LIBANON
JONGE NATIE IN NABIJE OOSTEN.
TWEEDE BLAD
Firma CL van de Pol
VERKOUDHEID
2 mSPü@'s-en...
Loodgieters
werkzaamheden.
Nederlaiiclsche
Reisvereniging.
Voor BETER Schoeisel
en VAKKUNDIGE
Kousenreparatie
STSCHTSE
SCHOENHUIZEN
Voorkom
Als u zich maar even rillerig of onprettig voélt:
Bejaarden genoten
van show.
Ruim 2V2 jaar was de burgeroorlog
in Libanon achter de rug, toen opnieuw
door de straten van Beiroet de pant
serwagens raasden. De jongste poging
tot een staatsgreep, aangesticht door
rechtse extremisten, werd in de kiem
gesmoord, maar toch bleek eruit, dat
er in dat Middellandse Zee-land ge
vaarlijke stromingen zijn, dat niet alle
Libanezen zich tegen een wijdver
breide mening in alleen voor zaken
interesseren.
Men sprak in Beiroet van een „kwa
jongensstreek", maar zo eenvoudig la
gen do zaken, zoals later bleek, niet.
De strenge veiligheidsmaatregelen na
de staatsgreep bewezen, dat de rege
ring een herhaling vreesde.
Tempelruïnes uit de Romeinse tijd,
en moderne wolkenkrabbers, een land
met 1,5 miljoen inwoners en drie uni
versiteiten, een staat, die geofrafisch
tot het Nabije Oosten behoort, maar
welks inwoners deze inpassing afwij
zen en zich een Middellandse Zee-volk
noemen dat allemaal is Libanon.
Gezicht op de moderne wereldstad
Beiroet.
Van de noord- tot de zuidgrens is 't
slechts 180 km., van die in het oosten
tot de Middellandse Zee nog geen 50
km. In Libanon kan men desniettegen
staande in de zomer -op dezelfde dag
in de zee zwemmen en op de met
sneeuw bedekte hellingen van het An
ti Libanongebergte skiëen.
Als zelfstandige natie is Libanon in i
vergelijking met andere landen nog
jong. Tot de Eerste Wereldoorlog be
hoorde het tot het Ottomaanse rijk. In
1920 werd het een republiek, echter
onder Frans mandaat. Eerst in 1946
trokken de laatste soldaten van Frank- j
rijk weg.
Als enig land van het Nabije Oosten
heeft Libanon een bevolking, die onge-
veer voor de helft tot het Christendom
is bekeerd. De rest is samengesteld uit
Moslems van verschillende sekten. Dit
feit houdt rekening met een ongeschre
ven wet, dat de president een Christen
moet zijn, terwijl de Moslems de mi
nister-president stellen. De zetel van
de minister van defensie krijgt altijd
een man uit de oorlogzuchtige stam der
Drusen.
Om de zaak nog gecompliceerder te
maken, moet de president behoren tot
de Christelijke Maronitensekte,
want die is de sterkste Christelijke ge
loofsgemeenschap. Premier kan slechts
een lid der Moslemitische Sunni-sekte
zijn. Tot zijn plaatsvervanger wordt
altijd een Grieks-orthodoxe politicus
benoemd.
In elk ander land zou dit ingewik
kelde systeem reeds lang tot moeilijk
heden hebben geleid, maar de toleran
tie op dit gebied is een van de zonder
lingste karaktertrekken der Libanezen.
Even sterk ontwikkeld is hun aanpas
singsvermogen. Waar andere volkeren
trots op de gewonnen oorlogen van
hun geschiedenis zijn, beroemen de Li
banezen zich op hun „overleefde" be
zettingstijden. Ónze landen kennen het
woord „collaborateur" als een slechte
klank. Als een Libanees zegt„Wij zijn
de grootste collaborateurs der wereld
geschiedenis," dan klinkt de trots in
De tempelruïnes van Baalbek behoren tot de mooiste van de oudheid.
zijn stem door, alsof hij wil zeggen
„Wij zijn meesters in het overleven."
Deze beide eigenschappen, verbonden
met een sterke zakenzin, hebben de
jongste natie tot welstand en economi
sche bloei gebracht. Beiroet is de be
langrijkste haven van de Levent, zijn
luchthaven is de draaischijf voor het
luchtverkeer tussen Europa en Azië
geworden.
