HET RIJKE RUSLAND
EN HET ARME CHINA.
SOESTER JONGEN IN BAARN VERMOORD.
HET OOG GERICHT OP
SPORTIEF SOEST.
S0ESTERBERG
f
Aanrijdingen.
Auto onder trein.
Concert in Oude Kerk.
K.V.Oo-meuws.
DINSDAG 7 NOVEMBER 1961.
40e JAARGANG nr. 85.
soester((Tourant
Verschijnt iedere dinsdag en vrijdag.
Abonn. p. kwart, 2,10 - per post 2,25
UITGAVEDRUKKERIJ SMIT BOESTDIJK BUREAU VOOR REDACTIE EN ADMINISTRATIEVAN WEEDESTRAAT 29A, SOESTDIJK TELEFOON 2566 GIRO 12615*
Hoewel er van een breuk in de com
munistische wereld geen sprake is, heb
ben Chroesjtsjow aan de ene en Tsjoe
En-lai aan de andere kant er geen ge
heim van gemaakt, dat er nog steeds
meningsverschillen tussen Moskou en
Peking bestaan. Waarover gaat die
strijd nu eigenlijk
Chroe§jtsjow zegt, dat het stalinisme
het object van twist is. Maar dat kan
niet waar zijn. Natuurlijk onderscheidt
het regiem van Chroesjtsjow zich op
vele gebieden van dat van Stalin. Maar
ondanks alle beweringen van het te
gendeel is de persoonsverheerlijking in
de Sowjet-Unie zeker niet uitgeroeid.
In dat opzicht is Chroesjtsjow zonder
twijfel een stalinist. En hij is het op
een ander belangrijk punt evenzeer
hij staat er op, dat alle communistische
partijen zich haar koers door Moskou
laten voorschrijven.
Nationalisme is echter - in ieder geval
op het ogenblik - evenmin een twist
punt in de communistische wereld, of
schoon het in het geval Albanië wel
degelijk een rol speelt. Enver Hodzja en
het groepje familieleden en vrienden
die Albanië regeren, zijn, als het er op
aankomt, feller nationalisten dan com
munisten, er steeds op bedacht de zelf
standigheid van hun landje te verze
keren. Overigens zijn zij, een zeldzaam
heid in het nog achterlijke Albanië,
intellectuelen en dat brengt hen er
toe, zich het recht aan te matigen met
Moskou van mening te verschillen.
Moskou te voorzichtig.
Waar de Moskouse en Pekingse com
munisten het werkelijk over oneens
zijn, is over de vooruitzichten van een
derde wereldoorlog. Chroesjtsjow en
zijn minister van oorlog Malinowski
mogen op een wijze, die een Göring ja
loers had kunnen maken, over hun ra
ketten en waterstofbommen opsnijden,
zij zijn er toch van overtuigd, dat al
hun grootspraak niet in staat is de
„kapitalistische" wereld er toe te be
wegen, zonder slag of stoot door de
knieën te gaan. En de Russen weten
ook, dat de betrekkelijke welvaart,
die zij zich met zoveel moeite en pijn
hebben veroverd, alsmede tientallen
miljoenen levens in een atoomoorlog
verloren zouden gaan.
Het is natuurlijk waar, dat Chroesjtsjow
nu al jaren een politiek van dreige
menten en intimidatie voert. Maar
werkelijk gevaarlijke risico's heeft hij
toch steeds vermeden, zoals ook nu
weer in de kwestie-Berlijn. Peking
heeft daarin aanleiding gevonden de
Russen herhaaldelijk als te voorzichtig
en te bevreesd voor het vernietigende
vermogen van moderne wapens te kri
tiseren.
In Peking en ook in Tirana geloven
de communistische leiders, dat de the
orie van Lenin en Stalin over de on
vermijdelijkheid van een beslissende
oorlog met de „kapitalisten" nog altijd
geldigheid heeft. Daarentegen beweert
Moskou, dat deze theorie door de ver
anderde internationale omstandigheden
uit de tijd is geraakt, en dat een der
gelijke oorlog niet meer onvermijdelijk
is.
