SCHATGRAVERIJ IN DE SOESTER DUINEN. HET OOG GERICHT OP De dood had haast bij Adolf Eichmann. Politie telefoon 4444 en 4445 TE Li: F. BRANDWEER 3 3 3 3 DINSDAG 14 AUGUSTUS 1962. 41e JAARGANG no. 63. SOESTER OURANT Verschijnt tedere dinsdag en vrijdag. Abonn. p. kwart, 2,10 - per post 2,23 UITGAVE: DRUKKERIJ SMIT SOESTDIJK BUREAU VOOR REDACTIE EN ADMINISTRATIE VAN WEEDESTRAAT 29A, SOESTDIJK TELEFOON 2566 GIRO 126156 Bijna 800 kinderen tot elf jaar waren zaterdagmiddag de gast van de V.V.V. in de Soester Duinen, die aan het eind van de Sparrelaan 130 prijzen verbor gen hielden. Die waren er 's morgens door V.V.V.-bestuursleden in de vorm van nummers, verborgen in doosjes, in gestopt. De graafgrage jeugd werd verwelkomd door de heer J. v. d. Arend, voorzitter van de V.V.V., en na enige wenken en aanwijzingen kon het graven beginnen. Het werd met zeer veel enthousiasme gedaan en al gauw waren de eerste prijzen binnen. Ook de eerste van de drie autopeds, die gewonnen konden worden en Louise Sehuitema was de gelukkige. Ballen, poppen, spelen en alle mogelijke pi ijzen volgden, maar de andere twee autopeds bleven voorlopig in de schoot der aarde verborgen. Dat kon het V.V.V.-bestuur natuurlijk niet tolereren en het sein werd gegeven voor een al gemene graverij, waaraan niet alleen vaders en grootvaders, maar ook moe ders en grootmoeders mochten deelne men. Vaders stroopten de mouwen op met gezichten van ,,dat zullen we wel eens even versieren", maar toen er 100 prij zen uit de grond gehaald waren ging het verder heel langzaam en moeizaam. Ronald Groenestein won de tweede autoped, maar nummer 64 was niet te vinden in de vele vierkante meters duin welke met nijvere handen afgegraven werden en dat nummer gaf recht op de derde en laatste autoped. Tenslotte besloot het V.V.V.-bestuur de step te schenken aan degene die het eerstvolgende doosje zou opgraven en daarmee won Johan v. d. Hoed de autoped. Het was een bijzonder aardige wed strijd, die voor herhaling vatbaar is, maar het verdient aanbeveling de vol gende maal een aparte afdeling voor de kleine kinderen met de kleine handen te maken, want die hadden het wel eens zwaar naast de meisjes en jongens van een jaar of tien. Gelukkig was dit de leeftijdsgrens, want anders zouden de kleintjes nog wat meer in het na deel geweest zijn. AANLEG VOOR WEG. In de raadsvergadering van 20 decem ber 1961 is besloten de wegen 57 en 58 aan het openbaar verkeer te ontrekken, zodat twee overwegen in de spoorlijn Utrecht-Amersfoort zouden kunnen worden opgeheven. Door dit besluit zal de verbinding met Den Dolder wor den verbroken, maar het college van B. en W. acht het gewenst dat deze verbinding gehandhaafd blijft. Aan de halve verzocht om voor de aanleg van een weg tussen weg nummer 54 (Palt- zerweg) en nummer 58 (onbenaamd) een plan met een kostenbegroting te maken. De weg is direct tegen het be staande fietspad geprojeceerd. Daar door ontstaat dan een pad van 3 me ter breedte. Het college van B. en W. heeft de raad verzocht tot aanleg van deze weg te besluiten. directeur van gemeentewerken is der- HILVERSUMS ECHTPAAR GEWOND. Het Hilversumse echtpaar S. K. reed per brommer op de Burgemeester Grothestraat ter hoogte van de Heu- velweg in de richting van Hilversum. Voor hen reed de jeugdige wielrijder J. H. v. d. R., die hard hoorde remmen, omkeek en het echtpaar zag vallen. Volgens de verklaring van de heer K. was hij gevallen omdat de voor hem rijdende v. d. R. plotseling een zwen king naar links gemaakt had. K. kreeg een hoofdwond en zijn vrouw een shock. Dokter Borst verleende de eerste hulp, waarna de slachtoffers naar het diako- nessenhuis in Hilversum gebracht zijn. NEDERLAAG VAN S.E.C. S.E.C. is vorige week goed gestart in het tournooi om de zilveren Mauve- pomp, maar de overwinning op 's-Gra- veland is gevolgd door een nederlaag tegen Baarn en tegen