Waarom moet het kampeercentrum weg?
ONBEHAGEN
IN DE N.A.V.0.
HET OOG GERICHT OP
RUZIE.
WÊtm
DINSDAG 9 JULI 1963.
42c JAARGANG No. 51.
SOESTER
OURANT
Verschijnt iedere dinsdag en vrijd
Abonn. p. kwart, f 2,10 - per post f 2,25
UITGAVE DRUKKERIJ SMIT SOESTDIJK BUREAU VOOR REDACTIE EN ADMINISTRATIE VAN WEEDESTRAAT 29A
SOESTDIJK TELEFOON 2566 GIRO 126156
Ze komen ieder jaar tegen april uit de
grote steden en tegen oktober gaan ze
weer terug.
Zeventig gezinnen uit Amsterdam, Rot
terdam, Den Haag en Utrecht. Gezinnen
die nagenoeg alle bewoners van Soest
nooit zien, want ze wonen heel rustig
en heel tevreden in Soestduinen, tegen
over de bakkerij en de kruidenierswin
kel aan de Soesterbergsestraat.
nen in Soestduinen, maar omdat het
heerlijk is enige maanden van het jaar
buiten te zijn.
Voor deze gezinnen kwam de klap in de
vorm van een schrijven van het gemeen
tebestuur heel hard aan. Er stond in
dat het kamp opgeheven zal worden en
niemand die erbij betrokken was kon zich
voorstellen dat er een steekhoudende
reden te vinden zou zijn waarom tot
Wie de moeite neemt daar het bos in te
gaan langs een smal pad, die zal keurige
huisjes en keurige tenten aantreffen op
een terrein dat met zorg behandeld wordt
omdat de mensen die er wonen thuis in
de steden geen rommel wensen, maar
ook niet rond hun tweede tehuis.
Sommige gezinnen komen er al vele ja
ren. Omdat ze thuis het contact met de
natuur missen en graag eens wat anders
zien dan huizen en straten, maar ook
om redenen die veel belangrijker zijn.
Om een kind dat zwaar bronchitis had
en dat slechts genezen kon door een
lang verblijf in een bosrijke omgeving.
De man die veel geld heeft kan dan met
zijn vrouw en kind naar een pension
gaan, maar er zijn nu eenmaal heel veel
mensen die weinig geld hebben en een
kampeerhuisj e in Soestduinen bood uit
komst. Eerst een klein huis dat enige
jaren meeging en het vorig jaar een heel
mooi huisje, dat als een witte villa tus
sen het groen staat. Nu komt het gezin
niet meer om voor de bronchitis van het
zoontje genezing te zoeken, want hij is
allang genezen dank zij het goede wo-
JAARVERGADERING
WINKELIERSVERENIGING.
Voor de jaarvergadering van de Soes-
ter winkeliersvereniging, welke gister
avond in hotel La Bordelaise gehouden
werd, was bijzonder weinig belangstel
ling, zodat bij het stemmen over het
verhogen van de contributie slechts 12
leden konden verklaren dat ze voor een
verhoging van ƒ3,50 op ƒ10,— waren.
Drie leden stemden tegen.
In zijn openingswoord bracht voorzit
ter Verpoort het overlijden van de heer
J. Persoon, lid van de vereniging, in her
innering, waarna een minuut stilte ge
houden werd.
De belangstelling voor het wel en wee
van de vereniging is gering en naar de
mening van het bestuur moet hierin ver
andering komen.
Het jaarverslag van de secretaris bracht
bijzonderheden uit het jaar 1962 en uit
het financieel overzicht bleek dat 1000,-
aan de harmonie P.V.O. geschonken zal
worden zodra het nieuwe clubhuis van
deze vereniging officieel in gebruik ge
nomen is. Een lid vond dat de St. Nico-
laasactie van het vorig jaar vrij veel
gekost heeft. Er zal een specificatie van
de kosten gegeven worden.
Er werd besloten aan de V.V.V. een sub
sidie van 250,toe te kennen.
