DANK JE, NASOETION
KONINGIN JULIANA REGEERT 12 ¥2 JAAR.
Grote dag voor
Corrie Klomp.
BUIT: f58.000,-.
HET OOG GERICHT OP
ORAN.
VRIJDAG 3 MAABT 1961.
SOESTER (jjC
Verschijnt iedere dinsdag en vrijdag.
*0e JAARGANG no. 18.
Abonn. p. kwart, 2,10 - per post 2,25
UITGAVEDRUKKERIJ SMIT SOESTDIJK BUREAU VOOR REDACTIE EN ADMINISTRATIEVAN WEEDESTRAAT 29A SOESTDIJK TELEFOON 2566 GIRO 126156
„Indonesië heeft de beslissende over
macht ter land, ter zee en in de lucht
ten opzichte van Nieuw-Guinea", zo
heeft de Indonesische minister van de
fensie generaal Nasoetion verklaard.
En hij voegde daaraan toe, dat Indo
nesië in staat zou zijn om Nieuw-Guinea
in ongeveer drie weken te veroveren.
Wij hebben daaraan al geruime tijd niet
getwijfeld en het is verheugend dat
de Indonesische operbevelhebber deze
uitlating gedaan heeft. Hierdoor immers
worden alle aan Nederland toegeschre
ven argressieve bedoelingen ontzenuwd.
Bij een militaire overmacht als Indonesië
thans kan laten gelden, is het natuurlijk
uitgesloten, dat Nederland ooit agres
sieve handelingen tegenover dit land
zou kunnen beginnen, gesteld al dat het
dit zou willen. Nasoetion heeft met zijn
uitlating een halt toegeroepen aan het
geschreeuw van SoekarnOj. die immers
het Nederlands bezit van Nieuw-Guinea
een voortdurende bedreiging voor In-
donesi noemt en het telkens weer laat
voorkohien alsof Nederland het op In
donesisch grondgebied gemunt zou heb
ben. Dat verhaaltje is nu door zijn
minister van defensie wel praktisch on
mogelijk gemaakt.
De nederlandse troepenmacht in Nieuw-
Guinea omvat in totaal ten hoogste
5000 man, met wat luchtafweergeschut,
'n twintig a dertig al wat verouderde
vliegtuigen, drie oorlogsschepen waar
onder twee fregatten en wat klein goed.
Die hele macht van 5000 man. enkele
schepen en wat vliegtuigen, staat daar
voor de verdediging van een gebied, dat
op de kaart van Europa reikt van Lon
den tot Zagreb in Yoego-Slavië en van
zuid-Italië tot in oost-Duitsland. Een
enorm gebied dus, bovendien aan drie
zijden omringd door de zee en met
kleine eilandjes voor de lange kust.
Een heel gemakkelijke kustlijn voor
Indonesië om infiltranten aan land te
zetten, zoals reeds meermalen gebeurde.
Voor verdediging bij een openlijke aan
val zou Nederlands militaire macht in
Nieuw-Guinea in alle opzichten te klein
zijn. Zij is dan ook niet anders te zien
dan als een bewakingsdienst, zoals er
één schildwacht op post staat bij de
toegang tot een fort of militair object.
Mochten er vijandelijkheden bij Nieuw-
Guinea ontstaan, dan kunnen de Ne
derlanders daartoe zeker niet de aan
leiding hebben gegeven, want offensieve
kracht is met dit handjevol mensen on
mogelijk.
De situatie zou Indonesië natuurlijk
wel een gemakkelijke mogelijkheid
kunnen bieden om zijn wensen omtrent
Nieuw-Guinea dan maar gewapender
hand af te dwingen.
Maar zoiets is in de wereld van van
daag niet zo eenvoudig meer. Er is geen
land meer dat een openlijke aanvalsoor-
oorlog kan beginnen zonder door an
dere landen en door de Verenigde Na
ties op de vingers te worden getikt.