R.K.B.V.V. en daarmee zijn de kansen van de groen- witten op het heroveren van de wissel- prijs verkeken. In de eerste helft van de wedstrijd tegen Baarn was S.E.C. heer en mees ter. Na rust was Baarn echter opper machtig en de eindstand werd 2-3. Er moesten penalty's genomen worden om de beslissing te brengen. Hooijer en Wolfsen misten, Van Kooij, Pothoven en De Vries schoten raak, maar de spe lers van Baarn deden het beter en de zege ging voor S.E.C. verloren na een 0-3-voorsprong. S.E.C. begon met een fel offensief en het eerste doelpunt werd al na vier mi nuten spelen gemaakt. Hooijer plaatste de bal naar Van Breukelen, deze naar De Bruin en keeper Wouters werd on houdbaar gepasseerd. Kort hierna kreeg Van Breukelen de bal op het midden veld, hij plaatste opnieuw naar De Bruin, deze ging spil Natter voorbij en passeerde de keeper opnieuw. Nog geen nrnuut later was het 3-0 toen De Bruin een lange pass naar Verhoeve gaf en deze Hooijer in staat stelde te scoren. Aanvankelijk speelde de Baarnse rechtsbuiten op de binnenplaats, maar toen hij zijn eigen plaats innam was hij een voortdurend gevaar voor de S.E.C.- defensie, waarin Schrijvers maar ma tig op dreef was. Baarn mocht een strafschop nemen toen linksbuiten Van Ginkel over de be nen van Wolfsen struikelde en Wou denberg voltrok het vonnis. Het twee de doelpunt ontstond toen rechtsback Van der Vlekkert een hoog schot gaf. Schrijvers had de bal moeten vangen, maar hij stompte ernaar en stompte mis (3-2)). Baarn zette nu alles op de aan val en tenslotte gelukte het Ouden dorp langs Pothoven te komen en een schot te lossen dat Schrijvers te machtig was. Tegen R.K.B.V.V. speelde S.E.C. met weinig animo. Het werd 1-0 voor de tegenpartij en 1-1 door Hooijer en na rust maakte de middenvoor van R.K.B.V.V. het winnende doelpunt. Baarn kon het in de finale tegen Mui- derberg niet bolwerken en verloor met 2-3, ondanks een 2-1-voorsprong die in de eerste helft behaald werd. VERZOEK VAN DE POLITIE. De korpschef van de Soester politie heeft de bewoners van de Koningin- nelaan, Hartweg en Nieuwstraat ver zocht er rekening mee te willen hou den dat hedenavond, woensdag-, don derdag- en vrijdagavond op dit parcours de wieleravondvierdaagse gehouden wordt. Kleine kinderen moeten niet op de rijweg komen en 't is gewenst dat auto's niet voor de woningen langs het parcours staan, daar dit ongelukken kan veroorzaken. ONBEWOONBAARVERKLARING. Het college van B. en W. heeft de raad voorgesteld de woning Nieuwstraat 34 onbewoonbaar te verklaren omdat dit huis niet meer door het aanbrengen van verbeteringen in bewoonbare staat te brengen is. De ontruimingstermijn zal op. zes maanden gesteld worden. EERVOL ONTSLAG. Het college van B. en W. heeft de raad voorgesteld eervol ontslag te verlenen aan de heer B. J. Netto, hoofd van de openbare lagere school in de Kerke- buurt, wegens zijn benoeming tot le raar aan de technische school te Zut- phen. Aan mej. E. J. M. van Lith zal eervol ontslag verleend worden als hoofd van de openbare kleuterschool te Soester- berg in verband met haar benoeming tot lerares aan de Tivo-kweekschool te Enschede. SUCCES VOOR DE WEERD. Het Tempolid Gert de Weerd heeft de Ronde van Vleuten gewonnen. Er wa ren 75 deelnemers die 60 km reden. Na 30 km vormde zich een kopgroep, waarvan De Weerd deel uitmaakte. In de eindspurt ging hij als eerste over de streep, vele meters voor nummer twee. Hij reed 1 uur en 26 minuten over de 60 km, dus met een gemiddelde van meer dan 40 km per uur. SUCCES VOOR RAYMOND DE ZOETE. De jeugdige Tempo-renner Raymond de Zoete heeft de afgelopen dagen succes gehad. Hij werd tweede in de Ronde van Naarden en vijfde in de Ronde van Vleuten. Kort nadat het„Des doods schuldig" tegen de jodenmoordenaar Adolf Eich mann, ook in hoger beroep was uitge sproken en de president van Israël, Izaak Ben Zwi, kort daarop een door de