Jachtavonturen in Kenia.
ZOMER
i.vm\
DE WITTE POMPEN
Wilt U niet teleurgesteld
worden
GARAGE „DE SOESTER"
Spit, Spierpijn
Receptie
emeritus-pastoor
A. J. IVS. van Meeuwen.
Firma VAN DE WIJNGAART
Makelaars- en Assurantiekantoor
PLASWEG 63 SOEST TELEFOON 2064
KOOP EN VERKOOP
BROMMERS
R IJ W I E L E N
SERVICE
Die marteling
van znurbrand
ROUW-
eo TROU \Vkleding
BAARN, TEL. 2783
1-1 u
c
terende gasten
Ted Walker v
Bespreek dan tijdig voor uw
vakantie een wagen bij
Tevens erkende autorijschool
en alle reparatie-werkzaamheden.
Smitsweg 19 - Telef. 3865
en reumatische pijnen
wrijft U eveneens weg met
Daarom worden de schietvergunnin-
gen slechts in beperkte mate uitgege
ven. Een deel der inkomsten uit deze
„jachtzaken" wordt voor de bescher
ming van het wild gebruikt.
Ook de regeringen der onlangs zelf
standig geworden Afrikaanse staten
weten die inkomstenbron te waarderen
ook zij moeten beschermingsmaatrege
len nemen, omdat er zonder j achtbaar
wild geen safaris kunnen bestaan.
Dat geldt vooral voor de voormalige
Centraal Afrikaanse koloniën, waarbij
de onafhankelijkheid geen verandering
bracht. Hun regeringen lieten de door
de vroegere koloniale heren uitgevaar
digde pacht- en beschermingswetten
van kracht. Ook in de Congo wil men
jachtgezelschappen lokken. Zolang de
binnenlandse verhoudingen in die voor
malige Belgische kolonie bezig zijn te
stabiliseren, moet de regering in Leo-
poldstad echter van de safari als in
komstenbron afzien. Niet dat de groot
wildjagers de toegang geweigerd
wordt, maar zelfs een meest avontuur
lijke Nimrod, die voor geen leeuw be
vreesd is, zou graag in de stamoorlogen
verwikkeld worden.
Of men wil of niet, zo staan de din
gen thans. Men mag 't spijtig vinden,
dat Afrika's wilde dieren - voor zover
ze niet in reservaten leven - steeds
meer een economische factor worden,
maar tenslotte is dat in Europa niet
anders.
Op 15 augustus 1901 werd emeritus
pastoor A. J. M. van Meeuwen, die in
Nieuw-Mariënburg woont, te Haarlem
tot priester gewijd, en zestig jaar later,
op 15 augustus 1961 heeft hij in de ser
re van dit tehuis gerecipieerd ter ge
legenheid van een uniek jubileum,
want slechts weinigen kunnen terug
zien op een 60-jarig priesterschap.
Gistermorgen las de jubilaris een mis,
waarna pastoor De Nijs van Amsterdam,
die kapelaan in Heiloo was toen pas
toor Van Meeuwen daar de parochie
leidde, een predikatie hield. Na een
feestelijk ontbijt met een twintigtal
familieleden van de jubilaris werd de
receptie gehouden.
Een zusterkoor van Nieuw-Mariënburg
zong psalm 100, waarna emeritus-pas
toor A. L. Akkerman het woord voer
de namens de inwonenden van Nieuw-
Mariënburg. Hij noemde het een dwaas
heid dat men een hoogbejaarde als pas
toor Van Meeuwen bij een verjaardag
of jubileum een lang leven toewenst,
wanneer men er niet aan denkt dat
volgens het Oude Testament deze wens
voor een lang leven de wens voor een
gelukkig leven is. De wereld is veran
derd en men weet dit niet meer.
Velen leven los van God en beschouwen
Hem hoogstens als St. Nicolaas of een
automaat. Zij gebruiken God, zoals de
matroos het deed die uit de mast viel
en van de schrik de hulp van God in
riep. Onder zijn val kon hij een stuk
touw griioen en hij zei direct tegen
God dat hij Zijn hulp niet meer nodig
had omdat hij veilig hing.
Slechts voor hen, die weten dat het
enige doel in het leven moet zijn het
toegroeien naar God, is het leven ge
lukkig. In de Middeleeuwen wisten de
mensen dit beter dan nu en voor hen
die dit nu nog weten is deze kennis
een grote troost. Vooral wanneer men
oud geworden is. Dan acht men de
kwalen van de oude dag gering omdat
men de vrede des harten kent.
Deze troost is er voor de jubilaris om
dat hij weet dat een leven zonder God
geen gelukkig leven kan zijn.