Dat kan ook Indonesië niet ten opzichte
van Nieuw-Guinea. En willicht beseft
Nasioetion dat nog beter dan Soekarno.
Wat echter wel mogelijk is, dat is de
manier van infiltreren in Nieuw-Guinea.
Maar ondanks ons kleine bewakingscon
tingent kan ook dit alleen nog enig
succes hebben, indien de infiltraties in
groot aantal en elkaar snel opvolgend
geschieden, omdat anders de kans groot
is, dat de enkele groepjes toch reeds
door de Nederlanders zijn ontdekt en
geïsoleerd of gevangen genomen.
Beduidende infiltraties echter vereisen
een opzet en een steun, die niet verhuld
kan blijven. Die beginnen al spoedig
in de gaten te lopen als een georgani
seerde militaire poging, als een open
lijke aanval dus, met alle veroordelingen
in de wereld die daarop zullen volgen.
En vooral Australië zal de eerste zijn,
dat Nederland hulp biedt om deze in
filtraties te keren..
Ondanks al het geschreeuw in Indonesië
omtrent het veroveren van west-Irian
ondanks alle met veel tam-tam aange
kondigde wapenaankopen, lijkt het ons
nauwelijks te verwachten, dat hieruit
een werkelijke aanval zou resulteren.
Al het misbaar is veeleer te zien als
een staag volgehouden poging tot po
litieke intimidatie, niet zozeer van Ne
derland als wel van de leden der Ver
enigde Naties.
Het moet de indruk wekken alsof In
donesië tot het uiterste getergd wordt
en niet meer voor de gevolgen kan in
staan, om straks een welwillende hou
ding te vinden bij een volgende behande
ling van de kwestie in de V.N,
Hare majesteit de Koningin tvenst haar
regeringsjubileum niet met luidruchtige
feestelijkheden gevierd te zien. Maar
dat zal Haar volk niet verhinderen,
dankbaar te gedenken, wat Juliana, Ko
ningin der Nederlanden, gedurende deze
jaren voor land en volk heeft betekend.
„Wie ben ik, dat ik dit doen mag", dat
waren de woorden in de eerste rede, die
Koningin Juliana na haar inhuldiging
hield, die meer dan iets anders indruk
maakten op hen die ze hoorden.
Hoe ver toch lag de gedachtengang, die
door deze woorden werd gekenmerkt,
af van het „Gottergnadentum", waar
op voorheen de vorsten hun rechten ba
seerden. Hier toch ging het niet in de
eerste plaats om een recht, maar om
het aanvaarden van een zware, doch
schone plicht. Diep-menselijke woor
den.
En menselijk dat is de karakteris
tiek die men overal hoort geven van
Koningin Juliana. Dat zeggen vooral
de „gewone" mensen, die met haar in
aanraking zijn gekomen. „Ze is zo ge
woon".
Maar het is niet het „gewoon doen"
van de politicus, die babykussend en
schouderkloppend, met een permamente
fotoglimlach, zich een weg baant. Het
is eenvoud. De eenvoud, die zich mani-
Foto Max Koot.
festeerde in het Koninklijk woord
I „Wie ben ik
Wie Koningin Juliana bij haar verschij
ning in het openbaar heeft kunnen ga
deslaan, wordt altijd weer getroffen
door de uitdrukking van haar gezicht
ernstig, enigszins bezorgd, zoals een
moeder haar kind kan nakijken, dat in
slecht weer de straat op gaat naar
school. Maar tegelijk is daar een bijna
gretig reageren op alles wat vrolijk
stemmen kan. Een snelle reactie, een
flits van een glimlach als Haar gevoel
voor humor wordt geraakt. En de wijze,
waarop Zij in Haar aandacht voor aller
lei zaken de persoon, de mens daarin
betrekt.
