I
Soester Courant
BORINGEN IN ZEE.
Betere bescherming
nodig.
Meningen van lezers.
Wat
een
formidabel
echot
Stephen Ward:
osteopaat.
Geslaagde slotavond van
bedrijfscompetitie.
van dazn krant wil man nlgtt mluon, geen letter
De laatste tijd wordt er nog al veel
gesproken en geschreven over diepte
boringen in zee. Een en ander hangt
samen met de pogingen die door ver
schillende landen worden aangewend
om aardolie of aardgas aan te boren,
waarbij men ontdekt heelt, dat er op
sommige plaatsen grote voorraden aan
wezig zijn in de bodem van de oceaan.
Boringen te land zijn al reusachtige
technische prestaties, maar boren in zee
brengt nog veel meer problemen met zich
mee en vereist bijna het bovenmenselijke
aan technisch kunnen. Dat ondervinden
de ondernemingen die in zee naar olie
of aardgas boren.
De mannen die voornemens zijn het
„Mohole" project uit te voeren, komen
voor nog grotere problemen te staan.
Maai- voordat we het hierover gaan
hebben, zullen we eerst iets meer vertel
len over dit project.
Wat betekent „Mohole"
Het eerste stuk „Moho" is een afkor
ting van de naam van dr. Mohorivicic.
Deze onderzoeker ontdekte in 1909 als di
recteur van het Meteorologisch Observa
torium te Zagreb in Joego-Slavië, be
paalde eigenaardigheden in registraties
van aardbevingen. Hieruit leidde hij af
dat op een diepte van ongeveer 50 kilo
meter de eigenschappen van de vaste
mantel van onze aarde plotseling veran
dert. Deze overgang is sindsdien bekend
als de discontinuïteit van Mohorovicic.
Later is gebleken dat deze discontinuïteit
iets minder diep ligt en wel op een diep
te tussen 30 en 45 kilometer onder het
oppervlak van onze aarde.
Uit de metingen die we aan het opper
vlak kunnen doen, blijkt helaas niet
veel meer dan de diepte van deze over
gangslaag en we worden er dus niet veel
wijzer van. Daarom zou het bijzonder
interessant zijn, meer van de daaronder
gelegen lagen te weten te komen. Zonder
overdrijving kan worden gezegd, dat het
hier gaat om fundamentele gegevens van
onze aarde.
Op het eerste gezicht lijkt het welhaast
onmogelijk vanaf het aardoppervlak
door een boring onder deze overgangslaag
te komen. Het diepste gat dat tot dusver
werd geboord is nog geen 8 kilometer
diep. En natuurlijk nemen de moeilijk
heden met de diepte sterk toe.
Onder oceanen minder diep.
Intussen is gebleken, dat de discontinuï
teit van Mohorovicic onder de oceanen
lang niet zo diep ligt als onder het vaste
land. Onder de oceanen is de diepte
globaal genomen 10 kilometer. Hiervan
is dan 5 kilometer aardkost en 5 kilo
meter water.
In 1957 kwamen in de Verenigde Staten
enkele geleerden op het idee, om het
gedeelte van de aardkorst onder de
overgangslaag te bereiken door een gat
te boren in de oceaan. Het Engelse
woord is „hole" en uit samentrekking
met „Moho" ontstond de naam „Mohole"
voor dit project.
Het is wel duidelijk, dat bij het uitvoeren
van dit plan slechts door 5 kilometer
aardkorst behoeft te worden geboord,
in plaats van door 35. Daar staat
tegenover, dat de boring van een schip
af moet gebeuren. Hierbij doen zich een
aantal nieuwe problemen voor. Hoe hou
den we het schip voldoende op zijn
plaats ondanks stroom en wind
Hoe vinden we het gat op de bodem van
de oceaan terug, als we de boorstang
eruit hebben getrokken Dit moet
namelijk regelmatig gebeuren om de
boorkop te vernieuwen.
Men is al een stuk op weg met het ant
woord op deze vragen. Om de zaak prak
tisch aan te pakken zijn proeven geno
men met het boren van (voorlopig nog
ondiepe) gaten in de bodem van de
oceaan. Men heeft hiervoor een plaats
gekozen in de Stille Oceaan, ongeveer
70 kilometer ten oosten van het eiland
Guadalupe, voor de westkust van Mexico
Een kwestie van techniek.