Alle toonaangevende politici van het
land weten, dat de gecompliceerde re
ligieuze verhoudingen gevaren in zich
bergen. Voor de eerste keer bleek dat
duidelijk bij de staatsgreep van het
jaar 1958. Destijds was een minderheid
onder de Moslems bereid de regering
ten val te brengen en de aansluiting
aan de Verenigde Arabische Republiek
van Nasser te verwezenlijken. De mi
nister-president Schamoen riep de
Amerikanen en Britten te hulp. Of
schoon hij zo de natie redde, moest hij
enkel maanden later aftreden.
Zijn opvolger. Generaal Schehab,
speelde alleen de staatsgreep klaar, die
de aaneensluiting van Libanon met Sy- Beiroet is geen Libanon. Niet ver van
rië en Jordanië ten doel had. Intussen de hoofdstad ontmoette onze fotograaf
weet men, dat het plan nauwelijks uit- deze jongeman met zijn ezelskarretje,
zicht op succes heeft, want zowel de
Christenen als de Drusen gaan met de ten prooi gevallen als een verslaafde
aansluiting niet akkoord. aan verdovende middelende tegen
standers menen, dat hij meer met gym
nastiek dan met dansen te maken
heeft. Hoe het ook zij, de Libanese mi
nister van Binnenlandse Zaken, Joem-
blat, verklaarde, dat er iets tegen de
twist gedaan moest worden, omdat hij
de moraal der jeugd belaagde. Met de
kracht van zijn ambt verbood hij de
twist, maar de rest van het kabinet
hield er een andere mening op na.
Joemblat bleef onbuigzaam. Hij
stuurde zijn politiedienaren naar de
„Twist-Burcht" in het Zeitoen-district
van Beiroet. De bedrijfsleider van het
danslokaal toonde zich verrast. Dat,
wat gedanst werd, was een tango, an
ders niet. Van de twist had hij zijn hele
leven niet gehoord. Desniettegenstaan
de voerden de ordebewaarders hun op
dracht uit.
Jonge Libanees.
Hoe vreemd het ook mag lijken juist
het voor buitenstaanders zo onzeker
lijkende fundament van de staat heeft
die staat juist gered. Het gecompli
ceerde systeem der machtsverdeling
tussen de verschillende religies en sek
ten bleek stabieler te zijn. Geen enke
le der afzonderlijke groepen afge
zien van een enkele kleine zou ern
stig een grondige verandering wensen,
i Beiroets naam als voor de wereld
open liggende metropool met 'n nacht-
leven, dat zelfs dat van Parijs in de
schaduw stelt, heeft onlangs een slag
gekregen. Schuld daaraan had de twist
I die modedans, die op zijn zegetocht
I rond de wereld intussen ook de nacht
gelegenheden van Beiroet bereikt heeft.
De meningen over de twist lopen ver
uiteen. De aanhangers zijn aan hem
Naar het rijk der fabelen is echter
het gerucht te verwijzen, als zou Bei
roet een centrum van slavinnenhandel
zijn. Interpol heeft daar een diepgaand
onderzoek naar ingesteld. Daaruit bleek
dat de vrouwenhandel in de vroeger
bekende vorm, afgezien van een enke
le uitzondering niet meer bestaat.
De „slachtoffers", waarover men zo nu
en dan leest, zijn meestal het slachtof
fer van hun eigen zucht naar avontu
ren. Desniettegenstaande is er in het
nachtelijke Beiroet niet alleen veel
licht, maar ook veel schaduw. Parijs is
sinds de machtsovername van De Gaul-
le vergeleken bij de Libanese hoofdstad
een stad met strenge zeden. Alleen het
„twisten" mag men in Beiroet niet
als men nog geen 18 jaar is.
Libanons deskundigen op het gebied
van het vreemdelingenverkeer en met
hen de zakenlieden, hebben vele jaren
lang alleen belangstelling voor kapi
taalkrachtige klanten gehad. Naast de
vorsten der Arabische olielanden in
teresseerden hen eigenlijk alleen de
Amerikanen, de groot-industriëlen van
West-Europese en de multi-miljonairs
van Zuid-Amerika.
Deze instelling is begrijpelijk, want
elke Arabische heerser, wie de olie aan
miljoenen hielp, belegde zijn geld in
Beiroet, hetzij in de vorm van een
bankrekening, hetzij in moderne ap
partementen, hotels of nachtclubs.
