De toekomst van Syrië
is nog steeds onzeker^
Stram en Bhenmatlsch?
DERDE BLAD
Firma VAN DE WIJN GAART
Firma G. van de Pol
Loodgieters-
werkzaamheden.
KOUD en GUUR
CJ!CAf std£xt istes
"tQM PE%^lgq,
Kerkconcerten.
Politie telefoon 4444 en 4445
BRANDWEER TELEF. 3333
222*.
Doe den toch eens
een bloedzuiverende haar.
Met Kruschen Salts.
VAN DE SOESTER COURANT
VAN VRIJDAG 24 NOVEMBER 1961.
Ruim drie jaren waren voorbij ge-
gegaan, sinds Syrië zich als een harts
tochtelijke geliefde in de armen van
Nasser, de sterkste man van de Nijl, ge
worpen had. Het enthousiasme van
Syrië is voor Nasser, zoals hijzelf
meermalen bekend heeft, altijd wat on
behagelijk geweest.
Niet minder verrassend kwam de dag
waarop Syrië Nasser de bons gaf, hem
een tiran en uitbuiter noemde. Er gin
gen weken voorbij, voordat de we
reld hoogstens een deel van de ach
tergronden van dit drama vernam,
maar nog altijd ligt er veel in het
duister. Zeker is slechts, dat Syriës
toekomst onzekerder is dan ooit. Het
land heeft in de laatste twaalf jaren 6
staatsgreüen beleefd. In Damascus
wacht men op nummer zeven.
Palmyra, Trots der Woestijn", en zijn architecte, de koningin Zenobia,
moeten de komende jaren toeristenattracties worden.
beloofde geluk op aarde gebracht, mascus besloten de tot nu toe slechts
Evenals in Zenobia's tijden zijn ka
melen ook nu nog het voornaamste
verkeersmiddel van de woestijn.
De foto's van Nasser in de winkels
van Damascus, de andere Syrische
steden en dorpen verdwenen kort na
de vrijwel bloedeloze revolutie, maar
dat zegt uiteraard weinig. De meer
derheid van de rond vier miljoen Sy-
riërs vereert Nasser ook nu nog als
leider van het Arabische nationalisme.
Kenners van het nabije Oosten had
den de in februari 1958 gestichte Ver.
Arabische Republiek van het begin af
aan weinig kansen gegeven. Zij we
zen erop, dat het „huwelijk" niet van
lange duur kon zijn. Hun rekening
was eenvoudig. Syrië, zo zeiden zij,
zou bij 'n mesaillance de verliezende
partij zijn. Oo 'n dag zouden de Syri-
ers zich op de realiteiten bezinnen en
rebelleren.
De realiteiten zagen er als volgt uit.
Syrië is een vergelijkenderwijs rijk
land en onderbevolkt. Zijn verhouding
tot Egypte zou al spoedig op die van
een uitgebuite kolonie lijken.
Inderdaad liep de stichting van de
Unie erop uit, dat Kairo Syrië tot een
provincie degradeerde en zijn rijkdom
men probeerde af te tappen. De socia
liseringsexperimenten verbitterden de
dunnen, maar invloedrijke bovenlaag1 beroemdste gebouw van Damas-
der grootgrondbezitters en succesvol
maar dat verandert niets aan het feit,
dat hij evenals vroeger door de een
voudige lieden in de voorsteden van
Dasmascus en de Syrische dorpen bij
na als een profeet vereerd -wordt.
In het begin heette het, dat de
staatsgreep een toeval geweest was,
een produkt van een dwangmatige
ontwikkeling. Verrassend daarbij was
de snelle erkenning van het herrezen
zelfstandige Syrië door Moskou. De
tactici in het Kremlin wilden daarmee
klaarblijkelijk Nasser tonen, dat zij
met z'n tot nu toe gevoerde neutrali
teitspolitiek niet tevreden zijn, dat zij
zijn behandeling van 't „Syrische pro
bleem" niet accepteren.
Handel en politiek zijn in Syrië nau
wer met elkaar verweven dan in de
meeste andere landen op aarde. De
mannen, die achter de coulissen in Sy
rië aan de touwtjes trekken, laten
zich door de hartstochten van het volk
slechts weinig beinvloeden. Voor hen
zijn buitenlandse bindingen slechts
middel voor hun doel. Het doel echter
is het zelfbehoud, iets, wat in een zo
vaak zo heftig omstreden land op
noodweeracties uitloopt.
oppervlakkige uitgravingen in Palmyra
te bespoedigen. De nieuwe machtheb
bers lieten doorschemeren, dat ook zij
in het blootleggen van de ruïnestad
geïnteresseerd waren.