Voor deze proeven heeft men een lichter
gekozen, de CUSS I. Dit vaartuig is onge
veer tachtig meter lang en 15 meter
breed. Terplaatse is de oceaan ongeveer
3800 meter diep. Het probleem van het
op de plaats houden van het schip is als
volgt opgelost.
Zware gewichten werden neergelaten op
de oceaanbodem. Aan elk gewicht is een
staaldraad bevestigd. Deze staaldraad
wordt strak gehouden door een drijver,
die echter niet op het wateropper
vlak, doch 50 meter er onder aan de
draad is bevestigd. De opwaardse druk
van het water op de drijver houdt de
staaldraad strak. Daardoor loopt deze
draad vanaf het gewicht op de bodem
vrijwel recht naar boven.
Aan de drijver zit een draad met een
boei, die op het wateroppervlak drijft.
Deze kan door de wind wel iets afdrij
ven, maar niet veel, omdat de draad
tussen de boei en de drijver onder water
zo kort mogelijk is gehouden.
Om het schip heeft men nu een ring ge
legd van dergelijke boeien. Men bestuurt
het schip nu zodanig, dat het zo goed
mogelijk in het midden van deze
ring blijft. Om dit ook 's nachts en bij
mist te kunnen doen, maakt men ge
bruik van een radarsysteem. De üchter
heeft men aan alle vier kanten van een
schroef voorzien, waardoor men zonder-
het vaartuig te draaien naar alle kanten
kan varen als dit nodig is.
Bij deze proeven werd een diepte van
ongeveer 200 meter onder de oceaan
bodem bereikt. Het bovendeel daarvan
ter dikte van 180 meter bestond uit ma
teriaal dat door de oceaan ter plaatse
was afgezet. Daaronder begon een laag
basalt van vulkanische oorsprong.
Dieper dan enkele honderden meters
kon men bij deze proeven niet komen,
omdat dan de boorkop verwisseld moest
worden. Het tweede probleem, het te
rugvinden van het gat was nog niet op
gelost, zodat men niets anders kon doen
dan na het vernieuwen van de boorkop
met een nieuw gat te beginnen.
Wel ideeën maar nog geen realiteit.
Inmiddels heeft men hiervoor ook wel
enkele ideeën. Een ervan is, een pijp aan
te brengen van het schip naar de zee
bodem. De onderkant van de pijp moet
goed op de oceaanbodem zijn verankerd.
Door deze pijp kan men dan de boor
stang naar de oceaanbodem brengen en
deze komt zodoende altijd op dezelfde
plaats uit. De plaats waar zich het
gat bevindt. Men stelt zich voor deze
pijp tevens te gebruiken voor het rond
pompen van de spoelvloeistof. Deze is
heel belangrijk voor het boren, en moet
daartoe een speciale samenstelling heb
ben. Zeewater, dat het voordeel heeft
„vanzelf" ter plaatse van het gat in de
oceaanbodem aanwezig te zijn, mist de
hiervoor nodige eigenschappen.
Het aanbrengen van een pijp van enige
kilometers lengte tussen een enigszins
bewekelijk schip en de oceaanbodem is
natuurlijk ook geen eenvoudige zaak.
Ook hiervoor is men echter met proeven
bezig.
De reeds geboorde gaten, hoe ondiep ook
vergeleken met de diepte waarop de
discontinuïteit van Mohorovic ligt, heb
ben onze kennis al vergroot. Men is dan
ook vastbesloten met dit werk door te
gaan. In de komende jaren is van het
project „Mohole" nog belangrijk nieuws
te verwachten.
Het schandaal rondom minister Profumo
in Engeland, de spionage door verdach
te vrouwen bij de Verenigde Naties te
New-York, de „call-girlring" te Rome en
het verraad van Wennerström te Stock
holm tonen dit jaar weer overduidelijk
aan, hoe ver de Russische geheime dienst
zijn vangarmen naar het westen heeft
uitgestrekt en hoe zelfs de hoogstgeplaat-
ste figuren niet veilig zijn voor chan
tage en pressie op grond van karakter
fouten, geldgebrek en overtreding van de
zedelijke normen.
