SCHATGRAVERIJ IN DE SOESTER DUINEN.
HET OOG GERICHT OP
De dood had haast bij Adolf Eichmann.
Politie telefoon 4444 en 4445
TE Li: F. BRANDWEER 3 3 3 3
DINSDAG 14 AUGUSTUS 1962.
41e JAARGANG no. 63.
SOESTER
OURANT
Verschijnt tedere dinsdag en vrijdag.
Abonn. p. kwart, 2,10 - per post 2,23
UITGAVE: DRUKKERIJ SMIT SOESTDIJK BUREAU VOOR REDACTIE EN ADMINISTRATIE VAN WEEDESTRAAT 29A, SOESTDIJK TELEFOON
2566
GIRO 126156
Bijna 800 kinderen tot elf jaar waren
zaterdagmiddag de gast van de V.V.V.
in de Soester Duinen, die aan het eind
van de Sparrelaan 130 prijzen verbor
gen hielden. Die waren er 's morgens
door V.V.V.-bestuursleden in de vorm
van nummers, verborgen in doosjes, in
gestopt.
De graafgrage jeugd werd verwelkomd
door de heer J. v. d. Arend, voorzitter
van de V.V.V., en na enige wenken en
aanwijzingen kon het graven beginnen.
Het werd met zeer veel enthousiasme
gedaan en al gauw waren de eerste
prijzen binnen. Ook de eerste van de
drie autopeds, die gewonnen konden
worden en Louise Sehuitema was de
gelukkige.
Ballen, poppen, spelen en alle mogelijke
pi ijzen volgden, maar de andere twee
autopeds bleven voorlopig in de schoot
der aarde verborgen. Dat kon het
V.V.V.-bestuur natuurlijk niet tolereren
en het sein werd gegeven voor een al
gemene graverij, waaraan niet alleen
vaders en grootvaders, maar ook moe
ders en grootmoeders mochten deelne
men.
Vaders stroopten de mouwen op met
gezichten van ,,dat zullen we wel eens
even versieren", maar toen er 100 prij
zen uit de grond gehaald waren ging
het verder heel langzaam en moeizaam.
Ronald Groenestein won de tweede
autoped, maar nummer 64 was niet te
vinden in de vele vierkante meters duin
welke met nijvere handen afgegraven
werden en dat nummer gaf recht op de
derde en laatste autoped.
Tenslotte besloot het V.V.V.-bestuur de
step te schenken aan degene die het
eerstvolgende doosje zou opgraven en
daarmee won Johan v. d. Hoed de
autoped.
Het was een bijzonder aardige wed
strijd, die voor herhaling vatbaar is,
maar het verdient aanbeveling de vol
gende maal een aparte afdeling voor de
kleine kinderen met de kleine handen
te maken, want die hadden het wel
eens zwaar naast de meisjes en jongens
van een jaar of tien. Gelukkig was dit
de leeftijdsgrens, want anders zouden
de kleintjes nog wat meer in het na
deel geweest zijn.
AANLEG VOOR WEG.
In de raadsvergadering van 20 decem
ber 1961 is besloten de wegen 57 en 58
aan het openbaar verkeer te ontrekken,
zodat twee overwegen in de spoorlijn
Utrecht-Amersfoort zouden kunnen
worden opgeheven. Door dit besluit
zal de verbinding met Den Dolder wor
den verbroken, maar het college van
B. en W. acht het gewenst dat deze
verbinding gehandhaafd blijft. Aan de
halve verzocht om voor de aanleg van
een weg tussen weg nummer 54 (Palt-
zerweg) en nummer 58 (onbenaamd)
een plan met een kostenbegroting te
maken. De weg is direct tegen het be
staande fietspad geprojeceerd. Daar
door ontstaat dan een pad van 3 me
ter breedte.
Het college van B. en W. heeft de raad
verzocht tot aanleg van deze weg te
besluiten.
directeur van gemeentewerken is der-
HILVERSUMS ECHTPAAR GEWOND.
