinderen ontstond, een ver
standhouding welke voordien niet had
bestaan.
Een nieuwe regeling.
Nog juist voor de kabinetscrisis echter
heeft de Tweede Kamer der Staten-
Generaal een wetsontwerp aangenomen,
waardoor een aanzienlijke verlichting
wordt verkregen.
In de eerste plaats mogen wij dan noe
men de afschaffing van het verhaal
voor aan bejaarden verleende ondersteu
ning, tenzij de draagkracht van de kin
deren een bepaalde grens te boven
gaat. Deze draagkrachtgrens is voor
een ongehuwde gesteld op een inko
men van 12.000,per jaar of een
vermogen van 50.000.Voor een ge
huwde geldt, al naar gelang het aantal
van zijn kinderen, een evenredig hoge
grens. Dit is al een grote verbetering,
want zij zal voor velen de last van een
periodieke betaling aan sociale zaken
afnemen. Maar ook zal deze maatregel
voor vele anderen de weg vrijmaken tot
het aanvragen van ondersteuning.
te boven gaat.
Wij willen er nog op wijzen, dat de voor
gestelde regeling nog niet definitief is,
want de Eerste Kamer heeft haar goed
keuring nog niet gehecht aan het ont
werp en dus gaat het verhaal door.
Dit wil dus zeggen, dat onderhouds
plichtigen nu maar niet in eens met hun
bijdrage kunnen stoppen, want dan ko
men zij van de regen in de drup.
De wet moet eerst afgekondigd zijn in
onze Staatscourant, eerder is zij niet
van kracht.
Het volledige assortiment vindt U bij
Soesterbergsestraat 44 Telef. 2045
Vooralslog bestaat echter nog de be
paling, dat deze beperking van het ver
haalsrecht voor aan bejaaarden verleen
de ondersteuning alleen geld voor de
genen die in 1966 of later, 65 jaar wor
den, van de nieuwe regeling geen pro
fijt trekken.
Verdere verlichting.
Het wetsontwerp brengt nog een tweede
belangrijke verandering tot stand. Wij
bedoelen hier de afschaffing van het
verhaal tussen grootouders en klein
kinderen.
Voorts kunnen wij noemen een derde
goede maatregel en wel de afschaffing
van het verhaal op ouders of meer
derjarige kinderen voor ondersteuning
die aan meerderjarige verpleegden in
psychiatrische en andere inrichtingen
wordt verleend. Hierbij geldt echter het
voorbehoud, dat wel verhaal kan wor
den genomen op de familieleden wier
draagkracht de bovengenoemde grenzen
REEDS Bij GEBRUIK VAN EEN WEINIS ALCOHOL HEEFT MEN
-*8 o méér tijd nodig om op
het gehoor te reageren
en 30% meer tijd nodig
om op het gezicht te reageren
jZONPER ALCOHOL fc—fÜEJ ALCOHOL |~H ZONDER AlCOHOl fc—[mÈT ALCOHOifr
Tienduizenden mensen ontvangen jaar
lijks bloedtransfusie. Levens, die be
dreigd worden door ongeval of ziekte
worden in vele gevallen gered. Deze
bloedtransfusies worden voorafgegaan
door een wetenschappelijk onderzoek.
Een wetenschappelijk onderzoek kost
veel geld. Maar wij hebben een waar
borg, dat door middel van dit onderzoek
het beste gegeven wordt hetgeen moge
lijk is. Het Centraal Laboratorium van
de Bloedtransfusiedienst organiseert een
grote nationale loterij in het tijdvak van
7 januari tot en met 15 februari, van
welke opbrengst de Lijders aan Oog-
tuberculose (Stichting Beerschoten) ook
een deel zullen ontvangen.