De heer J. Mets, die wegens drukke werk
zaamheden bedankt had als bestuurslid,
werd niet vervangen omdat men het
bestuur wenst in te krimpen. Met zijn
aftreden is het aantal bestuursleden zes
geworden en later wordt het tot vijf te
ruggebracht. Dit besluit is genomen
omdat men wil trachten een betaalde
kracht aan te trekken die veel van de
werkzaamheden welke thans door be
stuursleden verricht worden, zal over
nemen. Het bestuur is altijd bijzonder
druk voor de vereniging als er juist in
het eigen bedrijf heel veel te doen is,
zodat het overdragen van werkzaamhe
den aan een betaalde kracht nodig is.
Naast deze kracht zal een werkgroep een
taak krijgen.
In de toekomst zal de St. Nicolaasviering
van de Soester Winkeliersvereniging niet
meer geheel los staan van de viering van
St. Nicolaas door de winkeliers van de
Koninginnelaan en getracht zal worden
de aktiviteiten van de Sint uit te brei
den, zodat hij meer zal bieden dan al
leen maar zijn gewaardeerde aanwezig
heid bij de jaarlijkse intocht.
In september wordt de volgende ver
gadering gehouden en dan zal de St.
Nicolaasactie opnieuw ter sprake komen.
opheffing besloten was. Niemand heeft
last van de kampbewoners, die vanaf de
grote weg helemaal niet te zien zijn,
terwijl zij hun belangrijk aandeel leve
ren in de welvaart van een deel der
Soester middenstand.
In de brief stond dat het kamp binnen
twee jaar verdwenen zou moeten zijn,
maar verscheidene gemeenteraadsleden
hebben laten weten dat ze het hiermee
helemaal niet eens zijn. Er is veel ge
praat over deze aangelegenheid in de
laatste gemeenteraadsvergadering en ge
lukkig kon het college van B. en W. ervan
overtuigd worden dat twee jaar wel
heel erg kort is.
Tien jaar vond men echter te lang en
er werd een middenweg gevonden door
geen tijdstip te noemen en het kamp
langzaam te laten „uitsterven".
Hoe dat gebeuren moet is niet duidelijk,
want voor het merendeel wonen er
jonge mensen met jonge kinderen, die
desnoods in de loop van enige jaren wel
zouden willen verhuizen, als het hele
maal niet anders kan, maar ze kun
nen nergens terecht. Dat betekent dat ze
over enige tijd hun huisjes met veel ver
lies van de hand zouden moeten doen
en dat is wel een heel triest einde van
een periode van halfjaarlijks natuurge
not.
Het schijnt onvermijdelijk te zijn dat in
stanties buiten Soest zich mengen in
Soester aangelegenheden. Het vorig jaar
vonden de Nederlandse Spoorwegen het
beslist nodig dat de overweg in de Tal-
malaan opgeheven werd, maar de raads
leden hebben het been stijf gehouden en
de overweg bleef. Kort daarna bleek dat
door mensen, die het plan Utrechtse
Heuvelrug maakten beslist was dat Soest
een taak krijgt op het gebied van de
dagrecreatie en dat had een voorstel tot
gevolg dat het einde moest betekenen van
het kampeercentrum.
Inplaats van het keurige kamp met zijn
rustige bewoners moeten we aandacht
gaan schenken aan de dagjesmensen, die
vaak zulke nare gewoonten hebben. Ze
komen met grote pakken brood en daar
tegen kan niemand bezwaar hebben,
maar dat brood is in papier verpakt en
dat papier wordt meestal maar ergens
neergesmeten met de gedachte „Dat rui
men die boeren wel op".
Zo zijn ze niet allemaal, maar zo zijn
er wel velen. Het zou dus helemaal niet
gek geweest zijn als het gemeentebe
stuur gezegd had dat Soest zich liever
een andere taak toebedeeld zag. Dat is
echter niet gezegd en buiten Soest is uit
gemaakt dat het kampeercentrum ver
dwijnen moet, want het voorstel van
B. en W. vloeit voort uit de richtlijnen
die het plan Utrechtse Heuvelrug aan
geeft.