Na de toespraak van pastoor Akkerman
werd een schrijven van mgr. Huibers,
oud-bisschop van Haarlem voorgele
zen dat aan de jubilaris gericht was.
Mgr Huibers herinnerde pastoor Van
Meeuwen in deze brief aan de tijd die
hij op het seminarie te Hageveld en
Warmond doorbracht en aan zijn pas
toorschap te Heiloo en Boskoop waar
hij veel tot stand bracht voor zijn pa
rochianen, die daar nu nog dankbaar
voor zijn.
Voordat alle aanwezigen, onder wie
geestelijken van naburige parochies,
afgevaardigden van de parochies waar
pastoor Van Meeuwen werkzaam ge
weest is en Soester ingezetenen die
hem gedurende zijn zestienjarig ver
blijf in onze gemeente leerden kennen,
de jubilaris geluk wensten sprak de
bejaarde priester een dankwoord.
In het bijzonder tot de zuster van
Nieuw Mariënburg die hem zo uitste
kend verzorgen, en tot pastoor Akker
man die namens de bewoners van het
tehuis gesproken had en een bedrag
in enveloppe aanbood.
Pastoor Van Meeuwen stelde het bij
zonder op prijs dat men aan dit ju
bileum zoveel aandacht geschonken
had en met dankbaarheid bracht hij in
herinnering dat hij het koperen pries
terfeest in Leiden vierde, het zilve
ren in Heiloo en het gouden 10 jaar
geleden in Soest, eveneens in Nieuw-
Mariënburg.
Safari in Kenia - een sport, die slechts weinigen zich kunnen veroorloven.
Duur, maar niet meer romantisch.
Ted Walker heeft menige industrie
baron en milioenenzware zakenman
leren kennen, waarvan de zelfverze
kerheid in een hoog percentage af
straalde en die bij het zien van een
roofkat een van angst vertrokken ge
zicht kreeg.
„In ons beroep", zegt hij, „verzamel
je binnen een jaar meer mensenkennis
dan meestal goed voor je is. Men ver
liest daarbij vaak veel illusies. Ik heb
het echter ook al medegemaakt, dat ik
met mannen op de jacht ging, dat ik
noch moed noch sterke zenuwen had
toegedacht, om daarna te moeten vast
stellen, dat ik mij vergist had".
Evenals veel van zijn collega's be
treurt Ted Walker het, dat de safaris
van tegenwoordig zo dikwijls over-ge
organiseerd zijn. „Als het zo doorgaat
dan komt na de koelkast ook nog de
caravan met air-conditioning. Zo ver
daarvan verwijderd zijn we beslist niet
Het komt er dus op aan, aan de ene
kant een plaag en aan de andere een
uitroeiing te verhinderen. Men mag te
genover de jachtsafaris staan zoals men
wil, maar uiteindelijk vervullen zij de
functie. Zij zijn voor de diverse rege
ringen een belangrijke inkomstenbron,
maar zii laten zich echter zó lang in
standhouden, als er genoeg wild is.
Taxaties - Hypotheken - Assurantiën - Expertise
meer."
Vele der „white hunters" stammen
uit families, waarin de vader al het
zelfde beroep had. Andere weer zijn
voormalige officieren, die na hun ont
slag uit het leger geen zin hadden op
een kantoorstoel te gaan zitten; enkele
van hen spreken over hun verleden
nooit.
Hun beroep is niet ongevaarlijk.
IJzeren zenuwen en een absolute
trefzekerheid, mensenkennis en een
snel reactievermogen zijn de voor
naamste eigenschappen van een suc
cesvolle „white hunter".
DUS
renwereld inzetten, een steeds grotere
weerklank vindt. Afgezien daarvan
hebben ze het voordeel, veel goedko
per te zijn, omdat ze aan geen tijdelij
ke minimumgrens gebonden zijn, om
dat de belasting voor het neerschieten
van dieren vervalt en omdat het daar
bij meestal om groepsreizen gaat.
Of het nu een jacht- of een foto-
sefari gaat, opwindend is het wel voor
de deelnemers, maar zelden voor de
firma's die ze organiseren, want zij
zien het slechts als een zakenkwestie,
en voor de „white hunters" ook niet,
want voor hen is er niets verrassends
of de dreiging ervan
bij iedere hap eten die U neemt, daar
jnoet U van afEn dat kèn. Gewoon
maar één of twee Rennies nemen - laten
smelten op uw tong. Dat is een kwestie
van een ogenblik en daarmee behoort
de pijn dan meteen tot het verleden.