Het Hilversumse echtpaar S. K. reed
per brommer op de Burgemeester
Grothestraat ter hoogte van de Heu-
velweg in de richting van Hilversum.
Voor hen reed de jeugdige wielrijder
J. H. v. d. R., die hard hoorde remmen,
omkeek en het echtpaar zag vallen.
Volgens de verklaring van de heer K.
was hij gevallen omdat de voor hem
rijdende v. d. R. plotseling een zwen
king naar links gemaakt had. K. kreeg
een hoofdwond en zijn vrouw een shock.
Dokter Borst verleende de eerste hulp,
waarna de slachtoffers naar het diako-
nessenhuis in Hilversum gebracht zijn.
NEDERLAAG VAN S.E.C.
S.E.C. is vorige week goed gestart in
het tournooi om de zilveren Mauve-
pomp, maar de overwinning op 's-Gra-
veland is gevolgd door een nederlaag
tegen Baarn en tegen R.K.B.V.V. en
daarmee zijn de kansen van de groen-
witten op het heroveren van de wissel-
prijs verkeken.
In de eerste helft van de wedstrijd
tegen Baarn was S.E.C. heer en mees
ter. Na rust was Baarn echter opper
machtig en de eindstand werd 2-3. Er
moesten penalty's genomen worden om
de beslissing te brengen. Hooijer en
Wolfsen misten, Van Kooij, Pothoven
en De Vries schoten raak, maar de spe
lers van Baarn deden het beter en de
zege ging voor S.E.C. verloren na een
0-3-voorsprong.
S.E.C. begon met een fel offensief en
het eerste doelpunt werd al na vier mi
nuten spelen gemaakt. Hooijer plaatste
de bal naar Van Breukelen, deze naar
De Bruin en keeper Wouters werd on
houdbaar gepasseerd. Kort hierna kreeg
Van Breukelen de bal op het midden
veld, hij plaatste opnieuw naar De
Bruin, deze ging spil Natter voorbij en
passeerde de keeper opnieuw. Nog geen
nrnuut later was het 3-0 toen De Bruin
een lange pass naar Verhoeve gaf en
deze Hooijer in staat stelde te scoren.
Aanvankelijk speelde de Baarnse
rechtsbuiten op de binnenplaats, maar
toen hij zijn eigen plaats innam was hij
een voortdurend gevaar voor de S.E.C.-
defensie, waarin Schrijvers maar ma
tig op dreef was.
Baarn mocht een strafschop nemen toen
linksbuiten Van Ginkel over de be
nen van Wolfsen struikelde en Wou
denberg voltrok het vonnis. Het twee
de doelpunt ontstond toen rechtsback
Van der Vlekkert een hoog schot gaf.
Schrijvers had de bal moeten vangen,
maar hij stompte ernaar en stompte mis
(3-2)). Baarn zette nu alles op de aan
val en tenslotte gelukte het Ouden
dorp langs Pothoven te komen en een
schot te lossen dat Schrijvers te machtig
was.
Tegen R.K.B.V.V. speelde S.E.C. met
weinig animo. Het werd 1-0 voor de
tegenpartij en 1-1 door Hooijer en na
rust maakte de middenvoor van
R.K.B.V.V. het winnende doelpunt.
Baarn kon het in de finale tegen Mui-
derberg niet bolwerken en verloor met
2-3, ondanks een 2-1-voorsprong die in
de eerste helft behaald werd.
VERZOEK VAN DE POLITIE.
De korpschef van de Soester politie
heeft de bewoners van de Koningin-
nelaan, Hartweg en Nieuwstraat ver
zocht er rekening mee te willen hou
den dat hedenavond, woensdag-, don
derdag- en vrijdagavond op dit parcours
de wieleravondvierdaagse gehouden
wordt. Kleine kinderen moeten niet op
de rijweg komen en 't is gewenst dat
auto's niet voor de woningen langs het
parcours staan, daar dit ongelukken
kan veroorzaken.