De mens met zijn vreugden en zijn no
den heeft Haar diepe, onvergankelijke
belangstelling. Dat bleek een en an
dermaal, wanneer Zij zich richtte tot
Haar volk, waarbij Zij ieder persoonlijk
leek aan te spreken.
Beter dan, onpersoonlijk, te spreken van
de band aan ons vorstenhuis is het bij
dit jubileum te spreken van de band
aan onze Koningin. En van veler lippen
zal bij dit jubileum de zegenbede klin
ken
,,U zeegne God Hij stelle U tot een
zegen."
O
Corrie Klomp,' wonende Koninginne-
laan 2, die bij de Burgerlijke Stand Cor-
nelia Elisabeth Trijntje Klomp heet,
is maandag precies 12'/2 jaar oud.
Daaraan zou door niemand aandacht ge
schonken zijn als deze datum niet zou
samenvallen met het 12'/2-jarig rege
ringsjubileum van H.M. de Koningin,
die op 6 september 1948 gekroond werd.
Enkele uren eerder was Corrie gebo
ren en nu mag zij met ruim 4000 meis
jes en jongens uit het hele land maan
dag naar Den Haag om de manifestatie
ter gelegenheid van het 12V2-jarig
regeringsjubileum van de Koningin bij
te wonen.
Ze gaat niet alleen, want een lid van
het Oranjecomité Soesterberg en van
het Oranjecomité Soest gaan mee, om
dat meisjes van 12 jaar nu eenmaal niet
zo gemakkelijk de weg kunnen vinden
in zo'n grote stad.
Corrie, die in de eerste klas van de
chr. ulo-school aan de Prins Bernhard-
laan zit, zal maandag een fijne dag
hebben en misschien rekent ze er al op
dat ze over I2V2 jaar - bij het zilveren
jubileum - opnieuw van de partij zal
zijn.
FOTO-TENTOONSTELLING.
„Zie Gods Schepping". Onder deze titel
werd op de Floriade vorig jaar in Rot
terdam een internationale foto-tentoon
stelling gehouden.
Aan deze tentoonstelling was een prijs
vraag verbonden, waarvoor vele binnen-
en buitenlandse fotografen hun werk
inzonden.
Op woensdag 8 maart zal deze unieke
kollektie in Soest te zien zijn in het
Hervormd Gemeente-centrum Zuid „El-
theto".
Foto-liefhebbers hebben hierdoor een
pracht gelegenheid om hun kennis van
foto's maken te verrijken. Maar ook de
genen, die van de schoonheid der natuur
houden, kunnen hier hun hart ophalen 1
Elke bezoeker ontvangt een gids voor
de tentoonstelling, terwijl ook monde
ling explicatie zal worden gegeven.
Drie maanden geleden werd de heer
J. K. gepensioneerd als ambtenaar van
het Gewestelijk Arbeidsbureau Soest,
en tijdens een afscheidsreceptie werd
hij geprezen om zijn ijver, plichtsbe
trachting en gave om met mensen om te
gaan.
Gisteren is gebleken dat deze laatste
eigenschap door de heer K. op minder
prettige wijze gebruikt is, want de po
litie te Amersfoort heeft hem in zijn
woning gearresteerd omdat hij als ver
koper van een lot van de staatsloterij
niet in staat was 5000 uit te betalen,
die men kwam opeisen omdat deze
prijs gevallen was op een lot dat hij
verkocht had.
Eigenlijk had hij dit lot helemaal niet
verkocht en ook niet gekocht, want de
heer K. had de gewoonte vooruit geld
te bedingen en kopers van loten kre
gen dan een papiertje met het nummer
van het lot, dat helemaal niet gekocht
was omdat K. het geld in zijn zak stak.
Het nummer schreef hij klakkeloos neer
en op deze wijze had hij eens een strop
van 800,die hij moest uitbetalen.
Dat ging toen goed. Met de 5000 gulden
niet, want hij had het geld niet en de
winnaars van dit bedrag - leden van
een clubje - gingen naar de politie.