Een prettige remedie, onopvallend en
nog smakelijk ook. Geen wonder dat
tienduizenden lijders aan brandend
maagzuur Rennies op zak hebben, om
iedere verraderlijke aanval direct te
kunnen blussen.
Usr ndrcm txs-or hei haren ean
OOK GRIJZE HOEDEN EN VESTEN
Ted Walker is een van de ongeveer
100 „white hunters" in Kenia. Hij kan
zich niet meer herinneren, hoeveel
jachtsafaris hij vergezeld heeft, want
hij werkt al langer dan tien jaar in
zijn beroep.
Zou hii zijn memoires neerschrijven,
dan zou hij er rekening mee moeten
houden, het misnoegen van vele be
kende persoonlijkheden op te wekken
want menige jachtgeschiedenis heeft
zich heel anders afgespeeld dan ze la
ter rond de huiselijke haard aan luis-
is verteld,
veet wat hij zijn beta
lende gasten moet bieden. Hij is erg
voorkomend en beleefd, vertelt hier en
daar ook eens aan zijn cliënten een
griezelige geschiedenis, omdat het grie
zelen nu eenmaal tot het handwerk
behoort, maar verder is hij erg gere
serveerd.
Van de grootwildjagers der huidige
generatie moet hij meestal niet veel
hebben. Er zijn er teveel onder hen, die
geloven dat een dik chequeboek alles
is, wat men nodig heeft om op leeu
wenjacht te gaan.
Niet weinig van deze mannen ver
vloekten inwendig hun beroep, maar zij
komen er slechts zelden van los en ten
slotte wordt het goed betaald.
Jachtsafaris hebben met het Spaanse
stierengevecht één ding gemeen: de
ene partij wijst ze als zinloze afslach-
terij af, de andere partij houdt het
voor een unieke belevenis. De tegen
standers van de safaris argumenteren
dat onverantwoordelijke jagers door
hun schiethartstocht enkele wildsoor
ten in Afrika al uitgeroeid hebben wat
ongetwijfeld waar is. Zij zien de dag
reeds naderen waarop er in het Zwar
te Werelddeel daadwerkelijk „geen
plaats voor wilde dieren" meer is.
De vrienden van de jacht in Afrika
hebben een andere mening. „Deze die
renbeschermingsfanatici moeten eerst
eens zien. wat voor een aanblik een
inboorlingendorp biedt als het door een
olifantenkudde vertrapt is, zij moeten
eerst eens getuige zijn van de vertwij
feling der ouders, die een kind door 'n
wilde kat verloren hebben."
B
A
P
S
O
L'
E
X
P
DUS H
STEENHOFFSTRAAT 25 - TEL. 2185
Beide partijen blijven bij hun me-
ming en laten zich er dus niet van af
brengen. De waarheid zal, zoals zo
vaak, ook hier wel in het midden lig
gen. Indien er geen jagers waren, dan
1 zou de wildschade in Afrika waar
schijnlijk zo groot zijn, dat grote delen
van de inlandse bevolking in kommer
volle omstandigheden zouden komen te
verkeren. Zouden de autoriteiten ieder
een op jacht laten gaan, dan zou aan
het uitroeien geen enkele grens zijn
gesteld. Van de primitieve inboorlin
gen kan men niet verwachten, dat zij
in een olifant meer zien dan de leve
rancier van het goed betaalde ivoor
en vlees, die men doden moet, omdat
hij op de bebouwde velden vreselijk
huishoudt. De leeuw mag voor ons Eu
ropeanen als de koning der dierenwe
reld gelden, maar wij behoeven ons
immers ook voor zijn roofzucht niet
benauwd te maken, want wij komen
hem in de regel alleen tegen in een
dierentuin, waarbij wij er helemaal
niets in zien om het doodgewoon te
vinden, dat hij zijn leven achter tra
lies zal moeten slijten.
Romantiek en avontuur zijn verbon
den met het woord SAFARI. Veel boe
ken en films hebben daartoe bijgedra
gen, maar hoe ziet de werkelijkheid er
uit? - Helaas heel anders. De tijd van
de gepassioneerde wildjagers, die met
het opgeven van de gemakken van't
geciviliseerde leven, met het bewust op
de koop toe nemen van gevaren hun
hartstocht bevredigden, is nog slechts
een herinnering.
De safari's van thans zijn tot in de
puntjes georganiseerd, precies als elke
gezelschapsreis naar Spanje of Grie
kenland. Niet de deelnemers, maar hun
portefeuilles worden gewaardeerd,
want een jachtreis in het Zwarte We
relddeel is een kostbaar genoegen.