ONBEWOONBAARVERKLARING.
Het college van B. en W. heeft de raad
voorgesteld de woning Nieuwstraat 34
onbewoonbaar te verklaren omdat dit
huis niet meer door het aanbrengen van
verbeteringen in bewoonbare staat te
brengen is. De ontruimingstermijn zal
op. zes maanden gesteld worden.
EERVOL ONTSLAG.
Het college van B. en W. heeft de raad
voorgesteld eervol ontslag te verlenen
aan de heer B. J. Netto, hoofd van de
openbare lagere school in de Kerke-
buurt, wegens zijn benoeming tot le
raar aan de technische school te Zut-
phen.
Aan mej. E. J. M. van Lith zal eervol
ontslag verleend worden als hoofd van
de openbare kleuterschool te Soester-
berg in verband met haar benoeming
tot lerares aan de Tivo-kweekschool te
Enschede.
SUCCES VOOR DE WEERD.
Het Tempolid Gert de Weerd heeft de
Ronde van Vleuten gewonnen. Er wa
ren 75 deelnemers die 60 km reden.
Na 30 km vormde zich een kopgroep,
waarvan De Weerd deel uitmaakte. In
de eindspurt ging hij als eerste over de
streep, vele meters voor nummer twee.
Hij reed 1 uur en 26 minuten over de 60
km, dus met een gemiddelde van meer
dan 40 km per uur.
SUCCES VOOR RAYMOND DE ZOETE.
De jeugdige Tempo-renner Raymond de
Zoete heeft de afgelopen dagen succes
gehad. Hij werd tweede in de Ronde
van Naarden en vijfde in de Ronde van
Vleuten.
Kort nadat het„Des doods schuldig"
tegen de jodenmoordenaar Adolf Eich
mann, ook in hoger beroep was uitge
sproken en de president van Israël,
Izaak Ben Zwi, kort daarop een door
de familie van Eichmann, telegrafisch
ingediend gratieverzoek had verwor
pen, ging men binnen enkele uren
reeds na het verwerpen van dit gratie
verzoek over tot de terechtstelling van
Adolf Eichmann, zijnde„ophanging
metterdaad, totdat de dood er op volg
de".
De aardse rechter deed recht recht aan
het oude joodse volk recht ook aan de
oorlogsmisdadiger Adolf Eichmann, een
chef van de afdeling „Joodse Zaken"
van Hitiers gehate Gestapo.
Het stoffelijk overschot van de te
rechtgestelde werd verbrand en de as
ervan „over de wateren uitgestrooid".
Het vonnis.
Kort voor zijn dood had Eichmann een
lang en persoonlijk onderhoud met zijn
echtgenote, die voor dit doel vanuit
West-Duitsland naar Israël was over
gekomen. Bij deze reis en het daarop
volgend bezoek aan haar man in de
Ramleh-gevangenis bij Tel-Aviv, werd
mevrouw Eichmann onopvallend be
waakt door een tweetal leden van de
Israëlische geheime dienst.
Wat velen ongetwijfeld is opgevallen,
is de snelheid waarmede het vonnis
tegen Eichmann ge.wÊz, n, werd ten uit
voer gelegd. De avud had haast, had
zelfs grote haast en daar was reden
voor. Nadat het vonnis in eerste en in
tweede instantie, respectievelijk in de
cember 1961 en in hoger beroep op 29
mei 1962 was uitgesproken en het inge
diende gratieverzoek door het Israëli
sche staatshoofd op 30 mei was ver
worpen, volgende op diezelde dag, des
avonds om 22.58 uur, de tenuitvoerleg
ging van het rechterlijk vonnis.
Inderdaad had de dood grote haast. De
dood die niemand spaart, eiste ogen
blikkelijk en onverwijld het leven van
de professionele massamoordenaar Eich
mann.
Achtergronden van de haast.