familie van Eichmann, telegrafisch ingediend gratieverzoek had verwor pen, ging men binnen enkele uren reeds na het verwerpen van dit gratie verzoek over tot de terechtstelling van Adolf Eichmann, zijnde„ophanging metterdaad, totdat de dood er op volg de". De aardse rechter deed recht recht aan het oude joodse volk recht ook aan de oorlogsmisdadiger Adolf Eichmann, een chef van de afdeling „Joodse Zaken" van Hitiers gehate Gestapo. Het stoffelijk overschot van de te rechtgestelde werd verbrand en de as ervan „over de wateren uitgestrooid". Het vonnis. Kort voor zijn dood had Eichmann een lang en persoonlijk onderhoud met zijn echtgenote, die voor dit doel vanuit West-Duitsland naar Israël was over gekomen. Bij deze reis en het daarop volgend bezoek aan haar man in de Ramleh-gevangenis bij Tel-Aviv, werd mevrouw Eichmann onopvallend be waakt door een tweetal leden van de Israëlische geheime dienst. Wat velen ongetwijfeld is opgevallen, is de snelheid waarmede het vonnis tegen Eichmann ge.wÊz, n, werd ten uit voer gelegd. De avud had haast, had zelfs grote haast en daar was reden voor. Nadat het vonnis in eerste en in tweede instantie, respectievelijk in de cember 1961 en in hoger beroep op 29 mei 1962 was uitgesproken en het inge diende gratieverzoek door het Israëli sche staatshoofd op 30 mei was ver worpen, volgende op diezelde dag, des avonds om 22.58 uur, de tenuitvoerleg ging van het rechterlijk vonnis. Inderdaad had de dood grote haast. De dood die niemand spaart, eiste ogen blikkelijk en onverwijld het leven van de professionele massamoordenaar Eich mann. Achtergronden van de haast. Via diplomatieke kanalen, en door mid del van een geheim koerier afkomstig uit Wenen, als afgezant van de Oosten rijkse regering, werd aan de Israëli sche minister van Buitenlandse Zaken in Jeruzalem meegedeeld, dat de Oos tenrijkse regering door haar politie op de hoogte was gesteld van het bestaan van een complot, bestaande uit ver schillende oud-nazi's in vrijheid, die het voornemen koesterden, de in de gevangenis in Tel Aviv opgesloten Eich- man, met geweld uit zijn gevangen schap te bevrijden en over te brengen naar een, niet met name genoemde stad in Algerije, vallende onder de - toen nog illegale - jurisdictie van de F.L.N. Vertrouwelijk deelde de Oostenrijkse regering tenslotte mede, dat zij op 11 april 1962 in arrest had laten stellen de in Wenen wonende Jean Robert Ver helen, voorheen van Oostenrijkse natio naliteit, Belg van geboorte en afkomst en in de tweede wereldoorlog „Bri- gadeführer und General van de Bel gische S.S. Langemark-Division" en drager van het „IJzeren Kruis". Verhelen, die in die tijd - 1943-1944 - de gewelddadige dood van honderdvier van zijn Belgische landgenoten op zijn geweten had, werd na de oorlog door een Belgisch Hof bij verstek ter dood veroordeeld. Tevens deelde men de Israëlische re gering mee, dat de groep oud-nazi's, waarvan Verhelen de leiding had, het plan tot de bevrijding van Eichmann uitwerkte onder de codenaam „Aktion Adolf". Uiteraard leverde deze berichten voor de Israëlische regering stof op voor langdurige en diepgaande besprekingen, die resulteerden in het besluit het von nis zonder uitstel ten uitvoer te bren gen. Wie is Verhelen Wie is wel Jean Robert Verhelen Hij is een man waarvan misschien velen in ons land nog niet hebben gehoord. Hij is 51 jaar oud en van Belgische natio naliteit. Na de nederlaag van Duitsland in 1945 dook hij in de Oostenrijkse hoofdstad Wenen onder en noemde zich van toen af Jean Marais. Daar leerde hij in de loop der jaren een Oostenrijk se onderwijzeres kennen, waarmee hij samenleefde en hij twee kinderen schonk. In de woelige jaren volgend op de in eenstorting van het Derde Rijk was Verhelen alias Marais in Wenen werk zaam als tolk voor de Amerikaanse be zettingsautoriteiten. Nog in 1945 trad hij als geheim agent in