Palmyra zal naar alle waarschijn
lijkheid binnen enkele jaren een van
de interessanste reisdoelen voor toe
risten zijn. En dat niet zozeer wegens
de geschiedenis van die unieke vrouw,
die er woonde.
Al tientallen jaren was Kruschen over
de hele -wereld redder in de nood, in
duizenden gevallen van Rheumatische
Pijn. Dat komt omdat 't principe waar
op Kruschen werkt, de oorzaak van de
kwaal aantast en verdrijft.
Rheumatische Pijnen vinden veelal hun
oorzaak in de vertraagde werking van
de bloedzuiverende organen. Juist die
komen door Kruschens zes minerale
zouten weer op gang. 't Bloed gaat weer
sneller stromen en wordt gezuiverd van
alles wat nu de pijn verwekt. Probeer
't eens met Kruschen
Makelaars- en Assurantiekantoor
PLASWEB 63 SOEST TELEFOON 2084
ZOOP EN VERKOOP
Taxaties - Hypotheken - Assurantiën - Expertise
le kooplieden. Toen Nasser daarna ook
nog het Syrische leger „egyptiseerde",
rien hij ook daar vijanden op.
Mocht ook de Panarabische idee bij
cus is de Omayaden-Moskee. Onze foto
toont een gebedsnis.
Bij vrije verkiezingen zou Nasser
geen slechte kans hebben, maar Syriës
de meerderheid van d<T I3yriir~s" dilp ITT* regerin§ js van Plan de
geworteld zijn, zo mocht toch niet ove? sterke.man aan de een °verwin-
het hoofd worden gezien, dat tussen
Egyptenaren en Syriërs verschillen
bestaan, die diepere wortels hebben
dan alle in de laatste jaren gepropa
geerde gemeenschappelijke idealen.
Het leger, dat in oktober in Dasmas
cus de macht overnam, verweerde
ning door middel van stembriefjes te
serveren.
Wat zo bedenkelijk is, is het feit
dat Moskou de nieuwe regering ener
zijds zo snel erkende, anderzijds de
rebellen verklaarde, dat hun over
winning het werk van de Syrische
communistische partij was. Inderdaad
-- I.AJ VV CIO. 111UC1 UI cl cl LI
zich tegen de heerzucht van IJairo, had Moskou de Syrische communisten
maar was uiteindelijk toch een werk-1 bevel gegeven de revolte te steunen
tuig van de conservatieve kracht van En dat alleen al geeft te denken
het land. Die bestonden echter uit de In het noorden van Syrië ligt onder
dunne laag der bezittende klasse en zandige duinen in de woestijn de stad
de fanatieke nationalisten, die aan een Palmyra begraven. Beroemd werd
verenigd Arabisch rijk onder Syrische ze door een koningin, die de geschied-
leiding geloofden. schrijvers zo -wel schoonheid als
De nieuwe heersers hebben vrije schranderheid en een omtembare vrij-
verkiezingen beloofd. Of het ooit zo- j heidsdrang toeschreven,
ver zal komen, is ook nu nog onzeker,Nog enkele weken voor de afschei-
want de bezitsloze massa vereert Nas- ding van Syrië van de Egyptische re-
ser nog altijd. Hij heeft hun niet het publiek had de landsregering in Da-
Zenobia was een der machtigste en
eerzuchtige heerseressen ter wereld.
Haar rijk omvatte het grootste deel
van Voor-Azië, Syrië, Palestina, Me-
sopotamië en het noorden van Egypte.
Ongeveer 2000 jaar geleden was Pal
myra een kleine oase ongeveer 200 km
ten noorden van Damascus. In de eer
ste eeuw na Chr. bloeide de handel
tussen de landen aan de Middellandse
Zee en Indië op. Talrijke karavanen
kruisten bij hun tochten door de Syri
sche woestijn deze oase, die in de loop
van de tijd zich tot een aanzienlijke
handelsstad ontwikkelde.
Daarna kwamen de Romeinse legioe
nen, die naar Perzië marcheerden. Ook
zij rustten in Palmyra uit en vulden
daar hun voorraden aan. Een rijke
handelaar, Odenathus, verzorgde de
Romeinen. Geld kreeg hij voor zijn le
veranties niet, maar daarentegen het
recht om zich koning van Palmyra te
noemen en dat was hem klaarblijkelijk
meer waard dan goud.