Uit de laatste berichten blijkt, dat ook
Nederlandse geheimen (nl. van in ons
land vervaardigde vuurleidingen) door
Wennerström aan de sowjets zijn ver
raden. Wij weten nu, dat er één groot
spionageweb over de vrije wereld is ge
spannen, waarvan een dr. Ward, een
Christine Keeler, een Maria Novotny, een
Harry Towers en een onnoemelijk aan
tal Russische diplomatieke vertegenwoor
digers en hun attaché's vermoedelijk
slechts kleine draadjes zijn. Het wordt
hoog tijd, dat overal ter wereld, dus ook
in ons land het toezicht op de militaire
en staatsgeheimen wordt verscherpt, dat
zelfs de hoogste functionarissen en offi
cieren onder blijvend toezicht worden ge
steld en dat het hoe en waarom van el
ke geldverkwisting of uitspatting ern
stig wordt onderzocht.
Als onze verdediging niet op doeltref
fende wijze wordt beschermd tegen hoog
verraad en spionage, kunnen wij de
miljarden voor onze defensie net zo goed
besparen.
DE VAN LENNEPLAAN.
Er is door ons, bewoners van de Van
Lenneplaan, veel gemopperd over de
slechte staat waarin genoemde laan ver
keerde. Inderdaad, er was alle reden toe.
Nu is het dan zover dat de Van Lennep
laan een metamorphose heeft ondergaan.
Een mooi breed wegdek, een goede ver
lichting, aan weerszijden 'n tegelpad van
5 tegels met eerstdaags een lage beplan
ting er naast.
Zoals ik hier en daar mijn oor te luis
teren heb gelegd, zijn vrijwel alle be
woners van deze laan zeer ingenomen
met deze intense gedaanteverwisseling,
die er dan ook zijn mag.
Ik geloof dat ik er goed aan doe namens
alle bewoners een woord van dank te
richten aan de Gemeente Soest en ver
der aan allen, die hieraan hebben mee
gewerkt.
In het bijzonder noem ik hier de heer
Dijkstra, die niet alleen de belangen van
de Gemeente, doch niet te vergeten ook
die van de bewoners behartigde.
Voor allen had hij een welwillend woord.
Sch.
GELUK GEHAD.
Zaterdagmiddag reed de Soester brom
fietser B. E. v. d. M. op de Koninginne-
laan in de richting van de Hartweg.
Plotseling zwenkte hij naar links. Op
dat moment werd hij gepasseerd door
een personenauto, die bestuurd werd door
de heer C. v. d. V. uit Zeist. De brom
fietser werd geschept, kwam op de mo
torkap terecht, drukte met zijn rug
door de voorruit en viel op straat. Hij
werd onderzocht door dokter Rupert die
geen letsel constateren kon.
RIOLERING RADEMAKERSTRAAT.
Voor het leggen van een riolering in
de Rademakerstraat is door de gemeen
teraad een krediet van 70.600.ver
leend. Dit krediet blijkt niet toereikend
te zijn. Dit komt in hoofdzaak doordat
extra brugstukken en zinkers aange
bracht moeten worden op plaatsen
waar het riool de water- en gasleidin
gen kruist. Het krediet moet daarom
met 6800.verhoogd worden.
VOORZIENINGEN
SCHOOL DRIEHOEKSWEG.
Het bestuur van de vereniging „De
school met den Bijbel" heeft het ge
meentebestuur om medewerking ge
vraagd voor de aanschaffing van 50
leerlingensets en twee klassebureaus met
stoelen voor het onderwijzend personeel.
De leerlingensets moeten de banken
vervangen die nog in de eerste klas
gebruikt worden.
De tweede klas van deze school heeft
leermiddelen nodig en de eerste klas
leesboekjes.
Tenslotte is gevraagd om wandkaarten
en knipplaten. Het college van B. en
W heeft de raad verzocht een krediet
van 5000.ter beschikking te stellen.
De grote zaal van het officierscasino in
Soesterberg was vrijdagavond vol toen de
heer A H. Hoegen Dijkhof, voorzitter
van dp Soester Zakenkring de slotavond
van de Soester bedrijfssportcompetitie
opende. Hij verwelkomde in het bijzonder
de burgemeester, die de prijzen zou uit
reiken, maar weggeroepen werd in ver
band met de brand bij Mercurius. Nu
reikten de heren Hoegen Dijkhof en
Schunselaar de prijzen uit.
Het is verheugend dat de bedrijfssport
competitie zo uitstekend geslaagd is,
aldus de heer Hoegen Dijkhof, vooral
omdat de drie avonden welke vorig jaar
in het openluchttheater georganiseerd
werden, geen succes waren. Mogelijk zijn
er fouten gemaakt, maar het weer werk
te ook niet mee.