Welke zijde kiest Moskou
Zuiver theoretische geschillen zijn na
tuurlijk ook onder communisten altijd
mogelijk. Duidelijk is echter wel, dat
in geval van de twist zeer materiële
feiten ten grondslag liggen. Aan de
ene kant staat de U.S.S.R., een enorm
uitgestrekt, rijk land met een betrek
kelijk dunne bevolking. Aan de andere
kant staat China, half zo groot als de
Sowjet-Unie, arm en met een bevolking
die met haar 700 miljoen zielen drie
maal zo groot is als die van Rusland.
De belangen van twee zo verschillende
landen moeten wel uiteenlopen. Zo
moet bijvoorbeeld Mao Tse-toeng als
leider van een overbevolkt land, waar
in het leven bij traditie betrekkelijk
weinig waarde heeft, wel bereid zijn
om ter bereiking van zijn doeleinden
veel grotere oorlogsrisico's te aanvaar
den.
Het zou voor het Westen natuurlijk
voorbarig en ook uitermate gevaarlijk
zijn. zijn berekeningen op deze tegen
stellingen in de communistische wereld
te baseren. Anderzijds echter mag het
toch de ogen niet sluiten voor de moge
lijkheid, dat op de duur Chroesjtsjow
er toe wordt gebracht, naar een wer
kelijk vergelijk met de vrije wereld te
streven. Een van kernwapens voor
zien, militant en ontevreden China im
mers moet ook voor het Kremlin een
enorme bedreiging betekenen.
Maandagavond bracht Willem O'Duys in zijn „Muziek-mozaik" de bekende
harpiste Rosa Spier voor de camera.
In ons blad van 24 juni 1960 stond het
volgende bericht
BROMMANIAK.
De veertienjarige Theo Mastwijk uit
Soest, kwam woensdag met zijn brom
mer zo hard van de F. C. Kuijperstraat
de hoofdweg oprijden, dat hij bijna ge
schept werd door een bus van Tensen.
De chauffeur kon echter tijdig remmen.
De jongen werd door de politie onder
houden, omdat hij geen voorrang ver
leend had en hij moest mee naar het
bureau, toen bleek dat hij pas 14 jaar
was en dus niet op een brommer mocht
rijden. Hij vertelde dat hij de bromfiets
van een vriendje geleend had, maar
dat geloofde men niet en na verhoor
kwam uit, dat hij de brommer met de
15-jarige A. v. H. op 17 juni in Baarn
gestolen had. Na het verhoor werd hij
vrij gelaten en de volgende dag kreeg
de politie bericht dat Theo de ouder
lijke woning verlaten had en niet was
teruggekeerd. Hij was gekleed in een
lichtblauwe spijkerbroek en een beige
houtje-touwtje jas.
Dit bericht was heel gauw vergeten,
toen op 26 juni de verdwijning van de
tweejarige Liesbeth v. d. Biezen de aan
dacht opeiste. Zij was ook spoorloos,
maar tijdelijk en werd vele uren later
in het bos van Pijnenburg slapend aan
getroffen. Dat was op maandagmorgen
27 juni.
Op dat moment sliep Theo Mastwijk
waarschijnlijk op een plaats in de
Baarnse villa van dr C. P. H. aan de
Javalaan, die slechts bekend was aan
zijn „vrienden" Boudewijn H., Ewoud
H. en Henk W. Zij waren niet alleen
de enigen die wisten dat hij in de vil
la ondergedoken was om zichzelf en
hen te behoeden voor een nader contact
met de politie wegens kruimeldiefstal
len.
Zij waren ook de enigen die wis
ten dat Theo's dagen geteld waren.
Dat hij opgeruimd moest worden om
dat hij wel eens aan de politie kon
vertellen wat voor kleine schavuiten
streken de twee gebroeders en Henk W.