Via diplomatieke kanalen, en door mid
del van een geheim koerier afkomstig
uit Wenen, als afgezant van de Oosten
rijkse regering, werd aan de Israëli
sche minister van Buitenlandse Zaken
in Jeruzalem meegedeeld, dat de Oos
tenrijkse regering door haar politie op
de hoogte was gesteld van het bestaan
van een complot, bestaande uit ver
schillende oud-nazi's in vrijheid, die
het voornemen koesterden, de in de
gevangenis in Tel Aviv opgesloten Eich-
man, met geweld uit zijn gevangen
schap te bevrijden en over te brengen
naar een, niet met name genoemde stad
in Algerije, vallende onder de - toen
nog illegale - jurisdictie van de F.L.N.
Vertrouwelijk deelde de Oostenrijkse
regering tenslotte mede, dat zij op 11
april 1962 in arrest had laten stellen
de in Wenen wonende Jean Robert Ver
helen, voorheen van Oostenrijkse natio
naliteit, Belg van geboorte en afkomst
en in de tweede wereldoorlog „Bri-
gadeführer und General van de Bel
gische S.S. Langemark-Division" en
drager van het „IJzeren Kruis".
Verhelen, die in die tijd - 1943-1944 -
de gewelddadige dood van honderdvier
van zijn Belgische landgenoten op zijn
geweten had, werd na de oorlog door
een Belgisch Hof bij verstek ter dood
veroordeeld.
Tevens deelde men de Israëlische re
gering mee, dat de groep oud-nazi's,
waarvan Verhelen de leiding had, het
plan tot de bevrijding van Eichmann
uitwerkte onder de codenaam „Aktion
Adolf".
Uiteraard leverde deze berichten voor
de Israëlische regering stof op voor
langdurige en diepgaande besprekingen,
die resulteerden in het besluit het von
nis zonder uitstel ten uitvoer te bren
gen.
Wie is Verhelen
Wie is wel Jean Robert Verhelen Hij
is een man waarvan misschien velen in
ons land nog niet hebben gehoord. Hij
is 51 jaar oud en van Belgische natio
naliteit. Na de nederlaag van Duitsland
in 1945 dook hij in de Oostenrijkse
hoofdstad Wenen onder en noemde zich
van toen af Jean Marais. Daar leerde
hij in de loop der jaren een Oostenrijk
se onderwijzeres kennen, waarmee hij
samenleefde en hij twee kinderen
schonk.
In de woelige jaren volgend op de in
eenstorting van het Derde Rijk was
Verhelen alias Marais in Wenen werk
zaam als tolk voor de Amerikaanse be
zettingsautoriteiten. Nog in 1945 trad
hij als geheim agent in dienst van de
C.I.C., de Amerikaanse militaire inlich
tingendienst.
Nadat Oostenrijk zijn zelfstandigheid
had herkregen en de C.I.C. in dat land
was opgeheven, trad Verhelen in dienst
van de C.I.A., de grote Amerikaanse
inlichtingendienst, die onder leiding
stond van Allan Dulles en nu onder
die van John Alex McCone.
Men waardeerde Verhelen alias Marais
bijzonder in geheime dienstkringen en
hij stond als een goed en betrouwbaar
geheim agent te boek. Dit was mede
een gevolg van het feit, dat hij een
groot aantal door de Amerikanen ge
zochte Duitse en Oostenrijkse Nazi's,
waarvan hij de schuilplaatsen kende,
verried.
Pas veel later kwam aan het licht, dat
Verhelen niet alleen voor de Ameri
kanen doch ook voor de Russen werkte.
Hij was dus een zogenaamde „dubbel
agent".