De heer Hoegen Dijkhof bracht dank
aan de heren die de evenementencom
missie vormden en de heren Blok, Elder-
man en Schunselaar, die behulpzaam
geweest waren bij de organisatie en
daarvan het leeuwendeel voor hun re
kening genomen hebben.
Peter Piekos opende het programma dat
het gezelschap Eddy Valk onder het
motto „Zet de zorgen aan de kant"
bracht. Hij stelde pianist Cor van Veen
voor en gaf de twee Gerto's de gelegen
heid te laten horen dat ze goed thuis
waren op hun akkordeons. The Spot
lights waren niet de bekende charmante
meisjes, maar „twee vlegels en een gi
taar", Eddy de Valk en Chris Veer. Ze
zongen over een vrouwelijke agent en
hadden vooral veel succes met het liedje
„Jij zonder mij".
Peter Oran goochelde dat het 'n lust
was en Chris Veer vestigde een wereld
record bierdrinken in de oubollige sketch
„De Boekhouder".
Peter Piekos imiteerde Ida de Leeuw-van
Rees, Paulus de boskabouter, Ko van
Dijk, minister Luns en trompetterde er
in de schlager „Oh mein Papa" lustig op
los. Bijzonder aardig waren zijn kinder
imitaties.
The Three Retlems zorgden niet alleen
voor angstwekkende akrobatiek maar
ook voor schetterende fanfares op trom
petten. Meer lawaai maakte echter Tobi
Rix, die ovaties kreeg na elk nummer
waarmee hij meer kabaal veroorzaakte
dan men in Soesterberg van de straal
jagers gewend is.
Na de pauze de grote verrassing, bekend
gemaakt door de heer W. Schunselaar.
De gemeente kreeg eerst als winnaar van
de vijfde prijs een beker, daarna nam
directeur J. K. Vogt de vierde prijs voor
Ceramiek van Breugel in ontvangst, de
heer K. E. van Campen de derde voor
de DALCO, mej. Janny Kamerbeek de
tweede voor Pribor en tenslotte werd di
recteur J. J. Burnett van de Foxboro
op het toneel geroepen om de eerste prijs
voor zijn bedrijf in ontvangst te nemen.
De heer Vogt dankte de initiatiefnemers
van de Soester Zakenkring, de leden van
de evenementencommissie en allen die
door het organiseren van deze bedrijfs
sportcompetitie zo'n belangrijk werk ver
richt hadden. Hij sprak de wens uit dat
deze eerste maal niet de laatste geweest
zal zijn.
Dr. H. van Driel, voorzitter van de eve
nementencommissie schonk ballen aan
S.E.C., B.D.C.-handbal, S V V. en M.H.C.
voor hun aandeel in de organisatie van
de sportcompetitie
Na de pauze opnieuw een goochelende
Peter Oran met manipulaties waarbij
flessen en glazen te pas kwamen. De
twee Grodinis lieten zien wat balan
ceren is, de sketch „De Vrijgezel" werd
opgevoerd en tenslotte zorgden de twee
Gerto's voor luid gezang van Janus en
Japie de portier en meer van die kop
stukken van de amusementsmuziek.
Dr. M. van Driel bracht het gezelschap
dank en Eddy de Valk gaf de verzekering
dat hij in het hele land zal vertellen dat
het Soester publiek het beste publiek van
Nederland is en daartegen had niemand
iets.
Het was een bijzonder aardige avond en
een geslaagd slot van een geslaagde be
drijfssportcompetitie die om herhaling
vraagt.
OmIi 4 d* aaalcondtglng «n de veorfcetpreldng In het
plaitMtyk nlauwjbled la het publiek In grote getale op
gekomen om getuige «e xQn vin de ontmoeting tuisen da
twee rivalen, la nog velen zullen weer naar die krant
grijpen om het verslag ven de wedstrijd te lezen.
Een advertentie in dR blad Ie dan ook zo'n formidabel
aohot, want zowel het nleuwt als de advertenties worden
vin A tot Z gespeld. Door vrijwel alle Inwoners.
EEN IN ONS LAND ONBEKEND BEROEP
Gisteren is Stephen Ward - een van de
hoofdfiguren in de geruchtmakende af-
faire-Profumo - wederom in het nieuws
gekomen.
Gisteren moest hij voor een jury ver
schijnen om terecht te staan voor de
zeer ernstige beschuldigingen, die tegen
hem zijn ingebracht.
De heer Ward is geen arts, zoals de be
richten oorspronkelijk luidden. Zijn be
roep wordt thans steeds aangeduid met
osteopaat.