(voormalig Soester) uitgehaald hadden.
Zij liepen waarschijnlijk reeds uit te
denken hoe zij zich van Theo moesten
ontdoen.
Intussen was men in Soest niet zo erg
ongerust toen bekend werd dat Theo
het land verlaten had en waarschijnlijk
op een boot zat. Ook werd wel eens
gedacht aan het Vreemdelingenlegioen,
maar niemand kwam ooit op het idee
dat de jongen tegen het einde van juni
1960 vermoord is. Met vergif is het
geprobeerd, met wurgen hebben de drie
onverlaten getracht een einde aan het
leven van Theo te maken, maar ten
slotte moest een klap met een bijl, ha
mer of ander zwaar voorwerp de be
slissing brengen. Sloeg Boudewijn hem
dood Of Ewoud Of Henk misschien,
die rondverteld had dat hij Theo naar
de grens begeleid had op zijn reis naar
't buitenland, om daarmee alle ongerust
heid bij Theo's familie weg te nemen.
Henk was wel bekend bij de
Soester politie, maar wat hij misdaan
had was niet mcc£ dan wat kwajon-
genswerk, zoals de daden van Ewoud
en Boudewijn H. slechts tot het kwa
jongens werk gerekend werden. Tot zij
een moord pleegden, in samenwerking
met Henk W.
Op vrijdag 27 oktober wordt in de tuin
van een Baarnse villa het lijk van een
jongeman gevonden. Een metselaar, die
bezig is met het graven van een water
afvoer voor een kippenhoek, verricht
dit werk in opdracht van mevr. H., de
moeder van Boudewijn en Ewoud. Het
stoffelijk overschot verkeert in verre
gaande staat van ontbinding en aan
vankelijk wordt gedacht aan een mis
daad welke in de bezettingstijd ge
pleegd zou zijn. Het lijk lag in een put
en het was overdekt met ongebluste
kalk en aarde.
Een nauwkeurig onderzoek wees uit
dat men niet te maken had met een
misdaad uit de bezettingstijd maar met
een gebeuren van recenter datum en
de Baarnse politie kwam al gauw op
het idee eens te onderzoeken wat er
van Theo Mastwijk geworden was, die
ruim een jaar geleden in Soest en
Baarn verhoord was en sindsdien
spoorloos verdween. Een foto - des
tijds van Theo gemaakt - wees al spoe
dig de weg. Kledingsresten kwamen
overeen met kleding die op de foto te
zien was en spoedig werd Henk W.
aangehouden. Natuurlijk wist hij aan
vankelijk voor niets, maar 'n hardnek
kig verhoor bracht aan het licht dat
dat hij met Boudewijn en Ewoud H.
verantwoordelijk is voor de dood van
de jonge Theo.
Henk W. is thans 18 jaar. Zijn mede
plichtige Boudewijn H., die student in
Amsterdam is, werd in de hoofdstad
gearresteerd en Ewoud H. - 17-jarig
scholier - in Den Haag, waar hij lo
geerde. Uit de verhoren bleek dat zij
bang geweest waren voor Theo, die op
de hoogte was van de kruimeldiefstal
len en die wel eens zou kunnen door
slaan bij een politieverhoor.
Nu blijkt dat de gebroeders H. meer
angst hadden moeten hebben voor de
gewezen Soester ingezetene Henk W.
Hij was de eerste die gearresteerd
werd. Daarvoor moest de Baarnse poli
tie naar Sittard, waar W. als demon-
strateur van huishoudelijke artikelen
werkzaam was. Al spoedig noemde hij
de gebroeders H. als zijn medeplich-
tigen.
De gebroeders H, die vrijdag gearres
teerd zijn als gevolg van het feit, dat
hun moeder een metselaar opdracht gaf
een waterafvoer voor een kippenhok te
maken.