Zeer nauw werkte Verhelen ook sa
men met de Oostenrijkse Staatspolitie
en was voor deze dienst min of meer
onontbeerlijk. Onder de naam Jean
Marais wist hij ten behoeve van Oos
tenrijk de geheime verbindingen bloot
te leggen die er bestonden tussen de
zogenaamde neo-nationaal-socialisten
in geheel west- en zuid-Europa, met de
nog steeds bestaande neo-fascistische
organisaties in Italië en soortgelijke
groepen in Spanje. Verhelen was voor
de Oostenrijkse Veiligheidsdienst een
man van belang, temeer daar het land
niet beschikte over een terzake kun
dige spionage-afweerdienst en nog min
der - buiten Verhelen - over vakkundige
spionage-experts en recherche-deskun
digen. Het ontbreken hiervan had tot
gevolg dat Wenen in de loop der jaren
uitgroeide tot een centrum en inter
nationaal knooppunt van en voor ge
heime agenten van diverse landen.
Indertijd was dr. Dürmayer, een erkend
communist, chef van de Oostenrijkse
Staatspolitie en Verhelen was zijn pro
tégé. Het gehele apparaat was door
trokken van communistische agenten.
Toen de partijloze dr. Oswald Peter-
lunger, de weggestuurde dr. Dürmayer
verving, veranderde er wel iets, maar
Verhelen bleef, want deze „meester
spion" kon men niet missen en hier
mede bleef Verhelen de kans behouden
verder te werken, niet tot heil van
Oostenrijk, maar om de doelstellingen
en de macht van het internationaal
communisme in het land te helpen ves
tigen.
„Aktion Adolf".
Door zijn oude verbindingen met gewe
zen S.S.- en Gestapo-officieren en an
dere ex-nazi's, kwam in de tijd, dat
in Israël de zaak Eichmann werd be
handeld en naar men kon voorzien uit
liep op een doodvonnis, bij Verhelen
het plan op Eichmann te bevrijden. Hij
nam contact op met een van de oude
medewerkers van Eichmann, een zekere
Alois Brunner, die in Damaskus woont.
Brunner wist, door oude Gestapo-ver-
bindingen aan te boren, in contact te
komen met leidende figuren van de
Algerijnse Verzetbeweging (F.L.N.),
welke organisatie een vertrouwensman
naar Wenen stuurde, om de mogelijk
heden van een ontvoering van Eich
mann met Verhelen te bespreken.
In dit verband zou Verhelen ook con
tact hebben opgenomen en besprekin
gen hebben gevoerd met Hans Ulrich
Rudel, ex-generaal van Hitler's legers,
momenteel wonende in Kitzbühel en
met niemand minder dan de beruchte
S.S.-Obersturmbannführer Otto Skor-
zeny, de man die indertijd op zo spec
taculaire wijze wijlen Musolini bevrijd
de en die Verhelen in Madrid aantrof.
Bij dit laatste onderhoud zou ook een
zoon van Eichmann, namelijk Horst
Eichmann aanwezig geweest zijn. Uiter
aard verklaarden allen na de arrestatie
van Verhelen door de Oostenrijkse po
litie, dat zij hem niet kenden, nooit
contact met hem hadden gehad en niets
wisten van het bestaan van een „Ak
tion Adolf".
Gisteren werd het feit herdacht dat de
Oost-Duitsers een jaar geleden de muur
oprichtten die Duitsland zeer definitief
in twee delen scheidt.
Geen prettige herdenking, maar een
jaar geleden zag het er naar uit alsof
het begin van de zinloze bouw tot gro
te rampen zou leiden en die zijn ge
lukkig uitgebleven, dus er was gisteren
voor de vrije wereld niet zo erg veel
reden tot pessimisme. Opniew is ge
bleken dat de soep meestal minder heet
gegeten wordt dan ze bij het opdienen
is.
De muur kan veel tegenhouden, maar
niet de wrange mopjes van achter het
ijzeren gordijn, die erop wijzen dat
men het daar bepaald niet altijd eens
is met de zegeningen die de regering
en de partij te bieden hebben.
Op een vergadering zegt Ulbricht „Ik
verzeker u dat 98 °/o van de Duitse be
volking achter ons staat". Herman
fluistert tegen Hans „Wat gek is het
toch dat ik overal waar ik kom twee
procent ontmoet".