Wat is dr Ward voor een vakman
In de ons omringende landen schijnt het
de gewoonste zaak van de wereld te zijn
dat niet-geneeskundigen handgrepen uit
voeren aan beenderen en gewrichten.
Deze mensen gaan uit van zeer eigenaar
dige opvattingen over het ontstaan van
allerlei ziekten, hun wijze van behan
delen is met een geheimzinnig waas om
geven.
Voor deze leken, die zich op medisch
terrein bewegen, past niet anders dan
de kwalificatie kwakzalvers, hoewel men
van de meeste hunner beslist niet kan
zeggen, dat zij het zichzelf gemakke
lijk maken en de goede gemeente op
botte manier bij de neus nemen.
Integendeel, de aanhangers van de twee
systemen, die bij deze manier van be
handelen te onderscheiden zijn de os-
teopatie en de chiropraxis, getroosten
zich gewoonlijk veel moeite voor hun op
leiding, dikwijls hebben zij een uitge
breide kennis van de bouw en verrich
tingen van het menselijk lichaam.
Kwasi-wetenschap.
Deze kennis echter maakt het verrichten
van gewelddadige ingrepen nog geens
zins geoorloofd Wij moeten deze kwa-
sie wetenschappelijke en met een soort
geloofsijver verdedigde vormen van on
bevoegd uitoefenen der geneeskunst zon
der voorbehoud afwijzen.
Toch is het interessant over deze dingen
eens enkele bijzonderheden te horen
het wordt dan enigszins begrijpelijk, dat
er een grote suggestieve invloed van de
beoefenaars der osteopathie en de chi
ropraxis uitgaat.
Die invloed is vooral in de Verenigde
Staten verbazingwekkend. Wat Europa
betreftde chiropraxis heeft voorname
lijk aanhangers gevonden in Zwitser
land en Duitsland, terwijl de osteopatie
vooral in Engeland vlijtig wordt beoe
fend.
Veel lesuren.
Amerikaanse chiropractors moeten een
opleiding van vier jaar volgen, waarin
zij een totaal van lesuren hebben, dat
maar weinig blijft onder het aantai les
sen van medische studenten
Zij worden op de hoogte gebracht van
anatomie, fysiologie, ziekteleer, bacte
riologie, hygiëne, synecologie, algemene
diagnostiek van de wervelkolom. Boven
dien leren zij dan de karakteristieke
chiropractische handgrepen.
De grondlegger van hun systeem, de
Amerikaan Palmer. beweert dat de oor
zaak van alle mogelijke ziekten berust op
een verkeerde stand van de wervels.
Atlas en draaier.
Als gevolg daarvan zou er een druk wor
den uitgeoefend op ruggemergzenuwen
en -zenuwknopen en dit wordt dan weer
beschouwd als een bron van alle kwa
len.
Vooral zou een verschuiving van de eer
ste halswervel (de zogenaamde Atlas)
ten opzichte van de tweede wervel (de
draaier) van belang zijn, want daar
door zou het ruggemerg op een funeste
manier in de knel komen.
In verband hiermee wordt het „terug
brengen" van deze wervels, op min of
meer hardhandige manier, primair ge
acht bij de behandeling een tamelijk
griezelige onderneming
Vrijwel alle ziekten.
In tegenstelling tot de chiropractors
schrijven de osteopaten het ontstaan van
ziekten niet toe aan druk op de rugge
merg, maar aan een belemmering van
de bloed- en lymfevochtstroom door de
tussenwervelopeningen.
Zij hebben echter met de chiropraktors
gemeen, dat zij veronderstellen door het
uitvoeren van bepaalde handgrepen aan
het beenderstelsel, voornamelijk aan de
wervelkolom, vrijwel alle ziekten van de
mens te kunnen genezen.
Dit is dus een groot verschil met de door
werkelijke geneeskundigen huisartsen,
chirurgen, specialisten voor orthopedie)
soms uitgevoerde manipulaties, waarmee
niets anders wordt beoogd dan de ver
betering van plaatselijke, duidelijk aan
toonbare afwijkingen in beenderen en
gewrichten.
Zakelijk instinct.
De chiropraxie is betrekkelijk nieuw, de
osteopatie dateert al van het eind der
vorige eeuw. Grondvester van de osteo
patie was een zekere Andrew Still, een
man waarvan gezegd wordt dat hij ge
dreven door een mystiek getint fanatis
me, samengaand met een scherp zake
lijk instinct.