Steun aan deze financiële aktie bete
kent steun aan eigen zaak. Het jaar
1961 is zojuist begonnen. Wie kan zeg
gen of wijzelf het niet zijn of één van
onze dierbaren, die door middel van no
dige bloedtransfusie(s) dit jaar in leven
blijven
De gift (loten kosten 1,en zijn in
5 verschillende kleuren verkrijgbaar bij
winkeliers, kenbaar aan raambiljetten
of giro 510.000 ten name van „Van Hart
tot Hart Rotterdam") is controleerbaar,
want voor elke gulden ontvangt men
een „aandeelbewijs". 5005 van die aan-
deelbewijzen zullen dato 15 februari
door notaris mr M. J. Meijer als prijs-
bepalend worden aangewezen. Het prij-
zenbedrag bedraagt 235.000,
De loterij betreft dus een controleer
bare collecte. Controleerbaar ook voor
wat betreft aanvraag, inzameling en be
steding.
Laat uw hart spreken na het lezen van
deze opwekking en wees barmHARTig
en groot HARTig in de VAN HART
TOT HART-aktie
Waarom de staat wel en het particulier
initiatief niet
De strijd tussen staat en partculier
initiatief om de eigendom van produk-
lie middelen is jaren lang met grote
felheid gevoerd en de overgang van de
produktiemiddelen naar de gemeenschap
is één der hoekstenen van het socialis
me geworden.
Het klinkt aantrekkelijk wanneer men
zegt, dat de vruchten van de productie
naar de gemeenschap moeten worden
overgeheveld, d.w.z. dat iedereen er een
gelijk deel aan heeft. Er zijn echter
verschillende omstandigheden waarom
in onze tijd de leus van nationalisatie
zijn grootste glans heeft verloren.
Fiscus heeft heel wat op zijn
geweten.
Wij zouden als eerste oorzaak daarvoor
kunnen noemen de fiscale politiek, die
bij benadering de helft van de onder
nemingsvruchten, althans bij n.v.'s naar
de staatskas doet verhuizen.
Maar dit is niet de belangrijkste oor
zaak van het wegebben der nationali
satiegedachte. In de eerste plaats zijn
er landen geweest, die bepaalde natio
nalisaties ongedaan hebben gemaakt
omdat het particulier initiatief inventie
ver bleek en efficiënter. Vervolgens is
door sociale maatregelen de vergemeen-
schappelijking van de onderneming ten
dele door de achterdeur een feit gewor
den.
Meer en meer krijgen de werknemers
een aandeel in de resultaten van de on
derneming waar zij werken. Bij een
snel stijgende welvaart in onze dagen
heeft de uitbuitingstheorie wel alle
kracht verloren. Zij is vervangen door de
vraag wie meer of minder van het pro
ductieresultaat moet toevallen.
De regering die wij thans hebben, heeft,
bij monde van prof. Zijlstra, verklaard,
dat het verkrijgen en aanhouden van
staatseigendom en -deelneming van het
algemeen belang moet worden kunnen
gemotiveerd. Dat is een vage uitspraak,
die in feite betekent, dat het aanhou
den of verkrijgen van staatseigendom
door omstandigheden en tijd worden be
paald.
De staat als exploitant.
In ons land opereert de staat als eige
naar van produktiemiddelen en zij heeft
verschillende overwegingen om dat te
doen.
De staatsmijnen zijn geheel in handen
van de staat, omdat zij een behoor
lijke exploitatie van de kolen, vroeger
van doorslaggevend belang voor de in
dustrie, noodzakelijk achtte.
Dit beheer is door de staat uitstekend
gevoerd, misschien mede omdat het
beheer geheel op particuliere leest is
geschoeid. Misschien ook omdat het ko-
lenbezit bescheiden is en de concurren
tie zich op dit terrein onvoldoende kan
uitleven. Het is niet te zeggen of bij
particuliere exploitatie de resultaten be
ter of slechter zouden zijn geweest.
In Europees verband en met het oog op
de geringere strategische en militaire
betekenis van de kolen, rijst wel de
vraag of de staatseigendom op dit ter
rein moet worden geprolongeerd.