Het kampeercentrum in Soestduinen is
een mooi centrum en de huisjes en ten
ten zijn er mooi. Aan dagjesmensen die
berm- of ander toerisme bedrijven is
meestal niet zoveel moois, maar laat ze
bij duizenden komen om hier te zoeken
wat ze in hun grote steden niet vinden
kunnen.
Dat daarvoor de bewoners van het kam
peercentrum verdwijnen moeten zal
slechts weinigen duidelijk zijn en het is
dan ook te hopen dat hierover het laat
ste woord nog niet gezegd is.
Zeventig gezinnen zullen zwaar gedu
peerd zijn als het centrum verdwijnt en
van deze verdwijning zullen ook enige
Soester middenstanders de dupe worden.
Het handhaven van 't kamp is dus be
slist het overwegen waard.
CONCERT IN DE OUDE KERK.
Op vrijdag 12 juli zal in de Oude Kerk
het maandelijks concert gegeven worden
onder leiding van de cantor-organist van
deze kerk, Maarten W. Kooy. Ditmaal
zal geconcerteerd worden door het Her
vormd kerkkoor en het jeugdkoor van de
Oude Kerk. Maria v. d. Slikke, sopraan,
verleent solistische medewerking en Gert
Muts bespeelt het orgel.
Het programma vermeldt enige koor
motetten van Heinrich Schütz, een Geist-
liches Konzert voor twee jongenssopra
nen, een achtstemmig dubbelkoor, de
dubbelkorige lofzang van Simeon, ge
componeerd door Melchior Franck en
enige orgelwerken van Bach.
GROND VOOR KERKGEBOUW.
De Hervormd Gereformeerde Evangeli
satievereniging heeft verzocht een stuk
grond van 2377 m2 te mogen kopen.
Het college van B. en W. heeft er geen
bezwaar tegen dat deze grond voor
47.500,verkocht wordt. De grond is
gelegen aan de Soester Engweg en be
stemd om er een kerkgebouw op te zet
ten. Binnen 1 maand nadat Gedeputeer
de Staten van Utrecht de verkoop goed
gekeurd heeft moet met de bouw begon
nen worden en de kerk moet binnen twee
jaar klaar zijn.
GESLAAGD.
Van het Bouwtechnisch Instituut te
Amersfoort slaagde voor het examen
Bouwkundig Opzichter BN.A. de heer
H. van Zijl, alhier.
EIERMARKT.
Op de Amersfoortse eiermarkt werden
aangevoerd 220.000 stuks in prijzen van
12,25 tot 12,90. Middenprijs 12,90.
Prijs per kg. 2.02.
VERKOOP VAN GROND.
De heer H. G. van Rossum, Beetzlaan 5
te Soest, heeft verzocht een stuk grond
van 600 m2, gelegen aan de Noorderweg
te mogen kopen. Naar de mening van het
college van B. en W. is er geen bezwaar
tegen verkoop voor 7500,Op deze
grond zal een woning gebouwd worden
Over een jaar of vijf loopt het huidige
N.A.V.O.-verdrag ten einde. Op dit
ogenblik heeft 't weinig zin reeds te filo
soferen over verlenging, dan wel over
het feit dat het verbond blij mag zijn
als het deze termijn in redelijke gezond
heid uitdient.
Er is een crisisstemming in de N.A.V.O.,
die de ontreddering dicht nabij komt.
Symptomatisch daarvoor zijn de uitla
tingen van de Amerikaanse minister
MacNamara vorige week, die de Fran
sen kapittelde omdat ze hun strijdkrach
ten niet op orde hebben, die aankondigde
dat de V.S. het geven van militaire hulp
zeer gaan beperken omdat de Europese
bondgenoten zelf niet het uiterste doen
dat van hun gevergd kan worden en
wiens woorden werden voorzien van
een echo door de niet onbelangrijke se
nator Wayne Morse, die ronduit con
stateerde dat de N.A.V.O. nu al volkomen
uit de tijd is en maar beter opgedoekt
kan worden.