Deze is ook vermeldenswaard„Ze
hebben ingebroken op het stadhuis".
„Zo, en wat is er gestolen „De defi
nitieve uitslagen van de verkiezingen".
„Die van vorig jaar „Nee, die van
volgend jaar
Vier uur 's morgens.
Gestommel, en een vriendelijke stem
die zegt„Niet bang zijn, het is de dief
maar".
Hebt u wel eens opgemerkt dat er in
democratische landen veel minder mop
jes over de regering cirkuleren Dat
heeft toch wel wat te betekenen.
KANTMAN.
Alstublieft geen moeilijkheden
De Oostenrijkse regering, die in een ge
heim rapport ingelicht was over het
drievoudige spel van Verbelen, wilde
onöei geen'beding politieke moeilijk
heden en daarom besloot zij Jean Ro
bert Verbelen alias Jean Marais te la
ten arresteren, hetgeen in de vroege
morgen van 11 april 1962 gebeurde.
Aan Verbelen was in de loop van het
jaar 1959, als dank voor zijn verdien
sten aan Oostenrijk bewezen, de Oos
tenrijkse nationaliteit verleend. Deze
nationaliteit heeft hij echter slechts
één jaar kunnen voeren, daar de rege
ring de naturalisatie van deze „mees
terspion" weer ongedaan maakte, daar
zij inmiddels achter het politiek-straf-
rechtelijk verleden van Verbelen was
gekomen.
Ten opzicht van Verbelen is duidelijk
het volgende komen vast te staan Hij
was werkzaam als geheim-agent van
en voor de Oostenrijkse Staatspolitie.
Als zodanig trad hij gelijktijdig op als
geheim-agent voor en ten behoeve van
de Amerikaanse inlichtingendienst, de
C.I.A. Door zijn speciale contacten, die
van zéér persoonlijke aard bleken te
zijn, met de voormalige communisti
sche directeur-generaal van de Oosten
rijkse Staatspolitie, dr. Dürmayer, trad
Verbelen tevens op als geheim-agent
voor de Russische Geheime Staatspoli
tie, de N.K.G.B., aan welke instelling
hij zeer belangrijke verdiensten ver
leende. Voorts staat vast, dat Verbelen
in zijn gewezen hoedanigheid van S.S.-
Generaal und Brigadeführer van de
Belgische S.S.-Langemarck-Division ver
antwoordelijk is voor de dood van 104
van zijn Belgische landgenoten, waar
voor hij schuldig werd bevonden aan
moord en bij verstek werd ter dood
veroordeeld, welk vonnis destijds niet
ten uitvoer kon worden gebracht, aan
gezien Verbelen toen spoorloos was.
Dit verstekvonnis wacht nog steeds op
tenuitvoerlegging.
Wat dezer dagen aan
het licht kwam.
Op een dag in juni van het jaar 1960
verdween spoorloos uit Wenen de Hon
gaar Stephan Molnar, eens medewerker
en geheimagent van de Hongaarse anti
communistische inlichtingendienst.
In oktober van hetzelfde jaar werd de
in Wenen wonende Hongaar dr. Aurel
Abranyi, mede-uitgever van anti-com
munistische geschriften en brochures,
in zijn Weense woning, door enkele on
bekend gebleven personen overvallen
en geboeid in een auto gesleurd, waar
na hij naar Hongarije werd overge
bracht.
Van beide Hongaren werd sindsdien
niets meer vernomen. Uit geheime aan
wijzingen is gebleken, dat Verbelen
alias Jean Marais in deze beide ge
vallen van mensenroof een belangrijke
rol heeft gespeeld.
De Oostenrijkse wet verbiedt de uitle
vering van Oostenrijkse staatsburgers
aan een ander land, doch daar Verbe
len sinds 1960 géén Oostenrijker meer
is, doch Belg, kan ieder ogenblik zijn
uitlevering aan België, welk land daar
om heeft verzocht, plaatsvinden.