Zuid-Amerikaanse miljonairs, die tot
de overtuiging kwamen, dat de Franse
Rivièra om maar te zwijgen van
Florida al veel te vol naar hun zin
was, permiteerden zich villa's in Liba
non. West-Europese groot-industriëlen
die zelfs in de beste Parijse hotels te
veel kennissen naar hun zin ontmoet
ten, vonden de luxe hotels van Beiroet
exclusiever.
Tegenwoordig maken de Libanezen
zich met het begrip van de massa
conjunctuur vertrouwd. Als zakenlie
den met een zesde zintuig voor de toe
komst zien zij zonder meer de dag ko
men, waarop de sheiks uit het Oosten
niet meer zoveel „zakgeld" zullen heb
ben en waarop de Zuid-Amerikaanse
grootgrondbezitters beduidend hogere
belastingen zullen moeten gaan beta
len. De vervanging voor deze reeds in
gecalculeerde „uitval" moeten nieuwe
„klantenlagen" brengen, voornamelijk
gezelschapsreizigers der zogenaamde
hogere middenstand. Voor hen worden
tegenwoordig nieuwe hotels en bunga
lows gebouwd, die allemaal comfort
tegen bereikbare prijzen moeten bie
den.
VAN DE SOESTER COURANT
VAN VRIJDAG 16 FEBRUARI 1962.
gunstig, dat zij in gemakkelijke na-
middag-uitstapjes van Beiroet uit be
reikbaar zijn.
Men zegt, dat Parijs niet Frankrijk
is, en dat klopt. Nog minder echter is
Beiroet Libanon. In geen land van ge
lijke grootte zün er grotere tegenstel
lingen dan in de kunstmatig geschapen
staat tussen Syrië, Israël en de Middel
landse Zee.
Van Lenneplaan 69 Telef. 2935
b.g.g. telef. 4332
Voor al uw
Op dinsdag 27 februari geeft de af-
I deling Soest van de Nederlandsche
Reisvereniging opnieuw een filmavond
in het City-theater. Dan zal de kleu
renfilm „De Rijn, met vakantie", ge
draaid worden. Deze film is vervaar
digd onder regie van de heer C. H.
Groen, de heer L. Willemstein was de
cameraman en inleiding en commen
taar op deze film worden gegeven door
de heer C. C. Gerése.
Het is een film die niet alleen de Rijn
behandelt, maar ook de zijrivieren in
het beeld betrekt en zo een indruk
geeft van al die plekjes, dorpjes, stad
jes en steden, van al die landschappen
en streken waarvan men met vakantie
1 zo kan genieten in het stroomgebied
j van de Rijn. De film brengt de toe
schouwer naar de Tomassee, waar de
Rijn ontspringt. Dan gaat het vanuit
de hoogte van de Zwitserse Alpen via
Bodensee en Schaffhausen naar Basel
en vandaar door de Bovenrijnse laag
vlakte naar Nederland, waar de Rijn
bij Hoek van Holland zijn water in de
Noordzee uitstort.
Op deze zwerftocht wordt langs Reuss
en Aar gedwaald, langs de Limath, de
Saane, de Landwasser en de Landquart
en in West-Duitsland worden de Nec-
kar, Main, Lahn, Moesel, Ahr, Ruhr
en Lippe bezocht.
Utrecht - Soest - Soestdijk - Baarn
Dicht bij de hoofdstad ligt El Siye.
Op de binnenplaats van de residentie in Beit el Dine, die de typische
moslemitische bouwstijl toont.
Minder streng van zeden toonde I
Joemblat zich met betrekking tot het
Casino du Liban, een prachtig gebouw
aan de Baai van Jounieh, ongeveer 20
km van Beiroets centrum verwijderd.
Het Casino du Liban is tot nu toe de
grootste en modernste speelbank ter
wereld. Tot haar vaste klanten beho
ren vooral de oliesheiks, wier verlies
van een miljoen hoogstens een melan
choliek lachje ontlokt.
Willen zij zich over hun ge
brek aan speelgeluk troosten, dan be
hoeven zij zich slechts naar het variété
van het Casino te begeven, waar de
bekendste Parijse revues worden af
gewisseld door andere voorstellingen.