Ruim 60 mensen in Soest, Amersfoort
en Baarn zijn op deze wijze beetgeno
men en het bedrag dat K. zich op deze
wijze toe-eigende is 58.000,
K. heeft bekend en zal voor de offi
cier van justitie te Utrecht geleid wor
den.
VAN DE POLITIE.
Ten nadele van de heer W. van Breu-
kelen hebben vandalen aan de Korte
Hartweg een groot aantal dakpannen
vernield.
Een jongen kwam bij de heer S. op
de Koninginnelaan om te vragen of hij
werk voor hem had.
De politie werd gewaarschuwd omdat
de heer S. de zaak niet vertrouwde en
dat was goed gezien, want de jongeman
was uit een inrichting weggelopen.
Een inwoner van Soest kreeg een be
keuring omdat hij vuilnis gestort had
op een plaats waar dat niet mag en
een winkelier ging op de bon omdat
hij na sluitingstijd verkocht. I
De bekende schrijver Antoon Coolen
publiceerde in de jaren 1930 tot 1940
een tiental romans, maar van 1940 tot
1950 verscheen geen enkel boek van
zijn hand.
Insiders begrepen dat hij er niet toe
kon komen door de verschrikkingen,
die de oorlog met zich meegracht.
Ook na 1945 was het lang stil rond
Coolen en weer wisten de insiders, dat
het niet in de eerste plaats de gruwe
len van wereldoorlog 40-45 waren waar
mee de Brabantse schrijver te kampen
had, maar meer nog met het feit dat dit
niet de laatste gruwelen geweest zouden
zijn en dat een herhaling te vrezen was.
Om deze reden had een ander auteur,
Stefan Zweig, zich in Zuid-Amerika,
waar hij veilig was voor de horden van
Hitier, van het leven beroofd.
Nieuwe gruwelen dienden zich inderdaad
aan. In het klein, maar ook in het
groot Korea, Hongarije, Kongo, Algerië.
Het is bijzonder verheugend, dat er het
laatste jaar een sterk waarneembare
aktiviteit merkbaar is bij het opsporen
van oorlogsmisdadigers, die voor het
grootste deel verantwoordelijk zijn
voor al het leed dat wereldoorlog n ge
bracht heeft.
Het is alleen merkwaardig dat deze ak
tiviteit zo lang op zich heeft laten wach
ten. Of misschien ook niet. Misschien
moest een nieuwe generatie opgroeien,
die sterker nog dan wij kan beseffen
hoe erg het geweest is.
Per slot van rekening is het niet onze
schuld dat wij door het bos der mis
daden de bomen niet meer zagen.
En niet ieder mens is in staat dit aan
te voelen als Antoon Coolen of Stefan
Zweig. En dat is misschien gelukkig.
Er moeten ook mensen zijn, die iedere
keer weer geloven dat het nu beslist de
laatste keer geweest is. Dat is echter
heel moeilijk.
Oran is een sigarettenmerk, maar Oran
is ook een plaats in Algerije. Daar is
deze week helaas opnieuw gebleken
dat we aan de laatste gruweldaad nog
lang niet toe zijn.
Jonge opgewonden moslems hebben het
gepresteerd hun haat tegen de Fransen
zo hoog op te schroeven, dat zij er niet
voor terugdeinsden twee vrouwen le
vend te laten verbranden in een auto,
door ze te beletten deze te verlaten.
Het antwoord op zo'n gruweldaad kan
slechts een gruweldaad zijn-; de mitrail
leur op dit tuig.
En zo draaien we maar in een krin
gentje rond. Misschien komen onze
achterkleinkinderen er nog eens uit,
maar wij zullen dat wel niet meer be
leven. KANTMAN.
De Zuid-afrikaanse minster-president dr Verwoerd in gezelschap van zijn
echtgenote op weg naar Londen naar de minister-presidenten conferentie.