Odenathus vond zoveel bevrediging
in zijn macht, dat hij de perken te bui
ten ging. De door hem uitgebuite han
delaars zetten een samenzwering op
touw en vermoordden hem. Zijn jonge
gemalin verloor weinig tijd met treu
ren. Reeds enkele dagen na de dood
van haar echtgenoot had zij de teugels
vast in handen. Dat de moordenaars
aan haar voeten lagen is 'n geschied
kundig bewezen feit. Zenobia verwierf
zich een leger en schiep in zeven ja
ren een wereldrijk. Palmyra moest
beente met dat van andere slavinnen
ergens in Rome aan de aarde werd
prijsgegeven.
Anderen weer menen, dat de stoffe
lijke resten van de koningin langs ge
heime wegen weer naar Syrië zijn ge
bracht.
Een deel van Palmyra is na de eer
ste wereldoorlog door Europese en
Amerikaanse archeologen blootgelegd.
Temidden der eenzame ruïnes ligt het
Arabische dorp Tadmor. Tussen de
overblijfselen der paleizen liggen de
armzalige hutten der Bedouïnen weg
gedrukt. In hun sprookjes is Zenobia
ongeveer hetzelfde als Cleopatra in
die der Egyptenaren.
Binnen enkele jaren zullen de vreem
delingen in grote scharen door de stra
ten en ruïnes van de stad lopen, die zo
vaak de „trots der woestijn" genoemd
wordt. Zij zullen hun camera's rich
ten om de indrukken op het celluloid
vast te leggen. Opgeleide gidsen zullen
voor de toeristen voordrachten houden
en ze met episodes verrijken, doch1
uiteindelijk zal men van Zenobia ook
niet veel meer weten dan nu, want
deze vrouw belichaamt als eerste Sy
rische het land, dat nauwelijks door
zijn inwoners begrepen wordt.
Sinds
1842
HORLOGERIE
LAANSTRAAT 77 TELEF. 4361
Damascus is de oudste nog levende
stad op aarde. Het zag al op een drie-
duizendjarige geschiedenis terug, toen
Jezus Christus op aarde kwam. Van 't
westen naar het oosten loopt door de
oude binnenstad een lange straat.
Daaraan stond eens het huis, waarin
de verrader Judas woonde.
Het beroemdste bouwwerk van de
oude stad is de Omayaden-Moskee.
1200 kunstenaars, zo vertelt men, wa
ren uit Konstantinopel gekomen om
aan de bouw te helpen. 6000 lampen
hingen eens aan haar met goud ver
sierde plafond. Zesmaal is de Moskee
in de loop der eeuwen afgebrand en
weer opgebouwd. Een groot deel van
de onvervangbare schatten, die ze be
vatte, zijn verdwenen. Pronkstuk van
de moskee is een sarcophaag, omgeven
door een verguld bronzen hekwerk.
f C~ ifti i~ft A itfV ifti ii1>i rAi i*\ A
bekend om hun vriendelijkheid en
gastvrijheid, maar ook om hun zeer
plotselinge omslaande stemming. Zoals
vaak de hete wind van de woestijn
over de stad valt en haar in hete
gloed baadt, zo is bij de Damascenen
slechts een geringe aanleiding nodig
om hen plotseling in toorn te doen
uitbarsten. De Arabische reiziger Is-
thakri schreef al eeuwen geleden, dat
Damascus vol geweldadigheid en re
bellie was. En dat is tot nu toe niet
veel veranderd.
In de café's der oude stad wordt te
genwoordig meer dan ooit over de po
litiek gediscussieerd. Nooit tevoren
waren de meningen zozeer verdeeld.
Het schijnt, dat Nasser in Dasmascus
veel meer vrienden heeft dan de nieu
we regering wil toegeven. Helemaal
tevreden met de ontwikkeling zijn ei
genlijk alleen de communisten. Zij
ruiken de morgenlucht. Nassers ge
heime politie liet hen geen ruimte
voor acties.
Damascus is een verwarde stad. Ner
gens anders zijn oud en nieuw, gelo
vig Mohammedaan en fel Marxisme,
rijk en arm zo nauwe buren als in de
oudste nog levende stad ter wereld.
„Kijk eens", zei een overtuigende plaat
selijke patriot, „de Romeinen stuur
den Saul hierheen om de „afvalligen"
tot rede te brengen. Nasser stuurde
bijna 5000 jaar later Generaal Amer.