In de bar van de speelbank nodigen
internationaal bekende bands tot een
dans en daar gaat het in de regel heter
toe dan de heetste twist. Beiroet is bo
vendien de stad in het Nabije Oosten
met de meeste bars, waar men „bar
dames" kan ontmoeten uit vele lan
den. Meestal gaat het bij deze „dames"
om meisjes, die op de advertenties solli
citeerden, waarin ook beginnelingen
voor danstournees opleiding gega
randeerd, hoge verdienste gezocht
werden. Velen van hen droomden er
van een of andere rijke sheik aan de
haak te slaan en ondertekenden licht
zinnige contracten, die hen eigenlijk
wantrouwig hadden moeten maken. 1
Men heeft bovendien het voornemen
de excursies door het „klassieke" Li
banon te reorganiseren. Op de eerste
plaats zal evenals vroeger Baalbek
staan. Het werd door de Kanaanieters
gesticht en ligt aan de voet van de An-
tilibanon, een bijna kaal, niet erg hoog
gebergte. Onder de naam Heliopolis
werd het in de bloeitijd van het Ro
meinse wereldrijk een der prachtigste
steden in die periode. Haar tempelru
ines rekent men tot de mooiste en best
behouden geblevenen uit de oudheid.
Ongeveer 40 km ten noorden van
Beiroet ligt de stad Jubayl. De naam
zegt de vreemdeling niets, totdat hij
hoort, dat het hier om de oude stad
Byblos gaat. Verschillende archeologen
houden het voor de oudste stad ter we
reld. In de omgeving werd enkele ja
ren geleden de sarcophaag van de reeds
lang vergeten koning Ariram gevon
den. Hji draagt een der oudst bekende
Phoenicische opschriften. „Istobal, de
zoon van Ahiram", kan men er op le
zen, „liet deze sarcophaag voor zijn va
der maken. Wie hem opent, zal door
het zwaard sterven." Istobal was er
goed mee op de hoogte, dat er destijds
al grafschenders waren.
Sidon, Tyre en Tripoli zijn drie an
dere Bijbelse steden, wier ruïnes de
belangstelling der toeristen wekken.
Ze liggen allemaal voor de toeristen zo
Dank zij de afdeling Soest van de
U.V.V. hebben vele Soester bejaarden
dinsdagmiddag genoten van de show
„Mag ik even met u kennismaken",
die in gebouw Credo gebracht werd
door Hans van Zetten uit Baarn en
zijn medewerkers. De presidente van de
U.V.V., mevr. Van Ginkel sprak het
welkomstwoord en zij wees erop dat de
U.V.V. voor het eerst de bejaarden
vergastte op een gezelschap van be-
rcepsartisten.
Hans van Zetten vond het prettig met
zijn medewerkers in Soest te mogen
optreden. Hij zei te wensen, dat Kne-
lis, die hij de mr. Hilterman van de
Soester Courant noemde, oud genoeg
was om ook in de zaal te zijn. Als
Knelis er was, dan zal hij ongetwijfeld
lang hebben moeten piekeren over de
vraag of het gezegde van Hans van
Zetten als een compliment bedoeld was.
Tot zijn spijt moest de heer Van Zetten
meedelen dat André Carell wegens
ziekte niet kon optreden.
Timo v. d. Brink opende de show met
zijn zuster en vlot brachten zij het
liedje „Mag ik even met u kennisma
ken". Henk Booy uit Hilversum trad
met zijn akkordeon op, maar gaf ook
blijk goed thuis te zijn op de piano. Uit
Maarssen waren Pim Canté en zijn
vrouw Conny Ravel gekomen en zij
zorgden voor veel gezelligheid met
hun sketches. Enrico Bonato was een
leerling van Richard Tauber en aan
zijn zingen was dit goed te horen.
Na het openingslied Hans van Zetten
als conferencier, akkordeon van Henk
Booy, een selectie uit lm weissen
RössT' en het echtpaar Canté, dat de
bejaarden een nieuwe vorm van ap
plaus leerde klappen, stampen en hoe
ra roepen. En dat ging uitstekend.
Broer en zuster v. d. Brink als The
Lucky Fans" met bekende liedjes en
Enrico Bonato met operette-melodieën.
Pim Canté zong een bijzonder aardig
vervolg op het liedje van de kleine
man, waardoor Louis Davids beroemd
werd en ook na de pauze was het pro
gramma vlot en aantrekkelijk, zodat het
dankwoord ongetwijfeld uit naam van
alle bejaarden gesproken werd.
U 2892