Nu is een beetje crisisstemming een ei
genschap die de N AVO. aangeboren
schijnt. De aard van de opzet, samen
werking van onafhankelijke staten die
geen duimbreed van hun souvereiniteit
opgeven, maakte altijd al een forse kou
de bries uit Moskou noodzakelijk om de
verbondenen bij elkaar te drijven.
De moeilijkheid is om te beginnen dat
generaal Lyman L. Lemnitzer, net als
zijn voorganger, twee heren, de V.S. en
de rest moet dienen, maar voor hem is
dat moeilijk omdat inmiddels twee din
gen zijn veranderd.
Cp de eerste plaats is de krachtsver
houding tussen de Verenigde Staten en
de rest aanzienlijk veranderd en in de
tweede plaats zijn de strategische op
vattingen over het krachtigste wapen van
het verbond, het kernarsenaal, hoe lan
ger hoe verwarder geworden.
In de begintijd was het vrij eenvoudig
boven allen stak de kernparaplu van de
Amerikanen. Het was het dreigement
val ons niet aan of je bezuurt het met
een kernbombardement, een dreigement
dat toen zeer effectief was omdat ds
Amerikanen op het gebied van de nu
cleaire oorlogsvoering een groot over
wicht hadden op de Russen.
Intussen is de kernmacht van deze grote
twee enigszins in evenwicht gekomen
het verschil is voornamelijk hoeveel keer
ze elkaar van de aardbodem kunnen va
gen.
Dat heeft tot gevolg dat de strategie met
de kernwapens wat verfijnder is gewor
den dan het grove dreigement van toen
De paraplu werd opgevouwen en de waar
schuwing aan de Russen vervangen door
een die luidde: wat jullie doen, doen wij
terug. De Amerikanen zijn niet meer
van plan willekeurig welke sowjetaan-
val met een grootscheeps kernbombar
dement te vergelden, integendeel ze zul
len zelfs een kernaanval op lanceerin-
richtingen in de V.S. niet beantwoorden
met een dergelijke behandeling van Rus
sische steden de tegenaanval zal tegen
een dergelijk doel gericht zijn als ge
attaqueerd werd.
De konsekwentie van deze strategische
verandering werd dat er onbehagen in
Europa ontstond. Zouden de V.S. een
kernaanval op Europa zo beantwoorden
dat ze zeker kunnen zijn dat vervolgens
New-York, Washington en andere grote
eigen steden vernietigd werden Het
lijkt niet waarschijnlijk dat ooit een
Amerikaanse president een dergelijke
J
Als een wereldstad als Parijs de vakantietijd ingaat of een prachtig week
einde tegemoet gaat, zijn het zo'n anderhalf miljoen inwoners van deze
huizenzee, die hun vertier elders gaan zoeken. Op bepaalde uren zal men dit
beeld te zien krijgen van een ondoordringbaar labyrinth van verkeer. In rijen
van zes over de Pont de Suresnes.
Het is natuurlijk erg dom van me, maar
als ik de nieuwsberichten van radio of
televisie hoor en er wordt gesproken van
ideologische geschillen waarover Russen
en Chinezen spreken dan moet ik altijd
aan idiote geschillen denken. En mis
schien is het nog niet zo heel erg dom,
want de mensen die daar aan het confe
reren zijn behoren nu niet bepaald tot
de lieden die op erg veel verstand kun
nen bogen. En dat is maar gelukkig, want
het biedt de vrije wereld de kans op een
lange periode van vrede als de ruzie
die er tussen Russen en Chinezen aan
het uitbreken is een slaande ruzie wordt.
Die is dan ontstaan uit de ideologische
geschillen, die men toch rustig idiote
geschillen kan noemen als men het Chi
nese standpunt bekijkt. Meneer Mao
Tse Toeng en zijn trawanten nemen het
Rusland hoogst kwalijk dat men daar
niet bereid is de hele wereld in vuur en
vlam te zetten om de wereldrevolutie
te ontketenen. Nu mag Chroesjtsjef voor
de meeste van ons geen al te sympa
thieke figuur zijn, maar hij is slim ge
noeg om te beseffen dat Moskou in
weinige minuten een grote puinhoop zal
zijn als hij op de wensen van de Chi
nezen ingaat. Die heren kan dat alle
maal blijkbaar niets schelen en ze zul
len straks gevaarlijker worden dan de
Russen ooit voor de vrije wereld geweest
zijn. Dan zal echter wel blijken dat ze
niet zo'n haast maken met het kort en
klein slaan van de hele wereld omdat
die eveneens tot hetzelfde in staat is,
maar dit liever niet doet.