De economische invloedssfeer van de
staatsmijnen neemt toe door de chemi
sche en technische ontwikkeling.
Komen die staatsmijnen nu ook niet
op een terrein waar het particulier
initiatief opereert Zij leveren lang niet
meer alleen kolen en verdienen ook
aan andere artikelen. Hun investerings
kracht is met staal in de rug groter
dan die van het particulier initiatief.
Is het bij de stijgende volkswelvaart
niet gewenst dat de aandelen thans in
particuliere handen overgaan Er is
eigenlijk geen doorslaggevende econo
mische verdediging voor deze staats
eigendom meer aan te voeren.
Gevaar voor onbillijkheden-
De zelfde vraag mag gesteld worden
ten aanzien van de Kon. Ned. Zout-
industrie, waarin de staat gedeeltelijk
deelneemt in ruil voor het recht tot
ontginning van zoutlagen.
Deze staatsdeelneming is zeker nuttig
geweest, maar past zij nog wel in het
kader van de bestaande economische
positie van de Kon. Ned. Zoutindustrie,
die zich nu op een veel breder terrein
dan dat van het zout beweegt
D'e staat kan wel zorgen dat zij finan
cieel aan de zoutlagen niet tekort
komt zonder voorafgaande deelneming
in het kapitaal.
Bij de zich uitbreidende activiteit van
de industrie komt men op een goede
of kwade dag in botsing met particu
liere belangen en dan ontstaan er moei
lijkheden.
Die vraag geldt met nog meer klem
ten aanzien van de staatsdeelneming
in de Hoogovens en Breedband. Moet
dit reusachtige bedrijf zich met staats
steun ook vestigen aan de Nieuwe
Waterweg? Of moet dit logge lichaam
zich met staatsgeld gaan meten met
het particulier initiatief, dat een plaats
zoekt in het hoogovenbedrijf in de
buurt van Rotterdam Of is het aan
te bevelen dat de staat ook deelneemt
in een tweede hoogovenbedrijf Een
andere weg is, dat de staat zich uit
IJmuidens kolos terug trekt en verder
het particuliere kapitaal laat opereren.
Naar nieuwe initiatieven
Er zijn meer staatsdeelnemingenb.v.
in de herstelbank, in de K.L.M., in de
Limburgse Tramweg en de Brabantse
Buurtspoorwegen. De Middenstands-
bank zou niet zonder staatsgarantie
haar taak kunnen vervullen. Vanzelf
sprekend is een staatsdeelneming ter
aanloop van een nieuw initiatief on
ontbeerlijk en gewenst.
De Herstelbank was na de oorlog on
misbaar. De Middenstandsbank ontplooit
de bijzondere kredietverlening dank zij
de overheidsrugleuning. De K.L.M. moest
de vleugels wijder uitslaan en brengt
deviezen aan in de dubbele betekenis
des woords.
De vraag is echter of er op bepaalde
terreinen niet helemaal een einde moet
komen aan de staatsdeelneming.
Bij de mijnen, het zout, de busdiensten,
de K.L.M. en de hoogovens kan de
staatstaak nu toch wel beëindigd wor
den. Een stroom van kapitaal uit de
particuliere sfeer zal klaar liggen om
het risico over te nemen. Het vrijko
mend vermogen kan worden aange
wend om nieuwe initiatieven te steu
nen b.v. op het gebied der kernsplitsing,
ter ontwikkeling van de oostelijke
provinciën, of ter versterking van de
middelen van de middenstandsbank om
met minder conservatieve bankregels
en meer vertouwen aan midden- en
kleinbedrijf kansen te geven aan jonge
middenstanders zonder geld maar boor
devol initiatief en vakkennis.
Wie niet waagt, wie niet wint en waar
de particuliere ondernemer dringt om
deelname heeft de staat geen taak
meer.