Op de Birkstraat reed de automo
bilist Th. v. G. uit Bilthoven in een
1 file, richting Amersfoort. Hij moest
POLITIK TFI.F.FOON 4 4 4 4 PlotselmS remmen, slipte, raakte een
rULdlUL ILWLrUUi! 1111 aut0, die langs de kant van de weg
stond, draalde een halve slag om en
botste aan de andere kant van de weg
tegen de auto van A. H. B. uit Amers
foort. Drie auto's werden licht bescha
digd.
■Op de hoek van de Ferdinand
Huycklaan en de Peter v. d. Breemer-
weg werd een koppel koeien door de
veehouder G. A. H. en zijn twee zoons
gedreven. De jongste zoon, J. C. H. stak
plotseling de weg over om een koe te
beletten de richting van Amersfoort in
te wandelen. Hij liep tegen de brom
fiets van B. B. en kreeg enige lichte
wonden en builen. Dokter Rip verleen
de de eerste hulp en liet de jongen
per ziekenauto naar huis brengen.
Op de Biltseweg reed B. W. H. in
een bestelauto in de richting Utrecht.
Hij wilde linksaf, stak zijn richting
aanwijzer uit, maar werd bij het af
slaan gepasseerd door de personenauto
van mej. B. uit Bussum. Beide auto's
werden licht beschadigd.
Eveneens op de Biltseweg stonden
twee auto's aan de kant van de weg.
Erin zaten P. J. B. uit Den Dolder en
A. P. V. uit Amstelveen. Vanuit Utrecht
kwam de Hilversummer H. N. N. per
auto. Hij botste tegen de achterste ge
parkeerde auto en dit betekende zware
schade aan twee wagens, die wegge
sleept moesten worden en lichte scha
de aan de derde auto.
In de nacht van zaterdag op zondag
reed de heer Th. G. W. uit Baarn in
zijn personenauto van Amersfoort naar
Soest over de Peter v. d. Breemerweg.
De vrouw en een tante van de bestuur
der bevonden zich ook in de auto. Bij
het passeren van de overweg waren
de lichten groen, maar toen de auto
zich op de rails bevond ging de bel, die
aankondigt dat er een trein nadert. De
heer W. schrok hiervan, gooide het
stuur te snel naar rechts en kwam met
zijn voorwielen klem. Een deel van de
auto bevond zich nog op de rails. Snel
verlieten de bestuurder en de beide
dames de auto, nadat getracht was met
richtingaanwijzers en groot licht de
aandacht van de treinbestuurder te
richten op de auto. Dit lukte niet. De
wagen werd gegrepen en 150 meter
meegesleurd. De heer W. stelde zich
met het treinpersoneel in verbinding
toen de trein tot stilstand gekomen was
en met vereende krachten werd de
totaal vernielde wagen, die gedeelte
lijk aan de treinbumper vast zat, van
de rails verwijderd. Maandag is het
wrak weggesleept.
Vrijdagavond hebben het Hervormd
Kerkkoor van de Oude Kerk en het
kinderkoor onder leiding van de can
tor-organist Maarten W. Kooij gecon
certeerd en het belangrijkste werk dat
werd uitgevoerd was de cantate „Al
les was ihr tut' van Buxtehude, waar
bij het strijkersensemble van de mu-
ziekkring „De Nederlandse Cantorij" en
het koororgel voor inleiding en bege
leiding zorgde.
Gezang 227 werd voor koor bewerkt
In Soest zijn vele sportverenigingen
die het aardig goed doen, maar over
het algemeen worden geen prestaties
verricht om hoog van op te geven.
S.E.C. is derde klasser en dat is voor
een plaats als Soest, met bijna dertig
duizend inwoners, wel wat schameltjes.
De hockeyclub is een leuke club met
vele enthousiaste leden, maar als er
een Nederlands hockey-elftal samen
gesteld moet worden dan richt de keu
zecommissie het oog niet op Soest.