dienst van de C.I.C., de Amerikaanse militaire inlich tingendienst. Nadat Oostenrijk zijn zelfstandigheid had herkregen en de C.I.C. in dat land was opgeheven, trad Verhelen in dienst van de C.I.A., de grote Amerikaanse inlichtingendienst, die onder leiding stond van Allan Dulles en nu onder die van John Alex McCone. Men waardeerde Verhelen alias Marais bijzonder in geheime dienstkringen en hij stond als een goed en betrouwbaar geheim agent te boek. Dit was mede een gevolg van het feit, dat hij een groot aantal door de Amerikanen ge zochte Duitse en Oostenrijkse Nazi's, waarvan hij de schuilplaatsen kende, verried. Pas veel later kwam aan het licht, dat Verhelen niet alleen voor de Ameri kanen doch ook voor de Russen werkte. Hij was dus een zogenaamde „dubbel agent". Zeer nauw werkte Verhelen ook sa men met de Oostenrijkse Staatspolitie en was voor deze dienst min of meer onontbeerlijk. Onder de naam Jean Marais wist hij ten behoeve van Oos tenrijk de geheime verbindingen bloot te leggen die er bestonden tussen de zogenaamde neo-nationaal-socialisten in geheel west- en zuid-Europa, met de nog steeds bestaande neo-fascistische organisaties in Italië en soortgelijke groepen in Spanje. Verhelen was voor de Oostenrijkse Veiligheidsdienst een man van belang, temeer daar het land niet beschikte over een terzake kun dige spionage-afweerdienst en nog min der - buiten Verhelen - over vakkundige spionage-experts en recherche-deskun digen. Het ontbreken hiervan had tot gevolg dat Wenen in de loop der jaren uitgroeide tot een centrum en inter nationaal knooppunt van en voor ge heime agenten van diverse landen. Indertijd was dr. Dürmayer, een erkend communist, chef van de Oostenrijkse Staatspolitie en Verhelen was zijn pro tégé. Het gehele apparaat was door trokken van communistische agenten. Toen de partijloze dr. Oswald Peter- lunger, de weggestuurde dr. Dürmayer verving, veranderde er wel iets, maar Verhelen bleef, want deze „meester spion" kon men niet missen en hier mede bleef Verhelen de kans behouden verder te werken, niet tot heil van Oostenrijk, maar om de doelstellingen en de macht van het internationaal communisme in het land te helpen ves tigen. „Aktion Adolf". Door zijn oude verbindingen met gewe zen S.S.- en Gestapo-officieren en an dere ex-nazi's, kwam in de tijd, dat in Israël de zaak Eichmann werd be handeld en naar men kon voorzien uit liep op een doodvonnis, bij Verhelen het plan op Eichmann te bevrijden. Hij nam contact op met een van de oude medewerkers van Eichmann, een zekere Alois Brunner, die in Damaskus woont. Brunner wist, door oude Gestapo-ver- bindingen aan te boren, in contact te komen met leidende figuren van de Algerijnse Verzetbeweging (F.L.N.), welke organisatie een vertrouwensman naar Wenen stuurde, om de mogelijk heden van een ontvoering van Eich mann met Verhelen te bespreken. In dit verband zou Verhelen ook con tact hebben opgenomen en besprekin gen hebben gevoerd met Hans Ulrich Rudel, ex-generaal van Hitler's legers, momenteel wonende in Kitzbühel en met niemand minder dan de beruchte S.S.-Obersturmbannführer Otto Skor- zeny, de man die indertijd op zo spec taculaire wijze wijlen Musolini bevrijd de en die Verhelen in Madrid aantrof. Bij dit laatste onderhoud zou ook een zoon van Eichmann, namelijk Horst Eichmann aanwezig geweest zijn. Uiter aard verklaarden allen na de arrestatie van Verhelen door de Oostenrijkse po litie, dat zij hem niet kenden, nooit contact met hem hadden gehad en niets wisten van het bestaan van een „Ak tion Adolf". Gisteren werd het feit herdacht dat de Oost-Duitsers een jaar geleden de muur oprichtten die Duitsland zeer definitief in twee delen scheidt. Geen prettige herdenking, maar een jaar geleden zag het er naar uit alsof het begin van de zinloze bouw tot gro te rampen zou leiden en die zijn ge lukkig uitgebleven, dus er was gisteren