In ieder geval hebben we voor het mo
ment bereikt dat de Russen helemaal
niet meer praten over de enorme kracht
die ze bezitten en het gemak waarmee ze
het „verrotte kapitalisme" kunnen ver
nietigen. Als de Rus nu een enkele ver
keerde stap zou doen dan kreeg hij di
rect de Chinezen in zijn nek en dat kan
ons alleen maar voordeel bieden. Laten
er dus maar heel lang ideologische ge
schillen van idiote aard blijven.
KANTMAN.
zware verantwoordelijkheid zou willen
dragen.
De reactie hierop is o.m. geweest dat de
Franse president De Gaulle zijn eigen
kernmacht ging opbouwen, zoals de Brit
ten die al hadden. Maar dat dit de op
lossing niet is, kan even duidelijk geacht
worden. Zou De Gaulle zijn beperkte
macht van bommenwerpers op Moskou
afsturen, met grote kans dat ze onder
weg worden neergeschoten, als hij zeker
weet wat de sowjets met een paar ra
ketten die hun arsenaal niet noemens
waard verzwakken heel Frankrijk in de
as zullen leggen Uiteraard niet en daar
mee vervalt de hele bestaansreden van
de Britse of Franse te kleine kernmach
ten.
Als er iets tegenover een Russische kern
macht gesteld moet worden, moet het
minstens evenwaardig zijn. Dat kunnen
Britten noch Fransen, het is zelfs de
vraag of Europa het gezamenlijk zou
kunnen. Probeersels in die richting zijn
al stuk gelopen op onderlinge wantrou
wigheden.
De oplossing van Kennedy - de Atlanti
sche kernmacht over het gebruik waar
van alle deelnemers een veto hebben -
is te lomp dan dat de vereiste soepelheid
in een kernantwoord niet te vinden is.
De door de Britten gestimuleerde oplos
sing om wat aan kernwapens al in de
N.A.V.O. voorhanden is onder te brengen
in een aparte eenheid, verandert in feite
ook niets aan de al bestaande onbehaag
lijke situatie.
Het probleem lijkt onoplosbaar. Toch zal
een oplossing moeten worden gevonden,
want uit dit onbehagen, vooral aan Eu
ropese kant, gaat de N.A.V.O. ten gronde.
Temeer omdat er van Amerikaanse zijde
een gerechtvaardigd onbehagen is, om
dat er van de conventionele strijdmach
ten van de N.A.V.O. slechts het Ameri
kaanse aandeel op volledige sterkte en
goed geoefend aanwezig is. Bij de ande
ren mankeert daaraan vaak niet zo'n
klein beetje.
Voegt men hierbij dat door allerlei ge
hakketak de samenwerking op vele ge
bieden gering is - slechts zelden worden
bijvoorbeeld vliegtuigen van eenzelfde
model gekocht, verscheidene typen tanks
concurreren met elkaar, allerlei model
len geweren zijn in gebruik - dan valt er
voor de Amerikaanse ergernis wel reden
aan te wijzen.
Toetreding van Engeland tot de E.E.G. -
gevolgd door die van zijn medeleden van
de E.V.A. - zou een groot aantal van de
Europese N.A.V.O.-leden in één econo
misch kamp hebben gebracht, zodat ook
de basis voor wat meer politieke samen
werking aanwezig geacht mocht worden.
Waar die basis - en alleen daarop kun
nen de ergernissen en gevoelens van on
behagen worden geslecht - nu moet wor
den gevonden, weet niemand. En dus
blijft het maar kraken in wat de hechte
verdediging van de atlantische gemeen
schap zou moeten zijn.