Uit de camping onder de acaciabo
men klinkt radiomuziek. De motor van
het electrische stroomagregaat zoemt
zachtjes, een grote negersteward gooit
ijs in de whiskyglazen, uit een tent op
de achtergrond hoort men het ruisen
van een douche. De kok en zijn hel
pers bereiden het avondeten, waarbij
niet eens het consumtie-ijs ontbreekt.
Waren de zwarte bedienden er niet en
het gehuil van de hyena's dan zou
men bijna geloven op een modern in
gerichte camping ergens in Europa te
zijn.
765 Gulden extra belasting kost het
neerschieten van één olifant.
Ruim 10 jaar geleden was een safari
nog een onderneming, waarvan men
nooit kon weten, hoe hij zou aflopen.
Momenteel daarentegen zijn er alleen
al in Kenia vijf internationaal erkende
firma's die zich met niets anders dan
de voorbereiding en de uitvoering van
safaris bezighouden. Zij allen geven
belangstellenden de goede raad, mins
tens vier maanden voor het begin van
de reis met de voorbereidingen te be
ginnen, maar als een Amerikaans mi-
lionair plotseling op het idee komt,
snel een jachttrip naar Afrika te ma
ken, dan arrangeren ze dat ook.
Momenteel kampen de firma's met
een moeilijkheid. De jachtreizen, voor
al die naar Kenia, zijn zo in trek ge
komen, dat niet meer genoeg ervaren
blanke jagers ter begeleiding van de
expeditie ter beschikking staan. De
besten van hen zijn meestal voor vele
maanden volgeboekt. En zonder die ja
gers gaat het niet omdat het de cliën
ten weliswaar niet aan geld, maar wel
al te vaak aan ervaring ontbreekt en
het is een enorm onderscheid tussen
een aangeschoten hert, dat bijna altijd
tracht te vluchten, en een verwonde
leeuw, die zich tegen zijn pijniger
keert. Of een olifant, die in woede ge
raakt. In zulke gevallen bewaren meest
al alleen de ervaren „white hunters",
die jachtexpedities leiden, hun zenu
wen.
De meeste safaris in Kenia beginnen
in Nairobi, de hoofdstad van de kolo
nie. De deelnemers wordt verzocht, om
reeds drie of vier daeen vóór het be
gin van de jachtreis bijeen te komen,
opdat zii tijd hebben om te acclimati
seren. Inlandse kleermakers staan al
Tot het „eenvoudige leven" op een
safari behoren ook pannekoeken met
spek.
Safaris, waarvan de deelnemers het
op gevaarlijk wild hebben voorzien,
duren meestal 35 dagen, omdat de re
gering geen kortere licenties afgeeft.
Wie minder tijd heeft, moet zich met
de jacht op minder „roembrengend"
wild of tot een fotosafari beperken.
De jachtreizen, waarbij Afrika's die
ren met de fotolens „geschoten" wor
den, verheugen zich in een voortdurend
toenemende belangstelling. Ze bewij
zen dat de roep dergenen die zich voor
de bescherming van de Afrikaanse die-
Ook in de voornaamste luxe restaurants der wereldsteden kan men niet beter
bediend worden dan in de jacht-camping. Zelfs ijsgekoelde dranken ontbreken
niet.
klaar om de gasten binnen 24 uur aan
een pasklaar jachtcostuum te helpen.
De safari-firma vraagt de cliënten wat
ze wensen te schieten en bezorgt hun
daarna de nodige licenties, die door de
plaatselijke autoriteiten echter slechts
in beperkte mate worden uitgegeven.
Een volledige jachtvergunning kost,
omgerekend ongeveer 550 gulden. Eerst
het bezit daarvan stelt de safari-reizi
gers in de gelegenheid speciale ver
gunningen te verkrijgen, b.v. die voor
het schieten van een leeuw (200 gul
den) of een olifant (765 gulden).
Wie zijn eigen jachtwapens niet zelf
meebrengt, kan ze huren en wie hele
maal op zijn veiligheid is bedacht, kan
zich zelfs laten verzekeren. Zijn daar
na alle voorbereidingen getroffen en
aan alle formaliteiten voldaan, dan be
gint de reis in het jachtgebied. Aan 't
hoofd rijdt de gast met de „white hun-
ter" in een tot jachtwagen omgebouw
de auto. Het eind van de stoet wordt
gevormd door een 5-tons vrachtwagen
voor de bedienden, de uitrusting en de
trofeeën.
Volgens oud gebruik heeft de gast 't
recht van het eerste schot, maar de
„white hunter" blijft dicht bij hem om
in noodgeval het aangeschoten dier 't
genadeschot te geven. De ervaren be
roepsjagers kennen de wildwegen zo
goed. dat lang wachten op de buit
meestal voldoende blijkt.