We hebben een wielervereniging met
leden die heus wel willen en die ook
wel wat presteren, maar Soest komt
in het stuk niet voor als er renners
voor wereldkampioenschappen, Tour
de France of Olympische Spelen aan
gewezen worden.
Dertig jaar geleden hadden we in Soest
een Nederlands kampioene op de 800
meter. Dat was tenminste iets, al duur
de de glorie niet lang, want het meis
je Van Asselt, dat deze titel veroverde,
vond hardlopen leuk en het behalen
van een landstitel ook, maar alle huldi
gingen die hieraan verbonden waren
leken haar niet erg.
Na de oorlog kwamen twee wielrenners
omhoog. Evert Grift en Gerrit Rutten-
berg. Hun rijden betekende een be
lofte, maar die is slechts ten dele in
gelost.
In 1957 kregen we ineens een sportfi-
guur van formaat in ons midden, want
Frans de Munck werd Soester ingeze
tene en voetballiefhebbers konden geu
ren met het feit dat de doelman van
het nationale elftal op de Ir. Menko-
laan in Soestdijk woonde.
Frans de Munck verdween uit Soest
en uit het Nederlands Elftal en het
leek erop dat we een andere vertegen
woordiging in een nationaal team zou
den krijgen, Lenie de Bruin, die uitge
nodigd werd deel te nemen aan de trai
ning van de groep waaruit het nationa
le volleybalteam gekozen werd. Al
gauw bleek echter dat Lenie de hard
heid miste die voor dit werk vereist
wordt. Zoals onze goede biljarters net
iets tekort kwamen om de bovenste
regionen te bereiken en daar te blijven.
Sinds zondag staan we er echter op
sportgebied wat beter voor, want de
19-jarige Nico van Zoghei, opvolger
van Frans de Munck als keeper van het
Utrechtse D.O.S., is door Elek Schwartz
aangewezen als reserve-doelman van 't
Nederlands elftal in de wedstrijd te
gen België.
Mocht Eddy Pieters Graafland niet
meespelen of uitvallen, dan zal deze
jonge Soestdijker - oud-lid van S.E.C. -
onder de lat staan tegen de Rode Dui
vels.
En daarmee heeft Soest dan toch iets
op sportgebied gepresteerd wat het
vermelden waard is.
KANTMAN.
door Maarten Kooij en het werd voor
treffelijk door het kerkkoor en het
kinderkoor uitgevoerd.
Prachtig zong de sopraan Maria v. d.
Slikke de 34-ste psalm naar de bewer
king van Heinrich Schütz, Bach aria
„Auch mit gedampften schachen Stim-
me" en „Evangeliemusik" van Sieg-
fried Reda, begeleid door Maarten Kooij
op het orgel. Djt werkje vond zoveel
bijval - al laat men dit bij een kerk-
concert als tevreden luisteraars niet met
handgeklap horen - dat het aan het eind
van de avond nogmaals uitgevoerd
werd.
Het goede werk van koren en sopraan
werd uitstekend aangevuld door ,,Gi-
aconna" van Vitali, een vioolsolo van
Henk Brouwer en een preludium en
fuga, gespeeld door Maarten Kooij. De
ze eerste avond van het winterseizoen
is een bijzonder mooie avond geweest.
De wedstrijd S.V.M.M. 1—K.V.O. 2 ein
digde zaterdag in een 10-6 overwinning
voor S.V.M.M. 1. Deze stand is enigs
zins geflatteerd, daar K.V.O. beslist niet
de mindere van Maarn was. Ondanks
de zwakke leiding gelukte het S.V.M.M.
de rust met een 7-1 voorsprong in te
gaan.
Na de pauze beet K.V.O., dat met drie
invallers speelde, fel terug en wist de
achterstand in te lopen tot 8-6. On
danks een gelijk opgaande strijd was
het S.V.M.M., die deze wedstrijd won.
Alle aspiranten-wedstrijden werden af
gelast.