voor de vrije wereld niet zo erg veel reden tot pessimisme. Opniew is ge bleken dat de soep meestal minder heet gegeten wordt dan ze bij het opdienen is. De muur kan veel tegenhouden, maar niet de wrange mopjes van achter het ijzeren gordijn, die erop wijzen dat men het daar bepaald niet altijd eens is met de zegeningen die de regering en de partij te bieden hebben. Op een vergadering zegt Ulbricht „Ik verzeker u dat 98 °/o van de Duitse be volking achter ons staat". Herman fluistert tegen Hans „Wat gek is het toch dat ik overal waar ik kom twee procent ontmoet". Deze is ook vermeldenswaard„Ze hebben ingebroken op het stadhuis". „Zo, en wat is er gestolen „De defi nitieve uitslagen van de verkiezingen". „Die van vorig jaar „Nee, die van volgend jaar Vier uur 's morgens. Gestommel, en een vriendelijke stem die zegt„Niet bang zijn, het is de dief maar". Hebt u wel eens opgemerkt dat er in democratische landen veel minder mop jes over de regering cirkuleren Dat heeft toch wel wat te betekenen. KANTMAN. Alstublieft geen moeilijkheden De Oostenrijkse regering, die in een ge heim rapport ingelicht was over het drievoudige spel van Verbelen, wilde onöei geen'beding politieke moeilijk heden en daarom besloot zij Jean Ro bert Verbelen alias Jean Marais te la ten arresteren, hetgeen in de vroege morgen van 11 april 1962 gebeurde. Aan Verbelen was in de loop van het jaar 1959, als dank voor zijn verdien sten aan Oostenrijk bewezen, de Oos tenrijkse nationaliteit verleend. Deze nationaliteit heeft hij echter slechts één jaar kunnen voeren, daar de rege ring de naturalisatie van deze „mees terspion" weer ongedaan maakte, daar zij inmiddels achter het politiek-straf- rechtelijk verleden van Verbelen was gekomen. Ten opzicht van Verbelen is duidelijk het volgende komen vast te staan Hij was werkzaam als geheim-agent van en voor de Oostenrijkse Staatspolitie. Als zodanig trad hij gelijktijdig op als geheim-agent voor en ten behoeve van de Amerikaanse inlichtingendienst, de C.I.A. Door zijn speciale contacten, die van zéér persoonlijke aard bleken te zijn, met de voormalige communisti sche directeur-generaal van de Oosten rijkse Staatspolitie, dr. Dürmayer, trad Verbelen tevens op als geheim-agent voor de Russische Geheime Staatspoli tie, de N.K.G.B., aan welke instelling hij zeer belangrijke verdiensten ver leende. Voorts staat vast, dat Verbelen in zijn gewezen hoedanigheid van S.S.- Generaal und Brigadeführer van de Belgische S.S.-Langemarck-Division ver antwoordelijk is voor de dood van 104 van zijn Belgische landgenoten, waar voor hij schuldig werd bevonden aan moord en bij verstek werd ter dood veroordeeld, welk vonnis destijds niet ten uitvoer kon worden gebracht, aan gezien Verbelen toen spoorloos was. Dit verstekvonnis wacht nog steeds op tenuitvoerlegging. Wat dezer dagen aan het licht kwam. Op een dag in juni van het jaar 1960 verdween spoorloos uit Wenen de Hon gaar Stephan Molnar, eens medewerker en geheimagent van de Hongaarse anti communistische inlichtingendienst. In oktober van hetzelfde jaar werd de in Wenen wonende Hongaar dr. Aurel Abranyi, mede-uitgever van anti-com munistische geschriften en brochures, in zijn Weense woning, door enkele on bekend gebleven personen overvallen en geboeid in een auto gesleurd, waar na hij naar Hongarije werd overge bracht. Van beide Hongaren werd sindsdien niets meer vernomen. Uit geheime aan wijzingen is gebleken, dat Verbelen alias Jean Marais in deze beide ge vallen van mensenroof een belangrijke rol heeft gespeeld. De Oostenrijkse wet verbiedt de uitle vering van Oostenrijkse staatsburgers aan een ander land, doch daar Verbe len sinds 1960 géén Oostenrijker meer is, doch Belg, kan ieder ogenblik zijn uitlevering aan België, welk land daar om heeft verzocht, plaatsvinden.

Historische kranten - Archief Eemland

Soester Courant | 1962 | | pagina 1