Veel succes hebben beiden niet gehad.
Saul liet zich bekeren, Amer keerde
als geslagen man terug. Beiden heb
ben over het hoofd gezien, dat wij Da
mascenen ons niet onder de voet laten
lopen. De onrust zit ons in het bloed".
Dat weet ook de nieuwe regering
die zich alle moeite geeft om het ie
dereen naar de zin te maken. Of ze
daarmee succes zal hebben, moet wor
den afgewacht, want de Damascenen
zijn onberekenbaar als de wind, die de
5000 jaar oude stad soms onvoorbereid
in een gloeiende hel verandert.
Van Lenneplaan 69 Telef. 2935
b.g.g. telef. 4332
Voor al uw
Damascus is de oudste nog levende stad ter wereld.
Het aantal analfabeten in Syrië is
groot. Met behulp van Egyptische on
derwijzers had Nasser geprobeerd dit
dilemma uit de wereld te helpen.
volgens haar wensen de mooiste stad
op aarde worden. Duizenden kunste
naars bouwden volgens haar plannen
prachtige tempels en een paleis, dat
een keizer waardig geweest zou zijn.
Was de opgang van deze vrouw ge
lijk een komeet, haar val was het ook.
De gemakkelijke successen deden haar
de macht van Rome onderschatten. Zij
waagde het de Romeinse keizer te
trotseren. Aurelians legioenen mar
cheerden tegen Palmyra op. Zenobia's
troepen werden verslagen. De koningin,
die zich voor de heerseres op aarde
gehouden had, beleefde de dag, waar
op zij geboeid en barrevoets achter
een triomfwagen door Rome moest
lopen. De droom van de wereldheer
schappij was vernietigd.
Waar Zenobia begraven is, weten
de oudheidkundigen tot nu toe nog
niet. Sommigen geloven, dat haar ge-I
DENKT AAN VUUR
KIJKT NIET UIT
KNOTS....MIJ STUIT
BOTSING, RAAK
WINKELHAAK
SOEST: Dep. Meretweg 10, tel. 3258, met fll,
In: Hilversum.. Laren, Baern, Huizen, Bussum,
Nederhorst d. Berg.
Volgens het geloof van de Moslems
moet ze het hoofd van Johannes de
Doper bevatten en zij vereren deze re
likwie. Een van de drie slanke mina-
rets van de Omayaden-Moskee draagt
zelfs de naam van Jezus. Daarop, zo
zeggen de Damascenen, zal Jezus op
de Dag van het Jongste Oordeel met
de anti-christenen afrekenen.
De bewoners van Damascus staan i
Op 28 november, 12 en 19 december
wordt in de Oude Kerk het oratorium
„Das jüngste Gericht" van Dietrich
Buxtehude uitgevoerd.
Dit werk werd gecomponeerd in 1683,
maar door zijn vaak heftige en onver
bloemde tekst zou het voor onze tijd
geschreven kunnen zijn.
Deze cyclus wordt op 3 avonden uitge
voerd, hoewel het de bedoeling van
de componist was dat het in vijf avon
den gebracht zou worden. Dit is om di
verse redenen niet mogelijk en ook de
financiën spelen hierbij een rol. Zonder
de financiële medewerking van het
Soester gemeentebestuur zou de uit
voering van dit werk trouwens niet
mogelijk geweest zijn.
Het werk wordt uitgevoerd door de
koorgroep en de orkestgroep van de
Nederlandse Cantorij, met als solisten.
Maria v. d. Slikke, Diet Hoekstra en
Yolande Kievit-Piccardt, sopranen Ine
Kooij en Tnie Rebel, alten Gerard de-
Vos, tenorGert Hendriksen, bas
terwijl Willem Hülsman, Klaas Boltr
Freek Houtkoop en Gert Muts het or
gel bespelen. De algehele leiding heeft
Maarten Kooij.
De tekst werd door de componist ge
schreven. Deze tekst krijgt men bij de
uitvoering ter inzage.
De componist heeft op een voor zijn
tijd verrassende wijze verband trachten
te leggen tussen de adventsverwachtin-
in de gebruikelijke zin van het woord
en de verwachting van het einde der
wereld. Dit spreekt ook de mensen van
nu aan.
Ieder concert in deze reeks zal worden
geopend met een zelden gespeeld or
gelwerk van dezelfde componist.
